นิราศมหรรณพ
นิยายเชิงสัญลักษณ์ที่หาหมวดลงไม่ได้!
 
เห็นคำพาดหัวแล้ว น้องๆ หลายคนคงตกใจ นิยายอะไรหาหมวดลงไม่ได้ ใช่แล้ว พี่ตินกำลังพูดถึง “นิราศมหรรณพ” นิยายเรื่องใหม่จากปลายปากกาของนักเขียนรางวัลนายอินทร์อะวอร์ดประจำปี 2557 เขาก็คือ ปราปต์ นักเขียนผู้วนเวียนอยู่ในเว็บเด็กดีของเรานี่เอง
 
ก่อนจะอ่าน “นิราศมหรรณพ” พี่ตินเคยผ่านตาผลงานของปราปต์มาหลายต่อหลายเล่ม ตั้งแต่เขายังเป็นนักเขียนหน้าใส (มากกก) กับผลงานน่ารักๆ สาวป่วนก๊วนรด. และ รักต้องปล้ำ จากนั้น ก็มาอ่านผลงานที่สร้างชื่อเสียงให้เขาอย่างมากมาย นั่นคือ กาหลมหรทึก นิยายแนวสืบสวนฆาตกรรมที่ได้รับรางวัลนายอินทร์อะวอร์ดประจำปี 2557 อย่างที่เราบอกไปข้างต้น
 
ด้วยหน้าที่การงาน พี่ตินบอกเลยว่าผ่านการอ่านนิยายมาเยอะมาก และรีวิวนิยายมาก็เยอะ แต่ไม่เคยมีเรื่องไหนที่หนักใจกับรีวิวมากเท่าครั้งนี้ เพราะก็อย่างที่จั่วหัวไปนั่นแหละ นิยายเรื่องนี้ไม่มีหมวด!!! - - น้องๆ ก็คงยังงงๆ อยู่นั่นเอง จะเป็นไปได้เหรอ นิยายไม่มีหมวด คือ มันก็คงไม่ถึงกับไม่มีหมวดหรอก แต่ว่า นิยายเรื่องนี้หมวดเยอะเกินไปต่างหาก (อติน หยุดไหม...???)

ปราปต์และกิ่งฉัตร 
 
ก่อนจะอ่าน พี่ตินถามผู้เขียนโดยตรง (จริงๆ ก็คือแซว) ว่า เรื่องนี้เกี่ยวกับน้ำหรือ ถึงเป็นนิราศมหรรณพ ฆาตกรรมในน้ำหรือเปล่า ผู้เขียนก็ตอบมายิ้มๆ ว่า “อย่าให้สปอยล์เลย อ่านเองดีกว่า” และเมื่ออ่าน ก็ได้คำตอบแจ้งแก่ใจว่านิยายเรื่องนี้ เกี่ยวกับน้ำจริงๆ แต่เกี่ยวในแบบที่พี่ตินนึกไม่ถึงเลย คำโปรยหลังปก ผู้เขียนยกกลอนแสนเศร้าของสุนทรภู่ จากเรื่องพระอภัยมณีมาไว้ด้วย
 
ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
แม้เกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร
ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา
 
แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ
พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา
แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา
เชยผกาโกสุมประทุมทอง
 
ดังนั้น จึงบอกได้ว่า นิยายเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับน้ำและความรัก แต่...!! คำโปรยหลังปก ก็มีการใส่เรื่องคดีปริศนาที่เกิดขึ้นทั่วกรุงด้วย จุลเกตุ (น่าจะเป็นนางเอก) ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ถูกดึงไปเกี่ยวข้องกับคดีปริศนาทั่วกรุง เหยื่อแทบทุกรายถูกฆาตกรรมในวัด มีขวดใส่น้ำมันตกข้าง สภาพศพภายนอกปราศจากบาดแผล แต่อวัยวะภายในถูกทึ้งจนขาดวิ่น อ่า... นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรัก แต่เป็นนิยายที่มีเรื่องฆาตกรรมเข้ามาเกี่ยว แต่...!! อย่าเพิ่งด่วนสรุป เพราะไอ้คำว่า อวัยวะภายในถูกทึ่งจนขาดวิ่นแต่สภาพศพปราศจากบาดแผล บอกชัดเลยว่านิยายเรื่องนี้ไม่ใช่การฆ่ากันแบบง่ายๆ แต่ต้องมี วิทยาศาสตร์ ด้วยแน่ๆ อ่า... อะไรกันเนี่ย ยิ่งอ่านยิ่งซับซ้อนซ่อนเงื่อน ตกลงแล้ว นิยายเรื่องนี้ จะพาเราไปพบบทสรุปที่ไหนกัน

เล่มบางๆ แค่นี้แต่มีความลับซ่อนอยู่มากมาย 
 
สิ่งหนึ่งที่ขอชื่นชมนักเขียนก็คือ จาก “กาหลมหรทึก” สู่ “นิราศมหรรณพ” ปราปต์ เป็นนักเขียนที่นำ ความเป็นไทย มาประยุกต์ใช้ในผลงานได้ดีมากๆ นักเขียนไทยน้อยคนที่จะมองเห็นและเลือกใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้ สำหรับเรื่องนี้ ปราปต์หยิบบทกลอนของสุนทรภู่มา โดยเลือกวรรณคดีที่มีชื่อเสียงที่สุดของท่าน นั่นก็คือ "พระอภัยมณี" และสร้างเรื่องราวต่อยอดได้อย่างน่าฉงนใจ จากนั้นก็หาข้อมูลมาสนับสนุน เพื่อชักจูงใจให้ผู้อ่านเชื่อในสิ่งที่เขาได้สรุปไว้ (แม้สำหรับพี่ติน จะยังไม่ถึงกับเชื่อสนิทใจเต็มร้อย แต่ก็บอกได้ว่า ข้อมูลที่นำมาสนับสนุนนั้น มีความเป็นไปได้ และช่างจินตนาการมาก!!!) และอย่าลืมว่า ฉากฆาตกรรมเกิดขึ้นในวัด! ดังนั้น เราจึงมีโอกาสได้รับฟังประวัติของวัดต่างๆ อย่างละเอียด บางวัด เราก็รู้มาบ้างแล้ว แต่บางวัด เราไม่รู้จักเลย ถือเป็นข้อมูลที่มีค่ามากๆ อ่านแล้วเห็นถึงความพยายามของคนเขียนในการเก็บข้อมูล และความพยายามในการเชื่อมโยง ร้อยเรียงเรื่องราวต่างๆ เข้าด้วยกัน บอกได้เลยว่า ฆาตกรรมที่วัดเนี่ย มันมีที่มานะ ไม่ใช่ว่าจู่ๆ ก็มาเลือกวัดมั่วๆ ระหว่างอ่าน ลองหาคำตอบจากสิ่งที่คนเขียนเขาใส่มาด้วยค่ะ ว่าแต่ละวัดที่เขาเลือกมา มันมีความสำคัญอย่างไรบ้าง
 
นอกจากความเป็นไทยที่ว่ามา นิยายเรื่องนี้ ยังเป็น นิยายเชิงสัญลักษณ์ (ซึ่งค่อนข้างหาได้ยากในนิยายของไทย) ถามว่าสัญลักษณ์ยังไง แบบไหน คงบอกไม่ได้เพราะจะสปอยล์ของเขาเกลี้ยง แต่บอกได้เลยว่าประเด็นที่ใส่เข้ามาในเรื่อง พี่ตินรับรู้และเข้าใจทุกอย่าง แถมยังประทับใจด้วยที่คนเขียนเลือกเล่นประเด็นนี้ ไม่ว่าจะเรื่อง “ความเท่าเทียมของมนุษยชาติ” หรือว่า “สิ่งแวดล้อม” ล้วนแต่เป็นประเด็นที่ควรพูดถึง นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ของตัวละครต่างๆ  ในเรื่อง ล้วนมีความหมายทั้งสิ้น แม้แต่ “ชื่อ” ของตัวละครก็มีความหมายนะคะ อ่านแล้วอย่าปล่อยผ่าน ขอให้คิดนิดนึง ผู้เขียนสร้าง “ตัวละคร” ไว้อย่างมีจุดมุ่งหมาย และการกระทำของทุกตัวละคร ส่งผลถึงตอนจบหมดค่ะ (กรุณาเก็บให้ครบ จะได้ไม่ต้องกลับมาอ่านใหม่ด้วยความไม่เข้าใจในภายหลัง)
 
ขอเตือนเพิ่มอีกนิดว่าระหว่างที่อ่านนิยายเล่มนี้ ขอให้คุณใส่ใจกับประโยคที่ทิ้งเอาไว้ หรือแม้แต่บทสนทนาต่างๆ เพราะนักเขียนได้ทิ้งเบาะแสเอาไว้เป็นระยะๆ เพื่อให้เราคลี่คลายได้เองในตอนท้าย ส่วนเรื่องเดาว่าคนร้ายเป็นใคร พี่ตินเดาถูกอยู่แล้ว เซียนขนาดนี้ 555 แต่... บอกไว้ได้เลยว่าคุณค่าของนิยายเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่การมานั่งแอบซ่อนคนร้ายหรือไล่จับคนร้าย แต่มันอยู่ที่ “จินตนาการ” ค่ะ เพราะฉะนั้น นอกจาก “ความรัก” “สืบสวน” “ฆาตกรรม” “วิทยาศาสตร์” “กลอน” นิยายเรื่องนี้ ยังมี “แฟนตาซี” เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย นับๆ ไปนี่ กี่หมวดแล้วเนี่ยยยยยย และบอกได้เลยค่ะว่ามันไม่ปิดหมวดแค่นี้แน่ มันมีหมวดอื่นอีก มีอีกจริงๆ! (คนที่อ่านแล้วจะเข้าใจว่าพี่ตินหมายถึงอะไร)
  
นิยายเรื่องนี้ใช้บทกลอนของท่านกวีสุนทรภู่มาเป็นตัวเดินเรื่อง
น่าสนใจมากๆ

 
สำหรับน้องๆ ที่กำลังฝึกฝนอยากเป็นนักเขียน หรืออยากเขียนงานให้เก่งๆ พี่ตินขอแนะนำให้อ่านหนังสือเล่มนี้ เพราะนี่คือตัวอย่างผลงานที่จะ "สอน" ให้เราสร้างผลงานดีๆ ออกมาได้ หลายสิ่งหลายอย่างที่ ปราปต์ สร้างไว้ มีคุณค่าและน่าศึกษามาก นักเขียนรุ่นใหม่ ควรใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ "เรียนรู้" ผลงานของ "รุ่นพี่" เพื่อสร้างผลงานที่ดีไม่แตกต่างกันในอนาคตนะ

ก่อนจากกันไป พี่ตินขอจบรีวิวด้วยคำเตือนสั้นๆ สำหรับคนที่กำลังจะหยิบผลงานเล่มนี้ขึ้นมาอ่าน คำที่เหมาะกับนิยายเรื่อง “นิราศมหรรณพ” ก็คือ “อย่าคาดหวัง” เพราะคุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่าหน้าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น และระหว่างอ่าน ขอให้เปิดใจไปตลอดทาง เพราะมันมี “ความเชื่อ” ที่เราอาจไม่เคยรู้หรือไม่เคยคิดซ่อนอยู่มากมายทีเดียว!

ลองอ่านนิราศมหรรณพได้นะ 


 
อตินเอง
ป.ล. พี่ตินไม่ขอตอบว่านิยายเรื่องนี้สนุกไหม แต่ขอบอกว่า “นับถือ” ในความ “กล้า” ของผู้เขียน ขอบคุณมากที่กล้าลองทำอะไรแปลกใหม่ที่ “แทบหาไม่ได้” ในวงการวรรณกรรมไทย และบอกได้เลยว่าเพียงแค่คุณ “กล้า” แค่นี้ เราก็พร้อมจะยอมรับว่า คุณคือ “นักเขียนที่ประสบความสำเร็จ” แล้ว 

ไลค์เพจ writer ด้วยจ้า 

พี่อติน
พี่อติน - Writer Editor ผู้ดูแลหมวดนักเขียนที่หลงใหลการอ่านแบบสุดๆ และไม่เคยพลาดทุกข่าวสารในวงการวรรณกรรม!

แสดงความคิดเห็น

ถูกเลือกโดยทีมงาน

ยอดถูกใจสูงสุด

ติ่งพี่อติน 20 เม.ย. 58 11:08 น. 2
บทความนี้เขียนได้ดีฮะ ส่วนนิยายเรื่องนี้ยังไม่ได้อ่านเลย แต่น่าสนใจดีนะฮะ ติดใจมาตั้งแต่ตอนอ่านกาหลมโหรทึกแล้ว ^^
0
กำลังโหลด
กำลังโหลด
ศิลาริน 19 เม.ย. 60 16:26 น. 1-1

ชื่นชมมากค่ะ กาหลมหรทึกกเน้นปริศนาซับซ้อนกับการไขปริศนาแบบถอดรหัส เรื่องนี้อ่านทีแรกก็ชวนให้นึกว่าต้องถอดรหัสอีกรึเปล่า แต่สุดท้ายกลับเป็นอะไรที่แปลกใหม่ไปคนละขั้ว เขียนได้คลาสสิก abstract. มีความอยู่ตรงกลางที่เชื่อมวิทยาศาสตร์และแฟนตาซีให้มีความ"เข้ากันได้"อย่างลงตัวสุดๆ

0
กำลังโหลด
กำลังโหลด
กำลังโหลด

11 ความคิดเห็น

ศิลาริน 19 เม.ย. 60 16:26 น. 1-1

ชื่นชมมากค่ะ กาหลมหรทึกกเน้นปริศนาซับซ้อนกับการไขปริศนาแบบถอดรหัส เรื่องนี้อ่านทีแรกก็ชวนให้นึกว่าต้องถอดรหัสอีกรึเปล่า แต่สุดท้ายกลับเป็นอะไรที่แปลกใหม่ไปคนละขั้ว เขียนได้คลาสสิก abstract. มีความอยู่ตรงกลางที่เชื่อมวิทยาศาสตร์และแฟนตาซีให้มีความ"เข้ากันได้"อย่างลงตัวสุดๆ

0
กำลังโหลด
ติ่งพี่อติน 20 เม.ย. 58 11:08 น. 2
บทความนี้เขียนได้ดีฮะ ส่วนนิยายเรื่องนี้ยังไม่ได้อ่านเลย แต่น่าสนใจดีนะฮะ ติดใจมาตั้งแต่ตอนอ่านกาหลมโหรทึกแล้ว ^^
0
กำลังโหลด
กำลังโหลด
กำลังโหลด
กำลังโหลด
mbth96 (จะออกไปแตะขอบฟ้า) Member 20 เม.ย. 58 13:33 น. 6

เคยอ่านสาวป่วนก๊วนรด.และรักต้องปล้ำ แต่ยังไม่ได้อ่านกาหลมหรทึก มาเจอบทความนี้แล้วอยากจะไปหามาครอบครองทั้งกาหลฯและนิราศฯเลย

รักเลย 

0
กำลังโหลด
Chanyanuch Member 20 เม.ย. 58 16:41 น. 7

อย่าว่าแต่นิราศมหรรณพหาหมวดลงไม่ได้เลย

นิยายบางเรื่องของเรา(ที่อยู่ในไหดอง)ก็หาหมวดลงไม่ได้เหมือนกัน  หมวดเยอะเกินไปเสียใจ

0
กำลังโหลด
กำลังโหลด
pooh 7 พ.ค. 58 11:48 น. 9
อ่านจบแล้ว สนุกและได้ความรู้มากค่ะ แต่อยากฝากไปถึงคนเขียนนิดนึงได้มั้ย ว่าอย่าเขียนเรื่องวกวนไปมา เพราะคนอ่านถ้าอ่านไม่จบภายในครั้งเดียว มาอ่านต่อแล้วไม่รู้เรื่อง ต้องวกไปอ่านใหม่น่ะค่ะ ถ้าเรื่องเรียงตามลำดับเราอ่านแล้วคั่นไว้ ไปทำธุระ กลับมาอ่านแล้วก็ยังรู้เรื่อง ตั้งแต่กาหลฯ แล้วค่ะ ต้องอ่านวนไปวนมามันน่ารำคาญ
0
กำลังโหลด
ฮะเก๋า 15 พ.ค. 58 08:51 น. 10
คุณ pooh มันเป็นการนำเสนอในอีกรูปแบบหนึ่งครับ การเขียนไม่จำเป็นต้องลำดับเวลา รูปแบบการเขียนขึ้นอยู่กับผู้เขียนจะนำเสนอ การที่คุณรำคาญไม่ใช่ว่าเขาเขียนไม่ดี หรือการเขียนแบบนี้มันไม่ได้เรื่อง แต่เป็นเพราะคุณไม่คุ้น ไม่ถนัด ฉะนั้นสิ่งที่ควรปรับปรุงคือตัวเองที่ต้องพยายามอ่านหนังสือให้มากแนวยิ่งขึ้นครับ ไม่ใช่มาบอกคนเขียนให้เขาเปลี่ยนสไตล์ (ที่หลายๆคนก็ชอบที่เขาเขียนแบบนี้) หวังว่าจะเข้าใจนะครับ
0
กำลังโหลด
นักอ่าน 29 ต.ค. 58 15:56 น. 11
คุณ pooh จริงๆแล้วจะโทษว่านักเขียน เขียนวกไปวนมา ต้องหันกลับมาถามตัวเองก่อนหรือป่าวคะ ว่าสิ่งที่อ่านตัวเราเองหรือป่าวที่อ่านไม่เข้าใจ ไม่เห็นว่่ามันจะน่ารำคานตรงไหน แต่กลับสนุกและตื่นเต้น น่าติดตาม เราเองก็วางหนังสือไปทำกิจกรรมอย่าง และกลับมาอ่านยังเข้าใจเลยคะ
0
กำลังโหลด
กำลังโหลด