สวัสดีค่ะน้องๆ ชาว Dek-D.com ... เจอกับ พี่เป้ และวัฒนธรรมต่างประเทศที่จะนำเรื่องน่ารู้จากรอบโลกมาฝากเช่นเคย ตอนนี้ก็เป็นเดือนธันวาคมแล้ว เดือนแห่งอากาศดี(เหรอ)และเดือนแห่งการเฉลิมฉลองต่างๆ ซึ่งเหมือนจะเป็นเดือนแห่งความสุขของหลายๆ คนใช่มั้ยคะ? แต่หากย้อนดูในอดีตนั้น เดือนนี้ก็เป็นอีกเดือนที่เกิดเหตุการณ์น่าสลดกับโลกเราหลายเหตุการณ์เลยค่ะ วันนี้จะพาน้องๆ ไปย้อนดู 5 เหตุการณ์โศกนาฏกรรม-ภัยร้ายที่เคยเกิดขึ้นในเดือนธันวาคม เชื่อว่าน่าจะคุ้นๆ กันบ้างอย่างน้อย 1-2 เรื่องล่ะ
วันที่เกิดเหตุ 3 ธันวาคม 1984
สถานที่ เมืองโบพาล ประเทศอินเดีย
ในคืนคาบเกี่ยวของวันที่ 2-3 ธันวาคมในปีนั้น ได้เกิดเหตุร้ายครั้งใหญ่ในอินเดีย โดยเกิดแก๊สรั่วในเมืองโบพาล ซึ่งอยู่ทางตอนกลางของประเทศ ต้นตอมาจากโรงงานผลิตยาฆ่าแมลงแห่งหนึ่งที่ปล่อยก๊าซพิษเมทิลไอโซไซยาเนตรั่วไหลออกมาถึง 40 ตัน ถือว่าเป็นอุบัติเหตุในวงการอุตสาหกรรมที่ร้ายแรงที่สุดของโลกเลยก็ว่าได้
มีประชาชนได้รับเคราะห์กว่า 500,000 ราย ในจำนวนนี้เสียชีวิตทันทีเกือบ 4 พันราย และมีจำนวนผู้เสียชีวิตมากขึ้นรวมเกือบ 2 หมื่นราย บางรายไม่เสียชีวิตแต่ก็ส่งผลให้ร่างกายพิการหรือมีความผิดปกติถาวร เด็กที่คลอดออกมาก็มีร่างกายที่พิการ โดยปัจจุบันคดีนี้ก็ยังไม่จบ ล่าสุดปีก่อนก็ยังมีผู้เสียหายจากเหตุการณ์นั้นออกมาประท้วงเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
วันที่เกิดเหตุ 4 ธันวาคม 1952
สถานที่ กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ
ในช่วงเดือนธันวาคม ปี1952 ที่กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ได้เกิดหมอกพิษปกคลุมทั่วตัวเมือง โดยเกิดจากการเผาไหม้ของถ่านหินซึ่งเป็นเชื้อเพลิงที่ใช้ในบ้านเรือนและโรงงาน ควันเหล่านั้นไม่สามารถลอยขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศที่สูงขึ้นไปได้เพราะชั้นบรรยากาศมีความชื้นสูงรวมถึงกระแสลมมีความสงบนิ่ง ดังนั้นควันดังกล่าวจึงกลายเป็นหมอกพิษที่ลอยในชั้นบรรยากาศระดับล่างจนผู้คนสูดดมเข้าไป ทำให้เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
เหตุการณ์เริ่มเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม โดยเริ่มจากการเกิดแอนไทไซโคลนหรือลมที่หมุนเป็นวงกว้างรอบๆ ทำให้เกิดหมอกปกคลุมทั่วเมือง เมื่อปนกับควันที่ออกมาจากปล่องไฟ ทำให้กลายเป็นมลพิษที่มีสารซัลเฟอร์ไดออกไซด์ มีผู้ป่วยจากเหตุการณ์นี้นับแสนราย และเสียชีวิตหลายพันราย
วันที่เกิดเหตุ 8 ธันวาคม 1980
สถานที่ นิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา
จอห์น วินสตัน โอโนะ เลนนอน คือชื่อเต็มของ จอห์น เลนนอน นักร้องและนักกีต้าร์ชาวอังกฤษแห่งวงเดอะบีเทิลส์ หรือที่คนไทยเรียกว่าวงสี่เต่าทอง หนึ่งในวงดนตรีที่เป็นตำนานของโลก ดังกระฉ่อนไปทั่วโลกในเวลานั้น(จนถึงวันนี้) โดยเขาเป็นคนเริ่มก่อตั้งกลุ่มวงดนตรีร่วมกับเพื่อนนักเรียนจนได้สมาชิกครบ และตั้งวงจนกลายเป็นเดอะบีเทิลส์ที่โด่งดังไปทั่วโลก ทั้งๆ ที่ยุคนั้นยังไม่มีเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าหรือโซเชียลเน็ตเวิร์กเพื่อช่วยในการโปรโมตผลงานเลยก็ตาม
น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตในวัยเพียง 40 ปี หน้าบ้านพักของเขา จากการถูกยิง 5 นัดจนเสียชีวิตคาที่ โดยชายผู้ลงมือคือ 'มาร์ค แชปแมน' ได้ทำการสารภาพว่าได้ยิง จอห์น เลนนอน เพียงเพราะ "รู้สึกตัวเองไม่มีค่า เลยอยากดังแบบจอห์น เลนนอน"
วันที่เกิดเหตุ 13 ธันวาคม 1937
สถานที่ เมืองนานกิง ประเทศจีน
การสังหารหมู่นานกิง หรือ การข่มขืนนานกิง เป็นอีกเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ที่ถูกจารึกในแง่ของความโหดร้ายและเศร้าสลด โดยเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ไม่นาน ญี่ปุ่นต้องการขยายอิทธิพลและสร้างจักรรวรรดิ่ปุ่นที่ยิ่งใหญ่ จึงได้ทำการบุกรุกจีน ค่อยๆ บุกไปเรื่อยๆ จนเข้าถึงเมืองนานกิงในวันที่ 13 ธันวาคม 1937 จากนั้นได้จับทหารและประชาชนมาเป็นเชลย แต่เมื่อจำนวนเชลยมีมากกว่าจำนวนทหารญี่ปุ่น วิธีที่จะลดจำนวนเชลยได้เร็วที่สุดนั่นก็คือ "การฆ่า" ทหารญี่ปุ่นลงมือฆ่าเชลยชาวจีนอย่างโหดเหี้ยมด้วยวิธีที่โหดร้าย เช่น ฝังทั้งเป็น ราดน้ำมันจุดไฟเผา ใช้ปืนกราดยิง ส่วนผู้หญิงไม่ว่าจะเด็กเล็ก คนท้อง คนแก่ ก็ถูกข่มขืน ก่อนจะโดนฆ่าอย่างทรมานและน่าสงสารแม้เป็นเวลากลางวันแสกๆ ว่ากันว่ามีเหยื่อจากเหตุการณ์นี้มากกว่า 3 แสนรายทีเดียว
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจที่คนจีนรุ่นหลังๆ ยังคงฝังใจและเกลียดชังคนญี่ปุ่นมาก เพราะเรื่องราวที่เกิดในอดีตนั้นยากที่จะลืมเลือนได้จริงๆ น้องๆ คนไหนอยากหาข้อมูลหรือดูภาพเพิ่มเติม ลองเซิร์ชกูเกิลว่า rape of nanking ดูค่ะ คือภาพโหดร้ายมากจนไม่กล้านำมาลงเลย
วันที่เกิดเหตุ 26 ธันวาคม 2004
สถานที่ ศูนย์กลางแผ่นดินไหวอยู่ที่เกาะสุมาตรา ประเทศอินโดนีเซีย
ครบรอบ 11 ปีกับการสูญเสียครั้งใหญ่ของประเทศไทย ซึ่งไม่มีใครลืมเหตุการณ์นี้แน่นอน กับการเกิดแผ่นดินไหวครั้งรุนแรงที่ทำให้เกิดคลื่นยักษ์สึนามิลูกใหญ่ที่คร่าชีวิตผู้คนนับแสน โดยในวันนั้นได้เกิดแผ่นดินไหวชนิดรุนแรงมากใต้มหาสมุทรอินเดีย ขนาด 9 ตามมาตราริกเตอร์ เกิดจากการยุบตัวของเปลือกโลกใต้มหาสมุทร
สิ่งที่ตามมาคือ "คลื่นยักษ์สึนามิ" สูงกว่า 30 เมตร ที่ได้พัดเข้าฝั่งและทำลายทรัพย์สินและชีวิตผู้คนจำนวนมาก โดยคลื่นยักษ์นี้ได้พัดเข้าหาพื้นที่โดยรอบมหาสมุทรอินเดียรวมถึงทะเลอันดามันของประเทศไทยที่เชื่อมกับมหาสมุทรอินเดีย ประเทศที่ได้รับความเสียหายมากที่สุดคืออินโดนีเซีย ศรีลังกา อินเดีย และไทย(ตามลำดับ) สำหรับในประเทศไทย จังหวัดที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคือภูเก็ต พังงา และกระบี่ มีผู้เสียชีวิตประมาณ 8,200 ราย ในตอนนั้นข่าวทีวีทุกช่องมีแต่ข่าวเหตุการณ์สึนามิ เป็นเรื่องที่สะเทือนใจมากจริงๆ ค่ะ
ข่าวล่าสุดจากเหตุการณ์นี้ที่เราได้ยินกันคือ ปีก่อนมีพี่น้องชาวอังกฤษได้ประกาศตามหาหญิงชาวภูเก็ตที่เคยช่วยชีวิตเธอจากเหตุการณ์คราวนั้น ซึ่งในที่สุดก็ได้พบกันเรียบร้อยแล้วค่ะ
เรื่องร้ายๆ ในอดีตเหมือนเป็นบทเรียนให้เรา(รวมถึงทุกๆ ส่วนที่เกี่ยวข้อง)ต้องระมัดระวังเพื่อไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก หรือไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยนั่นเองค่ะ
ภาพประกอบ : a.abcnews.com/,bbc.co.uk,inthesetimes.com/,http://i.telegraph.co.uk/
i2.mirror.co.uk/,rarenewspapers.com, ภาพยนตร์์เรื่อง City of life and death
30 ความคิดเห็น
มนุษย์... คือตัวการ T T
เห็นด้วยกับคห.แรกค่ะ
มีอีกเหตุการณ์กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นโจมตีฐานทัพ pearl harbor ของอเมริกาในวันที่ 7 ธันวาคม 1941 ชนวนเหตุสงครามมหาเอเชียบูรพา
เหตุการณ์นี่ตายเกือบ 2500 คนแต่นำไปสู่ความตายอีกหลายสิบล้านคนในสงครามมหาเอเชียบูรพา และหลังจากนี้ 4 ปีสงครามได้สิ้นสุดลงในปี 1945 จากการทิ้งระเบิดปรมาณูของสหรัฐอเมริกา และจักรวรรดิญี่ปุ่นได้ประกาศยอมแแพ้อย่างไม่มีเงื่อนไข ภายหลังกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นถูกยุบและเปลี่ยนเป็นกองกำลังป้องกันตนเอง ตาม ธรรมนูญแปซิฟิก
วันที่ 7 ธันวาคม Pearl Harbor
สึนามิจำวันที่เกิดไม่แม่น แต่จำความรู็สึกตอนนั่งพับนกส่งไปใต้ได้แม่นเลยอ่ะ
จะไปว่าอะไรกับความโหดเ-้ยมของทหารญี่ปุ่น ที่ต้องฆ่าคนจีนแบบนั้น ลองมองย้อนกลับไป ของเราสิไล่ตั้งแต่สมัยอยุธยา สุโขทัย ธนบุรี รันตโกสินทร์ เราฆ่าพวกเชลยเมืองอื่นไป กี่พันกี่เมืองกัน ข่มขื่นพวกผู้หญิงต่างเมืองก้มี ใช้ว่ามันโหดร้ายในช่วงสงคราม เราไม่ฆ่าเขา เขาก็ฆ่าเราทั้งนั้น เพือครอบครัวที่รออยู่ถ้าเราแพ้สงคราม ครอบครัวเราก้ตายหมด มันเลือกไม่ได้ไง ที่ประวัติศาสตร์ไทยไม่สอนเรื่องที่เรา ไปทำอะไรกับต่างชาติ ก็เพื่อปลูกฝังให้คนรัก ชาติกันก็เท่านั้น
จะไปว่าอะไรกับความโหดเ-้ยมของทหารญี่ปุ่น ที่ต้องฆ่าคนจีนแบบนั้น ลองมองย้อนกลับไป ของเราสิไล่ตั้งแต่สมัยอยุธยา สุโขทัย ธนบุรี รันตโกสินทร์ เราฆ่าพวกเชลยเมืองอื่นไป กี่พันกี่เมืองกัน ข่มขื่นพวกผู้หญิงต่างเมืองก้มี ใช้ว่ามันโหดร้ายในช่วงสงคราม เราไม่ฆ่าเขา เขาก็ฆ่าเราทั้งนั้น เพือครอบครัวที่รออยู่ถ้าเราแพ้สงคราม ครอบครัวเราก้ตายหมด มันเลือกไม่ได้ไง ที่ประวัติศาสตร์ไทยไม่สอนเรื่องที่เรา ไปทำอะไรกับต่างชาติ ก็เพื่อปลูกฝังให้คนรัก ชาติกันก็เท่านั้น
นานกิงนี่อ่านครั้งแรกตอนป.5 ตอนนั้นแอนตี้ญี่ปุ่นมากแล้วก็คิดว่าทำไมไทยถึงชอบญี่ปุ่นนักดูอย่างคนจีนกับเกาหลีสิเกลียดญี่ปุ่นจะตาย จนกระทั่งม.ปลาย ดูหนังเอวีถึงได้คิดว่าเรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ให้แล้วไป
น่ากลัวทุกๆ เหตุการณ์
อีกอย่างวันที่8ธ.ค. 2484 ก็คือวันที่ กองทัพญี่ปุ่นบุกเข้าสู่ประเทศไทย ทางทะเล ใน จังหวัด สงขลา สุราษฎร์ธานี สมุทรปราการ ประจวบคีรีขันธ์ ชุมพร นครศรีธรรมราช มีบางส่วนเข้ามาทางบกคือ พระตะบอง พิบูลสงคราม เกือบทุกแห่งทหาร ตำรวจ ยุวชนทหาร ได้ทำการต่อสู้อย่างดุเดือด เพื่อรักษาแผ่นดินไทย แต่มีคำสั่งหยุดยิงเพราะญี่ปุ่นเพียงแค่จะ"ขอ"เดินทัพผ่านประเทศไทย
ตอนสึนามิมา กำลังหลับอยู่ที่บ้านค่ะ ตื่นมาครั้งสองครั้งเพราะรู้สึกถึงแผ่นดินไหว ตอนนั้นนึกว่ารถบรรทุกวิ่งผ่านซะอีก หันไปมองนาฬิกา เอ...แปดโมงอยู่เลยอ่ะ นอนต่อดีกว่า
พอช่วงเที่ยงข่าวออกว่าเกิดคลื่นยักษ์พัดถล่มเกาะภูเก็ต ก็ตกใจว่าข่าวบ้านเรานี่หว่า พ่อรีบรุดออกไปดูรถเช่าของบ้านที่จอดอยู่แถวชายหาดกับโรงแรมเลยค่ะ ไปดูความเสียหาย ช่วงนั้นก็ไม่รู้สึกอะไรเพราะยังไม่ไปเห็นความโหดร้ายรอบเกาะ(พอดีบ้านอยู่ในตัวเมือง) เริ่มมาวิตกหน่อยๆหลังจากญาติๆถล่มกันโทรหาว่ามีใครเป็นอะไร หรือโดนลูกหลงไหม ประกอบกับพ่อกลับมาจากข้างนอก มาบอกแม่ว่า
"ห้ามขับรถไปแถวชายหาดเด็ดขาด!"
แรงสั่นสะเทือนของสึนามิมันมาถึงกรุงเทพ จำได้ว่ากระแสน้ำใจจากคนไทยหลั่งไหลไปที่ภาคใต้ ยังจำวินาทีนั้นได้ดี มาม่าขาดตลาด ชั้นสินค้าไม่มีปลากระป๋อง
ลึกๆแล้วคนไทยผูกพันธ์และรักกันมา #นอกเรื่อง
ขึ้นชื่อว่าสงครามก็มีแต่ความโหดร้าย และความตาย ไม่ว่าประเทศไหนๆถ้าทำสงครามก็คงเหมือนกันหมด
เราเป็นคนใต้ ตอนนี้อายุ 11 คือเราจำได้ตั้งแต่อายุ 3-4 ขวบเลยอ่ะ แล้วแบบเหตุการณ์เพิ่งผ่านไปไม่นาน (ในตอนนั้น) มันมีหนังสือประมาณว่าให้กำลังใจประมาณนั้นแหละ เราก็จำไม่ได้นะ
แล้วมันมีอยู่หน้านึง เป็นรูปศพคนที่ตายจากสึนามิ คือเราไม่กล้าอ่านเลยอ่ะ เราแบบสะเทือนใจมาก สงสารคนที่สูญเสียญาติพี่น้องมาก แล้วในหนังสือเค้าทำสะเทือนใจมากอ่ะ คนตายเยอะมากก T T นอนเรียงกันอยู่ แต่เอาผ้าคุมไว้นะ 
เพราะมนุษย์เราสินะ...