ทีมงาน Dek-D โกอินเตอร์!! ไปเที่ยวสิงคโปร์ส่งท้ายปี '11

     ทริปนี้ แม้พวกเราจะเดินทางไปในช่วงมรสุม เครื่องบินตกหลุมอากาศบ่อยครั้ง และเจอกับฝนตกหนักแทบจะ
ทันทีที่ไปถึง แต่สภาพอากาศที่เลวร้ายก็ทำอะไรพวกเราไม่ได้ ฮ่่าๆๆ เพราะตามโปรแกรมที่วางไว้ เราสามารถใช้
เวลา 3 วัน 2 คืน ที่สิงคโปร์ ซึ่งเล็กกว่ากรุงเทพฯ ถึง 2.5 เท่า ได้อย่างสบายๆ ไม่ต้องกังวลกับสภาพอากาศ
เลยล่ะค่ะ
     จุดหมายแรกของพวกเราก็คือสัญลักษณ์ของสิงคโปร์ "เมอร์ไลออน" ตัวโตยืนพ่นน้ำอยู่ริมแม่น้ำสิงคโปร์ นั่นเอง หากยืนหันหน้าไปทิศเดียวกับเมอร์ไลออน ทางซ้ายมือของเราก็คือ ตึกเอสพลานาดหรือตึกทุเรียน ด้านตรง
ข้ามคือ Singapore Flyer (ที่สามารถชมวิวได้ทั่วเกาะสิงคโปร์) และถัดไปทางขวามือคือ โรงแรมมารีนา เบย์ แซนด์ส ทั้งหมดนี้สามารถเดินถึงกันได้เป็นวงกลม (ถ้ามีแรงพออะนะ) และแน่นอนว่า... ใครมาที่นี่แล้วไม่ได้ถ่ายรูป
คู่กับทั้งหมดที่บอกมา ถือว่ามาไม่ถึงสิงคโปร์นะจ๊ะ ฮ่าๆ

     นั่นไง!!! เหมือนปาฏิหาริย์จะมีจริง ทันทีที่ไหว้
พระเสร็จฝนก็เริ่มหยุดตก พวกเราจึงไปลั้นลากันต่อที่
"โรงแรมมารีนา เบย์ แซนด์ส (Marina Bay Sands)" ที่ตอนอยู่หน้าเมอร์ไลออนมองเห็นอยู่ไกลๆ
นั่นแหละ อ๊ะ! จริงอยู่เราไม่ได้พักที่นี่จ้า แต่เรามาเพื่อ
ช้อปปิ้งและเสี่ยงโชค ><' เพราะที่นี่เป็นโรงแรมระดับ
6 ดาว ที่เก๋ไก๋้ด้วยการยกเรือทั้งลำไปวางพาดไว้
บนยอดตึก (ภาษาบ้านๆ แต่เห็นภาพมากๆ55+)
ด้านในแบ่งสองโซนคือฝั่งโรงแรมและฝั่งคาสิโน
     ที่สิงคโปร์หรือแม้แต่ในประเทศอื่นๆ สิ่งที่สำคัญ
มากกว่าเงินซึ่งเราควรพกติดตัวเสมอก็คือ "พาสปอร์ต"
นั่นเองค่ะ เรียกว่าเสมือนพกบัตรประชนชนในบ้านเรา
เพราะการผ่านเข้า-ออกสถานที่ต่างๆ เช่น คาสิโน
แม้ว่าเราจะไม่ได้หวังเข้าไปเสี่ยงโชค แต่เพียงอยากไป
เปิดหูเปิดตาเท่านั้น ก็จะต้องแสดงพาสปอร์ตทุกครั้ง
ส่วนเรื่องโชคลาภนั้นเว้นไปเพราะไหนๆ ก็เพิ่งจะเข้าวัด
ทำบุญ ต้องงดอบายมุขให้สมกับเป็นเด็กดีหน่อยจ้า :P

     มีพวกเราสองคนตกรถ ติดอยู่ที่โรงแรม ทั้งคู่พยายามสื่อสารกับโอเปอร์เรเตอร์ที่โรงแรมด้วยภาษาอังกฤษ
ที่คุณครูได้ยินต้องถูกตีแน่ๆ 55+ จนพบว่า "เพื่อนๆ เค้าเดินทางออกมาจากโรงแรมกันหมดแล้วจ้า" ทีนี้จะทำไงได้ นอกจากหาทางตามไปให้ทัน ทั้งคู่เล่าว่า เสี่ยงดวงไปถามทางและสายรถเมล์ที่ผ่านออร์ชาร์ดจากคนแถวนั้น คนที่
บอกทางก็ใจดีจริงๆ ไม่เพียงแค่ชี้ให้ขึ้นรถเมล์เท่านั้น แต่กลับพามาส่งจนถึงที่ แต่ทว่าพอทั้งคู่ลงรถมาเจอย่าน city
center อย่างออร์ชาร์ด ถึงกับงงเป็นไก่ตาแตกว่า จะหาคนอื่นๆ เจอได้ยังไงในเมื่อสถานที่กว้างขวางแล้วคนก็มาก
มายขนาดนี้ ระหว่างเดินไปเรื่อยๆ ก็ถ่ายรูปไว้ตลอด (กะว่าถ้าหลงจะได้ย้อนมาดูรูปที่ถ่ายไว้) และอย่างน้อยที่สุด
หากไม่เจอใครก็หาทางนั่งแท็กซี่กลับมาโรงแรม ...จุดนี้พี่เหมี่ยวคิดว่าทั้งสองคนคงทำบุญมาเยอะล่ะค่ะ เพราะเดิน
ไปเดินมาก็มาเจอกับพวกพี่เหมี่ยวพี่ลาเต้พอดี เซอร์ไพร์สจนแทบจะกระโดดกอดกัน 555+ ...เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เสีย
เงินไม่ว่า เสียหน้าไม่ได้ เอ้ยไม่ใช่! คนสิงคโปร์พูดภาษาอังกฤษได้ทุกคน และที่สำคัญพวกเขามีน้ำใจต่อนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมากๆ เลยจ้า ^^ ลืมบอกไปว่า ผู้หลงทางทั้งสองคือ พี่เต้จัง กับพี่เก๋ (นามสมมติ) อิอิ

     
     ไหนๆ ก็พูดถึงความมีน้ำใจของชาวสิงคโปร์ไปแล้ว ขอเม้าท์เพิ่มเติมหน่อยว่า ถึงแม้ที่นี่จะเป็นเมืองประชาธิปไตย
แต่เพราะความเข้มงวดเผด็จการนี้เอง กลับส่งผลดีต่อทั้งชาวสิงคโปร์และชาวต่างชาติแบบเราๆ เพราะนอกจากบ้าน
เมืองของเขาจะเต็มไปด้วยความมีระเบียบวินัย สะอาดสะอ้าน เดินทางสะดวก และมีความปลอดภัยสูงแล้ว ความที่
ประเทศมีพื้นที่จำกัดแต่สามารถจัดสรรและใช้ประโยชน์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แถมยังสามารถรักษาพื้นที่สีเขียวไว้
ได้อย่่างร่มรื่น ประกอบกับเป็นเมืองท่าที่่นักลงทุนต่างก็ให้ความสนใจเข้าไปทำธุรกิจ จึงทำให้เมืองเล็กๆ อย่าง
สิงคโปร์กลายเป็นเมืองอบอุ่นที่น่าอยู่ และหากมีโอกาสก็อยากกลับไปเยือนอีกเป็นครั้งที่สองเลยค่ะ

     ค่ำคืนแรกผ่านไปด้วยดี ทั้งคนที่หลงทางและคนที่ตามติดไกด์ชนิดไม่ยอมให้คลาดสายตา แต่ฉันใดก็ฉันเพล!!!
(555+ มุกแป้ก!) วันแรกที่สิงคโปร์เหมือนน้ำจิ้ม แต่ของจริงที่พร้อมเสิร์ฟคือสิ่งที่พี่เหมี่ยวกำลังจะเล่าให้ฟังขณะนี้...
      แท้นแท่น! ขอนำน้องๆ ไปยังเกาะเซนโตซาหรือเกาะหรรษาของสิงคโปร์ เราขออุทิศวันที่สองของทริปใ้ห้กับ
"Universal Studio" สวนสนุกแห่งแรกในเครือยูนิเวอร์แซลที่เปิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จ้า...