Photo credit: Modern Mechanix/Popular Mechanics

     ภาพนี้หลายๆ คนน่าจะเคยเห็นกันมาแล้ว และอาจจะคิดว่าเป็นภาพที่จงใจสร้างขึ้นมาให้ดูตลก แต่นี่คือสิ่งประดิษฐ์ของจริงที่มีชื่อว่า GoofyBike ประดิษฐ์โดย Charles Steinlauf ชาวเมืองชิคาโก เมื่อประมาณปี 1939 ค่ะ ซึ่งคนที่ปั่นจักรยานอยู่ด้านบนก็คือตัวชาร์ลส์เองจริงๆ และนี่คือครอบครัวของเขาจริงๆ เช่นกันค่ะ จักรยานนี้ไม่ได้ทำออกมาขายทั่วไป เป็นของครอบครัวนี้เท่านั้น แต่ก็ได้ลงในนิตยสาร Popular Science ในปีนั้น นิตยสารนี้ถือเป็นนิตยสารชั้นนำในวงการวิทยาศาสตร์ยุคนั้นค่ะ

Photo credit: David Buckley

     หุ่นยนต์ตัวนี้จดสิทธิบัตรตั้งแต่ปี 1868 และไม่ใช่หุ่นยนต์ตัวแรกของโลกด้วยค่ะ เจ้าตัวนี้มีชื่อว่า Newark Steam Man หรือมนุษย์ไอน้ำแห่งนวร์ก ประดิษฐ์ขึ้นโดยช่างสองคนในเมืองนวร์ก ทั้งคู่ต้องการสร้างหุ่นยนต์ที่จะนำมาใช้ลากรถหรือลากเลื่อนแทนม้า มนุษย์ไอน้ำตัวนี้มีความเร็ว 3 แรงม้า และใช้พลังงานจากถ่านหิน เมื่อเคลื่อนที่ช้าลงก็ให้ผู้ขับขี่ตักถ่านหินใส่เข้าไปในตัวของมนุษย์ไอน้ำ แต่สิ่งประดิษฐ์นี้ก็ไปได้ไม่ไกลค่ะ เพราะราคามนุษย์ไอน้ำแพงกว่าราคาม้าจริงๆ ซะอีก แถมราคาถ่านหินที่ต้องใช้ต่อทริปก็แพงกว่าค่าอาหารม้าเช่นกัน นอกจากนี้ด้วยรูปลักษณ์ที่ทำให้เหมือนคน ก็ทำให้มนุษย์ไอน้ำประสบปัญหาเวลาต้องวิ่งในทางขรุขระ ดังนั้นไม่ถึงหนึ่งปีต่อมา นักประดิษฐ์ทั้งคู่จึงประกาศขายสิ่งประดิษฐ์นี้ และไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนค่ะ

Photo credit: AP Photo/Don Brinn

     สิ่งประดิษฐ์นี้มีชื่อว่า Hairline Brush เป็นหวีที่ออกแบบมาสำหรับสุภาพบุรุษที่มีผมน้อย ด้านบนของหวีเป็นฟองน้ำที่ช่วยนวดและทำให้หนังศีรษะดูแวววาว ถัดลงมาจึงเป็นแปรงสำหรับหวีผมที่อยู่ด้านข้าง หวีนี้เป็นผลงานของ Ted Spence วิศวกรจากบริษัทผลิตแปรงแห่งลอสแองเจลิสค่ะ ภาพนี้มาจากเดือนมกราคม ปี 1950 ถือว่ายังย้อนไปไม่นานมาก

Photo Credit: AP Photo/Edward Kitch

     ยุคนี้มีหลายวิธีในการทำผิวแทน ทั้งการทาผิวด้วยโลชั่นให้สีแทน การอาบแดด หรือการใช้บริการสปาที่มีเครื่องทำผิวแทน แต่ในปี 1949 เคยมีการคิดเครื่องพ่นโลชั่นผิวแทน (Sun-Tan) แบบติดตั้งข้างทางด้วย วิธีใช้ก็ง่ายๆ ค่ะแค่หยอดเหรียญ 10 เซ็นต์ลงไป แล้วหยิบหัวฉีดออกมาพ่นใส่ผิวตัวเอง จ่ายเงินหนึ่งครั้งพ่นได้ 30 วินาที บริษัท Star Manufacturing Co. ผู้ผลิตเครื่องนี้ออกแบบมาเพื่อให้นำไปติดตั้งได้ตามริมชายหาดสระน้ำ หรือสนามเทนนิส แต่ยุคนี้ก็ไม่มีเหลือให้เห็นแล้ว

Photo credit: AP Photo/Don Brinn

     หลายคนน่าจะเคยเห็นเด็กที่ยังอาบน้ำเองได้ไม่เก่งมักมีคราบขี้ไคลติดรอบคอเป็นชั้นดำๆ คุณแม่คนหนึ่งก็สังเกตเห็นเช่นกัน จึงแจ้งบริษัทผลิตแปรงแห่งลอสแองเจลิสว่าควรมีแปรงช่วยทำความสะอาดซอกคอเด็กได้แล้วนะ ทางบริษัทจึงผลิตแปรงนี้ขึ้นมาค่ะ การทำงานก็คือ จับลูกมานั่งนิ่งๆ แล้วสวมแปรงนี้รอบคอเด็กซะ เมื่อลูกออกไปวิ่งเล่นและขยับตัวไปมา แปรงก็จะทำความสะอาดรอบคอลูกเองโดยไม่ต้องใช้น้ำหรือสบู่เลย สะดวกสบายสำหรับคุณแม่มากๆ แต่ท่าทางลูกๆ จะประท้วงทุกคน (ดูจากหน้าตาเด็กในรูป) เพราะเพิ่งผลิตในปี 1950 แต่ก็ไม่มีให้เห็นตอนนี้แล้ว คาดว่าการบังคับให้ลูกใส่แปรงนี่น่าจะยากกว่าบังคับลูกอาบน้ำให้สะอาดอีกค่ะ

Photo credit: Gothamist

     หน้ากากนี้มีชื่อว่า Blizzard Cone เป็นสิ่งประดิษฐ์จากประเทศแคนาดาในปี 1939 ค่ะ หน้ากากนี้ออกแบบมาเพื่อปกป้องใบหน้าที่แต่งมาอย่างดีของหญิงสาวจากฝุ่นละอองต่างๆ รวมไปถึงในสภาวะที่มีลมแรง มีฝนหรือหิมะตก แม้จะทำออกมาด้วยความตั้งใจดี แต่สิ่งประดิษฐ์นี้ก็ไม่เหมาะใช้จริงค่ะ เพราะเกะกะมากๆ จะพูดคุยกันใกล้ๆ กับเพื่อนก็ยาก ทำโน่นทำนี่ก็ไม่สะดวก แถมใส่ไปซักพักในหน้ากากก็จะร้อนจนหน้าละลาย ที่แต่งมาเละหมด แถมยังเกิดฝ้าเวลาหายใจออกด้วย

Photo Credit: Modern Mechanix/The Babble

     คนส่วนใหญ่มองว่าลักยิ้มเป็นอะไรที่น่ารัก ใครยิ้มแล้วมีลักยิ้มถือว่ามีเสน่ห์มากเลย แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีลักยิ้มได้ ดังนั้น Evangeline Gilbert ชาวนิวยอร์คจึงประดิษฐ์เครื่องสร้างลักยิ้มนี้ขึ้นมา มีลักษณะเป็นเครื่องรัดที่มีขาเกี่ยวหูทั้งสองข้างไว้ และมีหมุด 2 ชิ้นที่บริเวณแก้ม เมื่อสวมแล้วหมุดจะกดลงไปในผิวหน้าเพื่อให้เกิดลักยิ้มขึ้นมาค่ะ เธอเชื่อว่ายิ่งทำบ่อยๆ ก็ยิ่งทำให้เกิดลักยิ้มถาวรได้ และจดสิทธิบัตรในปี 1923 หลังจากนั้นไม่นานองค์การการแพทย์สหรัฐก็ออกมาบอกว่าเครื่องนี้ไม่มีทางทำให้มีลักยิ้มหรือทำให้ลักยิ้มใหญ่ขึ้นได้ ดีไม่ดีอาจเกิดมะเร็งบริเวณนั้นได้ด้วยซ้ำ สิ่งประดิษฐ์นี้จึงไปไม่รอดค่ะ ในปี 2007 ก็มีชาวจีนจดสิทธิบัตรเครื่องมือที่คล้ายๆ กันและบอกว่าใช้สร้างลักยิ้มได้เหมือนกัน แต่น้องๆ ไม่ต้องไปหามาลองใช้นะคะ

Photo credit: Modern Mechanix

     ในปี 1930 นิตยสาร Modern Mechanix นิตยสารเกี่ยวกับรถยนต์ที่ดังมากในยุคนั้นลงบทความเกี่ยวกับหม้อทำอาหารแบบใช้แรงดัน ที่ต่อท่อมาจากท่อไอเสียรถยนต์ค่ะ ผู้ประดิษฐ์โฆษณาไว้ด้วยว่าแค่ขับรถชั่วโมงเดียวก็ได้พลังงานมากพอใช้ทำเนื้อสัตว์ให้สุกได้แล้ว ดังนั้นจึงเป็นหม้อที่เหมาะใช้ทำอาหารเวลาไปแคมป์ปิ้งกับครอบครัว ที่ต้องทำก็มีแค่ต่อหม้อเข้ากับท่อไอเสีย และใส่เนื้อสัตว์ลงไปในหม้อ เมื่อไปถึงที่ปิกนิกก็พร้อมเสิร์ฟได้เลย แต่ไม่รับรองว่าจะปลอดภัยจากควันพิษของรถยนต์รึเปล่านะคะ และหลังจากสิ่งประดิษฐ์นี้หายไปเกือบ 90 ปี ก็มีทีมนักประดิษฐ์จากอิหร่าน สร้างหม้อทำอาหารด้วยแรงดันจากท่อไอเสียรถขึ้นมาอีกแล้วค่ะ โดยอ้างว่าออกแบบมาให้กันควันพิษเข้าอาหารด้วยแล้ว แต่ก็ยังเป็นข้อกังขาอยู่นะคะในเรื่องนี้

Photo credit: AP Photo/Hans Von Nolde

     ตอนนี้หลายคนน่าจะเคยเห็นชั้นวางสินค้าเสมือนจริงที่ให้เราสแกนบาร์โค้ดหรือคิวอาร์โค้ดจากมือถือ แล้วก็จ่ายเงินออนไลน์ จากนั้นทางซูเปอร์มาร์เก็ตจะไปส่งของให้ที่บ้านเลย จริงๆ แนวคิดของชั้นวางของแบบนี้มีมานานแล้วนะคะ อย่างน้อยก็ตั้งแต่ปี 1956 ในงานนิทรรศการร้านขายของแห่งชาติประจำปีของอเมริกาค่ะ การทำงานของชั้นวางของนี้ก็คล้ายๆ กัน แต่ใช้ระบบปุ่มและคันบังคับแบบตู้คีบตุ๊กตาค่ะ ระบบนี้ใช้ในซูเปอร์มาร์เก็ตในเมืองใหญ่ๆ ของอเมริกาในปี 1956 โดยส่วนมากจะใส่สินค้าที่ร่วมรายการพิเศษหรือตั้งไว้ใช้ในวันอาทิตย์ที่ซูเปอร์ปิด และให้คนซื้อของจำเป็นได้โดยกดจากตู้ที่ตั้งด้านนอกร้าน แต่ไปๆ มาๆ สิ่งล้ำสมัยนี้ก็ไม่สามารถตอบโจทย์ลูกค้าได้ค่ะ เพราะลูกค้าอยากสัมผัสของเองอยู่ดี ไหนจะต้องเลือกวันหมดอายุอีก และที่สำคัญ ในเมื่อต้องออกจากบ้านมาซื้อของเลยก็ขอซื้อเลยแบบปกติให้มันจบๆ ไปแบบสบายใจ ไม่ต้องมายืนเล็งของแล้วกดปุ่มแบบนี้

Photo credit: Dodger's Guide to London by Terry Pratchett

     สุภาพบุรุษยุควิคตอเรียนิยมถือไม้เท้าติดตัวไปไหนมาไหนด้วย และจะดีแค่ไหนถ้าไม้เท้านั้นเป็นไม้เท้าสารพัดประโยชน์เหมือนมีดพับสวิสในยุคนี้ ไม้เท้านี้สามารถกลายเป็นห่วงสำหรับไล่จับผีเสื้อ เป็นเครื่องวัดความสูงม้า เป็นร่ม เป็นฟลุทไว้เล่นจีบสาว และเป็นที่จับไปป์ได้ในตัว โดยที่ยังทำหน้าที่เป็นไม้เท้าปกติได้อย่างดีเยี่ยม เป็นแนวคิดที่น่าทำออกมาขายจริงๆ ค่ะ (แอบสงสัยอยู่เบาๆ ว่าจะต้องเป็นตาข่ายจับผีเสื้อทำไม กิจกรรมฮิตของผู้ชายยุคนั้นหรอ)

Photo credit: Dodger's Guide to London by Terry Pratchett

     ในยุคที่การเขียนจดหมายติดต่อกันเป็นเครื่องมือสื่อสารพื้นฐานของทุกคน การติดแสตมป์ก็เป็นส่วนสำคัญอีกส่วนในการส่งจดหมาย ดังนั้นแทนที่จะต้องเลียแสตมป์และขอบซองจดหมายเอง ก็มีนักประดิษฐ์หัวใสคิดเครื่องติดแสตมป์ขึ้นมา เป็นแท่นใส่น้ำที่มีลูกกลิ้งอยู่ด้านบน ใช้ง่ายมากๆ และยังมีเครื่องพ่นน้ำสำหรับติดขอบซองจดหมายอีกชิ้นหนึ่ง ทำหัวเป็นรูปหมาด้วยค่ะ ทีนี้ก็ไม่ต้องเลียเองแล้ว ผู้รับก็ไม่ต้องกลัวคราบน้ำลายด้วยค่ะ

Photo credit: Dodger's Guide to London by Terry Pratchett

     แทนที่จะสร้างสะพานข้ามแบบปกติที่สร้างกันมาเป็นพันๆ ปี ก็มีช่วงหนึ่งในอังกฤษที่คิดว่าการทำสะพานโดยใช้ระบบรางและรอกที่เป็นของทันสมัยในตอนนั้นคงเป็นความคิดที่ดีมากๆ จึงมีการสร้างสะพานแบบขับเคลื่อนได้ขึ้นมาค่ะ เมื่อทุกคนขึ้นมาบนแผ่นสะพานแล้ว สะพานก็จะถูกดึงไปตามรางให้ข้ามไปอีกฝั่ง แต่ก็เป็นได้แค่ตัวต้นแบบเมื่อคิดได้ว่าเป็นการทำเรื่องง่ายให้ยุ่งยากและสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ จึงเปลี่ยนมาสร้างสะพานตามปกติเหมือนเดิมแทน

Photo credit: Dodger's Guide to London by Terry Pratchett

     ในยุคที่ยังไม่มีเครื่องพิมพ์แพร่หลาย เวลานักเขียนต้องเขียนหนังสือซ้ำๆ กันเยอะ ก็มีคนประดิษฐ์เครื่องคัดลอกงานเขียนค่ะ (ยุคนั้นไม่มีกระดาษก๊อปปี้ด้วย) เครื่องบนมีชื่อว่า Diplograph มันจะยึดกระดาษสองแผ่นไว้คนละทาง และมีปากกาเฉพาะยึดไว้กับเครื่อง เมื่อนักเขียนเขียนอะไรลงไปในกระดาษแผ่นนึง ปากกาที่มัดไว้ด้วยกันอีกด้ามจะเขียนลงไปบนกระดาษอีกแผ่น ทำให้เขียนทีเดียวได้ 2 ชุดค่ะ ส่วนอีกเครื่องมือนึงมีชื่อว่า Bigraph ใช้ก๊อปปี้เป็น 2 ชุดเหมือนกันค่ะ แต่จะมัดปากกาไว้ห่างๆ กัน เพื่อให้นักเขียนเขียนถนัดขึ้นโดยจับปากกาแค่ด้ามเดียวตามปกติ

Photo credit: AP Photo/Don Brinn

     น้องๆ น่าจะเคยเห็นพวงมาลัยของเล่นเด็กที่สามารถนำไปติดกับกระจกรถยนต์ได้ เพื่อที่เวลาคุณพ่อคุณแม่ขับรถ ลูกจะได้เล่นขับรถของตัวเองไปด้วยได้ แนวคิดนี้มีมานานตั้งแต่ปี 1955 แล้วค่ะ เมื่อดีไซเนอร์นำสมัยคนหนึ่งของยุคนั้นอย่าง Jack Fletcher ออกแบบพวงมาลัยเด็กเล่นแบบติดกับเบาะรถเลยให้ลูกๆ ทั้ง 3 ของเขาได้เล่นขณะขับรถไปเที่ยวกับทั้งครอบครั้ว ในภาพคือแจ๊คและครอบครัวค่ะ

Photo Credit: AP Photo/Edward Kitch

     เดี๋ยวนี้เรามีทั้งทีวีแบบฝังในผนังบ้าน หรือแบบที่มีตัวยึดห้อยลงมาจากฝ้าเพดาน แต่ในปี 1963 เรามีเครื่องแขวนทีวีแบบปรับระยะความสูงต่ำได้เอง และไม่ใหญ่เกะกะด้วยค่ะ ในภาพเป็นการสาธิตการใช้เครื่องแขวนกับทีวีขนาด 19 นิ้ว ตัวโครงทำมาจากทองเหลืองพ่นแลคเกอร์ โซ่และขอเกี่ยวมาพร้อมกันในชุด แต่ไม่รับรองนะคะว่าทีวีจะร่วงลงมาเมื่อไหร่ ห้ามลอกเลียนแบบค่ะ

     เป็นยังไงบ้างคะกับ 15 สิ่งประดิษฐ์ที่พี่เอามาฝากวันนี้ หลายอันสร้างขึ้นมาโดยหวังว่าจะทำให้ชีวิตสะดวกสบายขึ้น แต่พอทำออกมาใช้จริงๆ แล้วกลับทำให้ชีวิตยากขึ้น มันเลยต้องหายไปตามกาลเวลาค่ะ เป็นเรื่องปกติ ฉะนั้นใครมีความสามารถทางการประดิษฐ์ก็ลองสร้างอะไรใหม่ๆ ออกมาดูนะคะ อาจจะใช้ได้ดีก็ได้ค่ะ