แก่นเรื่อง : ความรักก็เหมือนดอกกุหลาบ สวยแต่อันตราย หากใครไม่รู้วิธีจับ อาจจะโดนหนามทิ่ม แต่หากคนที่รู้จัก ก็สามารถจับมันได้อย่างปลอดภัย ความรักก็เช่นกัน หากรู้จักใช้ไปในทางที่ถูก สิ่งที่ได้กลับมามันย่อมสวยงามเสมอ แต่หากใช้ความรักไปในทางที่ผิด อันตรายจากความรักก็จะหันมาเล่นงานเราเอง
พล็อต : อบเชยและนิติคบกัน ฟางเพื่อนสนิทของอบเชย บินมาจากฝรั่งเศสและบอกว่าชอบนิติ ด้วยความใจดีของอบเชยจึงเลือกที่จะไม่บอกเพื่อน เพราะไม่อยากให้เพื่อนเธอผิดหวัง และตอบตกลงช่วยให้ฟางสมหวังกับนิติ แต่เธอหารู้ไม่ว่า ฟางเองเธอรู้อยู่แล้วว่านิติและอบเชยเป็นคู่รักกัน
ห้าปีผ่านไป ฟางจะเข้าสู่งานวิวาห์กับนิติ คีย์เพื่อนสนิทสมัยม.ปลายของนิติบินมาจากฝรั่งเศสเช่นเดียวกับอบเชยที่บินกลับมาจากอังกฤษ เพื่อมาทำหน้าที่เพื่อนเจ้าบ่าว เพื่อนเจ้าสาว
คีย์บอกชอบอบเชยทั้งที่ความจริงคีย์ชอบฟาง คีย์ยอมทำทุกอย่างเพื่อกีดกันอบเชยจากนิติ เพราะคีย์เองก็รู้เรื่องในอดีตของอบเชยและนิติ คีย์สามารถรับรู้ว่าทั้งสองยังคงรักกัน เพียงแต่นิติไม่สามารถจะเลิกกับฟางได้ เนื่องจากอาจจะเป็นความผูกพันหรืออะไรก็ตามแต่ ยิ่งไปกว่านั้น คีย์กับฟางเคยคบกันตอนที่ทั้งคู่อยู่ฝรั่งเศสแต่เรื่องก็จบลงเมื่อเธอบินมาไทย
ก่อนงานแต่งฟางและคีย์ได้พลาดพลั้งทำให้เกิดเรื่องอย่างว่าเนื่องจากความเมาของทั้งคู่ แต่ทุกอย่างจะถูกเก็บเป็นความลับ
วันวิวาห์ อบเชยถูกรถชน นิติทิ้งทุกอย่างเพื่อมาหาอบเชย วินาทีนั้นเขารู้เลยว่าความสูญเสียมันน่ากลัวขนาดไหน เขาเดินเส้นทางที่ผิดมาตลอด นิตินั่งเฝ้าอบเชยพร้อมกับสายตาที่เว้าวอนอยากให้เธอกลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เขาสัญญาว่าจะดูแลเธออย่างดี
นิติจึงตัดสินใจกลับไปเพื่อเคลียร์เรื่องฟาง หลังจากที่อบเชยนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงสองเดือน นิติหวังว่าเรื่องมันจะจบ แต่มันไม่จบอย่างที่คาดไว้ ฟางท้อง ทำให้เรื่องยืดเยื้อ ฟางจึงขอร้องให้นิติไปอยู่ฝรั่งเศสเพื่อสร้างความครัวใหม่ที่นั่น และด้านของอบเชยเอง เธอก็ลางานจากอังกฤษมาเปิดร้านเบเกอรี่เล็กๆในแถบชานเมือง คีย์ก็หมั่นแวะมาเยี่ยม เพื่อหวังจะครอบครองหัวใจของอบเชย แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เพราะอบเชยแทบไม่มองชายอื่นใด ตลอดระยะเวลาหกปีที่เธอเลิกกับนิติ เธอไม่มีใคร เธอไม่สามารถรักใครได้เลยนอกจากรักแรกของเธอ ทั้งสองมีช่วงเวลาที่ดีด้วยกัน(ดียังไงติดต่อเต็มเรื่อง) รักแรกที่ทำให้เธอมีความสุขจนลืมความทุกข์รอบๆตัว ความตั้งใจของเธอตอนนี้ เธออยากให้นิติมีความสุข ถึงแม้ตัวเองจะทุกข์ใจแค่ไหน
นิติอยู่ฝรั่งเศสจนฟางคลอด พอคีย์รูว่าฟางมีลูก เขาทิ้งทุกอย่างที่เมืองไทย แล้วไปหาฟาง เขาแน่ใจว่าต้องเป็นลูกเขาแน่ๆ เขายอมลดความเห็นแก่ตัวโดยการบอกความจริงทุกอย่างกับนิติ ว่าลูกในท้องของฟางคือลูกของเขา คีย์ตัดสินใจเล่าทุกเรื่องให้นิติฟัง นิติจึงหนีกลับมาไทย เพื่อกลับมาขอคุยกับอบเชย ส่วนฟาง คีย์รับหน้าที่จะดูแลเอง เหมือนทุกอย่างจะไปด้วยดี หากแต่ฟางยังไม่ลดละความพยายามเพื่อจะแย่งนิติกลับมาอีกครั้ง เธอกลับมาไทยแล้วเรียกอบเชยออกมา เธอหวังจะยิงคนข้างหน้าให้หมดลมหายใจ เขาไม่ได้ใครก็ไม่ได้ แต่นิติที่แอบตามออกมา เข้ามาช่วยทัน กระสุนจึงโดนเข้าไปที่นิติ ฟางรีบทิ้งปืนแล้วทรุดลงร้องไห้อย่างหนัก แต่ทันใดนั้นก็มีกลุ่มวัยรุ่นยกพวกตีกัน ทำให้ฟางโดนลูกหลงลูกกระสุนตรงดิ่งมาที่เธอ แต่เหมือนโชคจะช่วย เพราะมีร่างหนึ่งวิ่งมาผลักรับกระสุนแทนเธอ นั้นไม่ใช่ใครที่ไหน ทันทีที่เธอรู้ว่าเป็นคีย์ เธอร้องไห้เหมือนคนบ้า สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ นิติและอบเชยมองภาพข้างหน้าอย่างเวทนาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลโรยรินลงมาอย่างห้ามไม่ได้
โชคดีของนิติที่เขาปลอดภัยลูกกระสุนไม่โดนตรงจุดสำคัญ แต่...หมอไม่สามารถช่วยชีวิตของคีย์ได้ เนื่องจากกระสุนโดนอวัยวะสำคัญ จึงไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้
และจุดจบของฟาง เธอกลายเป็นบ้า สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือ ลูกของทั้งสอง... ลูกของเขาไม่มีพ่อ มารดากลายเป็นบ้า
นิติและอบเชยจึงตัดสินใจรับเลี้ยง และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน หวังว่าสักวันหนึ่ง ฟางจะกลับมาเข็มแข็งและใช้ชีวิตอย่างสงบสุข
0 ความคิดเห็น