1 ปี ในประเทศนางงาม "เวเนซุเอล่า" ไกลสุดฟ้าแต่ไปมาแล้ว!

       สวัสดีค่ะน้องๆ ชาว Dek-D.com ... เจอกับ พี่เป้ และเล่าประสบการณ์เด็กนอกสนุกๆ เช่นเคย ช่วงที่ผ่านมา หลายคนน่าจะได้ข่าวดราม่านางงาม เรียกว่าเป็นที่ฮือฮาในโลก social network มากๆ เลยล่ะค่ะ และถ้าพูดถึงประเทศที่มีนางงามที่สวยที่สุดในโลก น้องๆ นึกถึงประเทศไหนคะ? แน่นอนว่าน่าจะนึกถึง "เวเนซุเอล่า" กันแน่นอน และวันนี้ก็มีประสบการณ์เด็กนอกจากประเทศนี้มาฝากค่ะ ใครอยากรู้ว่าดินแดนนางงามแห่งนี้เป็นยังไง ต้องตามมาอ่านเลย

       สวัสดีค่าทุกๆ คนในเว็บเด็กดี เราชื่อ "ฟอง" ปัจจุบันอายุ 18 ปี เมื่อปี 2555-2556 ได้เข้าร่วมโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยนของโครงการ Rotary ภาค3340 ไปที่ "ประเทศเวเนซุเอลา" มาค่ะ 

       มีใครรู้บ้างว่าประเทศเวเนซุเอล่าอยู่ส่วนไหนของโลก?? ใช้ภาษาอะไร?? คนส่วนมากรู้จักแค่ประเทศนี้เป็นประเทศนางงามของโลก ... ประเทศนี้มีชื่อทางการว่า สาธารณรัฐโบลีวาร์แห่งเวเนซุเอลา เป็นประเทศบนชายฝั่งทางเหนือของทวีอเมริกาใต้ เวเนซุเอลามีดินแดนราว 916,445 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วย 23 รัฐ

เมืองหลวงคือกรุงการากัส (Caracas) ใช้ภาษาสเปนเป็นภาษาราชการ เวลาช้ากว่าประเทศไทยประมาณ 11 ชั่วโมง      ภูมิอากาศมีทั้งร้อนและหนาว แล้วแต่ว่าจะอยู่ส่วนไหน ถ้าอยู่แถวๆ ภูเขา อากาศจะเย็น แต่ถ้าอยู่แถบที่ราบ ติดทะเลชายหาดหรือแถวทะเลสาบ อากาศจะร้อนมาก ประเทศนี้มีทุกภูมิอากาศและทุกแบบตั้งแต่ป่าดิบชื้น ภูเขา แม่น้ำ หิมะ ไปจนถึงทะเลทราย           เมืองที่เราอยู่มีชื่อว่ามาราไกโบ (Maracaibo) อยู่ในรัฐที่ชื่อว่าซูเลีย (Zulia) ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ ตั้งอยู่รอบทะเลสาบมาราไกโบ โดยทะเลสาบมาราไกโบเป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในละตินอเมริกาและเป็นแหล่งน้ำมันและแก๊สที่ใหญ่ที่สุด มาราไกโบเป็นเมืองที่สำคัญอันดับสองรองจากเมืองหลวง อากาศร้อนมาก ประมาณ 35-43 องศาได้

       
      วันแรกที่เราออกจากประเทศไทย เรานั่งเครื่องบินจากสุวรรณภูมิไปที่ประเทศเยอรมนี แล้วต่อเครื่องและไปลงที่ประเทศเวเนซุเอล่า เมืองการากัส ตอนที่ไป เราไปกันสี่คน แต่ว่าทุกคนก็ต้องแยกกันไปอยู่คนละที่กันหมด พอมาถึงสนามบิน เจอโฮสท์มารับเรา ทำป้ายมาใหญ่มาก เขียนชื่อเราแล้วติดรูปเราเอาไว้ ตอนแรกลัวเหมือนกันว่าโฮสท์จะไม่มารับ เพราะโฮสท์ไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษเลยกลัวจะสื่อสารไม่เข้าใจ แต่พอเจอก็ดีใจมากๆ โฮสท์ทักทายเราแบบเป็นกันเองมาก การทักทายของที่นี่ถ้าผู้หญิงกับผู้หญิงเจอกันจะเอาแก้มชนกันแล้วพูดว่า Hola (โอล่า-แปลว่าสวัสดี) ผู้ชายกับผู้ชายก็จะจับมือกันแล้วก็พูดทักทาย แต่ถ้าสนิทกันก็จะจับมือแล้วกอดกัน ผู้หญิงกับผู้ชายถ้าไม่สนิทกันก็จะจับมือกัน แต่ถ้าสนิทกันก็จะเอาแก้มชนกันเลยหรือไม่ผู้ชายก็จะหอมแก้มผู้หญิง

   
       ครอบครัวของเรามีแม่ พี่ชาย น้องสาว ซึ่งน้องสาวได้ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเหมือนกันอยู่ที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ส่วนพ่อกับแม่เลิกกันแล้วแต่ว่าก็ยังสนิทกันอยู่ เราไปบ้านโฮสท์พ่อบ่อยมาก เพราะโฮสท์แม่ไม่ค่อยอยู่บ้าน โฮสท์แม่ทำงานอยู่ในเมืองหลวง ข้าวเช้ากับเย็นเรากับพี่ชายเป็นคนช่วยกันทำ ข้าวเที่ยงไปกินบ้านโฮสท์พ่อ ส่วนลุงของเรากับป้าเป็นนักแสดงอยู่ในวงการบันเทิงและเปิดโรงเรียนสอนการแสดงอยู่ เราชอบเต้นเลยให้เราไปเรียน ช่วงที่เราไปจะมีการจัดแสดงโชว์ละครเวทีทั้งร้องเต้น เราเลยได้ร่วมแสดงด้วย เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก เพราะได้แสดงในโรงละครที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเลย เราได้เรียนรู้การเต้นหลายแบบมากทั้งแซมบ้า ฟราเมงโก้ ซัลซ่า 

      เรามีโฮสท์ทั้งหมดสองโฮสท์ โดยโฮสท์ที่สองทำงานที่ร้านยา ครอบครัวนี้มีลูกสาวสามคน คนโตไปเรียนอยู่ที่ประเทศเชค คนที่สองไปแลกเปลี่ยนเหมือนกันที่ประเทศเยอรมัน ส่วนคนเล็กยังเรียนอยู่ที่เวเน เราไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ เพราะได้ย้ายโฮสท์ตอนเหลือเวลาอีกสามเดือน แล้วตอนนั้นเราเที่ยวกับเพื่อนเยอะมากเลยไม่ค่อยได้อยู่บ้าน แต่ตอนใกล้กลับค่อยมาสนิทกันมาก วันกลับเลยร้องไห้ใหญ่เลย เพราะเราเป็นลูกคนเดียว พอมาอยู่กับโฮสท์นี้ เลยทำให้มีน้องสาวแล้วนางชอบอะไรเหมือนเราเลย เราก็เป็นเพื่อนเล่นกับนาง ไปช้อปปิ้งไปเที่ยวด้วยกัน และเล่าเรื่องให้นางฟังทุกเรื่อง 

     
      ส่วนเรื่องที่โรงเรียน  โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเล็กๆ ไม่ใหญ่มาก ทั้งโรงเรียนมีทั้งหมดสามร้อยกว่าคน รวมประถมกับมัธยมด้วย โรงเรียนที่นี่มีเยอะมาก แถวบ้านเรามีเกือบ 5 โรงเรียน อยู่ใกล้กันมากเช่นฝั่งตรงข้ามกันก็เป็นโรงเรียน การเรียนที่นี่จะมีถึงแค่ม.5 แล้วส่วนมากก็จะเข้ามหาลัยกันตอนอายุ 16-17

      วันแรกที่ไป เพื่อนทุกคนรู้จักชื่อเราหมดเลย ไม่ใช่แค่ในห้องนะ แต่เป็นทั้งโรงเรียนเลย ทุกคนเรียกชื่อเราแต่เราก็ไม่รู้จักใครเลย งงมากแบบแกเป็นใครฉันไม่รู้จักแกนะ เพื่อนในห้องมีกันแค่ 15 คนเอง นิสัยดีมาก แล้วโรงเรียนที่นี่เรียนแค่ครึ่งวัน คาบแรกตอน 7 โมงครึ่ง เรียนถึงแค่ 11 โมงครึ่งแล้วก็กลับบ้านได้ แต่บางวันเราเรียนถึงแค่ 10 โมง หรือบางวันอาจารย์ไม่สอนก็กลับบ้านเลย เคยมีวันนึงมาเรียนแค่คาบแรกแล้วทุกคนนัดกันโดดเรียน แต่จะแปลกนิดๆ คือพวกเพื่อนเอาเก้าอี้ไปบังประตูเอาไว้ทำให้อาจารย์เปิดไม่ได้ 555

     
      เวลาเรียนของแต่ละคนจะเรียนไม่เหมือนกัน ไม่ตายตัว อย่างของเพื่อนเราเรียนตอนบ่ายโมงถึง 5 โมงเย็น ตอนเช้าก็นอนสบายอยู่บ้าน แล้วโรงเรียนที่นี่คือจะเป็นแอร์หมดเลย เพราะร้อนมาก แต่อยู่นานๆ ก็หนาวมาก กฎที่นี่ก็ไม่เยอะเลย ทรงผมทำอะไรไปก็ได้แต่ห้ามทำสี ใส่เครื่องประดับได้แต่ไม่เยอะ  แต่บางที่จะมีชุดนักเรียนให้ แล้วชุดนักเรียนที่นี่จะเหมือนกันหมดคือเสื้อจะเป็นสีกากีทั้งผู้หญิงผู้ชาย แล้วก็มีชุดพละเป็นเสื้อสีขาวกับกางเกงวอร์ม แล้วพอวันจบวันสุดท้ายของการเรียนที่นี่จะมีการจัดปาร์ตี้แต่ละรุ่นเช่นจัดที่บ้านใครซักคน แล้วก็มีไปทริปกัน หรือจัดที่ผับก็ได้ ของเรากลับไทยมาก่อนเลยไม่ได้ไปทริปกับเพื่อนในห้อง แต่ได้ไปปาร์ตี้กับเพื่อน แล้วจะมีการทำเสื้อรุ่น เพื่อนในห้องก็ทำให้เรา ดีใจมาก เพราะทุกคนเขียนข้อความไว้ให้บนถุงกระดาษ ปัจจุบันก็เก็บไว้ตลอดเลย

      มาที่เรื่องอาหารการกินบ้าง อาหารที่นี่จะอ้วนมากกกกก เพราะจะเน้นอาหารทอด แป้ง ชีส ของหวาน ไม่ค่อยเน้นผัก อาหารประจำชาติชื่อว่า Arepa เป็นแป้งที่มีเฉพาะในเวเนซุเอล่า จะนำมาผสมน้ำปั้นให้กลมๆแบนๆ แล้วเอาไปทอด หรืออบในเครื่อง หลังจากนั้นพอสุกจะนำมีดผ่าครึ่งแบบแฮมเบอร์เกอร์แล้วนำพวกแฮม ชีส ทูน่า ไข่ ไก่ฉีก หรืออะไรก็ได้ใส่ไปตรงกลางแล้วก็กิน พิซซ่าที่นี่ก็จะอร่อยมากเหมือนกัน คือเราชอบกินมาก กินได้หมดทุกอย่าง แล้วชีสนี่คือโฮสท์จะซื้อติดบ้านไว้ตลอด เราเลยกินชีสเป็นของว่างทุกวันเลย แต่เราไม่อ้วนนะ น้ำหนักลด ตอนอยู่นั่นผอมมาก ถือว่าหุ่นดีเลย เพราะเต้นทุกวัน กินแล้วมันเผาผลาญหมดเลย

      มาเรื่องเที่ยวบ้าง เราได้ไป 3 ทริป ทริปแรกไปเที่ยวในเมืองที่อยู่บนเขาชื่อว่า Los Andres เมืองนี้หนาวมากกกกกกก ยิ่งขึ้นเขาคือหิมะเลย แต่เราขึ้นไม่ไหวเพราะมันหนาวมาก จำได้ตอนนั้น 6 ถึง 8 องศา กอดกันกลมเลย พูดแล้วควันออกปาก

     

       พอทริปสองเป็นทริปไปทะเล ได้ไปที่ Margarita ทะเลสวยแต่ไม่เท่าบ้านเรา (เราเป็นเด็กระยองบ้านติดทะเลเลยเบื่อนิดๆ) แต่ที่นี่ได้ไปดูหลายหลายมาก ดำน้ำ อาบแดด วิ่งขึ้นลงทะเล นั่งเรือนั่งรถ สลับกันตลอด โรงแรมดีมาก เพราะอาหารจะเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ทั้งเช้ากลางวันเย็น ไม่จำเป็นต้องออกไปหาข้างนอกเลย แถมอร่อยด้วย แล้วทุกคืนจะมีปาร์ตี้ จะเป็นแบบคาราโอเกะ พวกเราก็ไปร้องทุกวัน 55555 ทริปนี้กินเยอะมาก กลับมาผิวแทนไม่พอ น้ำหนักขึ้นห้าโล 

      ส่วนทริปสุดท้ายเป็นทริปที่เที่ยวรอบเวเนซุเอล่าเลย ได้ไปทั้งอะเมซอน แอบแวะเข้าบราซิลด้วย ทะเล เกาะ ทะเลทราย เที่ยวในเมือง ไปแจกของให้เด็กๆ ที่อยู่ในชนบท ไปน้ำตก Salto Angle ที่สูงสุดในโลก สูงมากจริงๆ ตอนเดินคือเหนื่อยมาก ใช้เวลาไปกลับครึ่งวันเลย ทริปนี้โหดมาก ทั้งเครื่องบิน เฮลิคอปเตอร์ เรือ รถยนต์ ได้พักโรงแรมนานสุดแค่สามวัน บางวันพักคืนเดียวรุ่งเช้าเดินทางต่อเลย แต่ก็สนุกมาก มีการประกวดมิสเวเนซุเอล่าด้วย แต่จะให้ผู้ชายเป็นคนประกวด ผู้หญิงแต่งให้ แต่ละคนเด็ดกันจริงๆ ทริปนี้ใช้เวลาตั้งเดือนนึง พอจบทริปก็ร้องไห้กันหมดเลย เพราะอยู่ด้วยกันตั้งเดือนนึง ช่วยเหลือกันตลอด ตอนที่รถบัสแวะไปส่งทุกคนแต่ละเมือง พอคนไหนที่ถึงเมืองนั้นลง ทุกคนที่เหลือจะเกาะอยู่ที่กระจกรถแล้วมอง พอรถออกก็ร้องไห้กันอีกรอบ ใจหายมาก 

       สุดท้ายแล้วก็ฝากเพื่อนๆ ทุกคนว่า อย่ากลัวที่จะไปแลกเปลี่ยนในประเทศต่างๆ ที่เราไม่รู้จัก บางทีไปแล้วอาจจะติดใจเหมือนเราก็ได้นะ เรายอมแลกเวลาปีนึงเพื่อไปเจอประสบการณ์ใหม่ๆ สิ่งที่ได้กลับมามันคุ้มมากๆ เลยล่ะ ! ถ้าใครอยากรู้อะไรเพิ่มเติมก็ติดต่อเราได้ที่อีเมล์เลยนะ bubble.snw@hotmail.com 

     
     

      อ่านแล้วชอบตรงทริปสุดท้ายจังเลยค่ะ ได้เที่ยวกับเพื่อนๆ ตั้งเดือนนึง คงจะสนุกมากแน่ๆ แต่นึกถึงโมเมนท์ที่ค่อยๆ ทยอยส่งทีละคนได้เลย คงเศร้ามากน่าดู TT แต่ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีมากจริงๆ เลยค่ะ ชอบจัง ... ส่วนใครมีประสบการณ์เด็กนอกสนุกๆ อยากแบ่งปันเพื่อนๆ แบบนี้บ้าง ก็เขียนแล้วส่งมาได้ที่ pay@dek-d.com เดี๋ยวนำมาลงให้แน่นอนจ้า