7 เทรนด์นิยมกับการสร้างตัวละคร
7 เทรนด์นิยมกับการสร้างตัวละคร
ไปอ่านเจอมา (ฮ่าๆๆ) ไม่รู้มีใครเคยอ่านรึยัง (ก๊ากๆๆ) อาจจะมีคำไพเราะสะเนาะสำเนียงชาววังบ้าง (แมร่ง!) แต่รับรองอ่านแล้ว ถูกใจ จี้ดฮ่าระเบิด (เริ่มพิมพ์ภาษคนไม่รู้เรื่องแล้วเรา)
......
การสร้างตัวละครก็แล้วแต่จินตนาการของผู้วาดใช่มั้ยครับ ว่าจะสูงเท่าไร ผิวสีอะไร อาชีพอะไร
แต่ที่มันฮา มันไม่ใช่พวกนี้ครับ มีอะไรบ้างไปดู
1.นามกรนอนอ่านกว่าจะจบ กว่าจะครบเปลืองช่องไฟไปหลายแสน
การตั้งชื่อตัวละครจะมาตั้งดาษ ๆ บ้าน ๆ กระเลวกระราดไม่ได้ครับ ชื่อต้องยาว ๆ อ่านยาก ๆ ไม่ใช่ภาษาไทย ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ ไม่ใช่ภาษาคน....
ต้องมีการโชว์วจนะทางภาษาที่ลึกลำ เล่นคำผสมโค้กโซดาอะไรกันไป ให้มันยาวที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่สุดท้ายคนก็จะเรียกแต่ชื่อเล่นมัน ซึ่งชื่อนี้เลยแต่แรกจะดีไหม
แล้วชื่อยาวยังไม่พอนะ ต้องมีรุ่นด้วย มีเชื้อเจ้า ๆ เพื่อให้รู้ว่าคนแบบกูไม่ได้มีคนเดียวในโลก มีมาแล้วสามสิบกว่ารุ่น น้อยกว่าจตุคามแต่งามไส้ไม่แพ้กัน
เช่น
ฟิเอเลตต้า เดอลัวร์ ลองแปงซิโน่ นิมอัมเบลล่า ลอตเต้ที่ 16
ชื่อเล่น ฟิล...
เอ่อม....อ่า....
อาร์ทมาก....
2. อายุเป็นร้อยพันปั่นคะแนน ทั่วดินแดนฉันแก่สุดเหนือใคร ๆ
ผมก็เคยคิดคาแรคเตอร์ที่มันอายุ 500 600 ละนะ กะว่าพวกเด็ก 17-18 มันเกลื่อนตลาดแล้ว เอาตาแก่แอ๊บเด็กไปสักคนคงจะโดดฉีกแนวกับเขาบ้าง ก็แถ ๆ ไปว่ามันหลับข้ามเวลามาเลยอายุมากแต่หน้าเด็ก
ที่ไหนได้ ชุมชนคนอายุมากทะลักออกมาจากบางแคยังกะเขื่อนแตก
ไม่รู้ได้แรงบันดาลใจมาจากไหน หรือแนวคิดเหมือนกู อันนี้ก็ยังไม่ทราบแจ้ง
แต่มันออกมาแล้ว อายุเป็นพัน ๆ ปี บางคนก็บอกเกินหมื่น บางคนก็มีแอบแฝง เช่น อายุ 7 ขวบ "แต่จริง ๆ"
สังเกตคำในเครื่องหมายคำพูด
"แต่จริง ๆ อายุ 1200 ปีแล้ว"
มีอำพรางแอ๊บเด็กด้วย แล้วทำไมคุณต้องมาหลอกดาวล่ะเนี่ย
ก็จะมีการอธิบายว่า กลับมาเกิดใหม่ในร่างนี้มั่ง เพิ่งถูกสร้างโดยใช้วิญญาณของคนอายุ1200 โดยลบความทรงจำมั่ง
คือพยายามให้มันเกิดมิติ ให้มันมีมากกว่าตัวเลข เ็ป็นความแอบสร้างสรรค์อย่างหนึ่ง
ทั้งที่ตามจริงแล้ว อายุนั้น เขามีให้ระบุ เพื่อจะได้ทราบว่ามันแก่แค่ไหน จะได้วาดริ้วรอยตามความแก่หนุ่มได้ถูก
จะได้รู้ว่าคนอายุถเท่านี้ ๆ ควรมีสรีระยังไง
อันนี้อายุเป็นร้อย ๆ ยังแรดเป็นสาว ๆ ร่านเป็นหนุ่ม ๆ หน้าที่เด้งเช้งวับเชียว
ผมนึกเสียใจมาตลอด ว่ากูไม่น่าทำเลย ดูซิ
คนเจริญรอยตามงอกออกมาพรวด ๆ ก็เลยต้องมากำกับทีหลังว่า ภายนอกเหมือนคนอายุ 22
ก็เลยเกิดวัฒนธรรมอีกแบบ คือการแอ๊บเด็กเหมือนข้างต้นนั่นล่ะ
ไม่รู้จะแย่งกันแก่ไปทำไมวะ บางตัวละครมีแต่ตัวเลข วุฒิภาวะไม่มี แต่อายุเยอะเชียว เอาไว้ให้เค้าด่าเล่น
3. เผ่าพันธุ์พี่แกนั้นหลายหลาก มันเลือกยากขอเหมาหมดจะได้ไหม
เคยแซ่วไปในเอนทรี่รั่ว ๆ ซึน ๆ ว่า ตัวละครเด็กสมัยนี้มีหลายเชื้อชาติในซองเดียว ชงน้ำร้อนแล้วได้คุณค่าทางอาหารครบ มีธัญญาพืชแถมด้วย คือถ้าเป็นเราเราก็เลือกซักอันล่ะว่า ตอนนั้นมันเผ่าอะไรกันแน่ ก็ชัดเจนง่าย ๆ ไปเลย แต่เด็กสมัยนี้เค้าอาร์ทครับ เค้าไม่ยอมหยุดแค่นั้น เผ่าพันธุ์คาแรคเตอร์ของชั้นมันต้องมีมิติ แอ๊บสแตรก มีความเป็นมาอันชวนติดตามเช่น
เผ่า เอล์ฟ 10% มนุษย์ 50% เทพ 30% ปิศาจ 60%
คำนวณไปคำนวณมาได้ 140%...มันแบ่งกันยังไงวะเนี่ย เกิน 100 ซะได้
หรือถ้าไม่แบ่งเปอร์เซ็นต์ ก็บอกว่าเป็นลูกครึ่ง เช่น
ครึ่งมนุษย์ ครึ่งเอล์ฟ ครึ่งเทพ ครึ่งมาร ครึ่งบก ครึ่งน้ำ ครึ่งควบลูก ผักครึ่งหนึ่งงอย่างอื่นครึ่งหนึ่ง
แล้วก็จะอธิบายกำกับด้วยว่า เดิมทีเป็นมนุษย์ แต่ได้ช่วยเหลือเอล์ฟไว้ได้ เลยได้พลังของเผ่าเอล์ฟมา แต่มารู้ความจริงเอาทีหลังว่าป้าเป็นเทพ น้องเมียพ่อเป็นมาร เลยได้พลังของสี่เผ่าพันธุ์มา ....
เลือกสักอันก็ดีนะครับ เอาเผ่าพันธุ์ล่าสุดก็ได้ บัตรประชาชนยังมีแค่เชื้อชาติกับสัญชาติเลย
อันนี้ จะไปกรอกยังไงไหววะเนี่ย แยกประเภททำสถิติก็ยาก แม่งมีชื่ออยู่ในทุกรายการเลย ทั้งคนทั้งเอลฟ์ ทั้งเทพทั้งมาร
กูจะบ้า
4. สับสนทางเพศจริงหรือหลอก ยากจะบอกว่าเป็นชายหรือว่าหญิง
มีเยอะครับ พวกที่เขียนมาว่า ชาย และวงเล็บ (ตอนพระจันทร์เต็มดวงจะกลายเป็นผู้หญิง)
ประมาณว่าติดคำสาป หรือไม่ก็ เป็นความสามารถพิเศษของตัวละคร คือสามารถสร้างร่างชายและหญิงได้
เลือกเพศได้ว่างั้น ไม่รู้คนหรือหอยทาก
หูยถ้าเกิดมันแบ่งกันวันคี่วันคู่เนาะ วันคู่เป็นชาย วันคี่เป็นหญิง แต่งงานไปก็มีทั้งผัวทั้งเมีย ลำบากตายหองเลย
บางวันเกิดสับสนขึ้นมา มีตั้งวงมโหรียุทธหัตถีตีฉิ่งชนช้างกันวุ่นวายแน่แม่มเอ๊ย
คือมันไม่สนุกหรอกนะครับที่จะต้องมาวาดหรือเขียนถึงตัวละครที่มีความลังเลในตัวเองสูงแบบนี้
ระบุให้ชัดไปเลยดีกว่า ว่าจะชายหรือจะหญิง คนมอบบทจัดสรรเค้าจะได้แบ่งถูก ว่าเออ นี่ผู้ชายนะ นี่ผู้หญิง ให้ทำงานนี้ ๆ ๆ หรือรับหน้าที่นี้ ๆ ๆ
อันนี้ก็กลายเป็นพวกอยู่ตรงกลาง จะมอบงานอะไรให้อะ ไปบาร์เกย์มั้ย หญิงก็ได้ชายก็ดีมีครบเซ็ต
5.สกิลปวดหัวรั่วประสาท กลัวจะขาดจะเกินกันไปไหน
(หัวข้อเอาแค่นี้ ข้างล่างแถม)
ทั้งเรียกเทพเรียกมารบังคับไฟ มีความไวเป็นเลิศเก่งเวทมนตร์
ทั้งเคยเป็นนักฆ่าล่าสังหาร อีกเชียวชาญการใช้พิษและล่องหน
วิชาดาบอาวุธลับบังคับคน ทั้งแปลงตนเป็นสัตว์อัศจรรย์
อีกเหาะเหินเดินอากาศวาดปีกหาง ทั้งเดินทางข้ามมิติอันพลิกผัน
มีพลังจากอาทิตย์และพระจันทร์ มีกายอันอมตะฆ่าไม่ตาย
ไม่ต้องสู้หรอก กูเอามีดแทงคอหอยกูตายเอง
จะเก่งไปไหน จะเก่งไปไหนครับ
ข้อนี้เห็นกันเยอะมาก เรื่องสกิลไม่เกรงใจใครเนี่ย เห็นมานักต่อนักแล้ว
เลือกไม่ถูก หลายใจมาก อยากได้ไปหมด คิดสกิลหรือมาช็อปปิ้งกะแม่วะเนี่ย
แม่ออกเงินให้เลยอยากได้ไปหมด
คิดถึงหัวอกคนที่เค้าจะสู้ ตัวละครเทพโคตรแบบนี้ ไปเขียนกำแพงเล่นคนเดียวมั้ย
เกิดสู้ ๆ ไปมันแปลงร่างเป็นมังกรขบหัวแล้ววาร์ปไปเผานอกโลกทำไงวะเนี่ย
จะเอาไปอะไรไปสู้ ดาบฟันไม่เข้า ปืนยิงไม่ตาย เวทมนต์ใช่ไม่ได้ เจอบอสแบบนี้ในเกม กูเลิกเล่นอย่างเดียว
นอกจากจะมีดาบในตำนานฟันหัวทีเดียวตายนั่นแหละ เหมาะกับตัวละครเวอร์ ๆ แบบนี้แล้ว
แล้วเทรนด์ที่มาแรงตอนนี้เลยนะครับ เป็นเทรนด์ที่ขัดทฤษฏีเกมออนไลน์ทุกชนิด
เล่นเกมเนี่ย จะสร้างตัวละคร เขาจะมีกฎความสมดุลใช่หรือไม่
เช่น ถ้าคนโจมตีหนัก ๆ พวกนี้จะแรงควาย โง่นิดหน่อย intต่ำ ใช้เวทไม่ได้
หรือพวกพลังป้องกันสูงอึดถึกควาย ก็จะช้า ใช่มะ ส่วนพวกสายความไว ก็จะบอบบางโจมตีเบา
เทรนดฺ์ที่ว่านี่มาครบหมดเลย เก่งดาบ ใช้เวทมนตร์ได้ความไวสูง แถมอึดอีกต่างหาก....ครบหมด
แล้วจุดอ่อนคืออะไรรู้มั้ยครับ
จุดอ่อน : กลัวแมลงสาบ
....
.......
........
............
ทำเป็นการ์ตูนผู้หญิงเล่มละ 40 ไปได้
สาวมั่นเก่งการกีฬาเลิศวิชาคณิตศาสตร์ติดทุนจังหวัด ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน แต่กลัวแมงสาบ
น่ารักกิ๊วก๊าวมาก ๆ
ถ้าจะเอาชนะ ก็เอาหิ้วหนวดแมงสาบมาหลอกใช่มั้ย นี่แน่ ๆ ยอมแพ้ซะวะฮ่า ๆ ๆ ๆ
นึกสภาพตอนไปปราบปีศาจ ปีศาจสู้ไม่ได้รำพึงกับตัวเอง
"นังผู้กล้าคนนี้มันเก่งมาก เห็นทีต้องใช้นั่นซะแล้ว"
แล้วจกแมงสาบออกมา วิ่งไล่นางเอกที่หนีแบบช้างแตกโขลงชนโน่นนี่กระจายน้ำลายน้ำตาฟุ้ง
วิ่งวนไปมาเป็นบ้านผีปอบ กลายเป็นการ์ตูนตลกตอนเดียวจบไป
เทรนด์ต่อมา คือแปลงร่าง แปลงแล้วจะเป็นอีกคน เป็นอีกร่าง จะเก่งขึ้นกว่าเดิม บ้ากว่าเดิม กระหายเลือดกว่าเดิม เหมือนปล่อยบุคลิกที่เก็บกดออกมา เทรนดด์นี้ก็แรงพอกัน
แล้วอีกเทรนด์ที่มาแรงตอนนี้นะครับ คิดสกิลมาเยอะ ๆ คิดมาล้านเก้าหกแสนท่า
แล้วมาระบุทีหลังว่า "ไม่ค่อยได้ใช้" "จะไม่ใช้ในการแข่งนี้" หรือไม่ก็ "มักไม่ค่อยใช้ เพราะทำให้เหนื่อย"
เออ ถ้างั้นก็ไม่ต้องระบุมาให้มันรกหรอกครับ คิดมาไว้ข่มชาวบ้านว่ากูเก่งหรือไงกัน
หรือเอาไวโชว์สวย ๆ กินไม่ได้แต่เท่ สกิลรือโรลออน
อีกเทรนด์ที่มาแรงไม่แพ้กัน สกิลเรียกลูกน้อง
คือมีลูกน้องเยอะมาก มีเป็นตุ๊กตา สี่แบบสี่สี ความสามารถแตกต่างกันไป
ยังไม่พอ มีวิญญาณติดตามอีกสองตัว นอกจากนั้นยังมีดาบพูดได้ที่มีเทพสิงอยู่ ไม่พอ ยังมีผู้ติดตามอีกคน ท่านแม่ส่งมา
.......แกขนกันมาปาร์ตี้ยาหม่องหรือไง..
มากันเยอะแยะ....
ผมเลยคิดตัวละครมาประชดตัวนึง มีสกิลเรียกปีศาจได้เก้าตัว ใช้คำสาปได้สิบแบบ
เอาให้แม่งตายไปข้างเลย
ถึงกระนั้นก็ยังแรงสู้พวกมันไม่ได้อยู่ดี ผมมีแค่ปิศาจ มันมีอาวุธอีกร้อยกว่าแบบ....ยอม กูยอมแล้ว
บ้าอาวุธที่ว่าคือเทรนด์สุดท้าย
พวกบ้าอาวุธครับ ขนอาวุธมาทั้งตำบล มีดาบโน่นดาบนี่ดาบนั่น พันกว่าเล่ม แบกมาทั้งบ้าน จะเอามาขายหรืออะไรก็ยังไม่รู้ มีชื่อมีความสามารถอีกร้อยแปดพันเก้า
คิดถึงหัวอกคนวาดมั่งก็ดีนะครับ ไม่คิดถึงหัวอกคนวาด ก็คิดถึงหัวอกตัวเองนั่นแหละ
ถามที เป็นคุณ คุณวาดหมดเหรอ
บางคนคะนองปากสักแต่เขียนมา ไม่ได้คำนึงถึงการเอาไปใช้เลย
พอสต๊าฟควบคุม บอกให้วาดรายละเอียดอาวุธทั้งหมดให้ดู มันก็วาดไม่ได้กัน
คนคิดยังทำไม่สำเร็จ ใครจะมาตามพวกแกได้
การคิดสกิลนะครับ
อย่างเดียวก็พลิกแพลงครอบคลุมได้เยอะแล้ว เช่น การใช้ๆไฟ ควบคุมไฟได้
ผมว่าแค่นี้มันก็เพียงพอต่อการต่อสู้แล้วครับ ใช้อย่างเดียว เอาให้เต็มที่
ไม่งั้นสกิลที่คิดมา เยอะแยะมากมาย แต่ใช้ไม่หมด น้องคิดมาถมที่ดินเหรอครับ
คำนึงถึงความสมดุลย์และการเอาไปใช้หน่อยก็ดี
6.คบคนไม่ได้คงปวดใจ เพราะนิสัยย้อนแย้งแบ่งไปมา
การระบุนิสัยก็ไม่แน่นอนครับ
นิสัยเป็นคนร่าเริง แต่บางครั้งก็เก็บกด
เป็นคนโมโหง่าย แต่บางทีก็ใจเย็น
เป็นคนเศร้า ๆ แต่บางวันก็ชอบหัวเราะ
เป็นคนดุ แต่บางครั้งใจดี
เป็นคนใต้ แต่บางทีก็อยู่เหนือ
และอื่น ๆ ที่มันขัดแย้งกันเอง ไม่ไปในระนาบเดียวกัน โดยมีคำว่าบางครั้งบางวันบางทีมาคั่น
ซึ่งก็ไม่รู้มันจะแสดงนิสัยในบางครั้งนั้นออกมาได้ตรงตามสถานการณ์ที่ต้องการหรือเปล่า
เกิดเป็นคนเศร้าบางครั้งก็ชอบหัวเราะคิดดูว่าถ้าไปงานศพแล้วอยากหัวเราะขึ้นมา จะทำไงวะนั่น
ควบคุมไม่ได้
เป็นคนกล้าหาญ แต่บางทีก็เป็นคนขี้อาย
เกิดสู้กับปิศาจอยู่ แล้วอายขึ้นมา กำลังจะฟันปิศาจ แล้วว้าย อาย ปิดหน้าเขิน
โดนปิศาจแดรกหายไปครึ่งตัว...
ไม่ก็พวกนิสัยรักสันโดษ ไม่ชอบยุ่งกับชาวบ้าน
พอเอาเข้าจริง มารั่วกับเขาเป็นปี่เป็นขลุ่ยก็มี...
การระบุนิสัย เป็นปัจจัยหลักของการคงคาแรคเตอร์นะครับ นิสัยเป็นส่วนหนึ่งของคำว่าคาแรคเตอร์
ดังนั้น ควรจะระบุให้ชัดเจน เพื่อการนำไปใช้ จะได้ไม่หลุดจากเดิมนัก
ไม่ก็ระบุกว้าง ๆ ไปเลย
อย่าสับสนในตัวเอง เป็นวัยรุ่นที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไงกันแน่
แต่ผมว่าส่วนใหญ่ ใส่นิสัยตัวเองลงไปในคาแรคเตอร์ซะมากเลยนะครับ เอาสักอย่างสิ...
7.ประวัติลึกลับสุดซับซ้อน มันยอกย้อนเกินกว่าเราจะค้นหา
เลยจำกัดความสั้น ๆ แบบนั้นมา "เป็นปริศนา" เออเล่นง่าย สบายจัง
การระบุประวัติ หรือแบล็คกราวด์ ทำให้เรารู้เบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละคร เพื่อโยงไปสู่การกระทำในอนาคต
การบอกเบื้องหลังของตัวละครสามารถกำหนดทิศทางของตัวละครได้
แต่เทรนด์ตอนนี้ คือ "เป็นปริศนา"
ทุกอย่างก็เลยเต็มไปด้วยปริศนา ปรากฏตัวแบบเมา ๆ เล่าแบบงง ๆ กูมาทำไมที่นี่ ที่นี่ที่ไหน กูเป็นครายยย
จำเลขที่บ้านไม่ได้กันเลยทีเดียว
คือถ้าจะบอกว่าสูญเสียความจำก็พอรับได้ หรือถ้าจะเป็นปริศนา ก็ต้องเป็นตัวละครลับที่ยังเปิดเผยไม่ได้ในตอนนั้น ไม่งั้นมันดูจะขี้เกียจเกินไปนะครับ
หรือหมดพลังสมองไปกับการคิดนิสัยและสกิลหมดแล้ว...?
อะไปดูตัวอย่างเต็มรูปแบบกันดีกว่า เมื่อรวมทั้งเจ็ดประการในตัวเดียว ความพินาศสันตะโรอะไรจะปรากฏ
ตัวอย่างคาแรคเตอร์ โปรไฟล์ในตำนาน
ชื่อ : มิกิฮะ อาราโนะ มิสึจิคันนาทารุโอะ ที่16 (คนชื่อยาว ๆ แบบแกมีถึง16รุ่น ทรมานคนเรียกมาเป็นทศวรรษเชียวเรอะ)
อายุ :18 (แต่จริง ๆ อายุ 800 ปีแล้ว เพราะเป็นมังกร)
เผ่า : เอล์ฟ 10% มนุษย์ 50% เทพ 30% ปิศาจ 60% ธาตุเหล็ก 0.1% ไฟเบอร์ 0.5% แคลเซียม 0.7% โปรตีน 0.10% ถั่งเช่า แป๊ะก๊วย ใบบัวบก อย่างละ 20% และสารอาหารอีกกว่า 10 ชนิด บ้าเอ๊ยย
(คนหรือกระทิงแดงผสมเปปทีนวะ แล้วมังกรอยู่ไหนน่ะ...)
เพศ : ชาย / บางครั้งก็เปลี่ยนเป็นหญิง ตามเวลาน้ำขึ้นน้ำลง
ความสามารถ -แปลงร่างได้
- ใช้เวทมนตร์ได้ทุกชนิด
- ใช้อาวุธได้ทุกชนิด
- มีคุณค่าทางอาหารทุกชนิด
- เรียกสัตว์ภูติได้สิบแบบ (สาธยายเป็นรายตัว)
- เรียกใช้วิญญาณประจำตัวซ้ายและขวาได้ (สาธยายเป็นรายวิญญาณ)
อาวุธ : ดาบแห่งเทพและดาบแห่งมาร มีปิศาจและเทพสถิตย์อยู่ สามารถเรียกออกมาได้
จุดเด่น : มีความไวสูง ร่างกายถึกอดทน ต้านทานและใช้เวทมนตร์ได้ พลังป้องกันสูง พลังโจมตีรุนแรง
จุดด้อย : กลัวเต่าทองแอนตาร์กติก (ต้องไปตามหามาขู่บังคับให้มันยอมแพ้)
นิสัย : รั่ว ๆ บางครั้งก็ซึม ๆ (ซึม=เย็นชา) กล้าหาญ บางทีก็ขี้อาย ฉลาด บางทีก็โง่ ร่าเริง บางทีก็เศร้า
ศรีธัญญาบางทีก็สวนปรุง
งานอดิเรก : พบแพทย์ (สมควรล่ะ)
ประวัติ : เป็นความลับ ปัจจุบันอาศัยในโรงพยาบาลบ้า
....จบเห่เอวัง
ไม่ต้องแข่งกันล่ะ ไปเขียนเองที่บ้านเหอะ
คือเรามาเล่นกิจกรรมแบบนี้นะครับ พยายามอย่าสร้างภาระทางความคิดให้ผู้เล่นคนอื่น เราไม่ได้สนุกอยู่คนเดียว จะคิดจะค้นอะไรที่มันพิสดารล้านเก้าก็คำนึงถึงการนำไปใช้ร่วมกับคนอื่นบ้าง มันเป็นความฟุ่มเฟือยทางแนวคิดครับ จริง ๆ สิ่งพวกนี้เราสามารถแตกเป็นตัวละครได้อีกเยอะเลย เก็บไว้ใช้งานอื่นบ้างก็ได้ อย่าเอามายัดรวมกันทีเดียวแบบนี้
ก็เขียนไว้เป็นข้อสังเกตนะครับ สำหรับนักวาดรุ่นใหม่ ๆ บางทีการจำกัดความคิดของเราไว้บ้าง มันก็เป็นสิ่งจำเป็นเหมือนกัน
เอาล่ะ แขวะแล้วก็เผ่นเป็นธรรมเนียม
เครดิต http//urza.exteen.com/
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2552 / 18:14
PS. อี สาน ฝั่ง ธน
59 ความคิดเห็น
ไม่มีสักข้อในส่วนที่กล่าวหามาครับ
PS.
ให้เครดิตเขาด้วยนะครับ...
PS. เวทมนต์ที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ตัวละครหรือวัตถุในตำนาน หากแต่อยู่ที่ทุกตัวอักษรที่เรียงร้อยกันเป็นเรื่องราว...
โอ๊ย อ่านแล้วฮาคักๆ
โชคดี เราไม่ได้เขียนแฟนตาซี
PS. "ร่างนั้นเหมือนจอกแหน ล่องลอยอยู่กลางทะเลทุกข์"
กร๊ากกกกกกก
แบบว่ามันโคตรโดน...
PS. ความรัก ถ้าเราไม่ไขว่คว้าเราก็จะไม่มีวันได้มันมา แต่ถ้าเราไขว่คว้ามากเกินไป ท้ายที่สุดเราก็จะเสียมันไป
ดีที่ตรูไม่โดน
PS. คห.ข้างบนใช่มนุษย์หรือเปล่าครับ....รึเปล่าคร้าบบบบ^^
555+ เยี่ยมๆ ตลกแต่ก็แฝงด้วยความจริงในบทความบางเรื่อง
รู้ละ แบบนี้เรียกรวมเลยว่า เผ่าสลัด มีเชื้อสลัดผักมาแต่กำเนิด
โดนหลายเรื่องเลยนะครับเนี่ย
แต่เรื่องผมไม่ตรงสักข้อ (อาจจะยกเว้นข้อเก่งเทพ แต่ศัตรูมันดันเทพได้ยิ่งกว่าซะงั้น)
ดีใจนิดๆ
PS. Boeing 747-4D7 GE CF6-80C2B1F HS-TGX [Sirisobhakya] Who are We? Intania !!!
ฮาๆๆจริงอย่างว่า
ตลกแต่ไม่โดนเราไม่เป็นไรแค่เรื่องเผ่านิดหน่อย แต่เราไม่ได้ผสมสักหน่อย ไม่มีลูกผสมของมนุษย์กับเผ่าอื่นในนิยายเรา เพราะเวเนเธียเป็นเมืองปิดไม่รับมนุษย์
PS.
ฮาก๊ากชอบอ่ะโดยเฉพาะ
ตัวอย่าง ช่างมีสารอาหารครบจริงๆ
PS. อยู่ใกล้ไม่สนใจ... อยู่ไกลคงคิดถึง...
ฮามากครับ เหมือนจะมีภาค 2 ด้วย
ใช้ได้ทั้งกับนิยายและ CF จริง ๆ
PS. Pensez avant que vous ecriviez.
55555
จริงด้วยอ่ะ
อ่านจนรู้แก่วเลย
555555
ขำอีกๆๆ
555555
PS. จิ้มลูกกะตาตัวเองกินดีกว่า.......
แอบฮา^^
คิดเหมือนกันเลย
PS. อารมณ์ดีนะ
ฮามากๆๆๆ แต่ละข้อเห็นภาพชัดทีเดียว โดยเฉพาะตัวอย่างครบสูตรเลย
ล่อซะนิยายเเนวเเฟนๆเสียเป็นเเทบ
เเล้วโดนใจมากตรง 'นางเอกเก่งขั้นเทพเเต่กลัวเเมงสาบ" เหอๆ เจอมาหลายเรื่องจนเอียนเลยล่ะ เคยคิดถึงจุดนี้เหมือนกันไม่คิดเลยว่าดันมีสหายร่วมอุดมการคิดหัวข้อนี้เหมือนกันในโลก 555
เอาเเมงสาบโยนใส่ก้อจบเเย้ว
อืมมมม...ฮาได้อีก
PS. Mom, what color was the sky in the day I was born? Dad, how did you feel the day I was born?
เห็นด้วยอย่างเเรง  เท่าที่เราอ่านนิยายมามีเเต่เรื่องที่พวกตัวเอกเก่งเกินเหตุ อยากรู้จิงว่าไม่มีใครคิดจะเเต่งตัวเอกอ่อนๆไม่เวอร์มากเลยเหรอ
เเล้วเเนวโรงเรียนเวทมนต์เเม่มโครตเยอะเลยไม่มีเเนวอื่นอีกเเล้วเหรอ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?