สวัสดีค่ะ น้องๆ ชาว Dek-D.com ทุกคน วันนี้ พี่โปร ก็มีบทความดีๆ เกี่ยวกับประเทศเกาหลีมาฝากกันอีกแล้วค่ะ มีน้องๆ คนไหนสนใจเรียนภาษาเกาหลีกันบ้างเอ่ย? พี่มีบทความเกี่ยวกับไวยากรณ์พื้นฐาน 9 ประเภทมาฝากน้องๆ ที่กำลังเริ่มเรียนภาษาเกาหลี และยังเหมาะกับน้องๆ ที่กำลังเตรียมสอบวัดระดับภาษาเกาหลี หรือ TOPIK ระดับต้นอีกด้วย ไวยากรณ์ 9 ตัวนี้มีอะไรบ้าง จะยากหรือง่ายแค่ไหน มาลองดูกันค่ะ!                                                                                                                                                                                                                                                                   

                                                                                                                                   

     เมื่อน้องๆ อยากพูดถึงของ 2 สิ่งขึ้นไป จะใช้ "และ" หรือ "กับ" ใช่มั้ยคะ? ในภาษาเกาหลีมีคำเชื่อมของ 2 สิ่งเยอะมากๆ ที่ใช้บ่อยที่สุดคือ 와 (วา) และ 과(กวา) ถือเป็นคำเชื่อมคำพื้นฐานที่ควรรู้ค่ะ

     과 จะตามหลังคำนามแรกที่มีตัวสะกด เช่น  책과 가방 (แชก-กวา คา-บัง) (หนังสือกับกระเป๋า) ซึ่ง 책 มี ㄱ เป็นตัวสะกด ดังนั้นจะต้องใช้ 과

     와 จะตามหลังคำนามแรกที่ไม่มีตัวสะกด เช่น  의자와 책상 (อึย-จา-วา แชก-ซัง) (เก้าอี้กับโต๊ะ) เพราะว่า 의자 นั้น ตรง ‘자’ ไม่มีตัวสะกด

                                                                                                                                                                                       

     มาถึงอีกส่วนสำคัญของประโยคในภาษาเกาหลี นั่นคือคำที่เป็นตัวชี้ประธาน อย่าง 은(อึน)/는(นึน) กับ 이(อี)/가(กา)

     은(อึน) จะใช้กับคำนามที่มีตัวสะกด เช่น 선생님은 여자입니다. (ซอน-แซง-นิ-มึน ยอ-จา-อิม-นี-ดา)(คุณครูเป็น,คือผู้หญิง)  는(นึน) จะใช้กับคำนามที่ไม่มีตัวสะกด เช่น 나는 학생이다. (นา-นึน ฮัก-แซง-อี-ดา) (ฉันเป็น,คือ นักเรียน)

     이 (อี) จะใช้กับคำนามที่มีตัวสะกด เช่น 선생님이…., และ 가(กา) จะใช้กับคำนามที่ไม่มีตัวสะกด เช่น 제가….. (เชกา)                                                                                                                                

*และถ้าใครสงสัยว่า 은/는 ต่างกับ 이/가 อย่างไร? ทั้งสองกลุ่มนี้ต่างกันตรงที่ 이/가 จะใช้เน้นที่ประธานค่ะ แต่ 은/는 จะเป็นประโยคทั่วไปที่ไม่ได้เน้นประธาน เช่น

     선생님이 셔츠를 입다 (ซอน-แซง-นิ-มี ชอ-ชึ-รืล อิบ-ตา)(คุณครูใส่เสื้อเชิ้ต) ซึ่งใช้ 이 ทำให้ดูว่า คุณครูคือสิ่งที่ผู้พูดเน้นว่า ครูคนนั้น หรือ ครูคนนี้! ค่ะ แต่ถ้าเป็น 선생님은 셔츠를 입다 (ซอน-แซง-นิ-มึน ชอ-ชึ-รืล อิบ-ตา) แปลว่าคุณครูใส่เสื้อเชิ้ตเหมือนกัน แต่จะดูเป็นการพูดทั่วไปที่ไม่ได้เน้นประธาน                                                                                                                                                                                                                                                                    

     มีกลุ่มคำที่แสดงถึงประธานแล้ว มาถึงกลุ่มคำที่แสดงกรรมบ้างค่ะ นั่นก็คือ 를(รึล)/을(อึล) วิธีแยกก็ง่ายๆ ค่ะ ดูที่ตัวสะกดของกรรมนั่นเอง

     를 จะใช้กับกรรมที่ไม่มีตัวสะกด เช่น 영화를 보다. (ยอง-ฮวา-รึร โพ-ดา) (ดูหนัง)

     을 จะใช้กับกรรมที่มีตัวสะกดค่ะ เช่น 밥을 먹다.(พับ-บึล มอก-ตา) (กินข้าว)                                                                                                                                                                           

     의 (อึย) จะใช้แสดงความเป็นเจ้าของค่ะ จะใช้คั่นระหว่างเจ้าของกับสิ่งของนั้นๆ โดย เจ้าของ + 의 + สิ่งของ เช่น 나의 가방 (กระเป๋าของฉัน) เวลาอ่านจะไม่อ่านว่า “อึย” นะคะ แต่จะอ่านว่า “เอ หรือ เย” แทนนะคะ เมื่อใช้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ อย่าง 나의 가방 อ่านว่า นา-เอ คา-บัง                                              

     มาถึงอีกกลุ่มคำที่นำมาแสดงสถานะของคำนามกันค่ะ จะนำมาใช้เพื่อระบุสถานที่และเวลาค่ะ ลองมาดูกันว่าใช้อย่างไรให้ถูกต้อง

ระบุสถานที่ กลุ่มคำนี้ใช้เพื่อชี้สถานที่ มีความแตกต่างกันนั่นคือ

에 (เอ) จะใช้กับกริยาที่แสดงความหมายเกี่ยวกับการเดินทางหรือสถานะ เช่น ไป 가다 (คา-ดา) (ไป),  오다 (โอ-ดา)(มา) , 있다(อิด-ตา)(อยู่) เป็นต้น ตัวอย่างเช่น 집에 가다. (จิบ-เอ คา-ดา) (ไปที่บ้าน)

แต่ถ้า 에서 (เอ-ซอ) จะใช้กับกริยาทั่วไปที่แสดงถึงพฤติกรรมต่างๆ ที่จะทำในสถานนี้นั้นๆ ตัวอย่างเช่น 집에서 밥을 먹다. (จิบ-เอ-ซอ พา-บึล มอก-ตา) (กินข้าวที่บ้าน)                                                

ระบุเวลา ส่วนใหญ่แล้วจะใช้ 에 ทั้งหมดค่ะ ทั้งวัน เดือน ปี ฤดูกาล เวลา                                                                                                                                                                                                                                                             

     ในภาษาเกาหลี มีวิธีการปฏิเสธ หลายรูปแบบค่ะ หลักๆ เลยคือ 안 ~(อัน )/ ~지 않다 (จี อันทา)/ 못 (มช)/ 아니다(อานีดา) ซึ่งทั้ง 4 แบบมีวิธีใช้อย่างไร มาดูกันค่ะ                                            

     แบบแรก 안 + V แบบนี้ถือว่าง่ายสุดเลยค่ะ แปลว่า "ไม่" และสามารถใส่หน้ากริยาเข้าไปได้เลย เช่น 밥을 안 먹다 (พา-บึล อัน มอก-ตา) แปลว่า ไม่กินข้าว

     แบบที่สอง V+ 지 않다 รูปนี้จะเหมือนกับ 안 + V ค่ะ แปลว่า "ไม่" เช่นกันค่ะ แต่ว่าจะนำไปใส่ข้างหลังกริยาค่ะ เช่น 듣지 않다 (ดึด-จี อัน-ทา) (듣다 + ~지 않아)

     แบบที่สาม 못 + V วิธีการใส่ในประโยคเหมือนกับ 안+V เลยค่ะ แต่มีความหมายว่า ไม่(สามารถ) ค่ะ  เช่น 밥을 못 먹다 (พา-บึล มด มอก-ตา) (อยากกินข้าว แต่กินไม่ได้ หรือ ไม่ได้กิน) 못 해요 (มด เท-โย) (ไม่สามารถทำได้ แต่อยากทำ)

     แบบที่สี่ N+ 아니다 (อานีดา) รูปนี้จะต่างจากเพื่อนเลยค่ะ เพราะจะตามหลังคำนาม ใช้เพื่อปฏิเสธว่า ไม่ใช่สิ่งนั้น สิ่งนี้ คนนั้น คนนี้ เช่น ที่ได้ยินกันบ่อยๆ ในเพลง ละคร หรือ รายการเกาหลีว่า “나 아니야!” (นา อา-นี-ยา) (ไม่ใช่ฉันนะ) ก็มาจากรูปนี้ค่ะ (나 (ฉัน) + 아니다)                                                                                                                                                                                                                                                                           

     รูปประโยคนี้จะเป็นประโยคที่แสดงความสุภาพนะคะ จะใช้เมื่อพบกับคู่สนทนาครั้งแรก หรือ กรณีที่สนทนากับผู้ใหญ่หรือบุคคลที่ตำแหน่งสูงกว่า

     วิธีเขียนรูปประโยคนี้คือ ใส่กริยาและตามด้วยรูปประโยคนี้ (V + ㅂ니다, 습니다) เช่น 가다 (คาดา) – 갑니다 (คัม-นี-ดา)  แปลว่า ไป 
쓰다 (ซือ-ดา) – 씁니다 (ซึม-นี-ดา) แปลว่า เขียน
먹다 (มอก-ตา) – 먹습니다 (มอก-ซึบ-นี-ดา) แปลว่า กิน
읽다(อิก-ตา) – 읽습니다(อิก-ซึม-นี-ดา) แปลว่า อ่าน

     แต่ก็จะมีการผันกริยาพิเศษด้วยนะคะ นั่นคือกริยาที่ลงท้ายด้วย ㄹ เช่น 만들다(มัน-ดึล-ดา) จะกลายเป็น – 만듭니다 (มัน-ดึม-นี-ดา) (ทำ) ตัด ㄹ ออกแล้วใส่ ㅂ니다 ได้เลย

     ในกรณีที่เป็นประโยคคำถามก็เปลี่ยนจาก ㅂ니다/습니다 เป็น  ㅂ니까?/습니까? (ซึม-นี-กา?)  เช่น กินข้าวมั้ยคะ/ครับ?  먹습니까? (มอก-ซึม-นี-กา?)                                                                                                                                                                                                                                                                      

     มาถึงประโยคบอกเล่าแบบทั่วไปบ้างค่ะ ปกติแล้วจะใช้รูปประโยคนี้กับเพื่อนที่ยังไม่ค่อยสนิท หรือ ผู้ใหญ่ที่สนิทมากๆๆ (ส่วนใหญ่จะใช้กับรุ่นพี่ที่สนิทมากๆ นะคะ หรือไม่ก็คนในครอบครัว นอกเหนือจากนี้ใช้รูป ㅂ니다/습니다 ดีกว่าค่ะ) โดยรูปประโยคนี้มีการผันกริยาด้วยนะคะ แอบยากขึ้นนิดหน่อย                                                                                                                            

      “~아요” (อา-โย) รูปนี้จะใช้กับกริยาที่เสียงลงท้ายด้วย ~ㅏ(อา) หรือ  ~ㅗ (โอ) เช่น
가다(คา-ดา) – 가요(คา-โย)(ไป)
보다(โพ-ดา) (보+아) – 봐요(บวา-โย)(ดู)
หรือถ้ามีตัวสะกดก็จะใส่ ~아요 ตามได้เลยค่ะ เช่น 맞다(มัด-ตา) – 맞아요(มา-จา-โย)(ถูกต้อง)

      “~어요”(ออโย) รูปนี้จะใช้กับกริยาที่นอกเหนือจาก ~ㅏ(อา) หรือ  ~ㅗ(โอ) เช่น ~ㅓ(ออ), ㅡ(อือ), ㅜ(อู), ㅣ(อี)ค่ะ เช่น
쓰다(ซือ-ดา) – 써요(ซอ-โย)(เขียน)
먹다(มอก-ตา) – 먹어요(มอ-กอ-โย)(กิน),
주다(จู-ดา) (주+어) – 줘다(จวอ-โย)(ให้)
แต่ ถ้าเป็นกริยาที่ออกเสียง ~ㅣ จะมีกลายเปลี่ยนรูปนิดหน่อยนะคะ เมื่อ ~ㅣ + 어 จะออกเสียงเป็น 여 นะคะ เช่น 마시다(มา-ชี-ดา) – 마셔요(มา-ชยอ-โย)(ดื่ม) เป็นต้น