เกลียดบางคนที่เธอคิดถึง และฉันผิดเอง..ลืมตัว

[Pierre]

จะรังเกียจมั๊ยถ้าบอกว่า เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องราวของ "รักร่วมเพศ" ที่เกิดขึ้นกับฉัน

......

   แรกๆ ฉันก็เกลียดพวกทอมๆดี้ๆพวกนี้มากเข้าขั้นเกลียดเข้ากระดูกดำ

แต่เพราะมีบางอย่างที่ฉันชอบมากๆและชอบเหมือนกับคนๆนึง(ซึ่งเขาเป็นทอม)

เราชอบดาราญี่ปุ่นคนนึงเหมือนกัน(เราเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน)

และเราก็มาแชร์ๆกันว่า ดาราคนนี้เป็นยังไงอะไรยังไง  ผ่านไปหลายวัน..

กระแสทอมบอยดี้เอยอะไรเอยที่โรงเรียนเริ่มฮิตติดลมบน (และมันก็มีกันมานานมากแล้ว เพราะรร.เราเป็นรร.หญิงล้วน)

เราก็เล่นๆคบกันดู และก็เรียกแทนกันว่า "คุณแฟน"

มีแต่เพื่อนกลุ่มเราเท่านั้นที่รู้ว่าเราคบกัน

จากที่เล่นๆ ก็กลายเป็นว่า เราสองคนเริ่มคลางแคลงใจ  เราเริ่มถามกันว่า คิดจริงรึป่าว

และเราก็ถามแบบนี้แทบทุกเช้าที่เดินเข้ามาในโรงเรียน หรือทุกครั้งที่นึกขึ้นได้

ตอนนั้นแหละ ที่ฉันรู้สึกหวั่นๆใจว่า.. ตัวเองต้องคิดจริงจังกับไอF(ตัวอักษรตัวแรกของชื่อมัน) แน่ๆ

แต่เราไม่กล้าบอกมันไปว่าเรา "จริง"

เราสองคนก็ยังคงถามกันไปมาเรื่อยๆว่า "จะคบกันจริงๆหรือเล่นๆต่อไป"

และสุดท้ายเราก็ตกลงคบกันจริงๆ

Fมันก็ชอบพูดเสี่ยวๆติดเรทกับเราบ่อยๆ บางที จากแค่หน้าแดงเราก็ต้องวิ่งหนีมันเลย

วันต่อมา มันก็เรียกเราในที่ลับๆไม่ค่อยมีคนผ่าน เราเองก็ค่อนข้างซื่อบื้อไม่ทันคนอยู่แล้วก็เลยเดินตามมันไป

มันบอกให้เราหลับตา ตอนแรกเราก็หลับแต่โดยดี แต่เราเริ่มรู้สึกไม่ดีก็เลยจะวิ่งหนีมัน แต่มันก็จับเราไว้ทัน  และมันก็บอกให้เราหลับตาอีกรอบ แต่เราก็ไม่กล้าหลับ  สุดท้ายมันก็บอกกับเราว่า ถ้าไม่หลับตามันจะจับเรายัดโถส้วม-_-^  เราก็เลยยอมหลับ โดยที่มันก็จับมือเราไว้ด้วย(มันกลัวเราหนี)

แล้วมันก็ยัดอะไรไม่รู้กลมๆมาที่นิ้วนางของเรา

พอเราลืมตา ที่นิ้วนางของเราก็มีแหวนเงินเกลี้ยงๆล้อมรอบอยู่ (ให้ตายเหอะ!!เรานึกว่าจะจูบเราอ่ะ=[]=;;)

Fบอกเราว่า จองไว้ก่อน เด๋วโดนแย่ง

ตอนนั้นแหละ เราเขินจะหน้าแดงแทบระเบิด ก็เลยวิ่งหนีออกมา

และเราก็หวาน(เสี่ยวดีกว่านะ-_-//) ใส่กันมาเรื่อยๆ

เพื่อนๆเราก็บอกเราบ่อยๆว่าFมันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ซึ่งเราไม่รู้จัก อย่าไปคิดจิงจังกับFมันเด็ดขาด

และเราก็เชื่อมั่งไม่เชื่อมั่ง

นานเข้าเรายิ่งคิดจริงกับมันมากขึ้น

และตอนนั้นแหละ

Fมันเริ่มเงียบกับเรา  ทั้งขรึม ทั้งดุ จนเราเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางที่กำลังจะมาเยือน และมันก็เป็นแบบนี้อยู่หลายวัน

วันต่อมา มันก็เงียบกับเรามากขึ้นๆ

เราถามมันว่าเป็นอะไร มันก็บอกว่าป่าว ถึงเวลาแล้วจะบอก  และเราก็รอต่อไป

พอถึงคาบเรียนภาษาไทย เรานั่งเรียนค้างกัน มันก็เรียกเรา

F    :M(ตัวอักษรนำหน้าชื่อเรา)
เรา  :หืม
F    :  ถ้าเราพูดอะไรออกไป จะโกรธเรามั๊ย
เรา : อะไรล่ะ
F    : จะโกรธมั๊ยล่ะ
เรา :โกรธทำไม ไม่มีอะไรให้น่าโกรธนี่
F    :แล้วแกจะเสียใจมั๊ย
เรา :อะไรของเมิงวะ-_-**
F   : บอกมาก่อนดิ
เรา : เออ กรูไม่โกรธ
F   : ก่อนหน้านี้เราแค่คบกันเล่นๆใช่มั๊ย
เรา :เออ
F    : แล้วเราก็เริ่มจริงจังกันใช่มั๊ย
เรา :... อืม   (เริ่มรู้สึกแปลกๆ)
F    :ถ้างั้น
เรา : ............ (นั่งเขี่ยยางลบเล่น ทำท่าเหมือนไม่สนใจ แต่เงี่ยหูฟัง)
F   : เรา....
เรา : ..... (เปิดหนังสือไปมาอย่างร้อนรน)
F   : เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้มั๊ย
เรา : .... ข้างไปเล็กน้อย แล้วก็มองหน้ามัน (ฉีกยิ้มกว้างงงงงงงงงงงงงง)
F   : เราชอบคนอื่นอยู่แล้วอ่ะ แกจะโกรธเรามั๊ย เราขอโทษ
เรา : (เงียบ....)    ใครบอกแกว่าชั้นโกรธแก-_-^^  เป็นเพื่อนเราก็คุยกันได้ไม่ใช่รึไง ทำเป็นเครียดไปได้ฮู่วววววว์~!!!  (ทำท่าเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ในใจอ่ะ อยากร้องไห้มาก)
F   : เหรอ
เรา : ทำเป็นเครียด เด๋วแม่ก็เขกกระโหลกแตกเลย (ทำท่าประกอบ แล้วก็หันกลับไปจดงานต่อ)



    หลังจากนั้น เราก็แทบไม่ได้คุยกัน เราไม่ได้เห็นหน้าแฟนใหม่ของFเลยด้วยซ้ำ  และที่มันบอกว่าขอเป็นแค่เพื่อนกัน เราก็พยายามมาตลอด แต่มันนี่สิ ที่ทำให้เราเครียดจนแย่

เราไปทักมัน มันก็ตอบมากวนๆ (ปกติดี)
ชวนคุยด้วย ก็ทำท่าเหมือนรำคาญ(แปลกไปจากเดิม)
และพอถึงคาบวิชาที่ต้องนั่งข้างกัน มันก็ทำไม่ดีใส่ ทั้งกระแทกโต๊ะ ทั้งนู่นทั้งนี่ จนเราทำอะไรไม่ถูก ทั้งกลัวทั้งอะไรอีกมากมาย คิดไปไกลเลยว่า เราทำอะไรให้มันโกรธ และมันโกรธอะไรเรา

เราเครียดจนพูดน้อยกว่าเดิม (ปกติก็พูดน้อยอยู่แล้ว)
และเราพูดน้อยมากจนเพื่อนแปลกใจ เพื่อนถามเราก็ไม่บอก แต่เราก็ไปเขียนระบายลงในเฟสบุ๊ค

หลายวันต่อมาเรายิ่งห่าง
ไอFมันก็คงจะหงุดหงิด มันก็ไปเขียนด่าใครบางคนในเฟสของมัน

มันเขียนไว้ว่า

กรูผิดมากใช่ป่ะการที่กรูตัคความสำพันกับมันมันผิดมากใช่ป่ะ พวกเมิงมาเปนกรูจะรู้สึกการที่เมิงไม่รักคนนั้นและสามารถให้แค่เพื่อนได้เท่านั้นจะคบกันให้อึดอัดทำไม


และเราก็ไปเห็นสถานะนั้นพอดี เราก็เลยเม้นตอบไป (อาจจะใช้คำหยาบเยอะหน่อย โทดทีจ้า)

D  เมิงไม่ผิด หรอก มันไม่มีฝ่ายไหนผิดนี้หน่า

อ ไม่ผิดหลอกน่า^ ^
M มันไม่มีใครผิด กรูรู้เมิงพูดถึงใคร เออ! กรูก็ไม่ได้ว่าอะไรเมิงนี่ ทำไมเมิงไม่พูดกับกรูล่ะ เมิงเป็นแบบนี้กรูก็ยิ่งเคียด เมิงเข้าใจกรูมั๊ยวะ!!!!!!!!?!!!!!
อ กุว่า เมิงอ่ะM ไม่ยอมพูดกับมัน
M ก็กุจะพูดอ่ะ กุก็อยากพูด กุอยากพูดด้วยได้ยินมั๊ยล่ะ!!!!!! แล้วมันมีโอกาสให้กุมั้ยล่ะ แล้วตอนเรียนที่นั่งข้างๆกันอ่ะ แกดูดิ ทำท่าน่ากัวขนาดนั้นอ่ะ เ้-ยยยยยยยยยยย!!!!!
M สาดดดดดดดดดดด กุอยากร้องไห้ กุอยากถามมันว่ามันโกดไรกุ กุอยากเล่นกับมัน กุก็อยากคุยกับมันอ่ะ กุก็เศร้าเป็นนะ
อ ‎= = เมิงทั้งสองคนอ่ะ ไม่ยอมพูดด้วยกันเอง
M ชั่งหัวกุ ไม่ต้องมาสนใจกุ กุจะตายก็ไม่ต้องมายุ่ง
M ไม่พูดก็ชั่ง พุ่งนี้จะไปทักมัน ถ้าไม่ตอบ ก็จบเห่
อ อิเวน! เมิงอ่ะพิมเ้ ยไรแบบนั้นสาด
M กุทนไม่ไหวว่ะ ถ้านั่งข้างกันแล้วต้องมานิ่งใส่กันแบบนี้อ่ะ
M เรื่องของกุเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

• อ เพื่อนกันนะเว้ย! พิดใจกันนิด ทะเลาะกันหน่อยเมิงจะตัดไงว่ะสาสส
• อ เมิงก้อไม่คุยกับมัน
• อ มันก้อนึกว่าเมิงเศร้า
• อ เมิงไม่บอกมันตรงๆๆละสาด
• อ อิห่-า ไม่บอกกันแล้วใครจะไปรู้
• อ กุทนนานละ
• อ กุแค่ไม่อยากพูด
• M เ้-ย
• อ เพื่อนกันแมร่ งเรื่องแค่นี้ก้อจะตัดเพื่อน
• อ อีด-อก!!
  M กุไม่ได้บอกว่าตัด สาดดดดดดดดดดดด
• M กุไม่ได้บอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
• M เออ!!! กุชอบมัน
• อ แล้วเมิงละอิเวน เมิงไม่คุยกับมันนิอีห่-าาาา
• อ หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!
• อ O[ ]O;;;;;;
• อ ‎(ช็อก)
• อ งั้นพวกเมิงอยากจะทำอะไรก้อทำเหอะสาดดดดดดดด
• อ กุไม่อยากยุ่งละ
• M ถ้ามันไม่มีใจ แล้วกุจะรั้งทำไมล่ะวะ เ้-ยยยยยย กุก็นิ่งๆของกุก็ได้ กุก็ไม่ใช่อีเรยาซะหน่อย 
• อ เดวพวกเมิงก้อหาว่ากุนิสัยไม่ดี เสื-อกเรื่องของพวกเมิง
• M กุพูดยังว่ะ
• Mสาดดดดดดดดดดดด รายงานพี่มีเยอะแยะกุเสื-อกไม่ทำ เ้-ยยยย มาพูดไร้สาระอยู่ได้
• อ เออ! กุขี้เกียจเถียงกับเมิงละ
• อ เชิญเมิงตามสบายเหอะ
• อ อารมดีๆๆเมื่อไรเมิงค่อยมาคุยกับกุ!!!!!!
• M กุก็ไม่ได้ขึ้นเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!! เมิงเข้าใจกุหน่อยเซ่!!!!!!!!!!!!
• M เออ!! กุไปก็ได้ เฟสตัวกุก็มี ชริ!!!!!!!
  
   (ข้างบนเป็นการพูดระหว่าง D , อ = เพื่อนเราเอง ส่งนM = ตัวเรา และคนโพสคือF)
  
  
  หลังจากที่ทะเลาะกันบนเฟส วันต่อมา เรากับFก็เริ่มคุยกันทีละนิด ชั่วโมงละคำ(ประมาณนั้น)
  
  แต่ถึงจะเลิกกันไปแล้ว เราก็ยังรู้สึกเจ็บลึกๆ เวลามันเดินเล่นกับเพื่อนคนอื่นที่ไม่ใช่เรา  ไม่ว่าใครก็ตาม เราจะรู้สึกว่าเราหึงมัน ซึ่งเป็นอาการลืมตัวทั้งสิ้น
  
  แหวนที่มันให้มา เราก็ยังเอาใส่กับสร้อยแล้วก็ห้อยคอไว้ กะไว้ว่า เอามันมาห้อยเป็นเพื่อน รอให้มันขอคืนก่อนแล้วค่อยให้ไป (รอเวลานั่นแหละ)
  
  ถึงจะเลิกกันไปนานแล้ว แต่เราก็ยังจำวันที่เราคบกันแรกๆได้อย่างขึ้นใจ
  
  ตอนนี้เราก็ยังรู้สึกหึงแล้วก็หวงมันอยู่ ไม่รู้ว่าทำไม
  
  ที่จริงเราก็ผิดเองที่เพื่อนเตือนแล้วว่ามันต้องคิดไม่จริงกับเราแน่ แต่เราก็ไม่ฟังเอง
  สุดท้ายเราก็เจ็บ
  เจ็บเสร็จแล้ว เราก็จำ
  จำมันอย่างเจ็บปวด
  
  และเราก็ลืมตัว
  
  ลืมตัวว่าเราจบกัน
  
  ลืมตัว และ ไปเกลียดคนที่มันคิดถึง คนที่มันลืมไม่ลง ต่างจากเรา
  
  
  ใครที่กำลังจะเจอเรื่องแบบนี้
  ขอให้คิดให้ดี ก่อนตัดสินใจคบกับ "เขา"
  ฟังเพื่อนบ้างอะไรบ้าง
  ถ้าเขาขอเราคบ อย่าด่วนตัดสินใจ ให้ขอเวลากับเขา เอากลับมาทบทวนครุ่นคิดให้ดีกว่า ทำถูกมั๊ยถ้าจะคบกับเขา ถ้าคิดว่าดี ก็ให้ลองไปคุยกับเพื่อนอีกซักนิด ว่านี่..เราคิดถูกมั๊ย แล้วค่อยตอบSay Yesกับเขาไป แต่ถ้าคิอว่าไม่ดี ก็ให้บอกSay no กับเขาไปเลย
  
  เพราะถ้าทำแบบนั้น อย่างน้อยมันก็ช่วยให้เราไม่ทุกข์ทีหลังได้
  
  
  อีกอย่างก็คือ
  
  ถ้าเราเลิกกับแฟน แต่เรายังรักเขาอยู่
  
  ก็อย่ามัวน้อยเนื้อต่ำใจว่าเขาไม่รัก หรือ เรารักเขาข้างเดียว
  
  แต่ให้เราคิดซะว่า เขาเลิกกับเรา เพื่อไปเจอคนที่ดีกว่าเรา และเราเอง ก็ต้องทำใจและยิ้มรับวันใหม่ๆที่จะเข้ามา ยืนอยู่ข้างหลังเขา และคอยยิ้มเป็นกำลังใจให้เขากับรักใหม่ของเขา นี่แหละ คือสิ่งที่ดี
  และมันก็ดีกว่าที่เราจะไปอาละวาดตามรังความนเขาไปทั่ว
  
  และถ้าเราทำดี อีกไม่นาน คนที่จริง แท้ แน่นอน เป๊ะสุดๆ ก็จะมาหาเราเอง
  แต่ถ้าเราทำไม่ดี  รออีกกี่ชาติ คนที่ใช่ เราก็หาไม่เจอแน่นอน
  
  เป็นกำลังใจให้คนที่เจอเเบบเราสู้ต่อไปนะ^^
  
  ท้อได้แต่อย่าถอย ร้องไห้ได้แต่อย่ามัวแต่ร้อง ทำตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ แค่นี้ก็มีความสุขแล้วนะ ;)

---

PS.  เธอคือทุกสิ่งทุกอย่าง.. เธอเป็นได้ทั้งเพื่อน เธอเป็นได้ทั้งครู เธอเป็นคนคลายเหงา... และเธอ คือ ความห่วงใย ความเพ้อฝัน ความคิดถึง และความรักของชั้น ชั้นรักนาย..SHINee

Comments

[คนที่คุณก็รู้ว่าใคร ?]

อยากร้องไห้ อ่ะ  -0-,
จขกท. ควรไปบอกความจริงให้เค้ารู้นะ
^ อันนี้เราก็จะบอกตัวเองเหมือนกัน

ชอบเค้าแต่ก็ไม่กล้าบอก สุดท้ายก็ต้องมาเจ็บเอง T T ..

- -

///   เหตุการณ์มันเหมือนกันเว่อร์ โอ้วว

['Smile :)]

จะบอกว่า เหตุการ์ณ เหมือนเราเลย !!

55555. เริ่มต้น ก็ เราก็เกลียด ทอม-ดี้ เหมือนกัน

แต่พอมาคบกับคนๆเนี้ย << ที่เป็นทอม

กลับทำให้เราลืมไม่ลง !!

เวลาผ่านมา จะเป็น ปี อยู่แล้วเราก็ยังรักเขาอยู่ดี อ่ะ

มีคนผ่านเข้ามานะ ก็หลายคน ไม่รู้ว่าทำไม เวลาคุยกับคนๆนั้น ที่ผ่านมา

กลับคิดถึง เขาที่เรารัก อ้ะๆ ตัวย่อ P' แล้วดันร้องไห้ไม่หยุด เฮ้อ !
แต่ตอนนี้ ก็ไม่มีใครผ่านเข้ามา และไม่คิดที่ว่าจะเริ่มใหม่ได้เลย

เราก็เป็นเหมือน จขกท. อ่ะค้ะ แค่ว่าตอนนี้เรารู้แล้วว่าจะต้องทำอะไร
อย่างที่ จขกท. บอกตอนท้ายนี่แหละคะ ^^



สู้ๆ น้ะค้ะ เราสองคนมาเป็นกำลังใจให้กันดีกว่า

---

PS.  ขอบคุณทุกคนที่เม้น , เพิ่ม , ให้ Give ด้วยนะเจ้าฮ๊ะ !

[Maya]

หุ~~

ถึงจะพูดแบบนั้นก็เหอะ

แต่ตอนนี้ จขกท. กำลังมีความสุขอยู่กับการเขียนระบายอารมณ์ความรู้สึกลงไปในเฟสบุ๊คส์น่ะ-_-^

พอไอFมันถามมา ไรเตอร์ก็ตอบมันไปว่า "ฮู้ยยยยยยยยยย ก็เอามาจากการ์ตูนนั่นแหละ-_-^^ หน้าอย่างฉันน่ะนะจะด่าคน เหอะ~ ไอตุ๊ดดด(จขกท.ชอบด่าทอมว่าตุ๊ด)"

ก็พูดแบบนี้ทุกครั้งแหละ เอาเข้าจริงๆ ก็อยากบอกมันแทบตายว่า "ถ้าคนๆนั้นไม่มาหามัน ทำไมถึงไม่หันมามองเราล่ะ กุนั่งรอเมิ-อยู่นี่ไง-*-" แบบนี้อ่ะ แต่ก็ไม่พูด

เพื่อนอีกคนนึงมันก็บอก จขกท.ว่า ทำถูกแล้ว เพราะแบบนั้นมันดูเหมือนรังควานอ่ะ

ตอนนี้ก็ยังเฮิร์ทขั้นรุนแรงอยู่อ่ะนะ แบบว่า ดูไททานิกแล้วหัวเราะก๊าก  ดูหนังตลกแล้วร้องไห้  ดูหนังผีแล้วหลับคาโรงอ่ะ จขกท.เป็นแบบนี้เลย-_-^

แล้วก็ชอบเพ้อถึงFบ่อยๆด้วย  (เวลาที่อยู่กับเพื่อนๆน่ะ)


ช่วงนี้ก็ล่องๆลอยๆไปเรื่อยแหละ  เอริ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (เรอออกมา กลิ่นดู๊เรี่ยน(ทุเรียน) ลอยออกมาหึ่งๆๆๆๆๆๆ)

ไปและๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ไปแล้วเน้อ

ใครมีวิธีแก้ปัญหาอาการเฮิร์ทติงต๊องของจขกท.ก็ช่วยบอกด้วยเน้อออออ

จุ๊บุๆๆๆๆๆๆๆ>_<