สิ่งดีๆใกล้ตัวเรา ที่ตัวเรายังไม่รู้ตัว!!!

สิ่งนั้นคือ...!! สิ่งเล็กๆที่เรียกว่าครอบครัว

แหม!!! เกริ่นชื่อเรื่องมาก็เหมือนจะล้อไปกับหนังเรื่อง “สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก” เลยทีเดียวเชียว ๕๕๕

เข้าเรื่องเลยดีกว่า....วันนี้ปอนด์จะมาแชร์ประสบการณ์ของคำว่า ”ครอบครัว” ที่ปอนด์ได้เจอะมาเป็นระยะเวลา ๑๗ ปีด้วยกัน ว่า “ครอบครัว” ของปอนด์นั้นเป็นอย่างไร?????

เพื่อนๆลองคิดกันนะครับ ว่าภาพแรกที่เราเห็น เมื่อมีคนพูดคำว่า”ครอบครัว”ขึ้นมา คือภาพอะไร??

หลายๆคน คงเห็นภาพ พ่อ แม่ ลูก เดินจูงมือกันอย่างรักใคร่ หลายคนคงเห็นภาพคุณตา คุณยาย ที่คอยเลี้ยงหลาน

แต่ละคนก็มองเห็นภาพที่แตกต่างกันไปครับ....

ภาพของปอนด์ คือ ภาพสองภาพที่รวมเข้าด้วยกัน =]]]

ภาพแรก :: ครอบครัว ที่ปอนด์อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิด !!!

                                ปะป๊า : ที่คอยรับส่งปอนด์  คอยอบรมสั่งสอน ทุกๆวัน ตลอด ๑๗ ปี

                                แม่ : ที่คอยทำกับข้าว ถามสารทุกข์สุกดิบ ดูแลข้าวของเครื่องใช้ ให้ปอนด์ ทุกๆวัน                                   ตลอด ๑๗ปี

อาเฮีย : ที่คอยให้คำปรึกษา แกล้งบ้างเป็นบางครั้ง(๕๕๕) พาไปนู่นนี่ สอนการใช้ชีวิตในรูปแบบต่างๆ ทุกๆวัน ตลอด ๑๗ ปี
  

ภาพสอง :: ครอบครัว ที่ปอนด์ได้อยู่มาตั้งแต่ชั้นอนุบาล

วิริยาลัย(เซนต์ไมเกิ้ล) : อนุบาล ๑-๓ ทั้งเพื่อน ทั้งครูที่คอยดูแลปอนด์ในโรงเรียน(เพราะอายุน้อยที่สุด *o*) ยังสอนให้ปอนด์รู้จักนั่งสมาธิและการกินมะม่วงเปรี้ยว >.<

กุหลาบวิทยา : สถาบันที่ทำให้ปอนด์รู้จักกับเพื่อนจำนวนมากขึ้น ที่แห่งแรกที่ปอนด์ได้สัมผัสกับคำว่าดนตรี (จนตอนนี้คือส่วนหนึ่งของชีวิต!!) ที่แห่งนี้ทำให้ปอนด์มีแม่คนที่ ๒ เพิ่มมาอีกนับสิบท่าน

ไตรมิตรวิทยาลัย : สถาบันที่ทำให้ปอนด์มีพ่อ แม่ พี่น้อง รวมกันนับสองพันกว่าคน สถาบันที่ทำให้มีปอนด์ อย่างทุกวันนี้ สถาบันที่สามารถเรียกได้อย่างเต็มปากว่าเป็นบ้านหลังที่ ๒อย่างแน่นอน

 ภาพสองภาพนี้เอง หลอมรวมกันเป็นครอบครัว ครอบครัวที่ทำให้ชีวิตของปอนด์ มีสีสัน มีหลายๆสิ่งให้ฝ่าฟัน และยังมีหลายๆคนที่คอยช่วยเหลือ นี่แหละครับ สิ่งเล็กๆที่เรียกว่าครอบครัวของปอนด์=]]

แล้วภาพครอบครัวของเพื่อนๆเป็นยังงัยกันบ้างหล่ะ??