เด็กไทยต้อง Action+ ในยุคอาเซียนบูม!

       เมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา พี่เกียรติได้ไปฟังบรรยายของศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร ว่าด้วยเรื่อง การรับรู้เรื่องอาเซียนของเยาวชนในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งมีวิทยากรสองท่านเป็นอาจารย์จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และมหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ค่ะ

         งานนี้เป็นงานแบบเล่าสู่กันฟังถึงงานวิจัยที่ทำไว้ในปี 2007 ที่ได้เก็บข้อมูลจากนักสึกษาระดับปริญญาตรีของประเทศในกลุ่มอาเซียน 10 ชาติ 10 มหาวิทยาลัย รวบรวมข้อมูลจากการตอบแบบสอบถามได้ถึง 2,170 คน ซึ่งผลของการวิจัยโดยการตอบแบบสอบถามนี้ มีผลที่สอดคล้องกับผลโพลต่างๆ ที่น้องๆ ชาว Dek-D น่าจะเคยได้ยินกันบ้างอยู่แล้วว่า คนไทยมีทัศนติและรู้สึกว่าการรวมกลุ่มอาเซียนเป็นประโยชน์ดี แต่เมื่อถามข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับอาเซียน เชน อาเซียนก่อตั้งขึ้นเมื่อไหร่ เด็กไทยส่วนใหญ่ตอบไม่ได้ค่ะ แต่ผลวิจัยและผลสำรวจต่างๆ นี่หลายปีมาแล้วนะคะ ถ้าถามตอนนี้อาจได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างก็ได้เนอะ

            
            พี่เกียรติของสรุปผลวิจัยในงานบรรยายนี้นิดนึงนะคะ ในช่วงที่มีการวิจัยนั้นกลุ่มเยาวชนประเทศเวียดนาม กัมพูชา และลาวมีความรู้สึกต่อ "ความเป็นอาเซียน" ในแง่บวกมากๆ อีกทั้งยังรู้จักข้อมูลพื้นฐานของอาเซียนในระดับดีอีกด้วย ส่วนอินโดนีเซีย มาเลเซีย นับเป็นกลุ่มกลางที่มีความรู้สึกเชิงบวกกับอาเซียนเนื่องจากความคุ้นเคยของการนับถือศาสนาเดียวกันกับเพื่อนบ้าน และไทยกับฟิลิปปินส์นับเป็นกลุ่มกลางๆ ที่มีความรู้สึกเชิงบวกในความเป็นอาเซียนเช่นกัน ขณะที่สิงคโปร์และบรูไนอยู่ในกลุ่มเฉยๆ ไม่ยินดียินร้ายอะไรกับอาเซียน ส่วนเมียนมาร์หรือพม่าซึ่งยังไม่เปิดประเทศในขณะนั้น กลับมีความคิดเห็นแบบสองขั้วชัดเจนคือกลุ่มหนึ่งรู้สึกแง่บวกมากๆ กับอาเซียน ในขณะที่อีกกลุ่มไม่สนใจใดๆ เลยค่ะ

                ซึ่งทางผู้วิจัยวิเคราะห์ด้วยว่า ที่กลุ่มเวียดนาม ลาว กัมพูชา รู้สึกในแง่บวกกับอาเซียน แถมยังมีความรู้เกี่ยวกับอาเซียนดีอีกด้วย  เป็นเพราะในช่วงที่ทำการวิจัยนั้น ทั้งสามประเทศนี้ถือว่าเพิ่งได้เข้าเป็นสมาชิกกลุ่มอาเซียนได้ไม่นาน ทำให้กลุ่มนักศึกษาที่เป็นผู้ตอบแบบสอบถามนั้น ยังอยู่ในช่วงที่ได้เรียนรู้เรื่องอาเซียนเพราะเป็นเรื่องใหม่ในบ้านของเขา อีกทั้งประกอบกับความรู้สึกว่า อาเซียน เป็นอีกตัวช่วยหนึ่งในการพัฒนาประเทศเขาได้ด้วย ในขณะที่สิงคโปร์ และบรูไนที่ค่อนข้างเฉยๆ กับเรื่องอาเซียนนั่นก็เพราะว่า ทั้งสองประเทศนี้พึ่งพาตัวเองได้อยู่แล้่ว โดยเฉพาะสิงคโปร์นั้นเป็นประเทศพัฒนาแล้ว เขาอาจไม่ได้มองว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งในอาเซียนชัดเจน แต่มองผ่านไปถึงว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของโลกได้เลยมากกว่าค่ะ  แต่อย่ามองว่าสิงคโปร์ไม่ดีที่ไม่ค่อยสนใจอาเซียนนะคะ เพราะจริงๆ แต่ละประเทศก็ให้ความสำคัญกับการร่วมมือในภูมิภาคเพื่อเพิ่มประโยชน์ให้ประเทศตัวเองอยู่แล้ว แต่จะให้ความสำคัญมากน้อยแค่ไหนก็อยู่ที่สภาพของแต่ละบ้านเมือง และขึ้นอยู่กับภาครัฐเป็นหลักด้วยค่ะ 


 

           ทีนี้ในส่วนที่ว่า แล้วอาเซียนจะสำคัญกับประเทศไทยอย่างไร ในเมื่อปีหน้าก็จะต้องเข้าสู่ AEC แล้ว งานนี้ต้องเคลียร์กันนะคะ ชาว Dek-D ต้องเข้าใจว่า AEC หรือประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนนี้ไม่ใช่ ASEAN ทั้งหมดนะ แต่ก็ต้องยอมรับว่า AEC มีความสำคัญมาก เพราะมันเกี่ยวข้องกับเรื่องปากท้องที่ค่อนมองเห็นได้ชัดเจนที่สุดว่าเป็นนผลประโยชน์ต่อประเทศค่ะ แต่มันก็ไม่ใช่ด้านเดียวเท่านั้นที่สำคัญใช่ไหมคะ ยังมีเรื่องสังคม การศึกษา วัฒนธรรม ธรรมชาติ และอื่นๆ อีกมากมาย พี่เกียรติขอแนะนำบทความนี้  "AEC WoW! ยุคใหม่ วัยใสเข้าใจ ASEAN" และ "เงินทองใกล้ตัว กับ AEC ที่ทุกคนสนใจ!" เพื่อทำความเข้าใจเรื่อง ASEAN และ AEC จ้า

 

แต่สิ่งที่น่าสนใจ เป็นข้อคิดที่มาจากวิทยากรทั้งสองในท่านในงานนี้คือ เยาวชนไทยต้องเข้าใจเรื่องสังคมและอาเซียนมากขึ้น  ซึ่งจริงๆ ในแง่ของความรู้แล้ว ตอนนี้เด็กไทยส่วนใหญ่รู้หรือเข้าถึงความรู้ได้อยู่แล้ว ทั้งผ่านสื่อต่างๆ เช่น อินเทอร์เน็ต ทั้งโรงเรียนเองก็มีกิจกรรมอาเซียนไม่น้อย แต่สิ่งที่เด็กไทยต้องปรับ ต้องขยับตัวก็คือ การนำความรู้ไปใช้ให้เป็นต่างหาก เช่น รู้ว่าสังคมและวัฒนธรรมของแต่ละประเทศเพื่อนบ้านว่ามีความคล้ายคลึงและแตกต่างกันอย่างไร จึงควรรู้ว่าบางครั้งวัฒนธรรมหรือเทศกาลที่เหมือนๆ กัน จึงไม่ใช่การเลียนแบบหรือขโมยประเพณีกัน แต่เป็นเพราะความคล้ายคลึงกันของศาสนา/การปกครอง หรือเมื่อมีการอพยพย้ายถิ่นของชนชาติต่างๆ มีแรงงานต่างถิ่นมากขึ้น เราก็ต้องพัฒนาตนเอง เรารู้ว่าอาชีพเป็น "7 (8) อาชีพทำได้ทั่วอาเซียน" แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกคนต้องเฮกันไปเรียน 8 อาชีพนี้กันหมด แต่เราต้องรู้ว่าจะจับประเด็นตรงไหน มาเพื่ออนาคตของตัวเองจริงๆ ไม่ใช่การเรียกร้องไหลตามไปกับกระแสอย่างเดียวค่ะ ทั้งนี้รู้เพื่อปรับตัวให้เป็น และนำไปใช้จริงๆ  turn knowledge into action ค่ะ