คุณทราบเอกลักษณ์ทางภาษาในนิยายของคุณไหม ?
ตั้งกระทู้ใหม่
เคยหยิบนิยายมาอ่านเล่มหนึ่ง แล้วรู้สึกคุ้นกับสำนวนภาษา เหมือนกับว่าเคยอ่านนิยายของนักเขียนคนนี้มาก่อนไหม ?
นั่นละคือเอกลักษณ์ทางภาษาของนักเขียนคนนั้นที่โดดเด่นจนจำได้ แม้บางทีไม่ได้คิดจะจำก็ตาม แต่มันก็ฝังลึกลงในรอยหยักของสมอง
เอกลักษณ์ทางภาษาที่แทรกอยู่ในนิยายคือความรู้สึกโดยรวมที่นิยายเรื่องนั้นถ่ายทอดผ่านทางสำนวนตัวอักษร นักเขียนบางท่านอาจมีคำติดปากกาที่ยกมาใช้ซ้ำ หรือสร้างสำนวนใหม่เฉพาะตนขึ้นเอง จนเป็นที่จดจำได้ พวกกลเม็ดการเล่าเรื่อง เว้นวรรคตอน ที่เล่นกับตัวหนังสือพวกนี้ก็นับเป็นเอกลักษณ์ของนักเขียนเช่นกัน
ขอยกตัวอย่างเอกลักษณ์ทางภาษาของนิยายคนในบอร์ดนะคะ...
หยงเล่อ (ฟ้าไร้ดาว) - หยดน้ำตากลางฟ้าสีดำ, เรื่องของผมกับผี? :-
มีเลือกการใช้คำที่ดึงดูดผู้อ่านไว้ได้ตั้งแต่เริ่มแรกจนจบเรื่อง รูปประโยคง่าย ๆ สั้น ๆ เรียงร้อยอย่างดี คล้ายกลอนเปล่า
อารมณ์หม่น ๆ ทึม ๆ มีมาตลอดเรื่อง แต่ก็มีมุมมองที่สดใสขึ้นในตอนจบ
แจกันสีฟ้า (ชัยยา) - ทีนอส :-
คำเด่น ๆ ที่พบในเรื่องคือ \"ให้ตายสิ\", \"ให้ตายเถอะ\", \"ปานนั้น\"
มีการใช้คำตายเลียนเสียงธรรมชาติบ่อยครั้ง เช่น กึกกัก ปุบปับ คร่ำครึ กรุบกรับ ฯลฯ อ่านแล้วรู้สึกมีจังหวะจะโคน และมีพลังดี
การบรรยายจะละประธานค่อนข้างมาก เหมือนเล่าเรื่องผ่านสายตาตัวละครนั้น ๆ โดยไม่ต้องใช้สรรพนาม \"ผม\" หรือ \"ฉัน\" แทน
มีการเปรียบเทียบให้เห็นภาพสยองชัดเจนดี ที่จริงคนเขียนก็ถนัดเปรียบเทียบยาว ๆ อยู่แล้ว เห็นได้ตั้งแต่คำนำ
[ที่ทีนอสยาวกว่าไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ กำลังอ่านอยู่เลยเขียนได้เยอะ ส่วนของชาวบอร์ดคนอื่น ๆ ที่เคจไปอ่านนิยายเมื่อนานมาแล้วนั้น จำไม่ได้มากนัก จึงไม่ได้ยกมาไว้ ณ ที่นี้ ต้องขออภัยด้วยค่ะ]
เอกลักษณ์ทางภาษาเป็นสิ่งที่บางทีตัวคนเขียนเองก็ไม่รู้ เพราะภาษาเป็นของเขา ใช้จนชิน มองเห็นยากเหมือนกัน
ที่ว่าพบซ้ำ ๆ บ่อย ๆ ก็ใช่ว่าจะเป็นข้อเสีย ถ้าจัดวางไว้สวยงามแล้วก็จะเป็นถือเอกลักษณ์ของเรา เป็นสิ่งที่ทำให้คนอ่านจดจำสำนวนเราได้
สำหรับเอกลักษณ์ทางภาษาในนิยายของเคจนั้น เคจก็ไม่ทราบเหมือนกัน ถามเพื่อน เพื่อนก็บอกได้แค่ว่า มีคำว่า \"จึง\" กับ \"กลับ\" เยอะหน่อย แล้วก็อ่านแล้วได้อารมณ์ว่าเป็นนิยายเคจนั่นแหละ (สรุปคือเพื่อนหาคำมาบรรยายไม่ถูก)
แล้วทุกท่านล่ะ ทราบเอกลักษณ์ทางภาษาในนิยายของตัวเองกันไหม ?
ป.ล. ใครเคยอ่านนิยายเคจแล้วจับเอกลักษณ์ได้ ช่วยบอกหน่อยนะ
^_______^
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 28 ตุลาคม 2551 / 21:06
Caje
28 ต.ค. 51 เวลา 09:44 น.
1,503
views
33 ความคิดเห็น
.... เป็นสิ่งที่น่าสนใจแต่...
ข้าเป็นพวกอ่านนิยายแล้วไม่เคยนั่งพิจารณานี่สิTT
... เลยไม่สามารถหยิบยกมาอธิบายได้ แง่บๆ
PS. เสียงลือเสียงเล่าอ้าง อันใดโอมุเอย เสียงย่อมทำอันตราย ทั่วหล้า ซายะต้องหลับใหล ลืมตื่นหน้าบี้ สองขาชี้ปากอ้า หัวดำรังแคบึม
เง้อ
ถ้าเคจไม่บอกก็ไม่รู้อะ การใช้คำเดิมบ่อยๆ ให้ตายเถอะ ปานนั้น อะไรนี่ถือว่าเป็นเอกลักษณ์ด้วยเหรอเนี่ย
คงไม่ใช่มั้งนิ น่าจะเป็นคิดอะไรไม่ออกก็ ให้ตายเถอะ ไว้ก่อน
กร๊ากกกกก
ยังไงก็ขอบคุณเน้อที่อ่าน
ขอบคุณค้าบ
PS. ความพยายามอยู่ที่ไหน...โผล่หัวออกมาสิวะ ความสำเร็จรอนานแล้ว
สงสัยตัวเองจะมองเองไม่ออกแฮะ คงต้องให้ผู้อื่นช่วยหา - -"
แต่เรื่องที่เคจพูดมาก็น่าคิดนะนั่น ไว้ลองหาบ้างดีกว่า
PS. อยากเป็นคนตลกแต่ทำไม่ได้ ขอเป็นคนเรื่อยๆแบบเดิม จะรับได้มั้ย
ผมจะมีคำว่า ในตอนนั้นเอง ขณะเดียวกันนั้น จังหวะนั้น ทันใดนั้น
ค่อนข้างเยอะ ใช้สลับไปมามันอยู่แบบนี่อ่ะ แย่เลย
PS. ฝากงานเขียน Guardian Force (รีไรท์) ด้วยนะครับ
ภาษาแต่ละคนมันไม่เหมือนกันอยู่แล้
เพื่อนเคจจี้พูดถูกนะ คือมันก็มีเอกลักษณ์อยู่อย่างหนึ่งเฉพาะตัวเคจจี้ แต่ก็ไม่รู้จะบรรยายอย่างไงเหมือนกันว่าเอกลักษณ์นั้นมันเป็นอย่างไง
PS. You may call me a freak, Or someone like me for that matter, But in our eyes, You are a freak too.
อะไรที่ผุดขึ้นมาในหัว ก็จะเีขียนทันที
คงเป็นเอกลักษณ์ละมั้ง
แหะ ๆ
PS. ไม่จับปากกา ไม่มีทางเขียน ...
งืม...
PS. ความยุติธรรมมีจริงไหม...เรารู้ เราทุกคนต่างรู้...ว่ามันมีจริง แต่นั่นขึ้นอยู่กับเราว่าเราจะทำมันหรือให้ใครทำ...ความยุติธรรม
คงจะเป็นคำแอบคล้องจอง
อย่างที่ท่านพศวัตบอกอะไรที่อยู่ดีๆนึกได้หรือคิดได้ก็จะเขียนลงไป
PS. ไ ม่ว่ าทุ กข์ ไ ม่ว่ าสุ ข ไ ม่ว่ าดี ร้า ย เ รา จ ะยื นอ ยู่ข้ าง กั น. . ..
มองของตัวเองไม่ค่อยออก
พี่ช่วยพิจารณาให้ด้วยก็ดีนะครับ.....
PS. Boeing 747-4D7 GE CF6-80C2B1F HS-TGX [Sirisobhakya] Who are We? Intania !!!
แหงะ เคจจี้ไม่ยอมยกตัวอย่างนิยายเค้า T3T
เอาเท่าที่มีคนโพสมาเมื่อเร็วๆ นี้ละกัน
สนุกมากเลยค่ะ ภาษาสวย
อ่านแล้วนึกภาพออกเลยค่ะ
อัพไวๆนะคะ 
From พิมพ์
5 คุณคิดว่าสิ่งใด คือเสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้ ที่ไม่พบในนิยายเรื่องอื่นๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้คุณอยากติดตาม
- เสน่ห์ที่ไม่พบในนิยายเรื่องอื่นนี่ผมไม่ทราบนะ  เพราะผมเองก็ไม่ค่อยได้อ่านนิยายมากเสียเท่าไหร่  แต่ถ้าพูดถึงสิ่งที่ทำให้ติดตามแล้วก็คงเป็นการบรรยายที่เห็นภาพละมั้ง  ฉากตอนที่ฟรานไล่ตะลุยริอาเดตอนต้นเรื่องเอย  หรือตอนเจอกัปตันเรือผีสิงเอย  พอนึกภาพตามแล้วมันสวยดี
From  Doggiebiz
5 คุณคิดว่าสิ่งใด คือเสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้ ที่ไม่พบในนิยายเรื่องอื่นๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้คุณอยากติดตาม
- เสน่ห์หรอ อืม...ตอบยากแฮะ อาจจะเป็นภาษาสละสลวยที่ปัจจุบันคนไม่นิยมแต่งแล้วมั้ง
ส่วนที่ทำให้อยากติดตามก็เพราะ หนึ่งเนื้อเรื่องน่าติดตาม สองตัวละครโดดเด่นน่าสนใจ
From ไฮดี้
ด้านภาษา แรกๆ  (สมัยเคจมาอ่าน) ภาษานิยายผมจัดว่า ห่วย อ่ะ - -
เวิ่นเว้อ สิ้นเปลือง ติดขัดๆ เหมือนพวกอยากเขียนภาษาให้หรูแต่เขียนไม่เป็น
ยอมรับว่าเป็นคนอ่านน้อยเขียนน้อย เลยต้องพยายามอย่างมาก ตอนนี้ สำนวนภาษาเริ่มอยู่ตัวแล้ว
PS. ฉันชื่อซีนู พระเจ้าแห่งดาวซูลู ในปี 2009 ฉันจะเดินทางจากกาแลคซี่อันไกลโพ้นมายึดครองโลก พวกมนุษย์ทั้งหลาย หากอยากรอดตายจากวิกฤติการณ์ครั้งนี้ จงสร้างหลุมหลบภัยราคา 10 ล้านเหรียญซะ
เออ มีคนบอกเยอะว่าภาษาผมมีเอกลักษณ์
จากเฮียที บอกว่า ใช้ประโยคห้วนๆแต่กลับอ่านรู้เรื่องไม่เหมือนเรื่องอื่น
คนอื่นๆบอกว่า ภาษาตรงๆกระชับ ไม่ยืดเยื้อ แล้วจะมีการจัดรูปย่อหน้าไม่ค่อยเหมือนเรื่องอื่น แถมแทรกความคิดของตัวละครลงไปในบทบรรยายได้เลยบ่อยๆ
ไม่รู้เหมือนกันว่าเอกลักษณ์เด่นๆมันอยู่ตรงๆไหน แต่รูปประโยคมันแฝงความเป็นตัวผมอยู่ในนั้น
PS. แอปเปิ้ลหน่อยไหมครับ?
ดูของตัวเองไม่ออก
รู้แต่ว่า จะใช้คำว่า
ดูราว...ดูท่า...ดูท่า...เหมือนจะ...ปาน
บ่อยเหมือนกันนะ ^^"
PS. ~หัวใจของนักเขียน...คือความสุขของผู้อ่าน~
เอกลักษณ์ของเราคงจะเป็นคำว่า
เวรเอ้ย
แป๊ะแกสิ
-_-^ อะไรแบบนี้กระมัง
PS. ฝากนิยายด้วยน้า http://my1.dek-d.com/dek-d/story/view.php?id=442048 ลองอ่านดู น่าจะหนุก -_-^
ของเราคงเป็นคำว่า "ให้ตายสิ" "ให้ตายเหอะ!" ล่ะมั้ง
คำอื่นๆ นึกไม่ค่อยออก -*-
PS. "ถ้ามือคุณเจ็บ ผมจะเป็นมือให้คุณ ถ้าเท้าคุณเจ็บ ผมจะเป็นเท้าให้คุณ ผมสัญญา" ...!!! ทิ้งความกลัวซะ มองไปข้างหน้า รุดหน้าไป อย่าหยุดเด็ดขาด "หากถอยก็จะชราลง หากกลัวก็จะสิ้นชีพ" .
..........ผมต้องเขียนกวนทีน และสอดแทรกมุกแป๊ก และแฝงด้วยความมโหด
PS. อ้วนนรก ณ ทุ่งสังหาร
ถ้าจะดูกันจริงๆ (หลังจากตอบแบบกึ่งๆกวนไปแล้วเมื่อหัวค่ำ)
เอกลักษณ์ของผมก็น่าจะประมาณว่า ผมพูดอะไรตัวละครก็พูดแบบนั้น
อย่างคำว่า "เอาล่ะสิ" "หยา"
แล้วก็ "อย่างนี้ไม่ดีแน่" นี่ใช้สำหรับจบตอนบ่อยๆ
มันติดมาจากรุ่นพี่คนหนึ่งในห้องเชียร์ของวงดุริยางค์โรงเรียนตอนผมอยู่ ม.1.....
PS. Boeing 747-4D7 GE CF6-80C2B1F HS-TGX [Sirisobhakya] Who are We? Intania !!!
ทราบคะ...
เขียนอย่างเเบบ...
รักหวานเเหวว จะเขียนแบบแนววัยรุ่ย มีอีโมคอน...
มีประโยคคำพูดเยอะ น่ารักคิขุ...
ซึ้งกินใจ เศร้า จะเขียนอธิบายบรรยากาศ ออกเเนวผู้ใหญ่นิดๆ...
แบบว่าจะอธิบายให้เห็ยภาพกันเลยทีเดียว...
แนวหื่นนิดๆ จะเขียนเป็นแบบผู้ใหญ่ไม่มีอีโมคอน อธิบายปานกลาง...
พอๆ กับคำพูดก็เยอะเหมือนกัน...
เเต่ส่วนตัวจะชอบแนวเศร้ากับสนุกสนานมากกว่า...
PS. รักวุ่นๆ ของพวกเขาจะทำให้คุณยิ้มได้ ... หรือไม่ก็ขำได้ (หรือเปล่า)
และออกแนวชีวิตจริงพอควร อีกทั้งบรรยายเยอะด้วย = ="
(เพื่อนยังเคยพูดมาแบบนี้ โฮกก)
คงต้องพิจารณางานตัวเองแล้ว
PS. งานหนังสือนี้ฝาก รอยเท้าบนผืนทราย นิยายฟาโรห์หลงยุคของสนพ.สถาพร กับ บาบิโลน อาณาจักรนักรบ ของสนพ.เพื่อนกันด้วยค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?