เพราะอะไรกันนะ? เราถึงไม่เคยบอกรักคนที่บ้านสักครั้งเลย

    เคยเป็นกันไหมคะ? รู้สึกอยากบอกรักคนในบ้าน แต่ก็รู้สึกเขินที่จะพูดคำนั้นออกมา เวลานั่งดูหนัง ดูละครด้วยกัน พอถึงฉากครอบครัวที่บอกรักกันอบอุ่นทีไร ก็ได้แต่นั่งคิดว่า ‘ทำไมเราไม่เคยทำแบบนี้กับพ่อแม่เลยนะ’ ยิ่งได้เห็นเพื่อนคนอื่นบอกรักพ่อแม่หรือคนในบ้านเหมือนเป็นเรื่องปกติ ก็ยิ่งสงสัยว่าทำไมเราต้องเขินที่จะทำแบบนั้นด้วย ซึ่งจริง ๆ แล้วมันก็มีสาเหตุอยู่นะคะ

ทำไมเราถึงไม่กล้าบอกรักคนในบ้าน?

• เราโตมาโดยที่ไม่เคยได้ยินคำนั้น : สำหรับบางครอบครัว การบอกรักกันทุกวันอาจเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับบางครอบครัวที่ไม่เคยแสดงความรักด้วยคำพูดมาก่อน หรือตั้งแต่โตมา เราไม่เคยได้ยินสักคนในบ้านบอกรักกันเลย จู่ ๆ จะพูดคำนั้นออกมา ก็คงต้องรู้สึกเขินอายกันเป็นธรรมดา
•  บอกรักด้วยภาษากายจนเคยชิน : บางทีเราอาจจะเคยชินกับการบอกรักที่ไม่ต้องใช้คำพูด หรือมีวิธีการแสดงออกความรักแบบอื่น เช่น การยิ้มให้ การใช้เวลาร่วมกัน รวมถึงการซื้อของขวัญให้แทน
• รู้สึกไม่คู่ควรกับความรัก : สำหรับคนที่เคยผ่านช่วงเวลาแย่ ๆ มามาก คงไม่ง่ายที่จะเริ่มให้ความรักหรือบอกรักคนอื่น ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยได้รับมาก่อน

'Alexitimia'​​บุคลิกภาพของคนที่ไม่สามารถอธิบายอารมณ์ของตนเองได้

อาจเป็นเรื่องที่ซีเรียสสักหน่อย หากสาเหตุที่ทำให้เราไม่เคยบอกรักคนในบ้านนั้น ไม่เข้าข่ายสาเหตุทั้งหมดที่กล่าวมาข้างต้น แต่เป็นเพราะเราเป็นคนที่มีลักษณะบุคลิกภาพแบบ Alexitimia ที่ทำให้เราการบอกรักไม่สามารถทำได้อย่างง่ายดาย

    Alexitimia หรือ ลักษณะของบุคลิกภาพของคนที่ไม่สามารถระบุหรือแม้แต่อธิบายอารมณ์ของตนเองได้ ที่นำมาซึ่งความยากลำบากอย่างมากต่อดำเนินชีวิตของตัวเอง รวมถึงคนในครอบครัวที่อาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน เพราะลักษณะของบุคลิกภาพนี้ ทำให้เราขาดความสามารถในการรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของตนเองและผู้อื่น  มีความยากลำบากในการรักษาความสัมพันธ์ ไม่ว่าจะเป็นแบบเพื่อน คนรัก หรือแม้แต่คนในครอบครัว โดยอาการที่เกิดขึ้นมักประกอบด้วย

• ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
• ไม่มีความสนใจร่วมกับคนอื่น
• ไม่มีคำพูดที่แสดงอารมณ์
• ไม่ได้เห็นแก่ตัว แต่ยากที่จะเห็นอกเห็นใจผู้อื่น
• ขจัดความเครียดและความวิตกกังวลไม่ได้

แล้วถ้าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับครอบครัวที่ไม่ค่อยดี ทำให้เราไม่กล้าบอกรักพวกเขาล่ะ?

รักตัวเองให้มากก่อน

    ก่อนที่เราจะสามารถบอกรักคนในบ้านได้อย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ เราคงต้องเริ่มจากการรักตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก แม้เราอาจจะเติบโตมาในครอบครัวที่ไม่เคยแสดงออกเรื่องความรักกันเลย หรือกำลังรอให้พ่อแม่เป็นฝ่ายบอกรักเราก่อน แต่อย่าคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับความรักนะ! เพราะหากวันนึงเรารักตัวเองมากพอแล้ว การพูดคำว่า “หนูรักพ่อกับแม่” อาจไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปก็ได้ 

เข้าใจ ‘ปัญหาครอบครัว’ ที่มีอยู่

    แน่นอนว่าทุกครอบครัวย่อมมีปัญหาหรือความขัดแย้งกัน ไม่ว่าจะมาจากคนอื่นหรือตัวเราเอง ทำความเข้าใจพวกเขาสักหน่อย บางการกระทำที่สร้างความเจ็บปวดให้เรา จนเราไม่สามารถบอกรักพวกเขาได้อย่างเต็มปาก มันอาจจะเกิดจากการตัดสินใจที่ผิดพลาดและไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ของพวกเขาก็ได้

    อย่าลืมนะ ว่าทุกคนสามารถเผลอทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นโดยไม่รู้ตัวและไม่ตั้งใจได้เหมือนกันหมด อย่าเก็บเรื่องที่ผ่านไปแล้วมาคิดมาก จนกลายมาเป็นบาดแผลในใจของเราที่ไม่มีทางรักษาเลยนะ

เปลี่ยนใครไม่ได้ ก็ต้อง ‘เปลี่ยนที่ตัวเอง’

    คำแนะนำนี้อาจต้องอาศัยความเข้มแข็งทางจิตใจพอสมควร ถ้าความเข้าใจผิดกันในครอบครัวนั้นมันไม่ได้มาจากเรา และความรู้สึกของเราต่างหากล่ะ ที่ต้องได้รับการเยียวยา

เราไม่จำเป็นต้องลืมทุกปัญหา ทุกความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น แล้วเริ่มบอกรักพวกเขาทันทีทันใดก็ได้ ถ้าเราไม่ได้รู้สึกโอเคที่จะพูดมันออกมา เพียงแต่พยายาม ‘เปลี่ยน mindset’ และเยียวยาความรู้สึกของตัวเองก่อนก็พอ แค่นี้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนในครอบครัวก็จะค่อย ๆ ดีขึ้นเอง

แม้แต่การบอกรักก็ ‘ต้องใช้เวลา’

    ลองคิดภาพตามนะคะ ว่าถ้าหากเราทะเลาะกับเพื่อนสักคน แล้วถูกสั่งให้เราต้องไปบอกรักเพื่อนคนนั้นในวันต่อมาเลย แน่นอนว่าเราคงทำอย่างนั้นไม่ได้ใช่มั้ยล่ะคะ

    การบอกรักคนในบ้านก็เหมือนกันค่ะ ทุกอย่างต้องใช้เวลา เราจำเป็นต้องค่อยเป็นไปค่อยไปและอดทนกับมัน เพราะความรีบร้อนไม่เคยส่งผลดีกับใคร ค่อย ๆ เริ่มทีละน้อย ก้าวทีละก้าว และพยายามเยียวยาความรู้สึกของตัวเองไปพร้อมกับคนในครอบครัวให้ได้มากที่สุด

สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าสาเหตุที่ทำให้เราไม่กล้าบอกรักคนในครอบครัว จะมาจากวิธีการที่เราถูกเลี้ยงดูมา สิ่งแวดล้อม อุปนิสัยของคนในบ้าน ความไม่เคยชินที่จะแสดงความรักด้วยคำพูด หรือเกิดจากปัญหาที่เราเคยมีกับพวกเขา แต่จากที่น้อง ๆ ได้อ่านมาจนถึงตอนนี้ ก็คงปฏิเสธไม่ได้เลยใช่มั้ยล่ะคะ ว่า ‘การบอกรัก’ ก็สำคัญไม่แพ้การแสดงความรักด้วย ‘การกระทำเลย’ เลยนะ

อย่าลืมเริ่มกลับไปบอกรักคนในบ้าน แล้วมาเล่าให้ฟังกันบ้างนะคะ :)