มนต์รักใต้ดวงตะวัน

พล็อต : มนต์ เด็กสาวที่เงียบขรึม(?) 1ปีก่อนเธอได้พบกับ ซันนี่ หรือ ซัน หนุ่มหล่อลูกครึ่งเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่เป็นหัวโจกแกล้งเธอ ตั้งแต่วันนั้นที่ได้พบกันมนต์ก็ไม่ได้เจอซันอีกเลย เมื่อเธอขึ้นมัธยมสาม

มายา น้องสาวของเธอก็บอกความจริงที่ปิดไว้ถึง หนึ่งปีเต็มกว่า ความจริงแล้วหลังจากที่มนต์กับน้องสาวได้เจอกับซันครั้งนั้น ซันก็ตามหามนต์อย่างคนบ้าและดูเหมือนว่ามายาจะถูกเจอตัว แน่นอน! ความจริงควรจะต้องได้เจอพี่สาวของเธอออย่างมนต์เสียซะมากกว่า มายาได้รู้จักกับ

คาสโม่ หนุ่มลูกครึ่งเพื่อนของซันที่อยู่ในกลุ่ม คาสโม่พยายามใช้วิธีการต่างๆในการหลอกให้มายาพูดเรื่องพี่สาวหรือมนต์ มายาหลงกลแต่ก็ตั้งสติได้ทันนึกถึงคำพูดที่มนต์พูดไว้ได้ว่า อย่างให้พวกมันรู้เรื่องพี่เด็ดขาด! เธอบ่ายเบี่ยงไม่พูดเรื่องนี้จนทำให้คาสโม่ต้องลดละและเลิกถามในที่สุด เพราะความใกล้ชิดในครั้งนั้นทำให้คาสโม่และมายาสนิทกันมากเป็นพิเศษ

ซันที่ไม่รู้จะตามหามนต์อย่างไรเขาเปรียบดังหมาจนตรอกพอเห็นว่าคาสโม่เริ่มสนิทกับมายา เขาก็มีแผนผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง มนต์ที่ยังใช้ชีวิตได้ปกติไม่ทุกข์ไม่ร้อนแต่ถึงกระนั่นเธอก็อดคิดเรื่องที่มายาน้องสาวของเธอเล่าให้ฟังไม่ได้ และในเวลาหลังเลิกเรียนปกติเวลานี้มายาจะต้องมารอเธอที่หน้าโรงเรียน กลับหายไป มนต์พยายามโทรหาหลายสายแต่มายาก็ไม่รับ

มนต์เริ่มใจคอไม่ดีเลยลองโทรหาเพื่อนมายาหลายๆคนดูว่าอยู่กับพวกเธอหรือเปล่า และคำตอบที่ได้จากปากเพื่อนของมายาทุกคนคือ ไม่รู้ เธอเคียดยิ่งกว่าการบ้านคณิตศาสตร์ซะอีก แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นและต้นเสียงก็มาจากโทรศัพท์ของเธอ มนต์รับอย่างใจเย็น เมื่อปลายสายพูดขึ้นมนต์ก็รู้ทันทีว่าน้องสาวของเธอไม่ได้อยู่ที่โรงเรียนเสียแล้ว!

หัวใจของเธอแทบหล่นไปที่ตาตุ่ม ปลายสายได้เสนอว่าให้เธอมารอเขาที่หน้าโรงเรียนห้าโมงจะเอาน้องสาวไปคืน เธอไม่รู้ว่าปลายสายเป็นใครแต่เธอก็รับปากและรอที่หน้าโรงเรียน จนถึงเวลาห้าโมง รถมอเตอร์ไซค์สิบกว่าคันขี่มาทางมนต์อย่างรวดเร็ว และเมื่อทุกคันจอดหัวขบวนรถมอเตอร์ไซค์สีดำก็ถอดหมวกกันน็อคออกช้าๆพร้อมสะบัดผมเผยเห็นผมสีทองที่เป็นเอกลักษณ์ ซัน เขาคือเจ้าของเรือนผมสีทอง มนต์ตกใจแทบจะล้มทั้งยืนก็ใครจะไปคิดละว่าปลายสายที่นัดเธอจะเป็นเขา!

เธอเริ่มตั้งสติพูดอย่างใจเย็นและคำตอบที่ได้เล่นเอาเธอช๊อคและโมโหในเวลาเดียวกันเส้นประสาทของเธอก็เหมือนจะขาดสะบั้น มายากลับถึงบ้านแล้ว และคนที่ไปส่งมายาคือคาสโม่ ยิ่งคิดมนต์ก็ยิ่งโกรธ เธอเดินหนีจากกลุ่มนั้นโดยไม่เห็นหัว และซันที่เห็นการกระทำนี่ของมนต์ถึงกับหงุดหงิด เขาเดินไปกระชากพามนต์ขึ้นรถ ตอนนี้มนต์ได้แต่รู้ว่าฝ่ายที่ชนะคือซัน! เมื่อถึงบ้านของมนต์ซันก็ไม่ได้ปริปากพูดอะไรนอกเสียจากว่า เขาจะมาหาเธอตอนงานกีฬาสีอีกครั้ง มนต์หน้าถอดสีคิดไปไกลถึงดาวอังคารทำให้ซันหายหงุดหงิดไปทันที

 
มนต์รีบเข้าไปหาน้องสาวในห้องด้วยความโกธร ภาพที่ปรากฏอยู่คือเธอกำลังคุยโทรศัพท์กับหนุ่มใดก็ไม่รู้ เธอบ่นมายาทั้งคืนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน มนต์ได้แต่คิดถึงประโยคที่ซันพูดเอาไว้ พอเธอนับวันดูก็เห็นได้ชัดว่าเป็นอาทิตย์หน้า อีกไม่นานเธอจะได้เจอเขาเสียแล้ว

 
วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกแม่ของมนต์ยอมให้ผู้ชายที่รู้จักกันได้ไม่ถึงวันมารับลูกสาว! และลูกสาวที่ว่าก็คือมนต์และมายา ทั้งสองมีปลายทางไม่เหมือนกัน มายาที่ขึ้นรถไปกับคาสโม่ต้องไปโรงเรียน ส่วนมนต์ขึ้นรถไปกับซันต้องไปที่สนามกีฬาประจำจังหวัด ตอนแรกมนต์จะต้องเดินขบวนตามที่รุ่นพี่ได้วางแผนกันเอาไว้ แต่พอซันที่วันนี้ดูจะหงุดหงิดเป็นพิเศษเข้าไปคุยกับรุ่นพี่พวกนั้นไปๆมาๆมนต์กลับไม่ได้เดินขบวนเธอแค่ไปเช็คชื่อเฉยๆก็พอเสียซะงั้น

 ซันได้จังหวะพามนต์ไปเที่ยว พาไปกินข้าวซื้อของตอนแรกๆมนต์ก็ปฏิเสธที่จะไปด้วยแต่แล้วเธอก็ต้องยอมเพราะว่าน้องสาวของเธอและเธอในตอนนี้ไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือของซัน มนต์สนุกกับการอยู่กับซัน มนต์ได้รู้จักซันมากขึ้นเรื่อยๆจนหยุดไม่อยู่ แต่แล้วความสนุกเฮฮาก็จางหาย จู่ๆก็มีสาวสวยหน้าตาดีที่มนต์รู้ดีว่าเป็นใครเข้ามาหาซัน มนต์ยังคงไม่ลืมและจำได้ดีว่าครั้งนั้นที่เธอเจอซัน เธอเห็นเขากำลังกุ๊กกิ๊กกับแฟนเพื่อนซึ่งก็คือเธอคนนี้ มนต์หนีออกมาอย่างเงียบๆ

ซันที่พึ่งรู้สึกตัวว่ามนต์หายไปถึงกับสติแตก เขาหามนต์ทั่วทุกสารทิศแต่กลับไม่เจอมนต์เลย อีกด้านหนึ่งมนต์ที่เห็นว่าซันกำลังตามหาก็หนีและหลบซันอย่างบ้าคลั่ง ไม่นานเรื่องเก่าๆในสมัยประถมของเธอก็โผล่ออกมาจากหัว มันเป็นภาพหรือความทรงจำที่เธอเคยมีร่วมกับเพื่อนในสมัยตอนเด็กๆและสิ่งที่เธอไม่มีวันลืมก็คือเขา ซัน เขาคือคนที่เป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอโดนแกล้งในตอนนั้น

ซัน เธอจำได้ดี เขาเป็นคนโรคจิต ออกจะผิดปกติเสียด้วยซ้ำและสิ่งเดี๋ยวความรู้สึกเดี๋ยวที่มนต์มีต่อเขาคือความเกลียดแต่เมื่อมนต์ลองคิดดูเรื่องที่ซันตามหาเธอพยายามทำให้เธอมีความสุขมันยิ่งชัดเจนว่าซันทำไปก็แค่ไถ่โทษเรื่องที่เขาทำไม่ดีต่อเธอ น้ำตาลเริ่มไหลเป็นทางแน่นอนว่ามนต์รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่ซันกำลังเล่นกับความรู้สึกของตนเอง

ซันที่ตามหามนต์ให้วุ่น ในระหว่างที่เขาตามหามนต์เรื่องเก่าๆก็ผุดขึ้นมา เขาจำได้ดีว่ามนต์เกลียดเขาแค่ไหนเขาจำได้ดีว่าทำไมมนต์ถึงไม่คิดจะพูดคุยกับเขา แน่นอนตามประสาเด็กซันก็แค่แกล้งเล่นไม่ได้คิดมากและจริงจังอะไร จะบอกว่าตอนนั้นกำลังแอบชอบมนต์อยู่ก็ได้เลยทำไปแบบนั้น เพราะเด็กปกติเขาแสดงออกไม่เก่งถึงได้ใช้วิธีแกล้งเพื่อเรียกร้องให้คนที่ชอบสนใจ และความคิดตอนนั้นมันผิดมหันต์เพราะว่าผลที่ได้รับมันไม่ใช่ในสิ่งที่ซันต้องการ และเหตุผลที่เขาตามหามนต์ คือต้องการไถ่โทษแต่ตอนนี้มันดูจะไม่ใช่...

ในที่สุดซันก็หยุดตามหามนต์แล้วจากนั้นก็โทรไปหาเพื่อนในกลุ่มแต่ละคนให้มาตามหามนต์ เขารู้ดีว่าถ้าเป็นเขาตามหายังไงก็หาไม่เจอ ตอนนี้เขาแพ้แล้ว  มนต์ที่สงบสติอามรณ์ได้ก็ถูกจับลากๆไปที่รถโดยชายปริศนาเขาไม่พูดอะไรสักคำมีแต่เร่งความเร็วรถไปตลอดทางพอถึงจุดหมายปลายทางที่เป็นโรงเรียนของเธอ มนต์ก็ได้รู้ว่าชายปริศนาเป็นใคร

 
แม็ก หนุ่มผิวคล้ําเพื่อนเก่าของมนต์ที่เป็นหนึ่งในพวกที่รุมแกล้งเธอ แม็กไม่สนใจคำพูดหรืออะไรต่างๆนาๆของมนต์ เขาลากมนต์ไปตามทางจนในที่สุดก็หยุดสิ่งที่มนต์เห็นอยู่ตรงหน้าคือเพื่อนเก่าแต่ละคนที่ยืนคุยกันอย่างสนุกสนาน เธอได้แต่ขยี้ตาแรงๆเหมือนมันไม่ใช่เรื่องจริง เพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบกันมาเกือบสามปี มาปรากฏต่อหน้าเธอ ทุกคนต่างพากันมองมาทางมนต์ก่อนจะส่งยิ้มให้ แม็กลากมนต์เข้าไปในกลุ่ม

ก่อนจะผลักให้มนต์ ทุกคนต่างทักทายมนต์อย่างเป็นมิตรก่อนจะเข้าประเด็นเรื่องเกี่ยวกับซัน แล้วอธิบายเรื่องราวต่างๆแน่นอนว่าทุกคนต่างพากันช่วยและสนับสนุนซันให้ตามหาตัวเธอ และช่วยในเรื่องต่างๆแต่สิ่งที่ทำให้ผิดแผนก็คือซันเขาดันไม่ได้ต้องการแค่ขอโทษ ซันมีความสุขกับการตามหาเธอและมีความทุกข์กับการรอคอยเธอ และมันถึงเวลาแล้วที่เราอยากจะขอให้เธอช่วยตามหาซันบ้างรอคอยซันบ้าง

หนึ่งปีผ่านไปมนต์ขึ้นมัธยมปลายเธอไม่ได้ตามหาหรือรอคอยซันเลย แต่เธอก็มีวิธีของเธอนั้นคือตามสืบเรื่องของเขา แน่นอนว่าเวลาที่ผ่านไปมันคงอาจเปลี่ยนใจคนได้แต่วันเวลาที่รอคอยมันก็อาจจะทำร้ายใจเราได้ ลึกๆรักแรกพบของมนต์ก็คือซัน แต่พอได้รู้นิสัยกันเลยทำให้เธอหมดรักไปทันที ตกเย็นเธอต้องเรียนถึงเย็นจะกลับก็ห้าโมงทั้งๆที่เป็นวันแรกของการเรียนแท้ๆ ในระหว่างที่เธอรอแม่มารับ มนต์ได้แวะซื้อของหน้าโรงเรียน

และตอนนั้นเองเหมือนทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหวสายตาของเธอหยุดอยู่ที่ดวงตาสีน้ำตาลชวนหน้ามองทั้งสองจ้องตาการด้วยความคิดถึง มนต์เดินไปทักทายเจ้าของดวงตาคู่นั้นผมสีทองที่เด่นทำให้เธอแน่ใจเข้าไปใหญ่ว่าต้องใช่เขาแน่ๆ ซัน เขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ซันยิ้มบางๆพร้อมพูดขอโทษ จนทำให้มนต์ถึงกับน้ำตาไหลพราก จากนั้นซันก็เข้าสวมกอดมนต์ มนต์ได้พูดประโยคหนึ่งทิ้งท้ายไว้ว่า...ฉันให้อภัยอยู่แล้ว ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ยังรอ ขอบคุณที่ยังกลับมา

สิ่งที่ซันต้องการจากมนต์มีแค่การยกโทษและให้อภัยกับเรื่องที่เขาทำไป ส่วนมนต์ต้องการแค่คำขอโทษจากปากของซัน