(Y)รักสามเศร้า จากประสบการณ์ จริง มาเล่าสู่กันฟัง^w^
กราบสวัสดี เพื่อนๆ พี่น้อง ชาวเด็กดีทุกท่าน
ผมเข้ามาตั้งกระทู้ เป็นครั้งแรกครับ จากที่แอบส่องหลายๆกระทู้มาเลยอยากจะเล่าให้เพื่อนๆฟังบ้าง และขอความเห็นจากเพื่อนๆ ให้เป็นกำลังใจกับผมบ้าง
ผมมีประสบการณ์ จากชีวิตจริง(ยิ่งกว่านิยาย) เป็นเรื่องรักสามเศร้าเลยก็ว่าได้ครับ มาเล่าให้เพื่อนๆฟังกันครับ
เรื่องที่ผมเคยเจอมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง เรื่องก็ผ่านมาเป็นปีๆแล้วครับ ก็อาจจะมีบางตอนหายไปบ้าง นะครับ 55+
*ภาษาอาจวิบัติ และ ไม่สุภาพ ไปบ้างขออภัยด้วยครับ
แนะนำ
- ผม เป็นคนขี้อาย(มาก) เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูด แต่ผมก็เป็นเด็กเรียนพอได้นะครับ
ตอนนี้ผมเป็นเกย์ไปแล้วครับ T-T ปัจจุบันอยู่ ม.6 ร.ร แห่งหนึ่ง
- เจ (นามสมมุติ) เป็นเพื่อน ผู้หญิง เป็นเพื่อนพี่สนิทกับผมมาก เพราะว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันตั่งแต่ ป.1
แล้วครับ เลยรู้นิสัยกันมาก เขาเป็นคนนิสัยดี น่ารัก เรียบร้อย เวลาจะทำอะไรแล้วเขาจะนึกถึงเพื่อนเสมอ
- พี (นามสมมุติ) เป็นเพื่อนผู้ชาย เป็นคน ร่าเริงมาก เป็นคนตลก ติ๊งต๊อง กวนๆ อยู่ที่ไหนก็จะมีแต่เสียงหัวเราะ แต่ พีนั้น แอบชอบ เจ แล้วเจไม่สนใจพีเลยแม้แต่น้อย พีจึงเอาผม เป็นพ่อสื่อให้ จึงเป็นเหตุให้ผม ดันไปชอบพีเข้าแล้ว !!
เรื่องมีอยู่ว่า ........
หลังจากการทดสอบคัดเลือกห้อง เราทั้ง3คนก็ได้อยู่ห้อง 1 ซึ่งเป็นห้องที่คะแนนสูงสุดก็ว่าได้ครับ
ตอนแรกที่ผมเจอ พี นั้น ผมรู้สึก ไม่ค่อยชอบเลยครับเพราะว่าผม ไม่ได้ชอบผู้ชายอยู่มั้งครับตอนนั้น
ผมก็เฉยๆ ครับเห็นว่าพีมันบ้าๆบอๆ อะไรประมาณนี้ จนมีวันนึง ผมได้รู้ขึ้นว่าพีแอบชอบเพื่อนสนิทของผม
คือ เจ นั่นเอง ผมรู้ได้ไงงั้นหรอ..ก็ไม่ให้รู้ได้ไง เพื่อนๆแซวกันทั้งนั้นว่า พีชอบ เจ ผมก็ เลยเข้าไปถามพี
ตรงๆเลยว่า ชอบเจหรอ ด้วยความที่เป็นห่วงเพื่อน (เพราะผมถามเจแล้ว เจ ว่าไม่ได้ชอบพี แล้วเจก็อายด้วย ที่เพื่อนๆ ไปล้อไปแซว เค้า ) แต่พี กลับบอกผมให้ เป็นพ่อสื่อให้หน่อย ผมก็บอก ไม่เอาๆ จน พี มันอ้อนวอนผม
จนผมใจอ่อน เลย ล่ะ ผมก็เลยให้เบอร์ พีไป ทุกๆเย็น พี มันก็โทรมาถามเรื่อง เจ ด้วยที่ พี เป็นคนที่คุยสนุก
และก็พูดดี กับผมมากกก จึงทำให้ผมเริ่มชอบมันเข้าแล้วล่ะ !!!!
ผมจึงรู้ตัวเอง ว่าผมชอบผู้ชายแล้วหรอ . . 
จึงหักห้ามใจตัวเอง เพราะรู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ พีมันชอบผู้หญิง
และเวลาก็ผ่านไปเร็ว (เหมือนโกหกนะ 555 +)
ตอนนี้ ผมอยู่ ม.3 และแล้วก็ถึง วัน ครู !!! แต่วันครูเกี่ยวไร 
มาฟังกัน. ..เพื่อนๆในห้อง คิดกันว่า วันครูแล้ว ปีสุดท้าย (ร.รนี้มีถึง ม.3 )ก็อยากจะทำพานไหว้ครูให้
สวยที่สุด หรูที่สุด จึงให้ไปช่วยกันทำพาน ที่บ้านเพื่อนคนนึง
แต่ พอดีบ้านผมไกลมาก เลยไม่อยากจะไป แต่เพื่อนๆขอไว้ว่า มาให้ได้เพราะปีสุดท้ายแล้ว
พอ พีรู้ว่าผมมาไม่ได้ จึงมาบอกผม ว่าไปนอนบ้านพีก็ได้ (เพราะบ้านพีอยู่ใกล้ ร.ร )
วันนั้น ผมจึงได้นอนกับพี เป็นคืนที่มีความสุขที่สุด แต่ทำไมเวลามันเร็วเหลือเกิน
จากนี้ เราก็จบ ม.3
พ่อผม. .จึงให้ไปต่อ ร.ร แห่งหนึ่ง และ ร.ร แห่งนี้ อยู่ใกล้บ้าน พี หนะสิ
ส่วน เจ ไปต่ออีก ร.ร นึง แต่!! ร.ร แห่งนี้ ดันอยู่ใกล้บ้านผมด้วย (ที่ผมไม่ได้ต่อ ร.ร ที่ใกล้บ้านนี้ก็คือ พ่อไม่ให้ต่อ)
ส่วนพี ต่อ ร.ร เดียวกับ เจ และ สายเดียวกับเจ ด้วย ไม่รู้ว่า ตามกันไปรึป่าวนะ 55 +
(เพราะ พี มันรักเจ จริงๆ จีบตั้งแต่ ม.1 ถึงตอนนี้ เลยแหละ )
....ผมก็ติดต่อกับเจตลอด เพราะเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ไปเที่ยวด้วยกัน และก็ไม่ค่อยได้ คุยโทรศัพท์กับพีแล้ว
เพราะเราอยู่กัน คนละ ร.ร จึงไม่ได้ติดต่อกัน ผมคิดถึงพีมาก พึ่งรู้ว่าความคิดถึงใครสักคนมันเป็นแบบนี้เอง
ผมทำทุกอย่างทุกวิธี เพื่อให้ลืมพี แต่ก็ไม่เคยจะสำเร็จ ซัก วิธีเลย
จน. . .ผม ตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับ เจ!!!
เจ ตกใจมาก เพราะไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน แล้วผมกับเจก็ปรึกษา
กัน เจบอกให้ผมบอกพี ว่าผมชอบ พี ผมกลับทำไม่ได้ กลัวบอกไปแล้ว เสียเพื่อนไปทำไง ผมมานั่งคิดดู
ถึงจะบอกหรือไม่บอก ผมว่า มันก็เหมือนกันนะ ถ้าบอกไปแล้วพี ไม่คุยกับผม มันจะเป็นไรไป
เพราะตอนนี้ก็ไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้ว ..ถ้าบอกไปแล้ว พี มันรับได้ ยิ่งเป็นเรื่องดี ที่จะได้คุยกัน
ผมปรึกษากับเจ แล้วตัดสินใจ ที่จะบอกพี โดยที่ให้ เจนัดพีมาที่บ้านของเจ
แล้วให้ผมเป็นคนสารภาพความในใจที่มีมาตั้งนานแสนนาน................
เมือถึงเวลานั้น พีมาถึงบ้าน เจ เจก็บอกมีเรื่องจะคุยด้วยแล้วเรา 3คน ก็มานั่งที่โต๊ะ แล้ว. ..
ผม : กรุมีเรื่องอยากจะบอก(ผมจะชอบพูดกับ พี ว่า กรุแต่พีไม่เคยพูดกับผมว่า กรุ เลย)
พี : อะไรหรอ???
ตอนนั้น พี ทำหน้าเครียดมาก 
มันคงกลัวว่าผมจะมาบอกสารภาพรัก เจ
เพราะมันคิดว่าผมชอบเจอยู่
ผม : คือที่จิงแล้ว...กรุไม่อยากทำแบบนี้นะ... .แต่มันเป็นไปแล้ว...กรุห้ามใจตัวเองไม่ได้...กรุขอโทดนะ
(ผมพูดเสียงสั่นมาก เป็นวินาทีที่ผมใจเต้นมากที่สุด เพราะผมกลัวจะต้องเสียเพื่อนอย่าง พี ไปถ้าหากพี รู้ความจริงแล้ว)
พี เริ่มทำหน้าเครียด มาก ด้วยความสงสัย.. 
ผม : กรุชอบมุง ...ชอบมาตั้งนานแล้ว แต่กรุไม่ได้บอกใคร ...(จากนั้นก็เงียบ กริบบ . . . .. . . )
ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาเลย ไม่ว่าจะเป็น ผมหรือ พี (ผมได้แต่นั่งก้มหน้ารับชะตากรรม)
จากนั้น เจ จบเรื่องด้วยการบอกให้ พีกลับบ้าน เนื่องจากเห็นสถานการณ์ ไม่ค่อยจาดีแล้ว
เพราะผมเริ่มจะร้องไห้
เมื่อ พีกลับบ้านไปแล้ว ผมจึงนั่งเศร้าที่บ้านเจ เพราะทำใจไม่ค่อยได้ ที่ พี ไม่พูดอะไรเลย
ผมจึงฝากเบอร์ผมให้เจ เอาไปให้ พี (ผมไม่ได้ติดต่อ พี นานเลยไม่รู้เบอร์ พี )
แล้วผมก็บอกกับเจว่า เอาเบอร์ผมให้พี แล้วบอกพีว่าจะโทรหรือไม่โทรก็ตามใจ . .
เพราะผม อยากรู้คำตอบว่า พี จะคุยกับผมหรือไม่
วันต่อมา...
วันนี้ผมนั่งรอคอยโทรศัพท์ รอแล้วรอเล่า ก็ไม่มีเบอร์โทรเข้ามาซักที
และแล้วก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา เป็นเบอร์ พี นั่นเอง
ผม : ดี พี ขอโทดนะ ที่พูดแบบนั้นไป ถ้าทำให้ไม่สบายใจ(ผมต่างหากที่ไม่สบายใจ)
พี : ไม่เป็นไร 
(ผมดีใจมากๆที่ พี พูดแบบนี้ )
ผม : ไม่โกรธใช่ไหม แล้วทำไมเมื่อวาน ไม่พูดอะไรเลยอ่ะ
พี : ก็ งง เลยไม่รู้จะพูดอะไร
ผม : แล้วรับได้ไหมที่เราเป็นแบบนี้
พี : อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน (เราเป็นได้แค่เพื่อนกัน !!)
ผมดีใจที่สุด ที่ พี พูดดีกับผมแบบนี้ จากนั้น ผมก็ได้โทรหาพีเกือบทุกวัน . .. .(แต่เราก็ไม่ได้คุยกันเรื่องที่ผมชอบ พี หรอก ส่วนมากก็คุยกันเรื่อง งานบ้าง เกมบ้าง หรือเรื่องเจบ้าง แล้ว พี จะชอบชวนคุยเรื่อง เจ มากกว่า)
และแล้วก็ผ่านมาจนถึง ม.5 (ไวเหมือนโกหกอีกละ 5 5 +)
วัน นึง มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาจีบพี ซึ่ง อยู่ร.ร เดียวกันกับพี(ให้นามสมมุติผู้หญิงคนนี้ว่า เอส )
พี ก็บอกผมทุกเรื่อง รวมเรื่องที่ มีเอส มาจีบ พีด้วย แต่พีก็บอกผมว่า ได้บอกเอสไปแล้ว ว่าตอนนี้พีกำลังจีบเจอยู่
แล้วก็จีบมาหลายปีแล้ว ซึ่งเอสก็ยัง จีบ พีไม่เลิก
ส่วน พี นานๆไป ก็เริ่มจะใจอ่อน...........
พีบอกกับผมว่าจะจีบเจจนถึงม.5เทอม2เท่านั้น หากเจยังไม่สนอีก พีก็จะเลิกจีบและปล่อยเจไป....
ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วที่เจ ไม่มีวันหันมามองพี
แล้ววันนึง ก่อนจะปิดเทอม1 ผมได้คุยโทรศัพท์กับ พี ว่า
ผม : ถ้าถึงเทอม2แล้ว เจไม่สนใจ จะทำไง
พี : ก็ต้องปล่อยเค้าไป เพราะเค้าไม่ได้ชอบเรา
ผม : อื้ม แล้วถ้าเกิดว่าคิดจะมีแฟนแล้ว บอกกรุด้วยนะ
พี : อืม
ผม : และถ้ามีแฟนแล้ว จะคุยกับกรุแบบนี้ไหม คงคุยกับแฟนสินะ
พี : ก็คุย ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน มีอะไรก็ปรึกษากัน
ผม : งั้นสัญญาได้ไหม ??
พี : ........ อืม ม ยังไงก็ยังจะเหมือนเดิมหน่า. . .
พอถึงเทอม 2
มันก็เป็นไปตาม ที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด พี ก็เลิกจีบเจอย่างที่บอก เพราะถึงจีบไปมันคงไม่มีประโยชน์
พี จึงหันมาหา คนที่มาจีบอยู่นั่นก็คือ เอส (แล้วผมหล่ะ. . .. )
ทั้งสองคนก็เริ่มคบกัน เอสก็ดูแลพี อย่างดี คอยเอาใจใส่เสมอ (อ้างอิงโดย เจ ..)
จากนี้ต่อมา พีก็เริ่มตีตัวออกห่างกับผมมากขึ้น ผมจึงรู้ตัวเองเลยหล่ะว่า เป็นคนนอก!!
เลยโทรไปหาพี (น่าจะเป็นครั้งสุดท้าย) ผมบอกพีว่า เรารู้แล้วหล่ะว่าเราต้องทำตัวยังไง
และบอกให้ ว่า จงมีความสุขกับคนที่รักนะ นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา
ถ้าเรายังลืมนายไม่ได้ เราจะเป็นเพื่อนกันยังไง.... นับจากนั้น ผม ไม่เคย ติดต่อกับพีอีกเลย
ก็มีข่าวมาบ้าง ถามจากเจเอา ผมก็ได้แต่ทำได้เพียงเท่านี้ เพราะผมรู้ตัวดีว่ามันคงไม่มีวันเป็นจริง
การที่เราแอบรักใครสักคนนั้น มันเจ็บปวดเหลือเกิน ยิ่งเห็นเค้าทั้งสองคน มีความสุขอยู่ใกล้ชิดกัน ด้วยแล้ว
ในใจมันยิ่งเจ็บปวดไปใหญ่เลยแต่ท้ายที่สุด เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ตอนนี้ ผมกลับลืมพี ได้แล้วว ...
ผมไม่ได้คิดถึงเค้าแล้วหล่ะ ผมรู้สึกถึงความรัก ความห่วงใย และการ ที่จะลืมใครบางคนนั้น มันเป็นเรื่องที่ยาก
(มากๆๆๆๆๆๆ)เพราะเราต้องทำใจไม่ให้ยึดติดกับสิ่งนั้น
ประสบการณ์ชีวิตครั้งนี้ ทำให้ผมคิดได้หลายอย่างเลย และยังเปลี่ยนแปลงตัวผมด้วย คือ มันทำให้ผมเป็นเกย์
นั่นเอง เย่ๆๆๆ 555 55 55 5 5+(แอบสะใจ)
จิตใจของผมในตอนนี้ ก็เริ่มแข็งแรงขึ้น และทำให้ผมเป็นคนเย็นชา เฉยชา ต่อผู้หญิง และผู้ชาย ที่มาจีบผมหรือคนรอบข้าง
เรื่องประสบการณ์นี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมดนะครับ และมันเป็นเรื่องที่ผ่านมาค่อนข้างมาก เลยเล่าบางเรื่องไม่ได้ เพราะ ผมจำไม่ค่อยได้ ประสบการณ์ นี้ ผมไม่ได้เขียนคนเดียวนะครับ ผมเขียนกับเจ ครับ
เพราะนึกคนเดียวก็ไม่ค่อยออก เลยมานั่งนึกกับเจ ครับ 5 5+
ผมไม่เคยเขียนเล่าเรื่องแบบนี้ที่ไหนมาก่อนจึงมาลองตั้งกระทู้ที่ dek-d เป็นที่แรกนะครับ
และผมขอไม่เปิดเผย ตัวจริง นะครับเพราะผมเป็นคนขี้อาย
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ เนื้อเรื่องอาจจะยาว และ วกวน ติดกัน ไปบ้าง ทำให้ งง ไปบ้างก็
ขอ อภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ครับ..
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 17 พฤษภาคม 2554 / 17:44
23 ความคิดเห็น
ก็จบลงด้วยดีนะ ถึงแม้จะไม่ได้คุยกันอีก แต่ก็ยังดีที่บอกเค้าไปแล้วเค้าไม่รังเกียจ
เราเคยแอบชอบคนคนนึง(เราเป็น ผญ เค้าเป็น ผช) บอกความรู้สึกเค้าไปแล้วเค้ากลับเกลียดเรา
เพื่อนพี่นี่เป็นคนดีจริงๆ
เป็นบทเรียนชีวิตอีกบทหนึ่งเลยก็ว่าได้
แต่ จขกท โชคดีมากเลยนะ
บางคนสารภาพไป แล้วจบเลย
พังหมดทุกอย่าง แต่ไงก็สู้ๆ(สู้เรื่องไร= =)
ของผมนี่ก้อคล้ายๆของ จขกท. เลยนะครับ แต่ของผม บอกแล้ว จบ TT^TT แต่ตอนนี้ผมก้อเป็นเหมือน จขกท. น่ะแหละครับ เข้มแข็งขึ้น ^^ แถมยังหมดรักคนๆนั้นแล้วด้วย อิอิ เป็นกำลังใจให้สำหรับวันข้างหน้านะครับ โชคดีครับ ^^
ย่อมาให้ที ขอบคุณๆ!!
แต่ถ้าสมมุตินะ นายเพิ่งรู้ว่าพีชอบเจแล้วสุดท้ายเจกับพีก็เป็นแฟนกันโดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่านายชอบพีชอบมานานแล้ว คงเจ็บกว่านี้
สู้ๆ
มันต้องมีวันของเรา
PS. ToP<<TaP;;;; ผุหญิง(อย่าหยุดสวย) แต่ ถ้าไม่สวย(ก็หยุดเถอะ)
นายเราก็เป็นคนไม่สมหวังในความรักแบบนายแหละ  เราเป็นเลส  เราแอบชอบมานาน
เราเข้าใจนายเลยแหละว่าการแอบชอบแบบอยากจะเปิดเผยแต่มันทำไม่ได้  แบบกลัว
เราเลยเลือกที่จะมองคนที่เรารักห่างๆ  คอยเป็นกำลังใจ เป็นที่ปรึกษาที่ดี  เราจะรู้สึกดีมากถ้าเวลา
ที่เค้ามีปัญหาแล้วมาปรึกษาเรา  เหมือนกะว่าเค้ายังคงนึกถึงเราอยู่  แต่บางครั้งมันเจ็บปวดใจเหลือ
เกิน    มันเศร้ามากไม่สามารถอธิบายมันออกมาได้หมด  นายยังดีนะคะที่มีเพื่อนที่ดีอยู่เคียงข้าง
เราก็อยากตั้งกระทู้แบบนี้บ้างแต่เราบรรยายไม่เก่ง  คนอื่นอ่านคงได้งงเป็นไก่ตาแตกแน่ๆ
จขกท ต้องไปฟังเพลงยังสนุกนะ
'แค่ใช้ชีวิตทุกวันให้มีความสุขเป็นพอ'^^ อย่าไปคิดมาก!
ชีวิตยังอีกยาวไกล(ดราม่าไปมั้ยเนี่ย
)
เดี๋ยวก็เจอคนที่ใช่เองแหละ
ของอย่างนี้อย่าไปรีบมันเลย ถ้ารีบมันนักเดี๋ยวที่ผ่านๆเข้ามาอาจไม่ดีก็ได้นะเออ
Ps... จขกทไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะมีคนเข้ามาดูมาอ่านหรือไม่ ขึ้นชื่อว่า Y แล้วมันต้องเข้ามาดู/อ่านทั้งนั้นแหละ ^^
PS. สุข อย่าง พอเพียง ~
สู้ต่อไปนะ เป็นเกย์ไม่ผิดหรอก ผิดที่เราเกิดมาเป็นผู้หญิง(เกี่ยวไร)
เราก็มีเรื่องจะเล่า เเบบ เรื่องนี้เพื่อนๆเรายังคงอึ้งในความทรหดอดทนของเราเเละชอบยุให้เอาไปเเต่งนิยายซะ (เเต่ไม่เอาอ่ะ เค้าไม่กล้า ฮ่าๆ)
คือ
เราเเอบชอบคนคนนึงมาสิบเอ็ดปีเเล้ว...
เขาเป็นลูกของเพื่อนเเม่ ตอนเด็กๆก็สนิทกันดี เเต่เขาไปเรียนเมืองนอกตั้งเเต่ ป.สามมั้ง หลังจากนั้นก็เหมือนเริ่มห่าง ต่างคนต่างโต ก็เลยไม่สนิทกันเหมือนเเต่ก่อน เอาจริงๆเราก็ไม่รู้นะว่าไปชอบเขาตั้งเเต่เมื่อไหร่ รู้เเต่ว่าตอนที่เขากลับมาเมืองไทยตอนปิดเทอมครั้งเเรกก็ยังดีๆกันอยู่ เเต่พอไปเรื่อยๆเราว่าเราคิดถึงเขามากอ่ะ มันเหมือนความคุ้นเคยมั้ง
พอขึ้นม.ปลาย เราเป็นเด็กนักเรียนเเลกเปลี่ยนไปเมืองนอกบ้าง กลับมาถึงได้รู้ว่าเขากลับมาเรียนมหาลัยที่เมืองไทยเเล้ว จะเข้าปีหนึ่ง... มันดันตรงกับตอนที่เราตัดสินใจไปเรียนเมืองนอกเหมือนกัน...
เเล้วเราก็ไม่ได้เจอเขาอีก...ตั้งสองปีเกือบๆสามปี... คือ เราก็กลับมาเที่ยวบ้านอยู่ทุกปีนะ เเต่ไม่เจอเขาเพราะเขาไปอยู่หอมหาลัย... เลยไม่ได้เจอกัน เเล้วรู้จักกันตั้งเเต่เด็กๆก็จริงอ่ะ เเต่เราไม่มีเบอร์เขา (เพราะเริ่มห่างกันตั้งเเต่เด็กๆสมัยยังไม่มีโทรศัพท์มือถือกันเลย)
จนปิดเทอมครั้งนึงเราได้กลับมาเที่ยวบ้าน เเล้วก็ได้เจอเขาอีก... เเต่เราต้องเจ็บช้ำมาก... เพราะเขามีเเฟนเเล้ว (เพื่อนเราบอกว่า "เป็นไงละเมิง ตั้งหลายปีไม่ทำอะไร โดน ห_าคาบไปซะเเล้ว")
คือ ตลอดเวลาที่ผ่านมาอ่ะ เราไม่เคยบอกเขานะ พยายามไม่เเสดงท่าทีอะไรเลยด้วย ก็ทำตัวปกติ คุยกัน ทักกันเฉยๆ .. เเล้วเราก็ลืมเขาไม่ได้ เวลามีคนมาจีบเรา เราก็บอกไปตรงๆตลอดว่าเรามีคนที่ชอบเเล้ว...
ขนาดตอนนี้เขามีเเฟนเเล้ว มีความสุขดีเราก็ยังชอบเขานะ เเต่เราไม่เคยคิดเข้าไปเเย่ง ไปอะไรเลย
เเต่เรากลับคิดว่า เขามีความสุขเราก็โอเคเเล้ว เห็นเขายิ้มได้เราก็ดีใจ ยิ้มไปกับเขา
สิบเอ็ดปีที่ผ่านไปเราก็ยังคงชอบเขาเหมือนเดิม มันเป็นความรัก(?)ที่ไม่ได้ต้องการอะไรตอบเเทน...
เเละเพื่อนๆเราก็ยังชอบเเซวเหมือนเดิมว่าเราทำอะไรอืดอาดยืดยาด เเต่เราคิดว่าเราก็ยังดีว่ะ เราหนักเเน่น มั่นคง ฮ่าๆๆ
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ...
PS.
หนูขอเอาเรื่องของพี่ไปแต่งนิยายได้มั้ยคะ น้าๆๆๆ
PS. ~NoRit forever น่ารักตลอดการ
เคีรยดมากจนบางครั้งคิดไม่ออก ว่ามันจะจบยังงัยเรื่องรักสามเส้านี้ คัยกะได้ช่วยที เราทำงานที่แห่งหนึ่ง ทำได้สองปีรู้จักกับพี่ผู้ชายคนนึง เค้าสนิทกับพี่ผู้หญิงอีกคนมานานแต่ตัวเค้าเองทั้งคู่ต่างบอกว่าไม่มีอะรัยกันเป็นเพื่อนกันเฉยๆ ด้วยสถานการณ์ ท่าทางและความสนิทสนมเรากับพี่ผู้ชายคนนั้นมีความรักให้แก่กัน แต่แล้วความจริงเรื่องพี่ผู้หญิงคนนั้นมันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย เรารู้สึกได้ถึงผู้หญิงด้วยกันว่าเป็นยังงัย แต่เราเองก็รักพี่คนนั้นมากจนบางครั้งมันก็ทรมาน กับความลับนี้ เราคบกันลับๆ ทรมานอย่างลับๆ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังงัยค๊ะ
ถ้าเรารักใครซักคนแต่ไม่สามารถจะแสดงออกได้ ต้องเก็บเป็นความลับ สองคนตลอดไปมันจะถึงกับกระอักมั๊ย... ทำงานที่เดียวกัน เจอกันทุกวัน แต่ต้องทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกัน แต่พอกลับบ้าน เราเป็นอีกคนละคน... ชีวิตต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนจึงจะจบลง รุ้สึกเหมือนตัวเราเองไม่มีค่าพอที่เค้าจะรัก ไม่เหมือนกับความรักที่เรมมีให้เค้ามันมากมาย เค้าคงไม่รุ...แล้วเราจะหลุดจากตรงนี้ไปได้อย่างไร เพื่อนๆคร๊า ช่วยคิดช่วยปลอบที เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก เหนื่อยจัง ...
เคยแต่หลงตัวเองคิดว่าเค้าชอบเรา (แล้วดันชอบเค้าซะด้วย)ที่ไหนได้ ชอบเพื่อนเรา คือสรุปที่ผ่านมา
ทำดีด้วย แอบมองมานี่คือคนข้างๆเรา ไม่ใช่เรา พอได้ยินข่าวก็ไปคาดคั้นว่าจริงหรือเปล่า
แต่ก็ไม่ได้บอกความรู้สึกอะไร เฮิร์ตไปหนึ่งเต็มๆ เค้าโทรมาคุยเรื่องเพื่อนเราอีก
ก็เลยยุส่งให้ไปบอกซะ แต่เพื่อนเรามีแฟนอยู่แล้วก็ไม่คิดอะไรพิเศษ(แค่เพื่อน)
แต่เค้าก็ยังพยายามต่อไป แล้วทุกวันก็โทรมาคุยกับเรา เล่าเรื่องเพื่อนเราต่างๆนาๆว่าเป็นคนดี
ว่านิสัยเหมือนเรา(เหมือนเรา แต่ไม่ใช่เราใช่มั๊ย T T)
แต่คำที่ฟังแล้วเจ็บที่สุดคือ"เพราะอย่างนี้ไง ผมถึงรักเค้า" น้ำตาซึมค่ะงานนี้ เจ็บจี๊ดเข้าหัวใจ
แล้วเราล่ะ อยู่ที่ไหน เห็นเราเป็นเงา ทุกครั้งที่คุยกันไม่เคยจะถามไถ่เราพูดแต่เรื่องเพื่อนเรา
มันเจ็บนะเว่ย!
ท่าจะเจ็บขนาดนี้มาเปนเพื่อนกับผมดีกว่าม่ะ ^^' (อยากมีเพื่อนเกย์อ่า
)
เราเปนเมียน้อยมาเกือบ2ปีมันทรมานมากเลยเลิกก็เจ็บอยู่ก็เจ็บ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?