แยก เมื่อหน้าใช่
... ใครจะไปคิดว่า เราจะมีโชคกับเขาด้วย...
คนธรรมดาที่ไม่ค่อยมีความสามารถอะไร แค่ลองเต้น ไม่ใช่ใคร(no body) ร้องเพลงของ ไอซ์ ศรันยู แล้วก็เพลงเก่าๆอย่าง ผีดิบ (zombie)
... บางที แค่นั้น ก็ทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไป
... ทั้งชีวิตเลยก็ได้ ...
- - สี่ เดือนผ่านไป..
ไม่รู้ว่าคำว่า ตัวอย่างบนอินเตอร์เน็ท (net idol) ที่ใครหลายๆคนเรียก ทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไปอย่างที่ใครหลายๆคนคิดหรือเปล่า
สำหรับผม.. ไม่ค่อยเท่าไหร่นะ
... แต่พอมารู้ตัวอีกทีบางที ก็รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากเสียแล้ว...
... แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่ที่เดิม แล้วก็ยังไม่เปลี่ยนไป ...
..ความฝัน..
เวลาผมพูดถึงความฝัน อยากรู้จัง มีคนเบื่อบ้างมั้ย ?
ถ้าใช่ก็ปิดหน้านี้ลง
แต่ถ้าไม่ใช่ ผมขออนุญาต เล่าให้คุณฟังกันอีกสักครั้งนะครับ
.. พอได้สมัครลงเข้าโครงการของเด็กดีโครงการนี้ สิ่งหนึ่งที่ผมเริ่มคิดก่อนก็คือ
... มันจะเป็นอุปสรรคในการสอบของเราหรือเปล่านะ
แล้วผมก็คิดว่า พอเราเข้าไปถึงจุดๆหนึ่งแล้ว มันก็คงจะหยุดลงแค่นั้นล่ะ...
.. แล้วเราก็คงเดินต่อได้เหมือนเดิม ..
เงียบๆ
... แต่ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ผมกลายเป็นคนๆหนึ่ง ที่อย่างน้อย คนสามร้อยหกสิบกว่าคนรู้จักผม (จำนวนแฟนคลับตอนนี้รวมกับพี่ๆเด็กดี)
แล้วผมก็รู้สึกคาบกึ่งระหว่าง ความฝัน กับ โอกาส...
..แต่ก็ต้องเดินร่วมกับมันไปทั้งสองอย่าง
บางทีก็รู้สึกดีนะครับ..
.. แต่บางทีก็รู้สึกแย่
แค่.. กลัว น่ะครับ
--------------------------------------------------------------------------------
แยก สามเหลี่ยมดินแดง
... แล้วก็มาพบกับทางเดิน
เลี้ยวซ้าย กับ เลี้ยงขวา
... ใครหลายๆคนก็เลือก ซ้าย ไปโดยอัตโนมัติ ยึดถือคติ
"ขวาร้าย ซ้ายดี"
... แล้วก็เลือกไปแบบไม่ได้คิด
เพราะคิดว่า อืม.. นะ คนอื่นเขาทำกันมา เจ๋งเป้ง เพอร์เฟค เยี่ยมสุดยอด... ไม่มีใครบอกกันมาว่าไม่ดี ถ้าไอคนที่เล่นแบบนี้ มันตายไปเยอะ ไอผลจากการคัดเลือกตามธรรมชาติ มันก็คงไม่เหลือมนุษย์ที่คิดแบบนี้ไปแล้ว พราะไอพฤติกรรมที่มันโง่ๆที่มีจากโครโมโซม มันคงจะตายกันไปหมดแล้วล่ะ..
เลยเลือกเดิน... ทางซ้าย กันมาตลอด
... แล้วคนเดินทางขวาล่ะ ?
เห็นว่าคนอื่นเขาไม่เดินกัน เลยกลัว
ไอพวกที่เดินไป... "นอกคอก โดดเดี่ยว ไม่มีเพื่อน ไร้สาระ ทำไปเหอะ"
... กลายเป็นคนส่วนน้อยไปที่เลือกเดินทางขวา เพราะบางทีก็กลัว แต่บางครั้ง พอเห็นทางซ้ายมีแต่คนแน่นไปหมด เห็นแล้วว่ามันเบียดกัน ก็เลยจำใจต้องเดินขวา
แบบไม่เต็มใจ
คนที่เลือกทางขวาตอนนี้ ก็เลยมีทั้งแบบที่ว่า เดินมาอย่างจำใจ ไม่ตั้งใจ เลยทำให้เส้นทางที่เดินไป แทนที่สวยงาม กลับแย่ทั้งในความคิดแล้วก็มุมมอง
ทั้งๆที่จริงๆแล้ว ก็ไม่ได้เสียอะไร...
... คนที่เดินมาอย่างมั่นใจก็แน่นอนว่า เขาจะเดินทางนี้ล่ะต่อไป อยู่กับกลุ่มที่คิดว่านี่ล่ะ ทางที่ถูกต้อง ไม่ได้ไม่เสีย แล้วก็ทำมันต่อไป...
แล้วคุณรู้หรือเปล่า ว่าปลายทางน่ะ สวยงามเสมอ
... ส่วนคนที่ ตั้งใจเดินมา หลายๆคนกลับโดนสิ่งรอบข้างกดดัน
... ไอสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เห็นมั้ย มาทางนี้ก็ไม่มีอะไรหรอก พอกันนั่นล่ะ แล้วไงล่ะ คนอื่นมองเอ็งยังไง ตัวประหลาดไง ไอสัตว์มีกระดูกสันหลังไว้ค้ำคอ !
... ก็เลยไม่มั่นใจ พอถึงแยกหน้า ก็เลยเลี้ยงซ้ายแทน
........ ความเชื่อโบราณคร่ำครึ กับ กฎการคัดเลือกโดยธรรมชาติบางทีก็ใช้กับมนุษย์สมัยนี้ไม่ได้นะครับ
แล้วบางทีก็เปลี่ยนความเชื่อเดิมๆได้แล้ว
... ใครเคยพูดนะ ... ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป ... คนโง่หน้าปลาไหลคิด คนหัวปลาสลิดทำ ... (เติมไปงั้นล่ะ)
... แล้วไอที่ว่า... ขวาร้าย ซ้ายดีอะ ... พอได้แล้ว
ชาวต่างชาติเขาพูดไว้นะ
"ขวา is right ... ซ้าย is left" ... นะ
...อย่ากลัวที่จะทำความดีที่แปลกแยกสิครับ
---------------------------------------------------------------------------------
แยก ลาดพร้าว
... แล้วก็แพ้ก่อนที่จะได้ทำ
รู้หรือเปล่าครับ ว่าคนบางคนเนี่ย กลัวไปก่อน ที่จะได้เริ่มทำเสียอีก...
... แล้วมันก็ไม่ใช่ดีเสียด้วยนะ
อย่างผมเนี่ย ยกตัวอย่างได้จากตัวเองเลย แล้วก็เสียใจมากแล้วครับ
อย่างข้อสอบแพท(ย์)เลข มีข้อนึงที่คิดว่าทำไม่ได้ ก็เลยไม่เริ่มลงมือทดกระดาษด้วยซ้ำ แล้วก็เลยเดาไป
ออกหน้าหลังจากนั้นสองวัน เพื่อนเฉลยให้ฟัง ด่าตัวเองเลย "ไอโง่ ไม่ลองคิดดูว่า แค่ลองทำดู ไม่เสียหายนี่หว่า"
... แล้วก็มันก็ผ่านไปแล้วครับ
... เหมือนกับบางที ที่ปากเราบอกว่า
"อยากทำ""อยากเป็น""อยากลอง"
...แล้วก็กลัว...
ก็เลย... ได้แค่อยากต่อไป เพราะเห็นว่า หนทางมันเยอะ คนแข่งมันเยอะ ทางมีหลายทาง เสียเวลา...
... แล้วไอที่มัวแต่คิดว่ามันทำไม่ได้... นอกจากจะยังไม่ได้แข่ง ได้แต่ดูแล้ว ไม่เสียเวลากว่าหรอครับ
กับการทำอะไรที่อยู่ข้างหน้า ด้วยจิตใจที่ว่า ...
... ก็ความสามารถเราได้แค่นี้ล่ะ คนเก่งกว่าเรามีตั้งเยอะ...
... จบครับ อย่าว่าแต่จะไปไหนแล้ว แค่คิดก็แพ้แล้ว
แต่บางครั้ง ความกลัวก็เป็นตัวกระตุ้นให้เราก้าวไปได้เร็วขึ้นนะครับ
ความพ่ายแพ้ก็เหมือนกัน... มันทำให้เราสามารถรู้ได้ว่า
ตัวเองยังไม่ใช่ที่สุด แล้วก็ยังทำได้ดีมากกว่านี้
... พอรู้สึกสับสน ก็วุ่นวาย แล้วก็เลือกเดินทางผิดก็มี...
แต่ถ้าเรามีสติ ก็คิดก่อนที่จะทำ...
... อย่างห้าแยกลาดพร้าวเนี่ย ถ้าจะไปเซนทรัล ก็ต้องข้ามสะพานแล้วนะครับเดี๋ยวนี้...
คิดให้ดีๆนะ ~
---------------------------------------------------------------------------------
แยก ผ้า
... เขียนบล๊อคมาสี่เดือนแล้ว
...ชีวิตเปลี่ยนไปจริงๆ แต่บางทีก็รู้สึกว่า มีแต่เราต่างหากที่เปลี่ยนไป
ไม่มีใครมาบังคับให้เราทำอะไรหรอก
... สิ่งที่พบ สิ่งที่เจอ ตัวเราก็เลือกเองทั้งนั้นล่ะ...
... ลองคิดไปพร้อมๆกันละกันนะ... พวกคุณก็เหมือนผมนั่นล่ะ เหมือนกันทุกคน
.... เวลาเริ่มทำอะไรบางอย่างแล้ว ก็รู้สึกว่า มันหยุดไม่ได้ จำเป็นที่จะต้องก้าวต่อไป แม้คิดว่าบางครั้ง ทำไปแล้วนอกจากจะไม่มีอะไรดีขึ้นแล้ว ก็ยังบั่นทอนความสามารถในการก้าวเดินไปด้วย
... จำเรื่องบันได ได้มั้ยครับ... ที่จะเดินไปหาความฝัน
เคยเดินๆไปแล้วมันเหนื่อยมั้ยอะ...
พอเห็นมันสูง ก็ท้อ
แต่พอมีคนให้กำลังใจ... ก็เลยต้องสู้ต่อไป...
... เวลาเดินบนเส้นทางแห่งความฝัน ถ้าเรามุ่งมั่นก็จะไปถึง
บางครั้งอาจจะมีสิ่งล่อใจอะไรบ้าง... สนใจได้
แต่ห้ามเขว
... แล้วพอเก้ามาถึง ทางที่แคบลง...
บันไดที่ต้องก้าวสูงขึ้น...
... หนทางที่จะย้อนกลับลงไปก็ยากกว่าเสียแล้ว
มีแต่จะล้ม ...
ไม่ก็ตกลงไป...
... แล้วผมก็ต้องเดินหน้าต่อไป
พอมาดูตัวเองอีกที ถึงแม้ว่าจะยังไม่ถึงที่สุด และเป้าหมาย
... แต่ก็รู้สึกได้ว่า...
ตัวเองเปลี่ยนไป
... ไม่ใช่เพราะเป็นขุนพลแอดมิชชั่น
แต่เป็นเพราะ หัวใจที่พองโตขึ้น... จากกำลังใจ พี่ๆรามา น้องที่ติดตาม เพื่อนๆที่เป็นกำลังใจ พ่อ แม่
แต่เป็นเพราะ สั่งสมประสบการณ์จากกานฝึกฝน อ่านหนังสือ... เก่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว
แต่เป็นเพราะ มีภาระหน้าที่ที่ต้องแบกรับมากขึ้น... เวลามันแปลผกผันกับความกดดัน
... แล้วก็เป็นเพราะ ทางยิ่งแคบ... ดวงดาวยิ่งใกล้
.... แต่คนยิ่งเยอะขึ้น...
... มาถึงตอนนี้แล้ว...
แพ้ไม่ได้อีกแล้ว...
ความคิดเห็น
พี่ก็จะไม่ยอมแพ้จ๊ะ
ป.ล.แข่งกับ 4 แพร่ง หรือเปล่า
55 คล้ายย กันพี่หยกๆๆ เกือบเหมือนน
พี่โด่ง ยังไงซะ พี่ก็ต้องสู้ สู้ นะค่า
มัวแต่จะคิดถอยหลัง หรือหยุดเดินกลางคันก็คงจะไม่ทันการ
ทุกคนเป็นกำลังใจให้พี่โด่งเดินหน้าต่อไปอย่างมั่นคงนะ
ถึงแม้จะท้อ หรือเซไปบ้าง ก็ยังมีพวกเราคอยเป็นกำลังใจอยู่เน้อ
เป้าหมายอยู่แค่เอื้อมมือแล้ว สู้ๆนะพี่โด่ง ^^
เป็นกำลังใจให้เสมอ
แต่ถ้าไม่ก้าวก็คือทางที่แย่ที่สุด
โด่งสู้ๆๆ...นะ
เป็นกำลังใจให้กันเนอะ
+++
อีกนิดเดียวก็จะถึงฝั่งฝันแล้ว
แต่ไม่เคยเม้นซะที
ชอบอ่านบล๊อกพี่โก่งมากมายอ่ะ
อ่านแล้วรู้สึกแบบ.
มีกำลังใจ อ่านแล้วรูุ้สึกว่า
เราต้องสู้ ตั้งจัยอ่านหนังสือได้แล้วน้ะ !
เป็นกำลังใจให้พี่โด่งน้ะค้ะ
สู้ ๆๆ !
^^~
สร้างกำลังใจให้คนกำลังสอบดีมากๆเลย*
เป็นกำลังใจให้พี่โด่งนะคะ
^^
ชอบบล็อคโด่งมาก มันไม่ได้ดูเครียดมาก
แต่มันให้ข้อคิด ความคิดของคนๆนึงได้เยอะทีเดียว
พี่มั่นใจเหลือเกินว่า
คนที่มีความคิดแบบโด่งนี้
จะต้องประสบความสำเร็จ
ติดค่าย *รามาปณิธาน ด้วยนะ รู้รึยังเนี่ยย!!
ถ้าไปแร้วเด๋วเจอกัล ~ =)
เป็นกำลังใจให้โด่งอยู่นะ ดูแลสุขภาพด้วยล่ะกัน
ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร แค่ ตรงกับใจเราเองก็พอ
^^
จะสอบ วิชาเฉพาะแพทย์แล้วนะ อีก 9 วันเอง