หนังสือชนะการประกวด... - -
‘นั่นคือความรู้สึกแรก (และทำหน้ายังงั้นด้วย) ที่พี่ตินรู้ตัวว่าจะต้องอ่าน “กาหล มหรทึก” หนังสือที่มีตราประทับบนหน้าปกว่า “รางวัลยอดเยี่ยมนายอินทร์อะวอร์ด ประจำปี ๒๕๕๗”
ขอเล่าที่มาที่ไปนิดนึง... ส่วนตัวเลยนะ พี่ตินไม่อ่านหนังสือชนะการประกวด เพราะ... ไม่ชอบ มีอคติส่วนตัวเลยว่าหนังสือชนะการประกวดต้องน่าเบื่อ ต้องมีศัพท์สำนวนยากๆ อ่านแล้วไม่เข้าใจ ดังนั้น ก็เลยคิดไว้ว่าไม่เอาดีกว่า แต่... ในเมื่อหนังสือเล่มนี้ เป็นผลงานของน้องปราปต์ นักเขียนเด็กน้อยที่รู้จักกันมาสิบปี ตั้งแต่เว็บเด็กดียุคแรกๆ และพี่ตินเคยประทับใจผลงานของเขามา เพราะสำนวนเก๋ เท่ ไม่เหมือนใคร เนื้อเรื่องน่าสนใจถามว่ารู้สึกอย่างไรที่ได้รู้ว่าน้องปราปต์ได้รางวัล ก็ไม่แปลกใจนะ เพราะตอนเจอกันครั้งแรก ก็รู้สึกอยู่แล้วว่านักเขียนคนนี้มีของและมีฝีมือ พอน้องเขาได้รางวัลจริงๆ ก็ดีใจไปกับเขาด้วย
อย่างไรก็ตาม อีกเรื่องที่รู้สึกคือหนังสือเล่มนี้ชื่อแปลก อ่านยากจัง... - -‘
เปิดหนังสือไป 4-5 หน้าแรก สัมผัสถึงอารมณ์ในภาษาเขียนได้เต็มๆ มาเต็ม จัดเต็ม ของเขาแรงมาก ระยะหลังๆ พี่ตินหาหนังสือที่อ่านจบภายในระยะเวลาสั้นๆ ยากมาก แต่เล่มนี้ ได้เลยนะ อ่านแล้วต้องเปิดต่อ เปิดต่อ และเปิดต่อ...
สิ่งที่พบคือ ถ้าเปรียบเป็นอาหาร ผลงานเล่มนี้มันมีรสชาติหลากหลายมาก เป็นได้ทั้งอาหารไทย อาหารฝรั่ง อาหารญี่ปุ่น อาหารจีน เป็นได้ทั้งของคาวและของหวาน อาหารนี้รสแปลก แต่ก็ตื่นตาตื่นใจ ทำให้เราอยากตักเข้าปาก คำแล้วคำเล่า คำแล้วคำเล่า
บทสรุปคือ นิยายเรื่องนี้เป็นงานสืบสวนฆาตกรรมแบบไทยแท้ ซึ่งหาได้ยากมาก จุดเด่นในผลงานคือเล่นกับจิตใจมนุษย์ และการบรรยายที่เก็บลักษณะบุคลิกของตัวละครได้หมด รายละเอียดมาชัด มาเต็ม ทำให้เราเห็นภาพของแต่ละตัวละครได้อย่างชัดเจน และทำให้เราเกิดความคิดวิเคราะห์ได้ ใครคือคนร้าย... ทำไมเขาต้องทำแบบนั้น เพราะอะไร พี่ตินชอบมาก การใส่รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แต่คมชัด ทำให้เราเข้าใจสถานการณ์ในเรื่องได้ และทำให้สุดท้าย เราอุทานออกมาได้ว่า อ๋อ นี่เองฆาตกร
คือบอกได้เลย เราไม่แปลกใจในการกระทำของฆาตกร กาหลมหรทึกไม่ใช่หนังสือแนวสืบสวนที่จู่ๆ ฆาตกรโผล่มากลายเป็นใครไม่รู้ ทำเราร้อง ว้า... อะไรอ่ะ ไม่เห็นรู้เลย แต่เป็นหนังสือที่กระตุ้นให้เราคิดตามได้ตลอดทั้งเรื่องจริงๆ
ปิดท้าย ขอขอบคุณน้องปราปต์สามเรื่องด้วยกัน
- ขอบคุณที่ทำให้พี่ลบล้างอคติที่คิดว่า ไม่มีนักเขียนไทยคนไหนเขียนงานสืบสวนแบบไทยสไตล์ได้หรอก มันยากเกินไป สถานการณ์ไทยๆ เอามาเล่นยาก ใครจะไปทำได้ น้องปราปต์ดึงเอาสถานการณ์ในอดีตของไทยมาใส่ได้อย่างแนบเนียน ฉวยโอกาสจากความเป็นไทยๆ แล้วเขียนมันออกมาให้ดูเป็นสากล ทำให้พี่รู้สึกว่า... เฮ้ย ประเทศไทยเราก็เล่นแนวสืบสวนได้ แถมยังเท่และเก๋ไม่แพ้ประเทศอื่นเลย ไม่อายฝรั่ง ไม่อายญี่ปุ่น เป็นแนวสืบสวนแบบไทยๆ ที่เท่มาก มากๆๆๆ มากจริงๆ
- ขอบคุณที่ทำให้พี่ลบล้างอคติที่คิดว่า งานรางวัลไม่มีเล่มไหนอ่านรู้เรื่องหรอก นี่เป็นงานเขียนแนวรางวัลเล่มแรกที่พี่อ่านแล้วเข้าถึงจริงๆ และสนุกกับมันจริงๆ และคิดว่า... เรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นได้จริงๆ ขอบคุณสำหรับความจริงที่น้องปราปต์มอบให้ ชอบมาก
- ขอบคุณที่กลับมาเขียนงานอีกครั้ง เท่าที่รู้ น้องปราปต์หายจากวงการหนังสือไปนานมาก แต่พี่ก็แอบคิดในใจตลอดว่า น้องน่ากลับมาเขียนนะ เพราะเขามีของ ก็คือว่ากันแล้วก็แอบรออยู่ว่าสักวันจะได้เห็นน้องกลับมาอีกครั้ง และการกลับมาครั้งนี้ก็สวยงามนะ ต่อให้เรื่องนี้ไม่ได้รางวัล ก็ถือว่าปราปต์ประสบความสำเร็จจริงๆ ขอขอบคุณที่น้องสร้างผลงานดีๆ ที่จะกลายเป็นแรงบันดาลใจให้กับนักเขียนไทยๆ รุ่นใหม่ คิดว่าถ้าใครได้อ่านงานของปราปต์ จะเกิดแรงบันดาลใจ อยากเขียนงานแบบไทยสไตล์ออกมาอีกเยอะๆ และจะทำให้วงการหนังสือบ้านเราดีกว่านี้ พัฒนาไปได้ไกลกว่านี้ มีความเป็นไทยมากขึ้น ไม่มองว่าต่างชาติเจ๋งดีเท่ แต่ภูมิใจในความเป็นไทยๆ ของเราจริงๆ ทั้งกลอน กาพย์ ฉันท์ คำเป็นคำตายที่น้องใส่มา มันให้ความรู้ได้ดีมาก และทำให้ได้รู้ว่าภาษาไทยเนี่ย เท่สุดยอดไปเลยจริงๆ
ขอบคุณปราปต์ และขอบคุณบริษัทอมรินทร์ ที่มอบรางวัลให้กับนักเขียนผู้นี้...
อตินเอง
9 ความคิดเห็น
ตอนแรกอ่านชื่อเรื่องเป็น กาหลม...ระทึก
หือ? กาหลม อะไรคือกาหลม งงอยู่นานเชียว
ที่แท้อ่านว่า กาหล มหรทึก ชื่อเรื่องน่าตื่นเต้นเชียว
ต้องไปหาซื้อตามร้านแล้ว
อู้ว.. ต้องไปหาซื้อซะแล้ว ไม่พลาดๆ
น่าอ่านจังแฮะ อยากได้อ่ะ
จริงๆเป็นคนโลกสวยน่ะ โดยส่วนตัวจะข้อนข้างไม่ชอบ เกลียดเลยก็แล้วกันตัวฉากจบของหนังสือแนวฆาตกรรม ฉากที่มันคลายปมแล้วฟิลจะแบบว่า "กรี้ดดด ฉันรับไม่ได้ เป็นแบบนี้ได้ไงโหดร้าย เกลียดเล่มนี้จัง" เยอะสุดก็ร้องไห้ เอี้กๆ (น่าถีบแฮะฉัน) แต่สุดท้ายเล่มไหนที่เกลียดมาก กลับเป็นเล่มที่หยิบมาอ่านช้ำบ่อยที่สุด ออกแนวขัดแย้งในตัวเองจัง 555
เล่มนี้ต้องสอยมาอ่านซะแล้ว ว่าจะทำให้เราเกีดฟิลขัดแย้งแบบนั้นได้ป่าว เอี้กๆ
เขียนซะอยากจะพุ่งไปร้านหนังสือเดี๋ยวนี้เลยค่ะ
น่าอ่านมากค่ะ ปกติอ่านหนังสือทุกแนว หลังอ่านจบก็มักจะเขียน 'ตัวละครที่ชอบ, ข้อคิด, ประโยชน์ที่ได้รับ' เวลาอ่านพวกหนังสือได้รางวัล จะทำให้ตั้งใจอ่านมากกว่าปกติค่ะ เพราะมักจะมีปมเล็กปมน้อยและสาระต่างๆที่สอดแทรกมาได้อย่างแนบเนียน...
เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องค่ะ ที่จะต้องไม่พลาดอุดหนุนแน่นอน...แต่ว่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ไทย...อย่างไรก็ตาม ได้ยินชื่อหนังสือเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนที่เพิ่งจัดพิมพ์แล้วค่ะ อุดหนุนนักเขียนต่างประเทศแล้ว อย่าลืมอุดหนุนนักเขียนไทยบ้างนะคะ!~~:)
เล่มนี้แนะนำเหมือนกันเลยค่ะ ปกติเวลาอ่านแนวสืบสวน จะไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ แต่เล่มนี้รู้สึกหนาวๆเลยค่ะ555 ความจริงนิยายสืบสวนสไตล์ไทยจ๋า ก็มีนะคะ ของคุณวินทร์ เลียววาริณ ชุดพุ่มรัก พานสิงห์ ถ้าจำไม่ผิดตอนนี้ออกมาประมาณ 6 เล่มแล้วค่ะ ตัวเอกเป็นนักร้องลูกทุ่ง เป็นอีกชุดที่แนะนำเลยค่ะ^^
ได้ลองซื้อมาอ่านแล้วค่ะจะบอกเลยว่า ดีมากกเคยอ่านแนวนี้มาหลายเรื่องค่ะ นิยายเรื่องนี้มีปมมีเงื่อนงำมากจริงๆ คิดว่าคนร้ายคือคนนั้นแต่ก็คิดผิด ตื่นเต้นทุกหน้าจริงๆ เล่มนี้ขอแนะนำจริงๆค่ะ ลองหาอ่านกันดูน่ะค่ะสนุกจริงยืนยันค่ะ
สนุกมาก ภาษามีเสน่ห์ สามารถดึงคนที่ไม่ชอบพีเรียดอย่างเราได้
โดยส่วนตัวเป็นคนอยู่กับพีเรียดได้ไม่นาน อ่านไปนิดก็วาง
แต่เรื่องนี้เราอ่านต่อเนื่องได้ชะงัก รู้สึกตัวอีกทีก็จบแล้ว
...เราว่ามันสั้นไปหน่อย คือเวลาอ่านนิยายที่หักมุมแบบนี้
มันควรจะมีเวลาให้คนอ่านลังเล สับสนว่าตกลงอะไรเป็นอะไร
แต่นี่สงสัยได้ไม่ทันไร ความจริงก็เริ่มมา แล้วก็ โป้ง!
คือเรารู้สึกว่าฟิลลิ่งตัวเองยังไม่เงิบพอ (แต่เฉลยเงิบจริง ยอมรับ)
โดยรวมดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ เราชอบมากที่ใช้ฉากเป็นอดีตเนี่ย
ถึงจะไม่ชอบพีเรียด แต่ถ้าของคุณปราบต์ เราก็คงหามาอ่านอีก