Nimitra

หวัดดีจ้า น้องๆ ทุกคน

(หลายคนทำหน้าเซ็ง ไรอะ พี่อตินทำไมเดือนนี้เจอบ่อยงี้...)

ไม่ต้องตกใจไป เดือนนี้เจอกันหลายรอบหน่อย ฮี่ๆๆ

 

ยังไงก็ตาม พี่ตินมาพร้อมนักเขียนอีกคนที่น่ารักน่าสนใจมากๆ เลย

เพราะน้องคนนี้คือผู้ได้รับรางวัลสุดแสนพิเศษโครงการค้นหานักเขียนน่ารัก

ของสนพ. แนตตี้ ฟังแค่นี้ก็รู้แล้วว่าฝีมือไม่ธรรมดาเลยทีเดียว

ไม่พอๆ นอกจากจะเก่งแล้ว แค่อ่านคำตอบที่น้องเค้าได้ตอบพี่ตินมา...

เชื่อได้เลยว่าหลายคนจะต้องประทับใจอย่างแน่นอน

 

ไม่เชื่อเหรอ ไปอ่านดูสิ!!!

 

พี่ติน : ก่อนอื่น ตามสไตล์ ทักทายทุกคนก่อนเลยจ้า

น้องโบว์ : ชื่ออริสา แสงเป่า ชื่อเล่นชื่อโบว์ค่ะ เรียนอยู่แผนกศิลป์-คำนวณ

อนาคตถ้าเป็นไปได้อยากเข้าคณะเกี่ยวกับการใช้ภาษาจำพวกอักษรศาสตร์

หรือวรสารศาสตร์ อะไรประมาณนี้ค่ะ ปัจจุบันอายุ 17 ปี (เกาะติด 16 ไว้ไม่อยู่แล้วว ฮือออ TT^TT)

แก่แล้วค่ะตอนนี้ โบว์เริ่มเข้าสู่ถนนนักเขียนตั้งแต่สมัย 16 ต้นๆ แล้วค่ะ^w^

 

พี่ติน : แล้วตอนนี้ ... กำลังทำอะไรอยู่?  

น้องโบว์ : ตอนนี้วุ่นวายมากกกก (ย้ำค่ะย้ำ! T^T) ปิดเทอมเดือนตุลาคมที่มีไม่ถึงเดือนดีนี่

มีถึง 5 โปรเจคต์ด้วยกันที่จะต้องปิดต้นฉบับให้ได้

(พนันมาเลย ลงขันร้อยล้านยังได้ เสร็จไม่ทันหรอกค่า โฮกกก T[]T)

ที่ต้องรีบเพราะเทอมหน้าจนถึงช่วงเอนทรานซ์โบว์จะเอาเวลาไปมุ่งให้เรื่องเรียนอย่างเดียวแล้วค่ะ

แต่ไม่อยากให้ผลงานขาดช่วงเลยต้องรีบเขียนตุนๆ ไว้ก่อน แหะๆ

ช่วงนี้ก็บ้าๆ บอๆ สติหลุดเพราะแบ่งเวลาไม่ถูก รวนไปหมดแล้วล่ะค่ะ =O=

 

พี่ติน : โอเค ใจเย็นๆ เด้อ เรามาพูดถึงครอบครัวก่อนดีกว่า พี่ตินว่า...  

น้องโบว์ : ในชีวิตของการเป็นนัก (หัด) เขียนนี้ โบว์กล้าพูดเลยนะ

ว่าโบว์ไม่มีทางประสบความสำเร็จแน่ๆ ถ้าขาดเพื่อนๆ และคุณพ่อคุณแม่

จำได้ว่าสมัยที่จะเขียนเรื่องบ่วงเล่ห์ เสน่ห์รัก (ผลงานเล่มแรก)

มีพีท พริม เจ๊พร สามคนนี้หลักๆ เลยค่ะ คอยช่วยเป็นกำลังใจ โดยเฉพาะพีทที่จะคอยจี้

คอยบ่นจนถึงขั้นด่าถ้าโบว์เริ่มมีตัวขี้เกียจเกาะ (ฮา!) โบว์โชคดีอย่างหนึ่งที่คนรอบๆ ตัวโบว์ดีค่ะ

ให้กำลังใจกันมาตลอด พี่ๆที่เป็นนักเขียนอย่างพี่เปียโน พี่กิ๊งก็เป็นกำลังใจสำคัญค่ะ

พี่กิ๊งจะคอยรับอ่านและคอมเม้นติชมให้ (ขอบคุณมากน้า อุตส่าห์ถ่างตาอ่านเกือบร้อยหน้า ฮ่าๆๆ)

และสุดท้ายคือครอบครัวค่ะ ทุกๆ คนเลย ทั้งพี่ป้าน้าอา ซาบซึ้งมากๆ

ไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับการสนับสนุนขนาดนี้ แรกๆ แอบหวั่นว่าคุณพ่อคุณแม่จะห้าม

แต่ดันกลับตาลปัตร ทุกวันนี้คุณพ่อยังพูดอยู่ทุกวี่ทุกวันว่าให้เขียนตามพล็อตที่พ่อวางไว้เถอะ

ออกแนวพี่คล้าวกับทองกวาว เล่นเอามึนต้องคอยหลบอยู่บ่อยๆ เลยค่ะ ฮ่าๆ

 

พี่ติน : แล้วตอนนี้สนใจเรื่องอะไรอยู่เนี่ย

น้องโบว์ : อาจจะฟังดูเหมือนเด็กไม่ดีนะคะ แต่คงต้องยอมรับตามตรงว่า

สนใจอยู่แค่สองเรื่องเท่านั้นในชีวิตตอนนี้คือการเขียนนิยายและการท่องเที่ยวค่ะ

โบว์จะชอบคิดและจินตนาการไปเรื่อย มีความสุขทุกครั้งที่นึกพล็อตอะไรออกแล้วเอามาเขียน

ปล่อยให้ความคิดถูกถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ อีกเรื่องคือการท่องเที่ยวที่สนใจมากๆ ค่ะ

ความโรคจิตอย่างรุนแรงคือเสพติดการเที่ยวนี่เริ่มตั้งแต่สมัย ม.2

ครั้งนั้นคุณพ่อพาไปเที่ยวเกาหลีค่ะ เป็นการเที่ยวต่างประเทศครั้งแรก

สมัยนั้นเกาหลียังไม่ค่อยบูมในบ้านเราเท่าตอนนี้นะคะ

(จำได้ว่ายังเพิ่งมีดงบังชินกิโปรโมตในเมืองไทยใหม่ๆ อยู่เลยล่ะมั้ง)

หลังจากนั้นโบว์เลยรบเร้าให้คุณพ่อพาไปเที่ยวอีกสารพัดประเทศเลยค่ะ

เที่ยวมันทุกปิดเทอมตั้งแต่นั้นมาเลยนั่นแหละ ตื่นเต้นดีค่ะเวลาที่ได้เห็นบ้านเมืองคนอื่น

แปลกและไม่เคยได้รู้มาก่อน ถือว่าหาประสบการณ์และความรู้ใหม่ๆ ให้ตัวเองค่ะ

 

{pic-desc}

พี่ติน : น่าสนใจ แล้วถ้าพูดถึงตัวเองล่ะ เป็นคนแบบไหน

น้องโบว์ : อืม...ถ้าพูดถึงนิสัย เด่นๆ เลยถามเพื่อนคนไหนก็ต้องตอบว่าขี้บ่นค่ะ

โบว์เป็นคนที่จริงจังกับชีวิตแล้วก็ขี้บ่นมากกก อันนี้รู้ตัวเลยล่ะค่ะ

แล้วก็เป็นคนใจร้อน ไม่ค่อยฟังใคร ขี้น้อยใจเงียบๆ คนรอบตัวต้องคอยเดาอารมณ์ความรู้สึกดีๆ ค่ะ

เพราะเวลาที่โบว์น้อยใจโบว์จะไม่พูด ไม่บอก อันนี้แย่มากๆ และอยากปรับปรุงที่สุดเลย

โบว์เข้าหาคนง่าย แต่อยู่กับคนนานๆ น่ะยาก ไม่ค่อยมีใครทนได้หรอกค่ะ

ถ้าเวลาต่อมงี่เง่าทำงานแล้วล่ะก็ออกแนว I don’t care ทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นศูนย์ไปหมดเลย

แต่ไม่ใช่จะไม่มีด้านดีนะคะ ฮ่าๆ จริงๆ โบว์รักเพื่อนแล้วก็แคร์คนรอบตัวมากค่ะ

ทุกอย่างที่เกี่ยวกับคนรอบตัวโบว์จะจำได้หมดว่าใครชอบอะไร ไม่ชอบอะไร

เกิดวันไหน ของขวัญมีให้ทุกคนและทุกเทศกาลค่ะ เพราะคุณคือคนสำคัญของเรา ก๊าก!  

 

พี่ติน : OK เข้าเรื่องแล้ว ที่มาที่ไปของการส่งเรื่องเข้าประกวด เริ่มคิด เริ่มเขียนได้อย่างไร 

น้องโบว์ : ที่มาที่ไปของการส่งเรื่องเข้าประกวดคือวันหนึ่งโบว์เข้าเว็บเด็กดีตามปกติแหละค่ะ

แล้วเห็นโฆษณาเชิญชวนเข้าร่วมประกวดโครงการค้นหานักเขียนน่ารักก็ลองคลิกเข้าไปดู

ตอนนั้นคิดว่าน่าสนใจมากค่ะ แต่ไม่กล้าไปสู้กับคนอื่นเขา ก็เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้พี่กิ๊งฟัง

พี่กิ๊งก็ยุว่าส่งเลยๆ โบว์ก็มองซ้ายมองขวา อุ้ย!  มีนิยายเรื่อง Dark Vampire ที่เขียนไว้นานแล้ว

พร้อมพล็อตเสร็จสรรพ (บังเอิญมาก เพราะเรื่องนี้โบว์มีพล็อตกับเนื้อเรื่อง 1 ตอนตามที่กองประกวดกำหนดเป๊ะๆ!)

เลยจัดการส่งเลย ซึ่งจำได้ว่าวันนั้นเป็นกลางคืนวันที่ 9 สิงหาคมแล้วเขาปิดรับวันที่ 10 ค่ะ

คิดว่าคงไม่ผ่านล่ะ แต่พอวันที่ 11 สิงหาคมก็มีโทรศัพท์เข้ามาบอกว่านิยายเรื่องนี้ผ่านรอบแรก

กรี๊ดบ้านแตกเลยค่ะ คิดว่านี่เป็นโอกาสดีมากๆ ของเรา ไม่ได้รางวัลก็ไม่เป็นไร

แต่อย่างน้อยคงเก็บเกี่ยวประสบการณ์ได้เยอะ

 

สำหรับแนวคิดของเรื่องนี้ เกิดตอนจิตหลุดมากๆ เลยค่ะ ตอนนั้นโบว์นั่งอยู่ในหอประชุมของโรงเรียน

กำลังง่วงๆ ได้ที่เลยก็พาลคิดไปว่า เออ!ถ้าวิทยากรเหม่งสะท้านโลกานั่นเป็นดารานักร้องหล่อๆ คงดีเนอะ

แล้วก็เพ้อไปเรื่อย มีดาราก็ต้องมีนักข่าว จากนั้นความคิดก็แว๊บไปแว๊บมา จนกระทั่งออกมาเป็นพล็อตได้ในที่สุดค่ะ

 

พี่ติน : ทำไมถึงเลือกการเขียนแนวแฟนตาซีล่ะ ชอบส่วนตัวหรือ

น้องโบว์ : ขอออกตัวเอี๊ยดๆก่อนเลยนะคะว่าแฟนตาซีเป็นแนวที่ไม่ถนัดที่สุดเลย แหะๆ

โบว์ถนัดแนวรักโรแมนติกค่ะ รองลงมาก็แนวรักหวานแหว (แบบผู้ใหญ่และแบบเด็กวัยรุ่น)

ถนัดแค่สองแนวนี้ค่ะ ตอนส่งไปโบว์เลือกแนวรักโรแมนติกแหละค่ะ

แต่พอดีบังเอิญพี่ๆ ทีมงานเห็นสมควรจึงจับมาอยู่หมวดแฟนตาซี

เลยตกกระไดพลอยโจนต้องเปลี่ยนแนวให้เข้ากับแฟนตาซี ท้อเลยค่ะ

แค่วันแรกที่พี่เว็บมาสเตอร์อัพลงเว็บเปิดให้โหวตก็โดนกันเละแล้วค่ะ

ทำเอากำลังใจหายเกลี้ยง TT_TT แต่ก็กัดฟันสู้ ไม่ได้คิดว่าจะได้รางวัลหรอกค่ะ

คิดว่าแค่ได้พยายามอย่างเต็มที่ หากจะแพ้ก็ไม่เสียใจ

เพราะถ้าโบว์ยอมแพ้ตอนที่ยังไม่เริ่มสู้ โบว์อาจจะเสียใจกว่านี้

 

พี่ติน : นามปากกาคืออะไรอะ (พี่แก่แล้วลืม)... ทำไมตั้งชื่อนี้

น้องโบว์ : นามปากกาคือ Nimitra ค่ะ พี่เรดโรส พี่สาวสุดสวยแสนใจดีเป็นคนคิดให้

ที่จริงเขียนเป็นภาษาไทยนะคะว่า นิมิตรา ก่อนนี้โบว์ใช้ดอกปีบค่ะ

แต่พี่เรดบอกว่ามันไม่มีเลขอะไรสักอย่างนี่ล่ะ (มึนๆ งงๆ 55+) เขาให้ใช้ที่ขึ้นต้นด้วย น.(นอหนู)

เวลาวางในชั้นหนังสือที่ห้องสมุดจะได้เลข 633 ถือว่าเป็นเลขดีค่ะ ทำให้เจริญก้าวหน้า

อย่างคุณกิ่งฉัตร (ที่โบว์ปลื้มแสนปลื้ม >O<) ใช้ ก. ก็เป็นอักษรได้เลขดีเช่นกัน

สรุปง่ายๆ ว่าเล่นดวงเสริมชะตาค่ะ ไม่มีอะไรเลย ฮ่าๆๆ

 

พี่ติน : พูดถึงการประกวดบ้าง เล่าถึงรางวัลที่ได้อย่างละเอียดได้ไหม แล้วก็ระบุด้วยว่าเรื่องที่ได้เนี่ย ชื่ออะไร

น้องโบว์ : ได้รางวัลชนะเลิศค่ะ รางวัลที่ได้ทำเอาตาลุกวาวๆ เลย ฮ่าๆ

มีโล่ห์ประกาศเกียรติคุณและเงินรางวัลสองหมื่นห้าพันบาทค่ะ ตอนนี้ใช้ใกล้หมดแล้วด้วย ฮ่าๆๆ

เรื่องที่ได้รางวัลชื่อ Dark Vampire มนตร์รักอันตรายเจ้าชายเพลงร็อค ค่ะ

ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยนะค้า ^[]^

 

{pic-desc}

พี่ติน : การเขียนหนังสือแฟนตาซี... ยากตรงไหน

น้องโบว์ : โห...ยากมากค่ะ มากๆ เลย คนที่เขียนแฟนตาซีได้โบว์ขอคารวะเลยล่ะ

เก่งกันมากๆ โบว์ไม่เคยคิดว่ามันยากจนได้มาเขียนเอง แฟนตาซีมันมีจุดที่แตกต่างจากนิยายรักทั่วไป

คือมันต้องมีความลึกลับ มีจุดพีคและปมของเรื่องที่ต้องหนักแน่นและมีเหตุผลมากกว่าปกติ

ที่สำคัญคือเรื่องของการใช้ภาษาการบรรยายค่ะ เราต้องเลือกที่จะใช้คำให้เหมาะกับบทนั้นๆ

ต้องคิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะดึงอารมณ์และความรู้สึกของคนอ่านให้อินตามเรา

รู้สึกว่าเนื้อเรื่องนั้นเป็นจริงได้ เพราะมันไม่เหมือนนิยายรักที่มีอยู่จริงในชีวิตของคนเราทั่วไป

หากแต่แฟนตาซีคือเรื่องที่สมมติขึ้นมา แต่เราต้องทำให้ทุกคนคิดว่ามันมีอยู่จริง

 นี่เป็นความต่างที่ยากสุดๆ เลยค่ะ โบว์ยังเป็นมือใหม่ ถ้าผิดพลาด

หรือยังทำออกมาได้ไม่สมบูรณ์ประการใดก็ต้องขออภัยนักเขียนแฟนตาซีทุกๆ ท่านด้วยนะคะ

ฝีมือโบว์อาจจะไม่ดีพอ แต่ความตั้งใจของโบว์เกินร้อยแน่นอนค่า

 

พี่ติน : การเขียนหนังสือแฟนตาซี น่าสนใจตรงไหน

น้องโบว์ : แฟนตาซีน่าสนใจตรงการดึงดูดค่ะ การวางพล็อต สร้างตัวละคร

สำคัญมากๆ อย่างเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ หัวขโมยแห่งบารามอส อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ

มันเป็นเรื่องของจินตนาการที่ไม่ปิดกั้น ไม่มีขอบเขตและไร้กฎเกณฑ์ที่ตายตัว

มนุษย์ทุกคนย่อมมีความคิดเป็นของตัวเองใช่ไหมคะ การเปิดโลกกว้างด้วยหนังสือแฟนตาซี

เป็นการทำให้คนมีมุมมองใหม่ๆ ซึ่งอาจจะตรงกับความคิดบางคนว่า

เอ๊ะ นี่มันโลกที่เราเคยคิดอยากให้มีนี่นา โบว์ว่ามันเป็นอะไรที่น่าสนใจในเรื่องประมาณนี้นะคะ

 

พี่ติน : แล้วการหาข้อมูลล่ะ มีอ้างอิงมาจากที่ไหนไหม หรือเขียนกันสดๆ เลย

น้องโบว์ : ที่จริงก็หาข้อมูลอ้างอิงเหมือนกันนะคะ แต่ไม่ค่อยได้ใช้หรอก

จะได้ใช้เยอะในเรื่องของลัทธิลูซิเฟอเรี่ยนส์ซึ่งหาได้ยากมากๆ

(แทบจะบินไปขอเข้าร่วมลัทธิหาข้อมูลด้วยเลยล่ะ) ข้อมูลมีแต่ซ้ำๆ กัน

โบว์เลยต้องอาศัยการมั่ว+ความจริงมารวมกัน แต่มั่วก็ต้องมีหลักการนะคะ

จะมาเขียนมั่วสดโดยไม่คำนึงหลักความเป็นจริงก็ใช่ที่

เพราะอย่างนั้นถึงจะหาข้อมูลยากแค่ไหนแต่ก็ต้องคำนึงถึงหลักความเป็นจริงไว้ก่อนค่ะ

 

พี่ติน : คิดว่าเพราะอะไร เรื่องของเราถึงได้รางวัล... 

น้องโบว์ : กลวงโบ๋ 55555+ ไม่มีคำตอบสำหรับข้อนี้ล่ะพี่อติน แง้~ TT^TT

ยากยิ่งกว่าเค้นเอาเลือดจากปูอีกนะเนี่ย เคี๊ยกๆ

ถ้าความคิดโดยส่วนตัวอาจจะเพราะเรื่องการใช้ภาษาเป็นหลักมั้งคะ อันนี้โบว์ไม่แน่ใจ

แต่พี่อิงบอกว่าชอบพล็อตค่ะ แปลกดี คิดว่าคงหลายๆ ส่วนรวมกัน

 

พี่ติน : ถ้าหนังสือเล่มนี้เป็นอาหาร รสชาติของมันจะให้อะไรบ้าง

น้องโบว์ : ถ้า Dark Vampire เป็นอาหาร รสชาติคงจะออกแนวเผ็ดๆ หวานๆ นะคะ

เวลาเราทานอะไรเผ็ดๆ ประสาทสัมผัสเรามันจะชาตั้งแต่ปลายลิ้นไปจนถึงก้านสมองเลยใช่ม้า

เลวิส พระเอกของเรื่องก็มาแนวเดียวกัน เขาต้องอยู่ในโลกปัจจุบันให้เหมือนคนทั่วไป

แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องคิดหาทางแก้ปัญหารอบตัวที่รายล้อมเข้ามา

รวมถึงเรื่องของหัวใจที่ยากจะตัดสินใจ อารมณ์ก็ชาๆ มึนๆ

คิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะแบบเวลาทานอาหารเผ็ดๆ แหละค่ะ

แต่ถึงอย่างนั้นความหวาน ช่างเอาใจของเขาก็เปรียบเป็นน้ำตาล

ที่ช่วยให้ความเผ็ดมันเจือจางลงไปมากเลยนะ อิอิ

 

พี่ติน : พูดถึงสนพ. แนตตี้หน่อย กับความประทับใจต่างๆ นานา และการจัดประกวดหนังสือนี้  

น้องโบว์ : ประทับใจมากๆเลยค่ะ ตั้งแต่วัน Workshop แล้วล่ะ

พี่อิงน่ารักมากๆ ประทับใจร้านอาหารที่พาไปเลี้ยงกลางวันด้วยค่ะ หรูสุดยอด

ประทับใจพี่โน้ต พี่หยก พี่ไผ่ พี่อิงด้วย แย่งกันกินกุ้งจ้าละหว่น

พอดีโบว์นั่งโต๊ะติดกันแล้วอาหารมันไม่หมดเลยลำเลียงส่งไปให้พี่ๆ สี่คนทานกันต่อ

(กลัวไม่อิ่มแล้วหันมาขบหัวพวกโบว์อ่ะ 5555+) พี่ๆ ทีมงานเอาใจใส่ทุกคนดีมากเลยล่ะค่ะ

เวลาโบว์อยากรู้เรื่องอะไรสามารถถามได้เลย พี่อิงไม่ถือตัวเลย

คุยได้เหมือนเป็นพี่เป็นน้องกันตั้งแต่ชาติปางก่อน ฮ่าๆ สำหรับการจัดประกวดหนังสือนี้โบว์ว่าดีนะคะ

เป็นการเปิดโอกาสให้กับผู้ที่มีความฝันและรักในการเขียนได้ส่งต่อจินตนาการดีๆ ให้คนอื่นรู้

เหมือนเป็นการหยิบจับปัดฝุ่นให้ดวงดาวแห่งความฝันสว่างสุกใสมากขึ้น

สร้างความสุขให้กับทั้งผู้เขียนและนักอ่านได้อย่างดีเยี่ยมเลยล่ะค่ะ

 

พี่ติน : แล้วคิดยังไงกับเว็บเด็กดีดอทคอม

น้องโบว์ : เป็นเว็บไซต์ที่ดีมากๆ เลยล่ะค่ะ

โบว์เชื่อว่าหลายๆ คนได้รับโอกาสดีๆ บนถนนสายน้ำหมึกจากเว็บไซต์นี้ ตัวโบว์เองก็เช่นกัน

ถ้าไม่มีพื้นที่ให้ได้ระบายความฝันก็คงไม่มีวันได้เป็นนักเขียน

ก็ต้องขอขอบคุณพี่ๆ เว็บมาสเตอร์ทุกคนที่รังสรรค์สิ่งดีๆ

ขยันหาลูกเล่นใหม่ๆ มาให้พวกเราชาวเด็กดีได้เล่นกันนะคะ ถ้ามีโอกาสสักครั้งในชีวิต

โบว์อยากไปเยี่ยมชมที่ออฟฟิศมากๆ เลยค่ะ

(แอบอ้อนส่งท้าย ฝากข้อความปิดผนึกถึงเฮียโน้ตด้วยนะค้า!มีเด็กอยากเที่ยวออฟฟิศค่า 55555+)

 

{pic-desc}

พี่ติน : พี่จะนำความไปบอกให้เด้อ (ถ้าผู้ส่งสารไม่ตายเสียก่อนคงได้ไปออฟฟิศนะ 55)

อย่างไรก็ตาม เราต้องจบการสัมภาษณ์แล้ว ก่อนจากกันไป ลากันหน่อยสิ  

น้องโบว์ : ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะคะ หวังว่าทุกคนที่มีความฝันจะสู้ต่อไป

ปรารถนาให้ทุกๆท่านประสบความสำเร็จในสิ่งที่รักค่ะ ว่างๆ ไปเยี่ยมเยียนกันได้นะคะที่

http://my.dek-d.com/bowl_jung/   

 

พี่ติน : อ้าว ลืม สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด หนังสือที่ได้รางวัลเล่มนี้จะออกเมื่อไหร่จ๊ะ โฆษณาด้วยสิ อิอิ

น้องโบว์ : ออกงานมหกรรมหนังสือครั้งที่ 14 เดือนตุลาคม 2552 นี้ค่ะพี่อติน

ฝากทุกคนแวะเวียนไปอุดหนุนด้วยนะคะ ^_^

 

นั่นแหละ สัมภาษณ์มายาวมากกกกก

ข้อใหญ่ใจความอยู่ที่คำถามสุดท้ายนี่เอง

น้องๆ ก็ฝากช่วยดูแลผลงานของสาวน้อยคนนี้ด้วยนะจ๊ะ

รับรองไม่ผิดหวังจ้า

 

อตินเอง

ปล. ไปอ่านสัมภาษณ์ของน้อง สัมภาษณ์คุณปลายฝน เจ้าของรางวัล "นักเขียนน่ารัก" สาขาแฟนตาซี ได้ที่