"อเมริกา" รู้ไหม..รัฐไหนไม่มีรถเมล์รถไฟฟ้า ?

        สวัสดีค่ะน้องๆ ชาว Dek-D.com ... เจอกับ พี่เป้ และประสบการณ์เด็กนอกสนุกๆ เช่นเคยทุกวันพฤหัส ... สำหรับเรื่องที่นำมาฝากวันนี้ เป็นเรื่องจากประเทศอเมริกา อ่านแรกๆ ก็ดูสนุกสนานดี แต่ไปๆ มาๆ น้องเจ้าของเรื่องกลับเจอปัญหาหนักอึ้งชนิดที่ว่า...หนักที่สุดในชีวิตเลยค่ะ และเชื่อว่าถ้าใครเจอปัญหานี้ คงทำอะไรไม่ถูกและต้องเสียใจมากๆๆๆ ถ้าใครสงสัยว่าเป็นปัญหาเรื่องอะไร ก็ลองเลื่อนลงไปอ่านได้เลยค่ะ

        สวัสดีค่าทุกคน ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะ เราชื่อสุพรทิพย์ หัตถการุณย์ เรียกสั้นๆ ว่า "ไข่มุก" เรียนอยู่ที่โรงเรียนสตรีวิทยา 2 สายศิลป์-จีน ตอนนี้เรามาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอยู่ที่เมืองโอคลาโฮมาซิตี้ รัฐโอคลาโฮมา เรามากับโครงการ IEE Thailand (CETUSA) ก็นับว่าเป็นโครงการที่ดีมากเลยทีเดียว เพื่อนๆ ส่วนใหญ่คงไม่คุ้นชื่อรัฐนี้ เราก็เหมือนกัน ตอนที่ได้รู้ว่าได้มาอยู่โอคลาโฮมา เราก็ฮะ? รัฐอะไรเนี่ย มีรัฐนี้อยู่ในอเมริกาด้วยหรอ 5555

        รัฐโอคลาโฮมาเป็นรัฐที่มีอากาศร้อนมากร้อนกว่าเมืองไทย แดดแรง แต่พอหน้าหนาวก็หนาวมากๆ แต่ที่หงุดหงิดคือหน้าหนาวมีหิมะน้อยมาก! ตั้งแต่เรามาหิมะตกไปแค่หนึ่งครั้ง แถมยังตกแค่นิดเดียว รัฐโอคลาโฮมาถือเป็นรัฐที่ค่อนข้างไม่มีอะไรเลย ไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าประทับใจ ไม่มีรถเมล์รถไฟฟ้า มีแค่โรงหนัง ร้านอาหาร ห้าง แต่รัฐนี้มีดีอย่างเดียวคือเป็นเมืองอุตสาหกรรม มีน้ำมัน ทุกคนที่นี่ส่วนใหญ่เป็นคนรวย ทุกคนที่นี่ตั้งแต่อายุ 15 ขึ้นไปมีรถขับ นี่คือเหตุผลว่าทำไมที่นี่ไม่มีรถเมล์รถไฟฟ้า

        โฮสท์แฟมิลี่เราเป็นคนฟิลิปปินส์ โฮสท์พ่อเป็นทหารเรือ โฮสท์แม่เป็นแม่บ้าน และมีโฮสท์พี่สาวอายุ 21 ปีหนึ่งคน ซึ่งครอบครัวนี้เป็นเอเชีย เลยได้รับการเลี้ยงดูแบบเอเชียเต็มๆ เช่น ห้ามใส่กางเกงขาสั้นไปโรงเรียน โดนห้ามไม่ให้ออกไปค้างบ้านเพื่อน และกินแต่อาหารฟิลิปปินส์ (ข้อนี้แอบดีนะคะ คือไม่อ้วน ฮ่าๆ) ครอบครัวนี้คุยกันแต่ภาษาตากาล็อก (ภาษาประจำชาติฟิลิปปินส์) ซึ่งทำให้เราได้ฝึกภาษาอังกฤษได้น้อย แต่ก็ทำให้เราพูดภาษาตากาล็อกได้นิดๆ เพราะฟังเค้าพูดทุกวัน 55

        เราเรียนเกรดจูเนียร์(ม.ห้า)ที่โรงเรียนเอ็ดมันเมมโมเรี่ยล ไฮสคูล เป็นโรงเรียนที่ใหญ่มากมีนักเรียนราวๆ 2,000คน เป็นโรงเรียนที่โหดมาก คือเค้าจะไม่แคร์ว่าภาษาเราจะเป็นยังไง เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนรึเปล่า ถ้ามาเรียนที่นี่แล้วต้องเรียนให้ได้เหมือนนักเรียนคนอื่น ซึ่งเดือนแรกเราหนักมาก โดยเฉพาะวิชาอังกฤษ ประวัติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ แทบไม่ได้นอน แต่พอเริ่มเข้าเดือนที่สาม เราก็พอๆ จะปรับตัวได้ ไม่หนักเหมือนเดิม บวกกับมีเพื่อนๆ คอยช่วย ตอนนี้ก็โอเคแล้ว ^0^ ซึ่งโรงเรียนนี้มีวิชาที่เราชอบมากๆ คือ Pottery หรืองานปั้นนั่นเอง ได้ประดิษฐ์ของหลายอย่างมากๆ ถือเป็นการคลายเครียดจากวิชาหนักๆ ไปได้มากเลยทีเดียว

        การปรับตัวในโรงเรียนระยะแรกๆ เราก็ลำบากนะ เพราะเราเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าหาคนอื่นก่อน แล้วยิ่งเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนก็ยิ่งไม่ค่อยมีใครกล้าคุยกับเราเท่าไหร่ = =” ซึ่งนั่นทำให้เราต้องปรับตัวลองเข้าหาคนอื่นก่อนดูบ้าง เลยพยายามเข้าไปทักคนที่หน้าตาดูเป็นมิตร 55555 แนะนำตัวว่า เราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนะ มาจากเมืองไทย พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยเก่ง ประมาณนี้ เพื่อนๆ ก็ตื่นเต้น ถามเราใหญ่เลยว่าเมืองไทยเป็นยังไง แล้วมีเพื่อนบางคนบอกว่าชอบช้างมาก โตขึ้นไปจะซื้อช้างมาเลี้ยงที่บ้าน 5555555555

        โรงเรียนเรามีกิจกรรมเยอะมากๆ กิจกรรมที่สนุกๆ ก็คือ จะมีการนัดคอนเซปต์การแต่งตัว เช่น แต่งชุดนอน ชุดย้อนยุค แต่งตัวเลียนแบบดารา หรือตัวการ์ตูนในดิสนีย์มาโรงเรียน ... แต่มีกิจกรรมนึงที่เราประทับใจมากคือกิจกรรม “Swine week” เป็นกิจกรรมที่จัดขึ้นเพื่อรวบรวมเงินเพื่อช่วยผู้ป่วยโรคมะเร็ง ซึ่งนักเรียนจะมีเวลาสองเดือนก่อนถึง Swine week เพื่อหาเงินให้ได้มากที่สุด บางคนก็ทำคุกกี้ ทำขนม ทำเสื้อมาขาย เราได้มีส่วนร่วมในการหาเงินตรงส่วนนี้กับเพื่อนๆ โดยการช่วยร้องเพลงเปิดหมวก ได้เงินมาประมาณ 200-300 ดอลล่าร์ แล้วพอถึง Swine week เราก็จะนับเงินทั้งหมดที่นักเรียนทั้งโรงเรียนหาได้ ซึ่งปีนี้โรงเรียนเราก็ได้เงินไปช่วยผู้ป่วยโรคมะเร็งทั้งหมด 4,758 ดอลล่าร์ คิดเป็นเงินไทยแล้วประมาณ 142,740 บาท ถือเป็นกิจกรรมที่ดีมากๆ แล้วนักเรียนส่วนใหญ่ก็ให้ความร่วมมือดีมาก :D

        กิจกรรมที่เราทำที่นี่ส่วนใหญ่ ก็คือการไปพบปะกับคนฟิลิปปินส์เกือบทุกอาทิตย์ ตอนแรกๆ เราก็เบื่อ แต่นานๆ ไปพอคุยกับเค้าถูกคอ ก็เริ่มสนุก เค้าจะช่วยสอนภาษาตากาล็อกให้เรา ทำให้เราได้รู้ภาษาเพิ่มขึ้นอีก 1 ภาษาด้วย >< แล้วเร็วๆ นี้ก็จะมีงานเอเชียนเฟสติวัล ที่โฮสท์เราเป็นเจ้าภาพจัด จะได้เจอคนเอเชียหลายๆ คนมาทำการแสดงพื้นบ้านของเขา ซึ่งเราก็มีส่วนในการแสดงพื้นบ้านของฟิลิปปินส์ที่เรียกว่า “คินิกคลิ่ง” ซึ่งเป็นการเต้นคล้ายลาวกระทบไม้ของบ้านเรา: D

        นอกจากนั้น เรายังมีเรื่องฮาๆ นะ คือเราเป็นคนที่ทำอาหารไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แล้ววันนึงโฮสท์ไม่อยู่ เลยทอดไข่ดาวกินเอง แล้วมันไหม้ติดกะทะเลย แล้วแซะไม่ออก = = กลิ่นไหม้หึ่งไปทั่วบ้าน เราต้องเปิดหน้าต่าง หาน้ำหอมมาฉีด ส่วนกระทะที่แซะไม่ออกล้างไม่เป็น ก็เอาไปซ่อนไว้ใต้เตียง ตอนนี้ก็อยู่ใต้เตียง โฮสท์หาไม่เจอด้วย เราเจ๋งใช่ปะ 555555 แล้วก็ล่าสุด มีทอร์นาโดเข้า เราโดนปลุกตอนตีสองกว่าๆ ให้ไปหลบที่ชั้นใต้ดิน ดูเหมือนจะน่ากลัว แต่มันก็ตื่นเต้นมากๆ ค่ะ ได้สัมผัสประสบการณ์ทอร์นาโดครั้งแรกในชีวิต 5555

        แล้วก็สำหรับคนที่จะมาอเมริกานะคะ หาเสื้อผ้าใหญ่ๆ แล้วก็ห้ามเป็นลายสกรีน! เพราะเสื้อผ้าที่เอามาที่นี่ส่วนใหญ่ซักแล้วหดมาก เพราะคนที่นี่ไม่ตากผ้า ใช้แต่เครื่องอบผ้า แล้วตอนอบมันใช้ความร้อน เสื้อเลยหดตัวเล็กลง = = ตอนนี้เสื้อลายสกรีนที่เราเอามาลายสกรีนแตกและหดเป็นลอนหมดเลย ขนาดกางเกงยีนส์ยังหด แต่โชคดีที่ตัวไม่อ้วนขึ้นมากเลยใส่ตัวเดิมได้อยู่ ไม่ต้องเสียเงินซื้อใหม่ 555 ส่วนนึงก็เป็นเพราะกินแต่อาหารฟิลิปปินส์ เลยไม่อ้วนมากค่ะ

        ส่วนเรื่องสุดท้ายที่อยากเล่าคือ มาที่นี่เราเจอปัญหาหลายอย่างมาก แต่ปัญหาที่แย่ที่สุดที่ทำให้เราไม่อยากทำอะไรแล้วคือ ....

         วันที่เราโทรกลับไปหาอาม่า อาม่าบอกว่า "ป๊าเราเสียแล้ว" ตอนนั้นทั้งปัญหาเรื่องการเรียนหนักแล้ว ยังมีเรื่องนี้เข้ามามันทำให้เราท้อ ท้อมากจริงๆ แต่พอคิดถึงวันที่ป๊ามาส่งที่สนามบิน คิดถึงทุกอย่างที่ป๊าเคยบอก เราคิดว่าถ้าเรายอมแพ้ตอนนั้น จะกลับไทยตอนนั้น ไม่สู้ต่อ ป๊าคงจะเสียใจ รวมทั้งม้า ถ้าม้าเห็นเราไม่ไหวเราอ่อนแอ ม้าก็จะเป็นห่วงมากไปด้วย เราเป็นห่วงความรู้สึกม้ามาก นอกจากจะเสียป๊าไปแล้ว ต้องมาเห็นลูกที่อยู่อเมริการ้องไห้ไม่สบายใจ มันคงเป็นอะไรที่หนักสำหรับม้าเรามาก เราเลยพยายามทำให้ม้าเห็นว่าเราไม่เป็นอะไรนะ เรายังไหวนะ เราเลยพยายามทำใจให้เข้มแข็ง พยายามที่จะเรียนให้จบ แล้วกลับไปหาทุกคนที่บ้านดีกว่า นั่นเป็นเวลาที่ยากที่สุดในชีวิตเรา แต่มันก็สอนอะไรหลายๆ อย่าง เช่น สอนให้เราเข้มแข็ง สอนให้เราคิดเป็น เป็นห่วงความรู้สึกคนอื่นมากขึ้น
 

        สุดท้าย ฝากถึงคนที่อยากมาเรียนที่อเมริกาแต่ไม่อยากอ้วน ให้ขนน้ำพริกมาเยอะๆ นะ เพราะของเผ็ดทำให้ไม่ค่อยอ้วน แล้วก็ลงวิชากีฬา จะช่วยให้ไม่อ้วนได้ค่ะ นอกจากนี้ การมาอเมริกาได้สอนอะไรหลายๆ อย่างให้เรา ไม่ว่าจะเป็นภาษา ประสบการณ์ชีวิต การแก้ปัญหาต่างๆ การปรับตัว ถ้ามีโอกาสก็อยากให้เพื่อนๆ ลองมากันดูนะคะ

        โห อ่านจบแล้วพูดไม่ออกเลย เป็นปัญหาที่แบบว่า...คงไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นกับตัวเอง ยอมรับเลยว่าน้องไข่มุกเข้มแข็งมากๆ ค่ะ นับถือเลยค่ะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องไข่มุกและครอบครัวต่อไปนะคะ สู้ๆๆ จ้า ..... ส่วนน้องๆ คนไหนมีประสบการณ์เด็กนอกสนุกๆ อยากแบ่งปันเพื่อนๆ แบบนี้ ก็ส่งมาได้ที่ pay@dek-d.com เดี๋ยวนำมาลงให้แน่นอนค่ะ

และห้ามพลาด !!! หนังสือเล่มใหม่จาก Dek-D.com กับ "คู่มือเรียนต่อนอกฟรีๆฉบับม.ปลาย" อัดเต็มกับทุนนักเรียนแลกเปลี่ยน ทุนเรียนฟรี ข้อมูลประเทศน่าเรียน 10 ประเทศพร้อมแนะนำโรงเรียนที่น่าสนใจ การเตรียมตัวก่อนไปเมืองนอกแบบละเอียด พร้อมทั้งประสบการณ์เด็กนอกสนุกๆ ตั้ง 10 เรื่อง !! เหมาะกับน้องๆ ม.1-5 ที่อยากไปเรียนนอก โอ้ววว น่าสนใจล่ะสิ  ราคาก็ถูกมากแค่ 125 บาทเท่านั้น !! หนาตั้ง 200 กว่าหน้า ใครอยากดูสารบัญคร่าวๆ คลิกที่นี่

วางขายแล้วร้านหนังสือซีเอ็ด 
และร้านหนังสือชั้นน้ำทั่วประเทศจ้า

TWITTER @PAYDEKD