ชวนนักเขียนเปิดประเด็นคุย : อย่าปล่อยให้อารมณ์อ่อนไหว ดราม่าเก่ง ทำร้ายตัวเอง

ชวนนักเขียนเปิดประเด็นคุย : อย่าปล่อยให้อารมณ์อ่อนไหว ดราม่าเก่ง ทำร้ายตัวเอง
 

ถ้าหากใครเป็นนักเขียนมานานแล้ว ย่อมรู้ว่าวงการนักเขียนเต็มไปด้วยเรื่องดราม่า อารมณ์แรงๆ การใช้คำพูดที่ยืดยาว เต็มไปด้วยสำบัดสำนวนต่างๆ คงเพราะงานของเราต้องใช้อารมณ์เกี่ยวข้องเยอะ และเราเต็มไปด้วยความหวัง ความฝัน เลยทำให้อารมณ์อ่อนไหว เต็มไปด้วยความไม่แน่ใจ สงสัยในตัวเอง และยิ่งถ้าใครมาวิจารณ์งานเขียนของเราแรงๆ เรามีแนวโน้มจะเสียใจ เจ็บใจ ทุกข์ใจมากกว่าอาชีพอื่นๆ
 

นักเขียนส่วนใหญ่ชอบโทษตัวเอง คิดมาก และคิดลบ คงเพราะการเขียนเป็นเรื่องน่ากลัว ต่อให้เราเป็นนักเขียนที่เก่งหรือประสบความสำเร็จแค่ไหน เมื่อเริ่มเขียนเรื่องใหม่ เราก็ต้องนับหนึ่งใหม่และลืมความสำเร็จเก่าๆ ไป นักเขียนต้องแข็งแกร่ง อดทน ถ้าอยากประสบความสำเร็จ ก็ต้องไม่หยุดเขียน หากหยุดเขียน ผลงานหายจากตลาด มันหมายความว่าเราล้มเหลวไปแล้ว และแม้เราจะประสบความสำเร็จแล้ว ก็ไม่แปลกที่เราจะหวั่นไหว รู้สึกแย่และกังวลว่านิยายเรื่องใหม่อาจไม่ตอบโจทย์คนอ่าน อาจมีคนชมนิยายของเรามากมายแต่เราเองนี่แหละที่ไม่แน่ใจ ลังเลกับมัน 
 

สำหรับบทความนี้ เราอยากบอกเบาๆ ว่า นักเขียนทั้งหลายใจดีกับตัวเองหน่อยก็ดีนะ อย่าพยายามคิดลบจนเกินไป เพราะมันไม่จำเป็นที่เราจะต้องรู้สึกแย่ๆ เลย ก็จริงอยู่แหละ เรารู้สึกดราม่า อ่อนไหวได้ เพราะมันคือนิสัยที่ติดมากับอาชีพนี้ แต่ก็ไม่อยากให้เครียดจนเกินไป เพราะมันอาจส่งผลลบได้เหมือนกัน เอาเป็นว่า ถ้าหากเครียดหรือรู้สึกไม่ดีเมื่อไหร่ ได้เวลาวางพล็อต 
 

ถามว่าอะไรนะ เครียดทำไมให้ไปวางพล็อต…? ก็เพราะเวลาเราเครียด หรืออ่อนไหวมากๆ มีแนวโน้มที่เราจะอยากระบายมากๆ ไงล่ะ เพราะฉะนั้น เมื่อไหร่รู้สึกแย่ๆ หรือไม่สบายใจ อยากให้เปลี่ยนความคิดลบๆ ให้เป็นพลัง แล้วเริ่มสร้างผลงานแทน 
 

อีกเรื่องที่ทำให้นักเขียนเครียดและไม่สบายใจ เห็นจะเพราะโดนปฏิเสธ หลายๆ คนรับไม่ได้ รู้สึกเศร้า เหมือนโดนหักหน้า เราไม่อยากให้คิดแบบนั้นเลย อย่าไปคิดว่าการโดนปฏิเสธเป็นเรื่องที่ว่าเราไม่ดี มันอาจไม่ใช่แบบนั้นก็ได้ บางทีสำนักพิมพ์อาจจะไม่ได้ปฏิเสธเพราะผลงานเราไม่ดี แต่อาจเป็นเพราะเขาไม่มีแนวทางการตีพิมพ์นิยายแนวนั้น หรือด้วยเหตุผลที่มากกว่าแค่นิยายเราไม่ดี เมื่อโดนปฏิเสธ อยากให้เปลี่ยนความรู้สึกไม่ดีเป็นพลัง และเดินหน้าต่อ ลุยต่อ อย่าเอาแต่โทษตัวเอง ว่าเราไม่เหมาะสม เราไม่คู่ควร
 

นอกจากการโดนสำนักพิมพ์ปฏิเสธ อีกเรื่องที่ทำให้นักเขียนรู้สึกแย่มาก ก็คือคอมเม้นต์แย่ๆ ความคิดเห็นที่ไม่เหมาะสม ที่ทำให้เราอ่านแล้วอ่อนล้า เหนื่อยใจ เจ็บปวด แน่นอนนักเขียนมักรู้สึกมากกว่าคนปกติ เราเลยรู้สึกแย่มากกว่าคนอื่นๆ เหมือนโดนทำลายความมั่นใจในตัวเอง และทำให้เราโทษตัวเองหนักมากขึ้นเรื่อยๆ เราแนะนำว่า การโทษตัวเองเล็กๆ น้อยๆ จะช่วยให้เราเก่งขึ้นได้ แต่ถ้าโทษตัวเองมากเกินไปจนกลายเป็นหมกมุ่น อันนี้จะกลายเป็นทำร้ายตัวเองมากกว่า นักเขียนทุกคนใช้อารมณ์เก่ง ดราม่าเก่งอยู่แล้ว ยังไงพยายามควบคุมอารมณ์ให้เป็นประโยชน์กับเรามากที่สุด และจำกัดอารมณ์ให้มันดีต่อผลงาน เวลาเครียดหรือไม่สบายใจ ระบายลงในผลงานเลย เขียนฉากเศร้า ฉากโกรธ ฉากเจ็บปวด ฉากดราม่าให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่ใช่ปล่อยให้อารมณ์ทำร้ายตัวเองจนส่งผลต่อชีวิตการเขียนนิยาย ยังไงก็ดูแลตัวเองกันด้วยนะทุกคน…
 

ทีมงานนักเขียนเด็กดี