เชิญชมหนังสั้น I'm a doll ฉันคือตุ๊กตา กำกับโดย Lady vivi

[Prins of perseverance]

 

ฝากคอมเม้นท์ด้วยจ้า

---

PS.  ฝากนิยายดราม่าแฟนดาซี "มนต์ขลังแห่งดินแดนอาลันดา" ด้วยนะครับ ทุกตัวหนังสือล้วนมีมนต์ขลังซ่อนอยู่ จะรู้ได้อย่างไรถ้ายังไม่ได้อ่าน เชิญติดตามผลงานของ Mr. Clearness ได้ ที่ MyiD ครับผม

Comments

[Prins of perseverance]

    ฝากเพื่อนๆ ในบอร์ด เม้นท์ด้วยจ้าาา ^^

---

PS.  ฝากนิยายดราม่าแฟนดาซี "มนต์ขลังแห่งดินแดนอาลันดา" ด้วยนะครับ ทุกตัวหนังสือล้วนมีมนต์ขลังซ่อนอยู่ จะรู้ได้อย่างไรถ้ายังไม่ได้อ่าน เชิญติดตามผลงานของ Mr. Clearness ได้ ที่ MyiD ครับผม

[ดมิศรา]

ปกติหนังสั้นมักจะบอกอะไรบางอย่างกับคนดู แต่สำหรับเรื่องนี้ เอมไม่แน่ใจว่าหนังต้องการสื่อถึงอะไรน่ะค่ะ คิดว่าข้อคิดจากหนังสั้นเรื่องนี้มันลึกเกินไปหน่อย มองไม่ออก เอมมีในใจนะคะ ^^ แต่ก็คิดว่าไม่ได้สื่อออกมาได้ชัดเจนถึงขนาดนั้น

แต่น้องตุ๊กตานี่ทุ่มทุนสร้างดีนะ! แบบว่าเขาเก๊กเป็นตุ๊กตาที่ไม่มีความสุขและมีความสุข สังเกตเห็นได้ง่ายดีค่ะ ^^ ในแง่กำกับศิลป์แล้วเอมชอบทุกอย่าง แสงสี ฉาก การวางพร๊อบ(โดยเฉพาะกล่องพิซซ่า เด่นดี) เทคนิคก็สวยมาก(โดยเฉพาะตอนเปิดตัว) ทุกอย่างโอเคค่ะ ^^

---

PS.  •´¯`•Ψ... นิยามความรักก็คือนามปากกา "ดมิศรา... งดงามในความมืด" ...Ψ•´¯`•

[zvans]

 ถ้าให้วิจารณ์นะครับ สำหรับความคิดของผมงานนี้ถือว่า ภาพสวย เนื้อหาน่าสนใจ คนแสดงเล่นเกือบถึงครับ มุมกล้องใช้ได้ แสงสวย โดยรวมดีครับ แต่ยังไม่กระแทก...

  ส่วนตัวผมอยากให้ตุ๊กตาไม่แสดงสีหน้าเลยมากกว่า แต่อยากให้ใช้แววตาเป็นตัวแสดงออก ซึ่งมันก็ยากสำหรับนักแสดงไทย อันนี้ผมเข้าใจ ถ้าอย่างนั้น ผมอยากให้หน้านิ่งๆไปเลยครับ ไม่ต้องมีอารมณ์ เพราะบางครั้งแค่ลำพังฉากก็ช่วยให้อบอุ่นหรือเศร้าได้แล้ว

  อย่างที่สอง ในเมื่อมันเป็นหนังเงียบแล้ว ผมไม่อยากให้บรรยายละเอียดขนาดนั้น หลายคำพูดใช้ภาพแสดงออกได้ครับ อย่างการถูกทิ้ง การหวนกลับมา ระยะเวลาที่ผ่านไปนานๆ หนึ่งเดือน ถ้าตุ๊กตาถูกปล่อยทิ้งนานขนาดนั้นก็น่าจะทรุดโทรมลงไปมากแล้ว ยิ่งอากาศเมืองไทย ขี้ฝุ่นจับหมดแน่ๆครับ ลองเปลี่ยนเป็นภาพกลางวันตัดกลางคืนพระอาทิตย์ขึ้นสลับให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงจะดีกว่า อย่างฉากบอกเลิกมีการยื่นผลตรวจก็ไม่ต้องบอกก็ได้ แค่ฉายไปที่ใบรับรองเอกสารทางการแพทย์สักอย่างที่บ่งบอกว่าเขาเป็นมะเร็งก็พอแล้ว ผมว่าซึ้งกว่า 

   ผมชอบฉากเป่าเทียนที่่เทียนไม่ดับสักที เหมือนเล่นกับสัญลักษณ์ของชีิวิตสักอย่างน่าสนใจครับ แต่ฉากปิด ผมไม่ชอบให้บรรยายเลย อยากเห็นเเค่ผู้ชายล้มลงนอนทอดกายอยู่บนพื้น ถ้าผมสร้างฉากนี้คงให้สองคนนั่งหันหลังพิงกัน แล้วพอผู้ชายหมดลมหายใจ ล้มลงบนพื้น ตุ๊กตาก็ค่อยๆไถลลงมาบนพื้นสวนไปอีกทาง ไม่ต้องให้เห็นหน้ากัน แล้วตุ๊กหน้านิ่งๆไม่ต้องมีความรู้สึกอะไรนอกเหนือจากแววตาที่บอกความรู้สึก...ส่วนตัวผมว่าอารมณ์อยู่แล้วนะ เป็นการเล่นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งด้วยโดยไม่ต้องพึ่งบทบรรยาย

   โดยรวมดีครับ แต่นี่แค่ความคิดเห็นส่วนตัว ถ้าไม่ถูกใจต้องขออภัยด้วยครับ

---

PS.  คนไ่ล่ตามความฝันคือคนบ้า เพราะถ้าไม่บ้า เขาจะถูกโลกแห่งความเป็นจริงกลืนกิน แ้ล้วเราจะบ้าได้จนถึงเมื่อไหร่...

[ณ นินนา]

 เข้ามาประทับใจ ถือว่าเป็นหนังสั้นที่ทำได้ดีกว่าที่เราคาดไว้ค่ะ อิอิ
ผลงานออกมา เราชอบแสง สีเสียง แต่ว่าเรื่องของตัวบทยังถือว่าอ่อนอยู่ ดูจนกระทั่งจบแล้วเราไม่ทราบว่าตัวหนังต้องการจะสื่ออะไร...และสำหรับบางตอน...อย่างที่คุณ zvans บอกไปค่ะ...ว่าสามารถเลือกใช้สัญลักษณ์อื่นที่"เนียน"กว่านี้ได้

บางตอน production เหมือนจะทำให้ผ่านๆ ไป  อย่างฉากจบ เป็นมะเร็ง(หรอ?) ที่น่าจะเป็นฉากไคลแมกซ์ของเรื่อง...ฉากนั้นเราว่าทำได้กินใจมากกว่านี้  แล้วผู้ป่วยโรคมะเร็ง....ก็ไม่น่าจะมีแค่ผ้าบางๆ มาพันหัวแบบนั้น

ลองแก้เรื่องบท กับความสมจริงสมจังของสิ่งที่ต้องการจะสื่อออกมานะคะ

---

PS.  "กระทู้ส่อภาษา กริยาส่อสกุล"

[Prins of perseverance]

 ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์มากเลยนะครับได้ประโยชน์มากๆเลย  จะนำข้อต่างๆที่ได้กล่าวมาไปปรับปรุงนะครับ 

---

PS.  ฝากนิยายดราม่าแฟนดาซี "มนต์ขลังแห่งดินแดนอาลันดา" ด้วยนะครับ ทุกตัวหนังสือล้วนมีมนต์ขลังซ่อนอยู่ จะรู้ได้อย่างไรถ้ายังไม่ได้อ่าน เชิญติดตามผลงานของ Mr. Clearness ได้ ที่ MyiD ครับผม