อยากเลิกเขียน : ไหนมาทบทวนตัวเองดูอีกครั้งว่าฉันเหมาะกับการเป็นนักเขียนจริงหรือไม่

อยากเลิกเขียน : ไหนมาทบทวนตัวเองดูอีกครั้งว่าฉันเหมาะกับการเป็นนักเขียนจริงหรือไม่
 

ถ้าพูดถึงอาชีพนักเขียน มันย่อมอธิบายง่ายๆ ได้ด้วยคำว่า เขียน และถ้าคุณคิดจะเป็นนักเขียน คุณก็ควรจะมีความสุขกับเขียน และเพิ่มเติมด้วยกรอบต่างๆ ที่ทำให้เนื้อเรื่องน่าสนใจและดึงดูดใจคนอ่านด้วย แต่… ไม่มีใครรับประกันได้ว่า คุณจะมีความสุขกับการเขียนทั้งหมด 100% เพราะไม่ว่าอาชีพไหน ก็ย่อมมีเรื่องยากๆ แทรกอยู่เสมอ ไม่มีอาชีพใดที่จะมีความสุขได้ตลอดเวลาหรอก วันนี้อยากให้คุณลองถามตัวเองดู เพื่อจะได้ตอบได้ว่า คุณมีความสุขกับการเขียนหรือเปล่า
 

 

สองข้อง่ายๆ คือ เพราะคำวิพากษ์วิจารณ์ และการสงสัยในตัวเอง ปัญหาหลักที่นักเขียนต้องเผชิญเลยคือ คอมเม้นจากนักอ่าน เวลาได้อ่านคอมเม้นดีๆ ก็ใจฟูแหละ แต่คอมเม้นแย่ๆ มันก็มีอยู่ ไม่ใช่ว่าจะได้รับคำชมตลอดเวลาเสียเมื่อไหร่ ยิ่งบางคน เวลาส่งต้นฉบับไปยังสนพ. โดนแก้กลับมาแดงไปทั้งไฟล์ เห็นแล้วแทบจะเป็นลมล้มทั้งยืน เกิดคำถามในตัวเอง นี่ฉันเขียนแย่ขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมเขาไม่ชอบผลงานฉัน แล้วต้องแก้ยังไงดี ไม่อยากแก้ได้ไหม จะประนีประนอมได้ไหมล่ะ ต้องทำยังไงบ้าง คอมเม้นแย่ๆ บางคอมเม้นมันติดอยู่ในใจ ทำให้เราหมกมุ่นหนัก สลัดไม่หลุด เครียดยิ่งกว่าเครียด 
 

หลายๆ คนมองว่าอาชีพนักเขียนสบาย ชีวิตไม่ต้องลำบาก เขียนในสิ่งที่ชอบ ชอบในสิ่งที่เขียน ไม่ต้องสู้กับใครในที่ทำงาน อยู่แต่กับความฝันของตัวเองไป แต่ในความเป็นจริงก็ไม่ใช่แบบนั้นเสียทีเดียว ไม่มีอาชีพไหนที่ดีที่สุด ไม่มีข้อเสีย 100% หรอกนะ อาชีพนักเขียนมีเรื่องยากๆ ตรงที่เราต้องทำงานคนเดียว หมกมุ่นอยู่กับจินตนาการของตัวเอง หาคนมาปรึกษาได้ยากมาก เราต้องคิดเอง ทำงานเองคนเดียว บางทีเปิดคอมแล้วเขียนไม่ออก นั่งมองหน้าจอเปล่าๆ ก็มี บางทีก็ไม่มีเงินใช้แล้ว ต้องกัดฟันเขียนงานออกมา บางทีงานโดนคอมเม้นลบๆ เครียดไปอีก  
 

นักเขียนคนไหนพยักหน้าเห็นด้วยกับเราไหม เราเชื่อว่ามี เราคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ และอยากให้คุณทำใจ เตรียมใจที่จะยอมรับว่ามันต้องเกิดขึ้นแน่ๆ อยู่แล้ว และอยากให้คิดว่าไม่ว่าอาชีพอะไร มันก็มีปัญหาในแบบของตัวเอง ทุกข์หรือสุขเป็นปกติ ซึ่งเราจะพูดถึงการเขียนอย่างมีความสุขในหัวข้อถัดไป เผื่อว่าอ่านแล้ว คุณจะนำไปปรับใช้ช่วยให้ชีวิตการเขียนดีขึ้นได้ 
 

การเขียนอย่างมีความสุข ฟังแล้วรู้สึกดีใช่ไหม สิ่งสำคัญคือ อย่าไปบังคับหรือคิดว่า “ต้องเขียน” แต่จงเขียน อาชีพนักเขียนนั้นเป็นความสุข เป็นของขวัญ เป็นเกียรติ บางที เวลาทำงานหนักๆ เครียดๆ คุณก็หลงๆ ลืมๆ ไป และคิดว่ายากจังเลย ต้องเขียนเหรอ อะไรกัน คิดไม่ออก ทำไงดี อยากให้คิดว่า เขียนเพราะรัก รักจึงเขียน ช่วงเวลาที่เขียนควรทำให้คุณรู้สึกดี คุณควรใส่อารมณ์ความรู้สึกให้กับตัวละครได้ เราคิดว่าไม่ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน ก็ถ่ายทอดมันให้กับตัวละครได้หมด แน่นอนมันอาจมีช่วงเวลาแย่ๆ ที่เขียนไม่ออกบ้าง ซึ่งไปถามศิลปินคนไหนก็บอกว่าปกติ ธรรมดามากๆ ใครๆ ก็ต้องผ่านช่วงเวลาแบบนั้น  ขอแค่ทำใจและอย่าละทิ้งการเขียนไป รอจนกว่าจะหายหงุดหงิด หายรู็สึกแย่ แล้วค่อยกลับมาเขียนใหม่อีกครั้งก็ไม่เป็นไร (แน่นอนว่าไม่ควรทิ้งเวลาไว้นานเกินไป เพราะอาจลืมนิยายที่เขียนได้) 
 

อันนี้เป็นคำถามที่ตอบได้ยากมากจริงๆ แต่ถ้าถึงขนาดรู้สึกแบบนั้น อยากเลิกเขียน เขียนแล้วทรมาน เขียนแล้วทุกข์ เราคิดว่าคุณอาจจะหมดรักในงานเขียนจริงๆ และอยากให้คุณเลือกที่จะหยุดพัก เพื่อทบทวนตัวเอง ถามตัวเองว่าต้องการอะไรกันแน่ บางทีคุณอาจจะคาดหวังในตัวเองสูงเกินไป จนทำให้การเขียนไม่มีความสุข และกลายเป็นความกดดัน เครียด ไม่สบายใจ ทำให้ชีวิตของคุณหมดหวัง และเลวร้าย ลองปรับมุมมอง เปลี่ยนทัศนคติของตัวเอง เขียนด้วยความสุข คิดไอเดียใหม่ๆ สนุกๆ ไม่ต้องไปแคร์อะไรกับคอมเม้นมาก อยากเขียนอะไรก็เขียน อยากทำอะไรก็ทำ ทำให้สนุกที่สุด เขียนในสิ่งที่เชื่อ โดยไม่ต้องไปคำนึงถึงความสมบูรณ์แบบหรือคิดว่า มันพลาดไปตรงไหน ต้องแก้ตรงไหน ลองเขียนแบบอิสระ เปิดให้อ่านฟรี เขียนไปในแบบที่ชอบที่ต้องการ โดยไม่ต้องไปคิดว่าผลตอบรับจะเป็นยังไง คนจะด่าไหม คนจะว่าไหม เอาแบบที่ชอบจริงๆ เลย ถ้าหากว่าทำได้ เราคิดว่าคุณจะสบายใจและมีความสุขขึ้นอีกเยอะ 
 

พวกเราเป็นนักเขียนและสามารถมองโลกให้แตกต่างจากคนอื่น
แน่นอนเราเขียนเพื่อเติมเต็มคนอื่น เพื่อความชอบของทุกคน
แต่ก่อนอื่นเลยเราต้องไม่ลืมคำนึงความชอบของตัวเอง
เริ่มจากเราคือคนอ่านคนแรก ถ้าหากว่าเราชอบแล้ว และคิดว่าดีแล้ว
มันน่าจะต้องมีคนชอบเหมือนเราบ้างแหละ

ยังไงพยายามเขียนด้วยความสุขนะ 
 

ทีมงานนักเขียนเด็กดี