นี่คงไม่ใช่ความฝันใช่ไหม ? นีโก้หยิกแก้มตัวเองอย่างแรง ยืนมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่พองโตและตื่นเต้นไม่แพ้เด็กเล็กที่ดีใจเวลาได้รับของขวัญชิ้นใหม่

นีโก้กวาดสายตามองรอบห้องโถงใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์และเครื่องมือครบครันที่เขาทั้งคุ้นเคยและแปลกตา แต่ที่แน่ๆ สิ่งของทั้งหมดล้วนถูกสร้างมาเพื่อช่างตัดเสื้ออย่างเขา ! ทั้งโต๊ะทำงานกว้างขนาดสองเมตรที่สร้างจากไม้ชั้นดีเคลือบเงา มีตะเกียงใส่ละอองผงภูตพิกซี่ทีให้แสงสว่างตลอดเวลาโดยไม่ต้องเติมใช้น้ำมันตะเกียงแขวนอยู่ทั่วทั้งห้อง อุปกรณ์ต่างๆ ทั้งเข็มกับด้ายจัดเรียงสีกันอยู่บนชั้นอย่างเป็นระเบียบ มีผ้าสำเร็จรูปม้วนเรียงกันให้เลือกหลากสีสัน หลากชนิด ไม่เว้นแม้แต่ขนและหนังสัตว์

 นอกเหนือจากเข็ม ด้าย และจักรเย็บผ้า อุปกรณ์เฉพาะทางสำหรับวัตถุดิบพิเศษแต่ละอย่างเช่น ด้ายเทียน ส้อมเจาะรู ค้อนตอกหนัง และเขียงไม้วางเรียงให้เลือกใช้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ยิ่งไปกว่านั้นยังมีหลอดแก้วที่นิยมใช้ในหมู่นักเล่นแร่แปรธาตุไว้ผสมวัตถุดิบจำพวกสีย้อมผ้าอีกด้วย อุปกรณ์เหล่านี้ล้วนมีราคาสูง นีโก้คิดว่าหากเขาไม่ได้มาเป็นช่างตัดเสื้อในปราสาทย่อมไม่มีโอกาสได้สัมผัสสิ่งเหล่านี้ในเวลาอันใกล้เช่นนี้แน่

เครื่องทอผ้าเวทมนตร์ถูกส่งมาถึงเมื่อสองวันก่อน แต่เพราะห้องนี้ยังจัดเตรียมไม่เสร็จดี เขาจึงยังไม่ได้พบกับมันอย่างเป็นทางการ เครื่องทอผ้าเวทมนตร์นี้มีลักษณะแตกต่างจากกี่ทอผ้าแบบดั้งเดิม หากให้เทียบจากลักษณะภายนอกแล้วมันกลับดูคล้ายเครื่องดนตรีที่เรียกว่าแกรนด์เปียโนเสียมากกว่า นีโก้มองตามลวดลายดอกไม้ที่แกะสลักไว้บนเครื่องจนสายตาไปหยุดที่ช่องที่ว่างไว้สำหรับใส่วัตถุบางอย่างที่ตัวเครื่อง “เอ๋  นี่คืออะไรเหรอครับ ?”

“มันคือช่องสำหรับใส่คริสตัลเวทมนตร์” เซเนทที่เดินนำเขามาก่อน หันกลับมาตอบ เซเนทเป็นคนรับคำสั่งจากไอโอเนลให้พาเด็กหนุ่มมาสำรวจห้องทำงานใหม่แห่งนี้ เมื่อเห็นนีโก้ผงกหัวรับ เขาจึงอธิบายต่อ “เครื่องทอผ้าเวทมนตร์นี้เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ต้องสั่งทำเป็นพิเศษ มันจะช่วยให้เจ้าทำงานได้ง่ายขึ้น แต่การมีอยู่ของมันก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้เจ้าเป็นช่างตัดเสื้อที่เก่งขึ้น เดี๋ยวข้าจะสาธิตวิธีการใช้งานให้ดู” พอพูดจบเซเนทก็หยิบคริสตัลสีรุ้งออกมาก้อนหนึ่งแล้วใส่เข้าไป เซเนทอธิบายต่อว่า แค่นีโก้เริ่มทอจนจบลายหนึ่งครั้งเครื่องทอผ้านี้ก็จะทอลายต่อกันเรื่อยๆ โดยอัตโนมัติและจะหยุดการทำงานเมื่อเอาคริสตัลออก จากนั้นชายหนุ่มก็สาธิตให้ดูเป็นตัวอย่าง

ท่านเซเนทนอกจากจะเป็นอัศวินที่มากความสามารถแล้ว ยังเชี่ยวชาญการตัดเย็บอีกด้วย นี่ก็เป็นสิ่งที่นีโก้ไม่เคยคาดคิดมาก่อน

“มีอะไรอย่างนั้นหรือ” เซเนทหันกลับมาถาม หลังจากเห็นนีโก้จ้องมองอยู่นาน

“อ๊ะ ผมแค่แปลกใจน่ะครับ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าท่านเซเนทจะสนใจงานฝีมือเช่นกัน”นีโก้ทั้งรู้สึกทึ่งและชื่นชม เขาเป็นช่างตัดเสื้อแท้ๆ แต่ทักษะงานฝีมือยังไม่เท่าท่านเซเนทที่เป็นอัศวินเลยแม้แต่น้อย

“ของทุกอย่างอยู่ที่การฝึกฝน หากเจ้ามีจิตใจห้าวหาญ แม้เจ้าเป็นช่างตัดเสื้อธรรมดาก็สามารถถือดาบเข้าต่อสู้กับศัตรูได้เช่นกัน”เซเนทยิ้ม ทั้งๆ ที่คนเป็นผู้นำอย่างเขาควรจะเด็ดขาดเข้มงวดแท้ๆ แต่เวลาสอนงานกลับอ่อนโยนมาก

นีโก้มองดูลวดลายดอกกุหลาบที่เกิดจากการถักทอนั้นอย่างหลงใหล พอรู้ตัวอีกทีก็เห็นเซเนทลุกขึ้นยืน มองดูเครื่องทอผ้าเวทมนตร์ทำงานต่อจากนั้นจนจบเป็นกุหลาบอีกสามดอกในเวลาไม่ถึงสิบนาที

ส…สุดยอด ขอเพียงมีเครื่องนี้ เวลาหาผ้าที่มีคุณสมบัติหรือลวดลายที่ต้องการตามท้องตลาดไม่ได้เขาก็จะมีโรงงานผลิตผ้าส่วนตัวไว้ใช้เองแล้ว

“เชิญ” เซเนทถอยออกมาจากเครื่องทอผ้าเวทมนตร์แล้วผายมือไปยังเครื่องเพื่อให้นีโก้ฝึกใช้งานต่อ การได้ทดลองทำสิ่งใหม่ๆ สร้างความตื่นเต้นให้นีโก้ได้เสมอ

กึก กึก

“เอ๊ะ ”มือของเด็กหนุ่มชะงักอยู่กับที่เพราะ จู่ๆ เครื่องทอผ้าเวทมนตร์ก็ขยับเองโดยที่นีโก้ยังไม่ทันได้สัมผัส

“หึ ไม่ต้องแปลกใจไป มันแค่ทักทายว่าที่เจ้านายใหม่ของมันน่ะ”

“ทักทาย ?”

“ถูกแล้ว เพราะว่าเครื่องทอผ้าเวทมนตร์เครื่องนี้มีชีวิต”

มีชีวิต ! ? !  สมแล้วที่เป็นเครื่องทอผ้าเวทมนตร์ที่เขาแลกกับการฝ่าดงหนอนไหมอิ๊กกี้  นีโก้หันไปมองศีรษะของอดีตราชินีผีเสื้อไหมอิ๊กกี้ที่วางประดับไว้บนหิ้งอย่างเคารพ

“จากนี้ไปฝากด้วยนะ  ไอรีน” นีโก้สัมผัสที่ลายแกะสลักรูปดอกไม้อย่างรักใคร่

“ไอรีน ? ” เซเนทขมวดคิ้ว

“อ๋อ ก็ชื่อเธอไงครับ ชื่อของ…”

แอ๊ด ! ปัง !

“แย่แล้วครับ ท่านเซเนท พวกก็อบลินประท้วงกันอีกแล้ว ! ! !” ทหารยามคนหนึ่งวิ่งพรวดพราดเข้ามาโดยไม่บอกกล่าว

เซเนทยกมือขึ้นเป็นเชิงกันให้อีกฝ่ายยืนหยุดอยู่แค่หน้าประตูเท่านั้น ต่อมาภายหลังนีโก้จึงรู้ว่าพื้นที่บริเวณนี้เป็นเขตหวงห้ามจะไม่เปิดให้ใครนอกจากเขา ท่านไอโอเนล และท่านเซเนทเวลาท่านไอโอเนลไม่อยู่เท่านั้น

“ขอโทษนะครับ เพราะผมแท้ๆ ” นีโก้ก้มหน้าสลด รู้สึกผิดเป็นที่สุด

หลังจากส่งผ้าเช็ดตัวให้คุณนายมูเก้ ข่าวลือเรื่องผ้าเช็ดตัวที่ไม่มีวันสกปรกก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เหล่าพ่อค้าหัวใสเร่งสั่งซื้อเมล็ดดอกแพนเซียกันให้ควั่ก ถึงขนาดตั้งร้านรับซื้อเมล็ดชนิดนี้จากเหล่านักผจญภัย ทว่ากลับคว้าน้ำเหลวเพราะดอกแพนเซียที่ได้รับล้วนไม่มีประสิทธิภาพใดๆ ตามที่ตำนานเล่าอ้าง ในขณะเดียวกันพวกก็อบลินผู้มีความรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดีกลับปิดปากเงียบสนิท เช่นเดียวกับนีโก้ที่จะให้ตายอย่างไรก็ไม่ยอมบอกวัตถุดิบที่ใช้ในการทำผ้าผืนนี้… เขาคิดถูกจริงๆ แล้วอย่างนั้นหรือที่ทอผ้าผืนนี้ขึ้นมา ? นีโก้ไม่เคยคิดเลยว่าการทำเรื่องเล็กน้อยเพื่อช่วยเหลือใครสักคนจะส่งผลกระทบเป็นวงกว้างขนาดนี้

นีโก้ไม่สามารถบอกออกไปได้ว่า สิ่งที่สร้างเวทมนตร์ให้กับผ้าชนิดนี้ที่จริงแล้วมาจากสระน้ำมรกตในถ้ำอาเครนเย่ เขารู้ว่าผู้เฒ่าแมงมุมไม่หยี่ระต่อนักผจญภัยที่อาจยกโขยงพากันมาหาดอกไม้ล้ำค่าที่ถ้ำอาเครนเย่แห่งนั้นทุกเมื่อ แต่ว่ากันตามจริงผู้เฒ่าแมงมุมก็แก่มากแล้ว นีโก้อยากให้ท่านพักผ่อนอย่างสงบกับเหล่าลูกหลานแมงมุมมากกว่า ดังนั้นผู้ที่รับเคราะห์จะเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากพวกก็อบลิ้นที่ทั้งโดนสะกดตาม และชุดทำงานที่ใช้อยู่เป็นประจำก็ถูกขโมยหายไปอย่างไร้ร่องรอยบ่อยๆ ในช่วงนี้ สุดท้ายก็กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตตั้งแต่ร้องเรียนจนชุมนุมประท้วงอย่างที่เห็น

เซเนทไม่เพียงไม่ต่อว่านีโก้ ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ ให้เด็กหนุ่มอย่างเป็นมิตรราวกับบอกว่า ‘ไม่เป็นไร’

ในสายตาของนีโก้ เซเนทเป็นคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดีพึ่งพาได้ แม้จะมีโอกาสได้พบปะ พูดคุยกันน้อยแต่ทุกครั้งที่เกิดปัญหาอะไรขึ้นชายคนนี้จะเข้ามาสะสางได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพเสมอ สมแล้วที่ได้รับความไว้วางใจจากประชาชนและพระราชาแห่งเอคราโทรให้รับมอบหมายงานอันแสนสำคัญนี้

“เอ่อ เรื่องนี้ผมพอจะทำอะไรได้บ้างไหมครับ” การพูดแทรกผู้อื่นแบบนี้ทำให้นีโก้รู้สึกขาดความมั่นใจ แต่เด็กหนุ่มรู้สึกว่าเรื่องนี้เขาควรมีส่วนรับผิดชอบบ้าง เพราะถึงอย่างไรสาเหตุของปัญหาก็มาจากเขา เซเนทพยักหน้า ชายหนุ่มสั่งให้ทหารชั้นผู้น้อยให้ออกจากห้องไปก่อน จากนั้นจึงหันกลับมา “อย่าห่วงเลย ทำหน้าที่ของเจ้าต่อไปเถอะ”

“ตะ แต่ว่า !”

“หน้าที่ของข้าในฐานะอัศวินคือการช่วยเหลือท่านไอโอเนลโดยการปกป้องเจ้าจากความกังวลเพื่อให้เจ้าทำงานได้เร็วและมีประสิทธิภาพมากที่สุด ส่วนหน้าที่ของเจ้าก็คือการทุ่มเทกับงาน ไม่ให้สิ่งที่พวกเราทำไปเสียเปล่า”

นีโก้พยักหน้ารับคำอย่างตั้งใจ ถึงจะยังสลัดความกังวลและความรู้สึกผิดออกไปไม่หมดก็ตามที

“ว่าแต่ ไอรีนคือใครเหรอ”

“อ๋อ ชื่อของเธอไงครับ” นีโก้ฉีกยิ้มกว้างผายมือไปยังเครื่องทอผ้าเวทมนตร์หรือ ‘ไอรีน’ ก่อนเกาแก้มแก้เก้อ นีโก้เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกเวลาคนรักของพี่สาวตั้งชื่อให้ม้าและดาบสะสมราวกับหญิงสาว จนกระทั่งพบกับไอรีนในวันนี้ “เอ่อ ดูแปลกๆ ไหมครับ”

“ไม่หรอก เพราะของข้าก็มีเหมือนกัน” เซเนทตบดาบที่เหน็บไว้ข้างกาย พร้อมแนะนำ ‘เซเรน่า’ ให้นีโก้รู้จัก

“…”

ที่แท้ท่านเซเนทก็มีสิ่งที่คลั่งไคล้จนสามารถตั้งชื่อเหมือนคนรักได้เหมือนกัน

หลังจากเซเนทปลีกตัวออกไปเพื่อสะสางปัญหาต่อ นีโก้ยังรู้สึกกังวลอยู่บ้าง แต่ก็อย่างที่เซเนทบอกไว้ เขาควรจะทุ่มเทกับหน้าที่หลักของตัวเองก่อนเพื่อความฝันของตัวเขาเองและเพื่อท่านไอโอเนลด้วย เด็กหนุ่มจึงกลับมาให้ความสนใจกับงานที่จะเริ่มทำในวันนี้ก่อน

วันนี้จะเริ่มจากอะไรก่อนดีนะ ?  นีโก้เปิดสมุดบันทึกของคุณทวดไล่ไปทีละหน้า ทีละหน้าพร้อมกับเดินสำรวจวัตถุดิบที่จะนำมาใช้ ส่วนใหญ่เป็นของที่จำเป็นต้องใช้บ่อยๆ ส่วนวัตถุดิบเฉพาะทางบางอย่างนีโก้จำเป็นต้องหามาเอง เมื่อเร็วๆ นี้ ท่านเซเนทเพิ่งจะบอกว่าหากเขาต้องไปเก็บวัตถุดิบในพื้นที่อันตรายหรือเขตล่าสัตว์ร้ายแล้วล่ะก็ เขาสามารถเบิกค่าใช้จ่ายเพื่อจ้างนักผจญภัยไปคุ้มกันได้

แม้ว่านีโก้จะมีปณิธานอย่างแรงกล้าที่จะทำทุกอย่างด้วยตนเองให้ได้ แต่เด็กหนุ่มคิดว่าการคบค้าสมาคมกับนักผจญภัยก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้งานในฐานะช่างตัดเสื้อของเขาก้าวหน้าเช่นกัน อย่างเวลาต่อสู้ หากเขาได้สังเกตการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย หรือทักษะที่ใช้ก็จะสามารถทำเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับรูปแบบเฉพาะทางที่ส่งเสริมทักษะของผู้สวมใส่ให้มีประสิทธิภาพสูงสุดได้ ดังนั้นในเมื่อได้รับโอกาสมาแล้วเด็กหนุ่มย่อมไม่พลาดที่จะรอใช้โอกาสนี้ในเร็ววันแน่นอน

‘ขอบคุณ’ สิ่งที่จะแทนคำๆ นี้ สำหรับสิ่งที่เขาได้รับมาทั้งหมดในตอนนี้คือ การตั้งใจเรียนรู้สิ่งที่อยู่ในสมุดบันทึกเล่มนี้อย่างตั้งใจที่สุดเท่านั้น กระนั้นในใจก็ยังเกิดคำถามมากมาย

เขาควรจะเริ่มตัดเสื้อผ้าชุดไหนก่อน ? เสื้อผ้าที่เขาตัดจะช่วยเหลือท่านไอโอเนลได้อย่างไร ? หากเขาตัดชุดตามที่ระบุไว้ในสมุดเล่มนี้แล้วจะสำเร็จจริงอย่างนั้นหรือ ?  แล้วอะไรเป็นตัวกำหนดล่ะ ว่าต้องเป็นคนในตระกูลรัซเซลเท่านั้น ? นีโก้จำได้ว่าพอถามท่านไอโอเนลออกไปแบบนี้ อีกฝ่ายกลับแค่นยิ้มแล้วพูดขำๆ กลับมาว่า “แล้วนายคิดว่า อะไรเป็นตัวกำหนดล่ะ ว่าจุมพิตจากเจ้าชายจะช่วยแก้คำสาปให้เจ้าหญิงได้ ?”

ท่านไอโอเนลเลี่ยงคำถามของเขาอีกแล้ว !

“อ๊ะ” นีโก้พลิกหน้ากระดาษรัวๆ อย่างลืมตัวจนไปหยุดอยู่หน้าเกือบสุดท้าย ตัวอักษรในหน้านี้  ลายมือแลดูแตกต่างจากหน้าอื่นๆ แม้ไม่โดดเด่น แต่ดูเรียบร้อยราวกับตัวพิมพ์

ลายมือแบบนี้ไม่น่าใช่ของท่านไอโอเนล งั้นใครเป็นคนเขียนกันนะ ?

[ข้าไม่รู้ว่าสมุดบันทึกนี้ สุดท้ายแล้วจะตกอยู่ที่ใคร แต่หากเจ้าเห็นตัวอักษรบนหน้ากระดาษนี้แสดงว่าเจ้าคือบุคคลที่ข้าตามหา ยินดีด้วย]

ตัวอักษรเหล่านี้พิเศษอย่างไรกันนะ นอกจากแล้วคนอื่นๆ จะมองไม่เห็น ? หมายความว่าคุณทวดไม่ได้ทิ้งสมุดเล่มนี้ไว้ที่ท่านไอโอเนล ?

[คงไม่ต้องแนะนำตัวว่าข้าเป็นใคร เพราะหน้าปกสมุดก็เขียนไว้ดีอยู่แล้ว]

ครับ …คุณทวดวีลเฮล์ม นีโก้รู้สึกว่าคุณทวดมีอะไรบางอย่างที่คล้ายท่านไอโอเนล เขาไม่แน่ใจว่าใครติดนิสัยมาจากใครกันแน่ในเมื่อสองคนนี้เป็นเพื่อนกัน

[ข้าคือ วีลเฮล์ม รัซเซล เป็นช่างตัดเสื้อแห่งยุคที่ยิ่งหย่ายยยยย]

อ่า… อันนี้ผมรู้แล้ว นีโก้คิดในใจ เขาหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้พลางหยิบปากกาขนนกที่โต๊ะมาขีดฆ่าคำผิดแล้วแก้ไขโดยไม่รู้ตัว

[หากนึกไม่ออกล่ะก็ ข้าเป็นผู้ออกแบบเสื้อคลุมขนนก กับชุดเกราะมังกรเหินเอง เป็นไง ข้าเก่งใช่มั้ยล่ะ]

“…” นีโก้เลื่อนสายตาไปบรรทัดถัดไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากให้ภาพคุณทวดผู้เคร่งขรึม และเป็นที่เคารพในจินตนาการถูกทำลายไปมากกว่านี้

[บอกตามตรงเลย ว่า ข้ากำลังจะตาย แค่ก แค่ก]

โธ่ ! ถึงคุณทวดไม่เขียนบรรยายเสียงไอประกอบ …ผมก็เชื่อครับ ! นีโก้เผลอกุมขมับแบบไม่รู้จะหัวเราะหรือเห็นใจคุณทวดดี ที่น่าหนักใจกว่า คือภาพลายเส้นรูปคนแบบก้างปลาที่ดูเหมือนลงเวทมนตร์บางอย่างให้เคลื่อนไหวได้กำลังไอโขลก ดิ้นพรวดๆ  กระอักเลือดฟุบลงกับพื้นแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ย้อนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้นนี่ล่ะ

[เจ้าคงเห็นแล้วว่าในสมุดบันทึกเล่มนี้ รวบรวมศาสตร์ความรู้ที่ข้าคิดค้น ศึกษาและสำรวจไว้มากมาย ข้าเชื่อว่าเจ้าคงซิวข้อมูลในสมุดบันทึกข้าไปไม่น้อยแล้วใช่ไหม]

นีโก้ผงกหัวรัวๆ แทนคำตอบ เขารู้สึกเหมือนคุณทวดยังอยู่ข้างกายเขาเสมอ

[สหายข้าถูกคำสาปร้าย]

                นีโก้มั่นใจว่า สหายของคุณทวดคงหมายถึงท่านไอโอเนลไม่ผิดแน่นอน

[คำสาปที่ทำให้เสื้อผ้าของเขาล่องหนตลอดเวลา  …อย่าได้ขำเชียวเพราะมันไม่ใช่เรื่องตลก สำหรับเขาที่เป็นพระราชา เป็นคนที่มีชีวิตยืนยาว ยิ่งเขาเป็นคนขี้อายมากๆ  คำสาปนี้ก็ไม่ต่างจากพันธนาการที่จองจำเขาตลอดกาล เจ้าต้องช่วยเขานะ]

แม้จะตะขิดตะขวงใจกับการที่คุณทวดบอกว่าท่านไอโอเนลเป็นคนขี้อาย แต่ประโยคเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความจริงจังของผู้เขียนได้เป็นพิเศษ บางทีคุณทวดวีลเฮล์มอาจจะเป็นคนที่ให้ความสำคัญเฉพาะกับเรื่องของคนอื่น แต่ปล่อยปละละเลยเรื่องของตัวเองก็ได้ …ในใจของนีโก้พลันรู้สึกหนักอึ้ง เขาตั้งใจว่าถึงไม่มีเรื่องของรางวัลที่ท่านไอโอเนลเสนอเข้ามาเกี่ยว เขาก็จะต้องแก้คำสาปร้ายนี้ให้ได้อยู่ดี

[ข้าที่เป็นช่างตัดเสื้อที่มากพรสวรรค์ เป็นช่างตัดเสื้อประจำราชวงศ์ เอคราโทร แต่ในตอนนั้นกลับไม่สามารถช่วยเหลืออะไรสหายได้ ซ้ำร้ายเขายังเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ … ]

นีโก้สูดหายใจลึกก่อนอ่านบรรทัดถัดไป

[สุดท้ายโทษของข้าก็คือ การเนรเทศ]

โหดร้าย โหดร้ายเกินไปแล้ว หากหมอรักษาผู้ป่วยแล้วคนผู้นั้นตายไม่โทษว่าเป็นความผิดของหมอหรืออย่างไรกัน ! นี่สินะ สาเหตุที่รุ่นคุณย่าทวดตลอดจนแม่ของเขาต่างก็อยู่นอกอาณาจักรเอคราโทรตลอด !

[รายละเอียดปลีกย่อย อย่างเรื่องข้าไปคร่ำครวญอย่างไร ปวดร้าวแค่ไหน ข้าขอไม่เล่าแล้วกัน เจ้าทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีก็พอ]

หากคนอ่านสมุดบันทึกเล่มนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นคนอื่นแล้วล่ะก็ คงถูกเขวี้ยงทิ้งแน่นอน

[ข้าสามารถหาทางแก้ไขได้แล้ว และเจ้าจะต้องช่วยข้าไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง ข้ารู้สึกว่าข้าถูกขับไล่อย่างไม่เป็นธรรม เจ้าต้องล้างมลทินให้ข้านะ เพราะข้าลุกจากเตียงไม่ไหว กระซิก กระซิก ]

คุณทวด… หากท่านยังมีชีวิตอยู่นีโก้อยากบอกเหลือเกินว่า อย่าวาดภาพหรือใส่คำบรรยายเสียงประกอบเลย ไม่อย่างนั้นเขาคงเป็นลูกหลานที่ชั่วช้ามากที่ต้องพยายามกลั้นเสียงหัวเราะกับเรื่องแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกปวดท้อง

ทั้งท่านไอโอเนลที่ดูไม่ทุกข์ร้อนกับการอยู่ในปราสาทตามลำพังตลอดร้อยปี

ทั้งคุณทวดที่หัวเราะให้กับความตายของตัวเอง ทุกคนมีรสนิยมชื่นชอบความเจ็บปวดไปหมดแล้วหรืออย่างไรกัน ! ?

[ข้าได้เขียนแพทเทิร์นและวัตถุดิบที่ข้าศึกษาสำหรับแก้คำสาปของสหายข้าไว้หน้าสุดท้าย มีเพียงเจ้ากับข้าเท่านั้นที่เห็น หากเจ้าไม่รับปาก ก็เห็นแก่ความรู้เล็กน้อยที่เจ้ารับไว้แล้วช่วยเอาไปส่งที่ตระกูลรัซเซลที (แต่หากเจ้าเป็นคนตระกูลรัซเซลไม่อนุญาตให้ปฏิเสธ) มิเช่นนั้นข้าขอให้เจ้าท้องเสีย สิวและผดขึ้นใบหน้าหาความงามไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิต แต่หากเจ้ารับปากก็จงพลิกหน้าต่อไปได้เลยแล้วศาสตร์ทั้งหมดในสมุดบันทึกเล่มนี้จะเป็นของเจ้าอย่างชอบธรรม ]

แม้แต่คำสาปแช่งของคุณทวดก็ยังไม่เหมือนใครเลยจริงๆ

แต่ว่าหากทำตามวิธีการนี้จะสามารถช่วยเหลือท่านไอโอเนลได้แล้วล่ะก็…

นีโก้พลิกไปยังสมุดบันทึก ‘หน้าสุดท้าย’ ตามคำสั่งเสียของวีลเฮล์มอย่างเชื่อฟัง

พระเจ้า…

หน้ากระดาษถูกฉีกออกไป ! ? !