เปิดชีวิต "เด็กสายศิลป์" หนึ่งก็ไม่เก่ง สองก็สู้วิทย์ไม่ได้ ชีวิตที่ถูกเทียบยันมหา'ลัย ?

เป็นเด็กสายวิทย์ห้องคิงคนนึง

อยากบอกว่า พวกเราก็นักเรียนเหมือนกับเด็กสายศิลป์นั่นล่ะ อย่าเอาเราไปเปรียบและกดดันเราเลยไม่ว่ากับสายวิทย์ด้วยกันเองก็ตาม ความพยายามของเด็กสายศิลป์ก็มีหลายคนควรเห็นความพยายามของพวกเขานะ ไม่ใช่มองสายวิทย์และกดดันให้เราต้องเก่งกว่าสายศิลป์อย่างเดียว เราก็เหนื่อยเหมือนกัน

แค่เราพยายามในสิ่งที่ต่างกัน ก็ไม่ใช่ว่าเราจะเก่งไม่เท่ากันนี่นา

พวกเราต้องการเข้าคณะเข้ามหาลัยที่มีเกณฑ์ใช้เกรดสูงๆกับคะแนนสอบสูงๆอย่างแพทย์ เภสัช ทันตะเราจึงต้องพยายามมากๆทั้งวิทย์คณิตภาษาสังคมอื่นๆ แต่ใช่ว่าเราจะเก่งขนาดนั้นเราก็เหมือนกับสายศิลป์ เราไม่ได้เรียนบางวิชาที่มันเฉพาะเหมือนสายศิลป์ด้วยซ้ำเพราะพวกเราอยู่คนละสาย บางที เขาก็เก่งในทางนั้น ในทางของสายศิลป์ อย่าไปมองพวกเขาในแง่ลบเลย เพราะพวกเขาเกรดไม่ดี เรียนไม่หนักเท่าหรืออะไรก็ตาม เห็นเกรดเห็นจากภายนอกแค่นั้นมันก็วัดไม่ได้เสมอไปนะ มันมีอะไรมากกว่านั้น จะเปรียบอะไรบางอย่างมันต้องมองให้กว้างๆถึงสิ่งแวดล้อมรอบข้างด้วย บางคนไม่ได้จริงๆอาจจะศิลป์หัวใจวิทย์ บางคนพยายามทำงานพิเศษกะดึกจนไม่ได้พักผ่อนมีเวลาเรียนพิเศษหรือทบทวนตำราเรียน บางคนก็ทำในสิ่งที่ชอบอยู่

ถ้ามันจะวัดความเก่งแค่นี้เรียนรวมเลยดีกว่าไหม จะมีสายไปเพื่ออะไร แยกกันเรียนคนละแบบจัดวิชาตามความถนัดไปเพื่ออะไร ถ้ายังวัดๆความเก่งและเปรียบกันขนาดนี้

กับเด็กสายศิลป์เขาก็เก่งเหมือนกัน

เขาก็พยายามในสายของเขา เขาก็เก่งแล้ว

เราพูดจีนเกาหลี ญี่ปุ่น ทำอาหาร และสายกิจกรรมอื่นๆเท่าพวกเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ

ทัศนคติแบบนี้ควรจบไปได้แล้ว

หันมาสนับสนุนทั้งสองสายเถอะค่ะ โลกใบนี้ไม่ได้ปกครองด้วยเด็กสายวิทย์เพียงอย่างเดียวนะคะ

เราก็เป็นส่วนที่โดนเปรียบเทียบตั้งแต่ประถมจนม.6 นี้

ประถมเราเรียนเป็นโปรแกรมอิ้ง ทำให้พอในห้องทำไรไม่ดีนิดหน่อยก็โดนเปรียบกับห้องธรรมดา เชิงว่า ห้องอื่นก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้ เธอเป็นห้องอิ้งนะต้องดีสิ เราก็แบบเห้ยก็เด็กเหมือนกันมั้ย มันแค่สายการเรียน

พอมามอต้น โควต้าเราสามารถเข้าวิทย์คณิตได้ แต่เราไม่ถนัดคณิต และไม่ชอบวิทย์มาก เราชอบภาษามากกว่าตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เราเลยเลือกเข้าศิลป์จีน ทุกคนก็งงกันหมดทำไมเกรดถึงแล้วไม่เข้าวิทย์คณิต เราก็ไม่เข้าใจ ค่านิยมคนเราคือเด็กเก่งต้องเข้าวิทย์อย่างเดียวหรอ มันไม่ใช่อ่ะ เราก็เลือกสิ่งที่ถนัดที่ชอบป่าว

พอมอปลาย ก็มีความแบบ สายศิลป์ต้องได้อิ้งต้องได้จีนสิ สายวิทย์กิต้องเก่งวิทย์คณิตสิ สายศิลป์อ่ะต้องเก่งกิจกรรม วิทย์มันเนิร์ด งู้นงี้

เราว่ามันไม่เกี่ยวเลยนะ อยู่ที่ตัวนักเรียนมากกว่ามั้ยว่าเราชอบอะไรถนัดอะไรมากกว่า อยากให้เลิกค่านิยม ความคิดเก่าๆแบบนี้ซักที เบื่อกับการเปรียบเทียบไปมามาก

เราเคยเรียนทั้งสายศิลป์และสายวิทย์ (วิทย์ย้ายลงศิลป์) พบว่าเด็กสายศิลป์ดูจะตั้งใจเรียนกว่าเด็กสายวิทย์เสียอีก เด็กสายวิทย์หัวดีก็จริง แต่จะตั้งใจตอนเรียนพิเศษมากกว่า

ก่อนจะลงสายศิลป์เราก็กังวลว่าจะได้เพื่อนดีรึป่าว แต่ปรากฏว่ามีความสุขกว่าอยู่สายวิทย์จ้า การแข่งขันน้อยกว่า เด็กสายศิลป์ส่วนใหญ่นิสัยดีนะ เข้าใจกัน ช่วยเหลือกัน

เด็กสายวิทย์ก็มีคนที่ดี แต่เขาเหมือนจะมีเป้าหมายชัดเจนกว่า ก็ยุ่งกับการพัฒนาตัวเองมาก การแข่งขันสูง ตัวใครตัวมัน ถ้าไม่เกี่ยวกับงานโอกาสที่จะได้รับการช่วยเหลือน้อยมาก

เราว่าที่เด็กสายศิลป์ไม่ค่อยมีพัฒนาการเพราะคิดลบ ชอบคิดว่าตัวเองไม่เก่ง เก็บคำตัดสินของคนอื่นมาคิด แต่ส่วนใหญ่ก็ขยัน เราเคยช่วยสอนเขาก็ทำได้ เรื่องความคิดสร้างสรรค์นีชนะขนาดเลย

ที่เด็กสายวิทย์ไปไกลกว่าเพราะมีเป้าหมายชัดเจน ตัวเองมีต้นทุนสูงก็มีโอกาสมากกว่า เห็นความสำคัญของสิทธิ เวลาที่เห็นข้อผิดพลาดก็แย้งทันที อย่างเรื่องคะแนนงี้ ถ้าได้น้อยกว่าที่คิดก็จะไปคุยกับครู ความกดดันสูงกว่า กลัวจะทำไม่ได้ตามเป้าหมาย

คนสองกลุ่มนี้จะมีความคิด ความถนัดที่ต่างกัน ไม่ควรนำมาเปรียบเทียบกัน แต่ละกลุ่มก็ทำได้ดีในทางของตน

แต่แน่นอนว่าทั้งสองกลุ่มนี้มีความเป็นคนเท่ากัน มีความรู้สึกเหมือนกัน เวลาทำอะไรก็ให้คิดถึงจิตใจของเขาก่อน ถ้าเราเข้าใจเขา ก็จะทำให้เขาดีขึ้นได้อย่างแน่นอน

ไม่จริงนะคะ เราและเพื่อนเราตอนไปสัมภาษณ์คณะครุศาสตร์ สาขาอังกฤษและสังคม อาจารย์ที่สัมภาษณ์ยังถามเลยว่าเรียนวิทย์-คณิตมามาลงสาขานี้ทำไม จะสู้เด็กสายศิลป์ได้หรอ แล้วก็ตกสัมภาษณ์ไปเลยจ้า

เราอ่ะ โดนเปรียบกับเด็กวิทย์ว่า เด็กแบบเราโตไปก็หางานทำไม่ได้ สายวิทย์หาง่ายกว่า อยากบอกคนๆนั้นว่า สายวิทย์มันใช่ความถนัดของเรารึเปล่า ไอวิทย์มันก็เรียนได้นั่นแหละ แต่ว่าเราจะเข้าใจเหมือนเด็กวิทย์สายตรงมั้ย ความรับผิดชอบถึงจะไม่เท่ากันแต่ยังไงก็เลือกแล้วอ่ะ ไปตามทางเลือกของเราสิ

เราก็เป็นส่วนที่โดนเปรียบเทียบตั้งแต่ประถมจนม.6 นี้

ประถมเราเรียนเป็นโปรแกรมอิ้ง ทำให้พอในห้องทำไรไม่ดีนิดหน่อยก็โดนเปรียบกับห้องธรรมดา เชิงว่า ห้องอื่นก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้ เธอเป็นห้องอิ้งนะต้องดีสิ เราก็แบบเห้ยก็เด็กเหมือนกันมั้ย มันแค่สายการเรียน

พอมามอต้น โควต้าเราสามารถเข้าวิทย์คณิตได้ แต่เราไม่ถนัดคณิต และไม่ชอบวิทย์มาก เราชอบภาษามากกว่าตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เราเลยเลือกเข้าศิลป์จีน ทุกคนก็งงกันหมดทำไมเกรดถึงแล้วไม่เข้าวิทย์คณิต เราก็ไม่เข้าใจ ค่านิยมคนเราคือเด็กเก่งต้องเข้าวิทย์อย่างเดียวหรอ มันไม่ใช่อ่ะ เราก็เลือกสิ่งที่ถนัดที่ชอบป่าว

พอมอปลาย ก็มีความแบบ สายศิลป์ต้องได้อิ้งต้องได้จีนสิ สายวิทย์กิต้องเก่งวิทย์คณิตสิ สายศิลป์อ่ะต้องเก่งกิจกรรม วิทย์มันเนิร์ด งู้นงี้

เราว่ามันไม่เกี่ยวเลยนะ อยู่ที่ตัวนักเรียนมากกว่ามั้ยว่าเราชอบอะไรถนัดอะไรมากกว่า อยากให้เลิกค่านิยม ความคิดเก่าๆแบบนี้ซักที เบื่อกับการเปรียบเทียบไปมามาก

เป็นเด็กสายวิทย์ห้องคิงคนนึง

อยากบอกว่า พวกเราก็นักเรียนเหมือนกับเด็กสายศิลป์นั่นล่ะ อย่าเอาเราไปเปรียบและกดดันเราเลยไม่ว่ากับสายวิทย์ด้วยกันเองก็ตาม ความพยายามของเด็กสายศิลป์ก็มีหลายคนควรเห็นความพยายามของพวกเขานะ ไม่ใช่มองสายวิทย์และกดดันให้เราต้องเก่งกว่าสายศิลป์อย่างเดียว เราก็เหนื่อยเหมือนกัน

แค่เราพยายามในสิ่งที่ต่างกัน ก็ไม่ใช่ว่าเราจะเก่งไม่เท่ากันนี่นา

พวกเราต้องการเข้าคณะเข้ามหาลัยที่มีเกณฑ์ใช้เกรดสูงๆกับคะแนนสอบสูงๆอย่างแพทย์ เภสัช ทันตะเราจึงต้องพยายามมากๆทั้งวิทย์คณิตภาษาสังคมอื่นๆ แต่ใช่ว่าเราจะเก่งขนาดนั้นเราก็เหมือนกับสายศิลป์ เราไม่ได้เรียนบางวิชาที่มันเฉพาะเหมือนสายศิลป์ด้วยซ้ำเพราะพวกเราอยู่คนละสาย บางที เขาก็เก่งในทางนั้น ในทางของสายศิลป์ อย่าไปมองพวกเขาในแง่ลบเลย เพราะพวกเขาเกรดไม่ดี เรียนไม่หนักเท่าหรืออะไรก็ตาม เห็นเกรดเห็นจากภายนอกแค่นั้นมันก็วัดไม่ได้เสมอไปนะ มันมีอะไรมากกว่านั้น จะเปรียบอะไรบางอย่างมันต้องมองให้กว้างๆถึงสิ่งแวดล้อมรอบข้างด้วย บางคนไม่ได้จริงๆอาจจะศิลป์หัวใจวิทย์ บางคนพยายามทำงานพิเศษกะดึกจนไม่ได้พักผ่อนมีเวลาเรียนพิเศษหรือทบทวนตำราเรียน บางคนก็ทำในสิ่งที่ชอบอยู่

ถ้ามันจะวัดความเก่งแค่นี้เรียนรวมเลยดีกว่าไหม จะมีสายไปเพื่ออะไร แยกกันเรียนคนละแบบจัดวิชาตามความถนัดไปเพื่ออะไร ถ้ายังวัดๆความเก่งและเปรียบกันขนาดนี้

กับเด็กสายศิลป์เขาก็เก่งเหมือนกัน

เขาก็พยายามในสายของเขา เขาก็เก่งแล้ว

เราพูดจีนเกาหลี ญี่ปุ่น ทำอาหาร และสายกิจกรรมอื่นๆเท่าพวกเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ

ทัศนคติแบบนี้ควรจบไปได้แล้ว

หันมาสนับสนุนทั้งสองสายเถอะค่ะ โลกใบนี้ไม่ได้ปกครองด้วยเด็กสายวิทย์เพียงอย่างเดียวนะคะ

เลือกตามที่ตัวเองถนัดที่ชอบอ่ะดีละ เราโคตรจะไม่ชอบวิทย์ แต่กลัวเลือกที่เรียนได้น้อย เพราะเราไม่มีเป้าหมายว่าจะเรียนอะไร ขอบอกว่ามันก็ทุกข์อยู่พอควรนะที่ต้องเรียน ต้องอยู่กับสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ 3 ปี เพิ่งจะรู้ตอนประมาณ ม.4-5 อ่ะ ว่าชอบ และถนัดทางภาษามากกว่าแต่ก็สายไปละ ก็เลยต้องทนเรียนจนจบ ,,, เพราะงั้นถ้าใครรู้ว่าตัวเองถนัดอะไร ชอบอะไรก็เลือกทางนั้นแหล่ะ ไม่ต้องนึกเปรียบเทียบกันหรอก เด็กวิทย์ไม่ได้เก่งกว่าสายศิลป์ แค่ว่าถนัดคนละอย่างมากกว่า เรียนสายไหนก็ช่างถ้าเก่งถ้าตั้งใจ เราก็ไปได้ดีได้ทั้งนั้นล่ะ

สายศิลป์ดีมากค่ะ แค่คณะรับไม่ค่อยเยอะ แต่เรียนกับครูแล้วสนุกเพราะครูที่สอนภาษาก็คือครูในหมวด แบบเราศิลป์จีน ก็มีห้องเป็นขอตัวครูก็สนิทกับนักเรียน เรียนสนุกค่ะ แต่วิชายากมาก จนจะร้องไห้ ห้องยังไม่เคยมีใครได้ 4.00 เลยใครว่าศิลป์เรียนง่าย

เราเคยเรียนทั้งสายศิลป์และสายวิทย์ (วิทย์ย้ายลงศิลป์) พบว่าเด็กสายศิลป์ดูจะตั้งใจเรียนกว่าเด็กสายวิทย์เสียอีก เด็กสายวิทย์หัวดีก็จริง แต่จะตั้งใจตอนเรียนพิเศษมากกว่า

ก่อนจะลงสายศิลป์เราก็กังวลว่าจะได้เพื่อนดีรึป่าว แต่ปรากฏว่ามีความสุขกว่าอยู่สายวิทย์จ้า การแข่งขันน้อยกว่า เด็กสายศิลป์ส่วนใหญ่นิสัยดีนะ เข้าใจกัน ช่วยเหลือกัน

เด็กสายวิทย์ก็มีคนที่ดี แต่เขาเหมือนจะมีเป้าหมายชัดเจนกว่า ก็ยุ่งกับการพัฒนาตัวเองมาก การแข่งขันสูง ตัวใครตัวมัน ถ้าไม่เกี่ยวกับงานโอกาสที่จะได้รับการช่วยเหลือน้อยมาก

เราว่าที่เด็กสายศิลป์ไม่ค่อยมีพัฒนาการเพราะคิดลบ ชอบคิดว่าตัวเองไม่เก่ง เก็บคำตัดสินของคนอื่นมาคิด แต่ส่วนใหญ่ก็ขยัน เราเคยช่วยสอนเขาก็ทำได้ เรื่องความคิดสร้างสรรค์นีชนะขนาดเลย

ที่เด็กสายวิทย์ไปไกลกว่าเพราะมีเป้าหมายชัดเจน ตัวเองมีต้นทุนสูงก็มีโอกาสมากกว่า เห็นความสำคัญของสิทธิ เวลาที่เห็นข้อผิดพลาดก็แย้งทันที อย่างเรื่องคะแนนงี้ ถ้าได้น้อยกว่าที่คิดก็จะไปคุยกับครู ความกดดันสูงกว่า กลัวจะทำไม่ได้ตามเป้าหมาย

คนสองกลุ่มนี้จะมีความคิด ความถนัดที่ต่างกัน ไม่ควรนำมาเปรียบเทียบกัน แต่ละกลุ่มก็ทำได้ดีในทางของตน

แต่แน่นอนว่าทั้งสองกลุ่มนี้มีความเป็นคนเท่ากัน มีความรู้สึกเหมือนกัน เวลาทำอะไรก็ให้คิดถึงจิตใจของเขาก่อน ถ้าเราเข้าใจเขา ก็จะทำให้เขาดีขึ้นได้อย่างแน่นอน

ขอแสดงความคิดเห็นในมุมมองผู้ปกครองนะคะ เด็กแต่ละคนมีความถนัดแตกต่างกัน ค้นตัวเองให้เจอว่าชอบภาษา หรือชอบคำนวณ เรียนในสิ่งที่ชอบ มันจะให้เรามีความสุขกับการเรียน ไม่มีไรดีหรือด้อยกว่ากัน แต่ทั้งนี้ต้องคุยกับที่บ้านด้วยนะคะ แต่ละบ้านความเห็นย่อมแตกต่างกันค่ะ

ส่วนบ้านนี้ ม.4 ลูกสาวเลือกเรียนศิลป์-ภาษาค่ะ

มันก็โดนเปรียบเทียบจริงๆนั้นแหละ แต่ที่โกรธสุดคือเอาอาจารย์ที่สอน'เฉพาะ'ห้องวิทย์ มาออกสอบวิชาวิทย์ให้กับทั้งสายชั้น แล้วคนที่เรียนศิลป์คือมันก็ไม่โอเคสิ มันโครต unfair เรียนเหมือนกันแต่ลงลึกไม่ลึกแล้วแต่สาย แต่ออกสอบนี่คือ วั้๊ทท เมื่อคะแนนออกมาก็ต้องโดนเปรียบเทียบกันอยู่แล้วอ่ะ

ขอบคุณ