เจ้าหญิงผู้เลอโฉม นักเขียนที่ได้ตีพิมพ์ผลงานครั้งแรกเมื่ออายุ 12 ปี!

ตอนที่ท้อ.....จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆค่ะ นั่งลงบนเตียงพร้อมหนังสือดีๆสักเล่ม อ่านไปเรื่อยๆจนความเครียดหมดไป แล้วก็จะมองย้อนว่าตัวละครเรื่องนี้เค้ามีวิธีแก้ปัญหาของเค้ายังไง เค้าทำได้ แล้วเราจะทำได้ไหม.... บางทีการอ่านจะทำให้เราได้สัมผัสความรู้สึกของการผ่านปัญหาหนักๆด้วยการรับรู้เรื่องราวที่หนักกว่าเรา มันจะเป็นสิ่งที่สะท้อนว่า ปัญหานี้ไม่ได้ใหญ่ที่สุดในชีวิตเราค่ะ

ในวันที่รู้สึกท้อ เราจะอยู่กับตัวเองค่ะ จะคิดทบทวนเรื่องๆต่าง 

ก่อนออกไปหาแรงบันดาลใจกับสิ่งที่ชอบ ก่อนที่จะเริ่มต้นกับวันใหม่ๆอีกครั้ง และจะคิดเสมอว่าเดี๋ยวเรื่องที่เกิดขึ้นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว สู้ๆ ^^

วันที่เราท้อ เราจะเขียนนิยายค่ะ

เขียนระบายความรู้สึกตอนนั้นออกมา ถือเป็นการฝึกไปด้วยเลย 

แต่ถ้าเราท้อเพราะเขียนนิยาย...

เราจะมาอ่านบทความนี้อีกครั้ง เซฟเก็บไว้เลย ขอบคุณมากๆค่ะ

แต่ถ้าเป็นปกติก็จะมานั่งทวนว่าราทำสิ่งนั้นไปเพื่ออะไร นึกถึงวันแรกที่เราตั้งใจจะทำมันจริงๆ วันแรกที่เต็มไปด้วยความหวังมันเป็นยังไง เราจะพยายารื้อฟื้นแล้ถามตัวเองว่าพอรึยัง? จะหยุดอยู่แค่นี้เหรอ เราทำไปเพื่ออะไรกันแน่

เราเริ่มคิดที่จะตอบคำถามนั้น หาคำตอบให้ได้ก่อน แล้วค่อยตัดสินใจก็ยังไม่สายจริงมั้ย

อีกหนึ่งทางเมื่อได้คำตอบแล้วก็จะฟังเพลงอ่ะค่ะ เพลงสากลพวกดนตรีคลาสสิกแบบมันส์ๆ จังหวะเจ๋งๆ เพื่อให้กำลังใจตัวเอง บางทีก็อ่าน Quote ในเน็ตพวกให้กำลังใจอ่ะค่ะ มันช่วยให้เราตัดสินใจแล้วก็ได้แนวคิดใหม่ๆอีกเยอะแยะ

ยังไงขอบคุณบทความนี้มากๆ และอยากได้หนังสือ Dare to kiss มากๆค่ะ

ในวันที่ท้อหรอคะ เราจะไม่มานั่งคิดอะไรเยอะเเยะ-3-ให้มันรู้สึกเเย่นะคะ เรารู้สึกว่าทุกสิ่งที่เราทำเราทำเต็มที่เเล้ว ดีเเล้ว เราไม่จำเป็นต้องมานั่งเสียใจ เรายังมีคนรอบข้างที่ให้กำลังใจเรามากมาย เราไม่จำเป็นที่จะต้องผิดหวังกับสิ่งที่ผ่านมา ลองคิดดูว่า ถ้าเรื่องเเค่นี้ยังท้อเเล้วเหนื่อยเเล้ว เเต่วันข้างหน้าเราเจออะไรที่มันหนักหนากว่านี้เราจะผ่านมันไปได้มั้ย:) ?  เเน่นอนว่าไม่ได้ค่ะ  ถึงเเม้ว่าจะผ่านเรื่องเเย่ๆมากมายมหาศาลขนาดไหนสุดท้ายเราก็ต้องข้ามผ่านจุดนั้นไปให้ได้ค่ะ^^...  เราถือคติที่ว่า ท้อได้เเต่อย่าถอยค่ะ:) #ร่ายยาวเเล้วจากไปอย่างสวยงาม#ยิ้มอ่อน

เวลาเรารู้สึกท้อ จะดูหนังเรื่องใดก็ได้ที่เราสามารถร้องไห้เอาความรู้สึกนั้นออกมาเต็มที่ จากนั้นเราค่อยไปปรึกษาแม่ว่า เราอยากเป็นนักเขียนแต่ไม่ผ่านสักที แม่ว่าหนูหยุดเขียนดีป่ะ แม่ว่าหนูเปลี่ยนความฝันตัวเองใหม่มั้ย บลาๆๆๆๆ คือเรียกว่าเพ้อเลยก็ว่าได้ แต่แม่ก็คอยรับฟังแล้วบอกเราเสมอว่า อยากเป็นก็ทำให้ได้สิมาพูดแบบนี้มันจะได้มั้ยล่ะ ไม่ผ่านก็ส่งไปใหม่ ส่งไปกว่าจะผ่าน แล้วก็ไม่ต้องมาพูดล่ะแม่รำคาญจะดูหนัง พูดแบบนี้ทุกทีแต่ก็คอยรับฟัง เวลาเราท้อเราจะเอาคำพูดของครอบครัวมาเป็นแรงผลักดันน้ำตาที่เสียไปถือว่าทิ้งความท้อไว้กับมันแล้วเริ่มต้นสู้ใหม่ 

วันที่เราท้อ เราจะเขียนนิยายค่ะ

เขียนระบายความรู้สึกตอนนั้นออกมา ถือเป็นการฝึกไปด้วยเลย 

แต่ถ้าเราท้อเพราะเขียนนิยาย...

เราจะมาอ่านบทความนี้อีกครั้ง เซฟเก็บไว้เลย ขอบคุณมากๆค่ะ

แต่ถ้าเป็นปกติก็จะมานั่งทวนว่าราทำสิ่งนั้นไปเพื่ออะไร นึกถึงวันแรกที่เราตั้งใจจะทำมันจริงๆ วันแรกที่เต็มไปด้วยความหวังมันเป็นยังไง เราจะพยายารื้อฟื้นแล้ถามตัวเองว่าพอรึยัง? จะหยุดอยู่แค่นี้เหรอ เราทำไปเพื่ออะไรกันแน่

เราเริ่มคิดที่จะตอบคำถามนั้น หาคำตอบให้ได้ก่อน แล้วค่อยตัดสินใจก็ยังไม่สายจริงมั้ย

อีกหนึ่งทางเมื่อได้คำตอบแล้วก็จะฟังเพลงอ่ะค่ะ เพลงสากลพวกดนตรีคลาสสิกแบบมันส์ๆ จังหวะเจ๋งๆ เพื่อให้กำลังใจตัวเอง บางทีก็อ่าน Quote ในเน็ตพวกให้กำลังใจอ่ะค่ะ มันช่วยให้เราตัดสินใจแล้วก็ได้แนวคิดใหม่ๆอีกเยอะแยะ

ยังไงขอบคุณบทความนี้มากๆ และอยากได้หนังสือ Dare to kiss มากๆค่ะ

ตอนที่ท้อ.....จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆค่ะ นั่งลงบนเตียงพร้อมหนังสือดีๆสักเล่ม อ่านไปเรื่อยๆจนความเครียดหมดไป แล้วก็จะมองย้อนว่าตัวละครเรื่องนี้เค้ามีวิธีแก้ปัญหาของเค้ายังไง เค้าทำได้ แล้วเราจะทำได้ไหม.... บางทีการอ่านจะทำให้เราได้สัมผัสความรู้สึกของการผ่านปัญหาหนักๆด้วยการรับรู้เรื่องราวที่หนักกว่าเรา มันจะเป็นสิ่งที่สะท้อนว่า ปัญหานี้ไม่ได้ใหญ่ที่สุดในชีวิตเราค่ะ

ในวันที่ชีวิตรู้สึกท้อ  มันมีแต่เรื่องแย่ๆ ประเดประดังเข้ามาไม่หยุด จนมันมาถึงจุดหนึ่ง ที่เราว่ามันควรพอแล้ว ความคิดที่เคยเข้ามามันจะสลัดออกไปอัตโนมัติ ของแบบนี้บอกไม่ได้เหมือนกันครับว่าเราจะดีขึ้นเมื่อไหร่ ผมคิดว่า 'มันอยู่ที่ความเหมาะสมของเวลา' ที่จะพาให้เราไปสู่จุดที่ดีขึ้นเองครับ :)

วันที่เราท้อ เราจะฟังเพลงค่ะ เพลงญี่ปุ่น เพลงเกาหลีเพลงไทย เพลงสากล อะไรก็ได้ หรือบางทีอาจจะอ่านหรือเขียนนิยายหรือเล่นคอม แต่ส่วนใหญ่จะฟังเพลงค่ะ ละต้องเป็นเพลงที่มันๆด้วย ยิ่งได้เต้นตามนี่..... สุขสุดๆ -..- 55555 แต่ว่าเขียนนิยายนี่จะน้อยที่สุดค่ะ เพราะ....แต่งไม่ออก 555555 

PS.ยังไงก็ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนะคะ ช่วยให้อะไรหลายๆอย่าเลย^^

ในตอนที่ท้อ ในบางครั้งก็รู้สึกแย่มากๆ จนเกือบจะร้องไห้แล้วถามตัวเองว่า 'กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงท้อ ทำไมเราไม่พยายามมันต่อไป' พอคิดได้แบบนี้ก็ปฏิวัติตัวเองด่วนเลยค่ะ เริ่มทำสิ่งที่ชอบไม่ว่าจะเป็นฟังเพลง ดูหนัง อ่านนิยาย เขียนนิยายโดยจะใช้ความรู้สึกที่ตรงข้ามกับความรู้สึกที่ท้อแท้ พยายามทำให้นิยายดูดีที่สุด ไม่ทำให้หดหู่ตามอารมณ์ หลังจากนั้นก็จะอารมณ์ดีขึ้น แต่แท้จริงแล้วขั้นพีคสุดนี่ต้องยกให้กับการอ่านหนังสือเรียนเลยค่ะ! (แลดูโกหก แต่เรื่องจริงค่ะ) การอ่านหนังสือเรียนจะค่อยๆ ทดแทนอารมณ์ที่หดหู่ออกไปเพราะเอาสมองส่วนใหญ่ไปจดจ่ออยู่ที่ตัวหนังสือทั้งหลาย ทำให้ได้ทั้งความรู้ ได้ทั้งปลดปล่อยอารมณ์ไปด้วย ทำให้คิดได้ว่า 'ชีวิตเรายังมีจุดหมายอยู่ อย่าเพิ่งท้อ พยายามต่อไป แล้วมันจะเกิดผลให้เห็นเอง'

ถ้าท้อก็เล่าให้ใครสักคนฟัง พ่อแม่ก็ได้ มั่นใจว่าคนๆนั้นจะต้องให้กำลังใจเราได้มากแน่นอนค่ะ

เวลาเรารู้สึกท้อ จะดูหนังเรื่องใดก็ได้ที่เราสามารถร้องไห้เอาความรู้สึกนั้นออกมาเต็มที่ จากนั้นเราค่อยไปปรึกษาแม่ว่า เราอยากเป็นนักเขียนแต่ไม่ผ่านสักที แม่ว่าหนูหยุดเขียนดีป่ะ แม่ว่าหนูเปลี่ยนความฝันตัวเองใหม่มั้ย บลาๆๆๆๆ คือเรียกว่าเพ้อเลยก็ว่าได้ แต่แม่ก็คอยรับฟังแล้วบอกเราเสมอว่า อยากเป็นก็ทำให้ได้สิมาพูดแบบนี้มันจะได้มั้ยล่ะ ไม่ผ่านก็ส่งไปใหม่ ส่งไปกว่าจะผ่าน แล้วก็ไม่ต้องมาพูดล่ะแม่รำคาญจะดูหนัง พูดแบบนี้ทุกทีแต่ก็คอยรับฟัง เวลาเราท้อเราจะเอาคำพูดของครอบครัวมาเป็นแรงผลักดันน้ำตาที่เสียไปถือว่าทิ้งความท้อไว้กับมันแล้วเริ่มต้นสู้ใหม่ 

Q: ในวันที่ท้อ มีวิธีจัดการอย่างไร ?

A: ยอมรับว่าส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ท้อง่ายมากๆค่ะ เพราะเป็นคนชอบตั้งความหวังเอาไว้สูง ยิ่งเรื่องเรียนๆนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย ;w; เราไม่มีวิธีจัดการเป็นรูปธรรมอะไรหรอกค่ะ ถ้ารู้สึกท้อก็จะถอนหายใจยาวๆ เรารู้สึดว่ามันสบายใจขึ้นนะ เหมือนผ่อนความท้อออกมาด้วยลมหายใจอ่ะ หรือถ้าท้อมากก็จะร้องไห้ออกมาเลย อย่าเก็บไว้เพราะทำให้เครียดหนักกว่าเก่า สู้ร้องไห้ซะดีกว่า แล้วก็ไปหาอะไรกิน(อันนี้สำคัญมาก 55555) ไปหาอะไรที่เราชอบมาทำให้ลืมความเครียดนั้นไปก่อน แล้วเชื่อสิว่าพอกลับมาหาเรื่องที่ท้อใหม่ มันก็ยังท้ออยู่นะ แต่ใจเราจะเย็นลงแล้วอ่ะ

ยังไงก็อยากจะฝากบอกไว้ว่าท้อน่ะท้อได้นะ แต่อย่าท้อนานนักล่ะ เหมือนกับเราวิ่งมาราธอนอ่ะแล้วจะไปให้ถึงเส้นชัย แต่เราเหนื่อยเราขาล้า ล้มไปกลางทาง(ความท้อ) ก็อย่าเพิ่งยอมแพ้ ให้กำลังใจตัวเองละบอกว่า"เราต้องทำได้!" แล้วลุกขึ้นวิ่งต่อให้ถึงเส้นชัย(ความสำเร็จ)ให้ได้ เชื่อสิว่าถ้าเราผ่านความท้อไปได้ ความสำเร็จที่เราได้มาจะทำให้เราหายท้อเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ :)