เมื่อวิหอวัง...ต้องไปเป็นสมาชิกครอบครัวลุงแซม

     สวัสดีครับน้องๆ ชาว Dek-D.com  วันนี้พี่ยีนพาเพื่อนๆ มาให้รู้จักกันนะครับ เป็นนักเรียนโครงการแลกเปลี่ยน AFS (โครงการนี้อีกแล้ว..อิอิ) ที่อาสามาเล่าประสบการณ์ตั้งแต่ก่อนบินจนถึงปัจจุบันให้ทุกคนได้เพลินกัน จะเป็นอย่างไร ไปเจอกับเธอกันเลยครับ...

     เมื่อสอบผ่านแล้ว ก็มีขั้นตอนเอกสาร ซึ่งตรงนี้ต้องใช้เวลาค่ะ เอกสารเยอะมาก แต่เป็นลำดับขั้นตอน มีเวลากำหนด ไม่ต้องห่วงค่ะ เราสามารถสอบถามเจ้าหน้าที่ AFS หรือรุ่นพี่ได้ ค่อยๆ ทำ เป็นประสบการณ์อีกอย่างที่ต้องเรียนรู้  ท้อบ้างเหมือนกัน แต่ต้องสู้ค่ะ โดยเฉพาะช่วงฉีดวัคซีน  ที่จริงแล้ว วิเคยลองสอบของโครงการอื่นเมื่อตอนอยู่ ม.3 ด้วย สอบได้ แต่ไม่ไปค่ะ อยากลองศึกษาโครงการอื่นๆ ดูก่อน ซึ่งคุณแม่ก็แนะนำโครงการ AFS ค่ะ  โครงการ  AFS เป็นโครงการที่เก่าแก่ที่สุดในโลก เป็นที่ยอมรับ มีรุ่นพี่รุ่นน้อง ดูแลกันดี และมีหลายประเทศทั่วโลกที่เราสามารถเลือกได้ แล้วก็ไม่ผิดหวังที่มากับโครงการนี้ค่ะ เจ้าหน้าที่ AFS ชาวอเมริกันที่ดูแลเราที่นี่ก็ใจดีมากๆ ปรึกษาได้ทุกเรื่องค่ะ
 

     ก่อนมาที่นี่ วิก็หาข้อมูล เกี่ยวกับบ้านเมือง รัฐ ภูมิอากาศ สภาพแวดล้อม เมื่อมีคำถามก็ปรึกษารุ่นพี่  และยังเขียนอีเมล์หาโฮสต์แฟมิลี่ ทำความรู้จัก แนะนำตัวกับเขา ถามเรื่องพื้นๆ ที่เราอยากรู้ แล้ววิก็เตรียมพวกซีดี ภาพ หนังสือแนะนำประเทศไทย เพลงไทย ฯลฯ มาด้วย ในฐานะที่เราเป็นเด็กแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม เราก็ต้องโปรโมทบ้านเมือง วัฒนธรรม ประเพณีอันงดงามของบ้านเรากันหน่อย  ไม่ใช่ว่าจะไปเอาแต่ภาษาหรือวัฒนธรรมอเมริกันเท่านั้น  นอกจากนี้วิก็ยังให้คุณแม่ช่วยสอนทำอาหารไทย  ลองฝึกทำกับพวกซองแกงสำเร็จรูปด้วย จะได้แก้ไขรสชาติให้เขากินได้  เพราะหากเราหาเครื่องปรุง ส่วนผสม ที่เหมือนบ้านเราไม่ได้ หรือราคาแพงเกินไป  เราก็ใช้ซองสำเร็จนี่แหละ ซึ่งเดี๋ยวนี้มีมากมายให้เลือก รสชาติก็อร่อยใช้ได้ค่ะ  ต้มยำกุ้ง พะแนง แกงเขียวหวาน ไข่เจียว มัสมั่น เป็นอาหารไทยที่ต่างชาติชอบมากๆ ค่ะ เตรียมฝึกทำไปเลย และโฮสแฟมิลี่ของวิก็ชอบอาหารไทยเช่นกันค่ะ  ครอบครัวพาไปทานอาหารไทยที่ร้านอาหารไทย (ของคนลาว..ฮ่าๆๆ) ด้วย แต่แพงมากค่ะ 

     สำหรับเรื่องภาษา วิก็ไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาก ก็เรียนแต่ที่โรงเรียน ไม่ได้ไปลงเรียนพิเศษเพิ่มเติมอะไร ได้พูดกับครูต่างชาติที่โรงเรียน  ดูหนัง ฟังเพลง แชทกับเพื่อนต่างชาติ (พอดีวิมีเพื่อนเป็นชาวอเมริกันอยู่บ้าง) ได้พูดบ้าง แต่ไม่บ่อยค่ะ แต่ก็ช่วยได้มากค่ะ ส่วนเรื่องเรียน สิ่งที่ต้องคิดคือจะลงเรียนวิชาอะไรบ้าง วิก็ได้เข้าเว็บไซด์ของโรงเรียนที่เราจะไปอยู่  ซึ่งมีข้อมูลให้เราได้เตรียมตัวไปก่อนได้พอสมควร รวมทั้งกิจกรรมต่างๆ ที่เราอยากจะเข้าร่วมค่ะ เตรียมตัวอะไรได้ก็เตรียมไปไปก่อน ทำให้เราไม่ต้องใช้เวลาปรับตัวกับทุกเรื่องที่นั่นมากจนเกินไปค่ะ

 
     ชีวิตความเป็นอยู่ที่นี่ดีมากค่ะ เมืองที่วิอยู่ก็เป็นเมืองปลอดภัย รถไม่ต้องล็อคกันเลยค่ะ  ไม่ต้องปรับตัวให้เข้ากับครอบครัวมาก เข้ากันได้ดี  เพราะครอบครัวอบอุ่น สนุกสนานคล้ายๆ ครอบครัวของวิเอง  มีพ่อ แม่ และพี่น้องอีก 4 คน  ตอนนี้พี่สาวไปเรียนมหาวิทยาลัยที่รัฐไอดาโฮแล้ว วิก็เป็นลูกสาวคนโตแทน มีพี่ชายวัยไล่เลี่ยกัน รวมถึงน้องชายและน้องสาว อบอุ่นดีค่ะ

     มาถึงใหม่ๆ ไม่ homesick เลยค่ะ  แต่พอโรงเรียนเปิดปุ๊บ วิก็เริ่มคิดถึงบ้าน เพราะเริ่มมีเครียดบ้าง กังวลบ้าง เพราะวิไม่เข้าใจทุกอย่างในห้องเรียน วิชาที่วิลงเรียนตอนภาคเรียนแรกมี Algebra2, Physics, Women Choir, College Writing, US Government, US history และ Aerobic/Conditioning (ยิม/พละน่ะค่ะ)  เนื่องจากที่โรงเรียนมีเด็กต่างชาติพอสมควร วิก็เลยโดนให้สอบ ESL (English as a Second Language) ด้วย เป็นข้อสอบวัดความรู้ภาษอังกฤษของเรา ประเมินก่อนว่าวิจะสามารถจะไปเรียนรวมกับเด็กของเขาในชั้นปกติได้หรือเปล่า ก็สอบฟัง พูด อ่าน เขียน ครบครัน  ปรากฎว่าสอบผ่านได้ไปเรียนห้องปกติรวมกับเด็กของเขา เด็กแลกเปลี่ยนบางชาติต้องไปเรียนชั้น ESL ค่ะ ชั้นนี้จะใช้ภาษาอังกฤษไม่ยาก สำหรับเด็กต่างชาติค่ะ  พอเรียนจริงๆแต่ละวิชามีคำศัพท์เฉพาะเยอะมากค่ะ 

     ตอนแรกวิก็เรียนไม่ค่อยทัน ใช้ตัวช่วยคือ Talking-Dict บ่อยมาก ฮ่าๆๆ แต่วิไม่ยอมแพ้ ด้วยความอยากรู้ อยากเข้าใจ  วิจึงตั้งใจเรียนและอ่านหนังสือทุกวันเลยคะ อ่านวิชา US Government กับ Physics ซะส่วนใหญ่ จนเข้าใจภาษามากขึ้นภายใน 2-3 สัปดาห์ วิชา College Writing ก็มีงานมอบหมายให้เขียน essay เยอะมาก ครั้งละหลายหน้า  วิต้องทำ college project ด้วย เป็นวิชาเตรียมเด็กที่จะเรียนต่อมหาวิทยาลัยค่ะ ตอนแรกวิก็มีท้อแท้นะคะ  แต่วิพยายามทำให้ดีที่สุด ไม่ได้คาดหวังอะไรมากมาย เพราะเอาเกรดกลับมาที่โรงเรียนก็ไม่ได้ โรงเรียนคิดให้แต่หน่วยกิตที่เรียน แต่วิก็ภูมิใจกับผลที่ออกมาทุกวิชาคือ A ค่ะ (คะแนนต้อง 90-100 ค่ะ)

     วิเอาเกรดกลับมาใช้ประโยชน์ไม่ได้  แต่เอาความภูมิใจกลับมาให้พ่อแม่และโรงเรียนค่ะ  ความจริงการเรียนที่นี้ก็ไม่ได้ง่ายหรือยากไปกว่าที่ไทยหรอกค่ะ แต่ที่ยาก คือความเข้มงวด การตรงต่อเวลา การเข้าเรียน การส่งงานต้องตรงเวลา  อีกอย่างจะสอบบ่อย และให้การบ้านสม่ำเสมอ การมีความรับผิดชอบจึงสำคัญมาก ถึงแม้ว่าจะทำกิจกรรมหลายอย่างก็ต้องไม่ทิ้งการเรียน  ตรงนี้วิได้เรียนรู้เยอะมากๆ รู้จักแบ่งเวลา  รู้จักใช้เวลาให้เป็นประโยชน์และมีค่าขึ้นเยอะค่ะ

     ระหว่างอยู่ที่นี่  วิต้องช่วยงานบ้าน ทำกิจกรรมของ AFS (เดือนละครั้ง) ทำกับกิจกรรมกับครอบครัว ทำการบ้าน อ่านหนังสือ ทำกิจกรรมที่โรงเรียน และทำกิจกรรมที่โบสถ์ ฯลฯ  สิ่งสำคัญอีกอย่างคือวิได้เรียนรู้จากการทำผิดพลาดด้วย แต่ที่นี่ไม่มีใครตำหนิหรือว่า เมื่อเราทำผิดพลาด ไม่รู้อะไรก็ขอให้ถาม เขาก็จะบอกจะอธิบาย  มีปัญหาอะไรก็เปิดอกคุยกัน เก็บไว้จะยิ่งเป็นปัญหา คนอเมริกันชอบคนพูดตรงๆ และแก้ปัญหาร่วมกันค่ะ

     เหตุการณ์ที่ประทับใจสำหรับวิมีเยอะมากๆ คงบอกไม่ได้หมด เพราะแทบทุกวันของวิมีอะไรให้น่าตื่นเต้นอยู่เสมอ อย่างเช่นในช่วงคริสมาสต์ค่ะ วิได้ของขวัญเยอะมาก แต่ละอย่างเป็นสิ่งที่วิอยากได้พอดี สนุกค่ะ วิได้ทำอะไรเยอะแยะ ได้ไปร้องเพลงตามบ้าน ไปงานคริสมาสต์ที่โบสถ์ ทำขนม  ทำบ้านขนมปัง ไปช้อปปิ้ง และไป ice skate ครั้งแรก (ล้ม 3 ครั้งแหนะ)   สิ่งที่ประทับใจอีกอย่างคือวิได้ทำอาหารไทยให้ครอบครัวและเพื่อนๆ ทาน และกำลังจะทำให้คุณครูทานด้วย วิจะจัดงาน Thai Night ในเดือนมีนาคมนี้ด้วยค่ะ วิดีใจที่พวกเขาชอบอาหารไทย  และอยากรู้เรื่องของเรามากขึ้น นอกจากนี้ วิยังได้เล่นเปียโนที่โบสถ์เป็นประจำ ได้ร้องเพลงในวง choir ทั้งของโรงเรียนและของโบสถ์ ได้ไปช่วยเหลือชุมชนในโครงการของโบสถ์และของโรงเรียน   ยุ่งดีค่ะ ไม่ว่างเลย แต่สนุกมากๆ ค่ะ

     สุดท้ายคือความประทับในตัวคุณครูที่นี่ค่ะ เขามีวิธีการสอนที่ดีและใจดี เพื่อนๆ ก็ใจดี เป็นกันเอง ช่วยเหลือดีมากๆ  ส่วนวิชาที่ชอบตอนนี้เห็นจะเป็น Psychology (จิตวิทยา) สนุกมาก ได้เรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมและความคิดของมนุษย์ และวิชาขับร้องประสานเสียงหรือ Choir ค่ะ  ได้ร้องเพลงหลายแนวดี (แต่ไม่ใช่เพลงป๊อปร็อคทันสมัยอะไรนะ) ได้เรียนรู้วิธีการร้องเพลงให้ถูกต้องจริงๆ ได้ออกงาน และทำให้มีเพื่อนเยอะด้วยค่ะ
 
     ถ้าเพื่อนๆ คนไหนที่มีโอกาสมาใช้ชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยน ก็ขอให้เข้มแข็ง ตั้งใจ และใช้เวลาให้คุ้มค่า 1 ปีมันไม่นานอย่างที่คิดนะค่ะ มีโอกาสทำอะไรก็ทำไป และทำหน้าที่เป็นทูตที่ดี เป็นตัวอย่างให้คนอเมริกันหรือชาติที่เราไปอยู่ได้เห็น ยิ่งตอนนี้ประเทศเราต้องการความเชื่อมั่นจากประเทศอื่นๆ ด้วย เราต้องเป็นนักประชาสัมพันธ์ให้ประเทศไทยด้วยนะคะ ส่วนเพื่อนๆ น้องๆ ที่ตอนนี้กำลังคิด หรืออยู่ระหว่างการตัดสินใจว่าจะเข้าร่วมหรือไม่ ก็อยากจะเชิญชวนให้มาเจอกับประสบการณ์ใหม่ๆ น้องๆ จะได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะค่ะ  จะรักพ่อแม่ครอบครัวมากขึ้น  รู้จักตัดสินใจเองมากขึ้น  กล้าหาญกล้าเผชิญกับอุปสรรค และมีความสุขกับประสบการณ์อันไม่รู้ลืมเลยค่ะ โอกาสมาถึงแล้วอย่าทิ้งไปนะคะ เพราะไม่มีใครให้โอกาสเราได้ตลอด แต่ตัวเราเองควรให้โอกาสตัวเองก่อนค่ะ Do it now!!!!

     โอ๊ย...ช่วยด้วย !  เลือดกระฉูด  ก็แหม..น้องวิเล่นจบแบบคมๆ ขนาดนั้น  อิอิ  ก็อย่างที่น้องวิบอกนั่นแหละครับ "น้ำขึ้นให้รีบตัก" โอกาสมาให้รีบคว้าไว้  และหากใครอยากคว้าพี่ยีนไปพูดคุยหรืออยากเล่าประสบการณ์เรียนต่างประเทศ  ก็อีเมล์มาได้ครับที่ gin@dek-d.com  ไว้เจอกันคราวหน้าครับ...

ขอขอบคุณข้อมูลจากน้องวิ  วิชฎา วิศาลบรรณวิทย์