ถึงนักเขียนที่ใช้ “สัตว์เลี้ยง” ช่วยดำเนินเรื่อง
มาดูเคล็ดลับการใช้ “สัตว์เลี้ยง” ช่วยเพิ่มความน่าสนใจให้ผลงานของเรากันเถอะ
หลังจากเริ่มสังเกตวงการหนังสือมาสักระยะ แอดมินก็สามารถสรุปได้ว่า... ณ ตอนนี้ นิยายแนว “แมวๆ” กำลังมาอยู่นะ ไม่ว่าจะเป็น วิฬาร์สีเลือด ของนักเขียน ปองวุฒิ หรือว่า กาลครั้งหนึ่งถึงมัชชาร์ ของนักเขียน มาภา ทั้งสองเรื่องดำเนินเรื่องโดยใช้ “แมว” เป็นหลัก เนื้อหาเหมาะกับคนรักแมวมากๆ อ่านแล้วฟิน อ่านแล้วอินอยู่นะ
และเพราะเห็นว่า นิยายแนว “แมวๆ” มาแรง แอดมินก็เลยแอบเก็บมาคิดว่า การใช้ “สัตว์เลี้ยง” มาช่วยดำเนินเรื่อง นี่ก็จัดว่าเป็นเคล็ดลับอย่างหนึ่งเหมือนกัน สัตว์เลี้ยง เป็นคาแร็คเตอร์ที่น่ารัก มีเสน่ห์ และช่วยให้นิยายของเราอบอุ่นด้วย ประเด็นของเราวันนี้ จึงขอเป็นการพูดคุยกันเรื่อง “ใช้สัตว์เลี้ยงช่วยดำเนินเรื่องให้สนุก” ก็แล้วกันเนอะ
ตอบคำถามให้ได้ ทำไมเลือกใช้ “สัตว์” ในเรื่อง
ก่อนจะเลือกใช้หรือเลือกเขียนถึงสัตว์ เราอยากให้ตอบตัวเองให้ได้ก่อนว่า... เพราะอะไรถึงต้องเลือกใช้ มีเหตุผลอะไร ตัวอย่างหนังสือที่ใช้สัตว์เป็นตัวดำเนินเรื่องได้อย่างน่าสนใจคือ “รัฐสัตว์” หรือ Animal Farm งานเขียนการเมืองอันโด่งดังของ จอร์จ ออร์เวลล์ นักเขียนผู้นี้เลือกใช้สัตว์เป็นตัวดำเนินเรื่อง โดยมีเป้าหมายหลักคือ เสียดสีและตีแผ่ธรรมชาติของมนุษย์ เขาเปรียบเทียบสัตว์แต่ละชนิด กับคนแต่ละประเภทได้อย่างน่าสนใจ เช่น หมู หมายถึงนักการเมืองอันตะกละตะกลาม ม้า หมายถึงคนซื่อที่ทำทุกอย่างจนสุดท้าย เมื่อหมดประโยชน์ ก็โดนทอดทิ้ง เป็นต้น
เหตุผลส่วนตัวในการเขียนของเราอาจไม่ได้ลึกซึ้งหรือซับซ้อนขนาดนั้น อาจจะแค่ขำขำ เขียนแล้วรู้สึกสนุก ชอบที่จะได้เห็นพลพรรคสัตว์น่ารักๆ ในนิยาย ช่วยสร้างสีสัน สร้างรอยยิ้มให้กับคนอ่านก็เป็นไปได้ แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ควรหาคำตอบให้ได้ว่าเพราะอะไรเราถึงเลือกสัตว์ชนิดนี้ ไม่ว่าจะเป็น หมา แมว หนู งู กบ ม้า หรือตัวอะไรก็ตามแต่ การจะสร้างบทบาทที่น่าสนใจได้ ทำให้ประทับใจคนอ่าน จะต้องหาเหตุผลที่ชัดเจนและสื่อออกมาในเนื้อเรื่อง คนอ่านจะได้เข้าใจว่าวัตถุประสงค์ของเราคืออะไร และเป้าหมายในเรื่องคืออะไร ไม่อย่างนั้น เขาก็จะแค่อ่านผ่านๆ ไม่จดจำอะไรในเนื้อเรื่องเลย กำหนดไปเลยว่า เราจะใช้ “สัตว์” เป็นตัวละครหลักหรือแค่ตัวละครรอง เป็นเพื่อนคู่คิดของพระเอกนางเอก หรือจะใช้เป็นสื่อกลางความรัก ช่วยให้ตัวละครของเรารักกัน หรือแม้แต่ช่วยไขคดีฆาตกรรม อย่างเจ้าแมวสามสีในนิยายญี่ปุ่นชื่อ มิเกะเนะโกะโฮล์มส์ ผลงานของ อาคากะวา จิโร ก็น่าสนใจไม่แพ้กัน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการเลือกของคุณเอง ว่าจะกำหนดบทบาทให้ “สัตว์ชนิดนั้นๆ” ทำอะไร สำคัญหรือมีบทบาทกับเนื้อเรื่องมากแค่ไหน
ลักษณะเด่นของสัตว์ VS บุคลิกที่เหมือนมนุษย์
อีกหนึ่งคำถามที่ต้องตอบให้ได้คือ เวลาเขียนถึง “สัตว์” เราต้องการให้คาแร็คเตอร์ของมันเป็นอย่างไร สามารถแบ่งได้เป็น 2 ประเภท อย่างแรกคือ เป็นตัวของตัวเองตามธรรมชาติ ก็จะเป็นแค่สัตว์ธรรมดานี่แหละ แบ๊วๆ น่ารักๆ ไป อย่างแรกนี้จะง่ายกว่า แต่ถ้าเลือกอีกทาง คือเลือกเขียนให้สัตว์ตัวนั้นมีบุคลิกเหมือนมนุษย์ มีชีวิตจิตใจ คิดได้ ออกความเห็นได้ ก็คงต้องมาเลือกเพิ่มเติมอีกว่า จะให้สื่อสารกับคนได้ หรือไม่ได้ บางเรื่อง นักเขียนเลือกที่จะเขียนให้สัตว์คิดได้ ออกความเห็นได้ แต่ไม่สามารถสื่อสารกับเจ้าของได้ แต่บางเรื่อง (โดยเฉพาะแนวแฟนตาซี) ตัวละครเอกจะสื่อสารกับสัตว์ที่มีลักษณะเป็นเพื่อน หรือผู้ช่วย (ติดตามบทความเรื่อง สร้างสีสันให้นิยายของเราด้วยบทบาทของผู้ช่วยเหลือ (helpers) ได้นะคะ ) มีการพูดคุยสื่อสารกันได้ เข้าถึงกันได้ ทั้งหมดนี้ อยู่ที่ผู้เขียน เป็นผู้กำหนด
ขั้นตอนการเขียน
ถ้าหากใครยังไม่แน่ใจหรือรู้สึกว่ายังไม่ค่อยโอเคกับวิธีการเขียนนี้ เราขอซอยเนื้อหาออกเป็นข้อๆ เพื่อให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น ลองมาอ่านกันดูนะคะ
ขั้นที่ 1 เลือกสัตว์ที่จะใช้ แนะนำให้เลือกสัตว์ที่ชอบหรือว่าคุ้นเคย ถ้าเป็นไปได้ แนะนำว่าคุณควรจะเคยเลี้ยงหรือใกล้ชิดคลุกคลีกันมาก่อน ก็จะทำให้เนื้อหาในเรื่อง น่าอ่านและเข้าถึงได้มากขึ้น
ขั้นที่ 2 สร้างคาแร็คเตอร์ให้ตัวละคร ข้อนี้ก็สำคัญเช่นกัน จะเขียนแบบทื่อๆ ไม่มีอารมณ์ก็ไม่ควรใส่มา แนะนำให้ใส่อารมณ์ความรู้สึกลงไปด้วย สร้างบุคลิก สร้างจุดเด่น สร้างตัวตน ความรู้สึกลงไป อาจจะใส่นิสัยแปลกๆ ที่ทำให้คนอ่านจดจำด้วย ยิ่งถ้าสร้างอารมณ์ ดีใจ เสียใจ หรือว่าโกรธได้ ก็จะยิ่งทำให้นิยายของคุณน่าอ่าน
ขั้นที่ 3 เตรียมพล็อต สร้างเนื้อเรื่อง จะเขียนหนังสือ ก็ต้องมีเนื้อเรื่องและพล็อตเรื่อง หาไอเดียของตัวเองให้พบ อาจจะแปลกใหม่ หรืออาจจะเป็นแบบเดิมก็ได้ อะไรก็ได้ที่เขียนแล้วน่าสนใจ คนอ่านชอบ
ขั้นที่ 4 แบ่งปันไอเดียกับเพื่อนๆ และครอบครัว จากนั้นก็ระดมสมองกัน ถามความคิดเห็นของคนอื่นๆ คุณเล่าบ้าง เขาเล่าบ้าง จะได้มีคนช่วยติติง ไม่ได้ทำงานอยู่คนเดียว
ขั้นที่ 5 เริ่มเขียน (ในส่วนของสัตว์) เวลาจะเขียนถึงสัตว์ที่เลือกมาใช้ ถ้าเป็นไปได้ ตั้งชื่อ สร้างบุคลิก อะไรก็ได้ที่ดึงความสนใจของคนอ่าน ประมาณว่าอ่านแล้วจำได้ทันที และอยากที่จะอ่านต่อ อย่าเร่งร้อน อย่ารีบปล่อยมาหมดในทีเดียว ค่อยๆ แนะนำ ปล่อยของออกมาทีละนิด ให้คนอ่านได้รู้จักตัวละครของเราอย่างลึกซึ้ง
ห้าขั้นตอนอาจจะสั้นๆ แต่ก็ละเอียดและเข้าใจได้ง่าย หวังว่าข้อมูลที่เรารวบรวมมา จะเป็นประโยชน์ต่อน้องๆ นักเขียนที่คิดจะใช้ “สัตว์” เป็นตัวดำเนินเรื่องนะคะ ใครเขียนเรื่องไหนไว้ โพสต์ได้ค่ะ แอดมินจะคอยติดตามอ่านนะคะ
ทีมงานนักเขียนเด็กดี
12 ความคิดเห็น
ความรู้ใหม่ค่ะ
พล็อตใหม่เริ่มเข้ามาในหัว...ได้ไหเพิ่มอีกหนึ่ง เย้! WTF!!
ชุดปริศนามาเลศทั้ง 6 เล่มของคุณหมอพงศกรกำลังจะกลับมาแล้ว
เราก็ใช้น้องหมามาเป็นสื่อรักระหว่างพระเอกนางเอกในอุ่นรักในกองบินค่ะ ^^ นางมีเจ้านายสองคนเพราะตอนเด็กถูกหนูมิวเลี้ยง แล้วตอนนางเอกไปเรียนต่อ เจ้าไมโลก็ถูกยกไปให้บ้านพี่แม็ค ตอนช่วงพระนางกลับมาเจอกันตอนโตแล้วตีกันนี่ตลกมากเพราะน้องหมาก็ไม่รู้จะเข้าข้างใคร แล้วแถมพ่อกับแม่ยังแย่งกันจะเลี้ยงเจ้าหมาน้อยอีก คือคนอ่านชอบตรงที่นางเป็นหมาตลกนี่แหละค่ะ ตะกละ ขี้กลัว แต่นางก็รักและซื่อสัตย์กับเจ้านายทั้งสองมาก แถมยังเป็นตัวเอกสำคัญของเรื่อง และมีต้นแบบมาจากน้องหมาของเราที่ชื่อไมโลจริง ๆ แต่คนอ่านไม่เคยรู้ เพราะเราไม่เคยบอกเรื่องนี้มาก่อนค่ะ ว่าแล้วก็คิดถึงนางจัง ^^
เห็นภาพไอคอนน้องหมาหน้าบทควมละ เรานี่รีบพุ่งเข้ามาเลย ตั้ลล้ากมากค่า
อารมณ์ประมาณมาโอปะนิ?่
สัตว์
คำเดียวสั้นๆ
จริงค่ะ นึกอะไรไม่ออก พอเอาสัตว์มาช่วยเรื่องก็เริ่มไหลลื่นไปได้ อีกอย่างเวลานึกภาพตามเขียนไปก็ยิ้ม แบบเพิ่มความสุขในการเขียนได้มากทีเดียวค่ะ
เราใช้มังกรมาแทนพระเอก เพราะมันน่ารัก เกรงขามและซื่อสัตย์มาก ซึ่งไม่ได้เสียดสีอย่างไร เพียงแค่มาเพิ่มสีสันให้นางเอกของเรานั้นสวยขึ้น(?) เก่งขึ้นและรักกันมากขึ้น(?)
ใช้เหมือนกันเลยค่ะ ใช้สุนักกับแมว ชื่อคุณโตมร กับคุณสุนีย์ มันช่วยให้เปลี่ยนบรรยากาศในเรื่องดีค่ะ ไม่ทำให้เรื่องซีเรียสแถมทำให้มีสีสรร อ่านแล้วน่าจะลื่นไหลและไม่เครียดมากนัก