รักในวัยเรียน ทำยังไง “ให้ลงตัว”

สำหรับเรามันต้องกับพี่แป้งนะคะ รักในวัยเรียนไม่ใช่เรื่องที่จะต้องปิดบังพ่อแม่ ใจเย็น ๆ ทะเลาะกันก็ปรึกษาพ่อแม่ ชอบที่สุดก็ตรงอย่ามีแฟนเพราะเพื่อนมี อาจจะเร็วไปเราเป็นนร. ม.2 ที่เพื่อน ๆ หลายคนก็มีแฟนกันแล้ว โดยเฉพาะเพื่อนสนิทคบ ๆ เลิก ๆ ไปหลายรอบหลายคน เกิดความรู้สึกอยากมีแฟนบ้าง เห็นเพื่อนชอบรุ่นพี่ ก็แกล้งบอกว่าตัวเองชอบรุ่นพี่คนนู้นคนนี้เหมือนกัน 555+  

เหมือนพี่เบลค่ะ

เพราะอย่างที่พี่เบลบอกอ่ะค่ะ....

        ใช่ค่ะ การมีความรักในวัยเรียนไม่ใช่เรื่องผิด ถ้าเรารู้จักแแบ่งเวลาให้เป็น ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน โดยเฉพาะตัวของเราเอง ค่าาา

"เบล คิดว่าการมีความรักในวัยเรียน ไม่ใช่เรื่อง
ผิดที่ต้องปิดบังเลยค่าแต่ต้องคิดถึงอนาคต
และการเรียนเป็นสำคัญด้วยค่ะหรือ
คบได้ มีความรักได้ แต่ต้องแบ่งเวลาให้ถูกและ
รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่  คิดจะทำอะไรต้องไม่

เหมือนพี่เบลค่ะ

"เบล คิดว่าการมีความรักในวัยเรียน ไม่ใช่เรื่อง

ผิดที่ต้องปิดบังเลยค่าแต่ต้องคิดถึงอนาคต
และการเรียนเป็นสำคัญด้วยค่ะหรือ
คบได้ มีความรักได้ แต่ต้องแบ่งเวลาให้ถูกและ
รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่  คิดจะทำอะไรต้องไม่
เดือดร้อนตัวเอง คนที่เราคบ รวมถึงครอบครัวด้วยค่ะ"

** ถ้าเราจะรักใครสักคนก็อย่างลังเลที่จะรักค่ะความรักเป็นสิ่งสวยงามเราก็ต้องรู้จักปรับตัวรับทุกสถานการณ์ที่ส่งผลเสียให้ถูกอย่าเอาทั้งความรู้สึกไปทุ่มกับมันมากแบ่งเวลาให้เป็นที่สำคัญเราควรที่จะรักพ่อแม่กว่าแฟนนะค่ะ

ชอบของพี่แป้งค่ะ^0^ การมีความรักในวัยเรียนควรอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ค่ะ^^ เพราะเค้าก็จะให้คำแนะนำที่ดีกับเราได้เสมอ .... ค่อยเป็นค่อยไปไม่ต้องรีบร้อน มีอะไรก็คอยช่วยกันนี่แหละค่ะ ความรัก^^ และชอบคำพูดของพี่แป้งที่พูดว่า'อย่ามีแฟนเพราะเพื่อนมี' เพราะในวัยเรียนเราก็ไม่ควรไปรีบร้อนอะไรมากมายอยู่แล้ว ... ถ้าเพื่อนมีแฟนก็ปล่อยเพื่อนเค้าไป...เราอยู่ของเราก็พอแล้ว และถ้ามีความรักก็ควรอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ดีที่สุด...อย่างมากเราก็ไม่เสียตัวไปตอนเรียนหนังสืออยู่

เอ่อ คิดว่าน่าจะเหมือน P' เบล มากที่สุดอ่ะน๊ะ 

เพราะว่า ความรักมักจะเกิดกับคน 2 คน มันไม่ได้จำกัดว่าต้องตอนไหน? เมื่อไหร? 

แต่มันขึ้นอยู่กับจังหวะ แต่การมีความรักในวัยเรียนก้อไม่ควรจะวือหวา เพราะยังเรียนกัน

อยู่ และต้องแบ่งเวลาให้ถูก ทางที่ดีถ้าจะมีความรักก้อควรจะช่วยกันเรียนดีกว่าพ่อกับไม่จะได้

ไม่เสียใจ

หนูน่าจะเหมือนพี่แตงกวาค่ะ ขวนขวายหาแต่ความรัก จนลืมเรียน

ชอบของพี่แป้งค่ะ^0^ การมีความรักในวัยเรียนควรอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ค่ะ^^ เพราะเค้าก็จะให้คำแนะนำที่ดีกับเราได้เสมอ .... ค่อยเป็นค่อยไปไม่ต้องรีบร้อน มีอะไรก็คอยช่วยกันนี่แหละค่ะ ความรัก^^ และชอบคำพูดของพี่แป้งที่พูดว่า'อย่ามีแฟนเพราะเพื่อนมี' เพราะในวัยเรียนเราก็ไม่ควรไปรีบร้อนอะไรมากมายอยู่แล้ว ... ถ้าเพื่อนมีแฟนก็ปล่อยเพื่อนเค้าไป...เราอยู่ของเราก็พอแล้ว และถ้ามีความรักก็ควรอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ดีที่สุด...อย่างมากเราก็ไม่เสียตัวไปตอนเรียนหนังสืออยู่

ตรงกับพี่เบลค่ะ
เพราะว่า รักในวัยเรียน นอกจะเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดในช่วงวัยรุ่นแล้ว
เราก็ยังสามารถทำให้มันเป็นความรักอย่างสร้างสรรค์โดยไม่ต้องปิดบังพ่อแม่ค่ะ
เช่น ชวนกันไปติวหนังสือกับกลุ่มเพื่อน ใกล้สอบก็โทรมาถามปัญหาข้องใจของกันและกัน

เปิดใจคุยกัน และแบ่งช่องว่างให้เหมาสม ให้เราได้ไปทำกิจกรรมอย่างอื่นกับครอบครัว และเพื่อนๆได้ค่ะ

ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย และยังเป็นประสบการณ์ให้เรา ก่อนที่เราจะเป็นผู้ใหญ่ค่ะ ^^

เหมือนพี่เบลค่ะ

เพราะอย่างที่พี่เบลบอกอ่ะค่ะ....

        ใช่ค่ะ การมีความรักในวัยเรียนไม่ใช่เรื่องผิด ถ้าเรารู้จักแแบ่งเวลาให้เป็น ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน โดยเฉพาะตัวของเราเอง ค่าาา

เห็นด้วยค่ะ มีในวัยเรียนก็ควรรับผิดชอบตัวเองให้เป็นด้วย 

และต้องแบ่งเวลาให้ถูกต้องจะได้ไม่ต้องมีปัญหาให้ปวดหัวเปล่าๆค่ะ ^^

เคยดูมาแล้วทั้งสองเรื่องเลย สนุกดีค่ะ

เหมือนพี่แตงกวาค่ะ

ความรักในวัยเรียนเราต้องรู้จักปล่อยวางบ้าง บางทีผู้ใหญ่หลายๆคนจะชอบบอกเด็กว่า ห้ามมีแฟน แต่เมื่อความรู้สึกมันเกิดขึ้นแล้วเราก้ห้ามมันไม่ได้ เราจึงต้องปล่อยวางบ้าง ไม่เครียดกับเรื่องนี้มากเกินไป แต่ถ้ามีแล้วต้องมีให้พอดี อยู่ข่วยๆกันเรียน เติมความรักให้กันบ้าง แต่ความจริงเราก้ต้องปล่อยวางแหละค่ะ เพราะถ้าเกิดทะเลาะกันอาจจะมีผลต่อการเรียนของเราได้ ปล่อยให้ความรักมันเป็นไปเองค่ะ แล้วซักวันเราจะเจอรักที่แท้จริง ^^

แต่หนู อยากมีรักแรก จังเลยค่ะ

อยากรู้มันรู้สึกยังไง 

คิดเหมือนพี่แป้งค่ะ

เพราะส่วนตัวคิดว่าถ้าเกิดเรามีแฟนแล้วเราบอกผู้ใหญ่ ท่านจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเวลาเราอยากจะไปไหนกันสองคนเพราะท่านรู้ว่าเราคบกัน อีกอย่างท่านจะได้คอยช่วยเหลือเวลาเรามีปัญหากับแฟน เพราะท่านเคยผ่านมาแล้วท่านน่าจะแนะนำเราได้ดีกว่าการที่เรานั่งคิดเองเออเอง มันจะยิ่งทำให้เรื่องยุ่งค่ะ ส่วนอย่ามีแฟนตามเพื่อนเห็นด้วยมากๆค่ะ เพราะว่าถ้าเกิดมีแฟนตามเพื่อนขึ้นมาปัญหาหลักคือ เราจะไม่แน่ใจได้เลยว่าเราชอบเค้าจริงๆรึเปล่า แล้วยิ่งเวลาทะเลาะกันจะพาลทำให้เราอยากเลิกไปดื้อๆ และไม่สามารถกลับมามองหน้ากันติดได้อีก เพราฉะนั้นถ้าเกิดคิดจะมีแฟนก็ปล่อยให้เกิดความรู้สึกจากใจเราเองโดยที่เราไม่ต้องไปทำตามใคร หรือมีใครมาบังคับนะค่ะ

JINO Ver.อเมริกา ดูแล้วววว หนุกมากอ่ะ มันเป็นปัญหาของสังคมเลยอ่ะ ตรงไปตรงมาดีเรื่องนี้ เพราะคนในสังคมคงไม่อุ้มท้องมารร.หรอก 55555555 ชอบๆ

ไม่ได้จะมาแย่งรางวัลน้องๆ นะคะ มาเม้าเฉยๆ 5555555

เคยชอบเพื่อนตอนประถมคนนึง ตั้งแต่ป.3 - ป. 6 และสารภาพรักตอนวันสอบป. 6 ซึ่งก็อกหักตามระเบียบ แต่ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันในฐานะเพื่อนเก่าสมัยประถม 5555

แต่ตอนมัธยม เพราะอยู่หญิงล้วนด้วยมั้ง เลยไม่เคยมีแฟนเลย เคยปิ๊งหนุ่มต่างโรงเรียนที่เจอที่ค่ายฤดูร้อน แต่ก็แค่งุงิๆ กัน เพราพเด็กกันทั้งคู่ ไม่รู้ว่าแฟนคืออะไร ต้องเป็นยังไง ทำอะไรกัน พอปิดค่ายก็ไม่เคยเจออีกเลยจนทุกวันนี้ ตอนนั้นไม่มีโทรศัพท์ อินเตอร์เน็ตเร็วๆ หรือเฟซบุคอะไรเลยด้วย 

จากนั้นตอนม.ปลายก็มีปิ๊งไปทั่ว ตามที่เรียนพิเศษหรือกิจกรรมระหว่างโรงเรียน เป็นคนปิ๊งคนง่าย ประทับใจใครได้ง่ายมากๆ เลยดูเหมือนชอบไปทั่ว เจ้าชู้  แต่ไม่ใช่นะ ถ้ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนก็ไม่มองใครแล้ว ^^

แต่ที่สุดๆ เลยคือพี่แจจุง (ติ่งเกาหลีมาอีกแล้ว) ชอบมาจะครบ 10 ปีแล้ว เหมาเองด้วยว่าเป็นแฟนกันแล้ว ก็จะมีพี่เค้าเป็นแรงบันดาลใจ ตั้งใจเรียนเพราะอยากไปเมืองนอก ไปหาพี่แจจุง ประหยัดอดออมเพราะจะซื้อซีดีให้ครบ แถมยังตั้งชมรมขึ้นมาใหม่ในโรงเรียนด้วย คือชมรมภาษาเกาหลี ที่เป็นประธานเอง 555 แต่จริงๆ คือสร้างเพื่อให้เพื่อนๆ ได้มาปิดห้องเรียนเปิดแอร์นอนดูเอ็มวีเกาหลี 

ส่วนหนังทั้ง 2 เรื่องนั้น สนุกมากทั้ง 2 เรื่องเลย แต่ชอบพระเอกเกาหลีมากกว่าหน้าซื่อแบบแบ๊วๆ ส่วนพระเอกอเมริกาดูซื่อแบบบื้อๆ 55555 แต่สนุกทั้งสองอัน จะเห็นด้วยว่าผู้หญิงเกาหลีกับผู้หญิงอเมริกันนิสัยต่างกันยังไง

Thank You!

"เบล คิดว่าการมีความรักในวัยเรียน ไม่ใช่เรื่อง
ผิดที่ต้องปิดบังเลยค่าแต่ต้องคิดถึงอนาคต
และการเรียนเป็นสำคัญด้วยค่ะหรือ
คบได้ มีความรักได้ แต่ต้องแบ่งเวลาให้ถูกและ
รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่  คิดจะทำอะไรต้องไม่

เบล คะ  เหตุผลที่เลือกเพราะ รักอาจจะเป็นสิ่งสำคัญแต่ อนาคตต้องเป็นที่หนึ่งก่อน ต้อนนี้อาจจะมองว่ารักสวยงามแต่บ้างที่ถ้าลองนึกถึงอนาคต ว่าเราจะอยู่ยังไง เป็นยังไง  

เราเคยมีรักอยู่ครั้งนึง รักครั้งนั้นทำให้เราไม่เคยลืม เพราะว่าตอนที่เรารักเขาเรา พยายามเรียนให้ดีขึ้น ปรับปรุงตัวเอง จนสวย และดีกว่าเดิม  การเรียนก็ดีขึ้น ต้อนนั้นก็งงอยู่เหมือนกันว่าทำได้ไงเพราะเราไม่เคยสนใจเลย

ถ้าเป็นไปได้มีรักในวัยเรียนได้แต่อย่า ทำให้ใครหรือตัวเองเดือดร้อนก็พอ

คิดว่าเหมือนพี่แป้งค่ะ : เมื่อก่อนชอบใครก็บอกแม่หมด เพื่อนล้อกับใคร คนไหน เล่าให้ฟังหมดเลย ชี้ตัวให้แม่ดูด้วย 5555

เริ่มแรกเลยตอนป.4 (แก่แดดไปไหมฉัน) ชอบเพื่อนผู้ชายในห้องคนนึง เรานั่งห่างกันคนละฝั่งของห้องเลย อยู่ห้องเดียวกันมาเกือบปี ไม่เคยคุยกันเลย จนวันนึงครูบอกให้เราจับกลุ่มคนละ 4 คน ชาย 2 หญิง 2 แล้วเล่นเกม เพื่อนเราก็รู้ว่าเราชอบคนนั้นเลยจับคู่แล้ววิ่งไปนั่งข้างเค้าแล้วบอกว่ากลุ่มอื่นเต็มแล้ว ขอเข้ากลุ่มด้วย เค้าก็พยักหน้า เพื่อนเราก็จัดการให้เรานั่งตรงหน้าเค้า อ๊ากก >///< คิดแล้วเขินมาก หลังจากนั้นมาแอบมองเค้าตลอดอ่ะ จนวันนึงเราไปแกล้งเพื่อนในกลุ่มคนนึงว่าเราไปบอกผู้ชายคนที่เพื่อนเราชอบว่ามันชอบเค้า เท่านั้นล่ะเป็นเพรื่องเลย มันเดินไปบอกคนที่เราชอบว่าเราชอบ จากนั้นมาเพื่อนทั้งห้องล้อใหญ่เลย พอเราขึ้นป.6 เราก็เป็นเพื่อนสนิทกับญาติเค้า เพื่อนเราก็เลยช่วยชงกันใหญ่ ขนาดอยู่คนล่ะห้องยังตะโกนแซวให้อ่ะ พอขึ้นม.ต้น เราก็ยังได้มาอยู่ร.ร.เดียวกัน ห้องติดกันอีก แต่เค้าก็มีแฟน  แต่เราก็ไม่เศร้าหรอก แค่รู้สึกว่าวันนึงเราก็จะต้องเลิกชอบเค้าเพราะเราคงเจอคนที่เหมาะกับเรามากกว่า เป็นการแอบรักที่ยาวนานมาก ตั้งแต่ป.4 - ม.3 = 6 ปี แม่รู้เอาไปเล่าให้พ่อฟังล้อกันใหญ่เลย ชี้ตัวให้แม่ดูด้วยว่าคนไหนเวลาแม่ไปรับที่ร.ร. 55555555555 ขำตัวเองตอนเด็กจริงๆ

คนที่ 2 เริ่มตอนอยู่ม.4 คนนี้โชคดีตรงที่ต่างคนต่างแอบรัก พอได้จังหวะก็เลยมีโอกาสคุยกันมากขึ้น เพื่อนก็ช่วยชงด้วย ไม่ใช่แค่เพื่อนเค้าเพื่อนเราเท่านั้นที่ช่วย เรียกได้ว่ามีคนรู้เรื่องนี้เกือบทั้งระดับม.4เลยทีเดียว แถมยังพ่วงพี่ม.5 อีกด้วยเพราะมีพี่คนนึงที่ชอบเค้าแล้วตามมาราวีเรา เราก็ไม่ค่อยสบายใจเลยพยายามตีตัวออกห่างจากเค้า จนในที่สุดเราคิดว่าถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่างเค้าก็คงไม่เลิกยุ่งกับเรา เราเลยสร้างเรื่องขึ้นมาว่าเรามีแฟนแล้ว เค้าเศร้ามากอ่ะ ผิดเป็นคนล่ะคนเลย เจอเราก็ไม่มอง ไม่พูดอยู่เป็นปี จนใกล้จะขึ้นม.6 เราคิดว่านี่จะเป็นโอกาสในปีสุดท้ายที่เราจะได้คุยกัน เราเลยคุยกับเค้าก่อน บบอก happy birthday เค้าตอนวันเกิด หลังจากนั้นมาก็ได้คุยกันแม้ไม่เหมือนเดิม แต่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนวันก่อนปีใหม่เราบอกเค้าว่าเรายังชอบเค้าอยู่ แต่มันมีเรื่องบางอย่างที่ทำให้เราต้องเลิกคุยกับเค้า (ซึ่งเราก้ไม่บอกว่าเพราะอะไร) เค้าก็เข้าใจ แต่ก็แสดงออกประมาณว่าเค้าคงคบกับเราไม่ได้อีก เพราะไม่อยากเจ็บ เราก็บอกว่าเราไม่ได้ต้องการให้กลับมาคบกับเรา แค่อยากบอกเท่านั้นเอง ช่วงที่เกิดเรื่องนี้เล่าให้แม่ฟังหมดอ่ะ แต่ไม่ได้ร้องไห้ แค่เสียใจกับการกระทำของตัวเอง แล้วก็โกรธที่รุ่นพี่เค้ามายุ่งวุ่นวาย แม่ก็บอกว่าวันนี้อาจไม่ใช่ วันหน้าเราอาจกลับมาเจอกันใหม่ก็ได้ ใครจะไปรู้ เอารูปเค้าให้แม่ดู ชี้บ้านให้ดูด้วย ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกันล่ะ เพราะเค้ามีแฟนแล้วว 

เล่ามาซะยาวเหยียด เอาไปสร้างเป็นนิยายได้เรื่องนึงเลยนะเนี่ย เน่าซะไม้มีเลยฉันนนนน 55555

เห็นด้วยกับพี่เบลอย่างยิ่งเลยค่ะทีว่าการมีความรักในวัยเรียนนั้่นไม่จำเป็นที่ต้องปิดบังใคร

คิดว่าเหมือน "เบล" ค่ะ เพราะว่า ถ้ามีความรักในวัยเรียนก็ไม่ใช่เรื่องผิด อีกอย่างเวลาเดือดร้อนก็ไม่ใช่เราคนเดียวที่เดือดร้อนด้วยค่ะ อีกอย่างก็คือ การเรียนก็เป็นเรื่องสำคัญเราก็ควรแบ่งเวลาให้ถูกต้องและเหมาะสม ความรักมันไม่ได้ขึ้นกับเวลาหรอกนะคะ :)

แบบพี่เเตงกวาค่ะ เพราะเรายังเด็กๆอยู่ไม่ค่อยคิดมากเหมือนผู้ใหญ่ ตอนที่เราคบกับเเฟน เราคอยโทรหาเขาตลอด เเต่พอเลิกกันเราก็คิดได้ว่าอีกไม่กี่ปีก็จะเข้ามหาวิทยาลัยเเล้ว เราเอาเวลาทั้งหมดมาทิ้งกับเรื่องความรักไม่ได้หรอก กว่าเราจะโตจนถึงวัยเเต่งงาน เราต้องเจอคนอื่นมากหน้าหลายตาอีกเป็นเเสนๆคน เเละหนึ่งในนั้นอาจจะเป็นคนที่ใช่ที่สุดก็ได้ ตอนนี้เราควรใส่ใจอนาคตมากกว่า เพราะมันคือสิ่งสำคัญต่อเราไม่ยาวนาน ส่วนใหญ่ความรักในวัยเรียนมักไม่ยั่งยืนเราก็ควรเลือกอนาคตซึ่งเป็นสิ่งที่มั่นคงกว่าใช่มั้ยละคะ