ใครอ่าน วันพีช แล้วร้องไห้มั่ง???
ตั้งกระทู้ใหม่
ด้วยความฮา และการผจญภัยอันยิ่งใหญ่ของพวกเขา
ที่จะเป็น"เจ้าแห่งโจรสลัด"
แต่กว่าจะถึงวันนั้นพวกเขาต้องผ่านอุปสรรคนานัปการ
ที่บ่งบอกชีวิตความเป็นมาของตัวละครแต่ละตัวเป็นอย่างดี
มันเป็นการบ่งบอกความจริงของชีวิต ที่ต้องจบเจอกับความสูญเสีย
แต่สิ่งหนึ่งที่สวยงามและน่าประทับใจมากในวันพีช คือ"มิตรภาพ"
ความจริงใจ ที่พวกเค้ามีให้กันเสมอไม่ว่าจะเจอกับเรื่องร้ายแรงขนาดไหน
วันพีช จึงไม่ใช่แค่การ์ตูนตลกที่เรียกเสียงจากคนอ่านเท่านั้น
แต่อาจเรียกน้ำตาคุณเลยก็ได้
ฉะนั้น ครั้งต่อไปที่คุณหยิบการ์ตูนขึ้นมาอ่าน โปรดอย่ามองว่ามันไร้สาระ
มันอาจจะแฝงข้อคิดที่ลึกซึ้งกว่านั้นและอาจจะเปลี่ยนความคิดของคุณไปเลยก็ได้
ปล.นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของดิชั้นเพียงผู้เดียว
ปล.2 อาจมีการ์ตูนอีกหลายเรื่องที่ลึกซึ้งกว่านี้ แต่ดิ๙ั้นชอบเรื่องนี้ จบ!!!
PS. สิ่งที่ทำได้คือสู้ต่อไป ไม่ว่าพรุ่งนี้ผลจะออกมาเป็นยังไงก็ตาม cheer up park jaebeom
wickynana
9 พ.ค. 54 เวลา 18:48 น.
696
views
23 ความคิดเห็น
ชอบ โว้ยยยยยยย
PS. 8059 จงเจริญ เคะซึน เมะ เนียน คู่เนี่ย รัก ตายเลยยยยยยยยย วายุ จงอยู่คู่กับพิรุณตลอดไป
มีคนเคยบอกว่า วันพีชเป็นการ์ตูนติ๊งต๊อง ลายเส้นไม่สวย ปากกว้าง บลาๆๆ
แต่ถ้าลองอ่านจริงๆ ก็จะเก็นว่าข้อคิดมันดีมากเลยนะ !!~
ชอบเรื่องนี้จริงๆ ไม่สงสัยว่าทำไมขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
PS. บางทีสิ่งที่เราตามหาอาจจะอยู่ใกล้แค่ปลายจมูกก็ได้นะ...
PS. พ่อมึงตาย กระจายไปในทุ่งข้าวสาลี 'ปุ้ง!' เกิดเป็นโกโกครั้นส์! กูไม่ได้ไปเม้นบนหัวพ่อมึง อย่าเสือก
วันพีชนั้นสุดยอดสุดแล้ว!!
เราอ่านเรื่องนี้แล้วแบบทั้ง ร้องไห้ หัวเราะก๊าก ซึ้ง โอ๊ยมากมาย
มีคนบอกลายเส้นเรื่องนี้ไม่สวยนะ ไม่จริงอย่างเด็ดขาด ><
ฉากหลังอ.โอดะมักวาดเองบ่อยๆเพราะคนอื่นวาดไม่ถูกใจ
เราว่าภาพมันสวย+ลายละเอียดเยอะ ดีออก
ปล.ชอบตอนเผาเรือแมรี่ Y^Y!!
PS. เพราะซื่อบื้อ เกินกว่าจะเข้าใจ คิดอะไรอยู่ ก็บอกกันตรงๆดิ!! http://writer.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=638391 "LySiNe ป่วนกวนรักไว้ข้างใจ"
ชอบฉากที่กาฟไปนั่งข้างเอสที่ลานประหารแล้วร้องไห้
พลางบอกว่า "ทำไมพวกแกไม่ทำตามที่ฉันบอก"
เห็นปู่ร้องไห้แล้วซึ้งมาก ฉบับอนิเมยิ่งโคตรซึ้งเลยฉากนี้
ป.ล. อิฉันว่าซาโบ้ยังอยู่เจ้ามะฮ่ะ
Damn Sabo!
PS. กินซะ ก่อนจะไม่ได้กิน...นอนซะ ก่อนจะไม่ได้นอน...ทำซะ ก่อนจะไม่ได้ทำ
เราชอบดูอ่า เหมือนตอนเด็กๆ เราจ้องไม่กระพริบตาเลยทีเดียว
เราดูแล้วมีความสุขอ่า^^
PS. : D สวัสดีค่ะ
เรื่องนี้สุดยอดละ
ทั้งการวางเนื้อเรื่อง อ.โอดะแก คงคิดเรื่องทั้งหมดไว้ก่อนเขียนถึงได้ออกมาดีขนาดนี้
แล้วใครบอกว่าวาดไม่ดี ไม่ใช่เลย มันเป็นลายเส้นของเขา แล้ว ฉากหลังวาดได้สุดยอดมาก
ฉากเผาเรือแมรี่ นี่จริงๆเลย
เราก็ร้องไห้น๊ะ ปากกว้างๆน่ารักดีออก ติ๊งต๊องแต่สนุกก็ดีมิใช่หรอ
ตอนแรกเพื่อนเราบอกว่าสนุก แต่เราบอกว่าดูยังไงก็ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน
ทั้งๆที่ยังไม่เคยดู พอมาดูจริงๆ ก็คิดว่า มันสนุกจริงๆ
อ่านเรื่องนี้แล้ว ครบทุกรสจริงๆ เยี่ยมมาก :))ใใใบทจะฮาก้อฮา บทจะซึ้งก้อซึ้ง แถมสอนดีมากอีกต่างหาก ! ^^
PS. ...It takes both the sun and the rain to make a rainbow...!!!~
เกือบๆร้อง ใกล้แล้ว ตอนแรกๆเลยที่หมาตัวนึงยังเฝ้าร้านอยู่ทั้งๆที่เจ้าของตายไปแล้ว T^T
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 9 พฤษภาคม 2554 / 21:48
PS. คนเท่ = เซ็ทสึนะ เอฟ เซเอย์ คนเกรียน = โอริฮาระ อิซายะ คนร้าย = เบียคุรัน คนน่ารัก = ชานะ & ไทกะ // ซึนเดเระไม่ใช่พระเจ้าแต่พระเจ้านั้นซึนเดเระ
-เอสตาย
-หนวดขาวตาย
น้ำตาไหลพราก
เห็นด้วยกับ คห.5 ชาโบ้ ยังอยู่น่าจะอยู่กับดราก้อน
มีคนเป็นแบบเรา ด้วยเหะ ตอนโรบิน อ่ะร้องจริงๆแบบมันโหดร้ายเกินไปสำหรับเด็กแค่นั้น
ตอนเอสตายนี่ อึ้งและช๊อคมากกว่าแบบว่า
กำลังจะรอดแล้ว ตายเฉยเลย แล้วก็แบบว่า เฮ้ย ตายจริงๆอ่ะ
แต่เชื่อไหมที่เราอ่านว่ามันโหดร้าย บนโลกเราจริงๆยังมีความโหดร้ายมากกว่านี้หลายเท่านัก
PS. สิ่งที่ทำได้คือสู้ต่อไป ไม่ว่าพรุ่งนี้ผลจะออกมาเป็นยังไงก็ตาม cheer up park jaebeom
สุดยอด เข้ามาเพื่อ + 1 รัก อ.โอดะ สำหรับผลงานดีๆที่อ่านกี่รอบก็ไม่เบือ
PS. "อดีดไม่จำ ปจุบันต้องกว้าต่อ อานาคตคือสิ่งไม่แน่นอน"
ร้องตอนคุณเบลเมลอ่ะ ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกก
วันพีซ เป็นการ์ตูนลายเส้นธรรมดา แต่ดูดีๆตัวละครทุกตัว ก็สวย หล่อ น่ารักทุกคน โดยเฉพาะโซโล ><
แถมตัวละครทุกตัว จะมีบทบาทของตัวเอง และ ประวัติความเป็นมาที่น่าค้นหาทุกตัว อ.โอดะ เป็นคนที่เขียนการ์ตูนได้เยี่ยมมากก
และตัวละครที่สำคัญทุกคน มักจะมีประวัติที่ต้องการพจญภัยเกือบทุกตัว
ฉากที่เศร้าทีสุดก็
ช๊อปเปอร์ กับ โรบิน น่ะ
ช๊อปเปอร์น่าสงสารมาก เป็นกวางจมูกน้ำเงินโดนรังเกียจ แล้วพอกินผลปิศาจกลายเป็นคน พยายามทำตัวให้มีเพื่อน ก็โดนรังเกียจอีก
ส่วนโรบิน เป็นเด็กที่กินผลปิศาจไปเฉย ๆก็โดนหาว่าเป็นแม่มด แถมยังต้องจากแม่ตั้งแต่เล็กแล้วก็เดินทางตัวคนเดียวมาตลอดด้วยค่าหัว 79 ล้านเบรี
แต่ละตัวละครดราม่าสุด ๆ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบมากที่สุด เป็นเรื่องที่อ่านแล้วไม่เบื่อเรื่องนึงเลยค่ะ
PS. เด็กใหม่หัดเปง Dek-d ><!!
ยกมือจ๊ะ
เป็นเรื่องแรกที่เราอ่านแล้วร้องไห้
เราเป็นคนที่ร้องยากมากๆ ไม่อยากบอกว่าร้องยากขนาดไหน...
เราร้องตอนที่...ลาบิบี กับตอนที่ เรือโกอ้งแมรี่สลายไป...
รักลูฟี่มากๆเลย...
แต่ตอนเอสตายไม่ยักกะร้องแฮะ สงสารลูฟี่มากกว่า
ชอบตอนที่เผาเรือแมรี่ ที่วอเตอร์เซเว่น แล้วก็ตอนที่เอสตายอ๊ะ  TT^TT~  อุตส่าห์ช่วยมาได้แล้วแท้ๆ 
ร้องตอนแมรี่โดนเผาอ่ะนะ ซึ้งแมรี่แบบสุดยอด ถ้าใครสังเกตโซเงคิง น้ำตาออกมาเป็นแม่น้ำไหลพราก ๆ
แล้วก็ร้องตอนที่เอสจังตาย เกลียดอาคะอินุไปเลย ถ้าเจอจะกระทืบบ
ร้องตอนชีวประวัติของนามิกับโรบินด้วยนะ นามิกับโนยิโกะน่าสงสาร โรบินก็น่าสงสาร
ถึงวันพีซจะเป็นการ์ตูนที่ลายเส้นไม่สวยเหมือนรีบอร์นหรืออะไร ๆ ทำนองนี้ แต่ในการ์ตูนเต็มเปี่ยมไปด้วยมิตรภาพ เพื่อนพ้องที่ไว้ใจซึ่งกันและกัน คือว่า มันอ่านแล้วซึ้ง ประทับใจ แบบว่า ใช่เลย
โดยเฉพาะลูฟี่ ประทับใจความรักเพื่อนมากกกกกกกกกกกกกก จนถึงเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกเพื่อช่วยเพื่อนคนนึงของตัวเอง ประทับใจจริง ๆ ค่ะ
"ถึงเป็นการตูนปากกว้าง ๆ เอวเล็ก ๆ ขาลีบ ๆ แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยมิตรภาพและความรักระหว่างเพื่อนค่ะ"
ป.ล. อาจาร์ยโอดะเค้าเหนื่อยมามากแล้ว เป็นกำลังใจให้อาจาร์ยโอดะเค้าอน่อยนะคะ
หนูค่า (- -)/ วันนี้เพิ่งอ่านเล่ม 59 ร้องไห้น้ำตาหยดแหมะๆ คนขายไอติมมองหน้าเลยอ่ะ T^T (พอดีตอนนั้นออกไปซื้อติมด้วย)
PS. อุปสรรค... คือสิ่งที่ทำให้เราเข้มแข็งเมื่อผ่านมันไปได้ แต่ก็ทำให้เราอ่อนแอและท้อแท้ในยามที่เราเผชิญหน้ากับมันอยู่เช่นกัน...
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?