ช่วยเเปล คำกลอนนี้หน่อย เรื่องพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อฯ
ตั้งกระทู้ใหม่
จึงรีบออกนอกคูหาแล้วคลาไคล ไปเขาใหญ่ในป่าพนาวัน ฯ
* ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลยโฉม ปลอบประโลมลูกชายจะผ่ายผัน
จึงหยับปีที่เป่าเมื่อคราวนั้น เอาผ้าพันผูกดีแล้วลีลา
ให้ลูกรักผลักแผ่นศิลาล้ม สมอารมณ์รีบออกนอกคูหา
เลียบลีลาสหาดทรายชาคงคา แลชลาล้วนคื่นเสียงครื้นโครม ฯ
* ฝ่ายเงือกน้ำสำหรับทะเลลึก ไม่วายนึกถึงองค์พระทรงโฉม
จะไปลอยคอยองค์ทรงสวัสดิ์ ให้สมนัดซึ่งสัญญาเธอมาหนอ
แล้วออกจากวลวังไม่รั้งรอ ค่อยเคลื่อนคลายว่ายคลอกันไคลคลา
พอเห็นองค์ทรงยศโอรสราช อยู่ชายหาดพร้อมกันก็หรรษา
จึงชวนลูกสาวนั้นกับภรรยา คลานขึ้นมาชายฝั่งแล้วบังคม ฯ
* พงศ์กษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม
ประไพพักตรลักษณ์ล้ำล้วนขำคม ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง
ขนงเนตรเกศกรอ่อนสอาด ดังสุรางค์นางนาฎในวังหลวง
พระเพลินพิศคิดหมายเสียดายดวง แล้วหนักหน่วงนึกที่จะหนีไป
จึงตรัสว่าตาเงือกมาคอยรับ ช่างสมกับวาจาจะหาไหน
เราล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ เดี๋ยวนี้ไปแรมทางกลางอรัญ
ช่วยเมตตาพาตรงไปส่งที่ พระโยคีมีเวทวิเศษขยัน
กลางคงคาปลาร้ายก็หลายพรรณ จะป้องกันไภยพาลประการใด ฯ
* เงือกผู้เฒ่าเคารพอภิวาท ขอรองบาทบริรักษ์จนตักไษย
เสด็จขึ้นทรงบ่าจะพาไป พรหน่อไทให้ขี่ภริยา
อันอำนาจชาติเชื้อผีเสื้อน้ำ ปลาไม่กล้ำกรายกลัวทั่วทิศา
ด้วยกลิ่นอายคล้ายท่าผู้มารดา เมื่อจับข้าข้าจึงอ่อนหย่อนกำลัง
สัตว์ในน้ำจำแพ้แก่ผีเสื้อ เปรียบเหมือนเนื้อเห็นพยัคฆ์ให้ชักหลง
อย่าเกรงไภยในชลที่วลวัง ขึ้นนั่งยังบ่าข้าจะพาไป ฯ
ช่วยเราหน่อย
yit
2 ก.ค. 53 เวลา 20:22 น.
211
views
11 ความคิดเห็น
นี่อยู่ ม.3 ใช่มั้ยคับ !!!!!!!!!!!!
จำไม่ได้แล้ว  พอดีสอบไปแล้วก้เลยไม่ได้จำ 5555  โทดที
* ตอนแรกนางผีเสื้อก็คิดแปลกใจ  พระอภัยจึงปลอบลูกให้หายเศร้าโศก
นางผีเสื้อเห็นจึงรีบออกไปนอกถำ้ แล้วเข้าไปในป่า
*ฝ่ายพระอภัยมณีรูปงาม ปลอบลูกชายให้เบาใจลง
จึงหยิบปี่ขึ้นมา เอาผ้าผูกกับปี่แล้วบรรเลงเป่า
ลูกชายได้ฟังเสียงปี่ ก็เบาใจ ยอมผลักแผ่นหินเปิดปากถำ้  แล้วรีบพากันออกไปข้างนอก
เดินเรียบริมชายหาย มองดูคลื่นซัดมาเสียงดังครึกโครม
*ฝ่ายเงือกนำ้อยู่ใต้ทะเลลึก  ก็ยังไม่วายนึกถึงองค์พระอภัยมณี
พอกลางวันแสงจากพระอาทิตย์ส่องมาถึงผิวนำ้  จึงชวนลูกเมียให้
ไปหาพระอภัยมณีด้วยกัน ตามที่เคยสัญญาไว้
แล้วรีบพากันออกมาจากวังใต้นำ้ อย่างรวดเร็ว
พอเงือกนำ้เห็นพระอภัยมณีกับลูกชายอยู่รีมหาด ก็ดีใจ
บอกลูก เมีย ให้รีบพากันมาถวายบังคม
*ทันทีที่พระอภัยฯเห็นนางเงือก  ทั้งรูปร่าง เผ้าผม
ใบหน้า ทั้งหมดช่างสวยงาม  ผิวพรรณที่เต่งตึง
ทั้งขนตาก็งอนอ่อน สะอาด ดุจดั่งนางรำในวังหลวง
พระอภัยฯก็คิดเสียดายในโชคชะตา  แล้วนึกถึงเรื่องที่จะหนีไป
จึงบอกเงือกนำ้ว่า ท่านมาคอยรับเรา ช่างสมกับวาจารักษาคำพูด
เราได้หลอกนางผีเสื้อจนนางเชื่อสนิทใจแล้ว ตอนนี้อยู่ในป่าใหญ่
ช่วยพาเราหนี ไปหาพระโยคีมีเวทมนตร์ที
แต่กลางทะเลมีปลาร้ายเยอะมากมาย เราจะป้งกันตัวได้อย่างไรกัน
*เงือนำ้ทำความเคารพพระอภัยมณี ขอเป็นทาสรับใช้
บอกให้พระอภัยขี่หลังตนแล้วจะพาไป ส่วนลูกชายให้ขี่ภรรยาของตน
ด้วยอันนาจของสินสมุทร(ลูกชาย) ปลาไม่กล้าเข้าใกล้
เพราะมีกลิ่นอายคล้ายนางยักษ์ผู้เป็นแม่ ขนาดจับตัวของตน ยังถึงกับอ่อนแรง
สัตว์ในนำ้ล้วนแต่ต้องกลัวผีเสื้อสมุทร  เหมือนเนื้อทรายที่เห็นเสือแล้วต้องตื่นกลัว
อย่าเกรงอันตรายในนำ้เลย ขึ้นมายังบ่าข้าเถิด แล้วจะพาไป
ม.3 เหมือนกัน
เข้าใจ (เราแปลหมดตอนอ่ะ)
ส่งพรุ้งนี้ TT^TT
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 6 กรกฎาคม 2553 / 19:35
PS. (/>^O^)/> ♀☻Cass ThaÏ หัวใจ♥ ไซบีเรียนเจ้าค่ะ ‘♫ ๎<\(^O^<\)
ช่วยหนูด้วยค่ะ ส่งพรุ่งนี้แล้วววววว >< !!!!
ฝ่ายเงือกน้ำสำหรับทะเลลึก ไม่วายนึกถึงองค์พระทรงโฉม
พอแจ่มแจ้งแสงทองผ่องโพยม ปลอบประโลมลูกเมียเข้าเคลียคลอ
จะไปลอยคอยองค์ทรงสวัสดิ์ ให้สมนัดซึ่งสัญญาเธอมาหนอ
แล้วออกจากวนวังไม่รั้งรอ คอยเคลื่อนคลายว่ายคลอกันไคลคลา
พอเห็นองค์ทรงยศโอรสราช อยู่ชายหาดพร้อมกันก็หรรษา
จึงชวนลูกสาวนั้นกับภรรยา คลานขึ้นมาชายฝั่งแล้วบังคมฯ
พงศ์กษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม
ประไพพักตร์ลักษณ์ล้ำล้วนขำคม ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง
ขนงเนตรเกศกรอ่อนสะอาด ดังสุรางค์นางนาฏในวังหลวง
พระเพลินพิศคิดหมายเสียดายดวง แล้วหนักหน่วงนึกที่จะหนีไป
จึงตรัสว่าตาเงือกมาคอยรับ ช่างสมกับวาจาจะหาไหน
เราล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ เดี๋ยวนี้ไปแรงทางกลางอรัญ
ช่วยเมตตาพาตรงไปส่งที่ พระโยคีมีเวทวิเศษขยัน
กลางคงคาปลาร้ายก็พรายพรรณ จะป้องกันภัยพาลประการใดฯ
เงือกผู้เฒ่าเคารพอภิวาท ขอรองบาทบริรักษ์จนตักษัย
เสด็จขึ้นทรงบ่าจะพาไป พระหน่อไทให้ขี่ภริยา
อันอำนาจชาติเชื้อผีเสื้อน้ำ ปลาไม่กล้ำกรายกลัวทั่วทิศา
ด้วยกลิ่นอายคล้าย่านผู้มารดา เมื่อจับข้าข้าจึงอ่อนหย่อนกำลัง
สัตว์ในน้ำจำแพ้แก่ผีเสื้อ เปรียบเหมือนเนื้อเห็นพยัคฆ์ให้ชักหลัง
อย่าเกรงภัยในชลที่วนวัง ขึ้นนั่งยังบ่าข้าจะพาไปฯ
พ.น.ส่งเเปลหมด ตอน หนีผีเสื้อสมุทร
ขอบใจจ กำลังหาอยู่พอดี
บิดารู้แจ้งจึงแกล้งห้าม จะวอนตามเขาไปไยในไพรสัณฑ์
อยู่เป่าปี่ตีเกราะเสนาะครัน แล้วรับขวัญลูกน้อยกลอยฤทัย
นางผีเสื้อเมื่อแรกก้อแปลกจิตครั้นทรงฤทธิ์ปลอบลูกชายหายสงสัย
จึงรีบออกนอกคูหาแล้วคลาไคล ไปเขาใหญ่ในป่าพนาวัน
ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลโฉม ปรอบประโลมลูกชายจะผายผัน
จึงหยับปี่ที่เป่าเมื่อคราวนั้น เอาผ้าพันผูกดีแล้วลีลา
พอเห็นองค์ทรงยศโอรสราช อยู่ชายหาดพร้อมกันก็หรรษา
จึงชวนลูกสาวนั้นกับภรรยา คลานขึ้นมาชายฝั่งแล้วบังคม
พงศ์กษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม
ประไพพักตร์ลักษณ์ล้ำล้วนขำคม ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง
ช่วยถอดให้หนูหน่อยน้ะค้ะ พรุ่งนี้หนูต้องส่งแร้ว ><!!!
ช่วยเเปลเเค่บทนี้ได้มั้ยคะ
จึงตรัสว่าตาเงือกมาคอยรับ ช่างสมกับวาจาจะหาไหน
เราล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ เดี๋ยวนี้ไปเเรมทางกลางอรัญ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?