สวัสดีน้องๆ ชาว Dek-D ทุกคนค่ะ เรื่องราวของ IDOL ในวันนี้ ได้ข้อคิดเยอะมากๆ ทั้งในเรื่องการเรียน ความพยายามต่างๆ ในชีวิต ถ้าเรายังไม่ถึงที่จุดที่เรียกว่า "ไม่มี" เราก็ไม่รู้ถึงความยากลำบากตรงนั้น
แต่สำหรับพี่ยีนส์ ได้ผ่านจุดที่เกือบไม่ได้เรียนต่อมาแล้ว ไม่มีทั้งทุน ไม่มีโอกาส แต่เมื่อได้รับโอกาสเรียนในสายที่ชอบแล้ว พี่ยีนส์ทุ่มเทกับการเรียนมาก เพราะหวังจะมีแบรนด์เสื้อผ้าของตนเองและอยากช่วยครอบครัวและชุมชนให้ดีขึ้น ไปอ่านเรื่องราวของน้องยีนส์กันเลยค่ะ
แต่สำหรับพี่ยีนส์ ได้ผ่านจุดที่เกือบไม่ได้เรียนต่อมาแล้ว ไม่มีทั้งทุน ไม่มีโอกาส แต่เมื่อได้รับโอกาสเรียนในสายที่ชอบแล้ว พี่ยีนส์ทุ่มเทกับการเรียนมาก เพราะหวังจะมีแบรนด์เสื้อผ้าของตนเองและอยากช่วยครอบครัวและชุมชนให้ดีขึ้น ไปอ่านเรื่องราวของน้องยีนส์กันเลยค่ะ
จากชีวิตเด็กดอยไร้สัญชาติ สู่ ป.ตรี ในเมืองกรุง
แสงอ่อง ลุงอู หรือ พี่ยีนส์ นักศึกษาหลักสูตรเทียบโอนชั้นปี 1 คณะอุตสาหกรรมสิ่งทอและออกแบบแฟชั่น สาขาวิชาเทคโนโลยีเสื้อผ้า มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร
พื้นเพเดิมของพี่ยืนส์เกิดและเติบโตที่ชุมชนไทใหญ่ในศูนย์พักพิง อ.เวียงแหง จ.เชียงใหม่ เรียนที่โรงเรียนบ้านเปียงหลวงจนจบ ม.3 จนกระทั่งได้เข้าเมืองมาเรียน ปวช.ที่สารพัดช่างเชียงใหม่ ศูนย์การเรียนรู้วัดดอนจั่น และจบชั้น ปวส. ที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาเชียงใหม่ สาขาเทคโนโลยีแฟชั่นและสิ่งทอ พี่ยีนส์เล่าว่า ตนเป็นคนเดียวในครอบครัวที่ได้มีโอกาสเรียนถึงระดับปริญญาตรี
ลำบากมามาก กว่าจะได้สัญชาติไทย
พี่ยีนส์ เกิดและเติบโตที่ประเทศไทย แต่ด้วยความที่แม่ไม่ค่อยรู้ภาษา เมื่อเกิดมาก็ไม่ได้ไปแจ้งเกิด ทำให้ตนเองไม่มีสัญชาติมาตลอดเกือบ 20 ปี มีแต่บัตรเลขศูนย์ที่ใช้แทนบัตรประจำตัว ซึ่งก็ลำบากพอสมควร เพราะได้สิทธิส่วนบุคคลไม่เท่ากับคนที่ถือสัญชาติไทย ต้องทำบัตรออกนอกเขต ถ้าหมดอายุก็ต้องไปรายงานตัว ยีนส์ได้ทำเรื่องขอสัญชาติไทยเป็นที่เรียบร้อย ปัจจุบันได้สัญชาติไทยแล้ว แต่เนื่องจากติดปัญหาเรื่องรายชื่อของแม่ ทำให้ใช้เวลาขอสัญชาติ 4-5 ปีเลยทีเดียว หลังจากได้สัญชาติและบัตรประชาชนมาแล้ว ก็มีความสุขกับชีวิตมากขึ้น
ถ้าไม่กล้าพูดในวันนั้น ก็คงไม่ได้เรียนวันนี้
ในชีวิตของพี่ยีนส์เคยมีจุดที่เคยท้อแท้ขนาดว่าเรียนจบ ปวส.แล้วเกือบไม่ได้เรียนต่อ เพราะในช่วงเรียน ปวส. ช่วงแรกยังไม่ได้รับคัดเลือกเข้าทุน แต่มีช่วงนึงแทบไม่มีเงินเหลือเลย เลยขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ไป ซึ่งอาจารย์ท่านนั้นเมตตาใจดีก็ให้ความช่วยเหลือ
ต่อมาเมื่อเรียนจบ ปวส. ก็เข้าไปพบอาจารย์เพื่อคุยเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัย ท่านยินดีที่จะส่งเสริม ทำให้มีโอกาสได้เรียนต่อจนจบปริญญา ซึ่งทำให้มีกำลังใจในการเรียนและตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่
นอกจากนี้พี่ยีนส์ได้รับทุนจากสมาคมศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยด้วย แต่พี่ยีนส์ก็ไม่หยุดนิ่ง โดยนำความรู้จากสิ่งที่เรียนไปทำงานพาร์ทไทม์ตัดเย็บเสื้อผ้า ในวันเสาร์-อาทิตย์และวันหยุด
ซึ่งพี่ยีนส์ได้บอกอีกว่า เกิดมาทั้งที ต้องเอาให้ถึงที่สุด เมื่อมีโอกาสแล้ว มีคนคอยซัพพอร์ต ก็ต้องทำให้เต็มที่ มีโอกาสเรียนก็ต้องตั้งใจเรียน เพื่อหน้าที่การงานที่ดีและยกระดับฐานะของครอบครัว เพราะทางบ้านไม่เคยมีใครจบปริญญาตรี อยากเรียนเพื่อไปส่งเสริมน้องๆ ในชุมชนด้วย
กว่าจะรู้ว่ารัก "แฟชั่น" ก็หลงทางมา 3 ปี
"จริงๆ ไม่คิดว่าจะมาสายนี้ด้วยซ้ำ" นี่คือสิ่งที่พี่ยีนส์พูดขึ้นมาเมื่อถามถึงแรงบันดาลใจของการเรียนสายเทคโนโลยีเสื้อผ้า ก่อนหน้านี้ พี่ยีนส์เป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่รู้เป้าหมายของตัวเอง แต่ก็ตั้งใจเรียนเพื่อให้ผ่านในแต่ละระดับมาเรื่อยๆ จนจุดเปลี่ยนเกิดขึ้นเมื่อมาเรียนบัญชี ตอนอยู่ ปวช. ยิ่งเรียนก็ยิ่งรู้ว่าไม่เข้ากับตัวเอง เรียนไปก็เครียด เรียนไม่มีความสุข คิดแค่ว่าถ้าเรียนยังไม่มีความสุข ไปทำงานก็คงไม่มีความสุขแน่ๆ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร พอขึ้น ปวส.ที่อาชีวะเชียงใหม่ ก็จับพลัดจับผลูมาเรียนสาขาเทคโนโลยีสิ่งทอ เพราะสาขาอื่นๆ เต็มหมดแล้ว แต่ส่วนหนึ่งก็สนใจเพราะมันเป็นเรื่องของ "แฟชั่น"
แม้ว่าตอนแรกจะไม่คิดว่าจะมาสายนี้ แต่ยิ่งเรียนก็เริ่มรู้สึกว่ามันใช่สำหรับเรา ทุกวันที่ไปเรียน ไม่กดดัน รู้สึกได้ใช้จินตนาการของตัวเองอย่างเต็มที่ ทั้งการวาดรูปภาพ วาดชุด จนเราสามารถตัดเย็บชุดเองได้ ได้เห็นผลงานก็เริ่มรู้สึกหลงรักสิ่งนี้ทีละนิด สิ่งที่เปลี่ยนแปลงคือ เรารู้เป้าหมายของเราชัดเจนขึ้น
เรียนอะไรในเทคโนโลยีเสื้อผ้า มทร.พระนคร
เมื่อตัดสินใจลงมาเรียนที่กรุงเทพฯ แล้ว พี่ยีนส์บอกว่าต้องปรับตัวค่อนข้างเยอะ เราได้เปิดโลก ได้รู้ว่าโลกข้างนอกยังมีอะไรอีกเยอะให้เรียนรู้ โชคดีที่มีเพื่อนลงมาเรียนด้วย 2 คน หากมาคนเดียวน่าจะทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน
หลักสูตรที่พี่ยีนส์เรียน เป็นหลักสูตรเทียบโอน ซึ่งเป็นที่เดียวที่สามารถเทียบโอนได้ มหาวิทยาลัยอื่นๆ ไม่มีหลักสูตรเทียบโอน ทำให้ต้องเข้าเรียนปี 1 ใหม่ จึงตัดสินใจเทียบโอนมาที่ มทร.พระนคร แห่งนี้
พื้นฐานเรื่องการตัดเย็บ ได้เรียนในช่วง ปวส. มาแล้ว ซึ่งตอนนั้นเน้นเรียนไปเรื่องการตัดเย็บ ทั้งเสื้อเชิ้ต ชุดราตรี ชุดแต่งงาน ได้มีโอกาสตัดเย็บเสื้อผ้าให้คนในครอบครัวใส่ด้วย ส่วนในมหาวิทยาลัยได้เรียนเกี่ยวกับเทคโนโลยีเสื้อผ้า เส้นใย การทำแพทเทิร์น ระบบโรงงานอุตสาหกรรมเย็บผ้า ซึ่งสามารถนำมาต่อยอดในการทำงานได้ในนอนาคต
ผลงานฝีมือของน้องยีนส์
เทอมแรกคว้า 3.64 ผลจากความพยายาม
ถ้าเรื่องการเรียนแล้ว ไม่มีอะไรที่พี่ยีนส์ไม่พยายาม แม้ว่าเส้นทางจะไม่ราบรื่น ทั้งข้อจำกัดของสายอาชีพที่จะมาเรียนต่อมหาวิทยาลัย การเทียบโอนจาก ปวส. มา ป.ตรี นั้นก็หามหาวิทยาลัยที่เปิดรับยาก บางที่เราอยากเรียนแต่เขาไม่รับ ก็เสียโอกาสไป ดังนั้นเมื่อเรามีโอกาสได้เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว จึงมองว่าเราต้องทำให้เต็มที่ ซึ่งผลการเรียนเทอมแรกออกมาก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ได้ 3.64
เกรดมหาวิทยาลัยที่ใครๆ ว่ายาก แต่พี่ยีนส์เชื่อว่าทุกคนทำได้ ถ้ามีความตั้งใจ ส่วนตัวไม่ใช่คนเรียนเก่ง แต่อาศัยว่าไปเรียนทุกวัน ทำงานส่งให้ครบ ตรงไหนที่ไม่รู้ก็จะถามอาจารย์หรือเพื่อนตลอด การที่เราไปเรียนทุกวัน เป็นตัวช่วยนึงที่ทำให้เราทำข้อสอบได้เพราะมันจะคุ้นตา คุ้นหูว่าเราได้เรียนมาแล้ว
ความฝันสูงสุดคือ แบรนด์เสื้อผ้าของตัวเอง
จากความชื่นชอบและประสบการณ์ที่สั่งสมมาเรื่อยๆ มีความฝันว่าเมื่อเรียนจบ ตั้งใจจะไปหาประสบการณ์ในสายอาชีพที่ตนเองถนัดก่อน เมื่อมีประสบการณ์และต้นทุนที่มากพอ ก็อยากเปิดแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง และอยากช่วยเหลือครอบครัวให้อยู่สุขสบาย ซึ่งตอนนี้น้องสาวก็กำลังเก็บเงินมาเรียนที่กรุงเทพฯ เช่นกัน
จากความชื่นชอบและประสบการณ์ที่สั่งสมมาเรื่อยๆ มีความฝันว่าเมื่อเรียนจบ ตั้งใจจะไปหาประสบการณ์ในสายอาชีพที่ตนเองถนัดก่อน เมื่อมีประสบการณ์และต้นทุนที่มากพอ ก็อยากเปิดแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง และอยากช่วยเหลือครอบครัวให้อยู่สุขสบาย ซึ่งตอนนี้น้องสาวก็กำลังเก็บเงินมาเรียนที่กรุงเทพฯ เช่นกัน
คนที่มีทุน อย่าทิ้งโอกาส
"อยากให้น้องๆ ที่มีโอกาส มีทุน ไม่ว่าจะทุนด้านไหน ก็อยากให้ตั้งใจเรียน เพราะมันคือใบเบิกทางที่จะทำให้ชีวิตเราดีขึ้น ตอนนี้เราอาจจะไม่อยากเรียน ไม่อยากสอบ แต่มันเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งที่เราต้องผ่านมันไป แต่อนาคตเรายังมีอยู่ทั้งชีวิต อย่าให้ช่วงเวลาแค่นิดเดียวมาทำลายอนาคตของตัวเอง
"อยากให้น้องๆ ที่มีโอกาส มีทุน ไม่ว่าจะทุนด้านไหน ก็อยากให้ตั้งใจเรียน เพราะมันคือใบเบิกทางที่จะทำให้ชีวิตเราดีขึ้น ตอนนี้เราอาจจะไม่อยากเรียน ไม่อยากสอบ แต่มันเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งที่เราต้องผ่านมันไป แต่อนาคตเรายังมีอยู่ทั้งชีวิต อย่าให้ช่วงเวลาแค่นิดเดียวมาทำลายอนาคตของตัวเอง
และอยากฝากให้น้องๆ ค้นหาตัวเองให้เจอ ถ้าค้นหาตัวเองเจอแล้ว ก้าวแต่ละก้าวของเรา มันจะเป็นบันไดที่พาเราไปสู่ความสำเร็จ ถ้าเรารู้สึกว่าไม่ใช่ก็ออกมาเลย อย่าไปเสี่ยงหรือทำให้เราเสียเวลาในชีวิตไป ณ จุดนั้น ค้นหาสิ่งใหม่ที่เหมาะกับตัวเองจะดีกว่า"
2 ความคิดเห็น