|
ปัญหาพี่น้อง กับ หลุมดำในหัวใจลูกวัยรุ่น??
เชื่อว่าชาว Dek-D.com หลายๆ คน มีพี่มีน้อง อาจเป็นลูกคนโต ลูกคนกลาง หรือลูกคนเล็ก และสำหรับคุณพ่อคุณแม่แล้ว ประเด็นสำคัญของการเป็นพ่อแม่ของลูกหลายคน ก็คือ กลัวพี่น้องทะเลาะกัน ซึ่งพ่อแม่ต้องมีกลวิธีที่ดีในการสร้างความเข้าใจ และหยุดการทะเลาะเบาะแว้งอย่างเหมาะสม แต่ถ้าพ่อแม่ใช้กลวิธีผิดไป อาจทำให้ลูกๆ ช้ำใจ คิดว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน และสะสมเป็นปัญหาในหัวใจได้ ที่สำคัญผู้เขียนเชื่อว่าลูกๆ ใน Dek-D.com เองส่วนใหญ่ก็โตเกินกว่าที่จะทะเลาะแย่งของกับพี่น้องตนเองแล้ว แต่ว่าความรู้สึกไม่ยุติธรรม พ่อแม่เข้าข้างแต่พี่หรือน้องมากกว่าตนเองของลูกจะไปอยู่ที่ไหน ในเมื่อลูกไม่ได้ทะเลาะกันแบบเด็กเล็กๆ อีกแล้ว ถ้าไม่ใช่ดังตัวอย่างในกระทู้นี้...
 วัยรุ่น ถ้าไม่แสดงอารมณ์โผงผางตรงไปตรงมาแล้ว ก็ต้องตรงข้าม คือ เก็บกดไว้ ลูกวัยรุ่นบางคนอาจดูไม่มีปัญหา เป็นเด็กดี แต่กลับเก็บความรู้สึกแง่ลบอย่างเงียบเชียบ ค่อยๆ เพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความน้อยเนื้อต่ำใจไว้ ผู้เขียนเชื่อว่าน้องเจ้าของกระทู้ รู้สึกว่าถูกเปรียบเทียบกับพี่ พ่อแม่ไม่ให้ความสำคัญกับตนเท่าพี่ (ปัญหาลูกคนกลางสุดคลาสลิกเลยนะเนี่ย) จนเป็นผลทางจิตใจ อาจเรียกได้ว่า เป็นความรู้สึกเชิงลบเกี่ยวกับการรับรู้ตนเอง และการเห็นคุณค่าในตนเองแล้ว ซึ่งส่งผลลบในระยะยาว คือ ไม่มีความสุขกับสิ่งที่ตนเองทำสำเร็จ ไม่เชื่อมั่นในความสามารถตนเอง และมองทุกในแง่ร้ายไปหมด ซึ่งจริงๆ แล้ว มีวิธีที่ทำให้ลูกวัยรุ่นเข้าใจได้ดีมากขึ้น โดยให้คุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกหลายคน โดยเฉพาะถ้าเป็นวัยรุ่นไม่ห่างปีกัน ลองนำไปใช้กันดูนะคะ
(1) ไม่พูดเปรียบเทียบ ไม่ว่าจะชม หรือตักเตือนก็ตาม โดยให้คุณพ่อคุณแม่พูดแต่สิ่งที่เห็นได้ ถ้าตักเตือนจะตักเตือนในส่วนพฤติกรรมที่ผิดนั้น เช่น เก็บของไม่เรียบร้อย
ดังนั้น ไม่ว่าผู้ใหญ่จะรู้สึกว่าเด็กอีกคนดีกว่าอีกคนจริงๆ หรือต้องการให้เขาเห็นตัวอย่างที่ดีจากอีกคนก็ตาม ก็ไม่ใช่ข้ออ้างในการนำมาเปรียบเทียบ นำมาเป็นตัวอย่างระหว่างกันและกัน ที่สำคัญให้ระวังเสมอว่า หากจะตักเตือนลูกวัยรุ่นเราคนใดคนหนึ่ง อย่าพูดถึงอีกคนหนึ่งเด็ดขาด
นอกจากนี้ พ่อแม่หลายคน กลัวว่าลูกจะมีปมด้อย ถ้าให้สิ่งต่างๆ แก่ลูกได้ไม่เท่ากัน จึงพยายามจัดสรรทุกอย่างให้เท่ากัน ทั้งเสื้อผ้า อาหาร เงินทอง แต่ในความเป็นจริงของทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของแต่ละคน และลูกแต่ละคนก็ต้องการไม่เท่ากัน ดังนั้น (2)ไม่จำเป็นต้องทำอะไรที่เท่าเทียมเสมอไป บางทีที่ลูกเรียกร้อง (ทำไมแม่ซื้อให้น้อง แต่ไม่ซื้อให้หนูล่ะ?) ลูกแค่ต้องการให้พ่อแม่เห็นความสามารถ เห็นตัวตนเขามากกว่าได้เพียงสิ่งของที่ทัดเทียมกันทั้งพี่น้อง
(3)อย่าการกำหนดบทบาท หรือหามุมต่างใดให้แก่ลูกแต่ละคน เช่น ลูกที่เกิดก่อนต้องเป็นพี่ต้องเสียสละ เป็นน้องต้องเก่งได้เท่าพี่ ลูกคนนี้เรียนเก่ง แต่ลูกคนนี้ใจดี เป็นต้น เพราะลูกคนโตก็ไม่ได้ต้องให้ทุกอย่างแก่น้อง น้องก็ไม่จำเป็นต้องเก่งในเรื่องเดียวกันกับพี่ ผู้ปกครองไม่ควรกำหนดบทบาทดังกล่าว เพราะมันเสมือนเป็นตีตรา ตราคุณค่าของตัวลูกให้เป็นอย่างนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องของความเก่ง ไม่เก่งของลูก การหาข้อดีมาชมลูกเป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่ใช่ให้ข้อดีนั้นมาทำให้ลูกรู้สึกแตกต่างจากพี่น้องของตน เพราะ ทุกคนแตกต่างได้ แต่ไม่จำเป็นต้องนำมาพูดหรือเปรียบเทียบต่อหน้ากันและกันเสมอไป ซึ่งจริงๆ แล้วก็คือ กฏพื้นฐานของสัตว์สังคมอย่างมนุษย์ ที่ไม่ต้องการแตกต่างออกจากกลุ่ม แม้แต่ผู้ใหญ่เองก็ไม่ต้องการแปลกแยกในที่ทำงาน เหมือนที่ลูกวัยรุ่นพยายามทำตามแบบกลุ่มเพื่อนนั่นเอง
หากคุณแม่คุณแม่ยังไม่ทันสังเกตลูกวัยรุ่น ไม่รู้ว่าลูกของตนไม่พอใจกับสถานะพี่หรือน้องของตนเอง หรือรู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ยุติธรรม ความน้อยเนื้อต่ำใจนี้มันจะติดตัวลูกไปจนโต และทำให้ความสัมพันธ์อันดีระหว่างพี่น้องลดน้อยถอยลง และความอยุติธรรมที่อยู่ในใจลูกก็จะกลายเป็นชนวนก่อเหตุทะเลาะที่ใหญ่ขึ้นในอนาคตได้ อาจจะเหมือนนิยายไปหน่อย แต่คงไม่มีใครเถียงว่า มันมีเรื่องจริง ที่พี่น้องโตเป็นผู้ใหญ่แล้วหักหลังกันได้ เรื่องทะเลาะเบาแว้งกันของผู้ใหญ่หากไม่จบด้วยสันติวิธี ก็คงไม่จบด้วยแค่กัดแขนกันแบบเด็กๆ แน่นอน!!
อย่าปล่อยให้ลูกมีหลุมดำในหัวใจจากการที่ต้องเป็นพี่หรือน้องในครอบครัวเดียวกันเลยค่ะ!!
 เครียด... : www.dek-d.com/board/view.php?id=2220834 |
ปัญหาพี่น้อง กับหลุมดำในหัวใจลูกวัยรุ่น??
พี่เกียรติ
- Community Master
ถนัดแฝงตัวตามกระทู้เด็กดี มีความสนใจเป็นล้านเรื่องขึ้นอยู่กับดราม่าขณะนั้น
64 ความคิดเห็น
เพราะะๆทุกๆอย่างที่แม่ทำไปก็เพราะเรา แค่อาจจะสื่อออกมาแล้วเราไม่เข้าใจ หรือตีความเป็นอย่างอื่นนะคะ
มีแต่พี่ชาย น้องชาย
ยิ่งบ้านออกเป็นคนจีน เขารักแต่ผู้ชายทั้งนั้นอะ T^T
ก็เลยมีบ้างที่น้องชายน้อยเนื้อต่ำใจ แต่เดี๋ยวนี้ไม่เป็นแล้วเพราะ
1. เรากับน้องชายเข้าใจกันดี มีอะไรปรึกษากัน ไม่แก่งแย่งชิงดีกันว่าพี่ต้องเก่งกว่าน้อง น้องต้องดีกว่าพี่
2. เวลาที่ผู้ใหญ่เปรียบเทียบแล้วพูดออกมาว่าเราดีกว่าน้อง เราที่เป็นพี่ก็จะคอยบอกผู้ใหญ่ว่าน้องชายก็ดีนะ แล้วก็ยกตัวอย่างไป ไม่ใช่ว่าคนเป็นพี่ถูกชมแล้วก็ปล่อยผ่านไป ไม่ได้เห็นความน้อยเนื้อต่ำใจของน้อง ให้ระลึกไว้เสมอว่าคำว่า"พี่" ไม่ได้มีความหมายว่าเป็นคนที่สั่งน้องได้ แต่มันมีความหมายว่า คนที่เป็นพี่ต้องดูแลน้องต่างหาก
3. ตัวเราที่เป็นพี่เวลาที่โดนเปรียบเทียบกับน้องแล้วเราแย่กว่า เราก็ไม่คิดเสียใจ น้อยใจ หรืออิจฉา ให้คิดเสียว่า เราก็มีดีอย่างหนึ่ง น้องก็มีดีอย่างหนึ่ง คนละคนกัน ไม่เหมือนกัน แต่ถ้าใครคิดอย่างนี้ไม่ได้ ให้คิดเสียว่า เราก็เคยถูกชม คราวนี้เป็นตาน้องบ้าง...ก็แค่นั้น
เราอยากบอกเคล็ดลับที่ทำให้ไม่เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจในครอบครัวให้
1. คุณต้องบอกผู้ใหญ่ว่าอย่าเปรียบเทียบกันเลย มันจะทำให้อีกฝ่ายเสียใจ
2. คุณต้องเข้าใจถึงความสามารถของคุณกับพี่น้องคนคุณ ว่าเรามีดีและไม่ดีตรงไหน แล้วพี่น้องของคุณมีดีและไม่ดีตรงไหน
3. อย่าอิจฉากันเอง ให้มองว่า พี่น้องกับเราไม่ใช่คนๆ เดียวกันหรือศัตรูคู่แข่งกันที่ต้องเอาชนะ
4. ให้กำลังใจ คุณควรให้กำลังใจพี่หรือน้องของคุณที่โดนว่า แต่ต้องดูอารมณ์ สถานการณ์ และเวลาด้วยนะ ไม่เช่นนั้นจะกลายเป็นคุณไปซ้ำเติมเขา
5. อยู่ด้วยหลักทำใจ...ให้มองว่าไม่มีใครรู้ตัวคุณดีมากกว่าคุณ พ่อแม่อยากให้เราได้ดี แต่ไม่ได้หมายความว่าจะรู้จักคุณดีมากกว่าตัวคุณเอง
6. มองโลกในแง่ดี...ให้คุณมองว่าเมื่อคุณโดนว่า หรือเปรียบเทียบ แปลว่าพ่อกับแม่เป็นห่วงเรา กลัวเราไม่ได้ดีเท่าพี่น้องคนอื่น เห็นไหม! พ่อแม่ห่วงเรามากกว่าพี่น้องของเราอีก
7. หากไม่ได้รับความชมเชยทั้งๆ ที่คนอื่นได้รับ ให้มองว่าท่านอาจจะกำลังอารมณ์ไม่ดี เลยไม่ค่อยอยากพูดก็ได้
สรุปก็คือ ให้รู้จักปรับตัวและทำใจ ง่ายๆ เท่านั้นเองค่ะ
ออกจะภูมิใจด้วยซ้ำว่าตัวเองได้มีพี่ชาย (เอาไว้คอยโยนปัญหาให้ 555)
ตอนเด็ก ๆ ทะเลาะกัน (เรื่องไร้สาระ จำพวกเพลงนี้มันเพราะกว่า) ก็มี แต่จำไม่ได้ว่าเคยโดนเปรียบเทียบ รู้แต่ว่าพี่เทพไปหมด!~
ต้องดีใจสิ มีพี่เก่ง ๆ มาประดับบารมี :D
บางทีอาจเป็นเพราะสนิทกับพี่ก็ได้มั้ง เลยเข้าข้างกันเองตลอด (ฮา)
พี่เขาเก่งจริงเราก็ภูมิใจ น้องก็ยังเด็กอยู่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเราก็เข้าใจ
อาจจะมีการเปรียบเทียบบ้าง แต่ถ้าเราคิดเสียว่าที่พ่อแม่เปรียบเทียบเพราะอยากให้เราเป็นเด็กดีขึ้น หรือทำอะไรดีขึ้นล่ะ คิดแบบนี้ก็เหมือนกับว่าพ่อแม่เป็นห่วงเรานั่นแหละ
คนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ได้อยากให้ลูกเสียใจหรอก แค่พวกท่านไม่รู้เท่านั้นเองว่า'แบบไหนที่ลูกต้องการ'
น้องเก่ง น้องดี น้องสวย
แล้วเราล่ะ
สอบได้ท๊อป
เป็นหัวหน้านักเรียนในโรงเรียน
เป็นเชียร์ เป็นรีดฯ แสดงละคร
ไม่มีใครสนใจสักคน
เคยบอกพ่อว่าเสียใจที่เป็นแบบนี้ แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม...
ไม่มีเปรียบเทียบค่ะ มีแต่ทะเลาะกันประจำ
คงเพราะอายุห่างกันแค่คนละปี (14,15,16) แต่ว่าก็รักกันนะ
โชคดีที่บ้านเราเป็นคนไทยและพ่อแม่ก็เข้าใจ
สงสารคนถูกเปรียบเทียบจัง
ผมเป็นลูกคนกลาง มีพี่ชาย มีน้องสาว ไม่ค่อยมีใครให้ปรึกษา
พูดตรงๆ.. ถ้าไม่มี ' เพื่อน ' คอยให้กำลังใจ คอยให้คำปรึกษา ไม่รู้ผมจะเป็นยังไง ฮ่าๆๆ
อะไรๆก็ต้องเราตลอด น้องผิดเราก็โดน หาว่าไม่ตักเตือน
น้องไม่กลับบ้าน กลับบ้านช้า เราโดน!
เราด่าไม่ได้ ไม่งั้นจะขึ้นเสียงใส่เรา พอพ่อได้ยิน ก็จะหาว่าเราทะลาะกันอีก
ทั้งๆที่เราแค่อยากจะเตือนเท่านั้นเอง
พอดีว่าประจบประแจงพ่อแม่ไม่เก่งเท่าน้อง เหอะๆ -_-
น้องเราอยู่ประถมได้เกรด 4 แต่เราก็อยู่ ม.ปลาย ได้เกรด 3.76
น้องเราได้นู่น นี่ นั่น แต่เราได้เพียงแค่คำว่า อืม หรอ ตอบกลับมา
ขนาดแค่ห้องนอนน้องเรายังได้ห้องแอร์เลย ส่วนเรานอนห้องพัดลมธรรมดา
ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำอะไร แต่มันทำจนเกิดคำว่า "ปลง" ไปแล้วล่ะค่ะ
ปล่อยน้องมันทำไป เดี๋ยวถ้าเราเอนท์ติดคณะดังๆเมื่อไหร่ เรียนจบเมื่อไหร่
พอถึงวันนั้นพ่อแม่ก็จะเห็นเราเอง...
เวลาอยากได้อะไร ก็ซื้อให้เรานะ แต่ซื้อให้น้องด้วยเหมือนกัน และของดีกว่า/หรือให้ง่ายกว่าตลอด
ไม่เข้าใจอ่ะ?
อย่าง iPod เราอยากได้ตัว 16gb แต่ได้ 8gb
น้องได้ 16gb ทั้งๆที่มันก็ไม่ค่อยได้ใช้ แบบว่าเห่อมีตามเรา เราก็อะไรก็อยากได้ด้วย
ตอนนี้จะซื้อ iPad เราอยากได้ตัว Top พ่อไม่ยอม
เราเลยบอกว่าจ่ายเองสองหมื่นก็ได้ ที่เหลือพ่อช้วยจ่ายหน่อย
น้องมันก็อยากได้มั่ง แต่พ่อซื้อให้มันเลย ไม่ต้องจ่ายเอง
ความรู้สึกแบบ...มันน้อยใจและเสียใจมากๆเลย :(
เราเอาไปใช้ในมหา'ลัย มันสะดวกเวลาเปิดดูห้องเรียนอะไรพวกนี้ ไม่ต้องวิ่งไปหาตึก IT ที่ชั่นสามเพื่อดูว่าวันนี้คลาสเรามีปัญหาหรือแคนเซิลอะไรรึเปล่า?
แต่น้องเอาไปอวดเพื่อนที่ รร ว่าตัวเองมีเท่านั้น
(น้องอยู่ EP รร ชื่อดังที่นึงค่ะ แต่เราจบแบบอยู่ห้องธรรมดา)
ไม่อยากพูด พูดหลายครั้งแล้วก็เหมือนเดิม พ่อลำเอียง!
แถมเวลาโกรธใครก็ไม่พูด ไม่บอก ไม่แสดงอารมณ์
ผิดกับเรา ที่เรียนไม่เก่ง ทำงานก็ไม่ได้เรื่องแถมเวลาโกรธใคร ก็คือโกรธ แสดงออกมาเราเลยกลายเป็นคนไม่ดีไปซะงั้นเลย เบื่อสุดๆเลย
ปล.แต่เราก็รักพี่เรามากนะ ^^
แค่เราก็รักน้องมากนะ... เราไม่เคยโทษน้องเลย บางครั้งเวลาที่เราโดนเปรียบเทียบว่าแย่กว่า แล้วเราร้องไห้ น้องเราก็จะเข้ามาหาแล้วก็ขอโทษแล้วก็ร้องไห้กับเรา ...เรารู้น้องเราไม่ผิด เรากับน้องเลยรักกันมากเลยล่ะ ^^
เค้ารักและนิยมลูกชายมากกว่ามีอะไรก็ว่าลูกชายดี เอาเราไปเปรียบกับน้องทุกเรื่อง
เวลาทำโทษโคตรไร้เหตุผล เราแค่เก็บมะยมจากข้างบ้านมากิน ขอเค้าแล้วแค่นี้ก็ถือไม้เรียวมาตี
ทีน้องเราถือเข้ามาไม่ว่าอะไร ไม่จะผ่านไปเป็น 2-3 ปีแล้วก็ยังตีเหมือนเดิม ไร้เหตุผล
เป็นบ้ากันไปหมดแล้วยกบ้าน