... คนบางคนอ่านบทความที่ผมเคยเขียนมา...
ก็สงสัยว่า
เครียดไปหรือเปล่า ?
จริงจังไปหรือเปล่า ?
... ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะ
บางที ผมก็ชอบเขียนอะไรๆที่ทำให้คน...
อย่างน้อยก็หนึ่ง...
...คิดอะไรๆได้ขึ้นมา
... แล้วใช้ชีวิตให้มีค่าขึ้นมา
หรือที่มีค่าอยู่แล้ว...
... ให้ดีเท่าที่ตัวเองสามารถตอบแทนทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ได้...
ถ้าไม่มีคนอื่น... ก็ไม่มีเราหรอกครับ...
... แล้วก็...
ถ้าไม่มีเรา...
... ที่ดีในวันนี้...
ก็จะไม่เกิดสิ่งดีๆในวันข้างหน้านะครับ
.........................................................................................................................................................................
... วันจันทร์ที่ 9 พฤศจิกายนเป็นวันประกาศผลสอบแกทแพทครับ ...
แบบไม่ทันตั้งตัว...
... พี่หยกก็โทรศัพท์มา
ตอนแรกก็ตกใจครับ...
... ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้
... สิ่งที่คิดไว้ในใจ และความหวัง...
... จากการที่เราพยายามมากขึ้น แล้วก็คิดว่าคราวนี้ทำได้ดีกว่าคราวก่อน
เลยคิดว่า GAT น่าจะได้ 240 + PAT1 ไม่ค่อยหวัง เพราะเป็นอัตนัยครับ ผ่านครึ่งก็พอใจ
แล้วก็ PAT2 ... อยากได้ 200+ จริงๆครับ เพราะคิดว่าครั้งนี้ทำได้...
...แต่อะไรๆก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราคิดเสมอไป...
... ตอนประกาศผลตื่นเต้นมากครับ ...
ที่ห้องอัดของเด็กดี...
... คะแนนแกท เป็นไปอย่างที่หวังไว้ 238.84 ... 41 คำตอบไม่ได้เตรียมตัวไว้
แต่อังกฤษได้ 92.5 พอใจในระดับหนึ่ง (หลังจากนั้นไปถามเพื่อนที่เรียนแผนเยอรมัน... ได้ 97.5 ทำหน้าเฉยๆ)
ฮ่าๆ
คนเราความสามารถ ก็แตกต่างกันไปนะครับ
มันอยู่ที่การเลี้ยงดู...
แล้วก็... การส่งอาหารไปเลี้ยงซีรีบรัม
ว่ายัดอะไรเข้าไปบ้างเพื่อให้สมองเจริญเติบโต...
... หรือบางที...
มันคงเกี่ยวไปถึง... สภาพแวดล้อมด้วยนะ
... ถ้ามีความรักอยู่ใกล้ๆ บางทีอะไรๆอาจจะดีขึ้นก็ได้
แต่ก็นะ...
... ดาบสองคม
... หัวใจก็ย้อนกลับมาบาดหัวนมเราเองได้เหมือนกัน...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
คะแนนคณิตศาสตร์ได้ 162 ครับ...
... ไม่ได้แย่หรือดีกว่าที่คิดไว้...
ถึงแม้จะแอบหวังกับคะแนนเยอะๆไว้บ้าง
... แต่คะแนนในการสอบครั้งแรก ดีที่เก็บวิชานี้ไปแล้วเรียบร้อย...
ส่วนวิทย์ทำเอาผมเกือบร้องไห้...
... มันเหมือนผิดหวังเล็กๆในใจน่ะครับ
คราวนี้ไม่บาดหัวนมนะ... มันบาดลึกลงไปอีก
... เหมือนตอนที่ปีนต้นสตรอเบอร์รี่ แล้วเก็บผลมันไม่ได้อะ...
ทั้งๆที่คิดว่าปีนได้ง่ายกว่าต้นมะพร้าวแล้วด้วยซ้ำ
... แต่ต้นมะพร้าวกลับตกลงมาใส่เราเอง...
เสียอย่างนั้น~
... ครั้งนี้เลยเป็นครั้งที่เก็บวิชา GAT ได้ตัวเดียว ...
มันน่าตลกดี ที่เสียตังสอบไปสามครั้ง
แต่ก็มีประโยชน์ทั้งสามครั้ง
ครั้งแรกเก็บเลขได้ 210
ครั้งที่สองได้วิทย์ 158
ครั้งที่สามได้แกท 238.84
... นี่คงเป็นคะแนนที่ผมจะเอาไปยื่นคณะอื่นๆครับ
ถ้าเป็นแอดกลางก็คงเป็นทันตแพทย์...
... แต่อย่างไรก็ขอพยายามเอาแพทย์รามาที่หวังนี้ไว้ก่อนละกันนะครับ
........................................................................................................................................................................
สำหรับใครที่เบื่อๆ เวลามานั่งเล่า บอกคะแนนเป็นตอนๆเนี่ย
เซ็งใช่มั้ย ?
- - คนเราก็มีหลายอารมณ์ครับ
หลายๆคนก็อาจจะอ่านมาถึงตรงนี้ แล้วก็นั่งจำคะแนนของผมไปด้วย...
หรือ จด
บางทีก็ไม่สนใจแล้วก็เปิดเลยจนมาถึงตอนนี้...
แล้วก็นั่งอ่าน เพราะผมกำลังจะพรรณนา...
... หรือบางคน ก็ไม่อ่านเลย
เพราะเบื่อกับการเล่าแบบนี้เต็มทีแล้ว...
... ผมคิดว่าบางที อ่านบทความของผมแล้ว
... ทำให้สมองมีความไร้สาระขึ้นมาบ้างก็ได้นะครับ
หรือบางที หัวใจของคุณก็ได้เปิดกว้าง ...
... แทนที่จะจมปลักอยู่กับกฎเกณฑ์
หรือ เลือกที่จะลุกขึ้นต่อสู้ใหม่อีกครั้งก็ได้ครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
... ผมเชื่อว่าทุกคนเกิดมามีปมในหัวใจให้แก้ครับ ...
ผมก็เคยคิดว่าตัวเองโชคดีที่สุดในโลก
... เพราะผมมีแม่ มีพ่อ มีเพื่อนดีๆ
แล้วก็ครอบครัวที่ไม่รวย ไม่จน...
... แล้วผมยังมีอะไรหลายๆอย่างที่เป็นตัวของผมอีกด้วย ...
นั่นทำให้ผมคิดแบบนั้นครับ
... แต่แล้วมันก็ไม่ใช่หรอก
ใครๆก็รู้ว่า คนๆหนึ่งย่อมมีจุดด้อยของตัวเอง
... บางทีก็เรียกว่า บาปติดตัว
หรือ กรรม...
อะไรแบบนั้น...
... แล้วก็มีคนกลุ่มหนึ่ง ที่เรียกตัวเองว่า นักปรัชญา
บอกว่า... " พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส นำจุดด้อยของตัวเองมาทำให้มันเป็นจุดเด่นซะ "
... แบบขอทานหรอครับ ?
- - แต่ผมเชื่อที่ว่า...
พอรู้จุดบกพร่องของตนเองก็แก้ไข แล้วก็ทำตัวเองในวันนั้นให้ดีที่สุด...
ไม่ดีกว่าหรอครับ
... คนบางคนถึงแม้ว่าจะตาบอด แต่ก็ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องง้อใคร
แล้วก็เข้มแข็ง...
... ผมเคยรอรถเมล์กับน้องผู้หญิงคนนึงเขา น้องเขาจะไปรังสิต
เธอมาขอให้ผมรอรถเมล์สาย 187 เป็นเพื่อนแล้วบอกเธอด้วย
... เธอตาบอดครับ ...
พอผมเสนอให้เธอขึ้นรถตู้มั้ย... มาแล้ว
เธอก็ตอบกับผมเสียงแข็งครับว่า
"พี่แค่ส่งหนูขึ้นรถเมล์ก็พอ"
... ผมว่าน้องเขาเก่งนะครับ
มาโรงเรียนเอง... แล้วก็กลับบ้านเอง...
... ขอความช่วยเหลือคนอื่น เท่าที่ตัวเองจำเป็น...
แล้วก็... ไม่ทำร้ายผู้อื่น ... หรือทำร้ายตัวเอง...
เธอเข้มแข็งนะครับ...
เก่งกว่าผมเสียอีก...
... อย่างน้อยบ้านผมก็อยู่ใกล้ๆ
ผมก็เคยสงสัยนะครับ
... ว่าคนตาบอดเขาจำป้ายรถเมล์กันยังไง...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
... ผมชอบนึกถึงคนที่ด้อยกว่าแล้วก็ดีกว่าอยู่เสมอ
... มันจะพบว่าตัวเองไม่ได้ดีไปเสียทุกอย่าง
แล้วก็ไม่ได้แย่ไปเสียทุกอย่าง...
ทุกครั้งที่ตัวเองสอบได้คะแนนเยอะก็จะไม่ทระนงตน
เพราะ... แน่นอน มันก็ต้องมีคนที่เหนือกว่า
เหนือฟ้ายังมีฟ้า... เหนือแผ่นดินยังมีต้นไม้... เหนือสะใภ้ยังมีลูกเขย
(จริงๆแล้วไม่ตลกหรอกนะ ฮ่าๆ)
... แล้วพอเรา แย่... แพ้ ... หรือทำไม่ได้อย่างที่ตนเองหวังไว้
ก็พยายามที่จะมองและให้กำลังใจตัวเองว่าอย่างน้อยเราก็ไม่ใช่คนที่ด้อยโอกาสที่สุด
... อย่างที่ผมเคยเขียนไว้ในหลายๆบล๊อค...
... มันถึงจะมีแรงถีบเราให้ก้าวต่อไป...
เพราะถ้าเราคิดว่าเราอยู่บนยอดภูเขาแล้ว...
... เราก็จะหยุดเดิน...
แล้วก็... เท่านั้น...
เพราะกลัวหล่น...
กลัวตก... กลัวว่าจะเสียหน้า
... เลยหยิ่ง ทระนงตนแล้วก็ไม่ได้ไปพบว่ายังมีภูเขาอื่นที่สูงกว่า
- - แต่สถานการณ์ของคนทั่วไปตอนนี้ไม่ใช่...
...พอคะแนนสอบออก
ก็คิดแต่ว่าตัวเองแย่...
... รู้สึกไม่ดี
... อยากให้ลองย้อนกลับไปดูตัวเองก่อนหน้าวันสอบ...
ไม่ใช่วันรับผล... ว่าอยากได้แบบไหน
ย้อนไปดูว่าตัวเองพยายามแค่ไหน...
อ่านหนังสือสองวัน... เอาไปเท่านี้
อ่านหนังสือสองสัปดาห์... เอาไปเท่านี้
อ่านหนังสือสองเดือน... เอาไปเท่านี้
อ่านหนังสือ ครี่งปี... เอาไปเท่านี้
อ่านหนังสือ สามปี... ไปเท่านั้น - -
- - ถ้ามีคนคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น... ถ้าทำแบบนี้แบบนั้น...
ก็จะไม่คิดเสียใจภายหลังว่า
... เรายังทำไม่เต็มที่
... เราไม่ติดคณะที่เราหวัง
... เรานอนหลับไม่พอ...
- - ถึงแม้ว่าบางที บุญเก่าก็อาจจะช่วยเราได้บ้าง...
แต่ถ้ามัวแต่ทำบุญ แล้วไม่อ่านหนังสือ... บุญก็อาจจะทำให้แค่เราไม่ลืมที่จะสมัครเรียนมหาวิทยาลัยเปิดก็ได้...
หรือเอกชนดีๆสักที่... ถ้าบุญเก่าชาติที่แล้วดี
แล้วพ่อเรารวย...
... งั้นก็ไม่ต้องเครียด...
- - สรุปเลยแล้วกันนะครับ ...
สำหรับคนที่จะสอบ
... แล้วไม่อยากเห็นตัวเองร้องไห้...
ไม่อยากเห็นพ่อแม่เสียใจ ผิดหวัง...
... ไม่อยากเข้าไปเรียนในคณะ หรือมหาวิทยาลัยที่ไม่ได้ฝันไว้
... เริ่มเดินต่อเถอะครับ...
ตอนนี้มาถึงตีนเขาแล้ว...
ถ้าไม่เริ่ม ก็จะมีแต่คนเหยียบเราขึ้นไป... ง่ายขึ้น ....
... แต่ถ้าตอนนี้คุณมองเห็นยอดแล้ว...
คุณโชคดีนะครับ...
... ความพยายามตลอดเวลาที่ผ่านมาของคุณไม่ได้สูญเปล่า...
สู้ต่อไปครับ...
... ยอดเขาเอเวอเรสไม่ได้
ขอดอยสุเทพก่อนละกัน ~!!
ความคิดเห็น
บ้านพี่อยู่แถวรังสิตหรอคะ??
ไมไปเรียนไกลถึงสุรศักดิ์นู้น
ปล.ทำไมต้องบาดหัวนม - -V
*-*
สู้ๆ นะคะ
ทำไมต้องบาดหัวนมอ่า
ไงก็สู้ๆนะคะ
ชอบบล็อคพี่จังเลย
อ่านแล้วได้แง่คิดเยอะดีค่ะ
แบบว่าดีมากๆ อ่านแล้วมันประทับใจอ่ะน้อง
เอาเป็นว่า
โชคดีนะน้อง
พี่RA44
RA#44
สู้สู้นะน้อง
แกสู้ ชั้นก้อสู้
แต่ถ้าแกท้อ ชั้นจะเป็นกำลังจัยให้แกนะ!
*RA ONLY,,,
WITHIN EASY REACH ""
และเชื่อว่า ทุกคำที่พิมพ์ลงไป..คงมาจากความคิดนั้นจริงๆ
ได้ยินบทความประเภทนี้มาเยอะ- -
แต่มันก้ไม่เท่าบทความที่ได้อ่านวันนี้ คะ
ขอบคุณนะที่ แบ่งปันสิ่งดีดี
ขอให้พี่โชคดี
(ปีหน้า น้องโชคดีมั่งละกัน)
\"กำลังใจ\" เป็นกำลังที่มีค่าที่สุดแล้วล่ะนะ
โด่งให้พลัง ให้กำลังใจกับคนทุกคนที่กำลังอ่าน Blog ของโด่งอยู่
พวกเค้าเหล่านั้นก็เป็นเหมือนกระจกนะ กระจกที่จะคอยสะท้อนกำลังใจ
กลับคืนมาที่โด่ง
สู้ๆนะค่ะ ทำให้ได้ล่ะ คุณหมอโด่ง
จริงด้วยอย่างน้อนเราก็ได้แย่ที่สุดและดีที่สุดมันอยู่ที่ตัวเราว่าพยายามมาแค่ไหน สู้ๆนะ
อ่าน blog เรื่องนี้แล้ว รุ้สึกดีขึ้นเยอะอ่ะ !
แต่เราก็จะพยายามต่อไป ไปให้ถึงที่สุด