ในหลวงทรงกรรแสง

[Ming]

ในหลวงทรงร้องไห้> > >> > > เมื่อวันที่ 8 มีนา
> >ที่ผ่านมาผมได้ไปงานที่โรงเรียน เหมือนเช่นทุกปีตอนกลับ> > >
> >เดินมาตามตึกยาวเพื่อจะกลับมาทางประตูด้าน > > > เพาะช่าง
> >ยังไม่ถึงบริเวณเศาลหลวงพ่อปู่ พบอาจาร์ยท่านหนึ่งนั่งอยู่> > >
> >จำได้ว่าเป็นอาจารย์สุธี ท่านเกษียณไปแล้ว ไม่รู้คุณรู้จักรึเปล่า >
> > >กราบอาจารย์> > > ท่านแล้ว สังเกตุเห็นว่าอาจารย์ร้องไห้อยู่ ท่านบอก >
> > >เพิ่งได้พบกับรุ่นพี่ที่มา > > > ในงาน รุ่นที่เท่าไหรก้อไม่ได้ถาม
> >เป็นนายทหารราชองครักษ์ชั้นผู้ใหญ่ > >เค้าเล่า> > > ให้อาจารย์ฟังว่า > > >
> >...ในหลวงทรงร้องให้..เห็นบ่อย> > >
> >ทรงเสียใจที่เมืองไทยจะสิ้นในรัชกาลของท่าน แล้วกระนั้นหรือ> > >> > >
> >ผมอยากจะตอบอาจารย์ไปว่าคงไม่หรอก ถ้าคนไทย รู้จำคำว่าว่า'หน้าที่'มากกว่า'> >
> > > สิทธิ ' >
> > >เราเคยชินกับการเป็น..ผู้รับ...จากคนคนหนึ่งที่เกิดมาเป็น..ผู้ให้...> > >
> >ให้มาตลอด เคยชินจนลืมไปว่าวันนี้ถึงเวลาแล้วรึยังที่ >
> > >เราควรจะผู้ให้แก่พระองค์> > > ท่านบ้าง... ผมลาอาจารย์เรียบร้อยร้อย>
> > >กลับไปตามตึกยาว ไปไหว้ พระผู้ให้กำเนิด > > > โรงเรียน >
> > >อธิฐาษขอให้พระองค์ท่านช่วยคุ้มครองให้หลานท่านทรงมีแต่ความสุข..ทรงมี> > >
> >พระพลานามัยที่แข็งแรง...เพียงแค่ไม่อยากได้ยินว่า > > > ..ในหลวงทรงร้องไห้> >
> > > ความสุขของพระมหากษัตริย์> > > หนึ่งปีที่ผ่านมา> > >
> > เราใส่เสื้อเหลืองเราใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง> > >> > >
> >คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ >
> > >หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ > > >
> >ของพระบาทพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาทีวันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อม> >
> > > ศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขเราได้ >
> > >แสดงให้โลกได้เห็น> > > ว่ามีประเทศเล็กๆ >
> > >ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อราชวงศ์ > > > จักรี และ
> >พระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย> > >> > >
> >......สิบสองปีที่ผ่านมา > > >> > > >
> > >พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไป>
> > > > ในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ > >ณ
> >โรงพยาบาลศิริราชเช่น> > > กัน >
> > >เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนิน >
> > > > ไปทรงเยี่ยมพระราชชนนี> > > ไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวาย
> >พระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระ > >และใน> > > พระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือ
> >ม้วนแผนที่กรุงเทพฯ เพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่ > >ยัง> > > จำกันได้ไหม?> > >
> >...... 34 ปีที่ผ่านมา> > >> > > วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516> > >> > >
> >เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด> > > วันนั้น
> >นิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้วงรัฐบาล > >เหตุการณ์> >
> > > ร้ายแรงยิ่งขึ้นตำรวจทหารยิงประชาชน >
> > >ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ > > > เกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า> > >
> >' คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง '> > > คืนนั้น
> > สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา> > >
> >พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทยทุกคนว่า >
> > >'คนไทยจะฆ่าคนไทย > > > ด้วยกันไม่ได้> >ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน'> > >
> >และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า >
> > >'เป็น> > > ไปได้อย่างไร ที่คนๆ
> >เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น?' > > ผมไม่ได้> > > ตอบ
> >แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ > >ได้ให้สัมภาษณ์กับ> >
> > > สถานีโทรทัศน์ BBC ว่า พระองค์ทรงเป็น 'SOUL OF THE NATION' >
> > >หรือ'จิตวิญญาณของ> > > คนไทยทั้งชาติ' ยังจำกันได้ไหม?> > >
> >แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่> > > เราสร้างค่านิยมผิดๆ
> > ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด> > >
> >เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส> > > เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ 'สิทธิ '
> >แต่ลืมคำว่า 'หน้าที่'> > > เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้> > > เราสร้าง
> >' กฎหมู่' ให้เหนือ 'กฎหมาย'> > >
> >เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย> > > เราก้าวร้าวต่อกัน
> >เราแตกแยกกัน> > > และทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่> > >
> >เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า> > >> > พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา> > >
> >จะทรงเสียพระทัยเพียงใด?> > > แล้วสิ่งที่เราทำไปในวันเฉลิมพระชนมพรรษาคืออะไร
> > การที่เราใส่เสื้อเหลือง > >สาย> > > รัดข้อมือ ที่ว่า Long life The King
> >เราทำเพื่ออะไร> > > >
> > >มันเป็นแค่ผักชีโรยหน้าที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าคุณรักพระมหากษัตริย์เพียงใดเท่า>
> > > > นั้นนะเหรอ> > > 80 ชันษาของพระองค์ท่าน >
> > >หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ได้รับ> > >
> >การดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก >
> > >แต่กลับเป็นว่า> > > ในปีที่ครบ 80
> >ชันษาของพระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรง> > >
> > ต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์> > >> > >
> >พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ> > >
> >ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้ > > >
> >ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม แห่ล้อม> > > ด้วยข้าราชบริพาร> >
> > >> > > หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ > > >>
> > >เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน> > > รู้จักความ พอเพียง
> >และมีสติ-เพียงเท่านี้เอง > > > แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?> > >
> >หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา?

Credit : FW Mail

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 27 ธันวาคม 2550 / 20:08