น้องๆ เด็กดีหลายคนที่กำลังตัดสินใจจะไปเรียนต่อเมืองนอกอาจจะกังวลเรื่องการเงิน แม้จะขอทุนได้แล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าค่าครองชีพที่ได้จะพอไหม การทำงานพิเศษหรืองานพาร์ทไทม์ระหว่างเรียนไปด้วยจึงกลายเป็นทางออกเดียว แต่การทำงานในต่างประเทศนั้น ไม่ใช่ว่าอยากทำก็ทำได้ตามใจชอบเลยนะคะ วันนี้ “พี่น้อง” จะมาชี้แจงแถลงไขเกี่ยวกับเงื่อนไขการทำงานพิเศษในประเทศหลักๆ 7 ประเทศให้เข้าใจเองค่ะ

ขอบเขต: สำหรับผู้ที่ขอวีซ่า F-1 อนุญาตให้ทำงานให้กับสถาบันที่ตนศึกษา หรือหน่วยงานต่างๆ ที่ให้บริการในสถาบันศึกษาของเรา อย่างโรงอาหารหรือห้องสมุด เมื่อเรียนครบ 1 ปีถึงจะขอทำงานที่อื่นได้ ซึ่งก็ต้องเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับสาขาที่เราเรียนอยู่หรือฝึกงานเท่านั้น
        ส่วนผู้ที่ขอวีซ่า J-1 เป็นวีซ่าที่ทำงานได้อยู่แล้ว แต่มีข้อจำกัดด้านระยะเวลาและประเภทงานตามหมวดย่อยที่ขอไปอีก (เช่น นักเรียนแลกเปลี่ยนระดับมัธยมจะให้ทำงานได้แค่พวกรับเลี้ยงเด็กหรือทำสวน)
จำนวนชั่วโมง: ไม่เกิน 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ (เปิดเทอม) และไม่เกิน 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ (ปิดเทอม)
ค่าแรงขั้นต่ำต่อชั่วโมง: 7.25 ดอลลาร์สหรัฐ (แต่ละรัฐไม่เท่ากัน)
 

        แต่เดิมอังกฤษอนุญาตให้นักเรียนที่ถือวีซ่า Tier-4 และเรียนกับมหาวิทยาลัยรัฐที่มีการรับรองทำงานพิเศษได้ แต่เดือนสิงหาคมเป็นต้นไปนี้ เขาจะไม่ให้ทำงานแล้วค่ะ เนื่องจากปัญหาการขอวีซ่าผิดประเภท นักเรียนลักลอบเข้ามาเรียนต่อ แต่แอบหางานทำ หรือใช้มหาวิทยาลัยปลอมลักลอบเข้าประเทศ ช่วงนี้ที่อังกฤษจะเข้มงวดกับนักเรียนที่ไปเรียนต่อหรือแลกเปลี่ยนเป็นพิเศษเพราะเขาพยายามลดจำนวนคนอยู่ แต่การเปลี่ยนแปลงนี้ยังไม่มีผลถึงนักเรียนเก่านะคะ
 

ขอบเขต: สำหรับออสเตรเลียนั้นจะค่อนข้างสนับสนุนให้นักเรียนที่นี่ทำงานมากกว่าประเทศอื่น แต่พี่น้องขอเตือนว่าถ้าใครจะไปทำงานพาร์ทไทม์ สิ่งที่ต้องเตรียมเลยคือลงทะเบียนผู้เสียภาษีของออสเตรเลียเสียก่อน (Tax File Number) และเอาหมายเลข TFN นี้ไปเปิดสมุดบัญชีธนาคาร หลังจากนั้นค่อยเดินหางานค่ะ ที่นี่จะแบ่งงานเป็น Award ต่างๆ ตามประเภทของงานที่เราจะทำ (เช่น งานร้านอาหาร งานติวเตอร์ งานเอกสาร) และมีค่าแรงขั้นต่ำไม่เท่ากันค่ะ
จำนวนชั่วโมง: ไม่เกิน 40 ชั่วโมงต่อ 2 สัปดาห์
ค่าแรงขั้นต่ำต่อชั่วโมง: 17.29 ดอลลาร์ออสเตรเลีย (ต่างกันตาม Award งาน)

ขอบเขต: เฉพาะนักเรียนที่มีใบอนุญาตพำนักอาศัยในฝรั่งเศส (Residence Permit) และลงทะเบียนประกันสังคมของที่นั่นแล้วจึงจะมีสิทธิทำงานอย่างถูกกฎหมายได้ ซึ่งนักเรียนที่จะมีสิทธินี้ก็คือคนที่ขอวีซ่านักเรียนระยะยาว (6 เดือนขึ้นไป) แต่งานที่นี่ทำแล้วจะโดนหักภาษีด้วยนะ
จำนวนชั่วโมง: ไม่เกิน 964 ชั่วโมงต่อปี หรือประมาณ 18 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
ค่าแรงขั้นต่ำต่อชั่วโมง: 9.61 ยูโร
 

ขอบเขต: ตามกฎหมายญี่ปุ่น ผู้ถือวีซ่านักเรียนจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทำงานได้ แต่ถ้าใครอยากทำงานพิเศษอย่างถูกต้องตามกฎหมายจริงๆ ต้องขออนุญาตสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองตั้งแต่ตอนเดินทางเข้าญี่ปุ่นเลย ส่วนตัวอย่างงานก็เหมือนประเทศอื่นๆ เป็นงานพาร์ทไทม์ตามร้านอาหาร พนักงานขายสินค้า หรืองานสอนเล็กๆ น้อยๆ ที่ห้ามเลยคืองานพาร์ทไทม์ตามแหล่งบันเทิง 18+ อย่างบาร์เหล้า โฮสต์คลับ (รู้นะคิดอะไรอยู่) หรือแม้แต่เป็นแค่พนักงานกวาดพื้นในร้านปาจิงโกะก็ไม่ได้นะ รวมทั้งต้องเป็นงานที่ไม่หนักมากจนส่งผลกระทบต่อการเรียนด้วย
จำนวนชั่วโมง: ไม่เกิน 28 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ทำงานเต็มเวลาได้หากเป็นช่วงปิดเทอม
ค่าแรงขั้นต่ำต่อชั่วโมง: 780 เยน
 

ขอบเขต: แต่ก่อนนั้นประเทศจีนไม่อนุญาตให้นักศึกษาที่ถือวีซ่าแบบ X1 หรือ X2 ทำงานพาร์ทไทม์เลยค่ะ แต่พอปี 2013 เป็นต้นมาเขาก็อะลุ้มอะล่วยมากขึ้น โดยมีข้อแม้ว่าคนที่จะทำงานพาร์ทไทม์อย่างถูกกฎหมายต้องแจ้งกับสถาบันที่เราศึกษาเพื่อขอเอกสารอนุญาตทำงานพิเศษไปยื่นให้สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง
จำนวนชั่วโมง: ไม่ระบุ
ค่าแรงขั้นต่ำต่อชั่วโมง: 7-16 หยวน ขึ้นอยู่กับมณฑล
 

ขอบเขต: นักเรียนที่มาเรียนต่อที่สิงคโปร์จะทำงานพาร์ทไทม์ได้ต้องถือ Student Pass และลงทะเบียนเรียนเต็มเวลาในสถาบันที่ได้รับการรับรองเท่านั้น (ถ้าจะทำแค่ช่วงปิดเทอมไม่ต้องขอ Work Pass)
จำนวนชั่วโมง: ไม่เกิน 16 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ทำเต็มเวลาได้ในช่วงปิดเทอม
ค่าแรงขั้นต่ำต่อชั่วโมง: 9-18 ดอลลาร์สิงคโปร์ (ขึ้นอยู่กับธุรกิจ)

        จะเห็นว่าเกือบทุกประเทศนั้นอนุญาตให้น้องๆ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยได้ แต่มีเงื่อนไขเหมือนกันตรงที่ต้องขออนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร และที่สำคัญคือต้องไม่โหมทำงานหนักเกินไปจนกระทบกับการเรียนของเรา พี่น้องไม่แนะนำให้แอบทำงานโดยไม่ได้ขออนุญาต หรือทำงานเกินเวลาที่กฎหมายกำหนดนะคะ เพราะอาจถูกเอาเปรียบจากนายจ้าง หรือถ้าโดนจับได้ก็โดนส่งกลับประเทศเลย ไม่คุ้มกันเนอะ

        ใครมีประสบการณ์เคยทำงานพิเศษไปด้วย เรียนไปด้วยมาแล้ว ก็มาแชร์ข้อมูลกันได้นะคะ ^^

 

ขอบคุณข้อมูลจาก