สวัสดีค่ะ เรียกได้ว่าฤดูแอดมิชชั่นกลับเข้ามาอีกแล้วนะคะ ช่วงนี้ที่น้องๆ ทุกคนมีคะแนนทุกอย่างอยู่ในมือแล้ว ก็คงกำลังคำนวณคะแนนกันอย่างเต็มที่เลย อย่าลืมตัดสินใจให้ดีก่อนเลือกอันดับแอดมิชชั่นกันนะคะ ใครที่คะแนนน้อยแล้วไม่กล้ายื่น ลองมาดูเรื่องราวของพี่คนนี้กันค่ะ
วันนี้ Admission Idol ที่พี่อีฟจะพาน้องๆ ไปรู้จัก รุ่นพี่ของเราที่ได้คะแนน PAT 1 = 50 คะแนน แต่ก็ยังขอเลือกทำตามฝัน ยื่นแอดมิดชั่นคณะอักษรศาสตร์ พื้นฐานคณิตศาสตร์ ซึ่งพี่อีฟขอบอกเลยว่ามีการแข่งขันสูงมาก! เพราะเป็นที่นั่งที่เด็กวิทย์หัวใจศิลป์ ขอเลือกกันทุกคน แต่พี่คนนี้ก็ไม่ยอมถอดใจค่ะ ถึงจะได้ PAT 1 น้อยแค่ไหน แต่ก็เชื่อว่าคะแนนไม่ได้มีแค่ส่วนเดียว เราไปรู้จักพี่คนนี้กันเลยดีกว่าค่ะ
แนะนำตัวให้น้องๆ ได้รู้จักหน่อยค่ะ
สวัสดีครับ ผมชื่อ ทีม ปฐวี แซ่อึ้ง ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ที่คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ชั้นปีที่ 1 จบชั้น ม.ปลายจากโรงเรียนเบญจมราชูทิศ จ.จันทบุรี แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ และสาธารณสุข (วิทย์-สาธาฯ) ตอนนั้นจบชั้น ม.ปลายด้วยเกรดเฉลี่ย 3.88 ครับ
คณะที่ฝัน กับเด็กวิทย์หัวใจศิลป์
เหตุผลแรกเลยที่ทำให้ผมอยากเรียนคณะนี้คือ อยากหนีเลข 55555 ซึ่งก็หนีพ้นจริงๆ ครับ เพราะคณะนี้แทบจะไม่มีวิชาเกี่ยวกับตัวเลขเลย คิดว่าคงมีเด็กสายวิทย์หลายคนที่คิดเหมือนกัน ผมชอบวิชาที่ต้องอ่าน ต้องจำมากกว่าวิชาที่ต้องมาทำโจทย์ ก็เลยคิดว่าตัวเองน่าจะเหมาะกับคณะอักษรศาสตร์/มนุษยศาสตร์
เหตุผลที่สองมีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ผมอยากเรียนคณะนี้คือ ตอนมัธยมผมมีโอกาสเรียนภาษาอังกฤษกับอาจารย์ต่างชาติท่านหนึ่ง วันหนึ่งอาจารย์ท่านขอให้ผมไปช่วยดูเรื่องการเชื่อมต่อ Wifi เข้ากับคอมพิวเตอร์ อาจารย์ท่านก็ถามผมว่า “Connect แปลเป็นภาษาไทยว่าอะไร” ผมก็ตอบอาจารย์ไปว่า “เชื่อมต่อ” แล้วอาจารย์ท่านก็พูดกับผมว่า “ขอบคุณมาก ฉันดีใจมากทุกครั้งเวลาฉันเขาใจสิ่งที่คนต่างภาษาพูด” ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขมากๆ จนผมสัมผัสได้ ผมก็เลยคิดว่าถ้าผมสามารถพูดภาษาต่างประเทศได้ ผมก็คงจะมีความสุขเหมือนอย่างที่อาจารย์ท่านนี้มี ถือว่าเป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่เป็นแรงผลักดันเลยครับ
ตอนนั้นผมก็เลยลองค้นหาตัวเองทุกอย่างเลยครับ เริ่มตั้งแต่หาวิชาที่ชอบและถนัดให้เจอ มองหาวิชาหรือสิ่งที่เราจะสามารถอยู่กับมันได้โดยที่เราไม่เบื่อ เพราะวิชาพวกนั้นจะทำให้เรารู้ว่าเราอยากเรียนเกี่ยวกับอะไร หรือถ้าเกิดน้องๆ คนไหน หาไม่เจอจริงๆ ผมแนะนำให้ ลองไปปรึกษากับอาจารย์แนะแนวที่โรงเรียน เป็นแนวทางในการตัดสินใจได้ครับ
สนามด่านแรก "สนามรับตรง"
- โครงการ MDX คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น (ไม่ติด)
- โควตา 28 จังหวัด ม.ศิลปากร คณะศึกษาศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ (ติด แต่ตัดสินใจไม่ไปสอบสัมภาษณ์)
- คณะวิทยาศาสตร์ (กศ.บ) สาขาชีววิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (ไม่ติด)
- รับตรง คณะครุศาสตร์ สาขามัธยมฯ (ศิลป์) จุฬาฯ (ไม่ติด)
ผมไปสอบรับตรงมาหลายโครงการเหมือนกันครับ อย่างโครงการ MDX ผมก็ไปแบบไม่ได้คาดหวัง อยากลองทำข้อสอบในสนามสอบจริง เห็นข้อสอบของจริง และการสอบครั้งนี้มันทำให้ผมรู้ว่า ผมต้องขยันอีกมากเพื่อจะต่อสู้กับข้อสอบอื่นต่อไป ส่วนที่เหลือก็จะเป็นรับตรงครุศาสตร์/ศึกษาศาสตร์ จริงๆ แล้วคณะครุศาสตร์ก็เป็นอีกคณะหนึ่งที่ผมอยากเรียน เพราะคณะนี้ก็มีสาขาภาษาอังกฤษ เหมือนคณะอักษรศาสตร์ แต่เนื้อหาและบริบทที่เรียนก็จะแตกต่างกันพอสมควร อีกอย่างทางบ้านก็อยากให้เป็นครูด้วย เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เลือกครุศาสตร์ไป
ตอนสมัครรับตรง จุฬาฯ ผมก็ยังเลือกรับตรงครุศาสตร์ เพราะตอนนั้นใช้ GAT PAT และวิชาสามัญ คิดว่าคะแนนรับตรงคงไม่ถึงคณะอักษรศาสตร์ แน่ๆ เพราะ PAT 7 ผมได้น้อยมาก ดิ่งไปเยอะเลย ตอนนั้นก็เลยยังลังเลอยู่บ้างครับ
คะแนน GAT PAT
- GAT = 272.5 คะแนน
- PAT 1 = 50 คะแนน
- PAT 5 = 202.5 คะแนน
- PAT 7 = 81 คะแนน
คะแนน GAT เยอะเลย มีเทคนิคในการทำข้อสอบ GAT ยังไงบ้าง
1. ตอนทำข้อสอบ GAT เชื่อมโยง แนะนำพลิกมาดูที่หน้าคำตอบก่อน แล้วลองนึกว่าคำตอบแต่ละข้อมันอาจจะสัมพันธ์กันยังไง และพยายามจำคำที่เขาให้มา แล้วค่อยลงมือทำ
2. ใช้ดินสอขีดเส้นใต้ในบทความ ตรงคำที่เหมือน หรือว่ามีความหมายเหมือนคำที่อยู่ในกระดาษคำตอบ เพราะในบทความเราจะเห็นคำนั้นมีตัวหนาแค่ครั้งเดียว แต่ข้อสอบจะชอบใส่คำตอบ แต่ไม่ได้ทำเป็นตัวหนา ไว้ในบทความเยอะเหมือนกัน ต้องสังเกตเอง ว่ามันคือคำไหน ตั้งสติ รอบคอบ ตรวจสอบ แค่นี้คะแนน 150 ก็เตรียมลอยมาแล้ว
3. พาร์ท Eng แกรมม่า+คำศัพท์ต้องแม่นในระดับหนึ่ง ซึ่งก็ต้องท่อง ท่องในที่นี้อาจจะไม่ใช่แค่ท่องซ้ำๆ ไปเรื่อยๆ เราอาจจะลองจับแกรมม่ากับศัพท์ที่เราท่องมาแต่งประโยคดู มันช่วยให้จำได้ดีขึ้น
4. ทำข้อสอบเก่า ทำแบบฝึกหัดทุกวัน มันทำให้เราจับแนวข้อสอบได้ Practice makes perfect มีสติรอบคอบ เจอข้อสอบแล้วต้องมีสติ ห้ามช็อค พยายามใช้หลักการที่ฝึกฝน มาจับกับข้อสอบ แล้วคำตอบก็จะออกมาเอง
เลือกอันดับแอดมิชชั่น
1.คณะอักษรศาสตร์ สาขาอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
2.คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
3.คณะศิลปศาสตร์ สาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
4.คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
ทั้ง 4 อันดับนี้ผมเลือกจากความชอบส่วนตัวกับความคาดหวังของทางบ้านครับ ผมอยากเรียนอักษรฯ แต่ที่บ้านอยากให้เรียนครู ซึ่งผมก็โอเคกับครุศาสตร์นะครับ เพราะถึงติดครุศาสตร์ ก็ยังมีโอกาสได้เรียนภาษาอังกฤษอยู่ (ถึงแม้ว่าภาษาอังกฤษของคณะครุศาสตร์และคณะอักษรศาสตร์ค่อนข้างต่างกันพอสมควร) อีกอย่างก่อนเลือกคณะผมก็ลองเปิดเข้าไปดูหลักสูตรของคณะทางด้านอักษรศาสตร์/มนุษยศาสตร์ ดูว่าวิชาที่ต้องเรียนมันน่าสนใจสำหรับเราไหม
และที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งเลยคือเรื่องของคะแนนแอดมิชชั่น ผมใช้โปรแกรมคำนวนคะแนนแอดมิชชั่นของ Dek-D เป็นตัวช่วยในการตัดสินใจในการจัดอันดับ โปรแกรมนี้มีประโยชน์สำหรับผมมาก เพราะนอกจากจะช่วยคำนวนคะแนนแอดมิชชั่นแล้ว ยังมีสถิติคะแนนสูง-ต่ำปีก่อนๆ อีกด้วย ซึ่งการดูคะแนนปีเก่า มันมีประโยชน์ตรงที่สามารถทำให้เรากำหนดเป้าหมายคะแนนสอบได้คร่าวๆ แต่น้องๆ ก็อย่าลืมว่าในแต่ละปีก็จะมีปัจจัยหรือความเสี่ยงในคะแนนแอดมิชชั่นที่ต่างกัน
.jpg)
ถามตรงๆ ว่า PAT1 เราได้น้อย ตอนนั้นทำไมยังตัดสินใจเลือกยื่นพื้นฐานคณิตศาสตร์
ตอนนั้นที่มี 50 คะแนนในมือ ผมก็ว่าคะแนนมันน้อยมากนะ แต่ผมมองว่า PAT1 มันเป็นแค่ส่วนหนึ่งในองค์ประกอบของคะแนน ยังมีส่วนอื่นๆ ซึ่งเป็นส่วนใหญ่มากกว่านี้ ที่เราจะสามารถเก็บคะแนนได้ ซึ่งในส่วนอื่นเราก็ทำคะแนนให้ดีและเต็มที่ พอเราคิดคะแนนรวมออกมา เราก็ยังพอมีหวังนะ คือคะแนนรวมก็ยังพอมีลุ้นกับคณะที่เราหวัง
หลายคนอาจคะแนนน้อย เลยไม่กล้ายื่น แต่ถ้ามันเป็นความฝันของเรา มันก็น่าลองนะ หรือหลายคนอาจจะคิดว่าถ้าเรายื่นคะแนนเข้าไปแล้วติดเป็นคนท้ายของคณะแล้วเราจะเรียนไหวไหม เอาจริงๆ ผมมองว่าคะแนนสอบเข้าอาจจะไม่ได้เป็นตัวการันตีว่าเราจะเรียนในคณะนั้นได้ดี มันขึ้นอยู่กับการใฝ่หาความรู้ ความขยันของตัวเราเอง
ดังนั้น อยากบอกน้องๆ ทุกคนว่า ไม่ต้องกลัวว่าเราคะแนนน้อยแล้วจะยื่นไม่ได้ ยื่นเถอะ ครั้งหนึ่งในชีวิต เราจะไม่เสียใจที่ครั้งหนึ่งเรากล้าที่จะลอง
วางแผนทำคะแนนส่วนอื่น (GPAX, O-NET) ให้ดียังไงบ้าง
ถ้าเป็นในส่วน GPAX ผมก็พยายามตั้งใจเรียนในห้องมาตลอดครับ ส่วนการสอบ O-NET ความรู้ส่วนใหญ่ก็มาจากการเรียนในห้องเรียนครับ ซึ่งผมก็ใช้ความรู้ของการเป็นเด็กสายวิทย์นี่แหละ ที่จะเอาไปทำคะแนนใน O-NET วิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์
ผมเตรียมตัวสำหรับ O-NET อย่างจริงจัง แค่ 1 อาทิตย์ก่อนสอบ ตอนนั้นซื้อข้อสอบเก่ามาทำโจทย์อย่างเดียว จับเวลา เปิดเฉลย เสร็จแล้วดูว่าเราพลาดตรงไหนบ้าง จากนั้นก็ทำความเข้าใจ แล้วทำใหม่อีกรอบ ผมทำข้อสอบเก่าวิชาละประมาณ 3 พ.ศ. การทำข้อสอบเก่าจะทำให้รู้จักรูปแบบของข้อสอบ ซึ่งข้อสอบในแต่ละปี จะมีรูปแบบที่คล้ายๆ กัน และจะไม่ออกไปไกลเกินเนื้อหาของข้อสอบเก่า อีกอย่างการทำข้อสอบเก่าจะทำให้เราไม่ตื่นเต้นในการทำข้อสอบจริงด้วย
รู้มาว่าไม่เคยเรียนกวดวิชามาก่อน !
ใช่ครับ คือผมชอบอ่านหนังสือเองมากกว่า ไม่เคยกวดวิชา หรือไปงานติวฟรีเลย ด้วยความที่บ้านเราอยู่ต่างจังหวัดด้วย เมื่อก่อนกวดวิชาจะมีแค่เฉพาะในกรุงเทพฯ เราก็ไม่ค่อยอยากเดินทางมาเท่าไหร่ อาจจะมีเปิดคลิปติวข้อสอบจากอินเตอร์เน็ตบ้าง แต่ส่วนใหญ่ที่เราทำจริงๆ คือจะโหลดชีทข้อสอบปีเก่าๆ มาทำ โหลดชีทคำศัพท์มาท่อง ซึ่งแค่นี้ก็ช่วยเราได้มากแล้วครับ
อย่างช่วงเตรียมตัวก่อนสอบ ผมเตรียมตัวตอนปิดเทอม ก่อนสอบ GAT PAT รอบแรก ก็จะไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการแบ่งเวลา พอเป็นช่วงเปิดเทอม ก็ถือเป็นโชคดีของผมอีกอย่างหนึ่ง ที่โรงเรียนผมมีสอนวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการศึกษาต่อ ตอน ม.6 ซึ่งเป็นวิชาที่เตรียมตัวให้นักเรียน เตรียมไปสอบภาษาอังกฤษเพื่อเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัย มันก็เลยเหมือนกับผมได้เตรียมตัวมาเรื่อยๆ ไปในตัวตลอดช่วงเปิดเทอม
และสุดท้ายอีกหนึ่งอย่างที่ผมคิดว่าสำคัญมากคือ ผมมีเป้าหมายและการวางแผนการสอบที่ชัดเจน เลยทำให้ผมไม่ต้องเสียเวลาไปกับการเตรียมสอบวิชาที่ไม่ได้ใช้ครับ
เข้าเรียนแล้วเป็นยังไงบ้างกับ "อักษรศาสตร์"
คณะอักษรศาสตร์ เป็นอีกหนึ่งคณะที่เรียนค่อนข้างหนัก การเรียนการสอนคณะนี้เข้มข้นตั้งแต่ปี 1 เลย เริ่มตั้งแต่เรียนวิชาบังคับคณะจากหลายๆ ภาควิชาไม่ว่าจะเป็น ภาษาศาสตร์ อารยธรรม ปรัชญา วรรณคดี การแปล การละคร ฯลฯ จะเห็นว่าคณะนี้ไม่ได้เรียนแค่ภาษาอย่างเดียว ยังเรียนลึกไปอีกหลายศาสตร์ ซึ่งส่วนตัวผมคิดว่าวิชาเหล่านี้นำไปประยุกต์ใช้ได้หมด ทำให้เรามองโลกนี้ในแง่มุมที่กว้างมากขึ้นและเข้าในความเป็นมนุษย์มากขึ้น แต่ถึงคณะนี้จะเรียนหนัก อ่านหนังสือเยอะ แต่ผมก็รู้สึกมีความสุขนะ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมชอบและสนใจอยู่แล้ว ถ้าเราชอบสิ่งนั้นจริงๆ ถึงมันจะหนักแค่ไหน แต่เราก็ยังคงมีความสุขที่ได้ทำมัน
สุดท้าย ขอให้ฝากกำลังใจและการเตรียมตัวถึงน้องๆ
สิ่งแรกก็คืออยากให้น้องค้นหาตัวเองสิ่งที่ใช่ ให้เจอ เหมือนอย่างที่พี่เคยค้นเจอสิ่งที่ใช่ของพี่ จนตอนนี้มันกลายเป็นสิ่งที่พี่รักไปแล้ว พี่เชื่อว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ เพราะมันเป็นสิ่งที่จะอยู่กับตัวน้องไปอีกนาน พี่อยากให้น้องใช้เวลาตัดสินใจดีๆ เลือกเป้าหมายที่ใช่จริง ๆ
ต่อมาคือการวางแผนมุ่งสู่เป้าหมาย พิจารณาว่าสิ่งไหนสำคัญมากน้อย แล้วพยายามแบ่งเวลา จัดการกับเรื่องต่างๆ การเตรียมตัวสอบก็จะมีประสิทธิภาพ อย่าพึ่งท้อ ทำให้ดีทำให้สุดความสามารถ เพราะเวลาเรามองย้อนกลับมาเราจะได้ไม่เสียใจเพราะว่าเราได้ทำมันอย่างดีที่สุดแล้ว
และท้ายที่สุดเลยคือ พี่อยากให้น้องใส่ใจกับภาษาอังกฤษ เพราะมันสำคัญมาก ทั้งในแง่การสอบเข้าและการเรียนในมหาวิทยาลัย ทุกคณะต้องใช้ภาษาอังกฤษเป็นส่วนหนึ่งในการสอบเข้า หลาย ๆ วิชาในระดับอุดมศึกษาสอนเป็นภาษาอังกฤษ หรือใช้ตำราภาษาอังกฤษในการสอน และมันยังเป็นสิ่งที่จำเป็นกับตัวน้องในวันข้างหน้า เพราะประเทศไทยเราก็เปิดกว้างต่อประชาคมอาเซียน และประชาคมโลกมากขึ้น นั่นหมายถึงเราจะต้องติดต่อสื่อสารกับชาวต่างชาติมากขึ้น ถ้าเราใช้ภาษาอังกฤษได้ เราก็สามารถใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้นนะ :D
เป็นยังไงกันบ้างคะกับเรื่องราวของพี่ทีม ใครที่กำลังลังเลกับคณะในใจก็หวังว่าเรื่องราวของพี่ทีมจะช่วยให้น้องตัดสินใจได้ง่ายขึ้นนะคะ ส่วนพี่อีฟก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องๆ ทุกคน เลือกอันดับแอดมิชชั่นอย่างมีสติและขอให้เป็นคณะที่ตรงใจนะคะ สวัสดีค่ะ
16 ความคิดเห็น
อยากเข้าอักษรมากครับ แต่คะแนนห่วยมาก GAT216.74 , Pat1 56 ไม่ยื่นครับมันเป็นความฝันก็จริง แต่ฝันไปก็ไม่ติด กำลังมองที่อื่นอยู่ แนะนำหน้อยครับ อยากเรียนเอกญี่ปุ่น แต่ไม่มีพื้นฐาน
ไม่ได้อคตินะ แต่บางทีควรจะสื่อให้เห็นทั้งสองด้านหน่อย แค่จั่วหัวมามันก็เกินไปละ มันดูโลกสวยมาก รอบแอดไม่ได้ใช้แค่แพทอย่างเดียว มันก็มีปัจจัยอื่นด้วยนิ ใช้ทั้งเกรด โอเนต แกทด้วย แล้วจากที่อ่าน ทั้งเกรดแล้วก็แกทได้เยอะขนาดนั้น มั่นใจว่าโอเนตก็ต้องเยอะ ถ้าเสนอแค่แพทอย่างเดียว แค่นี้ยังไงก็ไม่ติดหรอก เป็นเว็บเด็กดีก็ควรเสนอด้านที่ทำให้เด็กมองเห็นโลกความเป็นจริงบ้าง ไม่ใช่ทำให้ดูเพ้อฝันโลกสวย
ความเห็นนี้อาจทำให้หลายๆคนไม่พอใจ แต่ก็อยากฝากไว้ด้วยนะ โลกความจริงมันไม่เคยสวยหรอก
เห็นด้วยว่า ควรเสนอหลายๆด้าน เพื่อไม่ให้เด็กฝันโลกสวย
เด็กควรทีจะสามารถประเมินตัวเองได้แบบรอบด้าน ไม่ใช่เอาด้านเดียวแล้วแล้วเด็กก็จะไป อ้างว่านี้ แพทน้อยยังติด อักษร จุฬาฯ ได้
แต่น่าจะเสนอหรือพาดคอลัมน์ที่ให้ตัวเด็กเน้นวิชาที่ตนถนัดแล้วดึงมันให้เป็นจุดแข็งเพื่อกลบจุดด้อยในวิชาอื่นๆมากกว่า
เราคนนึงที่ติด จุฬาฯ มาได้คะแนนแอดท้ายๆของคณะ แต่คะแนนเราสามารถยื่นติดคณะเดียวกันที่มหาลัยอื่นๆได้แบบสบายๆ พอเข้ามาเรียนจริงๆมันทำให้รู้ว่า มีคนที่เก่งกว่าเรามากๆ อยู่เต็มไปหมด เราต้องเตรียมพร้อม ทั้งตัวเราเอง ทั้งเทคนิคการจัดอันดับ และโชค
ควรหยุดให้เด็กมโน โลกสวย แล้วมองความเป็นจริง ดีที่สุด เรากล้าพูดได้ว่าคนที่ติด จุฬาฯ มาได้มีจำพวก เก่งมากๆแล้วติด เก่งกลางๆแต่เลือกอันดับเป็น กับดวง
ผมล่ะอยากจะ "แหม" กับพาดหัวบทความยาว ๆ
แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม๊
เกรด 3.88 Gat 275 แค่นี้ ก็เยอะละปะวะ ไม่ติดจุฬาก็ไม่รู้จะว่าไงละ แค่นั้น คะแนน ก็ได้เป็นหมื่น ละ ไม่รวม O-net เหอะ
สมาชิกเด็กดีที่รักยิ่ง
คนที่เข้ามาบ่นนะคะ คือจะบ่นก็บ่นได้ แต่อย่าขัดความฝันของคนอื่นให้เยอะ เราเป็นคนนึงที่สอบติดคณะที่ชอบ (มจุฬาเนี่ยแหละ) ด้วยความฝันล้วนๆ (โอเค บวกกับความมานะพยายาม) ทำไมไม่มองอีกมุมหนึ่ง ว่าคนที่สอบจุฬาได้ ต้องเป็นคนที่ขยัน ต้องเป็นคนที่ตั้งใจ
ทีมเขาตั้งใจเรียนมาก ไม่ใช่ว่าจู่ๆ จะฟลุกได้แกทเยอะแพทเยอะนะคะ เขามาถึงจุดจุดนี้ได้ยังไง ทำไมไม่โฟกัสตรงนั้น ไปโฟกัสตรงคะแนนเขาสูงแล้วเขาสอบเข้าได้ ก็แหงสิคะ ไม่ได้อยากจะพูดให้รู้สึกแย่ไปมากกว่านี้หรอก แต่พวกคุณต้องยอมรับความจริง ว่าคณะนี้ มหาวิทยาลัยนี้ คนที่สอบเข้าได้ เขาไม่ได้ฟลุคเข้ามาเล่นๆ ด้วยเกรดพอผ่าน หรือด้วยคะแนนโอเน็ตที่ดูยังไงก็ตะลุยอ่านก่อนสอบประมาณสามอาทิตย์ หรือด้วยคะแนนแกทแพทที่ไปสอบมาเล่นๆ ทั้งที่ในสมองไม่ได้มีความรู้
ขอฝากถึงรุ่นน้อง ต่อๆ ไป บัณฑิตที่ดี ต้องมองในแง่ที่เป็นประโยชน์กับตัวเองนะคะ อย่าทำให้ตัวเองรู้สึกขุ่นข้องหมองใจไปกับเรื่องแค่นี้เลย สู้เอาเวลาเจ็บใจ ไปอ่าน อ่าน อ่าน แล้วสอบเข้าให้ได้จะดีกว่านะคะ
บอกตามตรง รู้สึกท้อแท้ใจกับเด็กๆ ที่เอาแต่โมโหคนโน้น โกรธคนนี้
แต่ไม่คิดดูตัวเอง ขอให้ดูตัวเองก่อน ดูตัวเองให้ดี ดูตัวเองให้ลึกๆ ลึกเข้าไปข้างในว่าที่ผ่านมาทำอะไรอยู่ ลึกเข้าไปว่าที่ผ่านมาทำเต็มที่รึยัง เต็มที่แล้วจริงๆ หรือ เราเชื่อว่าคนทุกคนมีศักยภาพ และเชื่อว่าคนทุกคนทำได้ถ้าต้องการ ไม่มีอะไรเกินความสามารถหรอก แต่พวกคุณแค่ไม่ท้าทายขีดจำกัดของตัวเองมากพอ