มีน้อง ๆ ชาว Dek-D ที่สนใจสายอาชีพ ปวช. สาขาอาหารและโภชนาการหลาย ๆ คนเลยค่ะ   แม้พี่เกียรติจะแนะนำสาขานี้ได้คร่าว ๆ ว่า "เรียนหลากหลายวิชาในกลุ่มคหกรรม แต่ลงลึกกว่าที่พวกเราเคยเรียนในโรงเรียนมัธยม" แต่ก็ไม่สามารถบอกเล่าได้สมจริงเหมือนกับ "น้องซุน" รุ่นพี่ตัวจริงที่จะมาเล่าประสบการณ์ในสาขานี้ค่ะ สาขาอาหารและโภชนาการเรียนอะไรบ้าง สนุกแค่ไหน อาชีวะดีอย่างไร ตามมาเลยจ้า
 

          สวัสดีค่ะ ชื่อซุน  ซุนนียะห์ คาลเคน จบสาขาอาหารและโภชนาการ ระดับ ปวช จากวิทยาลัยสารพัดช่างภูเก็ต ตอนนี้กำลังรอศึกษาต่อระดับปริญญาตรี  

         วิทยาลัยสารพัดช่างภูเก็ตเป็นวิทยาลัยขนาดเล็ก ซุนมีความสุขในการใช้ชีวิตในวิทยาลัยแห่งนี้ ที่นี่ให้โอกาสเคารพตามหลักศาสนา คณะครูมีความจริงใจ อบอุ่นมากค่ะ

> ทำไมถึงเลือกเรียนสายอาชีพ/อาชีวะ

         การเรียนสายอาชีพเราจะได้เรียนรู้งานจริง ๆ ได้องค์ความรู้ที่มากกว่า การเรียนแต่ละคาบเรียนนั้น เราสามารถนำมันไปใช้ได้จริง ใช้ทำงานได้เลย ได้ฝึกงานที่เราชอบ เป็นที่เราอยากทำงานจริง ๆ ค่ะ

           แต่ตอนแรกคุณพ่อไม่ค่อยเห็นด้วย ไม่อยากให้เรียนสายอาชีพ ก็พยายามคุยด้วยเหตุผล ทีแรกคุณพ่อก็ไม่เข้าใจ ก็เกือบท้อและยอมไปเรียนสายสามัญแล้ว แต่คุณแม่ก็บอกว่า ถ้าเราชอบอย่าท้อ คุณแม่ก็ช่วยพูดกับคุณพ่อ อย่างซุนอยากมีร้านอาหารที่มีคอร์สสอนทำอาหารในร้านด้วย มองว่าถ้าเรียนจบปริญญาตรีสาขาคหกรรม ก็จะไปต่อวิชาชีพครูอีกทีเพื่อสอนวิชาทำอาหารได้ การที่เราชอบทำอาหาร และเห็นคนทานมีความสุข เราก็มีความสุข และอยากนำวิชาสอนกลับให้คนอื่น อยากให้วิชามันเผยแพร่ติดตัวคนไปประกอบอาชีพได้ด้วย

> สาขาเรียนอาหารและโภชนาการ เรียนอะไรบ้าง

           เรียนการคำนวณโภชนาการอาหารไทย ขนมไทย เบเกอรี่ อาหารนานาชาติ การบริการอาหารและเครื่องดื่ม ประดิษฐ์ผ้าและการแต่งกาย และยังมีอีกหลายวิชาอาชีพ มีเรียนวิชาสามัญทั่วไป วิทย์ คณิต อังกฤษ ถึงจะมีวิชางานประดิษฐ์เหมือนกัน แต่จะเรียนไม่เหมือนคหกรรมตอน ม.ต้น ตอน ม.ต้นจะได้เรียนปฏิบัติน้อย ได้ทำอาหารแค่ครั้งหรือสองครั้ง หรือได้เย็บปักแค่ครั้งสองครั้ง เหมือนเน้นทฤษฎีมากกว่า แต่ระดับนี้ต้องลงมือทำจริงทุกอย่าง

 

             ของประจำตัวที่ต้องมีของทุกคนในสาขานี้ คือ ผ้ากันเปื้อน หมวก ผ้าเช็ดมือ และถ้วยตวง ช้อนตวง เป็นอุปกรณ์ที่วิทยาลัยแจกให้ตอนเข้ารียนตั้งแต่เทอมแรก และเราต้องเตรียมมาทุกคาบ มีผลต่อคะแนนเรียนด้วย

> เรียนหนักไหม วิชาไหนที่ยากที่สุด วิชาไหนที่พิเศษที่สุด

            สำหรับซุนคือวิชาอาหารไทยและขนมไทย เราต้องตำเครื่องแกงเอง มันมีสมุนไพรที่หายาก ต้องไปตามหาสมุนไพร กว่าจะได้มาครบก็เหนื่อยกันไปทั้งกลุ่ม อย่างขนมไทยเอง บางอย่างต้องใช้เวลาทำนาน อย่างลูกชุบใช้เวลากวนกว่าสามสี่ชั่วโมง แล้วเพราะว่าสาขาอาหารและโภชนาการไม่มีสาขาย่อย มันทำให้เรียนอาหารทุกอย่างหนักหน่อย ถ้ามีแข่งขันทำอาหาร ก็ต้องซ้อมถึงดึก ๆ แล้วยังมีกิจกรรมอื่นอีก อย่างเคยทำกิจกรรมถึงกว่าสี่ทุ่ม แต่เพื่อน ๆ ก็ช่วยกัน ทำให้เห็นถึงความสามัคคี
            จริง ๆ ก็ไม่มีสาขาไหนที่เรียนไม่หนักหรอกค่ะ แต่มันอยู่ที่ว่าเราชอบ และพร้อมที่จะอดทนไปกับสิ่งนั้นหรือเปล่ามากกว่า
 

          ส่วนวิชาที่คิดว่าพิเศษกว่าสาขาอื่น คิดว่า "วิชาโครงการ"  จริง ๆ เรียน ปวช สาขาอื่นก็มีวิชาโครงการ แต่ที่คิดว่ามันพิเศษสำหรับซุน คือ เพราะเราเรียนอาหาร เราได้ก็ทำอาหารจริง และได้นำไปจัดจำหน่ายจริง เราได้รู้เรื่องธุรกิจ เราต้องรู้จุดคุ้ม ต้นทุน กำไร รู้ความต้องการของตลาด รู้กลุ่มเป้าหมายที่เราจะเจาะตลาด กรณีของเราคือรุ่นพี่รุ่นน้องในวิทยาลัย เราต้องจัดจำหน่ายสิ่งนั้นทั้งเทอม เราต้องดูว่ามียอดขายเพิ่มขึ้นหรือลดลง ต้องคอยดูตลาด และคอยพัฒนาและแก้ไขสินค้าของเรา ซึ่งจุดนี้มันทำให้เราได้เรียนรู้จริง ๆ เลย

         
         ที่ชัดเจนเลย คือ เราต้องดูว่าสิ่งที่เราขายมันจะคงอยู่กับลูกค้าได้ตลอดหรือเปล่า หรือมันจะแค่ฮิตในช่วงต้น ๆ ที่เรานำมาจำหน่ายเท่านั้น สมมติเราจำหน่าย 100 กล่อง มี 50 คนติว่าเค็มไปนะ เราควรปรับเปลี่ยนไหม หรือถ้ามีแค่คนเดียวติล่ะ เราจะปรับเปลี่ยนมาน้อยแค่ไหน จนจบโครงการ ครูก็จะให้ดูว่าคุ้มทุนไหม บรรลุเปล่าหมายไหม ได้เรียนรู้จากงานจริง ๆ ไหม

> การฝึกงานเป็นอย่างไร

           การฝึกงานจะฝึกที่โรมแรมเลย ดังนั้น ถ้าเราฝึกงานตั้งใจ หัวหน้างานเห็น เราก็จะได้ข้อเสนอให้ทำงานต่อเลย สิ่งที่ซุนได้จากการฝึกงาน คือ ได้เจอชาวต่างชาติ ได้สนทนาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ได้ภาษา ได้รู้ความต้องการของคนแต่ละประเทศ ได้ทำแคนทีน ทำอาหารให้พนักงาน และได้ลองทำอาหารให้แขกจริง ๆ เลย ท้าทายและสนุกมาก


          เทอมแรกฝึกที่ป่าตอง ได้เรียนรู้การบริการแขก ให้ความช่วยเหลือแขกด้วย อย่างตอนฝึกงานเนี่ย เขาไม่ได้มองเราเป็นเด็กฝึกงาน แต่มองว่าเราเป็นพนักงานเลย เราเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร เราต้องมีความตรงต่อเวลาในการเข้างาน มีความซื่อสัตย์ และความอดทน มันเป็นผลดีต่อตัวเรา ฝึกให้เราเรียนรู้ที่จะปรับตัวต่อเพื่อนร่วมงาน และเป็นผลดีต่อตัวเราในอนาคตเวลาที่เราไปทำงานจริง ๆ จะได้เข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ค่ะ          



          ส่วนการเรียนต่อ หากเป็นปริญญาตรีสามารถต่อด้านการโรงแรมและการท่องเที่ยวได้ เรียนต่อด้านโภชนาการอาหาร คหกรรมก็ได้

          คืออาชีวะไม่ได้เรียนง่าย ๆ อย่างที่เห็นในสื่อ มันทำให้เราได้เรียนวิชาชีพจริง ๆ เหมือนตอนที่จะจบปี 3  ครูให้เราวิชาสาขาอื่นเลยได้ลงเรียนของสาขาช่างยนต์ ตอนนี้ก็เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเป็นด้วย เราได้นำวิชาไปใช้ในชีวิตจริง เรามีโอกาสทำงานหารายได้พิเศษ รู้สึกที่ดีใจที่ได้โอกาสหลาย ๆ อย่างจากการเลือกเรียนสายอาชีพ ได้ฝึกประสบการณ์ ได้ทุนจาก SCG ไปดูงานต่างประเทศ ต้องขอบคุณทุกคนที่ให้โอกาสนี้
         การเรียนสายอาชีพไม่แย่อย่างที่ทุกคนคิด ใครยังสับสนที่ยังไม่รู้จะเรียนอะไร ก็อยากให้สายอาชีวะเป็นทางเลือกหนึ่่ง หากต้องการคำแนะนำเรื่องการเรียนสายนี้ก็ทักมาถามได้เลยค่ะ