เรื่องเผ็ดๆ ของ "พริก"

          ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจให้ตรงกันก่อนว่า พริกนั้นมีอยู่หลายชนิด เช่น พริกขี้หนู พริกชี้ฟ้า พริกหยวก เป็นต้น ระดับความเผ็ดก็แตกต่างกันไปอีก ทั้งเผ็ดมากเผ็ดน้อย  แล้วแต่ชนิดค่ะ ส่วนที่มาของความเผ็ดนั้น อยู่ที่สารที่มีชื่อว่า "แคปไซซิน" (ccapsaicin) มีชื่อทางเคมีว่า 8-methyl-n-vanillyl-6-noneamide เป็นตัวการสำคัญที่ทำให้พริกเผ็ด เป็นสารธรรมชาติจำพวกอัลคาลอยด์ (alkaloid) ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น แต่ให้ความเผ็ดแบบไม่เกรงใจกันเลย โดยจะเกาะอยู่บริเวณเยื่อแกนกลางสีขาว หรือ "รก" ของพริกนั่นเอง ไม่ใช่เผ็ดที่เมล็ดอย่างที่เข้าใจกัน (เมล็ดก็มีแคปไซซิน แต่มีอยู่น้อยมาก) พริกที่ยิ่งมีปริมาณแคปไซซินสูงก็จะยิ่งเผ็ดมากขึ้นค่ะ สำหรับพริกที่ขึ้นชื่อว่าเผ็ดที่สุดในโลก ก็คือ พริกเม็กซิโก ส่วนบ้านเราก็ต้องยกให้ พริกขี้หนู กินทีไร เป็นน้ำหูน้ำตาไหลทุกที T^T

           ส่วนวิธีแก้เผ็ด ก็คงเคยได้ยินวิธีแก้แบบต่างๆ ได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง ซึ่งวิธีที่นิยมใช้กันบ่อยที่สุด แต่กลับไม่ได้ผลมากที่สุด ก็คือการกินน้ำ เพราะแคปไซซินไม่สามารถละลายในน้ำได้ค่ะ แทนที่จะทำให้หายเผ็ด กลายเป็นว่าน้ำช่วยกระจายความเผ็ดให้ทั่วปาก เจ็บหนักกว่าเดิมอีกนะคะเนี่ย วิธีที่ได้ผล ก็คือ การดื่มนมค่ะ เพราะไขมันในนมจะช่วยละลายแคปไซซินได้ แต่กินเผ็ดเสร็จแล้วไปกินนมมันคงจะแปลกๆ พิกล ดังนั้น พี่มิ้นท์ เลยมีอีกวิธีนึงมาเสนอค่ะ คือ การบ้วนน้ำลายออก น้องๆ ลองสังเกตดูสิว่าหลังจากที่เรากินเผ็ด น้ำลายในปากเราจะเหนียว เพราะว่าต่อมน้ำลายได้รับผลกระทบจากความเผ็ด ก็เลยผลิตน้ำลายได้ช้าลง ถ้าเราบ้วนน้ำลายทิ้งไปเรื่อยๆ ก็จะหายเผ็ด วิธีนี้พี่มิ้นท์คอนเฟิร์ม!! หรือ ใช้ความเค็มแก้เผ็ดก็ได้แค่ป้ายเกลือ เกลือจะดูดความร้อนในปาก ซักพักก็หายค่ะ

           ความเผ็ดทำให้การกินอาหารของเราอร่อยและมีรสชาติขึ้น แต่ก็ควรกินให้พอดีๆ นะคะ สงสารกระเพาะบ้าง^^ ส่วนน้องๆ ที่กินเผ็ดไม่ได้ อยากให้น้องๆ ลองหัดกินดูนะ  เอาแค่ให้คุ้นเคยกับความเผ็ดมากขึ้นก็พอ ไม่ต้องฝืน ที่พี่มิ้นท์แนะนำแบบนี้ ก็เพราะว่าความเผ็ด มีประโยชน์มากกว่าที่คิด ทั้งลดการอุดตันของเส้นเลือด ลดการอักเสบของผิวหนัง หรือแม้กระทั่งบรรเทาอาการไข้หวัดก็ยังได้