Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ใครเคยอ่านเชอร์ล็อกโฮล์มของแพรวสำนักพิมพ์บ้าง ผมว่า......

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
 

ที่เป็นสำนวนแปลของอ.สายสุวรรณนะครับ

 

ผมว่าสำนวนแปลมันค่อนข้างเก่า เลยทำให้ไม่ค่อยคุ้นชิน + อ่านยาก อย่างเช่น คำว่า "เชียวนะ" ก็กลายเป็น "เทียวนะ" หรือ "ไอบ้า" ก็กลายเป็น "อ้ายบ้า" และ "มาหาเราแป๊ปนึงได้มั้ย" ก็กลายเป็น "เจ้ามาหาข้าหน่อยซิ"

 

ปล.อยากจะถามว่านี่เป็นการแปลแบบสำนวนโบราณหรือเปล่าครับ แบบว่ามันไม่คุ้นเลย แถมอ่านยากด้วย (นอกจากที่ยกตัวอย่างแล้วยังมีอีกเยอะครับ) T_T


ปล2. เปลี่ยน
Ps.แล้วนะครับ ไร้ซึ่งคำหยาบโลน ขอบคุณท่านเครื่องบินมากที่ช่วยเตือน ^ ^



แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 18 เมษายน 2554 / 18:52
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 18 เมษายน 2554 / 18:55

PS.  Bad Romance, Alejhandro,Telephone,Paparazzi,Just Dance,Lovegame, Eh Eh,Beautiful Dirty Rich,Born This way,Speechless,Teeth,Judas เธอคือนักร้องที่เก่งกาจที่สุดในโลกา Gaga

แสดงความคิดเห็น

>

11 ความคิดเห็น

เทราสเฟียร์ เอล เซราฟีเตอร์ 18 เม.ย. 54 เวลา 19:19 น. 1

ถ้าคิดว่า เชอร์ล็อค โฮล์มส์ เป็นเรื่องที่เซอร์อาร์เธอร์เขียนตั้งแต่ ศ. 18
การอ่านสำนวนเก่าๆ ก็ทำให้รู้สึกย้อนยุคดีเทียวล่ะ

เสียดายของแพรวที่ปรับสำนวนแปลสรรพนามจาก "กัน" กับ "แก" เป็น "ฉัน" กับ "นาย","คุณ" ทำให้ระดับความเก่าของภาษาไม่เสมอกัน. เท่านั้นเอง



PS.  In omnibus requiem quaesivi, et nusquam inveni nisi in angulo cum libro.
0
เคย์เซย์ (Keisei) 18 เม.ย. 54 เวลา 19:28 น. 2

สำนวนเก่าก็ไม่แปลกหรอกครับ ก็คนเขียนเขาเขียนไว้นานแ้ล้วนี่ ครั้นจะมาแปลเป็นภาษาสมัยใหม่เลยก็ไม่ถูกต้องเสียทีเดียวครับ


PS.  ความสนุกมันจะมา เมื่อ "มาม่า" มาเยือน/ฝากนิยายไว้ในอ้อมใจด้วยค่ะ http://writer.dek-d.com/keisei/writer/view.php?id=505339
0
Felicis 18 เม.ย. 54 เวลา 19:46 น. 3

อ่านผมกับคุณทีไรแล้วตะหงิดๆ
โฮล์มแทนตัวเองว่าผม...มันไม่ใช่อะ เฟว่านะ ไม่เข้ากับลุคโฮล์มโคตรๆ เลย 55+
เฟอ่านฉบับสร้างสรรค์บุ๊คแปลมาก่อนด้วยล่ะ เลยรู้สึกชินกับ กัน-แก มากกว่า

ปล. แต่ในงานหนังสือเจอฉบับสนพ.บรรณกิจด้วยล่ะ ท่าทางจะเก่าว่าสร้างสรรค์อีก แต่ไม่ได้ซื้อติดมา


PS.  The Mind Is Standard Of The Man.. : )
0
PiLii 18 เม.ย. 54 เวลา 23:33 น. 5

เราชอบที่ อ.สายสุวรรณ แปลมากเลยค่ะ อย่างที่ คห.1 บอก นั่นแหล่ะค่ะ ว่ามันเป็นสำนวนของคนสมัยก่อน พอเราได้มาอ่านแปลใหม่ๆ แล้วทำใจยอมรับยากอ่ะ ให้โฮลมส์แทนตัวเองว่าผม มันรู้สึกพิกลๆ ยังไงก็ไม่รู้ แล้วเรียกวัตสันว่าคุณ มันไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นเพื่อนเกลอกันเลยอ่ะ สู้สรรพนาม กัน-แก ไม่ได้ ตอนนี้พยายามเก็บหนังสือฉบับที่อ.สายสุวรรณแปลหมดเลย อ่านแล้วมันให้กลิ่นอายของยุคเก่าได้ดีกว่าน่ะค่ะ


PS.  ความพยายามอยู่ที่ไหน... ความพยายามอยู่ที่นั่น!!
0
Deta 19 เม.ย. 54 เวลา 01:36 น. 6

อ่านแล้วก็ชอบอยู่ดี เอิ๊กๆ

ปล.ไงๆ โฮล์มก็ต้องพูดว่า "กัน" จริงๆน่ันแหละ =w=~~!

เนอะ~~


PS.  [สถานะ:: มันเป็นเรื่องของโชคชะตา...]// กฎหมาย...ถ้าคนไม่เคารพ มันก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์ // It's our "Destiny" // อ๊างงงค์~~~
0
K-LaX 19 เม.ย. 54 เวลา 07:02 น. 7

 ผมชอบมากกว่านะ สำนวนของอ.แปลดี อย่างน้อยผมว่าอ่านง่ายกว่านักเขียนบางคนเสียอีก
เพียงแต่ช่วงแรกต้องปรับตัวกับมันก่อน


PS.  คนเรามีสองมือ แต่ความสำเร็จใช้เพียงมือเดียว
0
shiroro 19 เม.ย. 54 เวลา 09:38 น. 8

การปรับตัวกับปรับลูกตาเป็นสิ่งสำคัญ ประมาณดังกำลังอ่านเจ้าแห่งแหวน แรกเริ่มเดิมทีไม่เคยอ่าน หนังสือไรนี่ ภาษาที่ใช้ช่างเก่าแถมวิจิตรบรรจงซะ หรือไปอ่านแนวกำลังภายในเลือกเรื่องเก่าๆหน่อย โอ้แม่เจ้านี่มัน... ต้องปรับส่วนรับรู้อยู่สักพักก็จะเกิดความเคยชิน 

ทุึกอย่างต้องฝึกฝนให้อ่านได้หลายๆแนว แล้วจะสนุกกับหนังสือนั้น ๆ ได้ 


PS.   vbvb World of Warcraft Classes Rogue Hail~ Megatron!
0
Daiong 20 เม.ย. 54 เวลา 03:17 น. 9

"เทียวนะ" กับ "อ้ายบ้า" เหมาะกับยุคเชอร์ล็อคมากกว่าค่ะ ประมาณช่วงปี 1880s

เขาแปลสรรพนามเป็น "เจ้า-ข้า" เหรอคะ? ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเขาใช้พวก "ผม-คุณ-นาย-ฉัน" (ไม่มีหนังสืออยู่ใกล้ตัว จำไม่ได้ค่ะ) ยังไงก็ตาม ข้าน้อยติดเชอร์ล็อคกับคุณหมอใช้ "กัน-แก" มากกว่าอ่ะ XD มันให้อารมณ์ความรู้สึกเหมาะกว่าและสนิทกันดี

ส่วนตัวแล้วเราว่าอ่านไม่ยากนะคะ แน่นอนว่าแปลกไปจากบทสนทนาที่เราใช้กันในยุคปัจจุบัน เพราะต้องสะท้อนยุคที่เชอร์ล็อคอยู่ แต่อ่านไปไม่นานก็ชิน ไม่สะดุดค่ะ


PS.  "All the words that I utter, and all the words that I write, must spread out their wings untiring, and never rest in their flight, till they come where your sad, sad heart is." - W. B. Yeats
0
lazyprince 1 พ.ค. 54 เวลา 15:17 น. 10

แต่ก่อนตอนเด็กๆ(แสดงว่าตอนนี้แก่แล้วTT)
อ่านแล้วงงเลยคำว่า "กัน"&nbsp นึกว่าเขาพิมพ์ผิด 55
ตอนนั้นก็เลยมองข้ามเป็นคำว่า "ฉัน" ไปโดยอัตโนมัติ เหอๆ
แต่สรุปชอบกัน-แก มากกว่าเหมือนกัน ^^


PS.  "เราทุกคนต่างปรารถนาซึ่งบางสิ่ง และบางสิ่งก็ปรารถนาเราเช่นกัน ทั้งตอนนี้และตั้งแต่วินาทีแรกที่เราเกิดมา" มันเป็นสิ่งสวยงามที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ย ณ กาลเวลาที่ไร้ซึ่งนิรันทร์และความหวังของแสงจันทร์...
0