(NC+18) V.วรรณคดีไทย
ตั้งกระทู้ใหม่
หวุดหวิดวุ่นวายกายกระฉ่อน
พระพายพัดซัดคลื่นในสาคร
กระท้อนกระทบกระทั่งฝั่งกระเทือน
เรือไหหลำแล่นล่องเข้าคลองน้อย
ฝนปรอยฟ้าลั่นสนั่นเลื่อน
ไต้ก๋งหลงบ่ายศรีษะเชือน
เบือนเข้าติดตื้นแตกกับตอ
(เป็นการแทรกบทเสพสังวาสได้อย่างแนบเนียนครับ)
"บันดาลพลาหกเทวบุตร
ก็ผึ่งผุดตั้งทั่วทิศาศาล
โพยมพยับอับอึงอนธการ
สะท้านถึงเมรุราชสีขรินทร์
สัตภัณฑ์บรรพตก็ไหวหวั่น
คงคาลั่นเป็นระลอกกระฉอกสินธุ์
ฝูงมหามัจฉาในวาริน
ก็โดดดิ้นเล่นน้ำลำพองกาย
อันดอกดวงสิมพลีที่ตูมกลัด
ครั้นฝนซัดเชยแช่มแย้มขยาย
ที่ตูมบานก้านกลีบขจรจาย
รำพายกลิ่นรื่นรสเสาวคนธ์
แมลงภู่ทิพรีบเร่งมาเอาซาบ
อาบละอองต้องทั่วทุกขุมขน
สองสุขสองเกษมเปรมสกนธ์
สองกมลสองสวาทไม่คลาดกัน"
+++++++++++++++++++++++++
เอาให้ดูเป็นตัวอย่าง สำหรับทุกคนที่จะแต่งงานวรรณกรรมออกมาสักหนึ่งชิ้น งานวรรณกรรมทุกชิ้นไม่มีผิด ไม่มีถูก มีแต่ใจตัวเองทำนั้นที่คิดว่าผิด หรือ ถูก
LALLALA
23 ต.ค. 52 เวลา 15:23 น.
1,319
views
25 ความคิดเห็น
ไม่มีผิด ไม่มีถูก แต่ มีป้ายเขียนว่า nc 18 = ="
PS. Archeaopteryx -InvenT! -CONTINUOUS
ไม่มีผิด ไม่มีถูก แต่ มีป้ายเขียนว่า nc 18 = ="
++
สาเหตุก็เพื่อให้ล้อกับนิยายNC กับ กระทู้ สมาชิกโคดเก่า ขอเปิดใจเรื่องนวนิยายหื่น ๆ  ที่กล่าวถึงบทอัศจรรย์ในผลงานของสุนทรภู่ครับ
โปรดเข้าใจ
ปล ต้อง ศีรษะไม่ใช่เหรอ ???
ศีรษะ ????
ไม่เข้าใจครับ
ไม่อ่านดีๆ ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าเป็นฉากอัศจรรย์
PS. ทว่านั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งเราค่อยพูดถึงในโอกาสต่อไป
ไปอ่านบทอัศจรรย์ของ พระมะเหลเถไถ สิ
หึหึหึ
ถ้าอยากอ่านแค่ของขุนช้างขุนแผน
อ่านสำนวนครูแจ้งสิ
PS. เราจะรบเคียงไหล่ เราจะตายเคียงกัน รวดเร็ว รุนแรง เด็ดขาด Cavalry can do. เลือดข้า เลือดทหารม้า สีฟ้าหม่น
มันต้อง "นมแนบนมแนบน้อง ท้องแนบท้องแนบเนื้อ" ในฉาก 3p ของพระลอสิ
แล้วยังมี 4p สนุกบกสนุกน้ำอีก
PS. MAN is born free; and everywhere he is in chains.
ยังมีอีกหลายฉาก
เน้นๆ บทงามๆ
PS. อนาจจิต คิดเป็น....
ยัยน้อยก็เคยอ่านเจอในสุนทรภู่
เรื่องพระอภัยมณี อ่านแล้ว...
งง!!! แปลไม่ออก ภาษาไทย ยาก!!
PS.
แนบเนื้อเรียงรมย์
๏ เชยชมชู้ปากป้อน แสนอมฤตรสข้อน
สวาทเคล้าคลึงสมร
๏ กรเกี้ยวกรกอดเนื้อ เนื้อแนบเนื้อโอ่เนื้อ
อ่อนเนื้อเอาใจ
๏ พักตราใสใหม่หม้า หน้าแนบหน้าโอ่หน้า
หนุ่มเหน้าสรสม
๏ นมแนบนมนิ่มน้อง ท้องแนบท้องโอ่ท้อง
อ่อนท้องทรวงสมร
๏ สมเสน่ห์อรใหม่หมั้ว กลั้วรสกลั้วกลิ่นกลั้ว
เกลศกลั้วสงสาร
๏ บุษบาบานคลี่คล้อย สร้อยและสร้อยซ้อนสร้อย
เสียดสร้อยสระศรี
จากลิลิตพระลอ
PS. In omnibus requiem quaesivi, et nusquam inveni nisi in angulo cum libro.
พวกผีที่ปั้นลูก ติดจมูกลูกตาพลัน
ขิกขิกระริกกัน ปั้นไม่ทันมันเดือดใจ
สององค์ทรงสังวาส โลกธาตุหวาดหวั่นไหว
ตื่นนอนอ่อนอกใจ เดินไม่ได้ให้อาดูร
กาพย์พระไชยสุริยา
PS. In omnibus requiem quaesivi, et nusquam inveni nisi in angulo cum libro.
=w=""""
อ่ะ...อ่านแต่ละบทแล้ว...เอิ่ม...เอ้อ...นะ...
หรือจะหื่นเกินไป เพราะเห็นมันออกมาเป็นฉากๆ!!!!!!!!!!!!!!
=[]=""""""""""""""""
PS. [สถานะ:: กรุเปล่าเกรียนนะ แสรดดดด]// ข้าน้อยไม่ชอบสบู่ก้อน เพราะงั้นข้าน้อยไม่ก้มเก็บสบู่หรอกนะ =w=~ เมี้ยว~ // โฮะ! อะไรกัน? ท่านที่ทำสบู่ตกแบบนั้น หมายความว่ายังไงกันนะ? ลัลลา~~
ภาษาหรูมาก
PS. ♥ หัวใจของนักเขียน คือ ความสุขของผู้อ่าน ♥
ถ้าไม่นั่งแปลหรือว่าเชียวชาญ จะงงว่าพวกเค้ากำลังชมธรรมชาติกันเรอะ
PS. ด้วยรักและอยากฆ่า หึๆ โชคดีและโชกเลือด เป็นห่วงนะหวังว่านรกจะดูแลคุณ
#5
หมายถึงในบทความพิมพ์ว่า ศรีษะ ที่จริงต้องพิมพ์ว่า ศีรษะ นิ
แปลว่าพิมพ์สดจากหนังสือเองใช่ไหม =w="
ถ้าใครจะอ่านความเห็นของข้าน้อย...ข้าน้อยขอออกตัวก่อนว่า ความเห็นข้าน้อยมิได้จงใจดูถูกความสามารถและวรรณศิลป์ของนักเขียนยุคก่อนแต่อย่างใด เป็นการแสดงความเห็นในทัศนคติคนปัจจุบันเท่านั้น
การที่คนสมัยก่อนใช้บทกลอนเขียนแนบเนียนการเขียนบทสังวาส ถือเป็นเรื่องที่เยียมยอดค่ะ ใครๆ ก็จะนำความสวยงามนี่ยกย่องเป็นของ 'มีครู' ...แต่ก็ต้องเข้าใจว่า นี่ไม่ใช่ยุคสมัยของร้อยกรองหรือกวีนิพนธ์แล้ว ถึงแม้กลุ่มคนอ่านก็มี แต่หากพูดถึงฝนแง่การตลาดแล้ว ร้อยกรองหรือกวีนิพนธ์เป็นสิ่งที่สูง แต่ขายยากเหลือหลายเลย
...ข้าน้อยก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่ใช่กลุ่มคนที่นิยมหรือดื่มด่ำกวีพินธ์แบบนี้ อ่านยังไงก็ไม่รู้สึกรัญจวนใจเข้าถึงอารมณ์เลย (แม้จะพยายามเข้าถึงอารมณ์แล้วก็ตาม) เพราะข้าน้อยเติบโตมากับการอ่านร้อยแก้ว....และเชื่อว่านักอ่านรุ่นใหม่หลายคน ก็คงไม่ได้รู้สึกถึงอารมณ์อีโรกับกลอนนี่มากนัก
ทางที่ดี...สำหรับคนที่ชอบเขียนเรื่องแนวอีโรติก ไม่ต้องถึงขนาดต้องแต่งฉากสังวาสเป็นกลอนก็ได้ค่ะ แค่เขียนให้แนบเนียบมีวรรณศิลป์ อ่านแล้วให้ความรู้สึกที่สวยงาม ถึงแม้จะไม่เป็นการสืบทอด แต่ก็ไม่ได้ถือว่าทำลายเสียทั้งหมด
PS. เป็นแฟนพันธุ์แท้เรา...ต้องอดทน!!!
มาเห็นด้วยกับ คห.17
ของแบบนี้ ต้องมีความกลมกล่อม
ตะล่อมนิด ทะลึ่งหน่อย แต่ไม่ถ่อย เน้นถ้อยคำ
PS. http://emperorsss.deviantart.com http://emperorsss.multiply.com อ่านนิยาย จ้าวศาสตรา ได้ที่หน้านิยาย http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=519969
ผมอ่านวรรณคดีฉากแบบนี้แล้วก็อายเหมือนกันนะเนี้ย NC
ฮ่าๆๆๆ (เสแสร้งจริงตรู)
อ่านมาหลายเรื่อง
อันนี้ยังเนียนๆ เปรียบๆ เทรียบๆ กันไป
แต่บางเรื่อง...
มาเป็นเป็นส่วนไม่ต้องตีความ >//<
PS. TVXQ! Red Sky!! Cassiopeia Star Light!!
#17
ร้อยแก้วร้อยกรองไม่เกี่ยว แต่เกี่ยวกับการใช้คำต่างหาก
การที่คนสมัยนี้มิอาจจะซึบซับถึงความสวยงามของบทนี้ได้เป็นเพราะ "ไม่คุ้นกับคำศัพท์ที่ใช้"
เมื่อไม่คุ้น จึงไม่อาจจินตนาการได้แจ่มชัด และทำให้มองไม่เห็นความงามในวรรณกรรมนั้น
วรรณกรรมที่ดี ต้องเป็นวรรณกรรมที่ส่งเสริมจินตนการของคนอ่าน
วรรณกรรมดีด้วยตัวของมันเองไม่ได้ เพราะแต่ละคนมองความสวยงามไม่เหมือนกัน
ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของนักประพันธ์ ที่จะต้องแต่งวรรณกรรมที่สามารถให้ผู้อ่านต่อยอดจินตนาการของตนได้
หลายคนที่เขียน NC ไม่ได้คิดในตรงนี้ จึงทำได้แต่วรรณกรรมที่จำกัดจินตนาการของผู้เขียน
ที่ใช้ภาษาทั้งป่าเถื่อนและหยาบคาย ไม่ส่งเสริมต่อจินตนการของผู้อ่าน รังแต่ระบายความคิดของตนเองท่าเดียว
และผู้อ่าน NC หลายคนเอง ก็ไม่ได้ศึกษาหรือเรียนรู้ความหมายของ "ศัพท์" ให้อย่างลึกซึ้ง รู้แต่ความหมายที่ผิวเผิน รู้คำศัพท์น้อย
จึงทำให้อ่านวรรณกรรมที่ใช้ศัพท์หลายหลากได้ไม่สนุก เพราะตนเองความรู้ไม่พอนั่นเอง
ซึ่งเพราะมีตรงนี้อยู่ ทำให้นักประพันธ์ที่ดีต้องเรียนรู้ว่า จะใช้ศัพท์คำไหนให้เหมาะสม
หรูเกินไปคนไม่เข้าใจ
ตรงตัวเกินไปหยาบกระด้างและไม่ส่งเสริมจินตนาการ
หรือว่าจงใจใช้ศัพท์ยาก ๆ เพื่อไม่ให้เด็กที่ประสบการณ์ยังน้อย เข้ามาอ่านรู้เรื่องได้
---------------------------
วรรณกรรมทางด้านบน ไม่ได้มีไว้ให้คนธรรมดา หรือเด็กรู้ เพราะความรู้ยังน้อย ไม่คุ้นเคยกับศัพท์ที่ใช้ หรือถึงรู้ก็ไม่รู้อย่างลึกซึ้ง
พูดง่าย ๆ ถ้าเรายังมานั่งเปิดดิค หรือนึกตั้งชั่วครู่ว่ามันคืออะไรไม่ใช่รู้นะชั่ววินาทีจิตที่อ่าน ก็แปลว่าเราก็ยังเป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น
มันจึงเหมาะกับผู้ที่เป็น"ครู"ทางด้านภาษา หรือผู้วชาญให้สามารถดื่มด่ำกับความสุนทรีของบทความเสียมากกว่า
มันสวยงาม ไม่ใช่เพราะให้คนทั่วไปรู้ซึ้งได้
แต่สวยงาม เพราะมันทำให้มีแต่คนที่รู้จริงเท่านั้นถึงจะดื่มด่ำกับความรื่นรมณ์ของวรรณกรรมนี้ได้
เหมือนกับการแบ่งชนชั้นกลาย ๆ นั่นแหละ
คนดื่มเหล้า บอกว่าเหล้าตนอร่อย ไวน์ขวดละพันไม่อร่อย
แต่คนดื่มไวน์ บอกไวน์รสชาติเลิศล้ำ แต่เหล้าดื่มไม่ได้
ไม่ใช่เพราะกระแด-แอะ แต่เพราะลิ้นของเขาซาบซึ้งถึงรสชาติชั้นสูงได้ต่างหาก
ปล ข้างล่างแนะนำให้ลบ
อาหารจานนี้ รสชาติมันขั้นสูงเกินกว่าคนที่มีความรู้แค่พื้น ๆ อย่างพวกเราจะรับได้แล้วล่ะ...
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 26 ตุลาคม 2552 / 21:03
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 26 ตุลาคม 2552 / 22:20
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?