เลี้ยงมาแบบไหนไม่สำคัญ เท่าฟัง(วัยรุ่น)ให้เป็น

เห็นด้วยมากๆคะ ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ญาติผู้ใหญ่เราแทบพูดไรไม่ได้เลย เรามีเหตุผลทุกครั้งที่พูดแต่กลับไม่มี

ใครฟังเราเลย คิดว่าเถียง อะไรก็เถียง พอไม่รุ้จะพูดอะไรชอบจบคำที่ว่า

"พ่อ(หรือญาติคนอื่นๆ)ต้องผิดให้ได้เลยใช่ไหม"

แบบเหมือนกับว่าบังคับให้เราผิดอะ สุดท้ายยังไงเราต้องไปขอโทษอะ

มีครั้งนึงเผลอกินข้าวบูดเข้าไป เพระา หิวมาก พ่อบอกว่า ทำไมไม่ดู โง่หรือไงกินเข้าไปได้สารพัดอะ

กินของบูดไปไม่พอถูกด่าอีก เฮง(ซ)วย ที่สุด!!!!

เห็นด้วย ควรฟังลูกบ้าง ไม่ใช่ดีแต่อ้างว่า "อาบน้ำร้อนมาก่อน" อย่างเดียว
ปล.คำดังกล่าว ขอบัญญัติเป็นคำหยาบในพจนานุกรมวัยรุ่ืนเลยละกัน 

เห็นด้วยมากๆคะ ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ญาติผู้ใหญ่เราแทบพูดไรไม่ได้เลย เรามีเหตุผลทุกครั้งที่พูดแต่กลับไม่มี

ใครฟังเราเลย คิดว่าเถียง อะไรก็เถียง พอไม่รุ้จะพูดอะไรชอบจบคำที่ว่า

"พ่อ(หรือญาติคนอื่นๆ)ต้องผิดให้ได้เลยใช่ไหม"

แบบเหมือนกับว่าบังคับให้เราผิดอะ สุดท้ายยังไงเราต้องไปขอโทษอะ

มีครั้งนึงเผลอกินข้าวบูดเข้าไป เพระา หิวมาก พ่อบอกว่า ทำไมไม่ดู โง่หรือไงกินเข้าไปได้สารพัดอะ

กินของบูดไปไม่พอถูกด่าอีก เฮง(ซ)วย ที่สุด!!!!

ของเราก็คล้ายกันนะ
แต่พ่อแม่เราเลี้ยงมาแบบกำหนดทุกอย่างให้ตั้งแต่เด็กแล้วอ่ะ ว่าต้องเรียนพิเศษที่ไหน เรียนอะไรเงี้ย แล้วตอนขึ้นม.4ก็บอกว่าให้อยู่สายวิทย์ให้ได้นะ พอได้อยู่สายวิทย์แล้วพ่อแม่ถามว่าจะทำงานอะไรก็ตอบไม่ได้เพราะไม่รู้จะเรียนอะไร ที่เรียนสายวิทย์ก็เพราะแม่บอกให้เรียน บอกอยากให้เป็นหมอ พอบอกไม่อยากเป็นก็ถามว่าจะเป็นอะไร พอตอบไม่ได้ก็ชอบมาบ่นใส่เราทุกทีบ่นว่าไม่รู้ก็เรียนหมอไปนี่แหละดีแล้ว เราไม่ได้อยากเรียนหมอสักหน่อย แล้วก็เล่นกำหนดทุกอย่างให้มาตั้งแต่เด็กแล้วจู่ๆมาให้คิดเองใครจะไปตอบได้ล่ะ เราเองก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าจบแล้วจะทำงานอะไรดีอ่ะ น่ารำคาญเหมือนกันนะ

เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย !!!

 totally agree! good thing my family doesn't have that problem :]

เราเคยคุยกับอา อาเราบอกว่า ตามธรรมชาติของผู้ใหญ่ทุกคนเผด็จการและคิดว่าตัวเองถูกเสมอไม่ผิด!! (อาพูดได้โดนใจมาก!!)

ถึง คห.3 เราก็เป็นเหมือนกันแต่รู้สึกของเราจะรุนแรงน้อยกว่านะ ทุกวันนี้เราแทบจะตัดสินใจอะไรไม่ได้แล้ว ตอบที่เราให้ทุกคนมักจะเป็นอะไรก็ได้ แล้วแต่ หรือถ้าให้ตอบจริงๆ เราจะตอบว่า (สิ่งที่เลือก)ก็ได้ เวลาแม่ถามอยากเป็นอะไร ก็ตอบว่า หมอก็ได้ จริงๆก็ไม่ได้แอนตี้หมอมากนะ แต่เราไม่ได้อยากเป็นขนาดนั้น ปัจจุบันก็ยังไม่รูว่าอยากเป็นอะไรมากกว่าหมอ เลยคิดว่าเป็นหมอก็ได้แหละ สรุปก็คือเราตัดสินใจเองไม่ค่อยได้เป็นคนขี้เกรงใจ หลายครั้งที่เราให้คำตอบของเราไปตรงๆ ผลก็ออกมากลายเป็นอีกอย่างนึง เราเลยรู้สึกว่าคำพูดเราไม่มีความหมายเท่าไร ปล.ชอบคห.8

เป็นอีกคนหนึ่งที่พ่อ แม่ไม่เข้าใจ
ได้แต่ด่าๆๆๆ ไม่ฟังความคิดคนอื่น

เวลาเราพูดขึ้นมาก็หาว่าเถียงทุกครั้งเลยนะ
แต่ไม่อยากให้เรื่องมันยาวเลย เงียบดีกว่า
แล้วก็ฟังท่านไปจนกว่าจะจบ ...... =='

 เราก็เป็น พอพ่อหรือแม่ประชดก็ต้องทำ
เพราะว่ากลัวว่าพ่อหรือแม่จะพูดว่าอวดเก่ง
ไม่ชอบเลย เหมือนคำสบประมาท
ก็เลยทำ สุดท้ายก็ออกมาไม่ค่อยจะดีสักงาน

ผู้ใหญ่น่ะนะ พอเถียงกับเราแล้วทำท่าจะแพ้ทีไร ก็จะยกคำพูดประเภท"อย่าพูดเรื่องนี้"ไม่ก็ประเภทไม่มีเหตุผลแต่เราโต้แย้งไม่ได้ รู้สึกตัวอีกทีเราผิดทุกทีเลย ประเภทที่ถ้ายกตัวอย่าง สมมติเรากำลังประดาบอยู่ แล้วพอทางนั้นทำท่าจะแพ้ ก็ชี้ไปด้านหลังแล้วตะโกนว่า"UFO!!" พอหันไปแล้วรู้สึกตัวอีกทีก็โดนแทงไปจมกองเลือดแล้ว อะไรทำนองนี้

ผมเข้าเว็ปเด็กดีตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นเถียงพ่อแม่จนตอนนี้อยู่ในฐานะคุณพ่อลูกหนึ่งเสียแล้วครับ บทความนี้ดีมากเลยครับ เหมือนเป็นคู่มือแนะนำให้ผมได้รู้วิธีจัดการอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของตนเอง (รวมไปถึงของลูกสาวตัวน้อยที่จะกลายเป็นวัยรุ่นต่อไปในอนาคต) ผมอยากจะบอกให้ชาวเด็กดีรับรู้อย่างหนึ่งว่า คนที่เป็นพ่อแม่น่ะ ท่านรักเรามากยิ่งกว่าสิ่งใดจริงๆ ครับ... เรียกได้ว่ายอมตายแทนได้เชียว... ผมได้ยินมานานแล้วจากแม่กับคำที่ว่า "เอ็งไม่รู้หรอกว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่รู้สึกยังไง ต้องรอให้มีลูกก่อนถึงจะเข้าใจ" อยากจะบอกว่า เข้าใจแล้วแม่คร้าบบบบบบ~

 ไม่เข้าใจจริงๆนะว่า...ทุกครั้งที่แย้ง แม่ชอบหาว่าเราเถียง อะไรๆก็เถียง

เห็นด้วย ควรฟังลูกบ้าง ไม่ใช่ดีแต่อ้างว่า "อาบน้ำร้อนมาก่อน" อย่างเดียว
ปล.คำดังกล่าว ขอบัญญัติเป็นคำหยาบในพจนานุกรมวัยรุ่ืนเลยละกัน 

คนเรามักคิดเข้าข้างตนเองว่าถูกต้องเสมอ ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่

ชอบมากเลยค่ะ.......ตรงกับสมัยนี้มากๆๆๆๆๆๆๆ