สวัสดีครับ เรื่องลี้ลับสัปดาห์นี้ อ่านไปขนลุกไปเลยครับ หากน้องที่ส่งมาไม่เขียนชื่อเพื่อนคนนั้นมาให้พี่ พี่คิดว่าเป็นเรื่องแต่งแน่ๆ เอาเป็นว่าไม่ต้องให้เสียเวลา ไปอ่านกันเลยครับ วันนี้เสนอในชื่อตอน "ไม่รู้ตัว" เป็นเรื่องเล่าจาก น้องกันตพงศ์ ครับ
สวัสดีครับพี่ลาเต้ วันนี้ผมก็มีเรื่องลี้ลับจากมหาวิทยาลัยในแถบภาคอีสานมาเล่าให้ฟังครับ ช่วงประมาณปีหนึ่ง ผมจะมีเพื่อนที่สนิทกันมากๆ แบบไปไหนไปกันอยู่ประมาณ 4-5 คน และคนที่สนิทที่สุดชื่อว่า "เอก" เวลาเลิกเรียนก็จะพากันกลับหอบ้าง แต่ผมอาศัยอยู่ที่นี่อยู่แล้วเลยไม่ลำบากเท่าไหร่ เอกก็จะชอบมานอนค้างที่บ้านผมบ่อยๆ เพราะบ้านเอกนั้นอยู่แถวๆ โคราช แล้วอยู่ๆ วันหนึ่งเอกก็ไม่ได้ไปที่มหาลัย ตอนนั้นก็คิดว่า เอกไปนอนหอเพื่อนคนอื่น เพราะช่วงนั้นมหาลัยมีกิจกรรมที่ต้องอยู่จนดึกดื่น
พอผ่านไป 2-3 วัน ผมกลับเริ่มรู้สึกแปลกๆ ก็เลยถามเพื่อนๆ ว่าเห็นเอกบ้างหรือเปล่า เขาก็บอกว่าไม่เห็น จนมีคนคุยกันว่า ได้กลิ่นเหมือนมีสัตว์ตายซากโชยออกมาจากป่าละเมาะท้ายหมู่บ้าน แต่เขาก็คิดว่า คงเป็นพวกหมาพวกแมวเข้าไปตายอยู่ในนั้น
พอตกกลางคืนตอนที่เพื่อนๆ กำลังนั่งกินเนื้อย่างกันอยู่หน้าบ้านผม พวกเราก็เห็นเอกวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง สภาพของไอ้เอกตอนนั้นคือมีกลิ่นตัวที่เหม็นมากๆ ถามไถ่กันไปมา เอกบอกว่าเจอผีอยู่ที่ร่องน้ำข้างป่าละเมาะท้ายหมู่บ้านผม พวกผมก็ไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไหร่ เลยแซวไปว่า "วิญญาณหมาเปล่า ชาวบ้านเขาพูดกันว่าหมาแมวตายมั้ง " แล้วก็ขำ เลยพากันนั่งกินเนื้อย่างกันต่อ แต่ไอ้เอกก็บอกว่ามันเห็นจริงๆ พวกผมก็ยังไม่เชื่อ มันเลยท้าว่า "ถ้ามีผี พวกเอ็งต้องซื้อเหล้าให้เขาหนึ่งขวด ถ้าไม่มีพวกเอ็งก็เตะก้นข้าคนละทีได้เลย" พวกผมก็ขำแล้วก็พากันไปตอนนั้นเลย
พอเดินกันมาถึงกลางทาง ก็เลยถามว่า ก่อนจะเจอผีไปที่ไหนมาก่อนล่ะ เอกบอกว่า "ไปนั่งกินเหล้าที่ร้านป้าแหววมา ก่อนที่จะเดินมาบ้านเอ็งนี่แหละ" ผมก็เลยพากันเดินไปร้านป้าแหววก่อน พอมาถึงร้านป้าแหวว ไอ้เอกก็ถามเลยว่า "ป้าครับ เมื่อกี้นี้ผมยังมานั่งกินเหล้าอยู่ร้านป้าอยู่เลยนี่ครับ" ป้าแหววได้ยินก็บอกกลับมาว่า "ไอ้เอก เอ็งเมาจนเพี้ยนหรือเปล่าเนี่ย เอ็งมากินเหล้าร้านข้าตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้วนะ" พอได้ยินแบบนั้นไอ้เอกก็คอตก พวกผมก็พากันหัวเราะว่ามันโม้ มันก็ยังยืนกราน "เรื่องนี้ข้าอาจจะจำผิด แต่เรื่องผี มันมีจริงๆ"
พวกผมก็ยังขำแต่ก็เดินตามมันไปต่อจนใกล้จะถึงป่าละเมาะ พวกผมเริ่มได้กลิ่นเหม็นเน่าเหมือนสัตว์ตายซากเข้าจมูก ไอ้เอกก็เลยบอกว่า "เป็นไง พวกมึงได้กลิ่นกันหรือยัง กูบอกแล้วว่ามีจริง" พวกผมก็เริ่มที่จะเชื่อแล้วเดินตามมันเข้าไป บางคนที่เริ่มกลัวก็เกาะแขนผมไว้แน่น จนเอกพาเดิน มาถึงตรงร่องน้ำที่มันบอกว่าเห็นผี ริมร่องน้ำนั้นสูงราวๆ เมตรกว่า แต่น้ำนั้นตื้น มีแค่หินโผล่มาเป็นแห่งๆ กลิ่นก็รุนแรงขึ้นจนบางคนแทบจะสำลัก พอเราส่องไฟฉายลงไปดู ก็ต้องตกใจ
ร่างของนักศึกษาสูงโปร่งที่เราคุ้นตากำลังนอนตะแคงอยู่ในร่องน้ำ เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลจากการถูกกิ่งไม้เกี่ยวจนช้ำเลือดช้ำหนอง หน้าแตกยับเพราะตกลงไปกระแทกกับก้อนหิน มีเพียงแว่นตาเท่านั้นที่พวกเราพอจะจำได้ว่าเป็นของใคร พวกเราหันหน้ามามองทางไอ้เอกอย่างกลัวๆ ก่อนที่มันจะพูดขึ้นด้วยเสียงที่เย็นๆ ว่า "กูจำได้แล้ว เมื่อสามวันก่อนกูเมามากๆ แล้วจะเดินทางนี้ลัดไปบ้านมึง แต่กูเผลอตกลงไปในร่องน้ำนั่น ตอนนี้กูจำได้ทุกอย่างแล้ว" ก่อนที่หน้าไอ้เอกจะกลายเป็นหน้าช้ำเลือดช้ำหนอง
"ผีหลอก!" พวกผมรีบพากันวิ่งออกมาจากป่าละเมาะโดยที่ยังมีเสียงหัวเราะดังตามหลังมา ตอนเช้า พวกผมรีบไปแจ้งผู้ใหญ่บ้านก่อนที่จะพากันมาเก็บศพของไอ้เอกไปทำพิธีทางศาสนา หลังจากนั้น พวกผมจึงได้ซื้อเหล้าขวดหนึ่งมาจุดธูปให้ไอ้เอกตรงร่องน้ำในป่าละเมาะตามที่สัญญาไว้ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง และพวกผมยังระลึกถึงเพื่อนคนนี้เสมอครับ
ลาเต้ลิขิต : ส่งเรื่องลี้ลับในสถาบันของคุณมาได้ที่ latae@dek-d.com
14 ความคิดเห็น
ผีไม่ได้หลอกนะ ผีบอกความจริงต่างหาก เนอะๆ
เขาแค่มาบอกให้รู้เหรอเปล่า
คงใช่ค่ะ แหะๆ เหลียวหลังแปป
เหมือนสี่แพร่งตอนที่อยู่ในป่าเลย
เอาจริงๆป่ะ โคตรหลอนอะ เห้ยยย คือถ้ามาแบบนี้ เอาเลขมาเลยดีกว่า เห้ยยย น่ากลัวสาดดดด แบบตอนวิ่งกลับกันออกมา ไปกันเป็นกลุ่มหรือ กระจายกันออกมา ว่าแล้วคนชื่อเอกต้องตาย จะว่าไปก็สงสารเค้านะ เหมือนเค้ายังไม่รู้ตัว โอ้ยยย อยากถามว่า หลังจากนั้นมีใครเจอ หรือเห็นคนชื่อเอกอีกไม๊??
เจอแบบนี้หัวใจวายตายกันพอดี!!!
นั่งอ่านอยู่ขนลุกเลย
เรื่องจริงปะเนี่ย แต่ก็น่ากลัวนะ
หลอนเง้อออ
เห้ย น่ากลัวอ่ะ ผีมาบอกหรือว่าจำไม่ได้ว่าตัวเองตายแล้ว????
โอ้โห...เล่นแบบนี้เอาซะเงิบเลยทีเดียว นึกว่ามีเหตุการณ์ฆาตกรรมอะไร
ถ้าเจอแบบนี้คงหัวใจวายตายก่อนออกจากป่า