ช่วยถอดบทคำประพันธ์ให้หน่อยครับ
ตั้งกระทู้ใหม่
ว่าเเล้วปิดบานหน้าต่างผาง ขุนช้างเดือดดาลทะยานไส้
ทอดตัวลงกับหมอนถอนฤทัย ดูดู๋เป็นได้เจียววันทอง
เพราะกูเเพ้ความจมื่นไวย มันจึงเหิมใจทำจองหอง
พ่อลูกเเม่ลูกถูกทำนอง ถึงสองครั้งเเล้วเป็นเเต่เช่นนี้
อ้ายพ่อไปเชียงใหม่มีชัยมา ตั้งตัวดังพระยาราชสีห์
อ้ายลูกเป็นหมื่อนไวยทำไมมี เห็นกูนี้คนผิดติดโทษทัณฑ์
มันจึงข่มเหงไม่เกรงใจ จะพึ่งพาใครได้ที่ใหนนั่น
ขุนนางน้อยใหญ่เกรงใจกัน ถึงฟ้องมันก็จะปิดให้มิดไป
ตามบุญตามกรรมได้ทำมา จะเฆี่ยนฆ่าหาคิดชีวิตไม่
ร่างฟ้องท่องเทียบให้เรียบร้อย ถ้อยคำถี่ถ้วนเป็นหนักหนา
ลงกระดาษทับไว้มิใด้ช้า อาบน้ำผลัดผ้าเเล้วคลาไคล
วันนั้นพอพระปิ่นนรินทร์ราช เสด็จประพาสบัวยังหากลับไม่
ขุนช้างมาถึงซึ่งวังใน ก็คอยจ้องที่ไต้ตำหนักน้ำ
จะกล่าวถึงพระองค์ผู้ทรงเดช เสด็จคืนนิเวศน์พอจวนค่ำ
ฝีพายรายเล่นมาเต็มลำ เรือประจำเเหนเเห่เซ็งเเซ่มา
พอเรื่อพระที่นั่งประทับที่ ขุนช้างก็รี่ลงตีนท่า
ลอยคอชูหนังสือดื้อเข้ามา ผุดโผล่โงหน้ายึดเเคมเรือ
เข้าตรงบโทนอ้นต้นกัญญา เพื่อนโขกลงด้วยกะลาว่าผีเสื้อ
มหาดเล็กอยู่งานพัดพลัดตกเรือ ร้องว่าเสือตัวใหญ่ว่ายน้ำมา
ขุนช้างดึงดื้อมือยึดเรือ มิใช่ะหม่อมฉานล้านเกศา
สู้ตายขอถวายซึ่งฎีกา เเค้นเหลือปัญญาจะทานทน
ครานั้นสมเด็จพระพันวษา ทรงพระโกรธาโกลาหล
ทุดอ้ายจัญไรมิใช่คน บนบกบนฝั่งดังไม่มี
ใช่ที่ใช่ทางวางเข้ามา เหลืออ้ายช้างเป็นบ้ากระมั่งนี่
เฮ้ยใครรับฟ้องของมันที ตีเสียสามสิบจึงปล่อยไป
มหาดเล็กก็รับเอาฟ้องมา ตำรวจคว้าขุนช้างหาว่าไม่
ลงพระราชอาชญาตามว่าไว้ พระจึงให้ตั้งกฤษฎีกา
ว่าตั้งเเต่วันนี้สืบต่อไป หน้าที่ของผู้ใดให้รักษา
ถ้าประมาทราชการไม่นำพา ปล่อยให้ใครเข้ามาในล้อมวง
ระวางโทษเบ็ดเสร็จเจ็ดสถาน ถึงประหารชีวิตเป็นผุยผง
ตามกฤษฎีการักษาพระองค์ เเล้วลงจากพระที่นั่งเข้าวังใน ฯ
ศราวุฒิ มณีรอด
7 มิ.ย. 53 เวลา 18:38 น.
385
views
3 ความคิดเห็น
ให้ถอดเป็นร้อยเเก้วเหรอคะ??
ที่จริงหาอ่านขุนช้างขุนเเผนก็ได้ ฉบับการ์ตูนก็มี
คือว่าจมื่นไวย ลูกของขุนเเผนเพิ่งไปรบชนะเจ้าเชียงใหม่มา
เลยมาลักนางวันทองไปจากขุนช้าง (ทำเเทนพ่อเเต่พ่อไม่รู้เรื่อง)
ขุนช้างโกรธเเค้นมาก พ่อมันไม่มาลัก ลูกมันก็มาลักเเทน
จึงได้เขียนฏีกาเพื่อถวายเเก่พระเจ้าเเผ่นดินสมเด็จพระพันวษา
เป็นชนวนเหตุให้เกิดการประหารนางวันทองในทึ่สุด ประมาณนีเเหละค่ะ
๏ ครานั้นสมเด็จพระพันวษา  ทรงพระโกรธาโกลาหล 
101
ทุดอ้ายจัญไรมิใช่คน  บนบกบนฝั่งดังไม่มี 
ใช่ที่ใช่ทางวางเข้ามา  หรืออ้ายช้างเป็นบ้ากระมังนี่ 
เฮ้ยใครรับฟ้องของมันที  ตีเสียสามสิบจึงปล่อยไป 
มหาดเล็กก็รับเอาฟ้องมา  ตำรวจคว้าขุนช้างหาวางไม่ 
ลงพระราชอาญาตามว่าไว้  พระจึงให้ตั้งกฎษฎีกา 
ว่าตั้งแต่วันนี้สืบต่อไป  หน้าที่ของผู้ใดให้รักษา 
ถ้าประมาทราชการไม่นำพา  ปล่อยให้ใครเข้ามาในล้อมวง 
ระวางโทษเบ็ดเสด็จเจ็ดสถาน  ถึงประหารชีวิตเป็นผุยผง 
ตามกฤษฎีการักษาพระองค์  แล้วลงจากพระที่นั่งเข้าวังใน ฯ 
๏ จะกล่าวถึงขุนแผนแสนสนิท  เรืองฤทธิ์ลือจบพิภพไหว 
อยู่บ้านสุขเกษมเปรมใจ  สมสนิทพิสมัยด้วยสองนาง 
ลาวทองกับเจ้าแก้วกิริยา  ปรนนิบัติวัตถาไม่ห่างข่าง 
เพลิดเพลินจำเริญใจไม่เว้นวาง  คืนนั้นในกลางซึ่งราตรี 
นางแก้วลาวทองทั้งสองหลับ  ขุนแผนกลับผวาตื่นฟื้นจากที่ 
พระจันทรจรแจ่มกระจ่างดี  พระพายพัดมาลีตลบไป 
คิดคะนึงถึงมิตรแต่ก่อนเก่า  นิจจาเจ้าเหินห่างร้างพิสมัย 
ถึงสองครั้งตั้งแต่พรากจากพี่ไป  ดังเด็ดใจจากร่างก็ราวกัน 
กูก็ชั่วมัวรักแต่สองนาง  ละวางให้วันทองน้องโศกศัลย์ 
เมื่อตีได้เชียงใหม่ก็โปรดครัน  จะเพ็ดทูลคราวนั้นก็คล่องใจ 
สารพัดที่จะว่าได้ทุกอย่าง  อ้ายขุนช้างไหนจะโต้จะตอบได้ 
ไม่ควรเลยเฉยมาไม่อาลัย  บัดนี้เล่าเจ้าไวยไปรับมา 
จำกูจะไปสู่สวาทน้อง  เจ้าวันทองจะคอยละห้อยหา 
คิดพลางจัดแจงแต่งกายา  น้ำอบทาหอมฟุ้งจรุงใจ 
ออกจากห้องย่องเดินดำเนินมา  ถึงเรือนลูกยาหาช้าไม่ 
เข้าห้องวันทองในทันใด  เห็นนางหลับใหลนิ่งนิทรา 
ลดตัวลงนั่งข้างวันทอง  เตือนต้องด้วยความเสน่หา 
สั่นปลุกลุกขึ้นเถิดน้องอา  พี่มาหาแล้วอย่านอนเลย ฯ 
<3P'meji
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?