กลอน msn

[aeziiz+]

msnพาเธอมาพบเขา
แล้วรักเศร้าเคล้าสุขก็เปิดเผย
สาวสิบแปดเอวกลมมักโดนเย้ย
ยากเปรียบเปรยถึงช้ำล้ำทุกวัน

ตัวสาวรุ่นเรื่องรักใช่หาญกล้า
ด้วยสายตาเพื่อนถากพาจิตพรั่น
อีกรูปโฉมกลมหนาสุดรำพัน
ตัวตันสั้นเกินใครในห้องเรียน

สูงเมตรครึ่งตัวอวบหนักเหลือเชื่อ
เพื่อนค่อนเผื่อเกื้อฝากมิเคยเปลี่ยน
ใบหน้าจืดธรรมดาหาใครเลียน
เรื่องจะเพียรสร้างสวยยากเอ่ยไกล

แต่สาวน้อยเป็นคนย่อมมีฝัน
เรื่องลำเอียงเบี่ยงปันพอบอกได้
เธอมียิ้มสดใสหวานถึงใจ
เรื่องหวังใฝ่ในรักจึ่งมิเมิน

แล้ววันหนึ่งอินเตอร์เน็ตพาเข้าหา
ชายแปลกหน้ารูปงามเกินกล่าวเกริ่น
มาทักทายร่ายมนต์พาเพลิดเพลิน
จนเธอเดินเข้าสู่ดงชาวมาร

ชายแปลกหน้าทำทีรักสาวอ้วน
เธอปั่นป่วนรัญจวนจิตพลุกพล่าน
ลืมปมด้อยปวดร้าวของวันวาน
สุขสำราญกับฝันที่ต้องการ

แล้วชายชั่วก็เริ่มอุบายร้าย
ทำทีย้ายบ้านพักจากถิ่นฐาน
ต้องไปนอกร่ำเรียนแสนเนิ่นนาน
เพราะโปรดปรานเธอยอมให้เขามา

เมื่อนัดพบเจอะเจอที่ร้านค้า
เขาดาหน้าถลาราวคนบ้า
เข้ามากอดออดอ้อนพร้อมน้ำตา
ทำเหมือนว่าอุราหลุดร่วงลอย

“พี่ไปนานหลายปีคงช้ำชอก
แม้เมืองนอก “msn”หาได้บ่อย
แต่คงแย่กว่าโทรฯหาตามใจคอย”
เสียงอ้อนอ่อยของชายราวมนต์รม

ในที่สุดสาวน้อยก็หลงเชื่อ
ตกเป็นเหยื่อโจรชั่วมั่วขื่นขม
ยอมพาเขาเข้าบ้านสมอารมณ์
กว่าจะรู้ “ถูกต้ม” ก็หมดตัว

ข้าวของใช้ในบ้านถูกขนเรียบ
เธอถูกเหยียบกับพื้นจนช้ำทั่ว
สาวฮึดสู้ร้องดังเสียงเร็วรัว
ชายคนชั่วเรียกเพื่อนซ้อมอีกที

เงินของพ่อทองของแม่ละลายไหล
ชายร่างใหญ่สามคนค้นเร่งรี่
แม้กระปุกน้องน้อยยังราวี
ได้เต็มที่ก่อนเผ่นตามทางมา

สาววัยรุ่นคลั่งแค้นกับความโง่
แก้มโย้โตประจานความเสียท่า
ส่องกระจกทุกยามหยามอุรา
ยากสบตาผู้คนที่รอบกาย

ดึกคืนหนึ่งเธอฟังวิทยุ
ใจระอุขื่นแค้นเริ่มจางหาย
เมื่อหนึ่งชายเล่าถึงความโชคร้าย
ให้กระจายสู่ชนรับรู้กัน

เขาก็พบโชคเคราะห์เช่นดังสาว
“msn” พาก้าวสู่โศกศัลย์
เมื่อสาวสวยหลอกล่อมาผูกพัน
แล้วผลักตกสวรรค์ยามพบพาน

สามีสาวตามมาหลังร่วมรัก
แสร้งประจักษ์จับชู้เตรียมประหาร
ชายคนซื่อคือคนถูกประจาน
ก่อนปลายบานชายซื่อยอมจ่ายเงิน

ชายนั้นเล่าด้วยเสียงซ่อนสะอื้น
ปลุกเธอตื่นจากช้ำอย่างหายเขิน
เธอโทรฯไปเล่าบ้างถึงบังเอิญ
ยามเผชิญชายชั่วร้ายดังโจร

จากวันนั้นทั้งคู่ได้ติดต่อ
จนเกิดก่อหล่อลึกดังสวมโขน
มีทั้งกลัวทั้งกล้าไล่โยกโยน
เรื่องคิดโค่นฝันใฝ่เลิกคิดไป

ในที่สุดต่างพึ่ง “ดีเจเด่น”
เป็นดังเช่นครั้งแรกยามพบใกล้
คนทั้งคู่ต่างพร้อมยอมเปิดใจ
กลางประชุมงานใหญ่เพื่อนมากมาย

ชายคนซื่อตัดใจสารภาพ
ด้วยหวิวหวาบซ่อนใฝ่มากหลากหลาย
แม้เคยบอกสาวอ้วนมิคิดกราย
มิคิดหมายมีรักกับสาวท้วม

ทว่ารักลอบรุกฉุดไม่อยู่
เกินกอบกู้สู้ทุกข์ที่รุมท่วม
พลังรักหักอายเลิกกำกรม
จิตหละหลวมรับเธอมาเคียงวาง

จำต้องบอกก่อนไกลไม่พบหน้า
ด้วยกลัวว่าความรักอาจถอยห่าง
ถ้าเธอไกลอาจพบรักอีกทาง
เขาจึงวางหาบรักตรงหน้าเธอ

แม้รู้สาวคนนี้ “หุ่นไม่สวย”
แต่ก็ “ม้วย”ด้วยจิตชวนเสนอ
แม้ทุกครั้ง “msn” บอกเบื่อเจอ
ใจยังเผลอละเมอร่ำเรียกรอ

เป็นเวลาหลายปีเธอไปนอก
จนจิตยอกหลอกล่อเฝ้าห่มห่อ
“msn” จากเขาแม้มีพอ
แต่ก็คลอลางร้ายย้ายเข้ามา

ชายคนซื่อเริ่มตื่นเต้นกับรักใหม่
พาหัวใจหายหงอยลอยเริงร่า
เช้าเย็นแวะออดอ้อนลืมเวลา
ปล่อยน้องอ้วนปวดปร่าคาเครื่องคอมฯ

กาลผ่านไปสี่ปีเร็วเหมือนหลอก
ช่วย “ปอกลอก”ไขมันจนผ่ายผอม
น้องอ้วนดูเปลี่ยนไปราวแปลกปลอม
มีชายล้อมเอาใจอยู่หลายคน

แต่ใจสาวผูกพันกับชายซื่อ
ที่ร่ำลือมีรักใหม่อยู่หลายหน
ใจของเธอหวังพบหวังได้ยล
หวังเหตุผลทั้งปวงปัดปาดร้าว

ด้วยหลายปีที่ติดต่อก่อความรัก
บนบ่อภักดิ์หลักรอคลอคอยข่าว
ชายคนซื่อมิเคยปิดเรื่องราว
ทั้งยังกล่าวถึงตนด้วยสัตย์จริง

“พี่คนเลวใจง่ายแพ้คนสวย
น้องอย่าป่วยอย่าช้ำให้เศร้าสิง
ขอให้น้องลืมพี่อย่าประวิง
อย่าเพ้อพิงเครื่องคอมฯรอพี่ยา”

“msn”ครั้งนั้นพาเธอเศร้า
แต่ยังคอยรอเขาตามประสา
แม้อาหารเคยอร่อยยังลืมลา
รสข้าวปลาปร่าลิ้นผิดเคยมี

แต่ตามเขาที่ใดจึงจะพบ
ในเมื่อเขาหลบห่างหายทุกที่
น้องอ้วนเราปวดป่วนหลายราตรี
จิตทวีรสรอนค่อนครึ่งคน

บทที่สุดชุบน้ำผึ้งซึ้งอีกหน
ดวงกมล “อัพบล็อก” พร่ำเพ้อบ่น
“พี่จ๋าพี่อยู่ไหนอย่าเวียนวน
อย่าท้อทนถมทุกข์ปลุกอุรา

ถ้ายังมีจิตมิตรคิดมองน้อง
อย่าขัดข้องห้องใจไขปัญหา
ออกมาหาน้องหน่อยเถิดพี่ยา
แม้เพียงว่าแค่ทักทายก็ยินดี”

ชายคนซื่อ “ซุ่มอ่าน” มานานแล้ว
แต่ใจแป้ว เพราะหนุ่มหนุ่ม มาแวะถี่
จนเห็นสาวประกาศถึงไมตรี
รสระริกระรี่ซ่านซึมทรวง

“msn” ถูกใช้งานอีกคราหนึ่ง
เรื่องตะลึงถึงสาวสวยเริ่มเลยล่วง
ชายซื่อรู้สาวงามแค่เพียงควง
ไม่อาจหน่วงจิตตนเพ้อรำพัน

คนจะสวยรวยรินถวิลไหว
ต่อหัวใจพบบท “ต้องเสกสรรค์”
ใช่หน้างาม “หุ่นนิ้ง”มาแบ่งปัน
จิตจะเพาะผูกพันดันต้องมนต์

โลกมนุษย์สิ่งแปลกแตกตื่นบ่อย
คนเกินร้อยรักกันไร้เหตุผล
ดังสาวอ้วนหนุ่มหล่อยามเยี่ยมยล
ชายพ้อบ่นอยากเมินทุกนาที

ทว่าจิตพิศภักดิ์ปักซ่อนอยู่
ห่างเพียงครู่กู่กลัวรัวร้องถี่
ให้ตระหนักหลักปักในชีวี
ยอมพร้อมพลีสาวอ้วนยากเปลี่ยนแปลง

อ้วนฤาผอมใช่ปัญหาใหญ่หนาหนัก
เพียงแค่พักคิดสักนิดพิศทุกแห่ง
ร่างหน้าตาพาเพ้ออาจยากแย้ง
แต่สิ่งแจ้งคือนิสัยคล้ายคลึงกัน

เมื่อกรายใกล้สิ่งห่อคลอคลุมซ่อน
นานวันรอนผ่อนพ้อก่อหวาดหวั่น
ความงดงามกายร่างสร่างฉับพลัน
รอยระอาคร่าฝันกระจายจาง

ร่างงดงามยามหน่ายกลายเป็นเบื่อ
ชื่นชิดเชื้อเหลือเพียงเคียงขุ่นขวาง
ยามเมียงมองกองกรุ่นอุ่นเพลิงพราง
เรื่องจะไหม้ทางทรวงฤามิมี...

เครดิต http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jiujik&group=4

---

PS.  ว่างๆ ก้อเข้ามาใหม่นะ เราจะรอ