เรื่องจริงของเด็กแลกเปลี่ยน .. ย้าย 4 บ้านใน 1 ปี !

              สวัสดีค่ะน้องๆ ชาว Dek-D.com .... มาเจอกับ พี่เป้ และเล่าประสบการณ์เด็กนอกกันทุกๆ วันพฤหัสเช่นเคย ^^ มีน้องๆ บางคนกระซิบมาบอกว่า ตั้งหน้าตั้งรอให้ถึงวันพฤหัสไวๆ ทุกสัปดาห์เพราะอยากอ่านประสบการณ์เด็กนอกมากๆ เลย อิอิ เขินๆ 555+ ..... เข้าเรื่องดีกว่า พูดถึงปัญหาหลักๆ ของเหล่านักเรียนแลกเปลี่ยนก็คงไม่พ้นปัญหาเรื่องโฮสท์แฟมิลี่หรือครอบครัวอุปถัมภ์ ที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นปัญหาโลกแตกกันเลยทีเดียว วันนี้ พี่เป้ ก็มาพร้อมกับน้องคนหนึ่งที่เค้าบอกว่า ผมอยากระบายเรื่องนี้มากครับบบบบบ !

             สวัสดีครับ  ชื่อ ‘ต้า’ ยศวีร์ วิศวชัยวัฒน์ ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ที่โรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคม ต้าจะขอเล่าเกี่ยวกับเรื่องที่พึ่งกลับจากการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนี่ล่ะ ต้าไปของโครงการ YFU#12 2009-2010 ครับ ที่เมือง Muskegon รัฐมิชิแกน ที่อเมริกา ตอนไปก็ไม่รู้ว่าเป็นเมืองใหญ่หรือเล็กแต่ก็เตรียมใจไว้แล้วว่าต้องเล็กแน่นอน และปรากฏว่าเล็กกว่าที่คาดไว้ซะอีก ฮ่าๆๆ มองไปทางไหนก็ป่า ในเมืองก็มีแต่คนดำที่ค่อนข้างจะน่ากลัว (ไม่ได้เหยียดสีผิวนะครับ แต่ถ้าไปเห็นล่ะก็ ขนลุกตั้งเลยทีเดียวเชียว เหอๆๆ)

            โฮสท์คนแรกเป็นแม่ม่ายมีลูกติด และเขาก็ยังรับเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนอีกคนหนึ่งจากเยอรมันที่ไม่ค่อยจะถูกกับต้าซักเท่าไหร่ ฮ่าๆ ก็อยู่ไปได้ซักเดือนนึงก็มีเหตุจำเป็นที่ต้องย้ายออก สาเหตุคือโฮสท์ไม่มีตังค์พอที่จะเลี้ยงเด็กที่มีอยู่ได้ เขาจึงเลือกที่จะเก็บเด็กเยอรมันไว้ สรุปคือต้าต้องโดนเด้งออกมา แต่กลับมาบอกต้าทีหลังว่าจริงๆ อยากเก็บเราไว้มากกว่า -*- สาเหตุก็คือ จริงๆ แล้วเด็กเยอรมันคนนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยเอาไหน โฮสท์แม่เลยคิดว่า เก็บไว้เลี้ยงเองดีกว่า จะได้ไม่ต้องไปทำความเดือดร้อนให้ใคร (มีงี้ด้วย) แต่สุดท้ายแล้ว โฮสท์แม่ก็ทนไม่ไหว เลยขอให้เด็กเยอรมันคนนั้นออก เพราะเด็กคนนั้นทำผิดกฏ yfu หลายข้อ เช่น สูบบุหรี่ กินเหล้า และอื่นๆ อีกมากมายที่ไม่สามารถจำได้หมด แล้วอีกอย่างคือเด็กเยอรมันคนนั้นก็ไม่ชอบขี้หน้าต้าด้วย เพราะว่าต้าเรียนดีกว่า มีเพื่อนมากกว่า และโฮสท์แม่เอ็นดูต้ามากกว่า เช่น งานบ้านต้าก็ทำ ทำกับข้าวต้าก็ทำ เรียนเสร็จต้าก็กลับบ้านเลย แต่คนนั้น กลับบ้านหลังเที่ยงคืนแทบทุกวัน บางครั้งก็ไปนอนบ้านเพื่อนแล้วก็ไม่บอก เลยทำให้โฮสท์แม่เค้าโกรธมาก  

             พอย้ายมาโฮสท์ครอบครัวที่ 2 มี พ่อแม่ ลูกสาวอายุ 16 และลูกชายอายุ 12 ปี แรกๆ เขาก็ดีๆ กับต้านี่แหละ แต่พอต่อมา มีตารางทำความสะอาดบ้านที่แบ่งคนละเท่าๆ กัน โดยให้เด็กๆ ในบ้านเป็นคนเลือกวัน โดยจะมีตารางทำความสะอาดติดไว้บนตู้เย็น ทีนี้โฮสท์น้องชายก็ชอบสับสนวันที่ตัวเองจะต้องเป็นคนดูดฝุ่น เพราะว่าต้าทำวันอังคาร (Tuesday) แต่น้องชายทำวันพฤหัสบดี (Thursday) เค้าเลยสับสน พอลืมทำก็มาเถียงข้างๆ คูๆ ต้าก็ไม่อยากว่าอะไรมากเพราะน้องเค้าเด็กกว่า ส่วนตัวพี่สาวก็ไม่เคยทำเลย และยังชอบมาจู้จี้ขี้บ่นสั่งให้เราทำอย่างเดียว ตอนแรกๆ ก็ไม่เท่าไหร่ ต้าก็ทนๆ ไป หลังๆ ต้าก็ไม่ทำมั่ง เพราะว่ามันไม่แฟร์ จริงมั้ย ที่เราจะต้องมาทำคนเดียว แล้วพ่อกับแม่ของเขาก็ไม่ว่าเลย ปล่อยให้ลูกมารุมต้า คือก็เข้าใจนะว่านั่นลูกแท้ๆ แต่มันไม่ยุติธรรมอะ คือเราเป็นคนไม่ยอมคนด้วยล่ะ ถ้ามันไม่ยุติธรรมเราก็ไม่ยอมเหมือนกัน

             แล้วก็มีอีกคือเรื่องเครื่องล้างจาน ต้ามีหน้าที่เอาจานที่จะล้างไปใส่ในเครื่อง ล้างๆ แล้วเอาจานเก็บในตู้
โอเค เค้าไม่ช่วยทำไม่เป็นไร แต่นี่กินแล้วไม่ช่วยกวาดเศษอาหารออกจากจานเลย หลังๆ เริ่มทนไม่ไหว ต้าก็เลยไม่เอาเศษอาหารออกเหมือนกัน กินเสร็จจานมายังไง ก็เอาลงเครื่องล้างจานมันอย่างนั้นเลย แร๊งงงแต่สะใจ จนสุดท้ายเครื่องล้างจานเจ๊ง เราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไป บางคนอาจจะมองว่าต้าทำไม่ถูก แต่ขอบอกว่าถ้าใครมาเจอเรื่องแบบนี้จริงๆ มันสุดจะทนจริงๆ นะ

             แล้วมีอีกเรื่องที่ต้าว่ามันไร้สาระมาก คือมื้อเช้าของฝรั่งเนี่ยจะกินกันเบาๆ แซนด์วิช แพนเค้ก ซีเรียลอะไรก็ว่าไป แต่คนไทยอย่างเรา จัดหนักกันตั้งแต่มื้อเช้า อยากกินข้าวจานใหญ่ๆ ต้าก็ทำอาหารกินตั้งแต่มื้อเช้า เค้าก็เหมือนจะไม่พอใจที่ต้าลุกมาทำข้าวเช้ามื้อใหญ่กิน เรื่องนี้เหมือนจะยังไม่เคลียร์เท่าไรแต่ต้าเสียใจมากนะ มันเป็นเรื่องเล็กๆ เอง

             แล้วยังมีอีกนะ เขาบังคับให้เราไปโบสถ์ โอเค เราไปได้ เราไม่ว่า แต่ทำไมต้องบังคับให้เราสวดมนต์และร้องเพลงกับเขาด้วย โฮสท์ก็รู้แต่ต้นแล้วว่าต้าเป็นพุทธ ไม่ได้นับถือคริสต์ แล้วที่โบสถ์ก็จะมีพวกชวนเข้ารีตชวนให้เปลี่ยนไปนับถือคริสต์ ยิ่งไปกันใหญ่ เซ็งมากๆ อะ ยังไม่หมดนะ ยังมีอีก ขอระบายหน่อยเหอะ เรื่องตัดผมก็ด้วย คือพอต้าผมเริ่มยาว เค้าก็จะสั่งให้ไปตัดผม ฟังดูไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่มั้ย แต่เพื่อนๆ รู้มั้ยว่าร้านตัดผมที่เมืองนอกแพงมากกก ไม่ใช่บ้านเราสระซอยไดร์ 80 บาทนะ เมืองนอกอย่างต่ำเป็นพันครับ ตัดเล็มๆ หัวผู้ชายนี่แหละแพงมากๆ คือเราก็อยากประหยัดเงิน แต่โฮสท์ก็ชอบสั่งให้ไปตัดอยู่ได้ น่าเบื่อมาก จนต้าเริ่มทนไม่ไหว ทำเรื่องขอย้ายโฮสท์ ต้องขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าการที่เราจะย้ายออกนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มันจะต้องมีเหตุและผล เหตุผลของต้าคือการที่เราเข้ากันไม่ได้เลยสักอย่าง แต่ต้ายังโชคดีที่เพื่อนๆ ที่โรงเรียนของต้าไม่เคยทิ้งต้าไป เพื่อนๆ ก็บอกว่า ต้าน่าสงสารที่ไปอยู่กับโฮสท์ที่เข้ากับเราไม่ได้ ยังดีที่มีเพื่อนๆ ไว้คอยระบายและปรึกษา

             ระหว่างที่รอโฮสท์ใหม่ก็เป็นช่วงที่ตกต่ำกว่าตอนที่อยู่กับโฮสท์ที่สองอีก -*- อะไรจะซวยขนาดนั้น คือต้าไปอยู่กับผู้ดูแลเขต นับเป็นบ้านหลังที่สามตั้งแต่มาอเมริกา รายละเอียดคงยาว เอาสั้นๆ แล้วกัน ต้าเป็นคนแพ้ขนแมว แล้วบ้านของเธอคนนี้คือมีขนแมวอยู่ทั่วไป นั่นเป็นอุปสรรคอย่างใหญ่หลวง และสุดท้ายคือบ้านนี้อยู่ไกลจากเขตโรงเรียน นั่นหมายความว่า เราต้องอยู่ไกลจากเพื่อนๆ วันหยุดก็ไปเที่ยวกับเพื่อนไม่ได้เพราะบ้านอยู่ห่างกันมาก

             จริงๆ แล้ว เรื่องที่ดีก็มีมากมาย ตอนหลังต้าก็ได้โฮสท์ที่ดี เขาเข้าใจเราและเราเข้าใจเขาทำให้อยู่ด้วยกันได้ แล้วที่ประทับใจที่สุดคือเพื่อนชวนเที่ยวบ่อยมากๆๆๆๆๆๆๆ 555 คือกลับบ้านดึกประมาณสามทุ่มเกือบทุกวัน แต่โฮสท์ก็เข้าใจเพราะเขาก็บอกว่าจะได้ประสบการณ์กลับไปแบบเต็มที่ แล้วเพื่อนส่วนใหญ่มีรถยนต์เป็นของตัวเองจึงสามารถมารับมาส่งเราได้ จึงทำให้ไม่ต้องห่วงเรื่องกลับบ้านดึก แต่เราต้องบอกโฮสท์ทุกครั้งว่าเราอยู่ไหนกับใครแล้วจะกลับอย่างไร

              ก็อย่างที่เราเห็นๆ ในละครทีวีเช่น gossip girl หรือ glee กว่า 90% ก็จะคล้ายๆ กัน แต่ อีก 10% นั้นคือความกล้าหาญ  คนอเมริกันบางคนชอบนินทา แล้วจะเป็นพวกชอบใส่ไข่ คือชอบไปนินทาแล้วก็ใส่ความให้เยอะที่สุด แล้วคนต่อๆ ไปก็เอาไปพูดต่ออีก ทำให้อาจจะเกิดปัญหาได้ภายหลัง แต่เราต้องมีสติ  อย่าท้อ ถ้ายิ่งท้อก็จะยิ่งโดน แล้วยิ่งโรงเรียนเล็กๆ นะ เรื่องนินทามันจะกระจายเหมือนเชื้อไวรัสเลยล่ะ ก็ขอให้เลือกกลุ่มเพื่อนที่ถูกใจแล้วอย่าไปนินทาใครเค้าตามกระแส แค่นี้เราก็ปลอดภัยแล้ว และอีกคนที่ต้าต้องขอบคุณมากๆ คือพี่แพรเป็นพี่ที่อยู่นิวยอร์กและคอยช่วยเหลือต้าตลอด ขอบคุณครับ

              โอ้โห ชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนนี่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบจริงๆ นะคะเนี่ย ปัญหาอะไรยังพอทนไหว แต่ถ้าเป็นปัญหาโฮสท์แฟมิลี่นี่ไม่ไหวจะเพลียจริงๆ ซึ่ง พี่เป้ เชื่อว่าน้องๆ หลายคนที่กำลังอ่านบทความนี้ก็อาจจะเคยเจอหรือกำลังเจอปัญหานี้กันอยู่แน่ๆ เลยใช่มั้ย ดังนั้นในขั้นแรกขอให้ลองอดทนให้ถึงที่สุดก่อนนะคะ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ การขอย้ายโฮสท์ก็ดูเหมือนจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดล่ะเนาะ ^^ ส่วนใครมีประสบการณ์เด็กนอกสนุกๆ อยากลงแบบนี้บ้าง ก็ส่งมาได้ที่ pay@dek-d.com เลยค่ะ เดี๋ยวจัดมาลงให้แน่นอน

Update ข่าวสารจากคอลัมน์เรียนต่อนอกได้ไวกว่าใคร
อย่าลืมคลิกเข้าไปที่แฟนเพจบน facebook กันด้วยนะ

หากต้องการนำบทความไปเผยแพร่ยังเว็บไซต์อื่นกรุณาอ้างอิงถึงแหล่งที่มา
หรือหากต้องการนำไปใช้อย่างเป็นทางการ กรุณาติดต่อทีมงานเจ้าของบทความ