เป็นเหมือนกัน แทบไม่มีวันไหนที่ไม่โดนทิ้ง
ทำไงได้ เรามันไม่ค่อยเหมือนชาวบ้าน เลยไม่ค่อยมีใครอยากเข้าใกล้
ก็ช่างหัวมัน อยู่คนเดียวก็ได้ เงียบสงบ อิสระเสรีดี

เหมือนกัน
มันเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน TT

แต่เราก็ชอบอยู่คนเดียวนะ
ทำไรก็ไม่ต้องคิดถึงคนอื่น ไม่ต้องลากคนอื่นไปกับเราทุกที่ ชิวๆ ดี :)) '

เหมือนกับ คห.1

ลองอ่าน ความเห็นนี้ อาจจะชี้ทางให้พวกท่าน ! (ถ้าขาดตกบกพร่องอะไรขออภัย ณ ที่นี้ด้วย)



เราก็ไม่รู้จะโดนเพื่อนทิ้งหรือยังไง เพราะเราเดินสายกลาง


แต่ก็เข้าใจที่ทุกคนมาระบายความรู้สึกในนี้ ก็ขอให้ทุกคนเข็มแข็ง&nbsp &nbsp  "" ความทุกข์ที่เกินทนจะหลอมคนให้ทนทาน"""


เราก็อาจจะมาคิดไตร่ตรองว่าเรามีพฤติกรรมที่ไม่ดีหรือบกพร่อง หรือ ไม่&nbsp  การที่เราห่างจากเพื่อนซักพักลองมองตัวเองอยู่กับตัวเอง คุยกับตัวเอง อยู่กับครองครัว จะทำให้เรารู้สึกดีและอาจเปลี่ยนในสิ่งที่เราผิดพลาดหรือไม่มีหรือมีเกินไปก็ได้ อย่าไปเครียดมากเกิน เราอยู่ตรงจุดนี้ เพื่อตัวเราอย่าไปเอามาคิดให้เสียการเรียนเลย

เสียการเรียนไปเพื่อนมันก็ไม่ได้รู้สึกรู้ร้อนรู้หนาวอะไรกับเราเลย ผลที่กระทบมาเรานั้นแหละที่จะเป็นคนแบบรับเอาไว้เอง รวมถึงพ่อ แม่ ครอบครัวเราด้วย

คนเราทุกคนเกิดมาล้วนมีกรรมเราควรยอมรับมัน ถึงว่าเราทำดีแล้วแต่ผลออกมามันไม่เห็นจะดีขึ้นเลย ทำไม คนเหล่านั้นก็ยังไม่สนใจ

เราอย่าไปภวังค์ มาก เราทำดีต่อไป เถิด อย่าไปหวังสิ่งตอบแทน ถ้าเราเป็นคนดีทำดีแล้ว ผลที่ได้รับก็จะกลับคืนมาเอง จงทำในสิ่งที่ถูกต้องเถิด เราต้องสู้เพื่อ คนที่รักเรา และ คนที่เรารัก

แล้วสิ่งที่เราทำนั้น เขาก็จะเห็นคุณค่าของเราเอง เชื่อ เถิด !

คนที่ไม่เคยโดนเพื่อนทิ้งจริงๆ เนี่ยไม่มีทางรู้ความรู้สึกที่เรียกว่า "ส่วนเกิน" หรอกค่ะ :((*

พวกคุณอาจคิดว่ามันก็ดีกว่าไม่มีเพื่อน

ซึ่งเราก็ขอแย้งเลยทันทีว่า "ไม่ใช่!"

เราผ่านมาหมดแล้ว ทั้งไม่มีเพื่อน มีเพื่อน และเป็นส่วนเกิน

เราถึงกล้าตอบได้เต็มปากเต็มคำว่า "ส่วนเกิน" คือความทรมานที่สุดเท่าที่เราเคยเจอ !

ลองอ่านชีวิตเราดูนะ

เริ่มแรก อนุบาล - ป.1.ไม่มีเพื่อน - นั่นคือเราตอนเด็ก ถามว่ารู้สึกไง มันก็เหงาๆ นะ แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะในเมื่อเราไม่มีเพื่อน เราก็ไม่ต้องมัวกังวลว่าใครจะมารัก ใครจะมาเคียงข้างเรา

ป.2 - ป.4 .เพื่อนรังเกียจแบบเห็นได้ชัด - เคยเห็นในละครหรือในนิยายมั้ยคะ ที่ตัวเอกเป็นลูกไล่ของกลุ่มคนที่มีอำนาจ นั่นล่ะ เราก็เคยเป็น เหมือนเป็นคนรับใช้เขาอะ เขาแทบไม่เห็นเราเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ เขากล้าที่จะทำหน้ารังเกียจเหยียดหยามใส่เราตรงๆ กล้าด่าเราตรงๆ เราทนอยู่อย่างนั้น 2 ปีถึงเปลี่ยนกลุ่ม เราว่าตอนนั้นเราโคตรเจ็บเลย แต่พอมาตอนนี้ เราถึงได้รู้ว่ามันก็แค่เรื่องจิ๊บๆ

ป.5 - ม.2 *** นี่ถือเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด ที่เราได้มีความสุขกับคำว่า "เพื่อน" !! ป.5 - ป.6 เราได้เจอกับใหม่ แล้วก็คนอื่นๆ อีกต่อมา รักกันมาก มีทะเลาะกันบ้าง แต่ต่างคนต่างก็ไม่ทิ้งกันเลยจริงๆ ปัจจุบันนี้เราก็ทักทายไอ่ใหม่อยู่เสมอ ขึ้น ม.1 มาเราก็ได้เจอกับกลุ่มเพื่อนใหม่ เพิ่งขึ้นมัธยมมาใหม่ๆ ยังติดนิสัยเด็กๆ กันอยู่ ก็เลยเข้ากันได้ไง เฮฮามาก เราคิดว่าเราได้พบ "เพื่อน" ที่ไม่ทิ้งกันจริงๆ แล้ว แต่พอผ่านช่วง ม.2 และขึ้น ม.3 ก็ทำให้รู้ว่าเราคิดผิด

ม.3 -  ปัจจุบัน (ม.4) - "นี่แหละ ความเจ็บปวดจริงๆ มันกำลังเริ่มต้นขึ้น" ขึ้น ม.3 มา เพื่อนเราหลายๆ คนมันก็เริ่มโตเป็นสาวกันแล้ว ไม่แปลกที่มันจะรักสวยรักงามและมีแฟนไป แต่ที่มันแปลกก็คือมันเริ่มห่างๆ เราไป ตอนงานโรงเรียน สมัย ม.3 นะ จู่ๆ มันทิ้งเราไว้ในโรงอาหาร แล้วออกไปเที่ยวซุ้มต่างๆ ไปร้องเพลง ไปเฮฮาที่อื่น ไม่แยแสความรู้สึกเราเลยด้วยซ้ำ แต่ ม.3 นั้นยังอยู่ในระดับพอทนได้ เพราะมันก็ไม่ได้ทิ้งเราเสียทีเดียว

แต่ ม.4 นี่สิ เราดันได้อยู่คนละห้องกับพวกมัน ทั้งๆ ที่มันเคยบอกว่าจะไม่มีวันลืมเรา ไม่มีวันทิ้งเรา แต่พอเรารู้ตัวอีกทีหนึ่ง กลายเป็นว่าเรื่องที่มันพูดๆ กันอยู่ กลับกลายเป็นเรื่องที่เราไม่เข้าใจ เรากล้ายินยันเลยว่า เราไม่เคยหยิ่งใส่มัน พักเที่ยง ตอนเย็นอะไรงี้เราก็ไปกับพวกมันตลอด มีแต่พวกมันนั่นแหละที่ขยับห่างเราไปเอง

เวลาโรงเรียนส่งแบบฟอร์มมาให้เรากรอก รู้ไหมคำถามที่ปวดใจสำหรับเราที่สุดคืออะไร ?

-เพื่อนสนิท-

ใช่ เราคิดว่าเรามีเพื่อนสนิท แต่พวกมันล่ะ พวกมันยังจะนับเราเป็นเพื่อนสนิทอยู่หรือเปล่า

ทุกวันนี้เรายังแอบส่อง ท็อปเฟรนด์ในไฮไฟว์ของพวกมันอยู่ ยังหลอกตัวเองว่าอย่างน้อยเราก็ได้อยู่ท็อปเฟรนด์อันดับต้นๆ ของมัน

แม้ว่าในชีวิตจริงเราอาจจะเป็นแค่ตัวอะไรบางอย่างที่ ลอยตามพวกมันไปวันๆ จะอยุ่จะตายยังไง มันก็ไม่เคยสน ขนาดเราได้รับรางวัลนักเรียนมีจริยธรรม พวกมันยังไม่แม้แต่จะยินดีด้วยเลย

เฮ้อ...

ความเจ็บมันไม่เคยฆ่าใครตายได้หรอก

มีแต่ความเหงานี่แหละ

ความเหงาสุดขั้วหัวใจ ความเหงาจากการโดนทิ้ง

ความเหงาจากการที่ไม่มีใครต้องการ

ทรมานเหลือเกิน....

ปล. ที่เราพิมพ์ไป มันอาจจะดูน่ารันทดไปหน่อย แต่เราก็ไม่ได้คิดสั้นขนาดนั้นหรอก ยังมีความฝันอีกหลายอย่างที่เรายังไม่ได้ทำให้มันเป็นจริงเลย ^^;

(อีกอย่างเราก็ระบายในไดอารี่มาบ้างแล้ว ระบายให้แม่ฟังบ้างแล้ว ซึ่งแม่ก็เข้าใจเราได้ดีมาก ถึงได้บอกไงว่าถ้าเรามาคิดสั้นตอนนี้ แม่ต้องเสียใจแน่เลย เพราะฉะนั้นเราไม่ทำหรอก ^^))

ว่างๆ ก็แอดมาแชร์ประสบการณ์ด้วยกันได้นะ ที่ tiamo_cakejung@hotmail.com

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 5 กันยายน 2553 / 14:43

PS.  tiamo_nitata :: Falling for you ! แอบรัก ? มีความสุขดีเนอะ กิ้ว~

เพื่อนแท้ มันวัดกันที่เวลาลำบาก อันนี้เคยเจอกับตัวจริงๆนะ

คนที่ดีสำหรับเรา ไม่ทำให้เราเสียใจเด็ดขาด

ถือว่าคนนั้นไม่ใช่คนที่ใช่ ที่เป็นเพื่อนแท้สำหรับเราละกันนะ

สู้ๆ

เราว่าบางทีก่อนจะโทษคนอื่น เราก็ควรหัดดูตัวเองด้วยนะ
จริงอยู่ว่าคนบางคนอาจจะทิ้งเพื่อนโดยไร้เหตุผล
ทิ้งเพื่อนเพียงแค่เขาให้ผลประโยชน์บางสิ่งกับเราไม่ได้แล้ว
แต่บางที เขาอาจจะทิ้งเราเพราะเหตุผลบางอย่างที่คุณทำกับเขา จนถึงขั้นรับไม่ได้
โดยที่คุณไม่เคยจะรู้ตัวเลยสักครั้ง หลายครั้งที่เพื่อนคุณอาจจะพยายามอธิบายเพื่อให้คุณแก้ไข
แต่คุณก็ไม่เคยที่จะรับรู้ ไม่เคยที่จะสนใจ
จนวันหนึ่งที่เขาคิดว่ามันหนักเกินไปที่จะรับไหว เลยถอยออกมา
แล้วถ้าหากคุณสงสัยว่าทำไมเขาไม่ร่ำลาคุณสักคำ
บางทีการห่างกันไป วันหนึ่งที่เจอหน้ากันอาจจะกลับมาพูดคุยทักทายกันได้
ดีกว่าพูดบางคำออกมาจนเรารับไม่ได้ ท้ายที่สุดก็ทะเลาะกัน

ที่เราพูดแบบนี้ เพราะเราอยากให้คนที่โดนทิ้งคิดดีๆว่าบางทีเป็นเพราะตัวเราเองหรือเปล่า
คุณลองนั่งทบทวนกับตัวเองว่าคุณเป็นคนแบบไหน
แต่ท้ายที่สุดเราก็ควรเลือกที่จะรักตัวเอง ไม่มีใครไม่ต้องการมิตรแท้
ถ้าคุณเป็นคนดีพอ เราจะเจอคนหนึ่งคนที่พร้อมจะจริงใจกับเราแน่นอน
เพราะว่าคนบางคนก้เข้ามาเพื่อต้องการบางสิ่งในตัวเรา
ฉะนั้นอย่าไปผิดหวังเสียใจ ให้คนที่คอยแต่จะทำร้ายคุณ

ขอบคุณมากครับ คห.14

เราเองก็โดนเพื่อนทิ้งเหมือนกัน รู้มาตลอดตั้งแต่มันเข้ามาตีสนิทแล้ว
เพราะเราเรียนเก่งเวลาสอบมันก็จะขอลอก ขอให้ช่วยทำการบ้านให้
เวลาทำงานกลุ่มเราก็ทำคนเดียวหมด (เพื่อนกลุ่มนี้มี 5 คน)
แต่พอเราปฏิเสธมันก็ทิ้งเราไปเลยหน้าตาเฉยแถมยังไปด่าให้เพื่อนอีกกลุ่มฟังว่า
เรางกบ้างล่ะ เอาแต่ใจบ้างล่ะ น่ารำคาญบ้างล่ะ
แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังมีเพื่อนแท้คบกันมาตั้งแต่ประถม มันไม่เคยทิ้งเรา
ใครทำเราร้องไห้มันก็ไปเอาคืนให้ ออกหน้าแทนทุกเรื่อง ทำงานกลุ่มก็คอยช่วยแม้เวลาจับกลุ่มมีแค่2 คนก็ตาม
พูดคุยกันได้ทุกเรื่องเป็นเพื่อนคนเดียวที่อยู่ด้วยแล้วเราหัวเราะออกมามากที่สุด
ตอนนั้นเรารู้เลยว่าเพื่อนแท้คนเดียวยังดีกว่าเพื่อนเลวๆ 5 คนหลายเท่า

มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนนี่มันช้ำสุดๆเลยค่ะ

แต่ก็ต้องทำใจ  เพราะมันก็ไม่ผิดอะไร  เค้าก็คงอยากมีความสุขของเค้า

เราก็เป็นแค่คนที่ให้คำปรึกษา และพร้อมจะเป็นเพื่อนที่ดีตอนที่มันมีปัญหากับแฟน

เราก็เหมือนกันตอนนี้เลย
ทั้งๆที่เราทำดีกับมันทุกอย่างเท่าที่เราทำได้
แต่มันกลับพูดกับเราว่า
"ให้ทำเป็นเหมือนบังเอิญเจอกัน ไม่ต้องมาเดินด้วย ไม่ต้องมารอกินข้าวด้วย"
เราเสียใจมากๆเลย
แล้วมันก็ทิ้งเราไปหาเพื่อนใหม่
เราเจ็บสุดๆตอนที่มันบอกเรา
หลังจากวันนั้นมันก็ห่างออกมาจากเราเรื่อยๆ
ตอนนี้เราเสียใจมากๆเลย
เราเคลียร์กับมันไปรอบนึงแล้ว แต่มันก็ไม่เคลียร์สำหรับเรา
ตอนนี้เราอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมมากๆเลย
แต่เราไม่กล้าเพราะกลัวว่ามันจะรำคาญเรา
ตอนนี้ก็เลยได้แต่ทำใจค่ะ

PS.  อารมณ์ดีเพราะมีฟามสุข ^^

โดนเพื่อนเลิกคบ+ตัดเพื่อน TT

กลุ่มเราเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุดในห้อง
เราเป็นคนที่สนิทกะคนง่ายมาก
แต่เพื่อนในกลุ่มเราเกือบทุกคนเป็นคนที่ชอบดูถูกคนอื่น
มันอาจจะเล่นๆ แต่บางทีคนที่ฟังมันกดดันมากTT

ในวันศุกร์
เพื่อนก็ถามเราว่า "พรุ่งนี้แกมาค่ายที่ รร มั้ย"
เราก็บอกว่า"ไม่อ่ะ"
"ไมว่ะ ไปเรียนหรอ??"
เราก็"เออ" มันเข้าใจแบบนี้แล้วก็ตอบๆ ไป

วันเสาร์
ตอนเช้าเราเจอเพื่อนกลุ่มเดียวกันที่หน้า รร มันอยู่คนเดียว

มันมองๆเราแบบว่า มาไงว่ะ ไหนทีแรกบอกว่าไม่มา
เราก็รู้ว่ามันจะพูดไร เราชิ่งตอบไปก่อนว่า"เรามาสอบ อย่างเพิ่งบอกใครก่อนนะ"
มันก็"เอออออๆ ได้ๆ "
เราก็บอกแบบรีบๆ ว่า"เราไปก่อนนะ ค่อยเล่าให้ฟัง บายยยย"
แล้วเราก็วิ่งไปใน รร ขึ้นไปสอบ

พอสอบเส็ดเราลงมากะเพื่อนอีกคนที่ไปสอบด้วยกัน
แล้วลงมาเจอเพื่อนๆ ในกลุ่มเดียวกัน
ไอยู ก็ถามเราว่า "แกมาทำไลที่ รร ว่ะ ไหนว่าไม่มา"
เราก็บอกว่า"เรามาจัดโต๊ะสอบ ข้างบนอาคารมีพี่เค้าสอบอยู่"
ตอนที่เราพูดไปมือเย็นหมดแล้ว
ยูก็ถามว่า"ใครให้มา??"
เราก็บอกว่า"อ.กิ๊ฟให้มาจัดโต๊ะ"
ยู"แกคิดว่าคุ้มหรอ กับ10คะแนนที่มาจัดโต๊ะ"
เรา"ทีแรกไม่ทัดคิดก็เลยตกลงไป"
มันก็ไม่ได้ว่าไร เราก็เลยซื้อข้าวมากินกันกับเพื่อนที่ทยอยกันลงมา

จากนั้นเราก็กลับบ้าน

วันอาทิตย์
เรานั่งคิดทั้งวันเลยอ่ะ คิดมาก ละอายใจที่โกหกเพื่อน
เราแค่ไม่อยากให้เพื่อนทั้งกลุ่มรู้
เข้าใจเราหน่อย เราไม่ชอบการกดดันจากใคร
ถ้ามีคนมาพูดว่า อยางแกหรอ?? คิดหรอว่าจะสอบผ่าน
เป็นทุกคนก็ไม่มีกำลังใจทำ ถูกมั้ย??

วันจันทร์ ทุกคนรู้เรื่องหมดแล้ว
และเราก็รู้แล้วด้วยว่าเพื่อนรู้ทุกคนแล้ว
เราไม่รู้ทำไง
ได้แต่เงียบ
ได้ครึ่งวัน
เพื่อนมาลากตัวเข้าไปในห้อง
บอกว่าให้เปิดใจ
เราก็บอกว่าไม่เอาๆ เดี๋ยวร้องไห้ อายเพื่อนหมด
มันบอกว่าไม่ต้องอาย ไอยูร้องไปแล้ว
เราก็เออๆ ไปก็ได้
สักพัก เราก็บอกว่า ที่เราโกหกไปเพราะเราไม่อยากให้ใครรู้
แล้วตอนนั้นไอยู นั่งอยู่ข้างไอมิ้ง(ไอมิ้งเป็นอีกคนที่สนิทกับเราแต่เราก็ไม่ได้อะไรมากกับมัน)
ไอมิ้งพูดโคตรกดดันเราเลย
เราก็เลยร้องไห้แบบว่า เราขอโทษที่โกหกไป
มันก็เลยบอกเราว่า
"เข้าใจว่ากดดัน เข้าใจว่าไม่อยากบอกใคร เข้าใจว่ามีเหตุ แต่ทำไมต้องโกหกว่ะ
ก็บอกเราก่อนก็ได้ ไม่ต้องโกหกเป็นฉากๆ แบบเตี๊ยมไว้ "
เราก็"โอเคๆ ขอโทษที่ตอแ_ลพวกแกนะ"TT
แล้วเราก็บอกว่า"เราพูดตรงๆ นะ ในกลุ่มไม่มีใครเป็นเพื่อนสนิทเราสักคน ไม่มีใครเป็นเพื่อนแท้สักคน หาไม่เจอที"
มันก็บอกว่า"เราก็ไม่มีเหมือนกัน"
เราก็เคลียร์กับไอยูจนจบ คุยกับมันได้ดีเหมือนเดิม
แต่ไอมิ้งที่นั่งอยู่ไม่คุยกะเราเลย

จนวันศุกร์ เราพูดกะเพื่อนในห้องแบบว่า ไมไอมิ้งไม่คุยกะเราว่ะ
มันก็บอกว่า"เออ แค่โกรธมั้ง เดี๋ยวก็หาย"
เราก็ไม่อะไรมาก

วันเสาร์(วันนี้)ตอนเรียนพิเศษ
มีคนมาบอกว่า เราเอาเรื่องไอมิ้งไปนินทา
เราก็ งง "ตอนไหนว่ะ"
มันก็บอกว่า"จะไปรู้แกเรอะ!!"
แล้วมันก็บอกอีกอยางว่า"มันตัดแกออกจากเพื่อนแล้วTT"
เราก็"อ่าว เออ ช่างมัน" ไลงี้

เราพอจำได้รางๆ ว่า วันศุกร์
เราได้เล่าเรื่องกะไอกัน
แล้วตอนนั้เผลอมั้ง
เราก็เลยพูดว่า"เออ ไม่เป็นไร ไอมิ้งไม่พูดกับเรา เราก็ไม่ต้องไปพูดกับไอมิ้งก็ได้"


เราโคตรเครียดเลย แต่ไม่เป็นไร เพื่อนคนเดียว มันไม่เอาเราเราก็เฉยๆ ไว้ ไม่ไรมากมาย

เราก็เหมือนใกล้จะโดนเพื่อนทิ้งแล้วเหมือนกัน (คล้ายจะโดนแบนด้วย) เพื่อนสนิทเราคนนี้คบกันมาตั้งแต่ม.1 พอขึ้นม.4เข้ารร.ใหม่ มีเพื่อนใหม่เท่านั้นแหละ เพื่อนเราคนนี้นิสัยก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มปากร้ายขึ้นจากเดิมมากๆๆ เริ่มจะไม่ชวนเราไปเข้าห้องน้ำหรือไปที่ต่างๆๆแล้ว จะชวนเพื่อนใหม่ไปแทน ไฮ5ก็เปลี่ยนเราจากดูโอ้ก้อเป็นแค่รูปธรรมดาเฉยๆๆ แล้วตั้งรูปคนอื่นเป็นดูโอ้แทน แล้วก็ไม่เม้นให้เรา แต่ไปเม้นให้เพื่อนใหม่มากกว่า ทั้งๆๆที่เมื่อก่อนจะเม้นมาเรื่อยๆๆ แล้วกลุ่มในไฮที่ตั้งขึ้นมาเฉพาะเพื่อนที่รร.ใหม่ก็ไม่เอาเราเข้ากลุ่มด้วย แล้วเอ็มก็ไม่ทักเรา มีเรื่องอะไรก็จะไม่ค่อยบอก ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่เราจะต้องรู้ด้วยตลอดไม่ว่าเรื่องนั้นคนที่บอกจะห้ามหรือไม่ห้ามให้บอกคนอืื่่นก็ตาม แล้วก็เริ่มตีตัวออกห่างไปเรื่อยๆๆ เริ่มไม่เดินกับเีรา พอจับกลุ่มทำงานก็เริ่มไม่อยากอยู่กลุ่มเดี๋ยวกับเรา ชอบใส่อารมกับเรา แล้วก็ชอบทำหน้าเหมือนหมั่นไส้เราตลอดเวลา พอถามอะไรก็จะไม่ค่อยตอบ ต้องถามย้ำหลายๆๆรอบ เวลานั่งก็เริ่มจะไม่นั่งกับเรา แล้วเวลาพูดกับเราก็เหมือนจะไม่อยากพูดกับเรา พอเราทำอะไรพลาดก็จะซ้ำเติมตลอดๆๆ และซ้ำเติมแบบเหมือนเกลียดเรามากๆๆอ่ะ พอเราจูงมือก็จะค่อยๆๆบิดออก เวลาเราชวนไปไหนเป็นเพื่อนก็จะไม่ไป เวลาคุยกับเราแทบนับคำได้อ่ะ พอเราให้ช่วยทำอะไรให้หน่อยก็จะไม่ช่วย แต่พอเพื่อนใหม่ขอให้ช่วยก็รีบช่วยทันทีอ่ะ ชอบด่าเราด้วยคำเจ็บๆๆ (เราก็ด่ากลับบ้างนะถ้าไม่ไหวจริงๆ) พอเราชวนให้แวะดูนั้นดูนี้หน่อยก็จะบอกว่ารีบบ้างหล่ะ คนเยอะบ้างหล่ะ เสียเวลาบ้างหล่ะ ไร้สาระบ้างหล่ะ ฯลฯ พอบอกให้รอเราด้วยก็จะเริ่มไม่รอ พอถามว่าทำไมไม่รอเรา ก็จะบอกว่ารอนานและ,คิดว่าเดินออกมาแล้ว,มารอตรงนี้เพราะจะทำธุระ ฯลฯ แล้วเวลาลอกการบ้านพอเราบอกว่าเอามาให้เราเล่มหนึ่งด้วยก็จะหยิบเล่มของคนอื่มมาให้ ทั้งๆๆที่ปกติแล้วจะหยิบเล่มของตัวเองมาให้เรา เหมือนจะเริ่มเบื่อๆเราแล้วด้วยแหละ และเหมือนจะเริ่มเอาเราไปนินทาลับหลังให้เพื่อนใหม่ฟังด้วย อันที่จริงเราก็ไม่ได้โกรธเพื่อนสนิทเราหรอกนะ แต่เราแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้ เพราะเราเคยบอกแล้วว่าถ้าไม่พอใจหรือไม่ชอบอะไรในตัวเราก็ขอให้บอกกันดีๆๆ อย่าตีตัวออกห่างอย่างนี้เพราะมันรู้สึกอึดอัดมากมาย และเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเราครั้งนี้เหมือนจะเป็นครั้งที่2แล้วมั้ง แต่ครั้งแรกเป็นกับเพื่อนเก่า เราเลยไม่ค่อยกังวลเท่าไร แต่ตอนนี้เป็นกับเพื่อนใหม่ที่เรายังไม่ค่อยรู้จักนิสัยสักเท่าไรแล้ว เราเลยรู้สึกกังวลมาก เพราะมันอาจจะหมายถึงการเปลี่ยนเพื่อนสนิทของเราเลยก็ได้

เพื่อนเราอ่านะ

เลวสิ้นดี พอมีเพื่อมาเข้ากลุ่มใหม่

มันก้ไปสนิทกะเพื่อนคนใหม่

แร้วก้ทิ้งเรา แม่งโคตรเลวเรยอ่ะ

แร้วมันชั่วยิ่งก่าชั่วอีกนะ มัทำให้เราติด ร. สัส(ไปตายเถอะ รกโลก)

เกลียดมันๆ เลวววววว ตายซะพรุ่งนี้เรยยิ่งดี ถ้ามันตายพรุ่งนี้นะ ดีใจสุดๆอ่ะ

เสียใจที่มันไม่เคยเหนเราอยู่ในสายตาบ้างเรย ไม่เคยแครืบ้างเรย ไม่เคยรักเราเรย เราทุ่มเททุกอย่างเพื่อพวกมัน แต่มันกลับไม่เหนค่า

ทำงานให้นอนตี1 ตี2 เราก้ยอม เราทำงานกลุ่มให้พวกมันโดยที่มันไม่ช่วยเรย ทำเพาเวอร์พ้อย66 สไลด์ นอน ตี1 ตี2 มันก้ไม่เคยแครื
ไท่เคยถามว่าเปนไงเหนื่อยมั้ยเราช่วยมั้ย ประดยคนี้ไม่เคยหลุดออกมาจากปากมัน มันก้เปนเพื่อนที่ดีนะ แต่ตอนนี้มันเปนพวกตัวอะไรสักอย่างที่สังคมรังเกียจจจจจจจ สะใจ ด่ามันนๆๆๆ ไปตายเถอะพวกงงงงงง 101

ค่ะ เราก็เหมือนกัน เราขนาดตั้งโครงการปฏิวัติเราเลยนะ 40 - 50 คนอ่ะค่ะ เราร้องไห้เลย เราเหงามากๆเลยค่ะ
แอดมาได้นะคะ gifza_ja@hotmail.com เรามั้นใจนะว่าคงไม่มีใครโดนเท่าเราอ่ะค่ะ
อยากร้งไห้มากๆเลยค่ะ โดนคนรังเกียจเยอะๆมากๆเลย

ตอนนี้คนที่เราชอบก็เป็นไปกับเค้าด้วยอะค่ะ แต่จะให้ทำไงได้อ่ะค่ะ ก้ยังงี้แหละ เราเคยถามเพื่อนนะคะว่าไม่ชอบเราเรื่องอะไรมันก็มีหลายเรื่องอ่ะค่ะ ตอนแรกเราก็ดีกันแบบสุดๆอ่ะค่ะตั้งกลุ่ม MAG2 ขึ้มมา Mก็คือเพื่อนที่ชื่อหมิว&nbsp A คือเพื่อนที่ชื่ออ้อ&nbsp G คือเรากับเพื่อนที่ชื่อกิ๊ฟเหมือนกันกับเรา(ชื่อเดียวกัน)เลยมี 2 มาด้วย ต่อมาไปๆมาๆก็มีเพื่อนอีกคนมาด้วย ชื่อ ทีน เราก็เลยเปลี่ยนมาเป็น MAG TWO ทีนก็นเลยกลายเป็น T ด้วย ไปๆมาๆ สักพักหมิวซื้อของตามเรา แล้วไม่ชอบให้ใครซื้อของตามอะค่ะ ก็เลยบอกอ้อไปว่าเราไม่ชอบเลยที่หมิวซื้อของตามเรา กิ๊ฟสูง หมิว ทีนก็นึกว่าเราเกลียดหมิว ก็เลยตั้งโครงการปฏิวัติอ่ะค่ะ ปฏิวัติเรานะค่ะ คิดไหมล่ะค่ะ ว่า "เพื่อน" จะทำกันได้ขนาดนี้ ตอนแรกเรานึกว่ากิ๊ฟสูง คือ คนที่ดีที่สุดนะคะ แต่ไม่ใช่เลย มันนั่นแหละเป็นหัวหน้าโครงการปฏิวัติ เป็นคนที่เลวที่สุดในชีวิตเราเลยด้วยซ้ำ จนตอนนี้มันทำให้ดิว คนที่มาชอบเราแต่เราไม่ชอบ ตั้งองค์การสัณนิบาตโลก เพราะเกลียดเรา เป็นไงละค่ะ นี่หรอที่เรียกว่า"เพื่อน"&nbsp "เพื่อน"มันเป็นกันอย่างนี้หรอค่ะคนตอนนี้เกือบ 60 คนแล้วอ่ะค่ะ มีทั้งห้อง 1 กับ ห้อง 2 (มีทั้งหมด 6 ห้อง) ที่เกลียดเราอ่ะ เราอยากรู้อ่ะค่ะว่าไม่ชอบแล้วมายุ่งกับเราทำไมก็อยู่เฉยๆไปสิ จิงไหมค่ะ แล้วตอนนี้มีเพื่อนชื่อฟรอยด์ กับ มิ้นท์อ่ะค่ะ แบบว่าตีสนิทเพราะรุว่าเราไม่ค่อยมีเพื่อน เพื่อเอาเรื่องของเราไปบอกคนที่เกลียดเรานี่หรอค่ะ คือ "เพื่อน" ทีนบอกว่าฟรอยด์รักเพื่อน ถ้ารักเพื่อนก็ต้องทุกคนสิ นี่มันมาหมิว ขนาดทีนเองยังเคยโดนมันด่าเลย แค่ทีนไม่รู้ ถ้ารู้ทีนจะยังบอกอีกไหมล่ะว่า ฟรอยด์รักเพื่อนอ่ะ มิ้นเองทีนก็บอกว่าเสียสละ หึ เสียสละหรอมันด่าทั้ง กิ๊ฟสูง อ้อ ทีน หมิว มันด่ามาหมดแล้วล่ะค่ะ แต่เราไม่อยากบอกใครอาจเป็นเพราะเราไม่เหลือใครด้วยซำ ตอนนี้เราเพิ่ง ป.6 นะค่ะ จะสอบเข้าเรียน ม. 1 ต่อ แล้วยังต้องมีเรื่องพวกนี้เค้ามาในชีวิต เราขอสาปแช่งทุกๆคนในโครงการปฏิวัติ กับ องค์การสัณนิบาตนกน้อยเลยนะคะ ว่ามันจะต้องไม่มีควาเจริญ พบเจอสิ่งที่มันทำกับเรา โดนมากกว่าเป็น แสนๆ เป็นล้านๆ เท่า 9ล9

มันเจ็บมาก
จนไม่รู้จะพูดว่างัย

ทามไงดีเพื่อนทิ้งไปแร้ว

ตอนนี้เราก็กำลังถูกเพื่อนที่ทำงานทิ้งอยู่ เราอายุ 24 แล้ว เพื่อนที่ทิ้งก็เป็นรุ่นพี่ผู้ชายทั้งคู่ คือว่าแต่ก่อนมีผู้หญิงด้วย เดิมมีกัน 4 คน แต่พี่ผู้หญิงออกไปแล้ว แล้วเวลากินข้าวปกติจะแยกกันไป 2 กับ 2 ชายกับหญิงอ่ะ แต่จริงๆ แล้วเราอยากไปกินกัน 4 คน เลย แต่พี่ผู้หญิงเขาชอบพาเราแยกไปกินกับเขาสองคน พอตอนนี้เขาออกไปแล้วเราก็กลายเป็นหมาหัวเน่า แล้วที่ปวดใจมากกว่านั้นก็คือทั้งๆที่เป็นทีมเดียวกัน แต่พอพี่ผู้หญิงคนนั้นออกไป อีกสองคนมันก็ไม่เคยชวนเราไปกินข้าวด้วยเลย ทำไมถึงจะคนละเพศกันแต่ก็เป็นเพื่อนกันได้น่ะ ทำไมไม่เคยชวนเราไปกินข้าว ทำไมต้องปล่อยให้เรานั่งกินข้าวคนเดียว เป็นอย่างนี้มา 2 เดือนแล้วน่ะ จนรู้สึกว่าไม่อยากจะทำงานที่นี่ต่อไปอีกแล้ว ร้องไห้ทุกวันเลย กรูทำไรผิดว่ะ แล้วถ้าเราเป็นคนเอ่ยปากชวนก็คงไม่ทันแล้ว คิดดูซิเรานั่งกินข้าวคนเดียวอย่างนี้มาสองเดือนแล้วน่ะ เราเงียบเกินไปเรียบร้อยเกินไปใช่ไหม คนก็เลยเบื่อ ไม่อยากให้เราไปไหนมาไหนด้วย เราไม่เคยคิดอะไรกับพี่สองคนนั้น มากกว่าพี่หรือเพื่อนเลย และอีกอย่างพี่สองคนนั้นเขาก็มีแฟนกันทั้งคู่แล้วด้วย แต่เราสิไม่มีใครเลย&nbsp ดูทางข้างหน้ามันช่างมืดทนเหลือกเน เราไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรอีกแล้ว อยากไปกินข้าวกับพวกพี่เขาเหมือนวันแรกๆที่เราเป็นเพื่อนกันจัง ....เศร้าสะเทือนใจมากค่ะ

ทำไงดี อ่ะ เรานะ ถูกเพื่อนทิ้งตลอดเลย อ่ะ ไม่เคยรู้จักคำว่าเพื่อนแท้เลยอะ
เหอะ ตอนแรก นะ ตอนที่เรามีเงิน อ่ะ บอกตงๆ เพื่อนเยอะมาก ไป ไหนไปกัล
พอเราหมดตังนะ แม่งงง เพื่อน หาย หมด ๆ
อ่ะ เราเข้าใจ นะ แบบว่าเมื่อ ก่อนนะ ก่อนที่มันจะไปไหนอ่ะเรานะ บายมัน
แล้วมัน ก้อ พยักหน้ารับรู้
แต่เดียวนี้นะ เราบายมั นอ่ะ
มันไม่สนใจเราเลย รู้มั้ย
มันทำแบบว่าเราอ่ะ ไม่มีตัวตนอยู่ในโลก
แบบว่า โห มันเจ็บใจอ่ะ
เพื่อนกันแท้ๆ ทำได้ ไง เดียวดเน้ พอไปไหน ไม่ชวนเราเลยสักคน อ่ะ
แต่ว่า อ่ะ มีอยู่ อย่างนึ่ง นะ
เพื่อนที่ สนิท อ่ะทำได้ลง แต่ว่าเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิท อ่ะ
เวลาไปไหน มัน ชวนเราไป ด้วยนะ
เรางง มาก ๆ เลย ตอนนี้อ้ะ
เรา นั่งเหงาอยู่คนเดียวแล้วหละ มี เพลงอยู่เป็นเพื่อนแก้ เหงา เฮ้อ ..
เรารู้แล้วหละ ว่าเพื่อน ทิ้งเป็นยังไง ..

เราจะเล่าให้ฟัง คือเรื่องมันเป็นงี้นะเราขึ้นชิงช้าสววณ์กับเพื่อนคนหนึ่งเขาถามเราว่าถ้าเราลดความสนิดของเราลงจะโกรธไหม เราก็ตอบว่าไม่โกรธ เขาก็บอกว่าจะขอทำอย่างนั้น&nbsp แล้ววันพรุ้งนี้จะไปที่สวนสยามเขาอีเมลมาบอกเราว่าขอนั่งกับเพื่อนอีกคน&nbsp เราก็ตอบว่าแล้วเราก็ถามว่า&nbsp แล้วเราจะนั่งกับใครเพื่อนสนิทอีก1คนของเราก็ไม่มา อีกคนที่ไปก็เป็นเห๋าเขาตอบ&nbsp อืม.......ไม่รู้จิ&nbsp ตอนนั้นเราทนไม่ไหวแล้วเราก็เลย ........... ลงชื่อออกเลยอะ&nbsp &nbsp  แต่มันเจ็บจริงๆนะ&nbsp ทำไมไม่คิดก่อนจะพูดอะไรนะ

เป็นครั่งแรงที่โดนเพื่อนที่เราไว้ใจ เป็นเพื่อนที่เราให้ทุกสิ่งทุกอย่าได้ ทิ้ง มันอธิบายไม่ถูกถึงความเสียใจมันเจ็บมากกกกกกกกที่สุด&nbsp คำว่าเพื่อนมันมีแค่นี้เองหลอ เพื่อนนนนนนนนนนนนนนน

เจ็บปวดมาก อยากฆ่ามันให้ตาย -w-

เราไม่มีเพื่อนสักคนเลยคะ ตอนนี้ ~
คิดมากจนปวดหัว T T เพื่อนส่วนใหญ่ในห้องมักจะตามกันเป็นกลุ่มใหญ่
ถึงเราจะเปิดใจคุยกับพวกเค้าแล้ว เค้าก็ไม่สนใจอยู่ดี
หมดปัญญาแล้วคะ&nbsp 
ขอคำปรึกษาที ... nut_graph@hotmail.com

เรามั่ยมีความหมายเลย ตอนแรกเราก้ออยู่กันเปนกลุ่ม แต่พอหลังๆ พวกเค้าก้อมั่ยค่อนสนใจเรา ทำไรนิดหน่อยเราก้อผิด เค้าเห็นเรามีค่าแค่ตอนเค้ามั่ยมีคัย ตอนที่เค้าต้องการความช่วยเหลือ พอเราหมดประโยดเค้าก้อมั่ยสนใจ ปล่อยเราอยู่คนเดียว น้อยใจนัก [ต่อไปนี้เราจะมั่ยสนใจเค้าแล้ว เราจะหาเพื่อนใหม่ มีเพื่อนอย่างงี้เหงาตายดีกว่า า]

ตอนนี้เราโดนเพื่อนที่สนิทที่สุดทิ้งเมื่อเช้านี้เอง
คงเป็นเพราะเพื่อนใหม่ที่ย้ายมาแน่เลย
จากเมื่อก่อนไปไหนมาไหนด้วยกัน
และทุกทีถ้าเราไปไม่ทันเข้าเรียน
มันจะเป็นคนเอามาให้ตลอด
ไม่ใช่เพราะว่าเราอยากใช้เพื่อนหรอกนะ
แต่เราก็เคยทำให้มันตังหลายครั้ง
เวลาครูแจกอะไรให้
เราก็จะเก็บให้มันตลอด
เวลามันไม่เข้าใจอะไร
เราก็อธิบายให้
แต่อาจจะมีขึ้นเสียงบ้างนิดหน่อย
เพราะอธิบายยังไงก็ไม่รู้เรื่อง
แต่สุดท้ายถ้ามันไม่เข้าใจ
เราก็ให้มันลอกตลอด
แต่พอมีเพื่อนใหม่เข้ามาเท่านั้นแหละ
มันก็ไม่เคยสนใจอะไรเลย
และอีกอย่าง
เพื่อนใหม่ก็ดันเป็นน้องของคนที่มันชอบ
มันก็เลยดูแลซะดี
แต่ไม่สนใจอ่ะไรเราเรย
คิดแล้วมันก็มีทั้งเจ็บใจ น้อยใจ
ทำไงต่อไปดี
ใครรู้
ช่วยบอกหน่อยนะ
เเอดมาที่เฟคบุ๊คเลยนะ
p-o-p-j-u-n-g@hotmail.com

ใครก้อได้ครับ อ่านข้อความของผมแล้วช่วยแสดงความคิดเห็นให้หน่อย
ไม่รุ้ นะว่าเรียกว่าโดนทิ้งรึเปล่าา จะเล่าให้ฟังคับ
คือว่าตอนผมอยู่ปวช.1 เพิ่งเข้ามาเรียนเทคนิคใหม่ๆคับ ได้มาเจอเพื่อนใหม่ๆ
และก้อมีเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่เคยอยู่ม.1 ด้วยกันมา แต่ไม่สนิทเท่าไหร่
แต่เพื่อนคนนี้ ผมรุ้สึกว่ามันมาทำีดีกับผมมาก เหมือนว่ามันอยากสนิทกับผม
ด้วยความที่เข้าใหม่ ผมก้อได้เพื่อนสนิทมาหนึ่งคน เราสนิทกันมากคับ
มันชื่อ เคน คับ เราสนิทกับคนนี้มากๆเลย และไม่สนใจเพื่อนคนอื่นสักเท่าไหร่
พอขึ้นปวช.2 คับ มีอยู่เหตุการณ์หนึ่ง คือว่ามีวิชาเรียน การทำเครื่องเสียงคับ
วันนั้น เพื่อนที่ผมเคยบอกว่าอยู่ม.1 มาด้วยกันอ่ะคับ&nbsp มันมาช่วยผมทำงานเครื่องเสียง
แล้วที่นี้ อาจารย์ก้อเข้ามาแจกสายไฟเป็นชุดๆ ซึ่งอาจารย์เอามาน้อย ได้เพียงแค่ประมาณ6 คนเท่านั้นเองคับ ผมก้อเลยไปเอาสายไฟชุดนั้นมา 2 ชุด&nbsp 1ชุด ของผม&nbsp ส่วนอีกชุดหนึ่ง ผมเอามาให้เพื่อนสนิทที่ชื่อเคนของผม ก้อไม่ได้คิดไรนะคับ&nbsp แต่ว่า&nbsp เพื่อนคนที่ทำงานให้ผมอยู่นั้นอ่า&nbsp มันร้องไห้คับ
ผมงงมากกก&nbsp ผมไม่คิดว่ามันจะร้องไห้ เพราะเรื่องแค่ไม่ตัดสายไฟให้คับ&nbsp ซึ่งมันสามารถไปซื้อหน้าร.ร. ได้ง่ายๆ&nbsp แต่มันกลับร้องไห้ เพราะน้อยใจผมที่ไม่ตัด สายไฟให้มัน&nbsp ผมรุ้สึกผิด
แต่ก้อไม่ได้คิดไรมาก&nbsp แต่พอถึงปวช.2 เทอม 2&nbsp ผมได้ไปฝึกงานกับเพื่อนคนที่ร้องไห้นี่ละคับ
มันชื่อหนุ่มคับ และตอนฝึกงาน ผมได้ฝึกกับมันผมรุ้สึกว่าผมรุ้นิสัยมัน และก้อเป็นนิสัยที่ผมชอบ
คือเป็นคน ตลก กวนๆ แต่โดนแกล้งบ่อย ผมรุ้สึกว่านี่ละเพื่อนสนิทเราแน่ๆ&nbsp ผมก้อเริ่มสนิทกับมันมาเรื่อยๆคับ และ ผมเป็นคนที่สนิทกับใคร ผมจะทุ่มเทมาก และ รักมากๆ&nbsp และมันก้อบอกผมว่า ตอนนั้น
อยากสนิทกับเมิงมาก แต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว ผมทำดีกับมันตลอด แต่มันไม่สนใจผมเลย
ไม่ว่าผมจะทำดียังไง&nbsp มันก้อไม่สนใจผมเลย&nbsp และมันก้ออ้าง ถึงเรื่องที่ผมไม่ตัดสายไฟให้มันตลอด
ผมรุ้สึกผิดมากๆๆ เลยคับ&nbsp แต่ยังไง มันก้อไม่วันสนิทกับผมมม

ผมอยากรุ้ว่า ผมเป็นคนผิดใช่มั้ยคับ&nbsp ที่ไม่ตัดสายไฟให้มันตั้งแต่แรก
แต่ตอนนี้ พวกผม จบปวช.3 หมดแล้ว&nbsp และมันก้อไปต่อ ต่างจังหวัดกับเพื่อนสนิทมันแล้ว
แต่ผม ขอโทดมัน ทุกวันเลยนะคับ และพยายามทำดีกับมันตลอด มันอยากได้อะไร ผมก้อให้
ให้ผม ทำไร ผมก้อทำ จนไม่รุ้จะทำดียังไงแล้ว&nbsp 
พออผมมาเล่าเรื่อง อย่างนี้ ผมรุ้สึกว่า ผมกับมันสลับกัน คือ
ตอนแรกมันอยากสนิทกับผม แต่ผมไม่สนิทด้วย
ตอนกลัง ผมอยากสนิทกับมันแต่มันไม่สนิทกกับผม
ผมรุ้สึกผิดที่สุดในชีวิตของผมและเสียดายเพื่อนคนนี้มากก
เสียใจมากคับ ถ้าย้อนเวลาได้ ผม จะทำดีกับเพื่อนคนนี้ตัั้งแต่แรก และจะตัดสายไฟครั้งนั้นมาใหห้มันคับ

 เราก้เหมือนกันขนาดจะเรียกชื่อเรายังเรียกผิดไปเรียกชื่ออีกคนนึงเลยอ่ะขนาดเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมเวลาเดินมันก้ไปเดินกับเพื่อนใหม่ไม่สนเราเลยอ่ะแล้วก้สนใจแต่เพื่อนใหม่เวลาจะชวนเล่นอะไรมันก้ชวนแต่เพื่อนใหม่มันจะมาคุยกับเราเวลาที่มันจะใช้เรา ''เราเบื่อ'' มากอ่ะ 

อย่าคิดอะไรมากเลยค่ะ คนเรามีชีวิตของไคของมัน
ทุกอย่างมันอยู่ที่การเปิดใจรับ ไม่มีไคดีรึว่าเลวไปซะทุกอย่างหรอกนะ

ทุกความสัมพันธ์ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะของความเป็นเพื่อน แฟน สามีภรรยา
ก้ต้องมีการกระทบกระทั้งไม่พอใจกันได้ แต่ถ้าเรารู้จักการให้อภัย เราก้จะสบายใจไปเองแหละค่ะ

เราก้โดนทิ้งเหมือนกัน คิดมากอยู่คนเดียว ทุกข์คนเดียว
แต่คิดไปคิดมาก็ไม่ดีกว่า รักตัวเองดีกว่าเนอะ รักคนที่เค้ารักเรา แคร์เราดีกว่านะ

สู้ๆๆนะค่ะทุกคน

โดนเพื่อนทิ้งบ่อยมาก อยากร้องไห้เพื่อนไม่เห็นใจกันเลยทิ้งง่ายขนาดนั้นเลยหรอ เราก็ดีกับเขาทุกอย่าง พูดแล้วอยากร้องไห้

มันเจ็บมาก

เราก็ด้วย
เราอยู่ ม.1 เพื่อนเรามันก็เป็น ผู้ ช อ่ะนะ
มันมีเพื่อนใหม่เพราะเราอยู่คนละห้อง ไม่รู้เป็นคนยังไง เอาใจไม่ถูก
แต่จะทักเราตลอดเวลาเล่นเกม(สนิทกันเฉพาะตอนนี้) เพราะเราอยู่คนละห้องจึงทำให้ไม่ได้คุยด้วยกันแทบจะนับคำได้ แต่พอมาวันหนึ่งเราเอาลูกบาสมา รร. เลยแกล้งเอาลูกบาสไปแตะที่หลังเสื้อเขานิดหน่อย พอกลับบ้านมาเล่นคอมเราก็จะไปทักประจำว่า "เล่นไร" แต่รอบนี้เขาตอบเรามาว่า "กวนTEEN(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)" มันทำให้เรางง จึงถามกลับไปว่า "ทำไม" เขาก็ตอบกลับมาคำเดิม มันทำให้เราพูดไม่ออก นั่งคิดทั้งวันว่าเราไปทำอะไรให้เขาโกรธ ก็พอมานึกขึ้นได้ว่าตอนกลางวันเราทำอะไร (เขาเป็นคนอย่างนี้แหละ) หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลย ไม่ทัก จะเห็นก็แต่เขียนชวนเพื่อนๆเล่นเกมกัน เราก็คงทำได้แค่อ่านมัน มันทำให้เราไม่รู้ว่ามีคอม มีเน็ต เอาไว้ทำไมในเมื่อไม่มีใครเล่นด้วย อยู่ที่ รร. ก็ไม่มีความสุข เราก็มีเพื่อนอยู่ 2 คน(ในห้อง) แต่เพราะความจริงเราอยากอยู่กับเพื่อนที่เราคิดว่าเป็นเพื่อนสนิท มันก็เหมือนที่เรามีเพื่อน 2 คนนี้ไปก็เท่านั้น มีไปงั้นๆเพราะเพื่อนที่แท้จริงมันไม่สนใจไยดี ทิ้งให้เรานั่งเหงาอยู่คนเดียวทั้งวัน หายใจทิ้งไปวันๆ เรียนไปวันๆไม่มีความสุขเลยสักนิด อยากรู้จริงๆว่าเขาคิดกับเรายังไงในตอนนี้ เพื่อน ศัตรู คนไม่รู้จักกัน หรือ ไม่มีตัวตนในสายตาเขา เราทนเขามานานตั้งแต่อยู่ประถมแล้ว พูดด้วยแล้วไม่ค่อยตอบ แต่บางทีก็ดีนะ ไม่เข้าใจตัวเขาจริง แต่ช่างมันเถอะ พยายามเป็นเพื่อนสนิทจริงๆของ 2 คน(ในห้อง)นี้ แล้วเราอาจจะลืมเขา&nbsp  [เพื่อนประเภทนี้ ขออย่าได้เจออีกเลย]

เข้าใจมาก และก็เป็นคล้ายๆกับทุกคนอ่าคับ แต่นี้คือคนที่2 อ่า เรื่องมีอยู่ว่า พอผมโดนคนที่1ทิ้งนะ ผมก็เครียดมาก แต่พอมีเพื่อนอีกคนที่มารู้ความลับ มันก็เอามาขู่ ว่าจะทำนู้นไหม ทำนี้ไหม เวลาโทรคุยกะมันนะ คุยกันเปน ชม. เวลาจะกลับบ้านก็ต้องเดินไปส่ง ทำแบบนี้จนชินแล้วทำจนสนิทกับมันจนทิ้งเพื่อนคนเก่าได้อ่า แต่พอตอนนี้อ่า มันเริ่มจากที่โทรเปน ชม. กลายเปนไม่ต้องโทรมา จากที่ต้องไปรอ
กลายเป็นกลับไปก่อนเหอะ&nbsp จากที่ ไปส่ง เปน ไม่ต้องนะ

โดนทิ้งงงงงงงงงงงงง
มันคือตอนจบ
ไม่สวยเลย
ต้องขอบคุณเว็บนี้
ที่ให้เราทุกคน มาอยู่อย่างคนโดนเพื่อนทิ้ง มันเจ็บจนไม่มีคำบรรยาย
ขอบคุณจากกกกกจริงงง

ดูจากของคนอื่นๆแล้ว เครียดนะ

ของเรานะ มีเพื่อนคนหนึ่ง คบกันตั้งแต่ประถมละตอนนี้อยู่ม.5
รู้ดีกว่าใครเลยแหละ นิสัยของมันนะ
มันเป็นคนเพื่อนเยอะ แต่เรานะเป็นคนไม่ค่อยกล้าก็เลยเพื่อนน้อย
แถมยังนิสัยไม่เหมือนชาวบ้าน
นั้นก็พยายามปรับตัวมาตลอด
บอกตัวเองว่าอย่าทำตัวน่ารำคาญ เราก็เลยทำตัวดีๆ
เพื่อนก็แกล้งเราหรือทำเราแทบร้องไห้ก็เก็บความรู้สึกไว้ในใจ
แล้วก็ยิ้มออกมาซะ
เพราะคนๆนั้นคือเพื่อนสนิท(คนเดียว)ของเรา ต้องรักษาไว้
แต่มันก็ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่เจอแบบนั้น T-T
ทั้งที่เจอมาหลายครังแล้ว แต่มันก็ไม่ทำให้ชินได้เลย
เหงา เจ็บ มีก็เหมือนไม่มี เพื่อนแท้นี้จะมีจริงๆไหม


พอขึ้นม.4 เรากับเพื่อนสนิทก็ได้อยู่ห้องเดียวกัน
แล้วเพื่อนของเพื่อนสนิทเราก็อยู่ห้องเดียวกันอีก
แรกๆมันก็ดีนะ
แต่พอเทอม2มันก็รู้สึกได้ถึงความเหินห่าง โดดเดี่ยว และส่วนเกิน
เมื่อก่อนพอมารร.เราก็เข้าไปทักมันๆก็ยังทักเราตอบ
แต่ตอนนี้ พอเราไปทักมันก็ยังคุยกับเพื่อนมันไม่แม้แต่จะมอง
ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน
เราก็เลยมานั่งคิดคนเดียวว่าเราไปทำอะไรให้รึเปล่า
เท่าที่คิด(แบบไม่เข้าข้างตัวเองนะ) ไม่มี
แต่เพราะอะไร เจอเพื่อนสนิทจริงๆแล้วงั้นสิ
แล้วเราละ คิดอยู่แบบนั้นจนร้องไห้ทุกครั้งที่กลับจากรร.
พอตื่นเช้ามา นึกถึงรร.คิดได้อย่างเดียวคือ
ไม่อยากไปเจออะไรที่ทิ่มแทงความรู้สึกดีๆที่มีให้น้อยลงไป
เราที่เดิมทีไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว
ก็เลยทนอยู่อย่างนั้นมาจนถึงตอนนี้ม.5
ทนมาได้ไงนะ
เพราะนั้นเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวและคนแรกใช่ไหมถึงยอม
โง่วะ ทำไปได้นะเรา

....... เฮ้อ เหนื่อย

ผมเคยมีเพื่อนสนิทมากประมาณสิบกว่าคนแต่ว่าตอนผมอยู่ม.2
เพื่อนๆของผมเริ่มหายไปหรือห่างจากผมไปที่ละคนและจนตอนนี้
ผมมีเพื่อนสนิทแค่สองคนT_Tผมเหงามากจะคุย Skype กับเพือนแต่ก็ไม่รับ
แถมยังลบชื่อผมออกจากกลุ่มใน Skype อีก ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงทิ้งผม
ทั้งที่ผมไม่เคยทำให้พวกเขาเสียใจมาก่อน ในกลุ่มของผมนั้นผมเรียนได้ดีกว่าทุกคน
ยกเว้นคนหนึ่ง แต่พอเพื่อนผมสอบตกผมก็ช่วยพวกเขา ผมไม่เคยโกธรพวกเขาเลย
ที่พวกเขาทำไม่ดีต่อผม แต่กลับทิ้งผมลง T_T ผมแล้วก็เศร้า เหมือนตัวเองเป็นแค่ส่วนเกิน
มีคนบอกผมว่าเวลาคบเพื่อนต้องแน่ใจว่าเขาจะไม่ทิ้งเราแล้วเราจะไม่ทิ้งเขาและบอกผมอีกว่า
ถ้าโดนทิ้งจะเจ็บมาก
ตอนนั้นผมก็รู้สึกไม่เชื่อ แต่พอโดนเขากับตัวเองแล้งถึงรู้สึกว่าเจ็บมากกว่าที่ตัวเองคิดไวหลายเท่า
T_Tตอนนี้ผมมีเพื่อนสนิทแค่สองคนจากเป็นสิบและไม่รูว่าอีกสองคนจะทิ้งผมรึเปล่าT_T
ผมเริ่มสงสัยว่าพวกเขาทิ้งผมทำาไมและคำถามก็ย่อมมีคำตอบครับ
มีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มผมตอนม.1 เขาเรียนได้เก่งกว่าผมทุกวิชา
เวลาผมทำอะไรผิดเขาว่าผมว่า โง่ กาก และอื่นๆครับไม่อยากจะพูด พอผมมีความคิดเสนอ
เขาก็บอกว่าคิดได้แค่นี้หรอ มีปัญญาแค่นี้ แต่ทั้งที่มันไม่คิดอะไรเลย พอมีมันเขามาในชีวิตผม
มันเอาเพื่อนผมไป และที่เจ็บมากกว่านั้นคือ มันเป็นคนบอกเพื่อนผมให้
ลบชื่อ Skype ผมออกจากกลุ่ม ผมไม่รูว่าจะทำยังไงดีแล้ว มันทำให้เพื่อนผมเห็นว่าผมเป็นส่วนเกิน
ตอนนี้เงามากไม่มีเพื่อนคุยด้วย เงาที่สุด

ผมก็โดนเพื่อนทิ้งครับ ช่วงนี้ผมอยู่คนเดียว ที่จิงมีกันอยู่ 3 คน
แล้วเราก็แยกห้องกัน แล้วตั้งแต่แยกห้องกันเราก็ ไม่เคยเล่นกันเลย
พอเจอหน้ากันบุคคลที่3มันก็พาเดินหนีหรือไม่ก็บอกว่าไม่ต้องมาคุยด้วยยืนดูตรงนั้นแหละ

ผมก็เลยตั้งแต่นั้นเลยเป็นเด็กติดเกมเพราะว่าเพื่อนก็ไม่มีก็เลยต้องหาเพื่อนในคอมอ่ะครับ
แล้วในคอมก็มีเพื่อน กันอยู่...4คน
เพื่อนคนที่3มันทะเลาะกับคนที่2เลย ไปเล่นเกมอื่นหายไป1คน
และอีกคนก็ไปติดเกมอื่น
พอเหลืออยู่2คน(ตอนแรกผมก็คิดว่าจะอยู่กันไปตลอด)
แต่มันก็ไปเกมอื่น ผมก็เหลือคนเดียวอีกครั้งครับ
สงไสสำหรับผมโลกนี้.. คงไม่มีเพื่อนแท้สำหรับผมหรอกครับ

จะว่าไปแล้วตอนผมไปอ่านนิยาย ผีญี่ปุ่นน่ะครับ
พอผมไปอ่านเจอผีตัวหนึ่ง
ผมก็จะอยากเจอผีตัวนั้นมากเพราะ
มันจะสามารถให้เราย้อนอดีตไปทำสิ่งที่เราทำผิดแก้ไขได้อ่ะครับพูดแล้วผมก็อยากจะย้อนไปแก้ไขอะไรหลายๆอย่าง แต่ทางกลับกัน ถ้าเราเป็นคนชั่วหรือมีความผิดอะไรอ่ะครับเราจะกลับมาไม่ได้จากอดีตถึงจะเป็นแบบนั้นผมก็ยินดีที่จะย้อนไปครับ

แล้วทีนี้จะทำไงดีหล่ะโดนเพื่อนทิ้งเนี่ย
เจ็บจัง
โง่เน๊อะ เราเนี่ย

ทำดีเท่าไหร่ สุดท้ายก็ไม่เหลือใครเลย..?

เรามั่นใจน้ะ เพราะเราเจอปัญหานี้มานานแล้ว):
คือเวลาเพื่อนมีปัญหาอะไรเราจะช่วยตลอดเลย
แต่เวลาเรามีปัญหาอะไรไม่เคยจะช่วย.. แถมยังทำเป็นเหมือนเงาหายไปเฉยๆอย่างนั้นUU"

ใครที่ไม่เคยเจอจะไม่รู้จริงๆ

พอเรามีประโยชน์ก็เข้ามาหา พอหมดประโยชน์ก็ทิ้งไป

อยากเจอเพื่อนแท้สักคน มีเพื่อนแค่คนเดียวแต่เป็นเพื่อนแท้ตลอดไป
ยังดีกว่ามีเพื่อนหลายคนมาก ๆ แต่ไม่มีใครจริงใจต่อกัน

พอเจอเพื่อนใหม่ ก็ลืมเราไปเลย
ทั้งที่ตะก่อนมันก็เคยโดนเพื่อนทิ้งเหมือนเรา เราก็ค่อยช่วยมันตลอด จนมันได้คืนดีกับเพื่อนก็กลายเป็นทิ้งเราให้เดินอยู่คนเดียว เวลาพักมันอายเพื่อนน้ะ
ถามว่ามีเพื่อนมั้ย? มี แต่ไม่อยากคบกับคนที่ไม่จริงใจ):

มันเป็นความรุ้สึกที่อธิบายไม่ถูกจริงๆ

โดนเพื่อนทิ้งไปหาผู้ชายอีก อะไรมากมาย..

ขนาดเพื่อนที่คิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีและสนิทที่สุด ตอนนี้กลับเริ่มห่างกันไปเรื่อยๆอีกแล้วUU"

ถ้าเราทำอะไรผิดก็บอกเรามากันได้มั้ย?
(แต่จากที่เราคิดทบทวนเราคิดทบทวนหลายวันมากๆมีวันนึงนั่งเครียดแล้วเผลอร้องไห้จนเป็นไข้ เพื่อนมันยังไม่เห็นใจ?)

ชอบพูดทำร้ายจิตใจเรากัน พอพวกเธอโดนบ้างก็ว่าเหมือนกันทำไมทำงี้?

ทำเราร้องไห้ทุกวันเคยเห็นใจกันบ้างมั้ยยยยย??????????

แล้วก็มีเพื่อนอยู่คนนึงตอน ป.6 นั่งอยู่ข้างหลังเรา
เราหันไปคุยกันตลอด สนิทกันมากมาก
วันนี้เราทักเอ็มไปกลับไม่ตอบ?? ทั้งที่เวลาอยู่รร.เห็นมันเล่นบีบีขนาดไหน
บางทีก็ปริ้นงานให้มัน เฮ้อออ.

แล้วก็มีเพื่อนอยู่คนนึงโดนเพื่อนที่สนิทที่สุดทิ้งไป
แล้วก็โดนแบนด้วย. เราก็อุส่าทำให้กลับเข้ากลุ่มได้แล้วเป็นคนเดียวที่คอยปลอบมัน!
เราก็สนิทกันมาก ๆ แล้วตอนนี้เธอก็เริ่มทิ้งเราอีกแล้ว??
เธอกลับไปสนิทเด่ะเธอก็โดนทิ้งอีกคราวนี้จะช่วยมันดีมั้ย?yy

ปล.สิ่งที่เราเสียใจที่สุดก็คือ
" ทำไมถึงทิ้งเราไป ทั้งที่ไม่มีเพียงสักครั้งเดียวเลยที่
   เราไม่ช่วยเธอ "

ม.1 เริ่มเป็นเพื่อนกัน
ม.2 สนิทกัน
ม.3 สนิทกันมากๆ
  เเต่เราสอบโควตาไม่ได้เพื่อนเราสอบได้หมด 
ม.4 เราอยู่คนละห้องกัน เราเป็นเหมือนเเกะดำ ไม่มีใครสนใจ วันเกิดเราไม่มีใครจำได้เลย เเต่เราจำวันเกิดพวกมันได้ มันจะไปไหนกันก็ไม่บอก นอกจากเราถาม ถ้ามันไม่มีงานอะไรมันก็นจะไม่สนใจเรา เเต่พอพวกมันมีงาน มันก็จะให้เราช่วยทำมาสนใจเรา มันก็รู้สึกได้ถึงความเหินห่าง โดดเดี่ยว และส่วนเกิน............

                                          เพื่อนสนิท+ส่วนเกิน+เศษของกลุ่ม+ไร้ค่า 

เราก้อโดนทิ้งนะตั้งแต่มอปลายถึงมหาลัย เรื่องเหมือนกันเป๊ะ คือสมัยมอต้นมีเพื่อน15ก้อสนิทกันรักกันมากโดยเฉพาะจี้สนิทที่สุดพอมอปลายแยกย้ายเหลือ9คนและอยู่ห้องเดียวกับเรา5คน น้ำก้อเป็นเพื่อนในกลุ่มแต่ก้อแย่งความสนใจจากจี้ไม่สนใจเราเลยคุยกัน2คนแล้วเพื่อนที่เหลืออีก2คนก้อคบกันแค่2คนตั้งแต่มอต้อนแล้วเพราะเพื่อนๆในกลุ่มทิ้งแล้ว2คนนั้นก้อเลยสนิทกันเอง(ทั้งๆที่ตอนแรกเกลียดกันมาก)น้ำกับจี้ก้อมีเพื่อนใหม่อีก แต่เราก้อยังดีที่ยังมีเพื่อนสนิทคนใหม่อีก1คนแต่ก้อยังเจ็บอยู่ดี เรากลายเป็นส่วนเกินเวลามีงานจับคู่ถ้าเปนงานยากน้ำจะทิ้งจี้มาคู่กับเราทันที เราเจ็บนะเวลาคนที่เราแอบชอบมาล้อเราว่าโดนเพื่อนทิ้งอ่ะ เราร้องไห้ก้อแล้ว เปิดใจก้อแล้วไม่สนใจเราอยู่ดี

มหาลัย เหมือนกันเป๊ะ ในกลุ่มมี22คนชาย10หญิง12 เราก้อสบายใจแล้วว่ายังไงก้อมีคู่แน่นอน แต่สุดท้ายพอแยกแผนกตอนปี3 เหลือผู้หญิงแค่4คน ตอนแรกเราก้อสนิทกับอิ๋วนะไปๆมาๆเราขัดแย้งกันเรื่องงาน ละเพือนอีก3คนก้อไม่ค่อยคุยกับเราเลย เวลาเรานั่งอยู่ตรงศาลาก้อทำเป็นมองไม่เห็น ไม่ทัก เดินไปนั่งกันที่ศาลาอื่นไม่โทหา ไม่ชวนกินข้าว ถามคำตอบคำ มองด้วยหางตา คุยกันแค่3คน มีความลับ บลา บลา บลา ฯลฯ เพื่อนผู้หญิงที่เหลือที่อยู่แผนกอื่นอีก8คน เราเล่าปัญหานี้ให้ปาล์มฟังคนเดียว ปาล์มก้อหวังดีไปเครียให้แต่พวกนั้นกลับใส่เราเป็นชุดบอกว่าขี้เหวี่ยง ไม่มีความรับผิดชอบ มันไม่ชอบ เพื่อนเราไม่มีใครฟังเราเลยว่าเรื่องเป็นยังไงเราเป็นฝ่ายผิดอยู่คนเดียวไม่มีใครถามเลยว่าเกิดไรขึ้ คือเราก้ออยากบอกว่าจิงๆเราแค่ไม่ยอิมให้ใครมาดูถูก จริงอยู่ที่เราขี้โมโหด่าตรงๆไม่อ้อมค้อม เราแค่ไม่มีหนังสือเรียนแต่ก้อจดทุกครั้งและก้อถามเพื่อนทุกครั้งว่ามีชีทไรมั่ง อิ๋วซึ่งตอนนี้เป็นอริกับเรามันก้อไม่ชอบให้เราถาม แรกๆมันก้อดีแต่หลังๆไม่คุยกะเราเลย เพื่อนคนอื่นเลยไม่คุยกะเราด้วย ทิ้งเราอยู่คนเดียวจากที่เราเป็นคนเฮฮา ให้เพื่อนได้ทุกอย่าง ข้อดี สิ่งดีๆที่เราเคยทำให้เพื่อนกกลับลืมและจำภาพว่าเราเลวแบบที่อิ๋วพูด ตอนเราต้องโดนจับคู่ตีแบดด้วยกันอยู่ดีๆอิ๋วก้อเดินออกไปเลยปล่อยให้เราตีคนเดียว จนเพื่อนอีกคนต้องเดินมาคู่เราแทน เราแอบน้ำตาตกในนะ มันแย่ง้พื่อนที่เราสนิทไปด้วย มันไม่เคยชวนเราไปไหน มันพูดมากอยู่ตนเดียว พอเราพูดทุกคนเงียบไม่มีใครตอบเราเลยกลายเป็นคนเงียบๆเก็บตัว จิงๆแล้วเราไม่อยากเงีบเลย เราอยากมีเพื่อน มันอีกหลายอย่างอ่ะจนมันแทบจะพิมออกมาได้ไม่หมด แต่สั้นๆง่ายๆคือ โดนเพื่อนทิ้ง เจ็บ กว่าโดนแฟนทิ้ง 100 เท่า

การที่โดนเพื่อนทิ้งคือสิ่งที่แย่ที่สุด

โดนเพื่อนทีเคยสนิทไม่พูดด้วย&nbsp ไม่สนใจ นี่มันลำบบาก และอึโอดมาก&nbsp และเราค่อนท่จาแคร์เขา ไปไหนก้อไปกับเพื่อนที่สนิทใหม มันทรมานเพื่อนคนนี้รู้บางมั๊ยฮะ&nbsp 

เพื่อนน่ะผูกติดกันด้วยวิญญาณนะเฟ้ย!!!!&nbsp &nbsp  จะมาตัดขาดกันง่ายๆได้ยังไงกันเหล่า!!!!!!!!

เพื่อนคือสิ่งที่ต้องปกป้องรักษาซึ่งกันและกัน&nbsp แล้วทำไม่ยังจะมาทิ้งกันได้ลง

นี้น่ะเหรอที่เขากันว่าเพื่อน

ทำอะไรเพื่อเพื่อนไปแต่สุดท้ายก็โดนปฏิเสธ

ทีละคนไม่ว่าแต่มันไปทีเดียวหมดทั้ง9คน&nbsp เพื่อนๆๆๆน่ะเหรอเนี้ย

แต่พอมีเรื่องอะไรทุกข์ร้อนก็มาหาเราเป็นคนแรก.......&nbsp นี้น่ะเหรอเพื่อน......

ให้ตายสิ!!!!!!!

ก็นะ..........ที่ผ่านมาก็โดนทิ้ง........มีกี่คนๆก็โดนทิ้ง...........

สุดท้ายก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเพื่อนคืออะไรกันแน่

คือคนที่ทำให้เราเจ็บหรอกเหรอ.........ไม่ใช่คนที่ทำให้เราหายเจ็ยหรอกเหรอ

คือคนที่ถึบส่งเราสู่เหวแห่งความสิ้นหวังหรอกเหรอ.........
ไม่ใช่คนที่ช่วยเรามาจากความเจ็บปวดหรอกเหรอ......

คือคนที่ทิ้งเราเวลาที่เรามีทุกข์หรอกเหรอ.........ไม่ใช่คนที่ทำให้เรามีความสุขหรอกเหรอ........

เพื่อนคืออะไรกันแน่!!!!!!!!!!

แต่ก็ช่างมันเถอะ...........เพื่อเพื่อนเราทำได้ทุกอย่าง...........ถึงแม้จะโดนทิ้งอีกกี่ครั้ง..........โดนปฏิเสธอีกกี่หน...........เราก็จะทนทำเพื่อนสิ่งที่เขาเรียกกันว่าเพื่อน........ถึงแม้ว่าเพื่อนนั้นจะไม่ยอมรับในตัวเรา.......จะไม่เรียกเราว่าเพื่อน...........&nbsp ยังไงก็คือเพื่อนเราอยู่วันยังค่ำ

สุดท้ายฝากFackbookด้วย 25inwwaifai@gmail.com&nbsp ชื่อBlack&nbsp Dragoon ฝากด้วยน่ะคับ

มีเพื่อน 6 คนในกลุ่ม เพื่อนในกลุ่ม 1 คนโกรธเราโดยไม่รู้สาเหตุ
เพื่อน 6 คนในกลุ่ม มี 1 คนที่เปนเพื่อนสนิทเรา
เพื่อนที่โกรธเรา เล่าให้เพื่อนสนิทฟังว่าเราพูดตรงเกินไป โดยไม่ดูตัวเองเลยว่า เคยพูดอะไรทำร้ายจิตใจเพื่อนบ้างไหม
ที่รู้ว่าเค้าพูดแบบนั้น เพราะเพื่อนสนิทเล่าให้เราฟัง แต่เราคิดว่ามันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น จากสายตาของเพื่อนสนิท
เพื่อนที่โกรธเราไม่คุยกับเรา ทุกคนก้อมีท่าทางที่แปลกๆไป
ทุกคนรวมทั้งเพื่อนที่โกรธและเพื่อนที่สนิทดูมีความสุขกันมาก
แต่คนที่อึดอัดมาก..คือเรานะ
วันนึงเดินกลับบ้านกับเพื่อนสนิท โดยก่อนหน้านั้น ตามหาเพื่อนอีก 4 คนในกลุ่มไม่เจอ(คล้ายๆกับเพื่อนที่โกรธพาเพื่อนในกลุ่มหนีเรา) เราคิดว่าคงกลับบ้านกันไปหมดแล้ว
ตอนที่เดินกันอยู่ มีรถเมล์ส่งนร.ผ่านไป
เพื่อน 4 คนในกลุ่มอยู่บนรถ เรา 2 คนหันมามองหน้ากัน
เพื่อนสนิทบอกเราว่า
\"..เฮ้อ&nbsp ไม่น่าอยู่กับแกเลย&nbsp อยู่กับแกแล้วเพื่อนไม่คบ..\"

ความคิดของเรา(ย้ำนะว่าคิดในใจ)&nbsp &nbsp &nbsp  :&nbsp &nbsp &nbsp  \"แกรู้มั้ย..ฉันเคยคิดว่า ต่อให้ทั้งกลุ่มเลิกคบฉัน ฉันก้อไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องง้อ ไม่ต้องเดียวดาย เพราะแกคือ..เพื่อนสนิท..แก..คือเพื่อนแท้ของฉัน
แต่วันนี้ แกรู้มั้ยว่า ฉันเสียใจมาก เพราะคำพูดของแก..คนเดียว..มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในหลุมดำ&nbsp 
แกทำให้ฉันรู้สึกว่า&nbsp ฉันไม่มีเพื่อน&nbsp ทั้งๆที่แกยืนอยู่ข้างๆฉัน แต่สายตาของแกไม่มีความรู้สึกเจ็บ ไปกับคนที่แกคิดเล่นๆว่ามันคือ เพื่อน คนนี้เลย ...
ในกลุ่ม 6 คน ต่อให้ทุกคนรังเกียจฉัน แต่แกรู้มั้ย มันไม่เจ็บเท่าเพื่อนที่ฉันรัก รังเกียจ ฉันหรอก \"
>>
>>>
ขอบคุณมากๆนะคะที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้น

เพื่อนทิ้งหรอ แค่ไปทำงานกับมันแล้วไม่อยากทำเลยออกเนี่ยนะก็หาว่ากูท้อ กูปัญญาอ่อน โตขึ้นทำเ้ยไรแดก กูทำไม่ได้นี่หว่า พี่ก็ทำก็มีเพื่อนดิ พอกูทำอะไรช้าก็ว่ากู ก็กูไม่ชอบไม่อยากทำ แล้วกูก็ไม่ชอบหมาด้วย ร้านนั้นมีอีก จะให้กูทนได้นานแค่ไหนล่ะอีกอย่างฝุ่นก็เยอะพอดีกูแพ้ขนหมา ไม่รู้หลอกว่ากูทรมานแค่ไหน แต่กูก็ทน ทนได้แค่นี้แหละจะอะไรกับกูนักหนาว่ะแค่เรื่องแค่นี้เอง&nbsp เบื่อกู กูรู้ มีอะไรกูก็ให้หมดไม่มีตังกูก็ให้ เสื้อผ้ากูก็ซื้อให้ ข้าวก็เลี้ยง ไปไหนค่ารถกูก็ออกให้อยากได้อะไรกูก็ออกให้ก่อน หลายบาทเลยนะถ้าเอามารวมกันเนี่ยกูยังไม่ว่าอะไรเลย ยืมตังกูไปกูยังไม่ทวงเลยนะ จะว่าด่ากูกูก็ไม่เคยโกรธแล้วกูก็ไม่คิดจะด่านะ&nbsp *พินบีบีกูก็ลบไป กูยังไม่รู้เรื่องเลยว่าโกรธเ้ยอะไรกู เบื่อกูมากเลยใช่ป่ะ กูอยากย้าย รร มากเลยเพราะ ถ้าโรงเรียนเปิดกูจะเจอน่ายังไง แล้วมันจะเหมือนเดิมหรอ กูก้มีเป็นเพื่อนแค่คนเดียวเนี่ย แล้วเพื่อนอีกคนมันจะอยู่กับใครว่ะมีกันอยู่ 3 คน ยังจะตัดกูไปอีกหรอ เพื่อนอีกคนมันก็ออกจากกลุ่มไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ 3 ยังจะตัดกูอีก ก็เหลือแค่ 2 กับเพื่อนแล้ว ล่ะกูว่าไอ....มันคงทำใจยากน่าดูเลยสินะว่าจะอยู่กับใคร กูว่าบ้าไปแล้วกูขอโทษที่กูทำตัวน่าเบื่อกูบอกตรงๆ ถ้าไม่มีกูอยู่ไม่ได้ว่ะ เป็นเพื่อนที่กูรักสุดแล้วแต่กูไม่รู้ว่าเห็นกูเป็นเพื่อนรึป่าว ดูว่าจะตัดง่ายเหลือเกิน&nbsp ถ้าคิดไงก็บอกมาดิ ปล่อยให้กูคิดมากอยู่คนเดียวเนี่ยนะ
กูไม่กล้าเข้าไปทักพินกูลบไปแล้วกูจะคุยกับไง ปกติกับกูมีไรก็คุยกันในบีบีอยู่แล้ว กูคงไม่น่าด้านแอดไปแล้วล่ะ ถ้าคิดไงก็แอดมาเองล่ะกัน กูคงเป็นเพื่อนที่น่าเบื่อ ปัญญาอ่อน&nbsp ไม่ทนกูมันคนขี้แพ้ กูมันแย่มาก กูว่าคงหาเพื่อนใหม่ได้ดีกว่ากูนะ แต่กูคงไม่มีใครคบหรอกว่ะ เพราะนิสัยกูเข้ากับคนอื่นไม่ได้เลย กูคงเ้ยจิงๆ สินะ เลยไม่มีเพื่อนคนไหนอยากคบกูเลย ชาตินี้กูคงหาเพื่อนไม่ได้จิง กูขอโทษนะเพื่อนที่กูเป็นเพื่อนที่ดีให้ไม่ได้เลย มีแต่สร้างปัญหาให้ ไปไหนก็ต้องรอ กูไม่รู้เ้ยอะไรเลยจิงๆ ขอโทษนะเื่พื่อนกูรักนะจะเป็นเพื่อนที่กูรักตลอดไป ถึงจะเป็นคนแบบนี้ก็ตามเหอะ&nbsp  แต่ถ้าต้องการที่จะเลิกคบตัดขาดความเป็นเพื่อนกับกูก็ตามสบายเลยกูไม่มีอะไรที่จะห้ามได้อยู่แล้ว รักนะตาล

เพื่อนทิ้งหรอ แค่ไปทำงานกับมันแล้วไม่อยากทำเลยออกเนี่ยนะก็หาว่ากูท้อ กูปัญญาอ่อน โตขึ้นทำเ้ยไรแดก กูทำไม่ได้นี่หว่า พี่ก็ทำก็มีเพื่อนดิ พอกูทำอะไรช้าก็ว่ากู ก็กูไม่ชอบไม่อยากทำ แล้วกูก็ไม่ชอบหมาด้วย ร้านนั้นมีอีก จะให้กูทนได้นานแค่ไหนล่ะอีกอย่างฝุ่นก็เยอะพอดีกูแพ้ขนหมา ไม่รู้หลอกว่ากูทรมานแค่ไหน แต่กูก็ทน ทนได้แค่นี้แหละจะอะไรกับกูนักหนาว่ะแค่เรื่องแค่นี้เอง&nbsp เบื่อกู กูรู้ มีอะไรกูก็ให้หมดไม่มีตังกูก็ให้ เสื้อผ้ากูก็ซื้อให้ ข้าวก็เลี้ยง ไปไหนค่ารถกูก็ออกให้อยากได้อะไรกูก็ออกให้ก่อน หลายบาทเลยนะถ้าเอามารวมกันเนี่ยกูยังไม่ว่าอะไรเลย ยืมตังกูไปกูยังไม่ทวงเลยนะ จะว่าด่ากูกูก็ไม่เคยโกรธแล้วกูก็ไม่คิดจะด่านะ&nbsp *พินบีบีกูก็ลบไป กูยังไม่รู้เรื่องเลยว่าโกรธเ้ยอะไรกู เบื่อกูมากเลยใช่ป่ะ กูอยากย้าย รร มากเลยเพราะ ถ้าโรงเรียนเปิดกูจะเจอน่ายังไง แล้วมันจะเหมือนเดิมหรอ กูก้มีเป็นเพื่อนแค่คนเดียวเนี่ย แล้วเพื่อนอีกคนมันจะอยู่กับใครว่ะมีกันอยู่ 3 คน ยังจะตัดกูไปอีกหรอ เพื่อนอีกคนมันก็ออกจากกลุ่มไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ 3 ยังจะตัดกูอีก ก็เหลือแค่ 2 กับเพื่อนแล้ว ล่ะกูว่าไอ....มันคงทำใจยากน่าดูเลยสินะว่าจะอยู่กับใคร กูว่าบ้าไปแล้วกูขอโทษที่กูทำตัวน่าเบื่อกูบอกตรงๆ ถ้าไม่มีกูอยู่ไม่ได้ว่ะ เป็นเพื่อนที่กูรักสุดแล้วแต่กูไม่รู้ว่าเห็นกูเป็นเพื่อนรึป่าว ดูว่าจะตัดง่ายเหลือเกิน&nbsp ถ้าคิดไงก็บอกมาดิ ปล่อยให้กูคิดมากอยู่คนเดียวเนี่ยนะ
กูไม่กล้าเข้าไปทักพินกูลบไปแล้วกูจะคุยกับไง ปกติกับกูมีไรก็คุยกันในบีบีอยู่แล้ว กูคงไม่น่าด้านแอดไปแล้วล่ะ ถ้าคิดไงก็แอดมาเองล่ะกัน กูคงเป็นเพื่อนที่น่าเบื่อ ปัญญาอ่อน&nbsp ไม่ทนกูมันคนขี้แพ้ กูมันแย่มาก กูว่าคงหาเพื่อนใหม่ได้ดีกว่ากูนะ แต่กูคงไม่มีใครคบหรอกว่ะ เพราะนิสัยกูเข้ากับคนอื่นไม่ได้เลย กูคงเ้ยจิงๆ สินะ เลยไม่มีเพื่อนคนไหนอยากคบกูเลย ชาตินี้กูคงหาเพื่อนไม่ได้จิง กูขอโทษนะเพื่อนที่กูเป็นเพื่อนที่ดีให้ไม่ได้เลย มีแต่สร้างปัญหาให้ ไปไหนก็ต้องรอ กูไม่รู้เ้ยอะไรเลยจิงๆ ขอโทษนะเื่พื่อนกูรักนะจะเป็นเพื่อนที่กูรักตลอดไป ถึงจะเป็นคนแบบนี้ก็ตามเหอะ&nbsp  แต่ถ้าต้องการที่จะเลิกคบตัดขาดความเป็นเพื่อนกับกูก็ตามสบายเลยกูไม่มีอะไรที่จะห้ามได้อยู่แล้ว รักนะตาล&nbsp 

เมื่อก่อนเรามีเพื่อนสนิทที่ดีมาก น่าจะเป็นเพื่อนแท้เลย
เราจริงใจกับเพื่อนคนนี้มากแล้วเพื่อนก็จริงใจเราตอบ ช่วยเหลือกันปกป้องให้กันด้วย
เป็นห่วงกันทุกเรื่อง เป็นเพื่อนกันมาตั้ง 4 ปี ก็มีทะเลาะกันบ้างแต่เราก็ทำให้เป็นเรื่องขำ
แต่ไม่รู้วันไหนแหละ(มันนานแล้ว) ที่เพื่อนสนิทเราก็ไปทำตัวสนิทกับคนอื่น แล้วก็แทบไม่ได้คุยกันอีกเลย ปกติจะคุยโทรศัพท์เรื่องนั้นเรื่องนี้กัน แต่อยู่ดีๆก็ไม่คุยกับเราอีกเลยคุยแค่คำสองคำ เราเสียใจมากจริงๆ ร้องไห้เกือบทุกวันเพราะว่ามันเจ็บมากกับการเสียเพื่อนสนิทไป ชีวิตเราเปลี่ยนไปเลย ไม่ค่อยจะมีความสุข เราก็มานั่งทบทวนทุกวันว่าเราทำอะไรผิด แล้วจะไปง้อเพื่อนแต่เราไม่กล้าคือเราไม่ได้ทำผิดอะไรแล้วก็เป็นคนชอบเขิลมากแต่จะทำหน้าเข้มเอา แต่ว่าเราก็พอทำใจได้แล้วเพาระมันนานแล้วแหละ
ตั้งแต่เราถูกเพื่อนที่รักมากทิ้งเราก็เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองและเราก็เริ่มเปลี่ยนความคิดเป็นเริ่มที่จะไม่จริงใจกับเพื่อน(มันทำให้เรารู้สึกดีขึ้นยังไงก็ไม่รู้) แต่มันเป็นเรื่องของระยะเวลาทำใจ พอผ่านมานานๆเราก็เริ่มชินแล้วก็เปลี่ยนความคิดมาเป็นเหมือนเดิม ว่าเดียวก็หาเพื่อนที่จริงใจได้อีก เราก็เลยตัดใจซะเพราะมันทรมานมากแล้วทำชีวิตให้มันดีขึ้น

* คนที่พึ่งถูกเพื่อนทิ้งแรกๆก็ไปถามเพื่อนตรงๆก่อน(แสดงความจริงใจ) ถ้ายังไม่ดีขึ้นก็ปล่อยซะ บนโลกยังมีเพื่อนที่จริงใจอยู่อีกมากถ้าเราไปจริงใจกับเขาก่อน

คือ เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเกิดไรขึ้น ตอนแรกอ่ะกลุ่มเราก็มีกันประมาณ 10 คนแล้วแบบว่ามีเพื่อนคนหนึ่ง (ไม่ได้อยู่ในกลุ่มนะ) มาบอกว่า แบบท่ายังจะคบคนๆนึงในกลุ่มชื่อa(อักษรย่อ) อยู่ จะไม่มีคนคบ(ยกเว้นคนไหนกลุ่ม) แล้วกลุ่มมันก็แตก มันเหลืออยู่แค่ 5 คนอ่ะที่ยังอยู่ด้วยกัน ในขระที่ a เสียใจมากขณาดว่าแบบจะไม่ยุ่งกับคนในกลุ่มอีก เพื่อจะไม่ให้เกิดปัญหา เพื่อนที่ยังเหลือก็ไปง้อแล้วเขาก็ยอมกลับมา มันไม่ใช่อะไรหรอก คือแบบความรู้สึกที่ดีมันหายไปไหน เพียงแค่มีคนคนนึงมาบอกว่าห้ามคบกับ a งั้นหรอ ทั้งที่สัญญากันว่าจะไม่ทึ้งกันอ่ะ มันหมายความว่าอะไร แล้ววันก่อนเราเจอเพื่อนคนที่อกกจากกลุ่มไปแล้ว แล้วเราเดินไปจ่ายค่าเทอมกับเพื่อน 2 คน แล้วมันวิ่งมาชนในขณะที่เรากินนำแข็งใสกับเพื่อนอยู่แล้วมันหกใส่เรา 2 คนแบบเละเลยแล้วเพื่อนเราก็พูดกับมันว่า มันเละหมดเลย มันก็ตอบกลับมาว่า แล้วไง แล้วเราก็ช่างมัน มันแบบเลวมาก เพราะมันตั้งใจชน

โดนทิ้งเพื่อนทิ้งเหมือนกันค่ะ ถ้าไม่โดนทิ้งก็จะทำเหมือนเป็นส่วนเกิน

เรื่มตั้งแต่ปฐมเลย เพื่อนที่เราเคยดูแลปกป้องเขาก็ไปมีเพื่อนใหม่ทิ้งให้เราอยู่คนเดียว

ตอนมัธยมต้นมีเพื่อนที่สนิทกันมากๆอยู่กลุ่มนึง ไปไหนไปด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน&nbsp จนกระทั่งขึ้นม.ปลาย เพื่อนเริ่มหายไปจากกลุ่มที่ละคน ทีละคน รู้ตัวอีกทีก็เหลือเพื่อนสนิทที่สุดเพียงคนเดียว เลยได้ไปไหนมาไหนด้วยกันทั้งๆที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ต่อมาจู่ๆก็เริ่มโดนทำเหมือนว่ารำคาญ เริ่มไล่เราออกไปจากชีวิต แล้วเขาก็เริ่มเข้าหาเพื่อนใหม่ๆ ทิ้งเราไว้เพียงคนเดียว

บอกจากใจเลยว่าเหงามากเวลาที่เห็นคนอื่นเดินกันเป็นกลุ่มแล้วเราอยู่คนเดียว ไปอยู่กับใครก็เหมือนเป็นเศษเกิน

พอเข้ามหาลัยก็ได้เพื่อนกลุ่มใหม่ แต่พอเห็นเราเชยๆ เงียบๆ ก็ทำเหมือนเราเป็นส่วนเกิน ทั้งๆที่เราพยายามเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างแล้วแท้ๆ พยายามพูดให้มากขึ้น พยายามยิ้มให้มากขึ้น&nbsp 

เราทำอะไรผิด

เหตุการณ์บางอย่างก็ทำให้เรารู้ว่า คนไหนเพื่อนแท้ คนไหนเพื่อนเทียม ในยามที่เรามีความทุกข์ เดือดร้อน หรือมีปัญหา จะมีเพื่อนสักกี่คนที่คอยยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ จึงทำให้รู้ซึ้งถึงคำว่า"เพื่อนแท้"และ"เพื่อนเทียม"&nbsp เพื่อนแท้ของฉันไม่มีเลยค่ะ เคยได้ยินคำนี้บ่อยมาก ที่ว่า"เพื่อนไม่ทิ้งกัน" แต่ก็ไม่เคยเจอเลย ที่ผ่านมา ก็ทิ้งกันไปหมด ชอบประจบ ดีแต่พูด ไม่จริงใจ เจอเพื่อนใหม่แล้วก็ทิ้งเพื่อนเก่า ไม่เคยแคร์ มีรัยไม่เคยบอกให้รู้เลย ตรงข้ามกับเมื่อก่อนมาก!!!!&nbsp เก็บกฎมานานล่ะค่ะ อึดอัดมาก อยากร้องไห้ ไม่รู้จะระบายให้ใครฟังดี วันนี้ขอนิดนึงนะคะ Y.Y

ผมคนหนึ่งที่กำลังจะถูกเพื่อนทิ้งที่เราก็ดีกับเขาทุกอย่างแต่ดูเหมือนมันจะหลอยหรอลงทุกทีแต่บางทีก็เคยคิดแค่เพื่อนคนเดียวจะแคร์รัยมากมายแต่การที่เรามีเพื่อนแท้ที่สามารถจะรับายให้ฟังได้ทุกอย่างเพื่อนที่เราไว้ใจกับเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนมันทำให้เราเครียดมากแตาเค้าไม่รู้สึกอะรัยได้ยังงัยเค้าทิ้งเราไปกับเพื่อนอีกคนหนึ่งนะครับแล้วตอนนี้นี้ก็เหลือแค่คนเดียวคิดแล้วเครียดโว้ยมันหลายครั้งแล้วรู้สึกทนไม่ไหวแล้วด้วยอยากจะรับายมากเรานึกว่าเราโดนคนเดียวเพื่อนคนอื่นก็โดนด้วยหรอเรารักเพื่อนมากการมีเพื่อนดีกว่ามีคู่ครองเป็นไหนๆแต่ตอนนี้มันกำลังจะทิ้งกรูสื

PS.  เกลียดคนอยากจะเลิกแต่ไม่ยอมบอกใหม

คห. 8 ใช่เลย ตอนนี้เราโดนหนักมาก
จะลงทะเบียนเรียนเทอม 2 ปี 2 แล้วที่มหาลัยไม่มีเพื่อนเรียนด้วยเลย
ตอนนั้นที่อยู่กับเรามันว่าคนอื่นพูดเอาความดีเข้าตัวเองชัดๆ
พอไม่ชอบคนนั้นก็ว่าเขาอย่างโน่นอย่างนี้ หาว่าเขาไม่ดีสารพัด
แล้วสุดท้ายเป็นไงก็กลับไปตีซี้ กลับไปให้เขาช่วยเหลือ นก 2 หัวได้อีก
ตอนที่เขาลำบากเรากลับช่วย ลงทะเบียนพร้อมกัน กลัวจะไม่เพื่อนเรียนด้วย
พอตอนนี้เราลำบากเขากลับไม่แยแส ทิ้งเราให้อยู่คนเดียว แล้วไปอยู่กลับกลุ่มใหญ่
พองานกลุ่มก็ลำากเรที่จะต้องแบกหน้าไปขออยู่กลุ่มอื่น
ซึ่งเขาก็จับกลุ่มกนมาตั้งแต่ปี 1ทำไมรู้ป่าว พอขอเข้าไปอยู่เหมือนเป็นส่วนเกิน
บางที่ก็โดนปฏิเสธหาว่ากลุ่มเต็มบ้างแล้ว หรือจะทำแ่ไม่กี่คน เลยไม่อยากรับเรา
ถ้าวิชาไหนนี่ทำเดี่ยวได้ก็ขออาจารย์ทำ

เราโดนตลอดเลยเจอเพื่อนทิ้ง ไม่เหมือนกับเพื่อนตอน ม.ปลาย รักกันดียังคิดถึงกันอยู่:))

ผมเล่นHonเเล้ว ชนะ พวกมัน ทั้งๆ ที่ผม ขออยู่ทีมเดียวกับมัน มันให้ผมไปยุวกับพี่เเล้วพอผม ชนะ มันก้อหาข้ออ้าง เขี่ยผมออก เเอดสไกป์ผมมาได้ นะ NoNoob

แล้วถ้ามีเพื่อนกลุ่มหนึ่งบอกให้เราเลิกคบกับเพื่อนสนิท เราควรทำยังไงดีล่ะ คือไม่ใช่ว่าจะเลิกคบเพื่อนสนิทนะ แต่แบบ...รุ้สึกแย่กับเพื่อนพวกนี้มาก แล้วเราเองกับพวกเค้าก็สนิทกัน เพื่อนสนิทเราก็สนิทกับพวกเค้ามาก แต่เราไม่ชอบเลย ยิ่งมาสนิทกับเพื่อนสนิทเราเท่าไร เรายิ่งรุ่สึกแย่ รุ้สึกว่ามันโครตจะไม่จริงใจ เราควรจะบอกเพื่อนสนิทเราดีมั้ย อืมม หมายถึงบอกตอนที่ไม่ได้ติดต่อเพื่อนพวกนั้นแล้วอ่ะ เราอยากให้เพื่อนเรารุ้อ่ะว่าใครเคยทำอะไรไว้บ้าง แต่เราก็กลัวมันจะเสียใจ ทำไงดี???

โดนทิ้ง ด้วยเหตุผลที่ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนสนิท จะคิดแบบนั้น 
ในกลุ่มเรามี 5 คน คงรู้กันอยู่แล้วเนอะ ถ้า จับ คู่ 2 แล้วจะเกินคนหนึ่ง เชื่อเลย 
ว่าจะโดนทิ้ง 2-3 วัน กับ วันกีฬาสี  เราเค้าไปคุยด้วย แต่เค้าไม่ค่อยสนใจเลย
เราเข้าแถวด้วยกัน เค้ากันไปคุยกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง ที่คุยด้วยแล้วสนุกกว่า คุยเก่งกว่า 
เรารู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยวชะมัดเลย ต่อมาในวันกีฬาสี เค้าไม่สนใจเราเลย ลากเพื่อนอีกคนไปตลอด ปล่อยให้เราต้องอยู่คนเดียว เราเลยเดินไปหาเพื่อนห้องอื่น ไปเล่นด้วย หายเหงาไปได้บ้าง
ตอนเย็น เราร้องไห้ ตาแดงเลยล่ะ เค้าไม่สนใจเราเลย ไม่แม้แต่หันมามอง มาถามด้วยความเป็นห่วง คงลืมวันแรกที่คุยกัน จับมือกัน ตอนนั้นเรามีความสุขมาก  ตอนนั้นก็โดนเพื่อนสนิทที่รู้จักเป็นคนแรกในโรงเรียน  ไม่ค่อยสนใจ เพื่อนคนนี้ก็เข้ามา คงลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดแล้ว เราเครียดว่าจะย้ายเข้าโรงเรียนเอกชน ตอนอยู่ ม.6 ปีหน้า 

เราก็โดนอะเเบบคบกับเพื่อนมาตั้งเเต่อยู่ป.5อะตอนนี้อยู่ม.3เเล้วเเบบพอมันเจอเพื่อนใหม่มันก็ทิ้งเราอยู้ท้ายกลุ่มเลยอะเศ้รามากเลยเเต่ก่อนเคยปรึกาาเเบบไว้ใจกันได้อะเเต่ตอนนี้เวลาจะปรึกษาอะไรคือเราต้องเเบบคิดก่อนปรึกษาอะไม่งั้นมันจะหงุดหงิดใส่เฉยเลยอะเเล้วเเบบเพื่อนคนใหม่เวลาที่เราเล่นกับเพื่อนสนิทนิดหน่อยก็เเบบจะพูดว่าเราไม่ได้เล่นด้วยสินะอะไรทำนองนี้อะทั้งที่ปกติเราโดนปล่อยอยู่คนเดียวตลอดเลยอะเรารักเพื่อนมากๆเลยนะเเต่ทำไมคนที่รักเพื่อนถึงโดนทิ้งเเบบนี้อะ?...

ผมเคยโดนเพื่อนทิ้งเหมือนกันครับ ไม่คิดว่าจะมาโดนกับตัว  วันแรกที่เปิดเทมวันแรกเห็นมันนั่งเหงาๆอยู่คนเดียวเลยเค้าไปทัก ตอนนั้นเลยได้เป็นเพื่อนกัน ซึ้งตอนนั้นสนินกันมาก ซึ้งมันมีผมเป็นเพื่อนคนเดียวเลยสนิดกัน แต่หลังจากนั้นเดือนกว่าๆ มันได้เพื่อนใหม่มาหลายคน ตั้งแต่นั้น มันก็เห็นหัวเพื่อนเป็นหมาหัวเน่าคนนึง ซึ้งเสียใจมากที่จู่ๆที่เคยสนิดกัน ก็ทิ้งกันไปเฉยๆ ทั้งด่า ทั้งกวน ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงทิ้งเพื่อนสนิดคนนี้ได้ ตั้งแต่นั้นก็นอนไม่หลับ ปวดหัว เพราะเพื่อนคนนี่้เนี้ยแหละ

ผมเคยโดนเพื่อนทิ้งเหมือนกันครับ ไม่คิดว่าจะมาโดนกับตัว  วันแรกที่เปิดเทมวันแรกเห็นมันนั่งเหงาๆอยู่คนเดียวเลยเค้าไปทัก ตอนนั้นเลยได้เป็นเพื่อนกัน ซึ้งตอนนั้นสนินกันมาก ซึ้งมันมีผมเป็นเพื่อนคนเดียวเลยสนิดกัน แต่หลังจากนั้นเดือนกว่าๆ มันได้เพื่อนใหม่มาหลายคน ตั้งแต่นั้น มันก็เห็นหัวเพื่อนเป็นหมาหัวเน่าคนนึง ซึ้งเสียใจมากที่จู่ๆที่เคยสนิดกัน ก็ทิ้งกันไปเฉยๆ ทั้งด่า ทั้งกวน ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงทิ้งเพื่อนสนิดคนนี้ได้ ตั้งแต่นั้นก็นอนไม่หลับ ปวดหัว เพราะเพื่อนคนนี่้เนี้ยแหละ ถ้ามันมาขอโทษผมก็จะให้อภัยมันเสมอ.......

ผมเองก็เป็นคนที่มีเพื่อนเยอะมากเป็นกลุ่มใหญ่ ตอนนี้ผมอยู่ ม.3 นิสัยผมคือเป็นคนที่มีน้ำใจมาก ชอบช่วยเหลือ เป็นคนที่คอยัป็นห่วนเพื่อนๆ ผมมีเพื่อนสนิทเเละไว้ใจมากๆจนสามารถเล่าปัญหาต่างๆในชีวิตผมได้ เเต่ผมก็ชอบให้คำปรึกษาเวลาเพื่อนมีปัญหา มีวันหนึ่ง ประมาณตีสอง เพื่อนผมทะเลาะกับพี่เรื่องเเฟน ผมก็มาช่วยเคลียให้ ผมช่วยเพื่อนผมไปเยอะมากเพราะเวลาผมช่วยนั้นผมจะมีความสุข ตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าผมช่วยเพื่อนๆ ผมไปกี่ครั้งเเล้วเพราะมันเยอะ เเต่ก่อนผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เพื่อนคนนี้ไม่ค่อยมีใครชอบสักเท่าไรเพราะนิสัยมันทำให้เวลาทำงานกลุ่มไม่มีใครเอามันเขากลุ่ม ยกเว้นผม พอเวลาผ่านมามันก็เริ่มเล่นอะไรเเรงๆ ด่าผมบ้าง ล้อผมบ้าง จนวันหนึ่งมันเเรงมากผมทนไม่ไหวเลยจะต่อยมันเเต่เพื่อนคนอื่นก็ห้ามไว้ พอกลับบ้านผมเปิดโน๊ตบุ๊คออนเฟส เเต่มีเฟสที่ผมเข้านั้นมันเป็นเฟสเพื่อนสนิทมากของผมอีกคนขอเรียกในนี้ว่า เอ พอดีเอเคยเข้าเฟสในเครื่องผมเเล้วไม่ได้ออก ตอนเเรกก็ไม่ได้สังเกตุว่าเฟสใครเพราะผมก็ไม่คอยได้ออกเฟสตัวเองเหมือนกันเเละส่วนใหญ่ผมจะเล่นคอมมากกว่าเเต่วันนั้นมีคนทักเฟส เอ มา ผมก็เลยเห็นว่า เอ เพื่อนที่ผมสนิทมากเเละไว้ใจมากไปนินทาผมกับเพื่อนอีกคนในเฟสผมยอมรับว่ามันไม่ดีที่ไปดูเฟสคนอื่นเเต่เห็นเพื่อนสนิทด่าผมลับหลังด่าผมเเรงพอสมควร พอเทอมสอง ผมก็กลับมาสนิทกับ เอ อีกครั้งจนวันหนึ่งผมโดนหาว่าไปทำอะไรแย่ๆเเล้ว เอ ก็ไปบอกกับเพื่อนคนอื่น จนเพื่อนที่ผมมีอยู่เยอะก็หายไปหมดผมไม่เข้าใจเลยว่าผมช่วยเพื่อนก็เยอะทำงานก็หนักงานกลุ่มก็ทำอยู่คนเดียวติวหนังสือก็ติวให้ขอให้ทำการบ้านก็ทำให้ ช่วยเยอะไปหมด เพื่อนกลับดึกก็อยู่เป็นเพื่อน เพื่อนไม่มาโรงเรียนก็ตามงานให้หมด ถามไหมว่าเหนื่อย ตอนนั้นไม่เหนื่อยหรอก เเต่พอตอนนี้ก็รู้เลยว่าโคตรเหนื่อย ไม่ได้อยากได้อะไรตอบเเทนนะ ไม่เคยหวังว่าอยากจะได้ เเต่กะเเค่เราทำผิดครั้งเดียวโดยที่เราไม่ได้ทำด้วยซ้ำ กลับไม่ฟังเรา ไม่เคยถามอะไรเลย คนที่ถามก็มีนะ เเต่ส่วนใหญ่ไม่ถามเเละไม่ยุ่งกับผมเลย เราไม่โกธรนะถ้าจะถาม ตั้งเเต่เราขึ้น ม.ต้น จนถึงม.3เคยโกธรเพื่อนเเค่ สองครั้ง ตอนนี้ผมเหลื่อเพื่อนอยู่ไม่กี่คน ตอนเเรกก็ไม่รู้จะทำไง เหงาก็เหงา เคยกินข้าวกันเป็นกลุ่ม ตอนนี้ต้องนั่งกินคนเดียว ด่าผมลับหลังยังพอรับได้ ไม่ใช่ไปเล่าอะไรผิดๆให้เเย่ลงไปอีก อยากหาคนที่เข้าใจจริงๆสักคน ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะโดนเพื่อนทิ้ง เพราะ เเค่เพื่อนหาว่าเราไปทำอะไรเเย่ๆ โดยที่เรายังไม่รู้เรื่อง เราดีกับเพื่อนมาตลอด เเต่ทำไมโดนอย่างนี้ซะงั้ง เวลามีอะไรเดือดร้อนเราก็ช่วยตลอด ไม่เข้าใจเลยจริงๆ อย่างน้อยก็เข้ามาถามหน่อยก็ได้ว่าเราทำจริงเปล่าไม่ใช่ทิ้งกันไปเลย

ตอนนี้เราโดนเพื่อนแบน(ทั้งห้องมั่งไม่รู้ดิ)คือมันเป็นแบบนี้คะครอบครัวหนูช่วงนี้ปัญหาเยอมากเลยต้องไปเครียร์ที่ต่างจังหวัดบ่อยมากเราก็ต้องไปด้วยเราก็ต้องหยุดเรียนบ่อยมากหยุดจนเกื่อบหมดสิทธ์
สอบเลยคะพอมาวันนี้เจ้เราโดนรถชนเราหยุดเพื่อนมันกูมาด่าเราในเฟสว่า(เดียวก็อบคำมาให้ดูคะ)
Chanida Hinbutdee
ทำไมไม่มาโรงเรียน

11:56
Fang Pnaor Yoenpl
อยู่โรงบาลที่ภูก็จ
เจ้มิวโดนรถชนอยู่ห้อง i c u ยังไม่ฝืนเลยมาเฝ่า

11:59
Chanida Hinbutdee
อ่อ อืม
จะหมดสิทสอบและ
จะเรียนป่ะ
ถ้าไม่เรียนก็ย้ายออก ห่วงเกรดเพื่อนรู้ตัวปะ

12:00
Fang Pnaor Yoenpl
c,jd^g=-upo.[]lc]h;.shwxab;,yowxlj'c]h;ot
แม่กูเขียนใบลาแล้วให้ฟิว

12:01
Chanida Hinbutdee
แล้วมึุงอ่ะ

12:01
Fang Pnaor Yoenpl
เอาไม่ส่งแล้วที่ห้องทะเบียนมะวาน

12:01
Chanida Hinbutdee
จะไปเรียนที่ไหน
แกจะได้ซ้ำชั้นแล้ว
เค้าสอบกันตั้งเยอะ จะปิดเทอมอย

12:01
Fang Pnaor Yoenpl
ครูบอกว่าถ้าส่งใบลาก็งไม่เป็นไรพอ

12:01
Chanida Hinbutdee
ุ๋อยู่แล้ว

12:02
Fang Pnaor Yoenpl
เพราะมันเป็นเหตุสุขวิสัยแล้วแม่เขสาก็โทรคุยกับอาจาย์ไปแล้ว
อาจายก็วไม่เห็นบอกว่าชจะเป็นอะไรเลย

12:03
Chanida Hinbutdee
เออๆๆ เรื่องของมึ
**

12:03
Fang Pnaor Yoenpl
เห็นอาจายบอกว่าได้คะอย่างเดียวกูก็เลยมานี้ไง

12:03
Chanida Hinbutdee
คะแนนอ่ะไร
คุณลักษณะมุงก็จะตก
ไม่มาโรงเรียนแล้วจะมีคะแนนปะ

12:05
Fang Pnaor Yoenpl
ตกก็ช่อมได้อาจายบอกแม่กูแล้ว
แม่กูไม่เห็นจะเครียดเลย

12:05
Chanida Hinbutdee
อะไรมันจะง่ายขนาดนั้น

12:06
Fang Pnaor Yoenpl
กูแม่กูบอกมาแบนี้
แม่กูบอกว่าออกก็ออกจะไปเครีลยดทามไม

12:06
Chanida Hinbutdee
ถึงซ่อมก็ได้แค่เกรด1 ถ้าไปเรียนที่อื่นไม่อายเพื่อนอ๋อ

12:06
Fang Pnaor Yoenpl
การเรียนไม่ช่ายปัยจัยที่ 3 ในชีวิตกูแม่กูบอก

12:07
Chanida Hinbutdee
กล้าพูด

12:07
Fang Pnaor Yoenpl
กูก็บอกแล้วไงว้าจะไปแคร๋สายตาคนอืนทามไม

12:07
Chanida Hinbutdee
มันเป็นอนาคต

12:07
Fang Pnaor Yoenpl
ชีวิตกูมันก็เป็นแบบนี้
เพื่อนมันไม่ช่ายเจ้าชีวิตกู

12:08
Chanida Hinbutdee
เชิญมีความสุขกับกองเงินกองทองของไปเหอะ

12:08
Fang Pnaor Yoenpl
กูจะทามไรมันก็เรื่องของกูสิธิทกู
จะไปแคร์คนอืนทามไม

12:08
Chanida Hinbutdee
ถ้าคิดว่าอยู่บนโลกนี้ได้ด้วยตัวคนเดียวก็เชิญ

12:09
Fang Pnaor Yoenpl
ก็กูอยู่ได้ของกู
กูไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อยแม่กูพ่อกูก็ยุ
ยุคนเดียวมันก็ไม่เป็นอะไรตายสักหน่อย

12:10
Chanida Hinbutdee
พ่อแม่ไม่ได้อยู่กับมุงทั้งชีวิตรหลอก

12:10
Fang Pnaor Yoenpl
ถึงกูจะหยุดเรียนบ่อยก็ไม่ได้แรดหาผู้ชายนิ
มันก็ยังมีพี่
แล้วเพื่อนมันยุกับทั้งชีวิตหรอ

12:11
Chanida Hinbutdee
ถ้าซักวันไม่มีพ่อแม่ แล้วยังทำนิสัยอย่างงี้คิดว่าชีวิตรจะมีความสุจไหม

12:11
Fang Pnaor Yoenpl
ก็อาจมีเพราะตอนนั้นก็มีชีวิตในการทำงาน
ไม่ได้จมปักกับอดีตตอนม แบบนี้

12:12
Chanida Hinbutdee
กูก็ไม่ได้ด่าว่าหาผู้ชาย บางคนมันแรดมันหาผู้ชายมันยังมาเรียนแล้วทำไมไม่มีสมอง

12:12
Fang Pnaor Yoenpl
กูมีแต่นี้มันเหยตุสุขวิสัย
พอ

12:15
Chanida Hinbutdee
สุขวิสัยยังไงก็ต้องมาเรียนขนาดกูยังไม่กล้าหยุดแม้แต่วันเดียว

12:15
Fang Pnaor Yoenpl
นั้นแต่นี้มันกู
ถ้าสมมุดพี่หรือน้องยุห้อง i c u 50 %
ถึงจะรอด
จะมีกะจิตกะใจเรียนใหม
กูถามสักคำ
ถ้ายังมีกะจิตกะในเรียนก็นถือว่าเก่งกว่ากู
เพราะกูไม่มีกะจิตกะใจเรียนหลอกนะ
ที่พี่กูใกล้ตายอย่างนี้อะ
ถ้าพี่กูตายกูก็ขอยุกับพี่กูถึงวินาทีสุดท้ายได้ไหมถึงเจ้มิวไม่ช่ายพี่แท้ๆกูกูก็รักของกู

12:34
Chanida Hinbutdee
กูเห็นตั้งแต่เปิดเทอมและเหตุสุขวิสัยเยอะเนอะเดี๋ยวนู้นเดี๋ยวนี่ ไปรับมรดก บ้าง ไม่สบายบ้าง ถ้าเป็นอย่างงี้ออกไปเหอะ
สมแล้วล่ะที่โดน แบน!!!!!!!!!!!!~

12:35
Fang Pnaor Yoenpl
มันก็เรื่องของกู

12:39
Chanida Hinbutdee
เออเรื่องของด้านได้อีก

12:39
Fang Pnaor Yoenpl
กุก็ด้านของกูยุแล้ว
กูด้านก็ไมาหนักส่วนไดของใคร

12:47
Chanida Hinbutdee
เออเรื่องของ ไปซ๊ะ อยากไปไหนก็ไปตกก็เรื่องของ



มันก็ประมาณนี้อะคะโดนเพื่อนแบนทั้งห้องพราะไม่มาเรียนหนูก็ไม่ได้สนใจหลอกนะคะแต่ที่หนูทนไม่ได้คือเขาว่าหนูแรงเกินไปเพราะหนูตกหนูไม่ได้ทำให้ใครตกนี้คะยังมีอีกคะเพื่อนมันโฟสไว้หน้าเฟสหนูแต่หนูไม่สนใจอะไรมากหลอกคะ

Kanokporn Mahapon
3 ชั่วโมงที่แล้ว
ถ้าจะด้านก็ด้านให้มันต่อหน้าอย่ามาด้านลับหลังกูพอพวกกูรู้นะลาออกพวกกูโคดดีใจเลยที่ออกไปได้ก็ดี — กับ Fang Pnaor Yoenpl และ Ant's Inspirit
ถูกใจ ·

Kanokporn Mahapon คงไม่ต้องพูดนะว่าใคร
3 ชั่วโมงที่แล้ว ผ่าน มือถือ · ถูกใจ

เอาง่ายๆนะคะคือหนูโดนแบนทั้งห้อง(มั้งคะไม่แน่ใจ)
ตอนนี้หนูไม่สนใจหลอกคะหนูให้กำลังใจตัวเองเสมอว่าไม่เป็นไรเดียวแปปๆมันก็ผ่านไปวันเวลามันเร็วอยู่แล้วนี้อะไรประมาณนี้อะคะ หนูรู้ตัวเสมอว่าหนูไม่ดีเท่าไรแต่หนูไม่เคยมีเรื่องกับใครก่อนหนูพยายามปรับปรุงตัวเองหลากครั้งนะคะแตช่มันไม่ช่วยเลยหนูก็เลยหยุดและหนูก็คิดว่าทำตัวเป็นตัวของตัวเองดีกว่าคะ

เราโดนเพื่อนทิ้งทั้งที่เราก้อขอโทษไปแล้ว แต่ช่างมันดกว่าพวกสตอ ดีต่ออีหน้าคนอื่นแต่นิสัยจริงๆโครตเลวกว่า ตัวเ้ยอีก ไปตายไปอีเตี๊ยสมองขี้ อีกระเทยพ่อหนีตามเมียน้อย อีดำผัวเป็นเกย์

เราก้โดนนะ
ตอนม1 ม2มันก้ยังเปนแค่เพื่อนร่วมห้องดีๆยุ
พอม3 มันก้ชอบมาหาเรื่องเรา ชอบมาล้อเรา
เราก้บอกไปว่าไม่ชอบ แต่มันก้ยังไม่หยุด
กลับแกล้งหนักขึ้นเรื่อยๆ
ในคาบโลกศึกษาวันพฤ. อีก1เดือนครึ่งก้จะจบแล้ว จะไม่ต้องเจอหน้ากันแล้ว
มันก้เอาผ้าเช็ดหน้าเน่าๆ ที่เช็ดเหงื่อของคนที่มันล้อว่าชอบเรามาโยนใส่หลังเรา
แปลกนะ ทั้งๆที่ข้างๆเราก้มีเพื่อนสนิทอยู่ด้วยกันมา3ปีนั่งอยู่2คน
แต่ไม่สังเกตุเลยสักนิดว่าเราเริ่มน้ำตาซึมแล้ว
จนกระทั่งตอนเดินออกไปนั่นล่ะ
ถึงเพิ่งเห็นกัน วันนั้นเราเสียใจมาก
หลังจากนั้นวันพฤ.หน้า พวกผู้หญิงกลุ่มที่อยู่กันมาแต่ม1อีกกลุ่มก้เอาเศษขนมมาใส่รองเท้าเรา
เราก้แบบมึนไปเลย ไม่นึกว่าพวกมันจะกล้าทำ ทั้งๆที่เราก้ช่วยมันหลายครั้งมาก
วันที่11เปนวันจันทร์ วันเปนวันเกิดเรา
คาบแรกต้องสอบเลข ครูก้ให้นั่งตามเลขที่ พวกมันก้ยังเอิญได้นั่งข้างๆเรา
มันก้แสดงท่าทางรังเกียจ ละก้พยายามให้คนที่ล้อว่าชอบเรามานั่งข้างๆ
เพื่อนกลุ่มเราก้เหนนะ แต่ก้ไม่ทำอะไร ไม่ช่วยอะไรเลย
เราก้นั่งก้มหน้ารีบๆทำเลขไป
เราก้แอบเสียใจนิดๆนะ วันเกิดเราแท้ๆ แต่เพื่อนในกลุ่มเดียวกันมาทักตอนเย็นๆว่า "อ้าววันนี้วันเกิดแกหรอ" แบบอยู่มา3ปีจะจำไม่ได้เลยหรอ...
วันอังคารที่12คาบพระพุทธตอนเลิกเรียนออกไปจะใส่รองเท้า
เราก้เจอเศษกระดาษทิชชู่เน่าๆ ใส่อยู่ในรองเท้า เพื่อนอีกคนที่เพิ่งมาอยู่ด้วยกันตอนม3ก้เข้ามากอดเราแล้วบอกว่าไม่เปนไร อย่าไปสนใจมัน
แต่เพื่อนอีกคนที่เราว่าสนิทมากๆ กลับเดินไปเฉยไม่ได้สนใจเลย
เราควรทำไงดี จะสอบเข้าม4แล้วด้วย พ่อแม่ก้ยิ่งกดดันให้อ่านหนังสือเยอะๆอีก T^T

ผมกำลังเครียดๆ อยู่มาฟัฃคอมเม้นในนี้รู้สึกดีขึ้นมากเลยครับ. อย่าเพิ่งท้อนะครับ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก้อให้ปล่อยวาง ชีวิตเรายังต้อวเจอกับผู้คนอีกมากมาย เรื่องเก่าๆ ก็เอาไว้เป็นบทเรียนครับ สู้ๆ

เราอึดอัดมาก เรามีกลุ่มเพื่อน 4 คนแต่เพื่อนคนนึงทำเหมือนเราไม่ใช่เพื่อนเค้าไปมิสยูทุกคนทั้งในกลุ่มและนอกกลุ่มยกเว้นเรา เค้า/ม่เคยบอกเราไม่เคยคุยกับเราพยายามทำให้คนอื่นในกลุีมไม่ยุ่งกับเรา ตอนนี้เรารุ้สึกเปนส่วนเกินมาก เราเป้นพวกไม่ค่อยชอบยุ่งกับใคร ไม่ค่อยพุดเพื่อนบอกเราไม่ใช่คนอารมขันแตล้างครั้งมุกมันไม่ตลกสำหรับเราเราก้อไม่รุ้จะทำไงเวลาไปไหนกันเราก้ออยากจะอยุ่ห้อง เราเหนื่อยมาก ช่วยบอกเราทีควรจะทำไงดี เรารุ้สึกเป้นส่วนเกินของกลุ่มเสมอ เวลาเค้าจะไปเที่ยวไหนกันเค้าจะชวนกันไป แต่เราในกลุ่มไม่มีใครชวน มีแต่คนนอกกลุ่มชวน เราเลยเห้นชัดเลย เรามัน "ส่วนเกินจริงๆ". ;)

ผมเป็นนร.แลกเปลี่ยนโครงการRYE รุ่น32คับ ตอนนี้มาแลกเปลี่ยนที่ไต้หวัน ผมจำได้นะว่าวันแรกที่ผมไปโรงเรียนที่นั่น เพื่อนในห้องก็มองผม เพราะผมเป็นชาวต่างชาติ แต่ไม่มีใครเข้ามาคุยกับผมเลย ผมต้องเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหา แล้วก็แนะนำตัว จนเลิกเรียนก็กลับบ้านไป วันถัดมามีเด็กแลกเปลี่ยนโครงการเดียวกันจากเม็กซิโกมาเรียนห้องเดียวกัน เชื่อไหมว่าวันนั้น เพื่อนเกือบครึ่งห้องเข้าไปทำความรู้จักกับมันก่อน ทั้งๆที่วันก่อนผมมาก่อนมัน แต่ไม่มีหน้าไหนเข้ามาหาผมสักคน ความรู้สึกแบบ โอเค ในเมื่อไม่สนใจเรา เราก็ไม่ขอยุ่งด้วย หลังจากผ่านเทอมแรกไป ผมมีเพื่อนในห้องที่สนิทกะผมจริงๆ5คน แต่เกือยครึ่งห้องเป็นเพื่อนมันหมด และที่ทำผมแทบร้องไห้คือ ผมช่วยงานรร.และงานห้องหมด แต่มันกลับไม่ทำไรเลย แล้วมีครั้งนึงที่มันช่วยงานห้อง ผลที่ได้คือ เพื่อนกะอาจาร์ยบอกว่ามันคือคนที่สำคัญของห้องจริงๆ แล้วก็มีเหลือบสายตามาที่ผมนิดนึง ผมแบบหมดแล้ว ความรู้สึกของนร.แลกเปลี่ยนคนนึง ที่มาเพราะอยากได้เพื่อนใหม่ อยากได้ภาษา แต่เจอแบบนี้ ผมยอมรับเลย ผมยอมแพ้เรื่องเพื่อน แต่ผมไม่ยอมแพ้เรื่องกิจกรรม ผมเล่นบอลให้รร. ได้เพื่อนสนิทเพิ่มเป็นนักบอลทั้งทีม เชื่อไหมว่า ผมสามารถตัดขาดจากเพื่อนในห้องได้ สาเหตุเดียวที่ผมไปรร.คือ ไปเตะบอล ส่วนชีวิตในห้องเรียนก็ หลับ เล่นมือถือ กินหนม พอตกเย็น ผมไม่เคยเก็บของเกิน5นาทีเพื่อรีบไปซ้อมบอล เพื่อนในห้องต้องการผมให้ช่วยยกโต๊ะ ผมโบกมือลา แล้วเดินหนี ผมไม่รู้นะว่าจะโดนด่าไรมั้ง แต่ผมจำอย่างเดียวว่า ผมจะให้ความช่วยเหลือกับคนที่รักผมและช่วยเหลือผมเสมอ แต่สำหรับเพื่อนในห้องผม มันไม่ใช่ เพราะฉะนั้น ก็ขอบคุณที่มีห้องเรียนติดแอร์เย็นๆ ให้นั่งรอซ้อมบอลนะคับ ส่วนข้อมูลอื่นใครอยากรู้ ติดต่อได้ที่nut_annyoung@hotmail.com นะคับ ยินดีเล่าประสบการ์ณคับ&nbsp ส่วนตอนนี้ยังยุไต้หวัน ทำหน้าที่นร.แลกเปลี่ยนยุคับ อีก3เดือนก็กลับแล้ว ทุกอย่างผมทำให้ชาติเราหมดแล้ว เหลือเรื่องเพื่อนที่ไม่ไหวจริงๆ ผมขอโทษนะคับ ถ้าทำให้ชาติเราต้องเสียชื่อเพราะอารมณ์ที่ไม่มีเพื่อนของผม

เนื้อเรื่อง nut_annyoung@hotmail.com น่าสนใจดีอะ อ่านแล้วได้อารมณ์(ไม่ได้เล่นสนุกกับความรู้ัสึกคนอื่นนะ)

*เราว่าเพื่อนอะ อย่าไปแคร์ไรมากเลย เพราะว่าเราเรียนไปเดี๋ยวก็จากลากันละ เราก็เคยเป็นเหมือนพวกเธอแหละแบบว่าโดนเพื่อนทิ้งไปคบคนอื่น แต่เราก็ทำใจได้ เพราะเราฟังคำว่า จะไม่ลืมกันแล้วก็ร้องไห้ตอนจะจากกัน มาหลายรอบละ แต่รู้มั้ัย?? หลังจากนั้นอีก 1 ปีอะทุกคนก็จะลืมเรื่องนี้ไป เพราะว่าความสัมพันธ์มันจะจืดลงไปเรื่อยๆอะ เราว่าเป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์นะ ต่อให้มีเพื่อนที่สนิทมากแค่ไหนแต่สักวันเค้าก็จะต้องไปอยู่ในที่ของเค้า เค้าไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเราหลอกแต่มันเป็นเพราะเวลากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปต่างหาก อย่างแม่เราอะมีเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กนะ โตมาด้วยกันก็ไปมาหาสู่กันตลอด แต่ตอนนี้แม่เราก็แทบไม่ได้ไปแล้ว เพราะอะไรน่ะเหรอ? สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปไงหล่ะ // อย่าเอาเรื่องที่คนส่วนใหญ่เคยเจอมาให้เป็นปัญหาของชีวิตตัวเองเลย

เพื่อนเราโดนหลอกอ่ะ เราไม่รู้ไปทำอะไรให้เค้า เราไม่รู้จริงๆนะคะ
เพื่อนสนิทของเราอยู่ดีๆมาด่าเลยอ่ะ ไม่รู้ไปทำไรให้
อุตส่าห์เราไปด่าพวกที่ว่าให้เพื่อนยังมาด่าเราว่า"อี"อ่ะ ผิดตรงไหนอ่ะคะ? อยากรู้
เพื่อนเราอีกคนก็โดนหลอกอีกต่างหากว่าเราไม่ีดี ทั้งๆที่เราด่าพวกจัญไรให้อ่ะ
เพื่อนเราชอบแบบนี้เหรอ เพื่อนเราทั้ง 2 คนถูกหลอก ว่าเราไม่ดี
เราไม่เข้าใจ เพื่อนคนที่2มาบอกกับเราว่า"ไปไกลๆกู" หมายความว่าไง
เราทำอะไรผิดใจเค้า เพื่อนเราโดนหลอกง่ายขนาดนี้เลยหรอ

แต่ว่าเรื่องผ่านไปแล้ว เป็นตัวของตัวเองดีกว่า

(ฝืนยิ้ม)

*****เรื่องนี้เด็ดทุกคนต้องอ่าน*****
คือแบบว่า เราแค่ยืมโทรศัทพ์มันเล่นแล้วมันลืมรหัสเฟคบุ้คของมัน เราก็ไม่รู้อ่ะ พอเราเล่นเสร็จกลับบ้าน ประมาณ 2 ทุ่ม มันส่งข่อความมาบอกว่า "เลิกเป็นเพื่อนกันเถอะ" ตอนแรกเราก็คิดว่า คงอำแหล้ะหน่า คิดมาก พอเราโทรหาเพื่อนคนอื่นๆ เราก็ถามว่า ถ้าออย (นามสมมุติ) ไม่เล่นกับเรา แล้วแกจะเล่นกับเราไหม ? มันก็ตอบแบบว่ามั่นใจมากนะว่า "ไม่รู้ดิ" พอเราได้ยินคำตอบนี้มานะ เราแทบช็อคอ้ะ แบบว่า คือพวกเธอเลิกเป็นเพื่อนกับเราเพราะเรื่องแค่นี้หรอ ? แล้วมันก็ตั้งตัสเฟสด่าเราสาระพัดเลยหล่ะ ลบเราออกจากเพื่อนด้วย เราไม่มีเพื่อนเล่นเลย ปิดเทอมเราก็อยู่คนเดียวเหงาๆ แล้วเราก็มีเพื่อนต่างห้องคนนึงซึ้งก็เป็นแบบเรานะ&nbsp พอดีว่าช่วงนั้นปิดเทอมเล็กไง พอเปิดเทอมมา วันแรกเราก็เฉยๆนะ เราก็แบบว่าไม่สนใจมันเลยอ้ะ&nbsp พออ.เค้าให้ทำไร เราทำคนเดียว ไม่สนใจใครเลย ยังดีว่าเรามีเพื่อนอีกกลุ่มที่พอเรียนเก่งอยู่นะ แต่เราเรียนไม่ค่อยเก่งอ้ะ รร.เรากดเกรดมากๆ กดทีวิชาคณิตได้ 1 ทุกปีเลย เราเครียดมาก พ่อแม่บอกว่า ถ้าพวกนั้นไม่เล่นกับเรา เราก็อย่าไปง้อ พวกเด็กอักขระ&nbsp น่าตาก็ไม่ดียังทพตัวแย่ เราก็ฟังพ่อกับแม่นะ เราตั้งใจเรียนมากๆ มากถึงมากที่สุดเท่าที่ทำได้ พอวันปีใหม่พ่อเราซื้อไอพอดให้ แล้วเราก็เอาไปรร.พวกนั้นเห็น ขอยืมเราใหญ่เลยนะ ถ่ายรูปทีวันละเกือบร้อยอ้ะิ แบบว่า ตอนนั้นแบบว่าคิดเลยอ้ะว่า โอ้ยพวกเลว เลวมาก เรามีประโยชน์แค่เรื่องนี้หรอ ? คือแบบว่า เห็นแก่ตัวกันหมดเลยอะ เราก็คุยกับพวกนั้นบ้างบางครั้ง บางทีก็ไม่คุย เพราะว่า พวกเลวเราจะไปคุยทำไม ? พอสอบปิดเทอมใหญ่ เทอมแรกเราได้เกรด 2.94 เกรดแย่มากมาก (แล้วเราเป็นหัวหน้าห้องไง ห้องเราเด็กไม่เก่งห้อง 6 แหน้ะ) พอเทอม 2 เราได้เกรด 3.27 เราดีใจมากมาก จากคนที่ 12 กลายเป็นคนที่ 3 ของห้อง&nbsp  พวกนั้นก็ตกกระป๋องไประนาวเลย แต่ในกลุ่มมันได้ที่2 คนนึง แต่เราก็ภูมิใจมากนะ เราคิดไว้อ้ะว่า เราจะไม่สนใจกับพวกเลวพวกนี้ &nbsp  ****ขอบคุณคนที่อ่านนะ เราแค่ระบายความรู้สึกอ้ะ ****

ผมก็ โดนมา ผมโดนมาเยอะพอสมควร
ผมโดน ทั้งหักหลัง แค่ผมไปอยู่กับอีกกลุ่มนึงเขาก็มาโกรธ ไม่คุยด้วยเลย
มีการมาท้าเราต่อยด้วย แหม่ ดีกันจัง พวกนนี้แล้วก็ชอบนินทากัน
เพื่อนดีๆๆเค้าทำกันหรอ

ตอน ป.6 มันก็สนิทกับเรา แต่ตอนมาอยู่ ม.1 มันก็ไปมีเพื่อนใหม่มันก็ไม่สนใจเราทำเหมือนเราเป็นตัวตลกแต่ก่อนเคยร่วมทุกข์สุขกันมา เรายิ้มมันก็ยิ้ม เราร้องมันก็ปลอลกบใจ แต่ตอนนี้มันไม่มีแล้ว

เราก็มีเพื่อนสนิทนะ
อยูามาวันหนึ่งเพื่อนบอกว่าให้กินข้าวกับคนอื่น
วันนั้นเพื่อนทำเหมือนว่าเราเป็นอากาศ..
เราก็ไม่เข้าใจเราทำอะไรผิด ทั้งๆที่ตอนเที่ยงเราเดินตามเพื่อนมาติดๆ ไม่คิดจะหันมามองอะไรบ้างเลย.. เจ็บจริง.. เพื่อนบอกว่า'ระวังไว้ให้ดี'หลังจากที่เค้ารู้ว่ากำลังจะโดนทิ้ง.. เราไม่เข้าใจเราผิดอะไรขอโทดก้ได้แต่บอกว่าเราผิดอะไร :'(((

เราก็โดนเพื่อนทิ้งอ่ะ เจ็บโครต ทำแค่ทำผิดนิดเดียว มันทำเหมือนเราไปทำผิดมหันต์ ไม่คุยไม่มองหน้า ทักเฟสไป ก้ไม่คุย ถามอะไรก้ไม่ตอบ ขนาดเราขอโทษมันแล้วนะ ก้ยังเหมือนเดิม เราเลยคิดว่าเวลามันทำเราโกรธ มันไม่เเห้นขอโทษเราเลย ทีเราทำผิด เราต้องเป้นฝ่ายขอโทษมัน ง้อมัน ที่เราไม่เห้นมันทำเลย มันยุติธรรมตรงไหนแล้วตอนนี้ ก้มีเพื่อนใหม่แล้ว ดูเข้ากันดีเลยล่ะ เราเลยกลายเป็นหมาหัวเห่าเลย ที่เคยพูดว่าไม่มีใครแทนใครได้ ตอนนี้มันคงไม่ใช่แล้วล่ะ เศร้าอ่ะ ขนาดเราป่วยมันยังไม่ถามสักคำว่าเป้นอะไร น่าน้อยใจป่ะล่ะ เจ็บๆๆๆๆๆๆ

ชื่อพลอยค่ะ เรียนมอ 4ค่ะ เรื่องของพลอยที่โดนเพื่อนทิ้งเป้นแบบนี้ค่ะ คือว่าพลอยมีแฟนชื่อว่าไอซ์เรียนห้องเดียวกันกะพลอยค่ะ เวลาว่างไอซ์เค้าก้มาเรียกพลอยไปนั่ง แต่พลอยก้เดินมาทำงานกะเพื่อนอะไรปกติ แต่มีวันนึงเพื่อน ผญ ทั้งห้องเค้าก้เอาพลอยไปนินทาว่าเออ อีนี้แรด ร่าน ติด ผช ทั้งๆที่พลอยก้ไม่ได้ติดไรเลยพลอยก้อยุกะเพื่อนทำตัวปกติอ่ะ แล้วหลังจากนั้นเพื่อนมันก้ไม่คุยกะพลอย พลอยก้ไม่มีกลุ่มอยุ นอกจาก พวก ผช ค่ะที่เค้าเข้าใจพลอยทุกวันนี้พลอยก้ต้องโดนด่าว่าอีแรด ร่านตลอด 3ปีค่ะ

เราเองก็โดนทิ้ง ตอนเเรกกลุ่มเรามี7คนเเต่มีคนนึงเพื่อนทิ้งไล่ออกมาจากกลุ่มเราสงสารเลยรับเข้ากลุ่ม ไปๆมาๆเรากลับโดนทิ้งเองคือเเบบว่า เพื่อนเราคุยเกี่ยวกับการ์ตูนเรื่องนึงเเต่เราไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียวเลยไม่เข้าใจว่าเค้าพูดอะไรกัน เราเลยถูกทิ้งไว้คนเดียว ประมาณว่า

เพื่อน:นี่เเกรู้จัก คิริโนะมั้ย?
เรา:ใครเหรอ?
เพื่อน:เออ ไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุย ไปเลยไป
เรา://ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ มองเพื่อนเดินไป
คือเราโดนไล่ โดนเมิน โดนด่า โดนทุกอย่างที่่เพื่อนไม่ควรทำกับเรา

ฉันก็โดนเพื่อนทิ้งอยู่บ่อยๆ

ช่วงเวลานั้นรู้สึกเวลาผ่านไปช้ามาก

เพื่อนสนิททิ้งฉันให้อยู่คนเดียว

ฉันก็รู้ว่าตัวเองน่ะ ไม่มีจุดยืน อ่อนแอ ปวกเปียก ทำอะไรไม่ค่อยเป็น เรียบร้อย พูดน้อย สไตล์หวานๆ กับเพื่อนผู้ชายก็ไม่กล้าคุย

คำหยาบก็ไม่พูดประมาณลูกคุณหนูอ่ะแหละ ตรงกันข้ามกับเขาโดนสิ้นเชิง

เพราะเขาค่อนข้างลุยๆ ห้าวๆ พูดจาโผงผาง แต่งตัวเท่ห์ๆ

ประมาณผู้หญิงห้าว เขาคงรำคาญฉันเลยพยามยามเดินไปหาคนโน้นคนนี้ที

เพราะเวลาเขาไปไหนเราก็ตามเขาไปด้วย ซึ่งพอฉันเห็นเขาคุยกับเพื่อนหลายๆคน

ส่วนฉันไม่มีใครแล้วเวลาคุยเขาก็ทิ้งให้ฉันยืนรอ ทำเหมือนฉันไม่ได้อยู่ตรงนั้น

มันทำให้ฉันรู้สึกเศร้า เพราะตัวฉันนั้นไม่กล้าแม้แต่จะคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนสนิทตัวเอง

เหมือนเขาพยายามประชดฉันว่าถึงแม้ไม่มีฉันเขาก็อยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งใคร... แบบฉัน

ฉันเอาแต่พึ่งเขามาโดยตลอด ตอนไปโรงเรียนก็พยายามไปสายๆจะได้ไม่ต้องพูดคุย หรือพบปะกับใคร

ฉันกลัว... กลัวการที่จะคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนสนิทตั้งแต่ม.ต้น เพราะคนอื่นยังไม่รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง

พอคุยกับฉันแล้วอาจจะรู้สึกไม่ชอบรำคาญ แต่คนที่รู้จักฉันดีที่สุดคือเพื่อนม.ต้น ฉันเลยตัดสินใจที่จะไปสายทุกวันในตอนเช้า

แล้วอีกอย่างเขาเริ่มไม่ค่อยคุยกับฉัน แต่ไปคุยกับเพื่อนอีกคนนึงแทน ฉันขอแทนเพื่อนอีกคนให้ชื่อ A ส่วนเพื่อนสนิทฉันชื่อ B และกัน

A เป็นเพื่อนสมัยม.ต้นของฉันและ B ซึ่งแรกๆ A ก็ไม่ค่อยได้เข้ามาคุยกับพวกฉัน แต่ซักพักฉันเห็นเขาคล้ายๆฉันที่ไม่กล้าพูดกับคนที่ไม่สนิท

เลยพยายามเรียกมานั่งด้วยกัน แต่พอเวลาผ่านไป A กับ B ก็เริ่มสนิทกันแล้วก็ค่อยๆลืมฉันทีละนิดๆ

เหมือนฉันไร้ตัวตน ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ฉันเศร้าแต่ภายนอกฉันยังคงยิ้มอย่างมีความสุขเหมือนไม่ได้มีความทุกข์

ทั้งที่ภายในใจในเจ็บจนแทบจะทนไม่ไหว เวลา A กับ B คุยกันฉันก็จะฟังไม่รู้เรื่อง พวกเขามักจะคุยเรื่องเพลงไทยใหม่ๆ

ไม่ก็ดารา นักร้อง ละครไทย ส่วนฉันน่ะเหรอตรงข้ามกับทั้งสองคนเลย ฉันชอบดูอนิเมะ ฟังเพลงต่างประเทศ ดูซีรีย์ฝรั่งไม่ก็เกาหลี

แถมยังบ้าภาษาญี่ปุ่นมาก เรียกได้ว่าคุยกันไม่ได้เลยทีเดียว ฉันจึงนั่งฟังเงียบๆเวลาพวกเขาคุยกัน ช่วงเวลานั้นเป็นอะไรที่ฉันอยากจะลุกออกไปมาก

แต่ทำไม่ได้ เห็นพวกเขาหัวเราะกันแล้วฉันยิ่งเศร้า ฉันได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรแค่ B มีความสุขก็พอแล้ว ถ้าเขาอยู่กับฉันแล้วไม่มีความสุข

ไม่ยิ้มฉันยอมให้เขาไปอยู่กับคนอื่นแล้วอารมณ์ดีๆกว่า...

B มีนิสัยเอาแต่ใจตัวเองมาก พออารมณ์ไม่ดีไม่ได้ดั่งใจก็จะชักสีหน้า พูดจากระชากโฮกฮาก ด่าทุกคนที่ขวางหน้า และคนที่เป็นถังให้ก็ไม่ใช่ใคร

ฉันนี่ล่ะถังชั้นยอดเลยล่ะ ยิ่งไม่ค่อยเถียงกลับยิ่งใส่อารมณ์ได้เต็มที่

พอเขามีความทุกข์ไม่มีที่พึ่งก็มักจะมาบ่นให้ฉันฟังแล้วก็กลับมาหาฉัน

ฉันทำได้แค่ปลอบใจแล้วบอกว่าไม่เป็นไร แต่พอเขาสบายใจแล้วก็ไม่สนใจไยดีฉันอีกเลย

มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ....ทุกวันวนเป็นวัฏจักร

ฉันคอยช่วยเหลือเขาทุกอย่าง งานไม่เสร็จฉันก็ช่วย ไม่ใช่ช่วย เขาใช้ฉันเลย บอกให้ฉันทำอย่างนี้อย่างนั้น

พอฉันเขียนไม่สวยนิดเดียวก็ด่าว่า "โอ๊ย! มานี่ชั้ลทำเอง ดูซิ งานชั้ลเลอะหมดแล้วไม่สวยเลย วันหลังไม่ต้องเขียนแล้ว!"

ฉันไม่เข้าใจ ทำไมเวลาฉันทำอะไรให้เขามันไม่เคยดีซักอย่าง ฉันมีค่าแค่ตอนที่เขาทุกข์ใช่ไหม

ส่วน A ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายเพียงแต่สายตาเขาชอบจิกกัดมาที่ฉันเท่านั้นเอง เท่านั้นเอง....

ฉันไม่รู้ว่าฉันผิดเหรอที่ตัวฉันเป็นแบบนี้?

ฉันพยายามอย่างหนักเหลือเกินเพื่อนที่จะให้เขายอมรับฉัน

ทั้งตามไปฟังเพลงไทย ตามไปดูว่าดาราคนนี้คือใคร เวลาเขาไปไหนฉันก็ไปด้วยตลอด

แค่สุดท้ายฉันก็ไปไม่รอด ฉันถึงกับยอมเปลี่ยนตัวเองจากคนพูดน้อยเป็นคุยเก่งขึ้น พยายามร่าเริง

มันก็ไม่มีอะไรดี... ตอนนี้ฉันกำลังคิด...ตัวฉันกำลังทำอะไรอยู่...ทำไม...ทำไมต้องตามเขาทุกอย่าง

ฉันลืมไปเลยด้วยซ้ำว่าตัวฉันจริงๆนั้นเป็นคนยังไง....เคยมีคนบอกว่าฉันเป็นคนอ่อนไหว

มองจากภายนอกก็รู้แล้วว่าเป็นลูกคุณหนูดูอ่อนแอ ไม่สู้คน เพราะอย่างนี้เหรอฉันถึงโดนรังแก

ไม่มีใครสนใจ เวลาทั้งสองคนเดินด้วยกันฉันไม่กล้าที่จะเดินเสมอเทียบกับพวกเขาเลย รู้สึกห่างไกล

เหมือนไม่ใช่เพื่อนสนิทกันอีกแล้ว...

ถ้าหากมีพรที่ทำให้สมหวังฉันจะขอแค่อย่างเดียว...

ฉันอยากให้พวกเขามองฉันบ้าง ทำอะไรก็คิดถึงฉันซักหน่อยก็ยังดี อย่างน้อยแค่ฉันช่วยทำงาน

พูดคำว่าขอบคุณหน่อยก็ยังดี ไม่พูดก็ไม่เป็นไร แค่อย่าด่าก็พอ

ฉันอยากย้อนเวลากลับไปในช่วงประถมมาก ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เพื่อนทุกคนดีกับฉันเหลือเกิน อาจเป็นเพราะเป็นโรงเรียนเอกชนด้วย

พวกเขารู้ว่าฉันเป็นคนไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง ขี้อาย เลยพยายามพูดให้กำลังใจบ่อยๆ บางทีก็คอยปกป้องเวลามีเพื่อนผู้ชายเกเรมาแกล้ง

แต่พอมามัธยม เพื่อนก็เริ่มแย่ลง พวกเขาต่างพากันล้อฉัน เวลาฉันออกไปพรีเซนต์งานหน้าห้อง บอกว่าฉันมายืนทื่อเป็นหุ่นไร่กาหน้าห้องรึไง

ฉันว่าฉันพยายามที่จะไม่คิดมากแล้วนะ แต่มันทำไม่ได้ เพราะเวลาที่พวกเพื่อนๆล้อฉันสีหน้าดูจริงจังมาก

ฉันไม่อยากใข้ขีวิตในมัธยมอีกแล้ว มีแต่คนแรงๆ ฉันที่สู้คนไม่เป็นจะไปสู้อะไรเขาได้

เพื่อนที่มีก็ไม่เคยคิดจะปกป้องฉันแม้แต่นิดเดียว

ฉันไม่อยากมีชีวิตในรั้วโรงเรียนมัธยมอีกต่อไปแล้ว...

โลกของความเป็นจริง คือ การอยู่แบบตัวใครตัวมันเชื่อมะ พี่ป่านแระสบการคบเพื่อนมาเยอะ สนิมมากแค่ำหน ปลายทางสุดท้ายเราก็ต้งอยกกันอยุ่ดี พอมีคริบครัว ความเป็นเพื่อยก็จะลดน้อยลง จาก 10 เป็น 5 จาก 5 เป็น 1 จาก 1 อาจจะไม่เหลือเลยก็ได้ ทุกวันนี้ เพื่อนที่จริงใจหายากมากจริงๆ ตอนวัยเรียนเป็นวียมีาสนุกสึดๆ อิสละเสลี เที่ยวกันเป็ยกลุ่ม เป็นแก้งะอโตขึ้นทุกอย่างก็เริ่มหายไปจริงไม่เหมือนก่อนที่เคยมีกัน ความเป็นเพื่อนเรื่มหมดความหมายลง จากคนรุ้จักก็จะเริ่มห่างเหินเพราะทุกคนมีหน้าที่แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก้อยุ่ที่จิตสำนึกของแต่ละคนว่าว่าจะคบกรือจะเลิกคบกันเท่านั้นเอง เพื่อนพี่อต่ลัคนคบกันด้วยเงิน ใครไม่มีไม่คบประมาณนี้ ใครไม่รวยไม่ะาไปเลี้ยง ไม่คบเป็นแบบนี้จริงๆ ไม่เชื่อติยดุว่าพอเริ่มโต เพื่อนจะเริ่มกาย เชื่อมะจำไว้ถึงเค้าทิ้งเราย่าไปสนใจ พวกเค้าก็แค่คนอื่นไใใช่พ่อแม่เรา อย่าำเอคร?

ถูกเพื่อนสนิทหักหลังอะไอคนเนี้ยมันแบบบตอนพักกินข้าวอะเราไม่ได้ทำไรให้มันเลยอะมันวิ่งหนีเราไปทั้งกลุ่มเลยทิ้งเราให้พักคนเดียวพอขึ้นมายังมีหน้ามาคุยกะเพื่อนมันว่า มันรู้รึเปล่าว่ะ ให้เราได้ยิน แถมยังมายิ่งใส่มานินทาเรา เราผิดเหรอ อี...ขอบคุณค่ะ

เห้อะๆ เราก็โดนTT
คือกลุ่มเรามีอยู่สี่คน คบกันมานานมาก พอจบป.หก แต่ละคนก็แยกย้ายกันไปเรียนที่อื่น เหลือแค่คนเดียวที่อยู่ แต่นั่นหล่ะ คนนั้นล่ะที่ทิ้งเรา:(
ขอระบายหน่อยนะ
'เราเคยสนิทกันมากนะ เราเคยมีความสุขด้วยกันนะ จำไม่ได้หรอ? เราเดินผ่านก็ไม่ทัก คืออยู่คนละห้องกัน เราคุยด้วยก็ดูไม่อยากคุย เพื่อนแต่ละคนของเรามีเพื่อนใหม่กันหมดแล้ว แล้วคือเพื่อนสนิทในห้องเราก็ไม่มี แต่ละคนอยู่กันเป็นกลุ่ม ทุกวันนี้กินข้าวคนเดียว เดินคนเดียว คิดว่าเรามีความสุขมากหรอ? เราก็คนนะ ถ้าแกจะไม่คิดว่าเราเป็นเพื่อนสนิทแล้ว อย่างน้อยก็เห็นกันหน่อยดิ่ว่าเคยเป็นเพื่อนร่วมห้อง แกคงไม่รู้หรอกว่าเราเจ็บแค่ไหนเวลาเราเห็นแกอยู่กับเพื่อนใหม่ แกมีความสุขกับเพื่อนใหม่ ในขณะที่เราโดดเดี่ยว วันที่ท้อ เราก็ไม่เหลือใคร เราเป็นได้แค่ส่วนเกินใช่มั้ย? ห่างเหิน.. เหมือนไม่เคยรู้จักกัน...ผู้แพ้..ก็ต้องยอมรับชะตากรรมใช่มั้ย....มันเจ็บ!เข้าใจบ้างมั้ย...

เพื่อนในความรุ้สึกของฉันคือ คนที่สามารถไห้คำปรึกษาได้ ง่ายๆก้คือ เพื่อนสำหรับฉันคือทุกอย่างจริงๆ ชั้นมีเพื่อนสนิทสี่คน สนิทตั้งแต่มัธยมต้นจนถึงปัจจุบันนี้ยุมหาลัย ก้ยังติดต่ออยู่ เหตุการณ์เกิดเมื่อชั้นยู ม ห้า ช่วงกีฬาสี วันนั้นจำได้ข้นใจเลย วันนั้นพวกเราอยุ่แค่สามคน อีกคนหนึ่งไปไหนไม่รุ้อ่ะช่วงนั้น เราสามคนก้ถ่ายรุปกันเล่นๆๆ ในสนามจะก้จะขบวนพาเรศสวยๆ ถ่ายกับรุ่นพี่มั้ง คนโน้น คนนี้ พอสักพักเขาสองคนก้หายไป ชั้นก้ตามหาอยุ่เกือบ โอวว โรงเรียนจะเลิกอ่ะ เจออีกทีก้ ขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้าน ไม่อยากนึกสภาพตัวเอง ณ ต่อนั้นว่า น่ายังกับ โอววว โกรธ ขึ้นสมองอย่างแรงส้ แบบว่าความรุ้สึกมันเปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้นเป้นต้นมา ณ ต่อนี้ความรุ้สึกแบบนั้นก้ยังอยุ่ในใจชั้น มันยังเป้นแผล ที่ชั้นต้องจำไปตลอดชีวิต เรื่องมันยังไม่จบแค่นี้สิ เอ้อๆ นึกถึงเรื่องนี้ทีไร น้ำตาไหลออกมาเป้นแม่น้ำ เรยยอ่ะะะ

พออ่านความคิดเห็นแล้ว เราก็รู้สึกดีนิดหน่อยนะ ที่เราไม่ได้โดนทิ้งเดียวดายคนเดียวในโลก เรื่องของเราคือ เพื่อนเดินไม่รอเลยอ่ะ ทั้งๆที่เรารอเค้า ช้าแค่ไหนเวลาไปด้วยกัน เรารอนะ แล้วเวลาที่เราเก่งอะไร เพื่อนก็มาหาประโยชน์ต่างๆนาๆ ขอลอกบ้าง ขอถ่ายรูปงานไปแชร์กันในกลุ่มบ้าง เวลาต้องการอะไร ก็พูดเพราะสุดๆอ่ะ แต่พอไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน เราก็ถามเค้าแบบชวนคุยอ่ะ เค้าก็รำคาญ พูดตะคอกใส่ "ไม่รู้อ่ะ!" แล้วก็ไม่หันมาทางเราเลย แล้วเวลาเราทำเราทำเรื่องมึนๆ(ไม่ได้ตั้งใจอ่ะ) พวกมันก็ชอบเอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง :( ิสัยเราก็คิดว่าไม่เป็นปัญหานะ เพราะเรามีเพื่อนเยอะมาก รู้จักคนเยอะ แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือยกันว่าทำไมเพื่อนกลุ่มนี้ถึงชอบหาประโยชน์จากเรานัก ปรึกษาพ่อ พ่อก็บอกว่าให้เลิกคบไปซะ มีเพื่อนเยอะก็ไปเดินกับเพื่อนคนอื่น เราก็กำลังจะย้ายกลุ่มเหมือนกัน เราอยากมีเพื่อนที่จริงใจกับเราบ้าง เห็นค่าในตัวเรามั่ง ไม่ใช่เห็นแก่งานอย่างเดียว ตอนแรกๆที่โดนทำอย่างนี้ก็รู้สึกเสียใจมากนะ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกดีใจที่ตัวเองไม่หลงไปเป็นเครื่องมือของใคร ใครมีเพื่อนแบบนี้ เลิกคบเถอะค่ะ ไปหาคนที่เห็นคุณค่าด้านจิตใจในตัวคุณดีกว่า .... หาคนๆนั้นให้เจอแล้วจับมาเป็นเพื่อนสนิทซะ! ม

ของเรา..เป็นแบบเพื่อนทั้งห้องทีอยุ่44คนชาย22หญิง22 และเหมือนทั่วไปมักตั้งกลุ่มกันและเราเป็นคนๆหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มเด็กผู้หญิง ฝ่ายผู้หญิงจะมีผู้ที่ใหญ่ที่สุดไม่ใช่แค่ในกลุ่มแต่ใหญ่ที่สุดในห้องด้วยทำให้หลายๆคนที่คอยแต่จะหวังพึ่งบุญบารมีของ"เด็ก"ผูหญิงคนนี้เรียกเธอว่าแม่ ชั้นก็ไม่สนใสอะไรนัหนาหรอกนะแต่มันจะบอกให้ว่า"ชั่วจริง"เป็นคนที่ชั้นเกลียดแต่ถ้าตัวชั้นไปมีเรื่องกับเธอเท่ากับว่าเพื่อนทั้งห้องจะเกลียดชั้นไปโดยพริบตามีวันหนึ่งที่ชั้นทะเลาะกับเพื่อนสนิทชั้นยืนเข้าแถวอยู่กับเพื่อนนับพันคนแต่รู้สึกเหมือนอยุ่ตัวคนเดียวแล้วจู่ๆคนที่ได้ยศศักดิ์เป็นแม่ก็เดินเข้ามาจับมือชั้นแล้วดีดเล็บ(เป็นคุณคงรู้ว่าเจ็มแค่ไหน)ชั้นเลยอุทานออกไป"โอ้ย!หนูไม่เล่นด้วยเด้อแม่"เบาๆแต่!..ฝ่ายนั้นชั้นคิดเลยว่าเป็นโรคจิตเภทแน่ๆเพราะเธอด่าชั้นกลับมาว่า"เออ!อี-กูก็ไม่อยากเล่นกับ-เหมือนกัน งง?นี่คือคำที่ชั้นคิดได้คำแรก ทั้งวันนั้นไม่มีเพื่อนหรือมนุษย์ตนใดทั้งชายและหญิงเข้ามาใกล้ๆชั้นเลยซักคน พอพักเที่ยงชั้นเดินสวนกันกับกลุ่มผู้หญิงั้นและคนที่เรียกตัวเองว่าแม่ก็ตะโกนเสียดสีชั้น"โอ้ยอีหยิ่งเอ้ย!สมน้ำหน้าไม่มีใครเล่นด้วย"ชั้นไม่รูว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นดวงตาของชั้นเริ่มพร่ามัวชั้นรีบสาวเท้าออกจากบริเวณนั้นทันทีและพอชั่วโมงพละชั้นไ้แต่นั่งเหม่ออยู่คนเดียวและจู่ๆก็มีผีเสื้อปีกหักและขาหักบินร่อนลงมาบนพื้นต่อหน้าชั้น ชั้นคิดว่ามันคงโดนคนแกล้งแน่ชั้นในตอนนั้นเหมือนคนบ้า!คุยกะผีเสื้อในชั่วโมงพละคนเดียว"ทรมานมั้ย?ต้องมาตายคนเดียวในที่ๆไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย"ชั้นจ้องผีเสื้อหวังให้มันตอบแล้วคำที่ปรากฎอยู่ในหัวของชั้นมีคำเดียวคือคำว่า"บ้า!"เสียงออดดังขึ้นและเข้าคาบชุมนุมที่ทั้งห้องชั้น...ไม่เข้าแน่เลยโดดทุกคน ชั้นหมดอาลัยตายอยากผีเสื้อตัวนั้นบินไปกับลมแรงๆโชคดีที่มันไปเกาะกลีบดอกอะไรซักอย่างได้ทัน และในระหว่างที่ชั้นกำลังเหม่อมัน!ก็มาอีกชั้นอุตส่าห์ออกห่างจากมันแล้วแท้ๆแต่มันกลับมานั่งหน้าระรื่นข้างๆชั้นชั้นจึงกัดริมฝีปากตัวเองแรงๆและฟุบหน้าลงกับเข่าไม่รู้ว่าเพราะความเจ็บจากการกัดริมฝีปากหรืออะไรซักอย่างที่ทำให้น้ำตาของชั้นไหลพรากเป็นสายชั้นส่งเสียงสะอื้นออกมาเบาๆ และมัน!ก็ถามชั้นว่า"เป็น'ไร"ชั้นไม่อยากผิดกับคนทั้งห้องเลยตอบไปทั้งๆที่สะอื้นอยุ่ว่า"ไม่เป็นไร"แล้ว!...มันหัวเราะคิกคักคนเดียวแล้วพูดกับเพื่อนคนอื่นเบาๆ'เฮ้ยๆ!มันร้องไห้ว่ะ'แล้วเพื่อนห้องชั้นมันไม่ใช่ผู้ดีนักหรอกนะมันตอบว่า'แกล้งมันแก้งมัน'ชั้นกัดปากตัวเองแรงขึ้นอีกมันถามคำถามเดิมว่า"เป็น'ไร"ชั้นตอบเหมือนเดิมและมันก็ถามกลับมาอีกว่าเป็นไรชั้นทนไม่ไหวเลยลุกออกมาและเดินไปที่สนามเด็กเล่นของโรงเรียนชั้นขึ้นไปนั่งในมุมของปราสาทที่ไม่ค่อยมีใครเดินเข้าไปเพราะสนิทเหล็กมันเยอะชั้นนั่งสะอื้นอยู่คนเดียวซักพักชั้นมีความคิดที่จะกลับขึ้นไปบนห้องเรียนและเพื่อนหญิงกลุ่มบ้าการ์ตูน+กะเทยก็เล่นซ่อนแอบในปราสาทและมีคนนึงเจอชั้นและค่อยๆทยอยเจอชั้นและถามชั้นว่าเกิดอะไรขึ้น ชั้นเลยเล่าทุกอย่างให้เพื่อนกลุ่มนี้ฟังเพราะเพื่อนกลุ่มนี้เมาส์คนไม่เก่ง
และสิ่งที่ทำให้ชั้นยิ้มออกมาได้คือสิ่งที่เพื่อนๆกลุ่มนั้นบอกว่า"งั้นเองก็เลิกคบพวกมันมาหาพวกเค้าสิ "อีกคนนึงเสริมว่า" มันทำกับเองขนาดนั้นทำไมยังเล่นกับมันอีก"ชั้นพูดออกไปไม่ได้เพราะว่า1ในนั้นมีเพื่อนสนิทชั้นอยู่ตั้ง2คน!ที่คบอละอยู่ด้วยกันมา4ปีจะให้เลิกง่ายๆมันก็ ชั้นคิดในใจและน้ำตาไหลหนักกว่าเก่า"เพื่อนแท้อ่ะ มันไม่มีจริงหรอก เชื่อเค้าขึ้นม.ไปพวกเองก็แยกกันอีก ยิ่งมหาลัยนีีต้องอยู่คนละคณะอีกนะไหนจะแยกกันอยู่คนละจังหวัดอีก"ชั้นฟังแล้วร้องไห้ไม่หยุดและชั้นก็กลับมาเป็นคนเดิมที่สุด... คนเดิมที่ชั้นเคยเป็นคือคนกวนประสาทหน้าตายชั้นพูดอะไรใครพูดอะไรก็ช่างสีหน้าชั้นจะยังคงเป็นเหมือนเดิม ชั้นขึ้นห้องไปด้วยสภาพปกติ และเห็นเพื่อนสนิทชั้นกับแม่!กำลังหัวเราะคิกคักกันอยู่ห็นแล้วหมั่นไส้ชั้นเดินไปแทรกกลางวงแล้วขึ้นบรรได้ไปชั้น3เพื่อเอากระเป๋าและกลับบ้านเพราะคุณครุบอกเลิกแล้วชั้นเดินลงมาคนละทางกับพวกนั้น...ใช่ว่าชั้นอยากจะเจอคนกลุ่มนั้นซักเท่าไหร่หรอกพอชั้นกลับมาถึงบ้านเพื่อนสนิทคนนึงก็โทรมาหาชั้นแล้วถามว่าวันนี้หายไปไหน ชั้นจะตอบหรอ..ไม่!ชั้นเงียบทำไมหน่ะหรอมันนั้นแหละเป็นคนพูดว่าแกล้งเลยแกล้งเลย ชั้นตัดสายไปและมาระบายใส่เฟส มันทักั้นว่าหายไปไหนชั้นเริ่มเซ็งเลยบอกว่าจะมาแต่งฟิค มันเลยบอกว่า"รู้มั้ยแม่กับอี(เพื่อนสนิท2)เป็นห่วงนะ"ชั้นแสยะยิ้มและบรรจงพิมพ์ ห่วงบ้าห่วงบออะไร! แต่...ชั้นไม่ส่งมันไปและลบออก และส่งไปว่า แม่โกรธอะไรเค้ารึเปล่าอยุ่ดีๆมาด่าเค้าว่า-ตอนเข้าแถว มันตอบกลับมาว่า " แม่ดีดนิ้ว-...(ใช่ดีดแต่มันอธิพจน์ว่ะ มันดีดเล็บกูไม่ใช่นิ้ว!!)แล้ว-ก็บอกแม่ว่าโอ้ยอีห่ากูไม่เล่นด้วย"อธิพจน์ว่ะ ฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด ชั้นมองแล้วชั้นก็บอกความจริงไปว่าชั้นพูดว่าอะไร เพื่อนชั้นบอกว่าไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวแม่!ก็หายโกรธแล้ว แล้วผลคือ วันต่อมาชั้นโดนกีดกันออกมาจากกลุ่มนั่งกินข้าวคนเดียว นั่งใส่หูฟังคนเดียวนั้นคือสิ่งที่ชั้นคิด..เพื่อนสนิทคนที่2ของชั้น ชั้นรักเพื่อนคนนี้มากเพราะในขณะที่ตัวชั้นนั่งอยู่คนเดียวก็มีเธอคนนี้มาเล่นด้วยเพื่อสนิทคนนี้คือคนที่ชั้นสนิทมาด้วย4ปีส่วนอีกคนชั้นสนิทได้5ปีแต่ไม่เห็นช่วยอะไรชั้นเลย...และเพื่อนสนิทคนนี้กลับให้ชั้นมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆในวันที่พวกเราคืนดีแล้วมันก็ไม่เปลี่ยน ชั้นโดนทิ้งไว้ข้างหลังอีกแล้ว และพอวิชาภาษาอักฤษพวกมันก็ชะโงกมาลอกชั้นกันยกใหญ่ พอคณิตชั้นลอกบ้างมันกลับปิดสมุดและพอวิชาคอมพิวเตอร์ทำเป็นเก่งสอนนู่นสอนนี่คนอื่นกลับไม่ได้เต็มร้อยซะเองน่าสมเพศเพื่อนตัวเองจริงๆ

จากเหตุการณ์คราวนี้มันเลยทำให้ชั้นเกลียดแม่จริงๆของชั้นไปด้วยเลย

ต้องขอบคุณที่อ่านนะ คนที่ถูกเพื่อนทิ้งเหมือนกัน^^      

อันนี้เรื่องจริง ขอระบายหน่อยนะคะ

คือมีอยู่ว่าห้องเรามีผู้ชาย 4 หญิง 5 ซึ่งกลุ่มผู้หญิงก็จะจับกลุ่มกันคือหนึ่งกลุ่มและกลุ่มผู้ชายอีกหนึ่งกลุ่ม

ในกลุ่มเรา เรามีเพื่อนสนิท(มากๆ)อยู่สองคน ขอสมมุติชื่อนะ คือ ห กับ อ และที่เหลือก็ ล และ พ 

ล และ พ เรียนเก่งซึ่งเพื่อนเรา ห กับ อ เรียนไม่ค่อยเก่ง(อยู่อินเตอร์)ซึ่งเราก็พอใช้ไปรอด ห กับ อ ก็จะขอช่วยเราไม่ก็ ล และ พ เสมอ ซึ่งเรามักจะช่วย ห กับอ มากกว่าสองคนที่เหลืออยู่แล้ว(สองคนนั่นเอาแต่เรียน ไม่สนใจที่จะช่วยเพื่อนแต่ส่วนใหญ่ พ จะช่วยมากกว่า)

อยู่มาวันหนึ่ง เราไปคุยกับ พ เรื่องการสอบเข้าโรงเรียนอื่น ซึ่ง ห ก็มาพูดแทรกอยู่เรื่อยๆ จนเราทนไม่ไหวเลยบอกให้มันหยุดก่อนเพราะคุยกับ พ อยู่ซึ่งมันก็มองหน้าเราเหมือนหมั่นไส้?! และชวน อ และ ล ไปที่อื่นเลย เราก็งงแต่ไม่ได้คิดอะไรมากจึงคุยต่อไปเพราะมันเครียดเรื่องสอบ

จนกระทั่งเราสังเกตถึงสิ่งผิดปกติตอนที่ครูออกไป บนโต๊ะเรานั่งกันอยู่ห้าคน ซึ่ง ห อ และ ล ก็กระซิบกันแถมยังเหลือบตามามองเราเหมือนโกรธมาสิบชาติ!? เราก็ได้แต่ทำงาน ขี้เกียจยุ่งเพราะทำงานอยู่ไม่งั้นเดี๋ยวโดนหักคะแนน

จนพอพักเที่ยงเราพยายามชวนคุยกับ ห และ อ แต่พวกนั้นก็ตอบแค่ "อืมๆ" ซึ่งปกติไม่ใช่แบบนี้ จนพวกนั้นก็เดินควงแขนไปต่อหน้าต่อตาเราเลยเพราะปกติมันจะชวนเราไปไหนมาไหนด้วย เราก็นึกว่าพวกมันเล่นเลยแซกกลางแล้ว ห ก็ตอบเราว่า "นี่! อ เราไปกันเถอะ ขี้เกียจอยู่าแถวนี้" แถม- อ ก็พยักหน้าเห็นด้วยและเดินจากไป ไม่วายมันยังส่งยิ้มเยาะเย้ยมาให้! 

วินาทีนั้นเราได้แต่มองตามแผ่นหลังของทั้งสองคนไป ตอนนั้นเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง โลกทั้งใบเป็นขาวดำ เรากำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัวพลางคิดว่า นี่คือเพื่อนแท้งั้นหรอ? เราก็ได้แต่รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปและแอบไปนั่งในห้องน้ำ นั่งเหมือนคนเหม่อลอย คิดไปคิดมา คิดแล้วคิดอีก จนออดดัง เราเลยไปเข้าแถว พอเราอยู่ด้านหลังสองคนนั้น สองคนนั้นก็รีบเดินหลบมาอยู่ด้านหลังแถมยังหัวเราะคิกคักอีก ซึ่งวินาทีนั้นเราได้แต่กลั้นน้ำตาเอาไว้(ปกติไม่เคยร้องไห้เรื่องแบบนี้)

จนพอถึงชั้นเรียน เราได้แต่ทำหน้าตายไว้ ทำเป็นไม่แคร์แต่ในใจมันแตกสลายไปแล้ว จนพอครูสั่งให้วาดรูปเรื่องวันหยุด ห ที่ไม่เก่งเรื่องวาดรูปก็ขอให้ อ ช่วยซึ่ง อ ยุ่งอยู่จนช่วยไม่ได้ มันเลยขอให้ ล ช่วยซึ่งยุ่งอยู่เช่นกัน สุดท้ายมันเลยหันมามองหน้าเราและทำหน้าเหมือนขยะแขยงแล้วพูดด้วยเสียงกัดฟันว่า

"คืนดีกับเขานะ"

และมันก็เอานิ้วก้อยยื่นมาให้เราซึ่งเรามองมันแบบ....เฉยชามากๆ และเราก็ทำเป็นไม่สนใจและทำงานต่อ มันเริ่มกังวลว่าจะไม่มีใครช่วยเลยง้อต่อ เราเลยเงยหน้าจากงานและทำหน้าเย็นชา แววตาว่างเปล่าและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาปนสมเพชและพูดว่า

"ฮึ พึ่งมาคืนดีหรอ เห็นเมื่อตอนกลางวันยังหนีฉันอยู่เลย" 

ฉันพูดพร้อมแค่นยิ้มซึ่งเป็นยิ้มที่น่าสมเพชและส่งให้มัน ซึ่งมันก็ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยทีเดียวแถมมันยังหน้าด้านง้อต่ออีก เราทนไม่ไหวเลยพูดว่า

"ฮึ พึ่งสำนึก คืนดีด้วยผลประโยชน์ สายไปแล้วไหม" 

ฉันถามพร้อมแค่นยิ้มอย่างเย็นชาซึ่ง อ ก็รีบช่วยหน้า ห โดยการพูดว่า

"ไม่เป็นไร เดี๋ยววาดให้" 

ฉันยิ้มอย่างสมเพชให้มันทั้งคู่ ซึ่งพวกมันดูจะรับรู้ได้เลยรีบก้มหน้าก้มตาทำ ส่วน ล และ พ ได้แต่มองฉันอย่างอึ้งๆ เพราะน้อยครั้งที่ฉันจะใช้คำพูดที่เจ็บแสบและสายตาอย่างงั้นใส่เพื่อน เมื่อฉันกวาดสายตาไปทั่วโต๊ะ ทุกคนรีบหลบหน้าฉันหมด

ตอนพละ 

พวกมันจับกลุ่มกันโดยมี ห และ อ อยู่ด้วยกัน พ และ ล อยู่ด้วยกันซึ่งฉันก็อยูตัวคนเดียว นั่งคนเดียว กลับไปเป็นเหมือนโรงเรียนเก่าที่เคยเป็น โดนคนเกลียด โดนคนนินทา ซึ่งมันกลายไปเป็นสิ่งที่เฉยชาสำหรับฉันไปแล้ว พอครูให้พักกินน้ำฉันเดินไปดื่มน้ำและ ห กับ อ ก็มา ห สะบัดน้ำมาโดนฉันซึ่งฉันก็กำลังจะพูดมันก็พูดแทรกและพูดโดยใช้เสียงกระแทกกระทั้นว่า

"โทษ"

เมื่อพวกมันเดินผ่านไปฉันก็ได้แต่คิด คิดแล้วคิดอีกว่านี่หรอเพื่อน เห็นแต่ผลประโยชน์ และคิดว่า ไม่มีเพื่อนเลยจะดีกว่า พลางเดินเข้าห้องน้ำและร้องให้แบบไม่มีเสียงสะอื้น 

พ เป็นห่วงฉันเลยมาคุยด้วยซึ่ง ล ก็หมั่นไส้ฉันอยู่ลึกๆ จึงเดินไปคุยกับพวกนั้น พอฉันเดินผ่านพวกมันก็หันไปคุยกระซิบกระซาบ ซึ่งฉันทำหน้าไม่สนใจ เดินไปแบบพวกมันไร้ตัวตน ตอนนั้น  หน้าฉันดูเย็นชา แววตาดูเฉยชาเหมือนกับไม่สนใจใครเลย

วุ่นรุ่งขึ้นพวกนั้นมาขอโทษเพราะกลัวฉันไปฟ้องครู ซึ่งฉันเก่งเรื่องตีสองหน้าอยู่แล้ว ฉันจึงยิ้มให้และคืนดีแต่ในใจฉันกลับยิ้มอย่างสมเพชให้มันพลางคิดเรื่องแผนแก้แค้นอย่างลับๆ

จนเมื่อ ห โทรมาหาฉํนรับสายและมันก็พูดมานินทา ล ให้ฉันฟัง! ฉันทำน้ำเสียงให้ดูตกใจแต่ใบหน้าของฉันประดับด้วยรอยยิ้มแห่งความสมเพช 

หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่เชื่อใจใคร แต่หัน 'หน้ากาก' ให้คนในกลุ่มซึ่งก็ไม่มาีใครรู้อะไรเลย ว่าฉันวางแผนแก้แค้นอย่างเงียบๆ



ขอระบายหน่อยนะคะ เขียนไปก็สมเพชตัวเองว่าคบกันได้ไง ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่เลยค่ะ 

เรามีเพื่อนนะอยุกลุ่มนึงตอน
ม.1 มันเกลียดเรา
ม.2 เราสนิทกันมาก
ม.3 เราสนืทกัน
ม.4 มันลืมเรา
ตอนม.1มันไม่ค่อบชอบหน้าเราเท่าไรแต่พอม.2ก้เข้าใจกันและเป็นเพื่อนสนิทกันมาก พอม.3 เราเริ่มสนิทกันน้อยลงเหตุผลเหรอ? ก้เพราะเพื่อนใหม่อีกคนไงตอนม.2คนนี้อยุอีกกลุ่มนึงแต่พอม.-ก้มาอยุกลุ่มเรา มันไม่ชอบเราคอยดึงเพื่อนๆไม่ให้สนใจเรา หาเรื่องว่าเรา แกล้งเรา ดูถูกเรา พอ ม.4 เราย้าย รร.แต่ก้ยังไปมาหาสู่กันแต่เพื่อนเริ่มลืมเราไม่สนใจ ไม่ค่อยทักคุยกัน ถามเฟสอ่านไม่ตอบ มีกลุ่มที่ตั้งไว้ก้ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนลืมหมดสิ้น ไม่คิดว่าเราเป้นเพือนที่สำคัญทั้งๆที่พวกมันก้บอกว่าเราเป้นเพื่อนสนิทแต่กับเพื่อนอีกคนในกลุ่มที่พวกเราเคยเลิกคบช่วงนึงเพราะนิสัยไม่ดีและก้ไม่ยอมช่วยงานปากบอกเกลียดนักเกลียดหนาแต่พอถึงเวลากลับมีชื่อมันโผล่ทุกงานทุกเรื่อง มันเอาเราไปไว้ซอกหลบไหนอ่อ เราเป็นเป้นคนนะเห้ยเจ็บเป็นเจ็บมากด้วย แบบเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะไม่ได้ทำอะไรเลยอยุเฉยๆเลยอ่ะ ความรู้สึกทั้งโกระ โมโห เจ็บใจ แล้วก้เสียใจเวลาเดียวกัน เราไม่รุว่าเราคิดมากเข้าใจผิดกังวลไปเองรึปล่าว แต่ถ้าที่เราบอกถูกอยากบอกว่าอุตส่าห์นึกว่าเราจะเป็นเพื่อนสนิทกันตลอดไปซะอีก """"กูผิดหวังมาก"""""

ใช่ๆมันเอาเราไปซุกไว้ซอกหลืบไหนนะ

เราก็โดน คือแบบภายนอกเราเพื่อนๆมักจะมองว่าเราเป็นคนเข้มเเข็งโดดเดี่ยว แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เราเป็นคนขี้เหงามากถามว่าอยู่คนเดียวได้ไหม มันก็อยู่ได้แต่พอนานๆเข้ามันก็ไม่ไหว ToT เรามีเพื่อนสนิทจริงๆ ไม่กี่คน แต่จะมีอยู่คนนึงที่สนิทที่สุด เพราะเข้ากันได้ แต่พอเดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยมาอยู่กับเรา มันจะไปแต่เพื่อนใหม่ อันนี้เราไม่ชอบเลย เราก็แบบเออ แบ่งเวลาให้เพื่อนเก่าหน่อยไม่ใช่อะไรๆก็ไปแต่เพื่อนใหม่ มันทำเหมือนว่าเราอยู่คนเดียวได้ แต่มันไม่ใช่อ่ะ เราเสียใจมากเพื่อนคนอื่นๆเวลามันมีปัญหามันจะมาปรึกษาเราตลอด แต่พอทีเรามีปัญหาอ่ะมันแทบไม่สนใจเราเลย ToT เราไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเราต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย เราพยายามแล้วแต่เราทำไม่ได้ เราแค่อยากมีเพื่อนที่ไม่ทิ้งกันก็พอ เรามีกลุ่มนะแถมกลุ่มใหญ่อยู่อ่ะ แต่เราไม่สนิทเท่าที่ควร เราอยากมีน้อยๆซัก 4 คนก็ได้แต่ขอแค่ไม่ทิ้งกันก็พอ มันจะดีหรือไม่ดียังไงแต่ขอให้อย่าทิ้งกัน ! เราคงทำได้แค่ฝันแหละเพราะชีวิตนี้เราคงต้องอยู่คนเดียว ~~ ขอบคุณนะที่ให้ระบาย เพราะเราก็ไม่รู้จริงๆว่าจะระบายทีีไหนT^T

ถ้าเป็นเพื่อนกันนกันนเเต่ไม่อยู่ข้างงกันน ด่ากันนลับหลังบางครั้งก็ด่ากันนลอยๆมันจะเป็นนเพื่อนนกันได้ยังไงบางครั้งก็ไม่ได้โกรธเเต่เเค่เสียความรู้สึกกี่่ครั้งละที่่ร้องไห้เรื่องเพื่อนนกี่่ครั้งงที่่ต้องอดทนไม่อยากจะลาออกจากโรงเรียนนเพราะคิดถึงครอบครัววที่่อดทนเรียนนอยู่ทุกวันนี้ที่่ตั้งใจอยากทำให้มันดีที่่สุดก็เพื่อครอบครัวมีเราคนเดียวในบ้านที่่จะทำความฝันให้พ่อกับเเม่ได้อยากเรียนให้จบให้พ่อกับเเม่ภูมิใจเเต่ทำไมต้องมีปัญหาเรื่องเพื่อนนด้วยยไม่เข้าาใจงานเพื่อนไม่ทำไม่เป็นไรทำเองก็ได้บางครั้งก็คิดว่าทำไมต้องมาเหนื่อยยอยู่คนเดียววด้วยยนะเเต่ก็อยากให้มันผ่านๆๆไปจะได้จบๆๆไปซะที่เราเเค่ขี้งอนเเต่ก็ไม่ได้งอนไรเหตุผลซะหน่อยยที่งอนก็เพราะน้อยใจคิดว่าเพื่อนนก็ต้องช่วยกันคิดช่วยกันทำสิช่วยให้กำลังใจในวันที่่เสียใจไม่ใช่ทำเป็นไม่สนใจใยดีหัวเราะกันนคิกคักไม่เข้าใจคงวามรู้สึกกันบ้างเลยยยเรารักกพวกกกเธออทุกคนนพยายามไม่ใส่ใจกับนิสัยที่่เข้ากันไม่ค่อยได้เเก็บไว้ในใจเเต่ก็รักเป็นห่วงงรู้สึกหงุดหงิดที่่คนอื่ินมาด่าเเต่ก็ไม่ได้พูดอะไรรเเต่ก็อยู่ข้างๆๆไม่คิดรังเกลียดดเพื่อนนเลยยใครจะว่าไงเราไม่สนใจใครพูดดีด้วยยด้วยยเราก็พูดตอบบใครพูดไม่ดีเราก็เก็บไว้ไม่คิดด่าตอบบไม่สนใจจเเต่ก็เจ็บบนิดๆๆเมื่ออไรจะหลุดดพ้นนซะทีเป็นตั้งเเต่ประถมเเต่ประถมเรารู้ตัวเองงว่าาไม่ดีจริงงมัธยมต้นนเราาขี้อิจฉาว่าเพื่อนให้เสียความรู้สึกกมัธยมปลายยเราปรับตัววเราคิดว่าเราดีขึ้นนมากกเป็นคนเงียบบไม่ค่อยยพูดกับคนที่่ไม่สนิททปัจจุบันนก็เลยยรับบผลลกรรมมาเรามันเกิดมาไม่มีเพื่อนนจริงงต้องชดใช้กรรมไปปป

สมัยมัธยมปลาย เรามีเพื่อนที่ดีมากๆๆเลยเฮฮาไปไหนไปกันจะพูดจะจาอะไรก็เต็มทีพวกเราไม่ถือสากันกับมองว่ามันเป็นเรื่องตลกเป็นกันเองมากๅ^^แต่พอเข้ามหาลัยเรามีเพื่อนอยู่4คนเราเข้ากับเขาไม่ได้เลยซึ่งกลุ่มที่ฉันเล่นด้วยพวกเขาเข้ากันด้วยคำพูดไม่เคยแกล้งกัน กวนกันสนิทด้วยคำพูดซึ่งฉันก็เปนคนที่ไม่คอยพูดแต่ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนประมาณว่าพวกเขาไม่พูดกับฉันถ้าฉันไม่พูดกับเขา นินทาลับหลัง ทำสีน่าใส่ตอนเผลอ จะไปไหนไม่เอยปากชวน ซื้อชีทหรืองานอะไรก็ไม่ซื้อมาเผื่อแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ทำตัวเป็นปกติเฉยๆกับสิ่งที่เพื่อนทำ มันทั้งอึดอัด ปวดใจคิดเรื่องเพื่อนจนไม่อยากไปเรียนแต่ต้องไปทำให้ฉันคิดว่า พวกเขายังเหนฉันเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่านะ ฉันก็อดทนๆมาตลอดจนอยากไปถามพวกเขาตงๆเลยว่าแฉันเป็นคนยังไงทำไหมถึงเข้ากับพวกเธอไม่ได้เลยแต่ฉันก็แอบคิดนะว่าแต่ถึงพูดไปก็ไม่ทำให้ทุกสิ่งอย่างดีขึ้นหรอมันยังคงเหมือนเดิมตอนนี้ฉันต้องทำใจให้ว่างๆๆเข้าไว้ไม่คิดๆเพื่อครอบครัว เพื่ออนาคตเราอดทนได้ แค่4ปีเอง สู้ๆ

มีเพื่อนที่คบกันมา 4 ปี สนิทกันมากรู้นิสัยกันดีหมดเเล้ว ไปไหนทำอะไรก็ไปด้วยกันตลอด...เเต่มาวันนี้เค้ามีเพื่อนใหม่เเละลืมเราไปอย่างหน้าตาเฉย เค้ายังสนุกเฮฮาปาตี้ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าเรารู้เจ็บเเค่ไหน...อะไรที่เพื่อนใหม่เค้าขอก่อนเเล้วเราขอทีหลังเค้าก็จะบอกว่าเพื่อนใหม่เค้าขอก่อน..เออไอเราก็เข้าใจ..เเต่อันไหนที่เราขอก่อนเเต่เพื่อนใหม่เค้าเอาไปทำไมเค้าไม่บอกเพื่อนใหม่บ้างละว่าเราขอก่อน คำถามเต็มหัวไปหมด??จากที่เคยรักกันอาจจะกลายเป่นเกลียดนับจากนี้ บิว 6/2

สนิทกะเพื่อนคนนี้มาจะสองปีละ ~ นั่งข้างกันไปกินข้าวด้วยกันก็สนุกดีเราไว้ใจเพื่อนคนนี้มากเรารักเพื่อนคนนี้มากแต่เค้ากลับไม่ไว้ใจเราเราผิดทุกอย่างเราก็โอเคไม่เป็นไรส่วนใหญ่เรื่องที่เพื่อนจะโกรธเรามากสุดนะคือเรื่องคนที่เพื่อนแอบชอบจากใจเราไม่อยากให้เพื่อนเจ็บเพื่อนจริงจังกับเรื่องนี้มากเราก็เลยเลือกที่จะเงียบเพราะถ้าพูดไปกลัวไม้เข้าหูเพื่อนเพื่อนก็จะเครียดเฮ้อออออบางครั้งเราก็ไม่ได้ผิดนะแต่เราก็ต้องทำใจอ่ะเพราะเพื่อนเลือกที่จะโกรธเราก็พอรู้อ่ะนะว่าเพื่อนไม่พอใจเราบอกเพื่อนไปว่าตอนนี้อาจยังไม่ถึงเวลาของเพิ่ลอต่ต้องมีสักวันที่เป็นสันของเพิ่ลเพื่อนกลับโกรธจากใจนะไม่อยากให้เพื่อนเจ็บไม่อยากให้เพื่ร้องไห้....ขขขอโทษที่ทำให้ไม่พอใจเพราะเรื่องคนนั้นละกันอยากให้รู้ว่าเราก็เสียความรู้สึกเป็นเสียใจเป็นที่ทำร่าเริงกลบเกลื่อนก็ไม่ได้แปลว่าไม่เสียใจนะ

ไม่มีเพื่อนตอนอยู่ม หก มันทรมานสิ้นดี
ทำไมคนที่เคยสนิทกันมาต้องทำร้ายกัน
เราสนิทกันมาก่อน
แล้วคนใหม่มา เขาก็ทิ้งเราไปหน้าตาเฉย
เราไม่เหลือใครแล้ว
เข้าค่ายก็ไม่รู้จะนอนกับใคร
กินข้าว ก็กินคนเดียว
งานกลุ่มนี่ไม่อยากให้มี ก็มันไม่เหลือใครแล้ว

อยากให้ฟ้าส่งใครมาสักคน T T

ของเรามีรุ่นพี่คนนึงที่เหมือนเพื่อนเรามาก เราเคยอยู่กลุ่มวาดรูปในเฟสสบุ๊คด้วยกัน เขามาชวนเราตั้งกลุ่มวาดรูปเอง ตอนที่เราเถียงกันเรื่องตัวละคร ตั้งแต่นั้นมาพี่คนนั้นกับเราก็เริ่มห่างเหินกัน เวลาเราทักไป เขาจะตอบเพียงคำสั้นๆ เช่น อืม อือ อื้อ ประมาณนี้ เวลาโรลเพลย์ตอนแรกๆ เราก็โรลกับพี่เขานะ แต่เพื่อนพี่อีกคนที่มีตัวละครคู่กับพี่ที่เราชอบคุยด้วยมาโรลเพลย์กับพี่ เรารู้สึกว่าเราจืดจางมาก เหมือนไม่มีตัวตนอยู่ แถมเวลาเราโรลบางทีเขาก็ไม่โรลตอบเรา เราเหมือนเราไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว 

โดนเพื่อนทิ้งตอนแรกเราก็สนิทกัน
พอมีเพื่อนใหม่เข้ามาก็ทิ้งเรา นิืนทาเรา แกล้งเรา สาระพัด
อยากรู็้เราทำอะำไรผิดหรอ ทำไมถึงทำแบบนี้กกับเรา

เราก็โดนเหมือนกัน เวลาเปลี่ยนคาบ เพื่อนเราก็จะเดินไม่รอเราเลย ทุกคนจะเดินเป็นคู่ๆ แต่เราหรอ ก็ต้องเดินคนเดียว เราต้องเดินตามตลอด เหนื่อยมากนะ กลับมาจากโรงเรียนทีไร ก็ต้องร้องไห้ทุกครั้ง เวลาเราโกรธ หรือไม่พอใจ ไม่เคยมีใครง้อเราเลยสักครั้ง จนเรารู้สึกว่าบางทีการอยู่คนเดียวโดยไม่มีเพื่อนก็ยังดีกว่ามีเพื่อนแต่สุดท้ายก็ต้องอยู่คนเดียว..........

เราอ่พึ่งย้ายรร.ไปรร.นึง เพื่อต่อม.4 แร้วแบบ ที่นี่เดกน้อยมาก ผุ้หญิงในห้องมีแค่3คน รวมเราแล้ว ส่วนผู้ชายมี15คน คือ ไม่รุนะ ว่า พวกคุนไม่รุสึกหรอเวลาที่ถูกทิ้ง เรารุว่าพวกคุนไม่คิดไร แต่ เรามาจากอีกที่ ที่ๆ อาจจะการศึกษาไม่ดีเท่าพวกคุน พูดคำหยาบ แร้วก้อเดกเยอะมาก อาจจะไม่ค่อยเรียน ลอกการบ้านกัน แต่ รุป่ ที่ๆชั้นยุน่ะ เพื่อน คือ เพื่อน เราไม่มีวันทิ้งกัน ไคมีปันหาไรคุยกันตรงๆ เวลาจับกลุ่ม ถ้าคนต้องตัดซักคนนึง เราจะแบ่งกลุ่มครึ่งนึงแร้วไปหาคนเพิ่ม นี่คือสิ่งที่ กุต้องการ กุติดพูดคำหยาบ แล้วยังไง นี่คือตัวตนของกุ ถึงจะติดพูด แต่กุก้อเคารพความคิดของพวกเมิงด้วยที่ไม่ชอบคำหยาบ กุก้อลดลงแล้ว
เรามีสามคน จะมีคนนึงเปนคนนำกลุ่ม คอยเร่นกับอีกคนผลัดไปมา บางครั้งเร่นกะเรา ทิ้งอีกคน บางครั้งเร่นกะอีกคนแล้วทิ้งเรา คุนเคยคิดไม๊ที่จะสงสารอีกคน ไห้ชั้นเข้มแข็งแร้วทำแบบคุน ทำไม่ได้หรอก ชั้นไม่มีวันทิ้งเพิ่ล ต่อไห้สังคมจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ชั้นคิดนะ ว่า ถ้าชั้นเร่นกะคนที่นำกลุ่มอ่ แร้วทิ้งอีกคน มันคงจะดี แต่ เค้าก้อจะกลับไปเร่นกะอีกคนแร้วก้อทิ้งชั้นยุดี แร้วก้อจะเปนงี้ไปเรื่อยๆ เพราะต่างคนต่างทิ้งซึ่งกันและกัน เค้าอยากรอนะ ไห้พวกนั้นคิดแบบเรา แต่เวลาที่รอ มันก้อเปนแบบนี้ตลอดเวลา เรารุสึกแย่ว่

เราโดนเพื่อนทิ้งหมาดๆเลย
เรามีเพื่อนสนิทอยู่ 4 คน
เราสนิทกันตั้งแต่ม.1
แล้วเราก็สนิทกันมาจนม.4
พวกเรากระจายกันไปคนละห้อง
แน่นอนว่าแต่ละคนต้องมีเพื่อนใหม่
เราไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาด
ต้องให้ทั้งเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่
มาอยู่กับเราแต่เราต้องการ
แค่บางเวลาที่เราจะมีโมเมนต์
เก่าๆมีแต่เพื่อนสนิทเรา
มีแต่พวกเรา..เราลองคุย
เรื่องนี้กับเพื่อนคนหนึ่ง
เขาตอบเราว่า...มันเป็นไปไม่ได้
เขาต้องมีเพื่อนใหม่ ต้องอยู่กับ
สังคมใหม่ๆ เราฟังแล้วก็หน้าชา
เหมือนมันชาไปทั้งหัวใจ
เราเป็นคนให้เพื่อนเต็มร้อย
เหมือนมันเชื่อมันให้ไปทั้งใจ
พอถึงงเวลาโดนทิ้งก็เหมือน
คนที่ใจสลาย เราไม่ใช่คนไว้ใจ
ใครง่ายๆ ถ้าเรารักใครแล้วรักมาก
แตจู่คนที่รักที่สุดกับพูดแบบนี้
ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
แม้แค่ร้องไห้มันยังรู้สึกว่าคงไม่พอ
เราขอฝากเพลงๆนึงที่ฟังแล้ว
ทำให้เราน้ำตาไหลสะเทือนใจ
"บอกฉันได้ไหมเธอหมดใจ
เพราะอะไร เพราะคนอื่นนั้นใช่ไหม
ใจเธอถึงเปลี่ยน เปลี่ยนมาทิ้งกัน
บอกฉันสักคำจะได้จำไว้ใส่ใจ
ว่าสันนึงฉันเสียเพื่อนไป
โดยไม่รู้ตัวว่าฉันผิดที่ตรงไหน
ช่วยบอกฉันสักคำ T^T"

เราก็เหมือนโดนเพื่อนทิ้งหรือเราทิ้งเพื่อนวะ!! อ่าๆ ตอน ป.1 เราๆด้เจอเพื่อนชื่อ พู่ อ่ะเราก็สนิทกับมันมาจนถึง ป3 มันก็ยังทำตัวสนิทเหมือนเดิมเราก็ทำตัวเหมือนเดิมเช่นกัน แล้วก็มีเพื่อนชื่อ เป้ย อ่ะ มาเราก็คุยเหมือนเพื่อนคนนึง แต่พู่เขานึกว่า เราทิ้งมัน มันก็ไม่ได้โกรธหรอกนะ แต่พอ ปิดเทอม 2 แล้วมาเปิดเทอมอีกที มันก็ไม่มาเล่นกับเรา (แทบไม่มาเล่น) นั่น พอ ป.3 พู่ก็เห็นเราไม่เป็นเพื่อนสนิทอีกต่อไป กลายเป็นเพื่อนเฉยๆ แต่อันนี้มันก็ไม่ได้ทิ้งเราหรอก แต่เราก็รู้สึกเสียใจนะ ที่ต้้องลดความสัมพันธ์ แล้ว เป้ยก็มาเป็นเพื่อนสนิทเราแทน พอ ป.4 ทุกอย่างก็จบสิ้นเพราะเพื่อนๆไม่ได้อยุ่ห้องเดียวกันแล้ว มีแต่บางคนเท่านั้น แล้วตอนแรกๆเราก็เหงานะ แต่เราก็ได้มาเจอ หยก ตอนแรกเราต่อยมัน อิอิ มันมารื้อหนังสือใต้เโต๊ะเราอ่ะ แล้ว 2-3 วัน ต่อ มาก็ได้เจอ ออมสิน จอย หยกได้มาขอโทด กลายมาเป็นแก๊ง แอลบิท ล็อคเลิฟ แต่พอมีสมาชิกมากขึ้น ปัญหาก็ย่อมมากขึ้น เมื่อ จอย เป็นคนที่เกลียดคนที่นินทา ซึ่งตอนนั้นเรียน ชั่วโมง ที่ 3 ใกล้กินข้าว หยกกับออมสิน ได้มากระซิบหูเขาว่า ..... อ่ะไรนิแหละ! จำไม่ได้ ที่เกี่ยวกับล้อจอย จอยได้ยินเลยนิ่งๆไป แล้ว หยก ออมสิน ก็เห็นจอยแปลกๆเลยเข้าไปถามว่า เปนไร จอยก็ไม่ตอบ แล้วพอเพลงขึ้นให้ไปกินข้าวจอยก็มองหน้า หยก ออมสิน โดยไม่พูดไร เราก็ ได้แต่ เอ๋อๆ ไปๆมาๆ มันกับทะเลาะกันตอนที่กำลังเอาถาดไปล้าง(แถวยาวชิบ) จอยมันนั่งอยุ่ เราก็เห็น หยกออมสิน แล้วเราก็บอกไปเล่นกันๆ หยกมันก็มองหน้าเราเหมือนเราผิดไรซักอย่าง แล้วตอนนั้นก็หันไปหาจอย จอยมันก็มองเรา เราก็รู้เลยว่า มันทะเลาะกันนี่เอง เราก็เลยไปถามว่าเปนไงมาไง (จนปัจจุบันยังไม่รุ้ว่าตอนนั้นมันทะเลาะกันเรื่องไร) ยิ่งทำทะเลาะกันหนักกว่าเดิมอีก แล้วก็ ซาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซึ่งหยกเปนคนที่ชอบขอโทษ(แต่ไม่ชอบง้อนานรำคาญ) แล้วจอยก็คืนดีกัน แล้ว ป4 เทอม 2 ก็มีสมาชิกมาเพิ่ม ชื่อ หญิง มิ้น 2 คนนี้เข้ามายังไงไม่รุ้แต่เราก็ให้เข้ามา แล้ว ไอ 2 คนนี้มัแบ่งชนชั้นไง ว่า ไอหญิงเป็น พี่ ต้องเรียกมันพี่ ไอมิ้นเปนน้อง (เราก็ไม่รุ้ว่าทำไมมันต้องเปนงี้) ไอมิ้น มันเข้าๆ ออกๆ แถมชอบเอาแต่ใจ ในกลุ่มเลยไม่ค่อยชอบมัน แล้วสุดท้าย หญิงก็ขอออกจากกลุ่ม ซึ้งเป็นที่เสียใจแก่เพื่อน มิ้นมันก็ออกนะแต่ในกลุ่มไม่มีใครเสียใจเพราะมันน่ารำคาญ ไอหญิงได้ออก ปัจจุบัน หญิงกำลังพิจราณาว่าจะกลับกลุ่มเดิม ดีป่าว จบ .

มาแก้ "อ่ะเราก็สนิทกับมันมาจนถึง ป2 มันก็ยังทำตัวสนิทเหมือนเดิมเราก็ทำตัวเหมือนเดิมเช่นกัน"

เราก็โดนเพื่อนทิ้ง เสียใจมากเราไม่รู้ว่าเราทำไรผิด กลุ่มเรามี6คน ก็อยู่กันเป็นคู่ๆนะ แต่พอมาพักหลังเพื่อนสนิทเรามันก็เริ่มไปเล่นกับอีกคน เราหวงเพื่อนอ่ะ แล้วเรางอนกับมันบ่อยมาก แต่งอนกันไม่ถึงวันหรอก แล้วมีอยู่วันหนึ่ง พวกมันทำงานกลุ่ม เราก็อยู่กลุ่มเดียวกับมัน เราเห็นมันนั่งทำอยู่ เราเลยไปถามว่ามีไรให้ช่วยมั้ย มันบอกไม่มี เราก็เลยไม่ได้ช่วย แล้วมันก็มาหาว่าเราไม่ช่วย พอมันทำกันเสร็จมันก็ไปเล่นกันแล้วก็ไม่ชวนเรา ปล่อยให้เรานั่งอยู่คนเดียว เราเลยกลับบ้านก่อนมัน แล้วก็งอนกับมันไป8วัน เราเลยไปเขียนข้อความบางอย่างในหนังสือเรียนมัน เราเขียนประมาณว่าเราหวงมัน ไม่ค่อยอยากให้มันอยู่ใกล้คนอื่น แต่เราไม่ได้ชอบมันนะ เราไม่ชอบเวลาที่งอรกับมัน เพราะเราเหงา แล้วมันก็เปิดไปเจอ มันอ่าน มันก็รู้ว่าเราเขียน แล้วหลังจากนั้นมันก็ไม่ค่อยเล่นกับเรา แล้วพวกมันก็ทิ้งให้เราอยู่คนเดียวตลอด เราเสียใจมาก เราร้องไห้ เครียดจนสิวขึ้นเต็มหน้าผาก แต่มันไม่เคยเข้าใจเราเลย เราเป็นคนทุ่มเทได้ทุกอย่างให้กับเพื่อน เวลามันมีอะไรให้เราช่วย เราก็ช่วยมันทุกอย่าง แม้แต่บอกข้อสอบเราก็บอกมัน ไปเที่ยวเราก็เลี้ยงมัน เราต้องการแค่ความจริงใจอ่ะ ให้กันไม่ได้หรอ ถ้าต้องการใจก็ต้องแลกด้วยใจ เราให้ใจกับเพื่อนทำไมเพื่อนไม่ให้เรา เราต้องทำยังไง เรามีไรจะบอก ถ้าเกิดแกเปิดมาเห็นกระทู้นี้ ก็ขอให้อ่านคห.นี้ด้วยนะ เรารักแกนะ แกเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด เราขอโทษที่เราเคยทำผิดไป ทำให้แกลำบากใจ ที่เคยเป็นคนงี่เง่า ขี้งอน บ้าบอ และหลายอย่าง แต่เราอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เรารู้ว่าเวลาแกอยู่กับมันแกคงมีความสุขกว่าอยู่กับเรา แต่เราเชื่อว่าความรักแงฝะความจริงใจที่เราให้แก ไม่มีใครเทียบได้เลย กลับมาเป็นเพื่อนที่น่ารักคนเดิมยองเค้านะมีน

สวัสดีจ้า
เราอยู่ ป.6 นะ ชื่อ มายจ้า เรามีเพื่อนอยู่ 6 คนที่สนิทกัน ถ้ารวมเราด้วยก็เป็น 7 และ 2 ใน 7 คนนี้จะมีคนที่เพื่อนให้ความสนใจมากๆอยู่ เพราะเขามีเงิน หรืออะไรเราไม่รู้นะ และเราเป็นคนค่อนข้างเงียบมาก ถ้าไม่มีใครชวนคุยเราก็แทบไม่ชวนใครคุยเลยเหมือนกันเพราะเราไม่มีหัวข้อบทสนทนา แต่เราจะเป็นคนที่ชอบนำ ชอบ พรีเซนงานหน้าห้อง จนเพื่อนๆหลายๆคนก็ชื่นชมยินดีให้กับเรา แต่เพื่อนสนิทเรา ?? พวกเขาทำหน้าไม่พอใจ ซ้ำยังเอาเราไปนินทาลับหลังว่าเรา 'อวดเก่ง' OK เรายอมรับว่าการกระทำของเรามันก็ไม่น่าจะต่างกับคำว่าอวดเก่งหรอก แต่เป็นเพื่อนกันทำไมไม่บอกกันตรงๆ ข้อเสียเรามีเยอะมาก ขี้แง ขี้น้อยใจ โกรธง่ายแต่เราหายไวมาก ประมาณนี้ เพื่อนๆกลุ่มของเราก็ไม่ชอบพวกขี้แง ?? เราเลยพยายามปรับตัวใหม่ และทุกๆครั้งที่เราเดินไปทานอาหาร กลางวัน ทุกคนจะมีคู่ของตัวเองและเราเป็นคนเดียวที่เดินท้ายสุด (เดินตามหลัง) เหมือนเราไร้ตัวตนมาก แต่เมื่อมีงานกลุ่ม งานนำเสนอ เหมือนพวกนั้นจะเห็นแก่ผลประโยชน์เรามากกว่า พอพวกนั้นไม่ช่วยงานในกลุ่มเราก็สั่ง พวกนั้นไม่พอใจก็ไปนินทาอีกว่าเราเป็นพวก'ชอบสั่ง' อวดเก่ง อ่า เรายอมรับและไปขอโทษเพื่อน จนหลังๆ เพื่อนเอาเราไปเปรียบเทียบเรากับคนอื่นว่า คนนั้นดีกว่า วาดรูปสวยกว่า และเราเป็นคนที่เกลียดมากเลยการเปรียบเทียบ เพื่อนนินทานะแต่เราไปได้ยินเข้า 5555 เราก็เลยประชดกลับไปว่า 'ใช่ เค้ามันวาดรูปไม่สวย' นี่คือต้นเหตุที่ทำให้เราโดนเพื่อนทิ้ง เราเสียใจมากนะ ที่เพื่อนตอบกลับมาว่า "ใช่แกวาดรูปไม่เห็นสวยเลย" แบบว่าท้อเลย เป็นเพื่อนกันน่าจะรู้นิสัยกันนะ และถ้ามาพูดตรงๆเราจะไม่คิดอะไร แต่กลับไปพูดให้คนอื่นฟังแล้วเราได้ยิน หลังจากนั้นเพื่อนทุกคนก็โกรธเราหมเลย เราง้อ ขอโทษ เพื่อนก็ไม่คุยด้วย และเอาเราไปบอกคนอื่นๆว่า เรานิสัยไม่ดี อะไรอย่างนี้ และเราโดนด่ามาก โดนเพื่อน Anti ไม่มีใครมาถามเราเลยนะว่าจริงหรอ เป็นจริงหรอ เราก็นั่งเงียบๆอยู่คนดียว เพื่อนก็เริ่มเอาเราไปนินทาใน Facebook ด่าเรา ตอแหล หน้าด้าน บลาๆๆ เราเสียใจมากทั้งๆที่เราแคร์เพื่อนขนาดนั้นแท้ๆ และเราก็มานั่งคิดว่าทำไมเพื่อนในกลุ่มเวลางอลน้อยใจมีแต่คนไปง้อแต่เราเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับสิทธิ์นั้น เราท้อมาก พอเราโพสว่า 'อย่ามองโลกในแง่ร้าย' พวกนั้นก็จะเข้ามาด่าเราแหลกเลย หาว่าเราเล่นละคร คือเราด่าใครไม่เป็นแต่เราจะพูดตรงๆไม่อ้อมค้อม เสียงเราเล็กอยู่แล้วก็หาว่าเราแอ๊บเสียง เราท้อมากๆเลยโดนด่าสารพัด จนเราไปปรึกษาครูว่า "ถ้าครูมีเพื่อนแล้วเพื่อนโกรธครูจะง้อยังไงคะ" ครูก็บอกว่า "เอาเลย เคลียตรงๆพูดตรงๆเลย แต่ของครูก็คุยกันปกตินะ" แล้วเพื่อนๆเราเห็นว่าเราคุยกับครู แต่เราปรึกษาครูดยที่ไม่บอกนะว่าเราโกรธกับใคร และพวกนั้นก็เข้าใจผิดคิดว่าเราฟ้องครูก็ด่าเราเพิ่มไปอีก!!!! เราโดนด่าโดนแกล้งโดนคนอื่นด่าด้วย อยู่คนเดียวเดินไปไหนก็จะมีแต่คนนินทาเรา จนวันนั้นแหละที่เราปรึกษาาครูนั่นแหละ ครูเราบอกว่า "ใครทำกับเราเขาได้อย่างนั้น" เราไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงนะ พอตกเย็นพวกนั้นโกรธกัน ร้องไห้กันคนละมุมเลย!! และทำให้เรานึกได้ว่า พวกเธอไม่ชอบคนขี้แงไม่ใช่หรอ ไม่ชอบคนนินทาไม่ใช่หรอ ไม่ชอบคนเรียกร้องความสนใจไม่ใช่หรอ !!!! แล้วทำไมพวกเธอมาเป็นเองละ พอกลับบ้านมาเราก็เล่น FB ปกติ เพื่อนคนที่ Anti เราก็โพสว่า "ใครทำกับเค้ายังไงเค้าจะทำมันให้ถึงที่สุดจำนะอีคนขี้ฟ้อง" เรารู้เลยว่าเป็นเรา555 แล้วก็มีคนไปคอมเม้นด่าเรามากมาย เราว่าต่างคนต่างอยู่ดีกว่า แต่พวกนั้นก็ยังเขียนด่าไม่เลิก เราก็ไม่อะไรละ 5555 เราเป็นของเราอย่างเนี้ย จะทำไมเราไปแคร์คนที่ยอมรับเราได้ดีกว่า ตอนนี้ก็มีเพื่อนใหม่แล้วบ้าๆบ้องๆเราเป็นคนพูดมากไปเลย5555 ด่ากันก็ด่าตรงๆ พอมาเจอกันอีกก็คุยปกติ เราดีใจมาก + พวกเราไปต่อ ม.1 ที่เดียวกันอีก ขอบคุณที่ยังมีคนที่ยอมรับเราได้ ส่วนคนที่ด่าเรา ก็ขอบอกเพื่อนๆททุกคนว่า "ปล่อยให้เขาบ้าไปคนเดียว" เถอะคะ เดี๋ยวเขาเบื่อเขาก็หยุดเอง ไม่ต้องไปสนใจ ถ้าทำได้ก็ลบเพื่อนลบความเป็นเพื่อนไปเลยทำเหมือนคนไม่รู้จัก ตอนนี้เราไม่ขี้แงแล้ว ออกจะกวนและเกรียนด้วย555 <3 ขอบคุณที่มีกระทู้ให้ระบายนะคะ ขอให้ทุกคนโชคดีค่ะ

โอ๊ย...ตั้งแต่ย้ายโรงเรียนเจอปัญหาเรื่องเพื่อนตลอดเลย ได้เพื่อนสนิทใหม่คนหนึ่ง ก็คบกันอยู่แค่2 คน แต่พอไอรวมกลุ่มกับเพื่อนอีก 3คน
แล้วก็สนิทกันอยู่ดีๆ เราก็ไปต่างประเทศ -เพื่อนสนิทคนเก่ามันก็ได้ทีขี่แพะไล่ จะบ้าตาย กลับจากต่างประเทศ ก็ได้รู้ข่าวร้ายมากอ่ะ ว่า-เพื่อนสนิทเก่ามันไปบอกพวกนั้นว่าเราแรดเรานิสัยไม่ดี แล้วกล่อมให้พวกนั้นเกลียดเรามากขึ้นทุกวัน กูถาม-หน่อยเหอะ...ตอน-โดนเพื่อนทิ้งใครอยู่ข้าง-.....

เราธรรมดาเกินไป ไม่ได้เป็นคนมีชื่อเสียง ฐานะที่บ้านก็ไม่โดดเด่น
ก็เลยไม่มีเพื่อนหน่ะ

อืม..ก็ไม่รู้ทำไง ก็อยู่ไปแบบไม่มีเพื่อนนี่แหล่ะ

เสียด้วยนะ

ผมมีเพื่อนรักคนหนึ่ง ก่อนที่เพื่อนรักผมจะทิ้งผมไป ผมกับเพื่อนรักไปไหนก็ไปด้วยกัน เดินกอดคอกัน ช่วนผมไปด้วยกัน พอเพื่อนๆๆอีนๆเห็นผมสนิกกันมาก เพื่อนอีนๆ ก็ว่าผมกับเพื่อนรักผม เป็นคู่เกย์กัน เป็นกระเทยเป็นผัวเมียกัน ทั้งๆที่ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมเป็นเกย์เป็นกระเทยเป็นผัวเมียกัน พอหลังจากนั้นเพื่อนรักผมรู้สึกอายมาก ผมก็บอกเข้าว่าอย่าคิดมากน่ะเพราะเราไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่า เพื่อนรักก็ไม่ฟังผม ทำร้ายผม ทำร้ายความรู้สึก เพื่อนรักผมก็ทิ้งผมไป ไปไหนก็ไม่ชวนผมไปด้วย เพื่อนรักผมช่วนเพื่อนอีนๆไปกับเข้า เดินก็ไม่กอดคอกัน และเพื่อนรักผมก็ไม่ให้ผมอยู่ไกลเข้า เพื่อนรักก็ไปคบกับเพื่อนคนอีน ผมรู้สึกเสียใจมากในชีวิต ผมรู้สึกเหงามาก รู้สึกเจ็บมาก ผมไม่เคยโดนแบบนี้เลยมาก่อน ต้องมาทรมาน มาเจ็บใจ มาซึมเซ่า อยู่คนเดียวคิดมาก ผมพยายางจะทำให้เพื่อนรักกลับมากเหมื่องเดิม แต่ผมพยายางแค่ไหนก็เท่าเดิมอยู่ดี ผมก็หมดความพยายาง ผมต้องกันความช่วยจากใครสักคนเพือให้เพื่อนรักของผมกลับมากเป็นเพื่อนอีกครั้ง ผมไม่รู่ว่าใครจะช่วยได้บ้าง ต้องนี้ผมเหงามากกก ผมหมดความอกทน

เราก็โดนเพื่อนทิ้ง เมื่อก่อนมีอะไรทุกบอกเราหมด เเต่ตอนนี้เพื่อนใหม่เข้ามาในกลุ่ม เเล้วเราก็โดนทิ้งไปเลย พื่อนไหม่นินทาเรากับเพื่อนสนิทมันเจ็บมากเลย เราพยายามที่จะสนิทกับเพื่อนไหม่เเต่เขาก็ว่าเราเสเเสร้ง เราไม่เหลือใครเลย

เราก็โดนเพื่อนทิ้ง เมื่อก่อนมีอะไรทุกบอกเราหมด เเต่ตอนนี้เพื่อนใหม่เข้ามาในกลุ่ม เเล้วเราก็โดนทิ้งไปเลย พื่อนไหม่นินทาเรากับเพื่อนสนิทมันเจ็บมากเลย เราพยายามที่จะสนิทกับเพื่อนไหม่เเต่เขาก็ว่าเราเสเเสร้ง เราไม่เหลือใครเลย
เอาจริงๆนะ ที่เธอโดนกับที่เราโดนเหมือนกันเลย เเล้วนิสัยเธอกับเราก็น่าจะคล้ายๆกันคือขี้งอล โกธรง่ายหายเร็ว

เราอยากระบายมากนะ คือเราเพิ่งเข้าม.1มามีแต่เพื่อนเก่า3คนแต่ละคนต่างก็ไปมีเพื่อนใหม่หมดแ้ว เหลือเรา เราก็ไม่รู้จะทำยังไงที่นี้มีเพื่อนคนนึงมาหาเรา คุกะเราช่วยเหลือเรา ดูและเรา และมีสิ่งต่างๆที่เหมือนกันมาก แล้วเราก็เริ่มสนิทกัน จากนั้นก็มีเพื่อนเข้ามาอีกสองคน แล้วพวกเราสี่คนก็ตั้งเป็นกลุ่ม ที่รักมากพวกเรามอะไรคอยช่วยเหลือกนตลอดเพียงแต่ เพื่อนคนนึงนั้นได้แยกกลุ่มออกไปอยู่กะอีกกลุ่มนึงตอนเทอมสอง พวกเราสามคนก็ไม่ว่าอะไรเพราะพวกเราอาจใส่ใจเขาดูและเขาน้อยเกินไป แล้วก็มีการทดแทนเพื่อนคนนี้โดยมีเพื่อนอีกคนที่ไม่มีเพื่อนเลยเข้ามาแทน เราก็ไม่ได้ยินดีนะ แต่ก็รู้สึกสนุกเวลาอยู่ด้วยกัน พอเวลาเริ่มผ่านไป เพื่อนคนนึงก็สนิทกับคนที่มาใหม่มาก เหลือเรากับคนแรกที่เป็นเพื่อนเรา พวกเราก็ไม่ว่าอะไร ผ่านไปไม่นานเพื่อนของเราทั้งสามคนก็สนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน พอเราชวนกลับบ้านก็ไม่กลับ กลับด้วยกัน เราเดินคนเดียวตลอด พอตอนนี้ เพื่อนคนแรกที่สนิทกับเรา และคนที่เข้ามานานแล้วก็สนิทกันมากขึ้นช่วยเหลือกัน คุยกันสนุกสนาน และคนที่เข้ามาใหม่ก็สนิทกันมากขึ้น ตอนนี้....เราไปไหนมาไหนคนเดียว คุยอะไรก็ไม่ค่อยฟังเราเท่าไหร่ เราเลยน้อยใจแต่ก็พยายามที่จะชวนคุยและอยู่ด้วยกันให้มากที่สุด จนตอนนี้...เราไม่ได้เดินด้วยกัน นั่งด้วยกันนานมาก แถมเรายังไม่ได้คุยกัน หัวเราะด้วยกันอีก เราอยากหายไปจากโลกนี้

เคยโดนจน(ชินชา)แล้วหละมั้งค่ะ
เราอยู่มัธยมต้นมีเพื่อนที่ห้องอยู่3คนที่รู้จักกันใหม่ก็ดีใจที่มีเพื่อนใหม่กับเขาเสียที
กินข้าวกลางวันที่ห่อไปโรงเรียนด้วยกันเดินไปไหนด้วยกันรู้สึกมีความสุขมากๆ
วันนั้นเป็นงานของทางโรงเรียนพวกมัน3คนหายไปไหนก็ไม่รู้เลยไปหาเพื่อนเก่าที่อยู่ห้องต้นๆ
เราเป็นคนชอบการ์ตูนและด้วยไม่มีที่ระบายเลยนั่งคุยกับเพื่อนเก่า
วันถัดมาก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันแตกต่างจากเมื่อก่อน
หลบหน้าบ้าง.....ไม่คุยด้วย....เมินเฉย.....แสดงออกอย่างชัดเจน..........เราก็โดนทิ้งอย่างเจ็บปวดเลย (ทำอะไรผิด)มารู้ทีหลังว่าทำไมถึงเกลียดกันนักเหตุผลเพราะว่า
.....เรามัน.......บ้าการ์ตูน.......

เรามีเพื่อนอยู่คนนึง ซึ่งเราคิดว่าเราเข้าใจกัน สนิทกันมากเพราะนิสัยคล้ายกัน แต่ต่างกันที่ว่าเพื่อนเราจะไม่พุดเวลาโกรธใคร จะเก้บไว้เงียบๆ ส่วนเราเป็นคนพุดตรงๆ ซึ่งเป็นนิสัยที่ไม่ค่อยดีนัก แต่เราคิดว่าการพุดออกไปตรงๆมันจริงใจกว่าที่เก้บมานินทาเพื่อนทีหลัง ซึ่งนิสัยแบบนั้นเราไม่ชอบ ใรกลุ่มเรามีกัน หกคน เราคิดว่าเราสนิทกับ A มากที่สุด อย่างที่บอกไปข้างต้น แบบเดินไปไหนตัวติดกันตลอด อยุ่มาวันนึง เริ่มห่างๆเราไม่รุ้เหมือนกันเพราะอะไร Aพุดกับเราน้อยลง มาเดินเกาะแขนกันไม่มีอีกแล้ว เวลาชวนคุยตอบเราสั้นๆ พวกเฟสไม่เคยทักเลย ตอนนี้ปิดเทอมอยุ่ปกติจะทักพวกโซเชี่ยวมาหาตลอด แต่นี่ไม่มีเลย เราเกบกดตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว ก้แบบไม่ได้ไร้ความรุ้สึก มันเจ้บนะแต่ต้องเกบไว้ข้างใน เพื่อนเปลี่ยนไปก้รุ้ว่าสนใจคนอื่นมากกว่าแล้ว ตีตัวห่างจากเรา ทำไมวะ วันดีดีที่เคยมีลืมหมดแล้วหรอ มีแต่้รามราจำได้ใช่มั้ย เกลียดตัวเองที่ยังซื่อสัตย์ รออยุ่ตรงนี้ เจ้บมาเกือบจะปีละต้องทนแค้ไหนวะ เหมือนยุคนเดียวบรโลก ไม่มีอีกแล้วความสำคัญ ไม่ร่ารุ้จักกันแต่แรก นี่หรอสิ่งตอบแทนจากคนที่เรียกว่าเพื่อน

T_T เวลาเปลี่ยนคาบชอบไม่รอเรา หรือบางครั้งทันอยู่แต่เพื่อนมันจะอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มเสมอ ส่วนเราจะเดินคนเดียวอย่างโดดเดี่ยวอยู่หลังเพื่อน แถมยังต้องได้เดินกลับหอคนเดียวอีก เพราะเพื่อนมันกลับมาก่อนเราทั้งที่ไม่ได้บอกเราก่อนว่าจะกลับ เพื่อนบางคนก็นัดกันไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ตอนวันเสาร์ อาทิตย์ แต่ไม่เคยชวนเราเลยยยย ฮือออ T_T

ชะตากรรมเดียวกัน มันทำให้เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียว

ขอระบายหน่อยนะ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราเล่นเฟสอยุดีๆ ก็เหลือบไปเห็นเฟสเพื่อนสมัยประถมแล้วนึกอยากแกล้งถล่มไลค์ ก็เลยไปหน้าเฟสมันแล้วเราก็ไปเห็นโพสที่เพื่อนๆห้องเดียวกันสมัยประถม นัดกันไปเลี้ยงรุ่นแต่ไม่มีใครแท้กเรา (เหลือเรากับเพื่อนอีก2คน) เราอยากถามพวกมันว่ามันลืมเราแล้วใช่มั้ย เราไม่สำคัญกับพวกเทอใช่มั้ย ??????

ตอนแรกเราอยู่กับเพื่อนเราที่เคยเรียนตอนประถมมาด้วยกันพอขึ้นมาม.3เรากอไปสนิทกะเพื่อนใหม่อีกคนเรากออยากจะยุกับทั้ง2คนเลยทำให้เขาสองคนสนิทกันไปด้วยและกอทำสำเร็จตอนนั้นเรารักกันมากแต่พอขึ้นม.4เพื่อนสนิทคนแรกของเราไปเรียนที่อื่นและก็เหลือแค่เรา2คนกะเพื่อน เทอมแรกเรากอยังสนิทกันเหมือนเดิมพอตอนปลายเทอม1เขาเริ่มไปสนิทกับเพื่อนกลุ่มใหม่และกอชวนเราไปยุกลุ่มนั้นซึ่งเรากอไปเพื่อนเราเปนคนที่เฮฮาปารตี้คุยเก่งแต่เราเปนคนเงียบๆแต่เพื่อนกลุ่มใหม่เขาเปนกลุ่มที่สนุกสนานเฮฮาคุยเก่งเขาเคยไปติดกะเพื่อนในกลุ่มนั้นมากเดินกับคนนั้นตลอดแต่เรากอไม่โกรธหรอกแต่ยอมรับน่ะว่าแอบน้อยใจนิดๆเราเปนคนไม่ค่อยโกรธตามใจเพื่อนตลอดไม่ค่อยขัดเพื่อนเลยแต่เขากอยังสนในเรายุน่ะบางทีเรากอเดินคนเดียวแต่เพื่อนๆคนอื่นเขาเดินไปคุยไปแต่เรากอไม่รุ้ว่าจะไปคุยไรเพราะว่าเปนคนคุยไม่เก่งบางทีเพื่อนเรากอโกรธเราแต่กอเรื่องเล็กๆน้อยกอโกรธเราแต่สักแปปมันกอหายแล้วชอบนิสัยมันตรงนี้มันกอไม่ค่อยโกรธง่ายหลอกและกอหายเร็วด้วยตอนม.3นี้แทบจะไม่มีเรื่องให้โกรธกันเลยล่ะแต่พอมาตอนม.4เรื่องเล็กๆมันกอโกรธแต่กอยังหายเร็วเหมือนเดิมเรากอง้อใครไม่ค่อยเปนมันโกรธมันกอหายเองอ่ะกลุ่มใหม่ที่เรากับเพื่อนไปยุอ่ะมี8คนเปนคู่พอดีแต่ว่าในกลุ่มนั้นมีเพื่อนคนนึงมีปันหากับคนในกลุ่มตอนเทอม2อ่ะพอเข้าม.5เพื่อนคนที่มีปันหากอลาออกไปซึ่งกลุ่มเรากอเหลือ9คนเพื่อนสนิทของเรามันคงเบื่อเรามากอ่ะมันเลยทิ้งเราไปหาเพื่อนอีกคนไม่สนจเราเลยพอเราไปนั่งข้างมันกอย้ายหนีเราไปแต่มันกอพูดกับเราน่ะแต่พูดกันเหมือนแค่คนรู้จักไม่ใช่เพื่อนสนิทอีกต่อไปแล้วอ่ะช่วงเปิดเทอมเราเครียดมากเลยวันแรกยังพอไหวพอมาวันที่2เรากอเดครียดสุดๆจนร้องไห้เลยล่ะเราควรทำไงดีเรากอยังอยากเปนเพื่อนสนิทกับมันยุน่ะแต่มันเบื่อเราแล้วอ่ะเพื่อนๆคนอื่นเขาคุยเก่งไม่เงียบแบบเรา เราเข้าใจน่ะว่าเมื่อคนเราเจออะไรที่ดีกอคงต้องเลือกที่จะไปแต่เรากอไม่เคยที่จะโกรธมันเลยที่บางทีสนใจเพื่อนคนอื่นมากกว่าตอนนี้เราเครียดมากไม่อยากไปร.ร.เลยไม่มีเพื่อน เปนเรานี้มันน่าเบื่อมากใช่ไหม

มีเพื่อนอยู่คนหนึ่งแต่คงเพราะเขาเป็นคนที่ผ่านโลกอะไรมาเยอะทำให้การอยู่คนเดียวไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา จนกระทั่งได้มาสนิทกับเขาอย่างจริงจังแถมเพื่อนรอบตัวส่วนใหญ่เป็นเพื่อนที่สมควรคบแบบผิวเผินเพราะนิยมการนินทาและเน้นการจับกลุ่มเพื่อหวังทำงานให้ผ่านชั้นไปกเท่านั้น เวลาในแต่ละวันจึงหมดไปกับเพื่อนคนนี้มากแต่ก็มีความสุขมากด้วย แม้เขาจะเอาแต่ใจในบางครั้งชอบบ่นและด่ามาในบางทีแต่ก็รู้สึกว่าไม่ใช่อุปสรรคใหญ่อะไรสำหรับการคบเป็นเพื่อนที่ต้องมีปัญหาตามมาอยู่แล้วสำหรับคนที่สนิทกัน แต่วันหนึ่งเขาก็ขอลดระดับความเป็นเพื่อนไปเองเพราะทัศนคติที่เขาอาจจะมองว่าตัวเราเองมีแฟนและเคยมีเรื่องที่ทำให้แฟนของเรากับเพื่อนคนนี้เคยมีปัญหากันซึ่งต้นเหตุมาจากเราเองและมีอีกหลายเรื่องที่เป็นเรื่องเฉพาะของเรากับเขาที่มีบางอย่างคิดไม่เหมือนกันและสร้างความลำบากใจให้แก่กันโดยอาจจะรู้หรือไม่รู้ตัว พอนานวันไปเมื่อหนักเข้าหลายๆเรื่องเขาจึงเป็นฝ่ายขอลดระดับความสัมพันธ์แต่ไม่ได้โกรธกัน ทำใจลำบากมากแม้ว่าจะยังทำงานร่วมกันแต่ก็รู้สึกว่ามันแปลกๆ ทำใจอยู่หลายวันแต่ก็คิดว่าหากนี่คือการตัดสินใจของเขาก็สมควรที่จะต้องเคารพการตัดสินใจของเขาเช่นกัน การไปยื้อหรือขอร้องให้กลับมาเป็นแบบเดิมถึงกลับมาได้แต่ใจของเขาคงไม่ยินดีที่จะไปแบบเดิม พยายามบอกตัวเองว่ายังดีที่คุยกันได้อยู่แม้จะห่างเหินกันไป แม้ไม่ได้เล่นหัวกันอย่างแต่ก่อนก็ตาม

ปล. ขอบคุณกระทู้ที่ตั้งให้มาระบายนะคะ ได้เห็นเรื่องราวของคนหลายๆวัย ขนาดตัวเองอายุใกล้เรียนจบยังไม่วายมีปัญหาอะไรแบบนี้ คิดแล้วก็ปลงจิต

คืออ สนิทกับเพื่อนมาตั้งเเต่ ม1 จน ม2เทอม2 เราทะเลาะกันเรื่องที่ไร้สาระมากคือเราพูดถูดทำถูกเเล้วอะเเล้วเพื่อนมาเถียงเเล้วพอรู้เรื่องจริงๆคือเเบบเพื่อนผิดไงเเบบหน้าเเตกอะะะ คืออีกอย่างงอะเราเป็นคนยอมเพื่อนอะะะ เเบบให้เพื่อนเต็ม100 อะะ เพื่อนต้องการอะไรให้หมดยอมเสียสระ เพื่อนผิดยอมรับผิดให้เพื่อนอะะ เลยเเบบอยู่ดีดีก็ไม่คุยกับเราา เเล้วเเบบก็สั่งให้เพื่อนผู้หญิงทั้งห้องไม่ให้เล่นกับเราาคือเราก็ไม่เเคร์ไงเเบบเพื่อนผู้ชายก็มีเพื่อนผู้ชายให้เต็มร้อยกว่าเพื่อนผู้หญิงงเยอะอะะะ เเล้วพอผ่านมา2-3อาทิตย์ เพื่อนๆก็เริ่มมาคุยกับเราาาเเต่เพื่อนคนที่ทะเลาะกับเรายังไม่คุยนะะ เขาโกรธเรามาตลอดอะะคือเราก็ไม่เคยโกรธเพื่อนเลยนะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่เคยคุยกันเลยยยอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดอะะะ จน ม3 เทอม2 เพื่อนก็เเนะนำให้ไปคุยๆกันซะจะจบม3เเล้วไรเงี้ยะ เออเเบบก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมสนิทกันมากกว่าเดิมอะะเเบบรักกันมากกก คุยกันทุกวันนนไปไหนไปด้วยกันตลอดคือออ ขาดกันไม่ได้เลยอ้ะะะ เเล้วพอจบม3 เราก็ไปต่อ ม4 โรงเรียนเดียวกันนห้องเดียวกันอีกก คืออ ก่อนเปิดเทอมก็เบบสัญญาไว้กันอย่างดีนะว่าไป โรงเรียนด้วยกันนนะไปพร้อมกันนะเงี้ยะ เเบบวันเเรกก็ไปโรงเรียนด้วยกันเเหละ สนิทกันเหมือนเดิมม เเล้วพอมาวันที่สองเขาชวนเพื่อนต่างห้องไปโรงเรียนด้วยกัน คือเพื่อนต่างห้องก็จบโรงเรียนเดียวกันมาเเหละ เออ เเล้วพอเราไปจอดรถหน้าบ้านเพื่อนนะคือเเบบเหวออ เลยอะะะ เเบบเพื่อนบอกว่ากูไปกับเพื่อนอีกคนนะ เราเเบบเริ่มหวิ่วๆเเล้วอะะ ยังไงวะมันจะสื่ออะไรป่าววต้องการจะเเกล้งอะไรป่าวว เเล้วพอถึงโรงเรียนนะะ เพื่อนเขาก็เดินกัน2คนไม่เเบบไม่สนใจเราเลยย เราก็ต้องเดินหงอยอยู่คนเดียวอะะ เเล้วพอขึ้นห้องเรียนก็มาคุยกับเราเงี้ยะ เเล้วพอพักกินข้าวเขาก็ทิ้งเรา เป็นเเบบนี้ทุกวันอะะะ โคตรเจ็บจริๆ คิดทุกวันอะร้องไห้ทุกวันนอะะะ ไม่เคยเจอเลยเพื่อนเเบบเนี้ยะ !!!

โดนเพื่อนทิ้งมันดรามายิ่งกว่าโดนแฟนทิ้งอีกนะ คือเพื่อนเรามันออนเฟสกันดึกำง เราก็ออนนะทักได้ตลอด แต่มันไม่เคยทักเราเลยอ่ะ กลุ่มเรามี6คน พวกมันก็คุยด้วยกัน4คน เราก็ไม่รู้มันคุยไรกัน พอตอนเช้ามันก็นัดกันมาโรงเรียนพร้อมกัน เราก็หงอยอ่ะ คือเมื่อวานก็คุยกันอยู่แต่ก็ไม่นัดเรา แล้วมันก็ชอบพูดเรื่องอะไรที่เราไม่รู้เรื่องอ่ะ พวกมันก็คุยกัน5คน เราก็นั่งอยู่คนเดียว ก็ไม่มีใครสนใจเราอ่ะ เหมือนกับว่าเวลาไม่มีเราอ่ะ พวกมันดูมีความสุขมาก บางทีเราก็อยากคุยด้วยนะ แต่มันไม่รู้จะคุยไรอ่ะ พอเราจะพูดด้วยมันก็เงียบกัน เราไม่รู้จะทำไง ในกลุ่มอ่ะเราเก่งอังกฤษ แล้วเวลาครูสั่งการบ้านพวกมันก็มาถามเรา บางคนก็ลอก เราก็ไม่เคยปฏิเสธ แต่พอเราหมดประโยชน์ก็ถีบหัวส่ง เวลามีความสุขกันพวกมันก็ไม่เคยเห็นหัวเราเลย หัวเราะกันคิกคักๆ แต่เราทำหน้านิ่งเฉยๆ มันก็ไม่เคยชวนเราคุยเลยอ่ะ มีเวลาเพื่อนคนอื่นงอนไรเงี้ย มันก็ง้อกัน แต่เวลาเรางอน มันก็เฉยๆ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็มีเพื่อนสนิทในกลุ่มคนนึงนะ เรายอมให้มันทุกอย่าง หิวน้ำเราก็ซื้อให้ อะไรก็ทำให้ แต่มันก็ทำเหมือนไม่เห็นค่าเราเลยอ่ะ เหมือนเราเป็นหมาหัวเน่า เวลามีประโยชน์ก็มาหา แต่พอหมดประโยชน์ก็ทิ้งเรา ใครบอกว่าให้ความจริงใจแล้วจะได้ความจริงใจตอบแทน เราไม่เชื่ออีกแล้ว เพราะว่าให้ไปเท่าไรก็ไม่เคยได้กลับมา มีแต่สูญเปล่า

เราก็เหมือนกันไม่เคยสนใจเราเลยสงสัยเพราะเราพูดไม่เก่งมัง

เหมือนกันเลยรู้สึกแย่มากๆ เหมือนหมาหัวเน่าเลยล่ะ เฮ้อออ ได้แต่ร้องไห้คนเดียว

เหมือนกันเลย

เราเกลียดเพื่อนอยู่ประเภทนึงค่ะ ประเภทที่ว่าอยู่กับเรานินทาเพื่อนอีกคนที่เราบอกว่าไม่ชอบ พอไปอยู่กับอีเพื่อนคนที่เรานินทากลับทำตัวสนืทกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดจนลืมเรา แต่พอไม่พอใจอะไรก้อมานินทาเพื่อนคนนั้นให้เราฟังอยู่ตลอด แล้วก็ชอบว่าเพื่อนคนนั้นนิสัยไม่ดีแบบนั้นแบบนี้ จนมันลืมมองตัวองไปว่านิสัยของตัวมันก็เริ่มเหมือนมันเข้าไปทุกทีนิสันไม่ดีเหมือนกันตามๆกันไป ไม่ชอบเลยค่ะเพื่อนแบบนี้เหมือนเป็นนกสองหัวยังไงก็ไม่รู้ เฮ้อออ คิดถึงเพื่อนกลุ่มเก่ามากๆเลยค่ะอยู่ด้วยกันแล้วแฮปปี้มาก

ขอระบายหน่อยนะคะ คือตอนนี้เรายุม3โดนเพื่อนทิ้งตอนแรกเรานิสัยไม่ดีมันกะเลยมาบอกก็ปรับความเข้าใจกันได้เรารุสึกว่าดีขึ้นเยอะเลยละพอสองสามวันผ่านไป มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วมันชอบนินทาเราแขวะในเฟส คือแบบเราเป็นคนใจร้อนเหนแบบนั้นก็ไปเคลียกันอีกมันบอกว่าไม่ได้ด่าแต่ในใจก็ไม่เชื่อนะ ก็ปล่อยไปแต่วันผ่านมามันยิ่งกว่าเดิมอีกคือมันจะมีพวกเดียวกันยุ2คน นินทราตลอดเลยเวลายิ้มให้กะทำหน้าไม่รุไม่เหนอะไรเลยพยายามจะหลบหน้ามาหลายครั้งละแต่ที่หนักที่สุดคือ มันยุกลุ่มเดียวกับเราคือกลุ่มเรามีคนเยอะมันกะชอบเล่าให้คนอื่นฟังชอบจับผิดทุกอย่างที่ทำตลอดเลยๆเลยและกะชอบเล่าให้กลุ่มอื่นฟังด้วย เรียนพิเสดกะเรียนด้วยกัน เรากะเลยแยกออกมายุกับห้องอื่นดีกว่าก็ชอบจับผิกอีกละ คือแบบเห็นหน้ามันก็จิตตกหล่ะ เรารุว่าตอนนี้เราเปนโรคซึมเส้าไปเรียบร้อย คือตอนนี้ไม่มีเพื่อนแท้สักคนเลย ยุในกลุ่มรุสึกเหมือนเป็นส่วนเกินมากๆๆๆ คิดออกจากกลุ่มยุแต่ไม่รุจะไปกลุ่มไหนดีเพราะเราไม่ค่อยสนิทกับกลุ่มยุแล้วแต่ไม่ได้หยิ่งนะแบบใครสนิทจะคุยด้วยแต่ตอนนี้ไม่มีสักคนคือเราแคร์ความรุสึกคนอื่นมากๆจิตอ่อนไหนมาก จิตตกมากๆๆๆ แต่ไม่อยากบอกไคเลยมาระบาย เครียดค่ะไคมีวิทีหายเครียดหรือมีปะสบกานคล้ายๆกัน อยากให้บอกหน่อยค่ะถ้าเจออย่างนี้ท่านทำอย่างไรกัน

โดนเหมือนกัน โดนทิ้ง ไปไหนไม่เคยเรียก ปล่อยให้เดินต่อท้ายตลอด

ฮรือออออออว์ ผมพึ่งโดนมาหมาดๆเลยอ่ะ โคตรเจ็บ

เราก็โดนนินทาลับหลัง โดนด่าลอยๆ เราเองก็ยอมรับว่าเคยทำผิดไป เเละพร้อมที่จะเเก้ไข เเต่ไม่มีใครเคยให้โอกาสเราเลยสักครั้ง เเต่เราคงโทษใครไม่ได้ เเต่
อยากจะให้รู้ว่าเราสำนึกเเล้วจริงๆ เเละอยากให้หยุดด่า ว่าเราได้เเล้วเราก็มีจิตใจนะ

เรานะ เวลามีการบ้านอะไรที่พวกเค้าทำกันไม่ได้ก็มาขอลอกเรา พอลอกเสร็จก็ไม่เห็นค่าจะเห็นค่าแค่ตอนมีงานอะไรที่ทำไม่ได้ เวลามีงานกลุ่มเราจะรู้สึกว่าเพื่อนเราเยอะมาก เหอๆ แต่ที่จริงแล้วก็เข้ามาหาแค่งานมาให้เราทำงานให้ไม่เคยเข้ามาหาเราด้วยใจจริง ไม่เคยตอบอะไรเราซักอย่างเวลาที่ถามอะไรไป ชอบเมินเรา เหอๆ เราเจ็บจนชินละ เพื่อนผู้ชายดีกว่าผู้หญิงนะเราว่า เวลาบอกให้รอ พวกเค้ายังรอโดยไม่อิดออดแต่ผู้หญิงพอบอกให้รอก็ชักสีหน้าใส่เรา เหอๆ เราเสียความรู้สึกอะ มีค่าแค่เวลามีงาน เหอๆ

เราก็ไม่มีเพื่อนเลย เรื่องของเรามันยาวมากก
ตอนเราเข้า ม.1 เรามีเพื่อนที่อยู่รรเดียวกัน3คนแต่เราไม่ค่อยสนิท และเราเป็นคนคุยไม่เก่งเวลาอยู่ที่รรเราจะเงียบมากกว่า เพื่อนๆในห้องก็เรามองว่าเราเป็นคนเงียบๆ แต่จริงๆเราไม่ได้เงียบนะ เราออกจะเป็นคนพูดมาก มากกว่า แล้วมีเพื่อนคนนึงมานั่งใกล้เราเพราะตอนนั้นเปิดเทอมวันแรกเราไม่มีเพื่อนเราก็เรานั่งคนเดียว แล้วเพื่อนคนที่มานั่งใกล้เราเค้าก็ชวนคุยชวนไปกินข้าว แต่ก็อย่างที่บอกเราคุยไม่เก่ง เราก็คุยบ้างนิดหน่อย และเราก็เป็นเพื่อนกันแต่ไม่ถึงกับสนิท แต่พอนานๆไปเพื่อนคนนั้นก็ไปมีเพื่อนอีกคน เราก็ได้แต่เดินตามหลังเค้าไปเรื่อยๆ แล้วพอหลายอาทิตย์เรารู้ว่ามีเพื่อนคนนึงที่ทั้งห้องไม่ชอบ ห้องเรามี30คน ทั้ง29คนรวมเราก็ไม่ชอบมันเพราะนิสัยไม่ดี จากนั้นเราก็ได้แต่เดินตามเพื่อนคนแรกที่มานั่งกับเรา จากนั้นเราก็เริ่มห่างๆกับเพื่อนคนนั้นเพราะเค้าคงไม่ชอบเรา แล้วจนกีฬาสีเราก็ไม่มีเพื่อน เราไปเข้าไปคุยๆกับเพื่อนที่โดนเพื่อนเกลียด สมมุติว่าชื่อ D แล้วกัน เราก็เข้าไปคุยกับดี เราก็ไปเล่าให้ดีฟังว่าเพื่อนๆไม่มีใครชอบแกเลย แล้วดีก็เริ่มน้ำตาคลอ เราก็เลยบอกว่าอยู่กับเราก็ได้เราก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน จากนั้นเราก็เริ่มสนิทกัน จนเพื่อนๆในห้องรู้ก็ไม่ชอบเราไปด้วย เราก็อยู่กับดี มาตลอดกินข้าวกับมัน อยู่กับมันตลอดเลย พอคบไปนานเราก็รู้แล้วว่าทำไมเพื่อนในห้องถึงไม่ชอบมัน มันทั้งหลงตัวเอง ดูถูกคน อวดเก่ง พูดมากมขี้โม้ มีอีกเยอะนะขอเสียของมันเอาแค่คร่าวๆก่อน มีอยู่ครั้งนึงเรากับดีกำลังจะไปกินข้าวอยู่ดีก็เจอเพื่อนต่างห้อง เราก็เข้าไปคุยกับเพื่อนต่างห้องนั้นจนลืมไปเลยว่าเรายังยืนอยู่ตรงนั้นด้วย มันโม้นู่นคุยนี่กับเพื่อนต่างห้องเราก็ยืนรอมันอยู่ว่าเมื่อไหร่จะเสร็จจนมันคุยเสร็จเพื่อนไปแล้ว ถึงมาบอกเราว่า ไปกินข้าวกัน ดีต่างกับเราเพราะมันพูดมากคุยเก่ง เรียกว่าคุยเป็นชั่วโมงยังได้เลย ต่างกับเราที่ไม่เฟรนลี่คุยไม่เก่ง จริงๆเราก็คุยได้แต่เราคุยได้กับเพื่อนคนเดียว เราคุยเป็นกลุ่มไม่ได้เพราะมันแย่งกันพูด เราไม่สามารถพูดแทรกได้ ตอนนี้เราก็อยู่ ม.2แล้วมันก็เหมือนเดิม เราก็ไม่มีเพื่อนเลย แล้วตอนนี้ก็ถึงกีฬาสี มันชอบไปตีสนิทกับเพื่อนต่างห้อง แล้วก็น้อง ม.1 เราก็ได้แต่เดินตามมันไปเรื่อยๆ เราทนไม่ไหวแล้ว เพื่อนๆคนอื่นก็มีกลุ่มกันหมดแล้วถ้าเราเข้าไปเราก็เป็นส่วนเกิน เพื่อนทั้งห้องรู้หมดว่าเราไม่มีเพื่อน เวลาดีไม่มาโรงเรียนเราก็ต้องอยู่คนเดียว แต่เวลาเราไม่มาโรงเรียนมันมีเพื่อน แต่เพื่อนๆในห้องเราก็ไม่มีใครชอบมัน แอบนินทาลับหลังอีกต่างหาก เราคงต้องอยู่คนเดียวไปจนจบม.3นี่แหละ(ตอนนี้เราอยู่ต่างจังหวัด) แล้วพอม.4เราจะไปต่อทีกรุงเทพ แต่ไม่รู้ว่าจะได้เพื่อนดี หรือแย่กว่าเดิม

ปล.เรื่องเรายาวมากเลย

ขอพื้นที่ระบายค่ะ ตอนแรกๆก็อยู่กับเพื่อนผู้หญิงนี้แหละ อยู่กันปกตินะไปไหนไปกัน ไม่ค่อยทะเลาะกันจะชวนไปโน่นไปนี่อยู่ตลอดแต่พอเวลาผ่านไปนานๆก็รู้สึกเหมือนเราโดนเพื่อนเมิน คือ เราไปทำไรอ้ะ เรายังไม่ได้ไปทำไรเลยนะก็ปกติ ทำไมเมินเราละ แต่ก็มารู้ทีหลังอ้ะนะ ว่ามันไม่ค่อยอะไรกับเราตั้งแต่แรก เข้ามาหาเราเพราะงาน มีการบ้านอะไรทำไม่ได้ก็เข้าหาเราพอหมดประโยชน์ก็เขี่ยทิ้ง ? นี่เหรอความเป็นเพื่อนที่มอบให้กัน เวลาไม่สบายเคยห่วงกันมั้งไหม เราเหมือนอากาศเลยนะเวลาอยู่กะพวกเธออะ เราก็พยายามแล้ว แต่เหมือนเรามันไม่มีตัวตนเลย จนวันนึงเราเริ่มไม่ไหว เราก็เลยมาอยู่กับเพื่อนอีกกลุ่ม พอเวลามีงานก็แชร์กับเพื่อนกลุ่มใหม่ เพื่อนกลุ่มใหม่เรานี่นะพวกเค้าช่วยทำงานไม่มาเขี่ยงานให้เราทำ เราซะอีกที่ต้องไปถามงานพวกเค้า พวกเค้าดีกับเรามากๆเลยแหละ แต่มีอยู่วันนึงเรานั่งทำการบ้านกับเพื่อนกลุ่มใหม่อยู่ใช่มะ เออแล้วเพื่อนกลุ่มเก่าก็เข้ามาทักเราแล้วรอเราเฉยเลย ?ตอนแรกก็งงนะ พอมารู้ทีหลังว่ามันมารองานที่เราทำอยู่พอทำเสร็จมันก็บอกว่ากลับก่อนนะ ทั้งๆที่เพื่อนกลุ่มใหม่ยื้อมันด้วยคำพูดแล้วนะว่าได้งานแล้วไปเลยเหรอ พวกเพื่อนนั้นมันก็ยังไม่สนใจเลยแถมยังเดินหนีไปอีก ตอนนี้เราตัดสินใจแล้วหละ เราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับกลุ่มเก่าอีก เราไม่ไหวแล้ว ทำไมทำกับเราแบบนี้ทั้งๆที่เราจริงใจ.

ตอนนี้ก้มีปัญหาค่ะ เพื่อนไม่ค่อยคุยด้วยไม่ทักเท่าไหร่ เราก็ไม่รู้ไปทำไรให้เค้าอาจจะไม่ชอบนิสัยเรามั่งค่ะ เพราะมีคนบอกว่าหนุทตัวเหมือนเด็ก มั่นใจในตัวเองมากเเต่ไม่กล้าเเสดงออก เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เเตารู้เเล้วว่าผิดเราก็ขอโทด นะค่ะ สงสัยคงมีกรรมเเต่ชาติก่อนค่ะ เลยโดนเพื่อนทิ้งไปอยู่กับคนที่บอกว่าเกลียดมาก เราทุกข์ใจมากค่ะ เเต่ก็ไม่รุ้ทำไงพยายามคุยด้วยเเล้ว ยิ้มให้เเล้ว คงไม่มีทางเหมือนเดิมอ่ะค่ะ

ใช่!!!! โดนเพื่อนที้งเจ็บมากๆ สมัยมัธยมผมกับเพื่อนเดอะแก๊ง เราสนิทกันมากๆ ไปไหนไปกัน ถึงไหนถึงกัน เฮฮาปาตี้สนุกมากๆ จบม.ปลาย เราก็สัญญากันว่า "เพื่อนไม่ทิ้งกัน" พอขึ้นมหาวิทยาลัย ผมต้องแยกไปเรียนคนละที่กับเพื่อนเดอะแก๊ง ซึ่งระยะทางไม่ใช่อุปสรรคสำหรับผมที่จะไปหาเพื่อนเดอะแก๊งเลยสักนิด แถมไปหาบ่อยมากๆ ยังไงก็ไม่ทิ้งกัน ความสัมพันธ์ก็ยังดีมาตลอด แต่.. เดี๋ยวนี่รู้สึกเหมือนโดนเพื่อนทิ้ง เป็นคนที่ไม่เคยถูกนึกถึง รู้สึกโดนเหมือนโดนปล่อยเกาะ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ผมไม่รู้ว่าผมทำผิดอะไร ทำไมถึงเมินนนกันขนาดนี้ ให้เพื่อนเต็มร้อย แต่ดูเพื่อนให้เรากลับมา มันช่างน่าเศร้า ความสัมพันธ์ดีๆ คงมีแค่ในอดีต ณ ปัจจุบัน "เพื่อนทิ้งกัน"

ผมก็เคยโดนเพื่อนหักหลังครับ พูดไงดีล่ะ คือมันอาจจะเป็นเรื่องที่เข้าใจยากไปนิดครับ คืองี้ อ่านะ คือผมมีเพื่อนอยู่คนนึงครับ เป็นเพื่อนใหม่ คือผมขึ้นม.5 แล้วแบบ มีเพื่อนใหม่ย้ายมา ตอน ช่วงเปิดเทอมม.5 ไม่รู้เพราะอะไร คือมันเข้ามาแล้วทีแรก ก็ไม่ได้สนิทกันหรอกครับ อ่าา อยู่คนละห้องกันนะครับ แต่ที่รู้จักกันได้เพราะว่า มันรู้จักกับเพื่อนสนิทผมไง เลยแบบ พาไปแนะนำให้รู้จัก มันเรียนสาย ศิล ฝรั่งเศสครับ ส่วนผมเรียน ศิล คำนวน แล้วทีนี้ครับ ผม เห็นมันซ้อมเต้นครับ บีบอยนะ อยู่ทุกเย็น ที่ โรงเรียน ซึ่งผมก็ว่ามันเท่ดีนะ ผมเลยไปขอให้มันสอนให้หน่อย ทีแรก ผมไม่ค่อยชอบเลยนะ คือผมไม่เหมือนผู้ชายด้วยอ่ะ มีแต่คนบอกผมเหมือนเกย์ 5555 คือ ผมก็ให้มันสอนให้ ซึ่งตัวผม ก็ขยับยากเหลือเกิน คือมันก็ช่วยๆสอนผมทุกเย็นน่ะ จนคนอื่นมองว่าผมกับมันเป็นคู่เกย์กันล่ะ แต่พอผมเริ่มทำท่าอะไร ยกขาอะไรขึ้นได้หน่อย ผมก็แบบ ลองฝึกเองที่บ้านไรงี้ แล้ว ด้วยความที่มีช่วงนึง มันต้อง โชว์งานที่โรงเรียน มันก็ต้องซ้อมกับวงมัน ทำให้มันไม่ค่อยได้สอนผมอีก เลยเริ่ม รู้สึกเหมือนห่างๆกันไป นั่นไม่ใช่ปัญหาครับ แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่

คือ ผมก็รู้จักกับมันมาซักพักด้วยความที่ว่าอยู่ด้วยกัน บ่อยๆ ผมก็มีเรื่องเครียดอะไรรอยากระบายอะไรงี้อะครับ ผมเลยเล่าเรื่อง แฟนผมให้มันฟัง คือแบบเหมือนเชิงขอคำปรึกษาอะครับ คือแฟนผม เหมือนเค้าน่ะจะนอกใจผม แบบ เขาชอบคิดถึงแฟนเก่าอะไรงี้ แล้วชอบชวนผมทะเลาะบ่อยๆ คือผมก็รู้นะว่า เออเรื่องนี้ผมอาจจะมีส่วนผิดคือผมอ่ะ ไปปรึกษามันแล้วแบบ ดันเล่าเรื่องในมุมที่ไม่ดีของแฟนน่ะครับให้มันฟังแบบ อย่างเช่นแฟนผมแม่งงี่เง่าอะไรงี้ตามภาษาผู้ชายคุยกัน

แล้วคือว่าต่อมาไม่นานผมก็บอกเลิกแฟนผมครับ เพราะว่า เค้าชอบคนอื่น แต่คือเค้ามาบอกผมว่า ลองห่างกันดูมั้ย คือผม ก็ตัดสินใจบอกเลิกเลย เพราะว่า ผมก็พอจะรู้มาตั้งนานแล้ว แล้วคือผมก็รู้สึกดี กับรุ่นน้องคนนึงอยู่ด้วย คืออาจจะเหมือนประมานว่า ต่างคนต่างนอกใจกัน ก็เลยเลิกกันไป แล้วอยู่ดีๆ ครับ เพื่อนผมอ่ะ -บีบอย มันดัน ไปคบกับแฟนผมได้ไงไม่รู้ มารู้อีกที มันเอาเรื่อง ที่ผมปรึกษามันเล่าให้แฟนผมฟัง แล้วแฟนผมก็ใส่ร้ายผม ว่า ผมเลวอะไรงี้ คน ที่เข้าข้างแฟนผมกับเพื่อนผม ก็มองว่าผมเลวอะไรงี้ แต่ คนที่รู้ความจริงว่าผมไม่ได้ผิดก็มีไม่กี่คนหรอกครับ เพลีย 55555555555555555555555555

เราก้เหมือนจะโดนทิ้งเลย...
เรากะเพื่อนมีกัน 3 คน แรกๆเราสนิทกะ A จากนั้นก้สนิทกะ B แล้วก้เลยเล่นด้วยกันสามคนซะเลย พักหลังๆ A กับ B ก้สนิทกันมากขึ้น มีคีั้งนึงไปเที่ยวมันเล่นด้วยกัน สองคน  ทิ้งให้เรายืนมองคนเดียว แถมบางครั้ง ก้เล่นกันจนลืมว่ามีเรายุด้วย เราก้คงเป็นคนเฉื่อยๆล่ะมั้ง มันเลยทำใฟ้ B กับ Aชอบเล่นด้วยกันมากกว่า แต่ที่น่าเจ็บใจก้คือ เมื่อวานไปเข้าค่าย A กะ B เล่นด้วยกัน โดยทิ้งเรานั่งคนเดียว เราเลยต้องไปนั่งกะครูเลย แถมตินไปเข้าห้องน้ำ ก้วิ่งด้วยกันไปก่อน ทิ้งเราเดินคนเดียว แล้วเมื่อคืนชมการแสดง ครูมาร์กที่นั่งประจำจุดไว้ และที่นี่ครูให้นั่งมั่วได้ แต่ไอ่ A ไปนั่งข้าง B ทิ้งให้เรานั่งคนเดียว แต่เมื่อคืนเรานอนกะ A ก้เล่นด้วยกันปกติดี แต่พอ A มาเจอ B มันก้ลืมไปเลยว่าเรายุด้วย แถมตอนทำกิจกรรม ยังไล่เราไปยุกลุ่มอื่นเลย เราโคตรเสียใจอ่ะ พวกมันไม่รู้หรอกว่าทำอะไรไปบ้าง แถมเล่นด้วยกันร่าเริงสองคน ตอนแรกสัญญาว่าจะไม่โกรธกันอีกเพราะชีวิต ม3 มันสั้น แต่ก้ช่างเหอะ เขาไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกะเราหรอก คงเข้าไม่ได้จริงๆแถม ไอ่ B ยังชอบนินทาเราอีก ไม่ดูตัวเองบ้างเลย ว่าเราพูดไม่ดีที่ตอนเราชมมันแท้ๆทันยังบอก สวยพ่องเลย ไม่ต้องเป็นเพื่อนกันอีกก้ได้ ม3 ก้มกล้จะจบแล้วเอาไรมาก เสียใจแต่อดทนก้ได้ ยังไงซะก้ต้องจากกันยุดีแหละ ทั้งๆที่เราเสียใจและเป็นฝ่ายงอนแท้ ๆ แต่เขาไม่สนใจเราเลย แค่นี้เราก้พอจะรู้แบ้วล่ะ ว่าเขายังอยากเปงเพื่อนกะเรายุหรือเปล่า ...