สิ่งของมีไว้ให้ใช้ คนมีไว้ให้รัก

[เจ้าหญิงน้อยแห่งดาวพระศุกร์]

ขออภัยนะคะถ้ามีใครเคยได้อ่านมาแล้ว
 
   ขณะที่ชายคนหนึ่งล้างรถอย่างขะมักขะเม้น ลูกชายวัย4ขวบก้มลงเก็บก้อนหินขึ้นมา
แล้วบรรจงขูดขีดไปที่ด้านข้างของตัวรถ พักใหญ่ต่อมาเมื่อพ่อได้ยินเสียงครูดของหินก็เกิดความฉุนเฉียวโกรธเป็นฝืนเป็นไฟเขากระชากมือทุบตีบนมือน้อยๆนับครั้งไม่ถ้วน
โดยไม่ทันนึกว่าตนถืออะไรอยู่ในมือ
    ณ โรงพยาบาลนิ้วลูกชายถูกตัดออกเพราะกระดูกแตกจนหมอไม่สามารถเชื่อมต่อได้ขณะที่พ่อเข้ามาดูลูกในห้อง ลูกมองพ่อด้วยสายตาปวดร้าวแล้วถามพ่อว่า ''เมื่อไรนิ้วลูกจะยาวเหมือนเดิม'' คำถามนั้นเหมือนมีดกรีดลงไปในหัวใจผู้เป็นพ่อเขารู้สึกละอายใจ รู้สึกผิดและเสียใจในการกระทำของตนเองอย่างไม่อาจให้อภัยได้ เขาจึงกลับไปที่รถเตะมันสุดแรงเกิดโดยไม่ยั้ง จนเหนื่อยหอบแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างรถอย่างเศร้าใจสายตาพลันเหลือบไปเห็นรอยขูดขีดเขาเบิกตากว้างจ้องมองคำว่า ''รักพ่อ'' น้ำ ใสๆเริ่มเอ่อล้นไหลอาบแก้มเขาเอามือปิดหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับใจจะขาด
   เครดิตจากหนังสือแม่พระยุคใหม่ฉบับเดือนมกราคม
   เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง จขกท.ไม่ได้ต้องการพาดพิงถึงผู้ใดแค่ต้องการให้ทุกคนได้อ่านเป็นข้อคิดเตือนใจ 
   ป.ล.กรุณาใช้คำสุภาพในการแสดงความคิดเห็น
                                                                                         

Comments

[เดย์]

ซึ้งคับ