|
ค้นหาอาชีพที่ใช่ นอกจากความชอบ ยังต้องดูอะไรอีกบ้าง?
ในการตัดสินใจเรียนในคณะใดคณะหนึ่งนั้น มีผลต่ออาชีพและอนาคตของเรา และการจะเลือกคณะนอกจากเรื่องความสนใจ ความชอบของตนเอง บุคลิกภาพที่เหมาะสม และความพึงพอใจของผู้ปกครอง ซึ่งถือเป็นปัจจัยส่วนบุคคลของแต่ละคนแล้ว ยังมีปัจจัยอื่นๆ ที่พี่เกียรติจะขอนำเสนอ เป็นปัจจัยที่น้องๆ ชาว Dek-D.com ควรคำนึงถึงและนำมาใช้เป็นข้อมูลในการตัดสินใจเรื่องคณะด้วย เพราะบางคณะ อาจทำงานได้หลากหลาย แต่บางคณะก็เป็นคณะทางวิชาชีพเฉพาะ จึงจำเป็นที่จะต้องศึกษาข้อมูลก่อนตัดสินใจ เหมือนอ่านฉลากก่อนกินยานั่นแหละ ไม่ดูข้อมูลก่อนก็เกิดความผิดพลาดได้ง่ายๆ นะคะ
ดังนั้น จึงต้องศึกษาคณะและอาชีพด้วย รีบหาลู่ทางและคณะที่ใช่ อาชีพที่ชอบไว้แต่ตอนที่ยังเรียนในโรงเรียนนี้นะ คิดได้ตอนอยู่ปีหนึ่งปีสองก็อาจยังพอกลับลำได้ แต่ถ้ามากกว่านั้นขึ้นไป นอกจากเรื่องหัวใจ ความกล้าเผชิญสิ่งใหม่ และเวลาที่เสียไป ยังต้องมีกำลังสนับสนุนจากครอบครัว อย่างเรื่องเงินด้วย เพราะฉะนั้นต้องตัดสินใจให้ดีค่ะ และนี่คือปัจจัยที่ควรหาข้อมูลไว้ประกอบกับความชอบของเรา เพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับอนาคตที่สดใสของเราค่ะ
2. คุณสมบัติของผู้ที่จะทำอาชีพนั้น งานแต่ละงานมีการกำหนดอายุเริ่มต้นในการทำงานไว้ และงานบางอาชีพอาจทำได้จนอายุช่วงหนึ่ง แล้วหลังจากนั้นอาจต้องมีการปรับเปลี่ยนตำแหน่ง เช่น แอร์โฮสเตส เป็นต้น ดังนั้นนอกจากอายุเริ่มงานแล้ว อายุเกษียณของงานก็ควรศึกษาไว้ด้วย แม้ส่วนใหญ่จะเกษียณที่ 60 ปี แต่จริงๆ ก็อาจต้องมีการปรับเปลี่ยนหรือให้ออกก่อนหน้านั้นก็ได้ค่ะ เรื่องเพศในแต่ละอาชีพก็สำคัญไม่แพ้กัน มีทั้งงานที่รับเฉพาะบางเพศ งานที่ให้โอกาสแก่ทั้งหญิงทั้งชาย หรือให้โอกาสแก่เพศใดเพศหนึ่งมากกว่า เพราะ หากงานนั้นๆ เหมาะกับผู้ชายมากกว่า แต่น้องๆ ผู้หญิงชอบและสนใจ จะได้เตรียมการรับมือไว้ได้ค่ะ อย่างงานวิศวกรไงล่ะ รวมถึงเรื่องสภาพร่างกาย ส่วนสูง ว่ายน้ำเป็น ฯลฯ และสิ่งที่สำคัญ คือ วุฒิหรือคณะที่จบค่ะ ต้องตรงตามที่คุณสมบัติของอาชีพนั้นๆ กำหนดค่ะ
4. การเข้าสู่อาชีพนั้น หมายถึงช่องทางการเข้าทำงานนั้นหรือการสมัครนั่นเอง เช่น ต้องสมัครงานกับบริษัท หรือต้องมีการสอบผ่านวิชาชีพหรือระดับทางภาษาก่อน เพราะบางหน่วยงานต้องใช้คุณสมบัติบางอย่างที่ไม่ได้โดยตรงจากมหาวิทยาลัยด้วยค่ะ เช่น สอบ กพ. สอบวัดระดับทางภาษา TOEFL IELTS เป็นต้น และส่วนมากแต่ละหน่วยงานจะมีการสอบข้อเขียนของหน่วยงานเอง และการสัมภาษณ์ต่างๆ ด้วยค่ะ ไม่ใช่ว่าทุกอาชีพเมื่อเรียนจบปุ๊บ จะได้รับบรรจุในหน่วยงานอย่างจบจากโรงเรียนทหาร ตำรวจ หรือจบแพทย์นะจ๊ะ แต่ถ้าเป็นการประกอบอาชีพอิสระ เช่น ค้าขาย ก็ต้องศึกษาว่าต้องใช้ทุนทรัพย์เพื่อดำเนินกิจการมากน้อยเพียงใด ขายทางไหน มีตลาดรองรับหรือไม่ เป็นต้นจ้า
5. ความก้าวหน้า แต่ละอาชีพมีรูปแบบการเจริญหรือก้าวหน้าทางอาชีพแตกต่างกัน ทางราชการและรัฐวิสาหกิจมีการเลื่อนยศหรือตำแหน่ง อาชีพในออฟฟิซมีการเลือกไปผู้จัดการ บางอาชีพมีเลื่อนตำแหน่งทางวิชาความรู้เป็นสำคัญ อย่างอาจารย์ในมหาวิทยาลัย หรือแพทย์เฉพาะทาง บางอาชีพเลื่อนจากงานภาคสนามไปเป็นงานนั่งโต๊ะ ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ต้องศึกษาข้อมูลไว้ก่อน เราจะได้เตรียมการให้พร้อม อาจเป็นการเรียนเพิ่มเติม เสริมปริญญา หรือเพื่อก้าวสู้อาชีพเสริมใหม่ๆ ก็ได้ค่ะ
7. จุดเด่นและจุดด้อย ข้อนี้สำคัญ น้องควรนำข้อมูลที่น้องๆ ศึกษาแล้วตามข้อที่ผ่านมาแยกจุดเด่นและจุดด้อยของแต่ละอาชีพตามความเห็นตัวเอง เพราะแต่ละอาชีพย่อมมีจุดเด่น จุดด้อยที่แตกต่างกัน ซึ่งขึ้นอยู่กับความพอใของแต่ละคนด้วย เช่น
- นาย ก อยากเป็นนักบัญชี เพราะว่าเงินดี ชอบเลข แต่ไม่ชอบงานนั่งโต๊ะ ในขณะที่
- นาย ข ก็อยากเป็นนักบัญชี เพราะเงินดี ชอบอาชีพนั่งโต๊ะ แต่ไม่ค่อยชอบตัวเลข
ดังนั้น จุดเด่นหรือจุดด้อยของแต่ละคนก็ต่างกันด้วย
พี่เกียรติแนะนำน้องๆ เขียนออกมาเป็นรายการ แบ่งเป็นสองช่อง จุดดี และจุดด้อย ของแต่ละอาชีพที่น้องสนใจเลยจ้า นอกจากได้ข้อมูลที่ชัดเจนแล้ว น้องๆ ยังสามารถหาทางแก้ไขจุดด้อยของอาชีพนั้นๆ ก็ได้ ถ้าน้องต้องการทำงานอาชีพนั้นจริงๆ
หากน้องๆ ยังไม่แน่ใจว่าอาชีพอะไรทำอะไรบ้าง ก็ให้ดูภาพรวมของแต่ละอาชีพก่อน แล้วค่อยศึกษาลงลึกในอาชีพที่น้องๆ สนใจก็ได้จ้า และหากศึกษาได้ครบทุกข้อแล้ว...พี่เกียรติเชื่อว่าน้องๆ จะเจออาชีพที่ถูกใจ และพบคณะที่อยากเลือกเรียน มีหลายคนที่เลือกคณะให้พอมีเรียนไปก่อน และไปคิดอาชีพเอาดาบหน้า ระวังดาบจะหันคมเข้าตัวเองแทนนะจ๊ะ ฮี่ๆ
 แหล่งข้อมูล:
http://www.doe.go.th/vgnew/guide/guide2.asp
|
ค้นหาอาชีพที่ใช่ นอกจากความชอบ ยังต้องดูอะไรอีกบ้าง?
พี่เกียรติ
- Community Master
ถนัดแฝงตัวตามกระทู้เด็กดี มีความสนใจเป็นล้านเรื่องขึ้นอยู่กับดราม่าขณะนั้น
35 ความคิดเห็น
ยังไม่รู้ว่าตัวเองถนัดด้านไหนเลยค่ะ .
แค่คำว่า "ชอบ" หลายคนยังเข้าใจผิดกันเลย
เพราะยังศึกษาไม่ดีพอ ก็เหมาไปแล้วว่าสิ่งที่ตัวเองเห็นนั้นมันต้องดีต้องงามต้องเหมาะกับตนเอง
พอเจอความเป็นจริงเข้าหน่อยว่ามันไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็เซย์กู๊ดบายกันเป็นแถว ๆ
แล้วไปมองอย่างฉาบฉวยที่สิ่งใหม่และก็ทึกทักไปเองว่ามันดีเหมาะสมกับตนเองใหม่
ซึ่งเพราะไม่ยอมศึกษาให้ดีแล้วใจเร็วด่วนได้นี่แหละ สุดท้ายก็วนลูปเดิมต่อเรื่อย ๆ
และที่สำคัญ เวลามันไม่รอใครนะ อย่ามัวคิดว่าลองก่อนแล้วค่อยหาผลสรุปทีหลัง
มนุษย์น่ะแตกต่างจากสัตว์ตรงที่ไม่ต้องลองผิดลองถูกแต่ใช้สมองไตร่ตรองก็หาคำตอบได้แล้ว
(สัตว์ชั้นสูง"รู้"จากการลองผิดลองถูก แต่มีมนุษย์อย่างเดียวที่"รู้"จากการวิเคราะห์ข้อมูล)
และไม่ใช่แค่นี้นะ ทุกสิ่งล้วนมีแต่ด้านไม่ดีกันทั้งนั้น
พออยู่แล้วก็ต้องเผชิญกับความไม่พอใจหรือความยากลำบากบ้างมันก็เป็นเรื่องปรกติ
ถ้าไม่ยอมอดทน ถึงมันจะดีจะสบายจะเหมาะกับเราแค่ไหน เราก็อยู่กับสิ่งนั้นได้ไม่ยืดหรอก
ด้วยเหตุนี้ต้องทำ 2 อย่างต่อไปนี้ก่อนเสมอ
1 ศึกษาสิ่งที่ชอบให้ดีที่สุด ให้เข้าใจมันได้มากที่สุด อย่ามองแต่ภายนอกอย่างฉาบฉวย
2 อดทนและฝ่าฟันไปพร้อมกับสิ่งนั้น
ถ้ามีสองอย่างนี้ยังไงก็ไปรอด แต่ถ้ามี 1 ไม่มี 2 อยู่ไม่ยืด ถ้ามี 2 ไม่มี 1 อยู่อย่างไม่มีความสุข
ไม่ได้พูดแค่เรื่องคณะ แต่พูดในทุกเรื่อง เรื่องชีวิต เรื่องคู่ครอง ฯลฯ ใช้ได้หมดแหละ
1 เรื่องของตลาด
เน้นย้ำอีกครั้งจากเนื้อหาคอลัมน์ ต้องดูที่อนาคต อย่าดูที่ปัจจุบัน
เพราะมีหลายอาชีพที่พอจบไปแล้วสภาพของตลาดจะเปลี่ยนแปลง
ตัวอย่างเช่นวิศวะ สถาปัตย์ พวกนี้จะขึ้นกับสภาพเศรษฐกิจเป็นหลัก
เศรษฐกิจดีงานหาง่าย เศรษฐกิจตกเดินเตะฝุ่น
และเศรษฐกิจมันจะมีลูปของมัน ทุก 5 - 10 ปีมันจะขึ้นแล้วก็ตก
ซึ่งก็พอดีกับเวลาที่เรียนจบนั่นแหละ 4 ปี 5 ปี พอดีกับลูปเศรษฐกิจเลย
ดังนั้นหากเศรษฐกิจกำลังรุ่งอยู่แล้วคิดว่าอยากเป็นวิศวะเพราะอยากรวยเร็ว ขอให้คิดใหม่
เพราะกว่าจะจบรับรองว่าเศรษฐกิจตกแล้วแน่ ๆ
2 จบคณะนั้นแล้วไม่จำเป็นต้องทำงานในอาชีพนั้น
ตัวอย่างเช่นวิศวะ สถาปัตย์ (อีกแล้ว) จะมีอัตราที่เรียนจบไปแล้วทำงานต่อในสายนั้นน้อยมาก
ว่ากันว่ามีไม่ถึงครึ่งเลยทีเดียว เพราะเหตุนี้อย่าหวังว่าแค่เรียนแล้วจะได้ทำอาชีพนั้น
แต่หากอยากจะทำอาชีพนั้นจริง อย่ามัวแต่เรียนอย่างเดียว
ลองหางานพิเศษ หรือลงงานประกวดแข่งขันเกี่ยวกับของสายอาชีพนั้น ๆ ดู
มันจะทำให้เรารู้ช่องทาง รู้จักคน และมีโอกาสทำให้เราได้หางานได้เวลาจบออกไปมากขึ้น
3 ระวังให้ดี บางคณะเรียนไปเพื่อรู้เพิ่ม ไม่ใช่ให้มีวุฒิเพื่อไปสมัครงาน
เคยเห็นหลายคนทีเดียว ที่อยากทำอาชีพบางอย่างแล้วจ้องจะเรียนคณะนั้น
แต่ความจริงแล้วอาชีพนั้นไม่ต้องจบทางนั้นก็ได้ หากมีความรู้มีโอกาสก็ไปสมัครงานได้เลย
และข้อสามนี่แหละที่สำคัญ ถ้าอยากทำอาชีพนั้น ๆ ไม่จำเป็นต้องเรียนคณะนั้นก็ได้
ตัวอย่างเช่น อยากเป็นนักเขียนเลยต้องเข้าอักษร ขอบอกว่าไม่จำเป็นเลยนะ
เพราะการเป็นนักเขียนไม่ต้องใช้วุฒิในการสมัครรับเลือกเพื่อเป็นนักเขียน ดังนั้นเด็กป.6 ก็เป็นได้
ด้วยเหตุนี้ ถ้าอยากเป็นนักเขียนก็เป็นไปเลยไม่ต้องรอให้จบอักษรก่อน มันไม่จำเป็น
แต่หากอยากจะเพิ่มความสามารถในการเขียน รู้ซึ้งในศาสตร์ของภาษา จะเข้าอักษรก็ไม่เป็นไร
มีสิ่งที่อยากเป็นแต่ไม่มั่นใจเลย ..
นักเขียนอาชีพ หรือคนที่มีกินด้วยการเขียนนิยายเป็นหลัก เชื่อกันว่ามีจำนวนน้อยกว่าดาราเสียอีก
ว่ากันว่าหากจะเป็นมืออาชีพได้จริง อย่างน้อยต้องเขียนได้สองถึงสามเดือนเล่ม ไม่งั้นไม่พอกิน
ดังนั้นหากใครจะเป็นมืออาชีพทางด้านนี้ ขอบอกว่าต้องเก่งยิ่งกว่าเก่งเท่านั้นถึงอยู่รอดได้
ด้วยเหตุนี้ ทำอาชีพนี้เป็นงานอดิเรกจะดีกว่า
เศรษฐกิจดีงาน"ภายในประเทศ"จะมีเยอะ ทำให้ลดโอกาสการตกงานได้
ทว่าหากหางานไม่ได้แม้แต่ตอนเศรษฐกิจดี แปลว่าเราไม่มีความสามารถแล้วล่ะ
ถ้ายิ่งเศรษฐกิจแย่เราจะยิ่งหางานยากเข้าไปใหญ่
(ดังนั้นถึงได้บอกให้ทำงานพิเศษหรือกิจกรรมตั้งแต่ตอนที่เรียน ไม่ใช่จบไปแล้วค่อยหา)
ทว่าก็มีบางอย่างที่มันตรงกันข้ามกันอยู่นะ
เช่นนำเข้ากับส่งออก
ถ้านำเข้าดีส่งออกจะแย่ ถ้านำเข้าแย่ส่งออกจะดี (จากเงินบาทแข็งตัวอ่อนตัว)
ความจริงก็มีอาชีพประมาณนี้อยู่เหมือนกัน ลองศึกษาให้ดีคงจะพบ (ทว่าคงไม่ใช่พวกที่ใช้วุฒิ)
นอกจากนี้ยังมีพวกอาชีพที่ไม่ขึ้นกับเศรษฐกิจด้วย เช่นพวกหมอ หรือสัตว์แพทย์
ถนัดคณิตศาสตร์ อยากเป็นครูคณิต แต่เงินเดือนน้อย
ก็เป็นอาจารย์สอนในมหาลัยสิ ไม่ก็เป็นนักวิจัยหรือนักสถิติก็ได้
(กลุ่มนี้แหละที่เข้าข่าย "นักวิทยาศาสตร์" ที่คนทั่วไปเข้าใจกัน)
ซึ่งถ้าคิดว่าถนัดจริงก็ลองเข้าวิทยาศาสตร์สาขาคณิตศาสตร์เลย สายนี้คนยังขาดแคลนอยู่มาก
แต่ว่าพอเข้าไป คณิตศาสตร์ที่เข้าใจกับคณิตศาสตร์ที่เจอจริงมันจะเป็นคนละเรื่องกันเลยนะ
เพราะมันจะสโคปวิชานี้ให้แคบลง แต่เจาะลึกลงไปมาก ๆ
ปล. แม้ครูในปัจจุบันเงินเดือนน้อย แต่ติวเตอร์กับอาจารย์ในมหาลัย เงินเดือนดีนะ
และไม่ต้องจบครุก็ไปสอนได้ (แต่ถ้าจะตั้งศูนย์ติวเตอร์เองต้องจบครุ)