หาคนถอดคำประพันธ์ เสภาขุนช้างขุนแผน

[คนงานเยอะ]

จะกล่าวถึงโฉมเจ้าพลายงาม เมื่อเป็นความชนะขุนช้างนั่น
กลับมาอยู่บ้านสำราญครัน เกษมสันต์สองสมภิรมย์ยวน
พร้อมญาติขาดอยู่แต่มารดา นึกนึกตรึกตราละห้อยหวน
โอ้ว่าแม่วันทองช่างหมองนวล ไม่สมควรเคียงคู่กับขุนช้าง
เออนี่เนื้อเคราะห์กรรมมานำผิด น่าอายมิตรหมองใจไม่หายหมาง
ฝ่ายพ่อมีบุญเป็นขุนนาง แต่แม่ไปแนบข้างคนจัญไร
รูปร่างวิปริตผิดกว่าคน ทรพลอัปรีย์ไม่ดีได้
ทั้งใจคอชั่วโฉดโหดไร้ ช่างไปหลงรักใคร่ได้เป็นดี
วันนั้นแพ้กูเมื่อดำน้ำ ก็กริ้วซ้ำจะฆ่าให้เป็นผี
แสนแค้นด้วยมารดายังปรานี ให้ไปขอชีวีขุนช้างไว้
แค้นแม่จำจะแก้ให้หายแค้น ไม่ทดแทนอ้ายขุนช้างบ้างไม่ได้
หมายจิตคิดจะให้มันบรรลัย ไม่สมใจจำเพาะเคราะห์มันดี
อย่าเลยจะรับแม่กลับมา ให้อยู่ด้วยบิดาเกษมศรี
พรากให้พ้นคนอุบาทว์ชาติอัปรีย์ ยิ่งคิดก็ยิ่งมีความโกรธา

เป็นกลอนสุภาพ 7 บท นะคับ

ต้องแปล พร้อมไปขับเสภาด้วย - -

ใครพอที่จะถอดคำประพันธ์ได้ หรือ มีแหล่งถอดคำประพันธ์ ก็ช่วยหน่อยนะคับ

หรือ ถ้าใครพอจะแบ่งวรรคตอน ตอนขับเสภา ก็ได้นะคับ


ขอบคุณที่ช่วยนะคับ ผมจะส่งพรุ่งนี้แล้ว หุหุ

Comments

[KATIMO*]

อ๋อ


ร้องแบบนี้

เอ้อ~ (เกริ่น) จะกล่าว ถึงโฉม เจ้าพลายงาม
เมื่อเป็นความ ชนะ ขุนช้าง เออเอ้อ~ นั่น
กลับมา อยู่บ้าน สำราญครัน เออเอ้อเออเอ่อเออ
เกษมสันต์ สองสม ภิรมย์ เออเอ้อ~ ยวน
พร้อมญาติ ขาดอยู่ แต่มารดา เอ้อเออ
นึกนึก ตรึกตรา ละห้อยหวน
โอ้ว่าแม่ วันทอง ช่างหมองนวล เอ้อเออ
ไม่สมควร เคียงคู่ กับขุน เออเอ้อเออเอ่อเออ ช้าง
เออนี่เนื้อ เคราะห์กรรม มานำผิด เอ้อเออ
น่าอายมิตร หมองใจ ไม่หายหมาง
ฝ่ายพ่อ มีบุญ เป็นขุนนาง เอ้อเออ
แต่แม่ ไปแนบข้าง คนจัญ เออเอ้อเออเอ่อเออ ไร


: ) ประมาณนี้อะครับ

[sa_i^^]

เดี๋ยวถอดให้  ว่างมากตอนนี้

[sa_i^^]

กล่าวถึงฝ่ายเจ้าพลายงาม  เมื่อชนะความขุนช้าง ( ความครั้งก่อนที่งานแต่งของพลายงามอ่ะ ถ้าจะไม่ผิดอ่ะนะ ) ก็กลับมาอยู่กับสองภรรยาที่บ้านอย่างมีความสุข  จะขาดก็แต่มารดา  พอนึกถึงก็คิดถึงนัก  แม่วันทองของเราไม่ได้เหมาะสมกับขุนช้างแม้แต่น้อย   คงเป็นเวรเป็นกรรมที่นำพาให้แม่มาเจอเรื่องเช่นนี้     เสียแรงพ่อเป็นถึงขุนนางแต่แม่ต้องไปจำใจอยู่กับคนชั่ว  รูปร่างก็อัปลักษณ์ผิดมนุษย์  นิสัยก็ชั่วช้าไม่อาจรับได้  ทำไมแม่ไปหลงรักมันได้   ครั้งที่แล้วก็แพ้ความเมื่อแข่งดำน้ำ   พระพันวษาทรงกริ้วจะสั่งปะหาร   มารดาหรือก็ยังเมตตามันให้ไปทูลขอชีวิตมันไว้  แค้นจับใจในครั้งนั้นจะต้องหาทางแก้แค้นมันให้ได้  ใจหรือก็คิดจะให้มันตายไปเสีย   แต่ดวงมันก็ดีไม่ได้ตายสมใจเรา   เรานี่แหละจะต้องไปรับมารดามาอยู่กับบิดาพาหนีคนชั่วช้าใจทราม  ยิ่งคิดถึงมันก็ยิ่งคับแค้นใจ

เฮ้อออ  เสร็จแล้ว  อาจจะไม่ค่อยดีนะ แต่งๆให้เนื่อความมันสวยๆหน่อยก็ดี   คนแปลนอนสองชั่วโมงเองอ่ะ  มึนมากๆ

[คนเดิม]

ขอบคุณมากๆเลยคับ

ขอบคุณเจงๆ

[ต้น]

อัดอึดฮึดฮัดด้วยขัดใจ                       เมื่อไรตะวันจะลับหล้า

เข้าห้องหวนละห้อยคอยเวลา         จวนสุริยาเลี้ยวลับเมรุไกร

เงียบสัตว์จัตุบททวิบาท                    ดาวดาษเดือนสว่างกระจ่างไข

น้ำค้างตกกระเซ็นเย็นเยือกใจ         สงัดเสียงคนใครไม่พูดจา

ได้ยินเสียงฆ้องย่ำประจำวัง             ลอยลมล่องดังถึงเคหา

คะเนนับยามได้สามครา                   ดูเวลาปลอดห่วงทักทิน

ฟ้าขาวดาวเด่นดวงสว่าง                 จันทร์กระจ่างทรงกลดหมดเมฆสิ้น

จึงเซ่นเหล้าข้าวปลาให้พรายกิน    เสกขมิ้นว่านยาเข้าทาตัว

ลงยันต์ราชะเอาปะอก                      หยิบยกมงคลขึ้นหัว

เป่ามนตร์เบื้องบนชอุ่มมัว                พรายยั่วยวนใจให้ไคลคลา

จับดาบเคยปราบณรงค์รบ                เสร็จครบบริกรรมพระคาถา

ลงจากเรือนไปมิได้ช้า                      รีบมาถึงบ้านขุนช้างพลัน ฯ

แปลให้ทีนะ  ขอบคุณมากคับ....................ต้น101

[1111]

ขอบคุณ3

[วราวุธ]

ช่วยถอดคำประพันธ์ บทนี้ให้หน่อย นะ ครับ

                                 

                นางวันทองมองละล้าละลัง                                 ฤาผีบังซ้อนเร้นไม่เห็นเลย

                 จะบนหมูสุราร่ำว่าครบ                                       ขอให้พบลูกตัวทูนหัวเอ๋ย
                 
                แล้วลดเลี้ยวเที่ยวแลชะแง้เงย                             โอ้ทรามเชยหลากแล้วพ่อแก้วตา

                ตะโกนเรียกพลายงามทรามสวาท                         ใจจะขาดคนเดียวเที่ยวตามหา

                 สะอื้นโอ้โพล้เพล้เดินเอกา                                   สกุณานอนรังสะพรั่งไพร

                 เห็นฝูงนกกบุตนยิ่งแสนเศร้า                                โอ้ลูกเราไม่รู้ว่าอยู่ไหน

                 ชะนีโหวยโหยหวนรัญจวนใจ                                 ยิ่งอาลัยแลหาน้ำตานอง


            มันเป็นบทนึงของ ตอน กำเนิดพลายน้อย นะครับ

    ฝากหน่อยครับ ...  รีบทำงาน10

[Deathclock]

...........

[วาทิตย์]

ฟ้าขาวดาวเด่นดวงสว่าง                 จันทร์กระจ่างทรงกลดหมดเมฆสิ้น

จึงเซ่นเหล้าข้าวปลาให้พรายกิน    เสกขมิ้นว่านยาเข้าทาตัว

ลงยันต์ราชะเอาปะอก                      หยิบยกมงคลขึ้นหัว

เป่ามนตร์เบื้องบนชอุ่มมัว                พรายยั่วยวนใจให้ไคลคลา
แปลให้ หน่อย ครับ เด๋ว นี้ นะ ครับ

[lovt to sky]

แปลหมดเลยไม่ได้หรอครับ

อิอิ

[อี๊ด]

หมื่นวิเศษรับคำแล้วอำลา  รีบมาบ้านขุนช้างงหาช้าไม่  
ครั้นถึงแอบดูอยู่แต่ไกล  เห็นผู้คนขวักไขว่ทั้งเรือนชาน  
ขุนช้างนั่งเยี่ยมหน้าต่างเรือน  ดูหน้าเฝื่อนทีโกรธอยู่งุ่นง่าน  
จะดื้อเดินเข้าไปไม่เป็นการ  คิดแล้วลงคลานเข้าประตู ฯ  


๏ ครานั้นเจ้าจอมหม่อมขุนช้าง  นั่งคาหน้าต่างเยี่ยมหน้าอยู่  
เห็นคนคลานเข้ามาเหลือบตาดู  นี่มาล้อหลอกกูหรือย่างไร  
อะไรพอสว่างวางเข้ามา  เด็กหวาจับถองให้จงได้  
ลุกขึ้นถกเขมรร้องเกณฑ์ไป  ทุดอ้ายไพร่ขี้ครอกหลอกผู้ดี ฯ  


๏ ครานั้นวิเศษผลคนว่องไว  ยกมือขึ้นไหว้ไม่วิ่งหนี  
ร้องตอบไปพลันในทันที  คนดีดอกข้าไหว้ใช่คนพาล  
ข้าพเจ้าเป็นบ่าวพระหมื่นไวย  เป็นขุนหมื่นรับใช้อยู่ในบ้าน  
ท่านใช้ให้กระผมมากราบกราน  ขอประทานคืนนี้พระหมื่นไวย  
เจ็บจุกปัจจุบันมีอันเป็น  แก้ไขก็เห็นหาหายไม่  
ร้องโอดโดดดิ้นเพียงสิ้นใจ  จึงใช้ให้ตัวข้ามาแจ้งการ  
พอพบท่านมารดามาส่งทุกข์  ข้าพเจ้าร้องปลุกไปในบ้าน  
จะกลับขึ้นเคหาเห็นช้านาน  ท่านจึงรีบไปในกลางงคืน  
พยาบาลคุณพระนายพอคลายไข้  คุณอย่าสงสัยว่าปอื่น  
ให้คำมั่นสั่งมาว่ายั่งยืน  พอหายเจ็บแล้วจะคืนไม่นอนใจ ฯ  


๏ ครานั้นขุนช้างได้ฟังว่า  แค้นดังเลือดตาจะหลั่งไหล  
ดับโมโหโกรธทำว่าไป  เราก็ไม่ว่าไรสุดแต่ดี  
การไข้เจ็บล้มตายไม่วายเว้น  ปัจจุบันอันเป็นทั้งกรุงศรี  
ถ้าขัดสนสิ่งไรที่ไม่มี  ก็มาเอาที่นี่อย่าเกรงใจ  
ว่าแล้วปิดบานหน้าต่างผาง  ขุนช้างเดือดดาลทะยานไส้  
ทอดตัวลงกับหมอนถอนฤทัย  ดูดู๋เป็นได้เจียววันทอง  
เพราะกูแพ้ความจมื่นไวย  มันจึงเหิมใจทำจองหอง  
พ่อลูกแม่ลูกถูกทำนอง  ถึงสองครั้งแล้วเป็นแต่เช่นนี้  
อ้ายพ่อไปเชียงใหม่มีชัยมา  ตั้งตัวดังพระยาราชสีห์  
อ้ายลูกเป็นหมื่นไวยทำไมมี  เห็นกูนี้ผิดติดโทษทัณฑ์  
มันจึงข่มเหงไม่เกรงใจ  จะพึ่งพาใครได้ที่ไหนนั่น  
ขุนนางน้อยใหญ่เกรงใจกัน  ถึงฟ้องมันก็จะปิดให้มิดไป  
ตามบุญตามกรรมได้ทำมา  จะเฆี่ยนฆ่าหาชีวิตคิดไม่  
ยิ่งคิดเดือดดาลทะยานใจ  ฉวยได้กระดานชนวนมา  
ร่างฟ้องท่องเทียบให้เรียบร้อย  ถ้อยคำถี่ถ้วนเป็นหนักหนา  
ลงกระดาษทับไว้มิได้ช้า  อาบน้ำผลัดผ้าแล้วคลาไคล  
วันนั้นพอพระปิ่นนรินทร์ราช  เสด็จประพาสบัวยังหากลับไม่  
ขุนช้างมาถึงซึ่งวังใน  ก็คอยจ้องที่ใต้ตำหนักน้ำ ฯ  


๏ จะกล่าวถึงพระองค์ผู้ทรงเดช  เสด็จคืนนิเวศน์พอจวบค่ำ  
ฝีพายรายเล่มมาเต็มลำ  เรือประจำแหนแห่เซ็งแซ่มา  
พอเรือพระที่นั่งประทับที่  ขุนช้างก็รี่ลงตีนท่า  
ลอยคอชูหนังสือดื้อเข้ามา  ผุดโผล่ดงหน้ายึดแคมเรือ  
เข้าตรงโทนอ้นต้นกัญญา  เพื่อนโขกลงด้วยกะลาว่าผีเสื้อ  
มหาดเล็กอยู่งานพัดพลัดตกเรือ  ร้องว่าเสือตัวใหญ่ว่ายน้ำมา  
ขุนช้างดึงดื้อมือยึดเรือ  มิใช่เสือระหม่อมฉานล้านเกศา  
สู้ตายขอถวายซึ่งฎีกา  แค้นเหลือปัญญาจะทานทน ฯ  

[ธนาวุฒิ]

ช่วยถอกคำประพันนี้ให้หน่อย
พอวันทองน้องป่วยลงด้วยเคราะห์  มาจำเพาะจะวิโยคให้โศกศัลย์
ฟังเสียงเงียบระงับหลับกลางวัน  พลายงามนั้นนั่งกับพ่อที่หอกลาง  
ขุนช้างเห็นเป็นทีไม่มีเพื่อน  แกล้งชี้เชือนชักพาลงมาล่าง  
ให้ขี่หลังนั่งบ่าแล้วว่าพลาง  ไปชมช้างกวางทรายมีหลายพรรณ  

ขอบคุนคับ

[รารน]

[คนโง่ๆๆ]

ไม่เห้นมีเรย เซ็ง

[..787]

[อภิรักษ์]

ร้องโอดโดดดิ้นเพียงสิ้นใจ    จึงใช้ให้ตัวข้ามาแจ้งการ
พอพบท่านมารดามาส่งทุกข์    ข้าพเจ้าร้องปลุกไปในบ้าน
จะกลับขึ้นเคหาเห็นช้านาน    ท่านจึงรีบไปในกลางงคืน
พยาบาลคุณพระนายพอคลายไข้    คุณอย่าสงสัยว่าปอื่น
ให้คำมั่นสั่งมาว่ายั่งยืน    พอหายเจ็บแล้วจะคืนไม่นอนใจ ฯ
๏ ครานั้นขุนช้างได้ฟังว่า    แค้นดังเลือดตาจะหลั่งไหล
ดับโมโหโกรธทำว่าไป    เราก็ไม่ว่าไรสุดแต่ดี
การไข้เจ็บล้มตายไม่วายเว้น    ปัจจุบันอันเป็นทั้งกรุงศรี
ถ้าขัดสนสิ่งไรที่ไม่มี    ก็มาเอาที่นี่อย่าเกรงใจ
ว่าแล้วปิดบานหน้าต่างผาง    ขุนช้างเดือดดาลทะยานไส้
ทอดตัวลงกับหมอนถอนฤทัย    ดูดู๋เป็นได้เจียววันทอง
เพราะกูแพ้ความจมื่นไวย    มันจึงเหิมใจทำจองหอง
พ่อลูกแม่ลูกถูกทำนอง    ถึงสองครั้งแล้วเป็นแต่เช่นนี้
อ้ายพ่อไปเชียงใหม่มีชัยมา    ตั้งตัวดังพระยาราชสีห์
อ้ายลูกเป็นหมื่นไวยทำไมมี    เห็นกูนี้ผิดติดโทษทัณฑ์
มันจึงข่มเหงไม่เกรงใจ    จะพึ่งพาใครได้ที่ไหนนั่น
ขุนนางน้อยใหญ่เกรงใจกัน    ถึงฟ้องมันก็จะปิดให้มิดไป
ตามบุญตามกรรมได้ทำมา    จะเฆี่ยนฆ่าหาชีวิตคิดไม่
ยิ่งคิดเดือดดาลทะยานใจ    ฉวยได้กระดานชนวนมา
ร่างฟ้องท่องเทียบให้เรียบร้อย    ถ้อยคำถี่ถ้วนเป็นหนักหนา
ลงกระดาษทับไว้มิได้ช้า    อาบน้ำผลัดผ้าแล้วคลาไคล
วันนั้นพอพระปิ่นนรินทร์ราช    เสด็จประพาสบัวยังหากลับไม่
ขุนช้างมาถึงซึ่งวังใน    ก็คอยจ้องที่ใต้ตำหนักน้ำ ฯ
๏ จะกล่าวถึงพระองค์ผู้ทรงเดช    เสด็จคืนนิเวศน์พอจวบค่ำ
ฝีพายรายเล่มมาเต็มลำ    เรือประจำแหนแห่เซ็งแซ่มา
พอเรือพระที่นั่งประทับที่    ขุนช้างก็รี่ลงตีนท่า
ลอยคอชูหนังสือดื้อเข้ามา    ผุดโผล่ดงหน้ายึดแคมเรือ

[แป้ง]

ครานั้นพระองค์ผู็ทรงภพ                       ฟังจบกริ้วขุนช้างเป็นหนักหนา
มีพระสิงหนาทตวาดมา                             อ้ายบ้าเย่อหยิ่งอ้ายลิงโลน
ตกว่ากูหาเป็นเจ้าชีวิตไม่                           ถือใจว่าเป็นเจ้าที่โรงโขน
เป็นไม่มีอาญาสิทธิ์คิดดึงโดน                     เที่ยวทำโจรใจคะนองจองหองครัน
เลี้ยงไม่ได้อ้ายใจร้าย                            ชอบแต่เฆี่ยนสองหวายตลอดสัน
แล้วกลับความถามข้างวันทองพลัน              เออเมื่อมันฉุดคร่าพาไป
ก็ช้านานประมาณได้สิบแปดปี                     ครั้งนี้ทำไมจึงมาได้
นี่หนีมันมาฤาว่าไร                                ฤาว่าใครไปรับเอามา


ช่วยแปลให้หน่อยนะค่
ด่วนมากเลย ค่ะ

[ปลั๊ก]

หมื่นวิเศษรับคำแล้วอำลา                    รีบมาบ้านขุนช้างหาช้าไม่
ครั้นถึงแอบดูอยู่แต่ไกล                                       เห็นผู้คนขวักไขว่ทั้งเรือนชาน
ขุนช้างนั่งเยี่ยมหน้าต่างเรือน                                ดูหน้าเฝื่อนทีโกรธอยู่งุ่นง่าน
จะดื้อเดินเข้าไปไม่เป็นการ                                   คิดแล้วลงคลานเข้าประตู


ช่วยแปลให้หน่อย คับ
ส่งวันพรุ่งนี้แล้ว ครับ

[ปลั๊ก]

๏ ครานั้นเจ้าจอมหม่อมขุนช้าง            นั่งคาหน้าต่างเยี่ยมหน้าอยู่  
เห็นคนคลานเข้ามาเหลือบตาดู                  นี่มาล้อหลอกกูหรือย่างไร  
อะไรพอสว่างวางเข้ามา                           เด็กหวาจับถองให้จงได้  
ลุกขึ้นถกเขมรร้องเกณฑ์ไป                      ทุดอ้ายไพร่ขี้ครอกหลอกผู้ดี

[นายสมพงษ์ พวงดี]

ไม่มีเลยยยยย


แงๆ