|
แปลกแต่จริง "ตั้งใจเรียนมาก" จนเป็นปัญหา
มีปัญหาประการหนึ่งที่ตรงข้ามกับเด็กไม่สนใจเรียน คือ เด็กตั้งใจเรียนมากเกินไป เป็นปัญหาที่เกิดจากความทุ่มเทกับเรียนอย่างมาก แต่แทนที่ผลการเรียนจะเป็นรางวัลของความสำเร็จ กลายเป็นว่าผลการเรียนอาจไม่ได้ดีขึ้นแถมในบางคนยังมีปัญหาสังคมอื่นๆ เช่น ไม่มีเพื่อน เพิ่มขึ้นอีกด้วย แต่ก่อนที่พ่อแม่พี่น้องจะหนักใจเรื่องที่วัยรุ่นหมกมุ่นกับการตั้งใจเรียนมากเกินไป คือ ความเข้าใจผิดคิดว่าลูกหลานหรือพี่น้องของตน กำลังตั้งใจเรียนและยิ่งเป็นปลื้มที่วัยรุ่นรักดีมากๆ นั่นเอง
ปัญหาดังกล่าวนี้โดยมากเป็นได้ตั้งแต่ช่วงมัธยมจนเข้ามหาวิทยาลัย เพราะเป็นช่วงรอยต่อของการสอบเข้าเรียนต่อระดับต่างๆ และส่วนมากจะเกิดในเด็กเรียนเก่งและเป็นเด็กดีอยู่แล้ว ผลของการตั้งใจอย่างหนักทำให้เกิดความเครียดสะสมที่คนเป็นเองก็หาทางผ่อนคลายออกไม่ได้ และหากเกิดความผิดพลาดในการเรียนขึ้นมา เมื่อผลไม่ได้ดังใจ สอบอะไรก็ไม่ติด ก็อาจทำให้ถึงขั้นเป็นโรคทางประสาท หรือทำร้ายตนเองได้ในที่สุด โดยเฉพาะกับบ้านที่พ่อแม่ยิ่งสนับสนุนลูกให้ตั้งใจเรียน และมีพี่น้องเรียนได้ดีอยู่แล้ว
ปัญหานี้โดยปกติแล้วเป็นเพียงระยะสั้นๆ บางช่วงสำคัญเท่านั้น ซึ่งหากคนใกล้ตัวสังเกตได้ ก็สามารถช่วยหากิจกรรมผ่อนคลายความเครียดและความกังวลใจเรื่องเรียนนี้ได้ แต่ในบางคนที่เป็นวัยรุ่นผู้จริงจัง ก็ค่อยๆ เครียดเก็บกดมาเรื่อยๆ และหากไม่ได้รับการแก้ไขก็จะส่งผลต่อบุคลิกจิตใจได้เช่นกัน อาจทำให้เป็นคนคาดหวังสูงต่อผลของการทำทุกสิ่ง แล้วพอทำไม่ได้ก็จะเจ็บปวดรับความผิดพลาดไม่ได้ มีวิธีแก้ปัญหาต่างๆ ที่ไม่เหมาะสม ดูเหมือนเก่งจนเป็นคนมั่นใจ แต่จริงๆ ขาดความมั่นใจกับทุกเรื่อง กลัวผิดพลาด กลัวพ่อแม่ไม่รัก กลัวครูไม่เข้าใจ กลัวเข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ได้ จากเด็กกล้าแสดงออกร่าเริงแจ่มใสก็อาจกลายเป็นคนเก็บตัว และกลัวสังคมไปเลยก็มี
 เด็กที่เรียนจนเครียด ส่วนมากมีสาเหตุจากแรงกดดันในใจ เกิดจากความคาดหวังของครอบครัว และความมุ่งหวังของตัววัยรุ่นเอง - พ่อแม่ต้องการให้ลูกได้โอกาสดีๆ ทางสังคม ลุ้นลูก สร้างทางให้เข้าสู่ที่เรียนดังๆ เท่านั้น และโดนสอนแต่เด็กว่า "เด็กเรียนเก่งเป็นคนสำคัญที่ทุกคนชื่นชอบ" และในทางกลับกันคือเด็กเรียนไม่เก่งเป็นเด็กมีปัญหา นิสัยไม่ดี ต้องติดยา ไม่มีอนาคต ฯลฯ อยากให้ลูกเก่ง ต้องเป็นเด็กกิ๊ฟ ต้องได้ค่ายโอลิมปิก ต้องสอบเข้าที่ดีๆ ไม่สนใจกิจกรรมอื่นๆ ไม่เห้นค่าของเรื่องอื่นนอกจากค่าจากผลการเรียน พอเรียนได้ดีก็ชมเชยให้รางวัล แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่น เช่น ได้รางวัลมารยาทงาม ก็เฉยเสียไม่มีท่าทียินดียินร้าย หรือบอกไปว่าเสียเวลาด้วยซ้ำ ให้เอาเวลาฝึกมารยาทไปอ่านหนังสือดีกว่า สนใจทุกเรื่องของลูกที่เป็นเรื่องเรียนแต่ลืมคิดถึงความต้องการในใจที่แท้จริงของลูกเอง
- เด็กมีนิสัยเอาจริงเอาจังแต่เดิมอยู่แล้ว ประกอบกับรับรู้ถึงความคาดหวังพ่อแม่ อยากให้พ่อแม่มีความสุข จึงตั้งใจเรียน แม้จะมีบางกรณีที่พ่อแม่ไม่ได้มุ่งคาดหวังลูกเรื่องการเรียนนัก แต่ลูกอยากเข้าที่เรียนดีๆ เอง เพื่ออนาคตตนเอง กลัวว่าไปเรียนที่อื่นแล้วจะไม่ีได้ดีเหมือนเรียนที่ดังๆ เพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจในกรณีที่พ่อแม่มัวแต่ทำงานหนักจนลืมลูก เพื่อให้พ่อแม่หันมามอง ฯลฯ ก็ทำให้เป็นเหตุกดดันตนเองได้
แต่ประเด็นปัญหานี้ ไม่ได้เกิดจากการถูกผู้ปกครองบังคับหรือควบคุมอย่างเข้มงวดแต่ฝ่ายเดียวนะคะ วัยรุ่นผู้นั้นเอง คือคนที่ยอมรับและเลือกที่จะตั้งใจอย่างมากด้วยตนเองตามสาเหตุข้างต้นด้วยค่ะ (ถ้าถูกบังคับ แต่ไม่เต็มใจอยู่แล้ว ผลก็อาจจะเป็นคนละแบบค่ะ)
ปกติแล้ววัยรุ่นเป็นวัยที่ต้องการตอบสนองต่อความคาดหวังของคนที่ตนเองรักอยู่แล้ว เรื่องต่างๆ ที่เป็นเรื่องธรรมดาของเด็กเล็กๆ หรือเรื่องหาทางออกได้ง่ายๆ ของผู้ใหญ่ ก็กลายเป็นเรื่องกดดันและกลายเป็นความทุกข์ที่มหาศาลอย่างไม่รู้ตัวได้เลยค่ะ
เชื่อว่าน้องๆ ชาว Dek-D ทุกคนมีความตั้งใจในการเรียนอยู่แล้วทุกคน และรับรู้ด้วยว่าการเรียนเป็นบันไดสำคัญต่ออนาคต แต่สิ่งที่มาพร้อมๆ กับการเรียนหนังสือ คือการเรียนรู้ชีวิตในวัยรุ้นตอนนี้ด้วย ประสบการณ์ที่หลากหลายไม่ว่าเรื่องเรียนหรือเรื่องเล่น ครูดุๆ แต่ใจดี มีเอกลักษณ์ให้เราได้คิดถึง เพื่อนในโรงเรียนเรา หรือแม้แต่อริที่เราไม่ชอบหน้า ทุกสิ่งอย่างก็เป็นสิ่งที่สร้างเราในอนาคตได้ทั้งนั้น หากรู้สึกว่าเรียนเหนื่อยไป หาโอกาสพักสักหน่อย หากรู้สึกว่าเล่นมากเกินไป ก็หันกลับไปตั้งใจเรียนให้มากขึ้น ความพอดีน่าจะป็นสิ่งที่ดีพอสำหรับชีวิตวัยรุ่น และคนทุกคนค่ะ |
แปลกแต่จริง "ตั้งใจเรียนมาก" จนเป็นปัญหา
พี่เกียรติ
- Community Master
ถนัดแฝงตัวตามกระทู้เด็กดี มีความสนใจเป็นล้านเรื่องขึ้นอยู่กับดราม่าขณะนั้น
35 ความคิดเห็น
เลยมีความสุขในการเรียน ;)
เกรดผม 1.5X ท่านยังไม่ว่าอะไรเลย แต่ผมต่างหากที่พยายามเพื่อท่านและตัวผมเอง
ตอนนี้ผมเรียน ในคณะ และมหาวิทยาลัยที่ผมใฝ่ฝันได้ เพราะมีครอบครัวที่ดี ^^
เพราะทำตามสัญญาของตัวเองว่าม.ปลายจะตั้งใจเรียน
ปกติจะได้ 2.44 แค่นั้น พอสอบได้ 3.74 ... OMG! ไม่น่าเชื่อตัวเองเลย ดีใจเว่อร์..
หลังจากนี้ก็เริ่มคลายๆลง ไม่ซีเรียสละ... แต่...ก็ต้องเครียดเรื่องอื่น -_-'
เพื่อนบางกลุ่มชอบหาว่าเราเก่ง บ้าเรียน หยิ่ง ... คือ คนเค้ากำลังตั้งใจ+ไม่ได้เป็นคนเก่งมาก่อน เสือ.กมาถามนู่นนี้นั้น(ก็ในเมื่อเราไม่รู้อ่ะ) งานก็ไม่ช่วย โยนมาให้เราทำ.. ด่าครูอาจารย์ ใช้คำไม่สุภาพ(บาป:( )... โดดเรียน...
ใครกันแน่ที่ควรโดนด่า...
อ๊ากกก ต้องอยู่ถึง สามปี เครียดตาย...................
ตอนนี้เข้าใจความรู้สึกพวกนั้นแล้วว่าเป็นยังไง...
เราตั้งใจเรียนน้ะ ! แต่เราไม่อยากคาดหวังอะไรไว้มาก
เพราะอนาคตมันไม่แน่นอน ^^'
ชอบประโยคนี้ง่ะ
โชคดีที่พ่อกับแม่ไม่ได้กดดันเรามาก รู้สึกสบายกับการเรียนค่ะ เรียนเรื่อยๆ มีตกบ้างนิดหน่อย แต่ก็มีความสุขดีนะ :D
แต่เหมือนกับว่า เราเป็นเหมือนความหวังของบ้านอะ
แล้วบางที มันทำให้เรารู้สึกกดดันเอง กลัวว่าถ้าได้ไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้
แล้วแม่จะเสียใจไหม ทุกอย่างจะดีรึเปล่า อะไรยังไง
สรุปคือ เราคิดมากไปเอง = =
ปกติเป็นคนเรียนดีอยู่แล้ว (ตอนม.ต้น) เพราะได้ 3.8X ตลอด
เเต่พอย้ายไปเรียนต่งประเทศ เหมือนการเรียนเราจะแย่ลง
เพราะเรื่องภาษา ปัญหาต่างๆ นาๆ มากมาย เราจึงไม่อยากอธิบายให้พ่อแม่ฟังมาก
แต่ก็หวังว่าท่านก็คงเข้าใจ
พ่อเราบอกว่า "เรียนดีซะปล่าว แต่ถ้าเอาตัวไม่รอด มันก็ไม่คุ้ม"
จริงของท่านนะ สมัยนี้เกรดมันก็แค่ตัวเลขที่สามารถ up level ของเราในสังคมก็เท่านั้น
แต่ก็อย่าเครียดจนเกินไป ยึดคำสอนพระพุทธเจ้าไว้
ทางสายกลาง
ไม่เครียดเกิน ไม่ปล่อยเกิน ก็น่าจะโอเคนะ
เราก็โชคดีเหมือนกันที่ทางบ้านไม่เร่งเรื่องเรียนมาก ^^
ใครที่พ่อแม่เคร่งๆ เราเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ ล่ะ
อยากบอกถึงพ่อแม่ที่บังคับเกรดลูก อยากบอกว่าอย่าเลย นอกจากจะทำให้เด็กเครียดไม่มีสมาธิในการเรียน พะวงหน้าพะวงหลังว่าใครจะแย่งที่1เรา ไม่จำเป็นเลย เพราะ การเรียนให้ได้ผลดีจริงๆ อยู่ที่ความสนใจของเด็ก แค่เรามีความเข้าใจ สนใจ ใฝ่ที่จะค้นคว้า เรียนคือเรียนเล่นคือเล่น แค่นี้ก็พอแล้ว อย่ากดดันเพราะจะทำให้ยิ่งเครียดหนัก
ใครว่ายังไงเราไม่รู้นะ แต่เราใช้วิธีนี้เกรดก็อยู่ที่ 3.85+ จะเป็นที่สองรองใครแม่ไม่เคยว่า มีความสุขมากค่ะ
พ่อแม่ก็ไม่ได้บังคับมากจนเกินไป
หนูมีเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง เขาเครียดมากจนเป็นโรคเลยด้วยซ้ำ เขาเรียนเ่ก่งมาก
เหมือนเขาจะกดดัน สุดๆอ๊ะ
เอ มันพาลถึงอะไรรึป่าวน้อ